მთელი ღამე იმაზე ვფიქრობდი რა იქნებოდა ხვალ,ერთადერთი ახლა რაც ყველაზე მნიშვნელოვნად მიმაჩნდა მარიამთან დალაპარაკებაა.. როგორც კი გათენდება მასთან უნდა მივიდე უნდა გაიგოს სრული სიმართლე იქამდე სანამ რამეს დაუშავებენ.. დილა გათენდა კარებისკენ წავედი და ჩაკეტილი დამხვდა არასდორს ჩაგვიკეტავს კარები,ახლა რა მოხდა?
-დე
-ხო
-კარი რატოა ჩაკეტილი?
დედამ ბავშვებს გახედა და გვერდით გამიყვანა
-გურჩიანების გამო
-კარგი რა დედა,საქმე მაქვს უნდა წავიდე კარები ჩემი წასვლის შემდეგ ჩაკეტე,რომ მოვალ დაგიკაკუნებ სამჯერ ესეიგი მევარ და გააღე
-დო ლიფშუდე (არ გაგიშვებ)
-ცოტახნით გევედრები
-მამაშენმა თქვა არ წავიდეს არსადო,მეც არმიგრძნობს გული შვილო კარგს დარჩი სახლში ძალიან გთხოვ
- მადმა დედე (არა დედა)
-სუ! (გაჩუმდი) ბავშვები მოდიან
-დედა თუ არ გამიშვებ,ფანჯრიდან გავიპარები
-ხო კარგი წადი მაგრამ გევედრები შვილო მალე მოდი,ძალიან ვნერვიულობ
-მი სი მალატ დედე (მიყვარხარ დედა)
დედამ შუბლზე მაკოცა,ცრემლი ჩამოვარდა მისი თვალიდან მე გარეთ გავედი,მარიამისთვის წერილი უნდა გამეგზავნა რომ შემხვედროდა,წერილი იასონას გავატანე
-იასონი
მარიამთან მე უფრო მარტივად მივიდოდი ვიდრე იოანე ამიტომ მისი წერილი მე წავიღე
-მარიამ
-გისმენ
-მე იასონი ვარ შეგიძლია გამოსვლა?
მარიამი გამოვიდა,თვალები ჩაშავებული ქონდა,ფერიც არ ედო სახეზე
-ამგუაი? (რაგინდა)
-იოანეს ლაირ (იოანეს წერილია)
-მაპუამ (მადლობა)
-დემშა (არაფრის)
მარიამი სახლში შეტრიალდა მეც წამოვედი,იოს მარიამი 1საათში უნდა ენახა,არვიცოდი მარიამი წავიდოდა მის სანახავად თუ არა
-მარიამი
წერილი წავიკითხე და მომზადება დავიწყე,ამდროს ჩემი ძმა შემოვიდა ოთახში წერილი საწოლმზე მედო შემეშინდა არ დაენახა მაგრამ დამალვა მოვასწარი
-მადან? (სად გაქრა?)
-მაი? (რა)
-ლაირ (წერილი)
-მაი ლაირ? (რა წერილი?)
-მარიამ! იშა ლაირ? (ვისი წერილია)
-იოანე
-იმეგუ ხ-აკუჩ ლიწედ? (სად უნდა ნახო?)
-ჯმილ! (ძმაო!)
ჩემი ძმა ოთახიდან გავიდა,უკან გავეკიდე მაგრამ ვერ დავეწიე არ ვიცი სად წავიდა შემეშინდა იოანესთან არმისულიყო ამიტომ სწრაფფად ჩავიცვი და წავედი მის სანახავად.
-იოანე
მარიამს კოშკში ველოდებოდი,ფეხის ხმა გავიგე როგორ ამოდიოდა ვიღაც ვიფიქრე მარიამიათქო და გახარებული ვიყავი მაგრამ მარიამის ძმა იყო!
-შენ?
-ხო მე! რაიყო ძმაო არ მელოდი?
-მე შენი ძმა არვარ! მარიამი სადაა?
-არუნდა შენი ნახვა,ამიტომ მე გამომიშვა
-არ მჯერა
-ხომ ხედავ ის აქ არარის
-წადი,გეკრძალება ამ კოშკში ყოფნა
-შენც! როგორც მე ისე შენც იმიტომრომ შენც გურჩიანი ხარ
-რაგინდა? ცხენი მომიკალით,ჩემ ძმას დაემუქრეთ,რა გინდათ?
-დაგარ! (სიკვდილი)
-მიშგუ? (ჩემი?)
-ოსგო (დიახ ბატონო)
-მერე მომკალი,აქ არახარ?
-დიდი სიამოვნებით დაგაჭედებდი ტყვიას შუბლში მაგრა არ იქნება ეს სწორი გზა,ამიტომ როცა დრო იქნება მაშინ მოგკლავ
-მაშინებ?
-მადმა (არა)
-ანუ გინდა რომ მომკლა?
-დიდი სიამოვნებით!
-წარმათ (აბა შენ იცი)
მხარი გავკარი და ქვევით ჩამოვედი ქვევით კიევ ორი გურჩიანი იდგა ისე ისდგნენ კოშკიდან ვერ გავდიოდი,მივხვდი რომ რაღაც წესრიგში ვერ იყო
-მიშველეთ! გურჩიანები! დავიყვირე და ამდროს ვიღაცამ უკნიდან ჩამარტყა,რათქმა უნდა ეს ვიღაც მარიამის ძმა იყო,შემდეგ აღარაფერი მახსოვს
-მარიამი
კოშკში მივედი ქვევით სისხლის კვალი იყო,შემეშინდა სწრაფად ავედი ზევით მაგრამ არავინ დამხვდა მაშინვე იასონთან გავიქეცი
-იასონ,იასოოოონ
-რამოხდა?
-იოანე,იოანე იქ არ დამხვდა იქ სისხლის კვალია
-შენი ძმები! სად შეიძლება წაეყვანათ?
-არვიცი
-სადარის ისეთი ადგილი სადაც თქვენი გვარის გარდა სხვა ვერავინ შევა
-კოშკში.. მარიამმა კოშკს ახედა და ცრმელები წამოუვიდა
-წავიდეთ
-არა ამ ამბების მერე კოშკს 2 ადამიანი იცავს შენ ვერ შემოხვალ,მე წავალ თუ რამე მოხდება დაგიძახებ
-კარგი
-იასონა
მარიამი კოშკისკენ წავიდა მე ცოტა მოშორებით ვიდექი,დავინახე თავიდან არ უშვებდნენ ამგრამ საბოლოოდ მარიამმა კოშკში ასვლა შეძლო
-მარიამი
იქ ასულს იოანე დავინახე,სკამზე მიბმული გათიშული იყო,იქ ჩემი ძმაც იდგა
-რაუქენი? მოკალი ? რა ჭირს?
-სუ (გაჩუმდი)
-მითხარი რა ჭირს! ცოცხლია?
-კი,მაგრამ თუ ვინმეს ეტყვი აქ როა მოვკლავ..
-ასე არ შეიძლება ძმაო რას ერჩი მას?
-ის გურჩიანია!
-მაი? (რა)
-რაც გაიგე ის გ უ რ ჩ ი ა ნ ი ა!და შენ,შენ საცოდავი გასვიანების წარმომადგენელი ხარ
-ეს,შეუძლებელია
-არაფერიც! ის ჩემი ძმაა მაგრამ ვერ მოვკლავ,იქამდე სანამ შენ გასვიანები არ წაგიყვანენ მაგრამ როგორც ჩანს ამას არც აპირებენ,იქამდე ვაწამებ სანამ არ შეგცვლიან!
-სადისტი ხარ! ვერგიტან მეზიზღები,იასოოონ მიშველეეეე
დავიყვირე ამ დროს ჩემმა ძმამ ხელი ამაფარა პირზე
-კიდევ ერთი სიტყვაც და მას მოვკლავ
-ხოჩა (კარგი)
-წადი ეხლა და იმ იდიოტს უთხარი რომ აქ არავინ არარის!
-ხოჩა (კარგი)
ქვევით ჩამოვედი და იასონთან მივედი
-რამოხდა
-ის,იქ არარის
-დარწმუნებული ხარ?
-კი იასონ
-სად შეიძლებოდა წაეყვანათ?
-მაპატიე იასონ მაპატიე
-რამოხდა
-ვერგეტყვი სად ყავთ,მოკლავენ რომ გითხრა,გესმის მოკლავენ
-ანუ კოშკში ყავთ,დამშვიდდი მარიამ მე გამოვიყვან მას
-არა იასონ შენც მოგკლავენ
-სხვა გზა არ მაქვს, მას იქ ვერ დავტოვებ
-უნდა არსებობდეს სხვა გზა
-მადმა,ეჯ მიშგუ მიხუბე (არა,ის ჩემი ძმაა)მიშგუ კერძმარე (ჩემი ძმაკაცი) მი მიჩ ლიმხუბ ნაბან! (მე მას ძმობა შევფიცე)
-ხოჩა,მარე ფირთხილდ ლირდე (კარგი მაგრამ ფრთხილად იყავი)
მარიამს თანხმობის ნიშნად თავი დავუკარი და იოანეს მამასთან წავედი..
-დუდა ბიძია
-რამოხდა იასონ
-იოანე გურჩიანებმა წაიყვანეს
-რა როგორ მოხდა ეს?
-არვიცი გათიშეს და ისე,ახლა თავიანთ კოშკში ყავთ რამენაირად უნდა გამოვიყვანოთ
-კარგი წამოდი ჩემთან,ჩემ ძმასაც ვეტყვი და ერთად წავიდეთ
მე დუდა და იოანეს ბიძა მთელი ღამე ვგეგმავდით რანაირად უნდა შევსულიყავით მათ კოშკში,დილის 4 საათია კოშკს ისევ 2 კაცი დარაჯობს
-გამარჯობა
-გაგიმარჯოს იასონ,აქ რამ მოგიყვანა?
-რავიცი დავინახე აქ იყავით,მეც ვერ დავიძინე მეთქი ბიჭებს გავუვლითქო
-პირდაპირ გვითხარი რაგინდა
-ჩემი ძმად ნაფიცი დაიკარგა,რათქმაუნდა ეჭვი თქვენზე მაქვს
-ვინ იოანე?
-ხო რამიხვედრილები ხართ
-შენი ძმად ნაფიცი ჩვენი ძმააა,ვალდებულებიც კი არვართ გითხრათ რამე
-მოგიწევთ ვუთხარი და ორივეს დავაჭედე შუბლში ტყვია
ზევით ავედით მაგრამ იქ იოანე აღარ იყო,მარტო წარწერა დაგვხდა:მარიამი გავაფრთხილეთ არ დაგვიჯერა,შეგიძლიათ საფლავი გათხაროთ იოანესთვის..
გავმწარდი,იქიდან გამოვვარდით და პირდპაირ გურჩიანებს დავადექით სახლში,როგორც აღმოჩნდა მარიამის მამამ არაფერი იცოდა,მხოლოდ მისი ძმა იყო გარეული და ის ორი ახლა რომ განისვენებენ კოშკის ძირას.მთელი ღამე მთელი სოფელი იოანეს ვეძებდით,მარიამი ტიროდა ვერ ვაჩერებდით,იოანეს დედა ცუდად იყო გონზე ვერ მოგვყვადა, მთელი სოფელი იოანეს ძებნაში იყო,გადიოდა დღეები არ ვნებდებოდით ყველგან ვეძებდით იოანეს,მაგრამ ვერსად ვპოულობდით ,ამდროს მარიამის ძმა გამოჩნდა
-სად წაიყვანე იოანე სადარის ახლა ის?
-არვიცი
-შენ წაიყვანე და გვეუბნები არვიციო?
-მე ? მე არ წმაიყვანია არსად,ჩემი დის გჯერათ? კიბატონო ის იქ იყო კოშკში ,გონზე მოვიდა და გამოვუშვი კოშკიდან ის შეტყობინებაც მე დავტოვე არგამოიყურებოდა კარგად,ამიტომ გამოვუშვი სად წავიდა არვიცი
-მატყუარა
-მართლა გეუბნებით,ახლა კი შემეშვით,ვინც უნდა მოკვდეს ის მაინც მოკვდება არაქვს მნიშვნელბა მე მოვკლავ თუ სხვა..
ისევ ვაგრძელებდით იოანეს მოძებნას მაგრამ ვერსად ვპოულობდით,დღეები გადიოდა რამის 1 თვე გავიდა მისი დაკარგვიდან არავინ იცის სადარის,მარიამი სახლიდან აღარ გამოდის თავის ოთახში ჩაიკეტა..
-მარიამი
მთელი თვეა იოანეს ვნახულობ სიზმარში ყველგან მას ვხედავ,ჩემი სახლის ყველა კუთხეში რაღაცას მეუბნება მაგრამ ვერ ვიგებ რას.. არმესმის რაღაც ადგილზე მიმითითებს,თუმცა ჯერ ვერ გავიგე რა ადგილია,მაგრამ ვფიქრობ ეს მხოლოდ ჩემი წარმოსახვაა იმდენად მენატრება და იმდენად ვნერვიულობ და იმდენს ვფიქრობ მასზე რომ ყველგან ის მელაანდება,ახლაც როცა დღიურს ვწერ მისი სახე მიდგება თვალწინ,ნეტავ სადაა,ნეტავ როგორაა? რაუჭირს? იქნებ ცოცხალიც აღაარაა? აუცილებლად უნდა გავიგო რა ადგილზე მიმითითებს იოანე,ყოველ ღამით მესიზმრება ბნელი ადგილია,გარშემო სიჩუმეა მხოლოდ ჩიტები ჭიკჭიკებენ და წყლის ხმა ისმის,იოანე ძირს წევს და მეძახის,გარშემო ქვები და ბალახებია,დიდი კლდეც არის ძალიან ბნელა სხვას ვერაფერს ვხედავ.. სად ხარ იოანე სად?