გამარჯობათ მეგობრებო! ისევ დავიწყე ისტორიის დადება,რომელიც უკვე ადრე მედო,მაგრამ ბოლომდე არა,ამიტომ წაიკითხეთ და შემიფასეთ <3



‘’ნებისმიერი ადამიანი თავის ცხოვრებაში ერთხელ მაინც სვავს კითხვას თავის არსებობასთან,არსებობის არსთან,ცხოვრების აზრთან,დაბადების ადგილისა და დროს მნიშვნელობასთან დაკავშირებით’’
________________________________________

დილის შვიდი საათია,ძლივს გათენდა და ამოკაშკაშდა მზე,მაგრამ ჩემს მუქ ფარდებში ძლივს სწვდება მისი სხივები.საჭმელად გასვლის დროა,ნუთუ უკვე ეღვიძებათ კურდღლებსა და შვლებს?როგორ მეზარება სისხლით მოვითხვარო მთელი სხეული,მაგრამ რა ვქნა როცა კუჭი უკვე მუცლიდან ''ყვირის''? ნეტა შემეძლოს სალათის გაკეთება,მისი ჭამა და მერე ისეთი სლოკინი თითქოს ''გავძეხი''
როგორც იქნა გავახწიე გარეთ და ჩემი უმუშევარი ფილტვები ავავსე ტკბილი ჰაერით.როგორი კარგი სანახავია, დილით მწვანე მინდორი.ხეებზე ჩიტუნები, რომ ჭიკჭიკებენ.მაგრამ არა!ეხლა ძალიან ბანალურად ვყვები.ძალიან მაწუხებს შიმშლის გრძნობა და არ მცალია ამ სილამაზის ყურებით,თუმცაღა როდესაც ჩემს სახლში 60 წლის მოხუცი ცხოვრობდა ის ყოველთვის ამბობდა რომ ასეთი სილამაზის აღქმა მხოლოდ ერთეულებს შეუძლიათო.ეჰ როგორ მომენატრა ჩემი მოხუცი პროფესორი ტომი.ძალიან ადრე მოაკითხა სიკვდილმა,მაგრამ ალბათ ასე იყო საჭირო.ტყეებში ისეთი სისწარფით მივექანები რომ მთელი ფოთლები შრილისგან დაბლა ვარდებიან.დღეს რატომღაც არსად ჩანან პაწაწინა ცხოველები. მომიწევს ღრმად შესვლა ტყეში.გავაგრძელე ფოთლების ცვენა ჩემი სისწრაფით გამოწვეული.როგორ მსიამოვნებდა ასეთი სწრაფი ნიავი,სულ სახეში რომ მახეთქვებდა ჰაერს,გავიტრუნე და თვალები დავხუჭე.სწორედ მაშინ მოვედი გონს,როცა რაღაცას ფეხი წამოვკარი.............
შეშფოთებულმა ძირს დავიხედე და შევამჩნიე როგორ იწვა გოგონა დაფლეთილი ტანსაცმელით,როგოროც ჩანდა გონზე არ იყო.მკლავები სულ დალურჯებული ჰქონდა და თმით დაფარული სახიდან მოსჩანდა სისიხლის კვალი.არ ვიცოდი რა მექნა.შემეძლო უბრალოდ გვერდი ამევლო და დამეტოვა,მაგრამ ჯერაც ადამიანობის სინდრომი არ მაძლევდა ამის საშვუალებას.თუ კი დავეხმარებოდი ამით რა მოხდებოდა?არც არაფერი.მოვწყდი ჩემს შორეულ ფიქრებს და გოგონა ფრთხილად ხელში ავიყვანე და ჯერ კიდევ მშიერმა სახლისკენ გავირბინე შხუილით.
ჯერაც უცნობი შევიყავანე ძველ ფიცრულ სახლში, სადაც მუდამ ბნელოდა,ავიყვანე კიბეებზე და პატარა ოთახის ლოგინზე დავაწვინე.ორი წუთი ვიდექი გაშტერებული და ვფქირობდი თუ რას გავაკეთებდი, ეხლა მე რომ ადამიანი ვიყო.უცბად ჩემს პატარა თავში მოვიდა ერთი აზრი და წამსვე გავედი ოთახიდან.სამზარეულოში შევედი,რომელსაც თითქმის არასდროს ვიყენებ.თბილი წყალი ჭურჭელში ჩავასხი,რბილი ბარხატის ნაჭერი ავიღე და ისევ პატარა ოთახისკენ წავედი.ჯერ მეშინოდა მისი სიახლოვის, მაგრამ ვხვდებოდი, რომ მისი როგორ ჩანს არც თუ ისე ''ლამაზი ცხოვრება'' ჩემს ხელში იყო.ნელა მივუახლოვდი და სისხლიანი მკლავები გავუწმინდე,ისეთი სათუთი იყო,მეშინოდა ხელში არ შემომდნარიყო.ოდნავ სველი თმები გვერძე გადავუწიე და მისი სისხლიანი სახის გაწმენდა დავიწყე,როდესაც მისი სახე სარკესავით იქცა, ჩემს ქვეცნობიერში რაღაც ამოტივტივდა,თითქოს მისი სახე საიდანღაც მეცნებოდა.მისი ფერმკთალი ტუჩები,აპრეხილი და ცოტა კეხიანი ცხვირი,მისი მონაცისფრო თვალები,მაგრამ არა! ვერ ვიხსენებ რატომ ტივტივებს მისი სახე ჩემს გონებაში.მე უკვე დიდიხანია ამ სამყაროში ვცხოვრობ და ალბათ ვინმეს მივამსგავსე სისულელა.მოვეშვი მტანჯველ ფიქრს და მისი გამოღვიძება ვცადე,მაგრამ არ ვიცოდი როგორ გამეღვიძა,ვერანაირად ვერ მივუდექი.ერთხელ შევარხიე,მაგრამ გრძნობა არ ჰქონია,შემდეგ ისევ ჩავრთე ჩემი ადამიანური მსჯელობა,ცივი წყალი ჭიქით გამოვიტანე და სახეზე მივასხი,ცოტა შემეშინდა შეშფოთებულმა რომ გაიღვიზა და სახიდან წყლის წვეთებს იშორებდა.შეკრთა და ინტერესით შემომხედა
-(ანნა) სად ვარ!
-(ადამი) ნუ გეშინია,უსაფრთხოთ ხარ
-(ანნა) შენ ვინ ხარ?
-(ადამი) მე ადამ სალმონი ვარ,და ტყეში გიპოვე
-(ანნა) ტყეში?
-(ადამი) ასეა
ბიჭმა შეწყვიტა ცოტახნით საუბარი და შემდეგ ისევ განაგრძო
-(ადამი) არაფერი გახსოვს?
-(ანნა) არა!
გოგონამ თავზე ხელი წაიშინა და ლოგინიდან ფეხები გადმოდო
-(ანნა) დიდი მადლობა,მაგრამ უნდა წავიდე
-(ადამი) სად?
ბიჭმა ცოტა გაიკვირვა და თვალები გააფართოვა
-(ანნა) არ ვიცი,მაგრამ უნდა წავიდე
გოგონამ მკაცრად განაცხადა
-(ადამი) კარგი,როგორც შენ გინდა
გოგონა ფეხზე წამოდგა და გასასვლელისკენ გავიდა,სანამ კარებს გაიხურებდა ბიჭს ‘’მადლობის’’ თვალებით გადახედა და გავიდა.ადამმა მძიმედ ამოისუნთქა და ბუხართან წამოჯდა,თავისი საყვარელი წიგნი აიღო და კითხვა დაიწყო,თუმცაღა მაინც სტანჯავდა ერთი აზრი.პირველი ის, რომ ძალიან ეცნობოდა გოგონა,მაგრამ თითქოს მისი ქვეცნობიერი რაღაცას წაეშალა და მასში მხოლოდ ნალექი იყო დარჩენილი.
უკვე გათენებულიყო,მაგრამ ბიჭს მაინც წიგნში ჰქონდა თავი ჩაქინდრული და კითხულობდა.თვალები სასიამოვნოდ უციმციმებდნენ.წარბები კი მაღლა ჰქონდა აშვერილი და ტუჩებს იწვალებდა. წიგნი ხმაურით და დიდი ზარზეიმით დახურა და მისი ამოსუნთქვით მიხვდებოდით რომ მისი საყვარელი წიგნის კითხვა სრულიად დაამთავრა.ძლივს წამოდგა სავარძელიდან და გაიზმორა.უი თურმე როგორ შიოდა მის კუჭს,თვალბებს,ყურებს,კისერს,ხელებს.ყველა ნაკვთზე ეტყობოდა შიმშლი.გარეთ საშინელმა წვიმამ დასცხო,აგრილდა და ცივმა სუსხმა ააშრიალა ფოთლები.ოთახში შევიდა და შავი მაისურიდან წითელ სვიტრზე გადავიდა,თითქოს შესცივდაო.ეხლა ყველაზე კარგი დრო იყო შიმშლის დასაკმაყოფილებლად,როგორ უყვარს წმიმაში ხეტიალი.კარებისკენ გაემართა და მისი გამოღებისას უცნაურად პირი დააღო.მის წინ სულ მთალად გალუმპული,თავჩაქინდრული გოგონა იდგა და სიცივისგან კანკალებდა.
-(ანნა) თქვენი წინადადება ისევ ძალაშია?.
ბიჭმა გაიცინა და კარებს მიაყრდნო
-(ანნა) უბრალოდ ბევრი ვიარე ტყის გარშემო და მაინც ვერ მივხვდი სად წავსულიყავი,ბოლო იმედი ეს სახლი იყო,მაგრამ თუ წინააღმდეგი ხართ წავალ
გოგონა ნელა გაბრუნდა უკან,ბიჭმა მაჯაში ხელი ჩაავლო და უკან მოიზიდა
-(ადამი) შეგიძლია შემოხვიდე!
გოგონამ ჯერ მაჯაზე დაიხედა,მერე თავი დაიქნია და სახლში შევიდა
-(ადამი) მოდი ბუხართან დაჯექი,მე კი პლედს მოგიტან
გოგონა სავარძელში მოკალათდა და აქეთ-იქით აცეცებდა თვალებს. ბიჭმა ყავისფერი პლედი მოახურა გოგონას და მისგან საპასუხოდ ღიმილი მიიღო.ადამი უყურებდა მის ღიმილს და ფიქრობდა რომ ასეთი ღიმილი ბევრჯერ აქვს სადღაც ნანახი.
-(ადამი) ხო არაფერი გინდა?
-(ანნა) წყალი თუ შეიძლება
ბიჭმა იქვე მდებარე ‘’გრაფინიდან’’ წყალი ჩამოასხა ჭიქაში და გოგონას მიაწოდა.
-(ადამი) რა გქვია ისიც არ გახსოვს?.ბიჭიც მიუჯდა გოგონას გვერძე
-(ანნა) არა, არ მახსოვს სამწუხაროდ
-(ადამი) კარგი,მე ადამ სალმონი ვარ
გოგონამ თავი დაუქნია და წყლი მოსვა
-(ანნა) ძალიან მყუდრო სახლი გაქვს
-(ადამი) ხო ასეა.ბიჭმა დაუდასტურა და ფეხზე წამოდგა
-(ადამი) მე ცოტახანი უნდა გავიდე და მალე დავბრუნდები
-(ანნა) კარგი. გოგონამ მორცხვად უპასუხა და პლედი უფრო შემოიხვია ტანზე
ბიჭმა ტყავის ქურთუკი შემოიცვა,გოგონას გადახედა და გარეთ გავიდა
________________________________________
ბუხარი ისევ გიზგიზებდა და სახლში სასიამოვნო ხის სუნი იდგა.გოგონას უკვე ჩასძინებოდა და მოკუნტული იჯდა სავარძელში,მაგრამ კარების ჯახუნმა გამოაღვიძა.
ბიჭი დაზურგული შემოვიდა და გეზი პირდაპირ სამზარეულოსკენ აიღო
გოგონა ნელ-ნელა წამოდგა და ადამს მიჰყვა უკან
-(ადამი) ქალაქში ვიყავი,რაღაცეები მოვიტანე.ბიჭმა ერთი დიდი ყუთი გოგონას გაუწოდა
-(ანნა) ეს რა არის?
-(ადამი) ეს ტანსაცმელია შენთვის
-(ანნა) დიდი მადლობა
-(ადამი) ეს კი პროდუქტია
გოგონამ ჩაიცინა და ფეხზე წამოდგა
-(ადამი) არ გშია?
-(ანნა) კი
-(ადამი) კარგი,მაშინ მიდი შენ გამოიცვალე და იქამდე მე გავამზადებ რამეს
ბიჭმა გაუღიმა და ცელოფნებიდან რაღაცეების ამოღება დაიწყო
გოგონა სააბაზანოში შევიდა და სარკეში თავის ანარეკლს უყურებდა,ღრმად სუნთქავდა თითებს ისრისავდა,შემდეგ ცხელი წყალი მოუშვა და ხელები მიაშვირა
ადამი სამზარეულოში ფუსფუსებდა,დიდ მწვანე ვაშლს ჭამდა და თან ტაფაში ხორცს წვავდა
გოგონა სველი თმით გამოვიდა აბაზანიდან.ჯინსის შარვალი და პულავერი ეცვა,თან თმებს პირსახოცით იმშრალებდა.
-(ანნა)რა კარგი სუნია
-(ადამი)მოდი მაგიდასთან. ბიჭმა თეფში დადო მაგიდაზე და ჭიქაში წითელი ღვინო ჩამოასხა
გოგონამ დანა-ჩანგალი აიღო და მადიანად შეექცა
-(ანნა) რამდენი წლის ხარ?
-(ადამი) ოცდაორის
-(ანნა) აქ სულ მარტო ხარ?
-(ადამი) კიი
-(ანნა) სად არის შენი ოჯახი?
-(ადამი) გარდაცვლილი მყავს
გოგონა ჩაფიქდა და თეფშზე ჩანგლის ტრიალი დაიწყო
-(ანნა)არ გეშინია?
-(ადამი)რისი?
-(ანნა)მარტო ყოფნის
-(ადამი) არა,მაგრამ მოსაწყენია
ბიჭმა ღვინო მოწუპა და ხმაურით დადო მაგიდაზე
-(ანნა)ცუდია მარტო
-(ადამი)და იქნებ შენც მარტო სული ხარ?
-(ანნა)შეიძლება
გოგონას გაეცინა და ბიჭმა ისევ გაშტერებით დაუწყო ყურება
-(ანნა) აქ რითი ერთობი?
-(ადამი) უფრო წიგნის კითხვით
-(ანნა) რომელია შენი საყვარელი წიგნი?
ბიჭი ფეხზე წამოდგა და ბუხრის თავიდან გადმოიღო წიგნი
-(ადამი) აი ეს არის.ბიჭმა ხელში მიაწოდა დიდი სქელი წიგნი
გოგონამ წიგნი გადაშალა და სავარძელთან ჩამოჯდა
-(ანნა) ‘’ცივი სხეულები’’ საინტერესოა
გოგონამ კითხვა დაიწყო და თან კვკლავ ძილი მოერია,თვალებს ისრესდა
-(ადამი) მე აბაზანაში შევალ
გოგონამ თავი დაუქნია და შემდეგ ისევ წიგნს დააჩერდა
ადამს გოგონას ყოველივე ქცევა რაღაცას თუ ვიღაცას ახსენებდა.
________________________________________
როცა ადამი აბაზანიდან გამოვიდა დაინახა, რომ გოგონას დასძინებია. ნელა მიუახლოვდა და წიგნი გვერდძე გადადო,ხელში ფრთხილად აიყვანა და ოთახში შეიყვანა.საბანი ნაზად გადააფარა,ცოტახანი უყურა და შემდეგ გავიდა.
ჩაფიქრებული შევიდა თავის ოთახში ,დიდი თაროდან ბავშვის სურათი გადმოიღო და ცოტახანი ჩაფიქრებული უყურებდა,შემდგე საწოლზე მიგდებული ქურთქუკი მოიცვა და გარეთ გავიდა.ტყავის ქურთუკში და ჯისნსის შარვალში ტყეში დაბოდიალობს და ცდილობს მისთვის ამჯერად რაიმე პატარა მსხვერპლი იპოვოს.კურდღელი კარგი ვარიანტია დღის შიმშლის დასაკმაყოილებლად,მაგრამ უჩნდება სურვილი უფრო დიდზე ინადიროს,ჰო აქ არის პრობლემა ვერცერთი სისხლის მსმელი ვერ განსაზღვრავს დღის მსხვერპლის ზომას.კარგია რომ აჯერად მისი მსხვერპლი ერთ კურდღელს უდრიდა.აქ ამ ტყის სიღრმეში ის წასახემესებლად და განსატვირთად მოვიდა,იცოდა რომ არავინ დაინახავდა და თითქოს თამამად სვავდა კურდღლის სისხლს ბოლო წვეთამდე.ეს ყველაფერი ყოველი დღის გარდაუვალი რიტუალია,რის შემდეგ ადამი აილოკავს სისხლიან ტუჩებს და ბრუნდება სახლში.
________________________________________
ანნამ ამ დილაზე ცოტა ნაადრევად გაიღვიძა..გაუკვირდა ლოგინში როგორ აღმოჩნდა,მზის სხივები ნაკლებად ურტყავდა ოთახს რაც არ მოსწონდა,ამიტომ გადაწყვიტა წამომდგარიყო და ფარდების გაწევის ხარჯზე შემოეშვა მზის სხივი.ბარბაცით წამოდგა და ოთახიდან გავიდა.მისაღებში ადამი შეათვალიერა მაგრამ ვერ იპოვა,შემდეგ მისი ოთახსისკენ წავიდა და ნახევრად შეღებულ კარებში დააკაკუნა
-ადამ!
ხმა არავინ გასცა,მერე ფრთხილად შეხსნა კარი და შევიდა
-ადამ!
-ალბათ სადმე გავიდა! გოგონამ ჩაიბურტყუნა და გამოსვლა დააპირა.მაგრამ ისევ უკან მობრუნდა და თაროდან პატარა ბავშვის სურათი ჩამოიღო.წარბ შეკრული დააცქერდა იფიქრა ალბათ მისი პატარაბააოო,რადგან მართლაც ძალიან გავდა ადამს.
უცბად კარებთან ისევ მუშთშეკრული და გამწარებული ადამი იდგა
-(ადამი)აქ რას აკეთებ? ბიჭმა სურათი გამოგლიჯა ხელიდან
-(ანნა)მე უბრალოდ შენ გეძებდი
-(ადამი)რა გინდა?
ადამმა სურათი ისევ თავის ადგილზე დადო
-(ანნა) ეს შენ ხარ?
-(ადამი) არა
-(ანნა)კარგი ბოდიში ასე არ უნდა შემოვსულიყავი
გოგონამ გვერდი აუარა ბიჭს და მისაღებში გავიდა
ადამიც უკანვე მოჰყვა
-(ადამი) ბოდიში ასე არ უნდა მელაპარაკა
-(ანნა) არა არაფერია!მე ვარ დამნაშვე ასე არ უნდა მოვქცეულიყავი
-(ადამი) კარგი,მოდი დავივიწყოთ,ხანდახან ძალიან უხეში ვარ
-(ანნა) უკვე დავივიწყე
-(ადამი) გმადლობ
გოგონა ოთახში შევარდა,ჟაკეტი მოისხა და სასწრაფოდ გამოვარდა
-(ადამი) სად მიდიხარ?
-(ანნა) გარეთ გავისეირნებ
გოგონა დიდხანს სეირნობდა გარეთ,ცოტა აცივდა კიდეცც.სადღაც ბუჩქებში პატარა ლეკვის წკმუტუნი გაიგო.გოგონა ფრთხილად მიუახლოვდა მას და ხელში აიყვანა.ცოტა მოეფერა და შეციებულს გულთან მიიხუტა.მხოლოდ მაშინ მიხვდა რომ გზა აებნა.თვალებს აქეთ-იქით აცეცებდა.მის უკან უცბად ვიღაც უცნობი ახალგაზრდა ბიჭი აღმოჩნდა.ბიჭი იღიმებოდა უცნაურად და თვალები უციმციმებდა
-(ედვარდი) ალბათ გზა აგებნათ
-(ანნა) ხო მგონი. გოგონამ ჩაიცინა და ლეკვს უფრო იხუტებდა
-(ედვარდი) აქ ცხოვრობთ?
-(ანნა) იცით მე...... გოგონას სიტყვა არ ჰქონდა დამთავრებული როცა ახლა მის უკან ადამი აღმოჩნდა
-(ანნა) ადამ?
-(ადამი) ხო,ვიცოდი გზა აგერეოდა და წამოვედი შენს მოსაძებნად
ადამი ძალიან უცნაურად და დამაინტრიგებლად უყურებდა მამაკაცს.
-(ანნამ) წავიდეთ?გოგონამ ჰკითხა
ბიჭი ისევ ხმას არ სცემდა და მომღიმარ ბიჭს უყურებდა
-ადამ! გოგონა უკვე გაბრაზდა
-(ადამი) კი,წავედით
გოგონა წინ გაიძღოლა და თვითონ უკან გაჰყვა
გოგონამ შორიდან დაიყვირა ‘’ნახვამდის’’
ბიჭმა ისევ ღიმილით ხელი დაუქნია
-(ადამი) ეს რა არის?
-(ანნა) ძაღლია
-(ადამი)არა! საიდან მოიყვანე თქო! უნდა მეთქვა
-(ანნა)ტყეში ვიპოვე,შენთვის არც მიკითხავს ისე წამოვიყვანე! შეიძლება ცოტახანი ჩვენთან იყოს?
-(ადამი) კი შეიძლება,მაგრამ შენ მიხედავ
-(ანნა)კარგი.გოგონამ გაიცინა და სახლში შევიდა
-(ანნა) შეიძლება ძაღლი დავბანო?
-(ადამი) კი
გოგონამ ლეკვი მიიხუტა გულში და აბაზანაში შეიყვანა.ბანდა და თან ლამაზი სიტყვებით ეალერსებოდა
-(ადამი) უკვე შეგიყვარდა?
-(ანნა) კი,სამწუხაროთ თუ საბედნიეროდ მგონი ადვილად მიყვარდება
-(ადამი) ყველა და ყველაფერი?
-(ანნა) აჰამ.. გოგონა დაეთანხმა და თან პირსახოცი მოიმარჯვა
-(ადამი) ჩემნააირად ყოფილხარ. ბიჭმა ვერ დამალა ემოცია
-(ანნა) რატო? ადვილად გიყვარდება?
-(ადამი) კიი
-(ანნა) რამდენი გოგო გყავს? გოგონამ ჩაიცინა და ადამს ცალი თვალით გახედა
-გოგო? ბიჭმაც ჩაიცინა
-(ადამი) სიმართლე გითხრა არცერთი
-(ანნა) ვერ დავიჯერებ
-(ადამი) მოგიწევს
-(ანნა)მაშინ რამდენჯერ გყვარებია? გოგონა აღარ სციდლება შეკითხვებს
-(ადამი) ერთხელ
-შენ უკვე მაოცებ.გოგონა გაკვირვებული იყურებოდა და დაბანილი ლეკვი ძირს დასვა
-და სად არის შენი სიყვარული?
-გარდაიცვალა
-სამწუხაროა
გოგონა დასევდინა და ბიჭს მხარზე ხელი დაადო
-ძაღლს რას არქმევ?
-მოლის
-კარგი სახელია
ადამი მდივანზე ჩამოჯდა, თავისი ბლოკნოტი აიღო და ხატვა დაიწყო
-შენ რა ხატავ?
-შესაძლებელია ეგრე ითქვას
-ანუ ეს ყველა ნახატი შენია?
გოგონამ კედელებზე გაკრულ ნახათებს გადახედა და გაოცებული იყურებოდა
-სადრაფშიც მაქვს ნახატები
-დამპირდი რომ მანახებ.გოგონა აცანცარდა
-(ადამი) აუცილებლად
-(ანნა) ეხლავე მანახე
ბიჭს გაეცინა და პეხზე წამოდგა
-საით არის სარდაფი?
-იქით! ბიჭმა ხელი გაუწოდა და გაუღო სარდაფის კარი
-აქ ძალიან ცივა
-გინდა რამე მოგიტანო?
-არა! არ მინდა
გოგონა ერთ-ერთ ნახატს მიუახლოვდა და ხელში აიღო
-ძალიან საყვარელი ბავშვია
ბიჭს ახლა თვალი აუცრემლიანდა და მოიღუშა
-მე განახებ ჩემს ფავორიტ ნახატს
ბიჭმა ძებნა დაიწყო ნახატის
-არ გინდა გამოფენა მოაწყო?
-არა!
-რატო?გოგონამ ცოტა კუთხეში დაობებულ დიდ ჩარჩოში რაღაც დიდი ნახატი იპოვა და იმის გამოღებას ცდილობდა
-ისე უბრალოდ,ბიჭი კვლავ ეძებს თავის ნახატს
გოგონამ ხელი გადაუსვა ნახატს რომ უკეთ გამოჩენილიყო და თვალები გააფართოვა
ლამაზი გოგო იყო გამოსახული,დახვეული თმით,ამაყი მზერით და ძველებური ტანისამოსით
-ეს გოგონა ძალიან მგგავს ვინ არის?
ბიჭი ახლოს მივდა გოგონასთან და ნახატს დააკვირდა
მის წინ მთელმა ცხოვრებამ გაიარა,ყველა დეტალი და მოვლენა გაახსენდა,მერე ანნას მიაჩერდა და პირი დააღო.გაახსენდა საიდან ეცნობოდა მას ანნა,ის ხომ ვალენტინას ორეული იყო,ვიქტორის ცოლის. მან ხომ ყველაფერი დაავიწყა ძველი ცხოვრების შესახებ და ახსოვდა ის რაც მან შთააგონა.გოგონა გაკვირვებით უყურებდა ბიჭს
-(ანნა) მგონი შენც შეგცივდა წავალ რამე თბილს მოვიტან..გოგონა ავიდა სარდაფიდან ბიჭი კი სურათს მიშტერებული უყურებდა,მხოლოდ მაშინ გამოფხიზლდა როცა ანნას ყვირლი გაოგო.თავისი სისწრაფით ავარდა და დაინახა როგორ ეგდო გოგონა ძირს.როგორც ჩანდა ფეხი დაუსხლტა კიბეზე.ადამმა ხელში აიყვანა და გარეთ გავიდა
________________________________________
გოგონა პალატაში წევს და უგონო მდგომარეობაშია,ბიჭი სავარძელში ზის და გოგონას უყურებს.მხოლოდ მაშინ წამოხტება როცა გოგონა თვალს გაახელს
-კარგად ხარ?
-სად ვარ?
-არ გახსოვს? კიბეზე ადიოდი და წაიქეცი
-ღმერთო ჩემო თავი მისკდება
-ექიმს დავუძახებ.ბიჭმა თავი გაყო პალატიდან და ექიმს დაუძახა.
ექიმი ქალი შემოვარდა პალატაში და გოგონასთან თბილად დაიწყო საუბარი
-(მონიკა)ანნა მიხარია რომ გამოფხიზლდი
-(ანნა) მონიკა? გოგონამ ღიმილით წარმოთქვა ექიმის სახელი
ბიჭი ცოტა გაურკვევლობაშია
-ექიმა როგორ არის?
-დაწყნარდით,ყველაფერი რიგზეა,საღამოს გავწერთ
რამდენიმე წუთით სიჩუმე ჩამოვარდა და სიტყვა ექიმმა დაიწყო
-კარგი ანნა!პაციენტები მელოდებიან საღამოს მოვალ გასაწერად. ჰეილის და ჯესიკას დავურეკე და მოვლენ ცოტახანში
-კარგი
-როგორც ჩანს,გაგახსენდა ყველაფერი
-სულაც არ მიხარია.
-ამაზე სხვა დროს ვილაპარაკოთ.
პალატაში გოგონები შემოცვივდებიან და ანნას ეხუტებიან
-ანნა,როგორ მოგვენატრე,რამდენი გირეკეთ,მაგრამ ვიცოდით რომ დეიდა სარასთან ტელეფონი არ იჭერდა.
გოგონამ ბიჭს გადახედა და შემდეგ ისევ მეგობრებს მიუბრუნდა
-(ანნა) ხო ასეა
-(ჯესსიკა) შენ ვინ ხარ? გოგონამ უხეშათ მიმართა ბიჭს
-(ადამი) მე ადამ სალმონი ვარ,ანნას მეგობარი
-(ჯესსიკა) ხო თან სიმპატიური.. გოგონამ გაიცინა, ანნას დაბღვერილ სახეზე
-სახლში მინდა,გთხოვ უთხარით მონიკას რომ ეხლავე გამწეროს.
-მე დაველაპარაკები! ბიჭმა ინიციატივა აიღო და პალატიდან გავიდა
-მხოლოდ მეგობარი? თქვა ჰეილიმ და გაიცინა
-დაახლოვებით
ბიჭი ჩქარა შემოვიდა და ახარა რომ შეუძლია სახლში წასვლა
-დიდი მადლობა
-არაფრის,მე გავალ მოემზადე და წავიდეთ
-იყოს გოგონები წამიყვანენ,აღარ შეწუხდე.
-კარგი როგორც გინდა
-მადლობა ყველაფრისთვის
-ნახვამდის.
ბიჭი გავიდა პალატიდან და გოგონას თვალები გაჰყვა
-(ჰეილი) ცუდად იქცევი
-(ჯესიკა) თან ძალიან
-რატო?
-(ჰეილი) ბიჭს მოსწონახარ და შენ რას აკეთებ?
-სისულელა
-(ჰეილი) ვითომ რატომ?
-ვინ ვარ მე? ერთი უიღბლო გოგო,მას მხოლოდ პრობლემას მოვუტან ამიტომ არ ღირს ამ ყველაფრის დაწყება
-(ჯესსიკა) ამაზე კიდევ ვილაპარაკებთ
გოგონები ეხმარებოდნენ ანნას მოწესრიგებაში
გოგონა ნელა გადმოვიდა მანქანიდან და სახლისკენ დაიძრა
-(ჯესსიკა) აი უკვე დილააა
-(ჰეილი) ალბათ დასვენება გინდა და ჩვენ აღარ შეგაწუხებთ
-(ანნა) კარგი.
-(ჰეილი) მალე გნახავთ
გოგონამ მანქანაში ჩამჯდარ მეგობრებს ხელი დაუქნია და სახლში შევიდა,ისევ ეს ცარილი სახლი,როგორ მობეზრდა მას.ალკოჰოლიკი დედა და მამა რომელიც თითქმის არასდროს მოდის სახლში,ან სამსახური ან საყვარელი.აი ეს არის მისი ცხოვრება
აბაზანაში ხელპირი დაიბანა და საწოლზე წამოწვა.ხან იქით გადატირლდებოდა ხან აქეთ.ვეღარ ისვენებდა.ადგა ტანსაცმელი გამოიცვალა ტაქსი გამოიძახა და სადღაც წავიდა.ტაქსმა ადამის სახლთან გააჩერა და გოგონა გადმოვიდა
კარზე ხანგრძლიად აკაკუნა.ადამმა კარი გააღო და ცოტა გაუკვირდა მისი დანახვა
-მე ვარ
-აქ რას აკეთებ?
-უფროსწორედ სახლში რატომ არ ხარ?
-ვერ ვისვენებდი სახლში. რაღაც მინდა გითხრა
-(ადამი) შემოდი
გოგონა დაქანცულივით შემოვიდა სახლში და ისევ მდივანზე მოკალათდა
-(ადამი) გისმენ
-(ანნა) მინდა ჩემს შესახებ მოგიყვე,მაგრამ არ ვიცი რითი დავიწყო
-(ადამი) სულ თავიდან
-(ანნა) მე ანნა მილერი ვარ,17 წლის,პატარა რომ ვიყავი ძალიან ბედნიერი ოჯახი მყავდა,მაგრამ როდესაც ჩემი პატარა და გარდაიცვალა მის მერე აირია ყველაფერი.დედაჩემმა ლოთობა დაიწყო,ჩემი დის სიკვდილიში მე მადანაშაულებს და ამიტომ ვეზიზღები,მამაჩემს კი მცირე ბიზნესი აქვს და ათასში ერთხელ მოდის სახლში,მასაც საყვარელი ყავს და ეს ყველამ ვიცით,მოკლედ მარტო სული გოგო ვარ,ჩვეულებრივი პრობლემებით.ჩემი მეგობრების გარეშე არ ვიცი ვინ ვიქნებოდი.ჩემი ცხოვრება ყოველთვის არეული იყო.ამიტომ არ მინდა შენც აგირიო ცხოვრება.მადლობელი ვარ ყველაფრისთვის რაც კი ჩემთვის გააკეთე.მაგრამ მე მძულს ილუზიებით შექმნილი ცხოვრება
გოგონა წამოდგა და წასვლას აპირებდა როცა ბიჭმა გააჩერა
-მინდა რომ ცხოვრება ამირიო.ბიჭმა მოულოდნელად აკოცა
-ადამ!
-ანნა! გთხოვ არ გინდა
-კარგი,მე უნდა წავიდე
-კიდევ შევხვდებით
ბიჭი უყურებდა მიმავალ გოგონას და თავის გონებაში ფიქრობდა
-(ადამი) როგორ შეიძლება ასე გავდეს მას?
ბიჭი გაურკვევლობაში იყო თან ნერვიულობდა
გოგონა უკვე სახლის კარებთან იდგა როცა ჯესსიკამ დაურეკა
-ჰეი! ანნ როგორ ხარ?
-უკეთესად
-ძალიან კარგი,მოგვენატრა შენთან ერთად ვახშმობა,ამიტომ დღეს რვა საათზე გელოდებით შენ და ადამს ვახშამზე,ჰეილიც მოვა
-ჯესსიკა ძალიან გთხოვ
-არანაირი თხოვნები,რვაზე აქ იყავი
გოგონამ კონკრეტულად უთხრა და ტელეფონი გათიშა.
სახლში წყალი გადაივლო და დიდხანს ფიქრობდა დაერეკა თუ არა ადამისთვის და ბოლოს გადაწყვიტა დაერეკა
-ჰეი
როგორ ხარ?
-უკეთესად
-მინდოდა მეთქვა, იქნებ დღეს ვახშამზე წამომხვიდე ჯესსიკასთან.
-გინდა?
-კი
-კარგი მაშინ წამოვალ
-(ანნა)რვაზე გელოდები
-(ადამი)გამოგივლი
გოგონამ ტელეფონი გათიშა და ამოისუნთქა.ქვემოდან რაღაც ხმაური შემოესმა და ოთახიდან გავიდა.
-(ანნა) ამანდა?
-(ამანდა) შვილიც დამიბრუნდა. ქალი მთვრალი იყო და ბარბაცებდა
-(ანნა) ისევ იგივე! გოგონამ ჩაიბურტყუნდა და ისევ ოთახში შეტრიალდა
-(ამანდა) ანნა!
ქალი ეძაახდა შვილს,მაგრამ მან პასუხი არ გასცა.მერე მის ოთახში შევიდა და კარებს დაეჯაჯგურა
-(ამანდა) ყურადღებას რატო არ მაქცე?
-(ანნა) რა გინდა ამანდა?წადი დაიძინე ალკოჰოლის სუნით ყარხარ.მკაცრად უთხრა და თმის დავარცხნა დაიწყო
-(ამანდა) რახანც საავადმყოფოში ვერ მოვედი მაგითომ წუწუნებ?
-(ანნა) არ ვწუწუნებ,უკვე მივეჩვიე. გოგონა გაბედულად საუბრობდა
-(ამანდა) რა აღარ გავაკეთე შენთვის,შენ კი არ მიფასებ
-(ანნა) მადლობა დედა რომ შენი საყვარლები არჩიე საკუთარ შვილს,ალბათ რამე რომ დამმართოდა არც გეწყინებოდა. გოგონა ხელებს აცაბაცა შლიდა და ცრემლებით ევსებოდა თვალები.
ამანდამ მტკივნეულად ხელი ჩაავლო მაჯაში თავის ქალიშვილს
-(ანნა)მტკივა გამიშვი.ამოიხვნეშა და ცდილბდა მისი ხელი გაეწია
-(ამანდა) უნდა გტკიოდეს,არაფერი მოგივა.ამჯერად ქალს კანკალი აუვარდა და სახეზე ძველი მაკიაჟის ტუში იზილებოდა.
-(ანნა) შენ რა კაიფში ხარ?თვალები გაუფართოვდა და თითქოს პასუხი უკვე იცოდა და თავს აქნევდა
-(ანნა) გაეთრიე ჩემი ოთახიდან! დროზე! გოგონამ კანკალმა აიტანა და კარები მიუჯახუნა დედას.
გოგონა სარკესთან დადგა და ცდილობდა არ ეტირა,გულში იკლავდა ტკივილს და სავარცხელს ძლიერად უჭერდა ხელს.
ამანდა მისაღებში იდგა და ჭიქაში ტეკილას ისხავდა როცა ზარი შემოესმა კარზე.ბორძიკით მივიდა და კარები გახსნა
-(ამანდა) შენ ვინ ხარ? უხეშათ მიმართა ბიჭს
-(ადამი) მე ადამი ვარ,ანნას მეგობარი,თუ შეიძლება დაუძახეთ
გოგონას მისი ხმა მოესმა და ოთახიდან გავიდა.როდესაც ადამი დანახა თვალიდან ცრემლი შეიმშრალა და გარეთ გავიდა
-(ადამი) იტირე?
-(ანნა) ხო,უბრალოდ ემოციების ბრალია
-(ადამი) გაიღიმე და გახალისდი
გოგონამ გაიღიმა და ადამის მანქანაში ჩაჯდა
ადამი და ანნა უკვე კარებთან იდგნენ როცა ტაქსიდან ჰეილი გადმოვიდა
-(ანნა) ჰეი
ჰეილმი გადაკოცნა და ადამს ცალიყბით გამარჯობა უთხრა
-(ადამი) გამარჯობა
ამასობაში ჯესსიკამ კარები გააღო
-(ჯესიკა)თქვენი ხმა გავიგე,მიხარია რომ მოხვედით
მეგობრები შევიდნენ ოთახში და სავარძელში მოთავსდენენ
-(ჯესიკა) ვიღაც მინდა გაგაცნოთ
-(ჰეილი) კიდევ ერთი ახალი ბიჭი?
-(ჯესიკა)ასეააა.
-ედვარდ!! გოგონამ ვიღაც ბიჭს დაუძახა და ბიჭიც სამზარეულოდან გამოვიდა
-(ჯესიკა) ეს ედვარდ სალმონია
გოგონამ და ბიჭი გაკვირვებული იყურებოდოდნენ
ედვარდი ჰეილისთან მივიდა ხელზე აკოცა და შემდეგ ანნას ეამბორა
-(ანნა) ჩვენ უკვე შევხვდით ადრე ერთმანეთს
-(ედვარდი) ასეა
-(ჯესსიკა) მოდით მაგიდასთან
ისინი სუფრასთან სხდებოდნენ,როცა ანნამ გვერდზე ოთახში გაიყვანა ადამი
-(ანნა)ის შენი ნათესავია?
-(ადამი) არა,არ ვიცნობ
-(ანნა) ისიც სალმონია
-(ადამი)გავიგე
ბიჭი გაბრაზდა და ალმაცერად იყურებოდა
გოგონა მაგიდას მიუჯდა
-(ჯესსიკა) დღეს ფრანგული კერძები გვექნება
ბიჭი ნერვიულობს,და ცქმუტავს.როცა გოგონა დაინახავს ხელზე ხელს დაადებს.
-(ედვარდი) რატომ არის ასეთი სიჩუმე?მითხარით რამე რომ გაგიცნოთ უკეთესად
-აი შენით დავიწყოთ.ბიჭმა თითი ანნასკენ გაიშვირა
გოგონა ცოტა ანერვიულდა
-(ანნა)მე ანნა მილერი ვარ
-(ედვარდი)ესე მოკლედ?
-(ანნა)სიტყვა ძუნწი ვარ
-(ედვარდი) შენზე უკვე მომიყვა ჯესსიკამ ჰეილი
გოგონამ თავი დააქნია და წყალიი მოსვა
მთელი ვახშამი ჯესსიკა და ედვარდი საუბრობნენ
-(ჯესსიკა) ეხლა დესერტის დროა
-(ედვარდი) მოდი ცოტა შევისვენოთ,გარეთ გავალ სიგარას მოვწევს და მოვალ.არ მოიწყინოთ გოგოებო.ბიჭმა თვალი ჩაუკრა და გარეთ გამოვიდა.მალევე ადამიც მიჰყვა ბიჭს ეზოში
-(ადამი)ეს თამაშია?
-(ედვრადი)ვერ მივხვდი?
-(ადამი)გვარი სალმონი?ტყეში შეხვედრა და კიდევ ახლა
-(ადამი) შენ იცი ყველაფერი
-(ედვარდი) ის მართლა ძალიან გავს ვალენტინას
-(ადამი) შენ საიდან იცი?ბიჭს ყელი დაეძარღვა
-(ედვარდი) მარტო შენ არ იცი ყველაფერი.ედვარდმა ხელი დაკრა მხარზე და სახლში შევიდა
-(ედვარდი) ხო არ მოიწყინეთ გოგოებო?
-(ანნა) მე უნდა წავიდე
-(ჯესსიკა) ასე მალე?
-(ანნა)ხო,ჯერ კიდევ თავბრუ მეხვევა
-(ანნა)ადამ წამიყვან სახლში?
-(ადამი) კი რათქმაუნდა
-(ჰეილი) ხვალ სკოლაში შევხვდებით
ბიჭები ერთმენთს უყურებდნენ.
გოგონა მანქანაში უნდა ჩამჯდარიყო მაგრამ გადაიფიქრა
-(ანნა) გასეირნებაზე რას იტყვი?
-(ადამი)სიამოვნებით
-(ანნა) მოგეწონა ჩემი მეგობრები?
-(ადამი)კი.ჰეილი ჭკკვიანი და გაწონასწორებული გოგონა,მაგრამ ჯესსიკა არ ვიცი.ბიჭმა გაიცინა და გოგონაც აიყოლია
-(ანნა) ის ბიჭი,ჰო ედვარდი,ძალიან უცნაური ბიჭია
-(ადამი) მეგობრული ინსტიქტი?
-(ანნა) არა,სასაცილო ბიჭია,მაგრამ თითქოს...... გოგონა ცოტახანი გაჩერდა და მერე სხვა თემაზე დაიწყო საუბარი
-(ანნა)აღარ მინდა მასზე საუბარი.
-(ადამი)აბა რა გინდა?
-(ანნა)ცეკვა
-(ადამი) ცეკვა?აქ?
-(ანნა) ხო რა იყო.
-(ანნა)იცეკვებ ჩემთან ერთად?
ბიჭმა ხელი გაუწოდა გოგონას.ანნა ნაზად მიეკრო და ცეკვა დაიწყეს.ისეთი თბილი სანახავი იყო,თვალს ვერ მოსწყვეტდი.
-(ადამი) კარგად ცეკვავ
-(ანნა) დედაჩემი ამანდა მოცეკვავე იყო
-(ადამი) ძალიან თბილი ხარ
ანნა თბილად ჩაეხუტა,მის ტუჩებს დაეწაფა და ისევ გააგრძელა მსუბუქად ცეკვა
________________________________________
გოგონამ მძიმეთ გამოიღვიძა,თითქოს ძლიერ ნარკოზში იყო,ახლა მის ტანს აბრეშუმის შინდისფერი პერანგი ამშვენებს.თმა მაღლა აქვს აწეული და კუდზე საყვარლად აქვს შემოჭერილი კიდევ კიკინა.დღეს აუცილებლად უნდა წავიდეს სკოლაში,თორემ წელს არ ეღირსება კარგი ნიშნები. გოგონამ სწრაფად გადაიცვა სარაფანა,თმები ჩამოივარცხნა,ჩანთას ხელი დაავლო და გავიდა. თავის პატარა მანქანასთან რომ მივიდა დაინახა როგორ ჰქონდა დაშვებული უკანა საბურავები.გოგონა მოიღუშა და ტუჩები აბზიკა. უცბად ვიღაცამ დაუსიგნალა მანქანიდან,ჯერ ვერ გაეგო ვინ იყო მძღოლი,მაგრამ როდესაც მანქანიდან გადმოვიდა,დაიანახა სათვალაინი ედვარდი
-(ედვარდი) როგორც ჩანს ცუდად გეხუმრეს,წამოდი მე წაგიყვან
-(ანნა) არ არის საჭირო.გოგონამ მტკიცედ უთხრა და ფეხით დაიწყო წასვლა
-(ედვარდი) კარგი რა! ნუ იქცევი ბავშვივით
გოგონა მიხვდა რომ მას თავიდან ვეღარ მოიშორებდა ამიტომ დასთანხმდა და მანქანაში ჩაჯდა..
-(ანნა)დიდიხანია ერთად ხართ შენ და ჯესსიკა?
-(ედვარდი) ერთად არ ვართ! უბრალოდ ის გასართობს ეძებდა და მეც
-(ანნა) გასაგებია,მაგრამ ეს არ მომწონს
-(ედვარდი) არაუშავს.ბიჭმა თვალი ჩაუკრა და მანქანა გააჩერა სკოლასთან
ადამი იქვე იდგა და დაინახა როგორ მოიყვანა ედვარდმა გოგონა
-(ანნა)ადამ? აქ რას აკეთებ?
-(ადამი) მოგვიანებით გეტყვი
-(ადამი)ერთი წუთით ედვარდს დაველაპარაკები და მოვალ
გოგონა გვერძე გაიწია და სკამზე ჩამოჯდა
-(ადამი)მისმინე! არ ვიცი ვინ ხარ ან საერთოდ რა გინდა!მაგრამ ერთი რაღაც უნდა იცოდე
-(ადამი)ანნას სიახლოვეს არ დაგინახო
გაიგებ.ბიჭმა სათვალე გაიკეთა,მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა
ადამი გოგონას მიუახლოვდა
-(ანნა)რა ხდება?
-(ადამი) არაფერი უბრალოდ გავისაუბრეთ
-და შენ აქ რას აკეთებ?
-(ადამი) არაფერს,უბრალოდ მინდოდა მენახე
გოგონამ ბიჭს გადაეხვია და შემდეგ ჰეილის ძახილმა გამოაფხიძლა
-(ანნა)წავედი გაკვეთილი მეწყება!შესვენებაზე გნახავ
-(ადამი) დროებით
გოგონა სკოლაში შევიდა
-(ჰეილი) უკვე სკოლაშიც გაცილებს? გოგონამ გაიცინა
-(ანნა)სულაც არა
გოგონები იცინოდნენ როცა ჯესსიკა უცბად გამოეცხადათ
-(ჯესიკა) აბა ხო მოდიხართ?
-(ჰეილი) სად?
-(ჯესიკა) რა სად?
-(ჯესსიიკა) დღეს ემის დაბადების დღის წვეულება,მთელი სკოლა დაგვპატიჟა
-(ანნა) ბოდიში,მაგრამ ვერ წამოვალ
გოოგონამ წამოსვლა დააპირა როცა ჯესსიკამ გააჩერა
-(ჯესიკა) ვერ გავიგე რა გჭირს?
-(ანნა)უბრალოდ არ მინდა წამოსვლა
-(ჰეილი) შენ სულ ასე იქცევი
ჰეილი დაეწია ანნას და საუბარი განაგრძო
-(ჰეილი) თქვენ სულ უნდა ჩხუბობდეთ?
-(ანნა) და რა გავაკეთო?
-(ჰეილი) უბრალოდ წამოდი ამ სულელურ წვეულებაზე,ჩვენთან ერთად.სახლში რა უნდა გააკეთო?
-(ანნა) კარგი,მოვიფიქრებ
ისინი კლასში შევიდნენ და მერხებთან მისკუპდნენ,გრძელი გაკვეთილი იყო,ანნას თავში კი არაფერი შესულა,სულელურად ფიქრობდა რაღაცეებზე,როდესაც ზარი დაირეკა,ერთხმად წამოხტა ყველა და გარეთ გავარდნენ.
გოგონა და ჰეილი დერაფანში მოდიოდნენ,როდესაც ტელეფონმა დაურეკა
-(ანნა) გისმენთ
ხმას ისევ არავინ იღებდა
-(ჰეილი ) ვინ არაის?
-(ანნა)არ ვიცი, ხმას არ იღებს
-(ჰეილი) გათიშე ალბათ ვინმე ხუმრობს
-(ანნა) ხო,ალბათ
-(ჰეილი) კარგი მე წავედი,და საღამოს შევხვდებით
-(ანნა) დროებით
გოგონამ გადაკოცნა და ტრასაზე გამოვიდა
ისევ დარეკა ტელეფონმა და კვლავ არავინ ამოიღო ხმა
-სერიოზულად?
გოგონა გაბრაზდა
-(ადამი) ჰეი
ბიჭი უკნიდან მოეპარა გოგონას
-(ადამი) უკვე მორჩი?
-(ანნა)კიი
-(ანნა)დღეს წამომწყვები ისევ სულელურ წვეულებაზე? გოგონა იცინის
-(ადამი) არ ვიცი.ბიჭი ფიქრობს
-(ანნა) მარტო არ გამიშვა
-(ადამი) კარგი კარგი.
-(ადამი) მიდი ჩაჯექი მანქანაში მე წაგიყვან
გოგონა მანქანიდან გადმოვიდა და სახლში შესასველლად ემზადება
-(ანნა) გინდა შემოხვიდე?
-(ადამი) მოგვიანებით იყოს
-(ანნა) კარგი,საღამოს გელოდები
ბიჭმა შორიდან კოცნა გამოუგზავნა და მანქანა დაქოქა
როდესაც სახლის კარს გასაღებით აღებდა,ის უკვე ღია დახვდა.გოგონამ შეაღო და ნელ-ნელა შევიდა.თვალები გაუფართოვდა და ადგილზე გაშეშდა.დაინახა დედამისი როგორ ეალერსებოდა ვიღაც ახალგაზრდა ბიჭს მისაღებში
-(ანნა) როგორ გაბედე ეს ჩემს სახლში და ჩემს თვალწინ?
-(ამანდა) ჯერ ერთი ეს ჩემი სახლია და მეორეც მე ზრდასრული ქალი ვარ
-(ანნა) გული მერევა შენზე.გოგონამ ზიზღით შეხედა და თავის ოთახში ავიდა
ჩანთიდან წიგნი ამოიღო,საწოლზე მძიმედ დავარდა და კითხვა დაიწყო.კითხვისას ჩასძინებია,მის ოთახში ედვარდი შემოპარულიყო და მის თმას ნაზად ეალერსებოდა
-(ედვარდი) სულ შენზე რატო ვფიქრობ,ასეთი რა გამიკეთე
ბიჭი თავისთვის ჩურჩულებდა და ანნას თმებს ეფერებოდა
________________________________________
გოგონამ უცნაურად გამოიღვიძა,მაგრამ ედვარდი გაქრა.ანნამ საათს გადახედა და სასწრაფოდ წამოხტა.
-(ანნა) ჩამძინებია,ადამი კი მალე მოვა.
ბიჭი უკვე ანნას ოთახში იდგა,როცა ანნა გამოვიდა აბაზანიდან,წითელი კაბა ეცვა და თმები ჰქონდა მაღლა აწეული
-(ანნა) აქ როგორ აღმოჩნდი
გოგონამ გაიცინა
-(ადამი) ამანდამ მითხრა რომ შენს ოთახში იყავი
-(ანნა) დაინახე?
-(ადამი) კიი
-(ანნა) ძალიან მრცხვენია.გოგონამ მორიდებით თქვა და თავი ძირს დახარა
-(ადამი) შენ რატომ გრცხვენია?ნუ ღელავ
ბიჭმა გოგონას ხელი ჩაკიდა და გავიდნენ.ნელა მიაბიჯებდნენ მისაღებში, ანნა ცდილობდა იმ წამს არ დაენახა ამანდა,ამიტომ ქურდივით გავიდა გარეთ.
წარმოსადეგი ქაოსი ტრიალებდა სახლში,საიდანაც მუსიკის მძაფრი ხმა ისმოდა.ყველა დადებიდათ ამკობდა ანნას ვიზუალს.
შესასვლელში იუბილარი დახვდათ და გოგონამ პატრა საჩუქარი მიაწოდა
-გილოცავ ემი
-მადლობა რომ მოხვედი.კარგად გაერთეთ
ჯესსიკა და ჰეილი ვიღაცეებს ელაპარაკებოდნენ როცა ადამი და ანა მათთან მივიდნენ
-(ჯესსიკა) როგორც იქნა მოხვედით
-(ანნა)ადამის დამსახურებაა
-(ჯესსიკა)უკვე მომწოხანხარ ადაამ
ყველამ ერთდროულად ჩაიცინეს
-(ჯესსიკა) ძალიან გთხოვ ცეკვაზე უარი არ მითხრა
-(ადამი) ჯესსიკა მე არც ისე კარგად ვცეკვავ
-(ჯესიკა) არაუშავს
გოგონამ ძალით წაიყვანა ბიჭი საცეკვაოდ
-(ჰეილი) ჯესსიკა არ იცვლება
-(ანნა) რამე დავლიოთ თორე ამას ფხიზელი ვერ ვუყურებ
გოგონამ პატარა მაგიდაზე დადებული სასმელი აიღო და გადაკრა
ჰეილისთან ბიჭი მივიდა და საცეკვაოდ გაიწვია
გოგონამ კვვლავ ერთი ჭიქა დალია.
-(ტაილერი) ჰეი,როგორ ხარ?
-(ანნა) კარგად,გოგონამ ცოტა გაიკვირვა
-(ტაილერი) ჩვენ პარარელური კლასელები ვართ,ტაილერი მქვია
-(ანნა) აჰ გასაგებია,გამახსენდი,ფეღბურთის კაპიტანი?
-(ტაილერი) ასეა,გინდა ვიცეკვოთ?
-(ანნა) არ ვარ ცეკვის ხასიათზე
-(ტაილერი) მე მოგიყვან,ბიჭი გაიწია ანნასკენ უნდა ეცეკვა
უკან ედვრადი გამოჩნდა და ბიჭს მხარი გაჰკრა
- ვიცეკვოთ?
-სიამოვნბებით
გოგონა გაჰყვა საცეკვაოდ ბიჭს და შუა ცენტრში დაიწყეს ნაზად ცეკვა,სასიყვარულო სიმღერაზე.
-(ანნა)ამ ბოლო დროს ხშირად ვხვდებით ერთმანეთს
-(ედვარდი)ალბათ ბედის ირონია
-(ანნა)რა არის ეს ბედი
-(ედვარდი)ეხლა მე და შენ რომ ვცეკვავთ ის
-(ანნა)შენ სულ ასეთ ხასიათზე ხარ?
-(ედვარდი) კი
-(ედვარდი)და შენ?
-(ანნა)რა მე?
-(ედვარდი) სულ ასეთი სევდიანი ხარ?
-(ანნა)სულაც არა
-(ედვარდი) თვალები გღალატობენ
გოგონამ გაუღიმა და როდესაც დატრიალდა ადამის მკლავებში მოექცა
-(ადამი) მადლობა პარტნიორობის გაწევისთვის
ბიჭმა თვალი ჩაუკრა და ადგილს მოშორდა
-(ადამი) ხო არ შეგაწუხა?
-(ანნა) არაჰ
-(ანნა) აქ აღარ მინდა,გარეთ გავიდეთ.
ადამი და ანნა გარეთ გავიდნენ და სეირონობდნენ
- (ადამი)მოგწყინდა?
-(ანნა)არა!უბრალოდ ხანდახან ხალხმრავლობა არ მსიამოვნებს
-(ადამი) ანდახან მეც ეგრე ვარ
-(ანნა) შენ ისედაც სულ მარტო ხარ
-(ადამი)ხოოო! ბიჭმა სევდიანად თქვა
-(ანნა)ბოდიში ცუდად გამომივიდა
-(ადამი)ეს სიმართლეა
-(ანნა) მაპატიე
სახლიდან ყვირლი გაისმა
-ანნა შევარდება სახლში და დაინახავს როგორ გდია იუბილარი გოგონა სისხლიანი
-(ადამი) რა მოხდა?
-(გოგონა) უგონო მდგომარეობაში ვიპოვე ოთახში.
ანნამ შეამჩნნია როგორ ჰქონდა კისერთან ნაკბენები
-სასწრაოს დაურეკეთ ვინემემ
ადამმა დაინახა როგორ უცინოდა ედვარდი შორიდან,ბიჭმა წასვლა დააპირა მისკენ მაგრამ ანნამ გააჩერა
-(ანნა)სად მიდიხარ?
-(ადამი) საქმე მაქვს
-(ანნა) საქმე?
გოგონასთვის არც უპასუხია ისე გავარდა გარეთ.ანნაც უკან გაყვა მაგრამ ვეღარსად დაინახა
გოგონა გაერიდა იქაურობას და ფეხით წამოვიდა სახლში
ჩაფიქრებული მოდიოდა როდესაც უკნიდან ბიჭები აეკიდნენ
-ჰეი ლამაზო
გოგონა შეტრიალდა,დაინახა როგორ მოდიოდა სამი ბიჭი უკან.ანნას შეეშინდა და ფეხს აუჩქარა.ბიჭები გამოიქცნენ და გოგონას ალყა შემოარტყეს
-საით მიდიხარ?
-გინდა გავერთოთ?
გოგონა ცდილობდა წასვლას,მაგრამ ვერ მიდიოდა
უცბად მანქანიდან ედვარდი გადმოვიდა
-(ევდრადი)ჰეი ბიჭებო
-შენ ვინ ხარ?
-(ედვარდი) ნუ ბრაზობთ,ცუდად ჯერ არაფეერი მითქვია
-(ედვარდი) ამ გოგოს რატო აწვალებთ?
ბიჭი პიჯაკს იხდიდა და თან ბიჭებს ესაუბრებოდა
-გაიარე ბიჭო თუ არ გინდა მოგხვდეს
-(ედვარდი) ძალიან ცუდად იქცევით
ედვარდმა გოგონას ხელი მოკიდა და თავისკენ წაიყვანა,მიდი მანაქნაში ჩაჯექი.ბიჭებმა გამოიწიეს ედვარდისკენ მაგრამ როდესაც, მის წითელ თვალებს შეხედეს შეეშინდათ და უკან გაიქცნენ
გოგონამ ტირილი დაიწყო და ედვარდს ჩაეხუტა.ბიჭმა სიცილი დაიწყო
-(ევდარდი) როგორი მშიშარა ხარ
-(ედვარდი) ნუ ტირიხარ,ყველაფერი დამთავრდა
გოგონა ძალიან მაგრად ეხუტებოდა ბიჭს
-(ედვარდი) დიდიხანი უნდა მეხუტო? ჩაჯექი მანქანაში
ბიჭმა ანნა ჩასვა მანქანაში და სწრაფად დაქოქა მანქანა
________________________________________
ედვარდმა სახლთან გაუჩერა მანქანა გოგონას
-უკეთ ხარ?
-(ანნა)კი,მადლობა
-(ედვარდი) კარგი,მიდი შედი სახლში
გოგონა ნელა გადმოვიდა მანქანიდან და სახლში შევიდა
ბიჭი ცოტახანი უყურებდა მიმავალ გოგონას,შემდეგ დაქოქა მანქანა და შხუილით გავარდა
ედვარდი შედის ადამის სახლში
ადამი სრულისისწარფით მივარდა ედვარდს
-(ადამი)ყველნაირი სისულელის გარეშე მითხარი რა ჯანდაბა გინდა?
-(ედვარდი) მოგწონს შენი საქციელი?ანნა დღეს სიკვდილს გადავარჩინე
-(ადამი) რა გაუკეთე ანნას?
ბიჭი გამწარდა
-(ედვარდი) უცნობი ბიჭებისგან ვიხსენი.
-(ედვარდი) და თუ ის შენი გოგოა,უნდა მიხედო მას,და არავის დააჩაგვრინო
-(ადამი) ვინ ხარ ჭკუას რომ მასწავლი?
-(ევდრადი) შენი სისხლი და ხორცი
-რას ბოდავ?
-მე ედვარდ სალმონი ვარ ადამ სალმონის შვილი
-ეს რა სისულელა?
-სისულელე იცი რა არის? შვილი რომ მიატოვე და საყვარელი ქალი კი მოკალი
ადამმა ედვარდს ხელი გაარტყა
-ეს შეუძლებელია,ჩემი შვილი მკვდარია
-თავს ნუ ისულელებ თითქოს არ იცოდი ჩემი არსებობა
-გაჩუმდი! გაჩუმდი!
ბიჭმა ყურებზე ხელი აიფარა და აქეთ-იქით ყველაფერი გაანადგურა
-ჩემი შვილი გარდაიცვალა
ბიჭი გაჰკიოდა
-მე ედვარდ სალმონი ვარ და აი ამას შეხედე
ბიჭმა მკერდზე დიდი შავი ხალი დაანახა.ზუსტად ასეთი ჰქონდა ადმასაც.
ადამს ცრემლები წამოუვიდა და ედვართან მივიდა
-ეს.ეს...ეს ხომ....
-ხო ადამ,ეს ის ხალია რომელიც მე და შენ ერთმანეთან გვაკავშირებს
ადამმა ბიჭი ჩაიხუტა და ტიროდა
-როგორ არ მიყვარს ასეთი სცენები
-შენ,შენ როგორ გადარჩი?
-მაინც ვერ დავიჯერებ რომ ჩემი არსებობა არ იცოდი!პირიქთ იმიტომ გამოვჩნდი რომ შენი ცხოვრებაც ისე ავრიო,როგორც მე მქონდა არეული ბავშობა
-დღეიდან ამ სახლში ვიცხოვრებ
.........................................................................................................

-(ანნა) ჰეილი! ყვიროდა გოგონა სკოლის დერეფნიდან და რაღაც ფურცლებს აფრიალებდა.
ჰეილიმ გაიღიმა,როცა დაინახა როგორ მორბოდა მისკენ ანნა.
-(ანნა) ჰეილი როგორ ხარ?
-(ჰეილი) კარგად შენ? გოგონა ჩაეხუტა მეგობარს
დერეფნის მოპირდაპირე მხრიდან ჯესსიკას მსუბუქი სიარული ჩანდა.მოკლე კაბას ხან იქით-გააქნევდა ხან აქეთ.
-(ჰეილი) ეს უკვე მეტისმეტია.
-(ანნა) უკომენტაროთ
-(ჯესსიკა) როგორ ხართ გოგოებო?
-(ანნა) ჩვენ კარგად შენ?
-(ჯესსიკა) მე მშვენივრად.გოგონამ შარფი მხარზე გადაიგდო და გამლელ ბიჭს თვალი გააყოლა და გაუღიმა.
ანნამ და ჰეილიმ წარბები გაკვირვებისგან მაღლა აწიეს.
-(ანნა) გოგოებო მე მეჩქარება,პირველი ლექცია ისტორია მაქვს ამიტომ უნდა გავიქცე.გოგონამ მოწყენილად წარმოსთქვა და ჰეილის მაჯაზე დაებღაუჭა.
ანნამ თვალი ჩაუკრა დაქალებს და უკუმიმათულებით წავიდა.როგორც კი საკლასო ოთახში შევიდა ჯრიამული ატყდა.იქვე მაგიდაზე მჯდომი მასწალებელი ტრევორი იჯდა.
-(ტრევორი) გამარჯობა ანნა.დროზე მიუჯექი შენს მერხს.მკაცრად გამოაცხადა მამაკაცმა.
გოგონაც უხმაუროდ შეცურდა თავის მერხთან და წიგნები ამოალაგა.
-(ტრევორი) ჯერ ყველაფერი არ მითქვამს.მასწავლებელმა კალამი აიღო ხელში და ატრიალებდა.
-(ტრევორი) იქით კვირაში გამოცდები გეწყებათ,და შევნიშნე რომ ამ წელს ძალიან მოუკელი სწავლას და საერთოდ დასწრებაც ძალიან ცუდი გაქვს.გასულ წლებში ამ სკოლაში ლიდერი იყავი,მაგრამ ეხლა უკვე იმ ბავშვების სიაში შეხვედიმ, რომელმაც შეიძლება დატოვონ სკოლა.
-(ანნა) დიახ მისტერ,გამოვასწორებ ყველაფერს.გოგონამ წიგნი გადაშალა და წაკითხვა დაიწყო,მაგრამ თითქოს ერთი ასო ბგერაც არ შესდიოდა თავში.
უეცრად საკლასო ოთახში ტაილერი შემოვიდა,რამაც ბავშვების გაოცება გამოიწვია.
-(ტრევორი) აქ რას აკეთებ?
-(ტაილერი) ადმინისტრაციამ გაიგო ჩემი ჩამორჩენილობა და თქვენთან გამანაწილეს.ბიჭმა იაზვურად გაიღიმა და ანნას შეხედა.
გოგონამ მსუბუქად ამოისუნთქა და მზერა აარიდა.
ბიჭი მის უკან მესამე მერხზე დასკუპტა და ,,მაგარი ბიჭის'' გამჭოლი მზერით იყურებოდა
-(მოსწავლე) ტაილერ იყავი ემის დაბადების დღეზე?
-(ტაილერი) კი, და თან ძალიან მაგრად გავერთე
-(მოსწავლე) ვინმე გოგო ააგდე? მოსწავლე ბიჭმა თვალი ჩაუკრა
-(ტაილერი) გოგო არა! ქალი! ამანდა მილერი
ბიჭმა ანნას გადახედა ამაყი მზერით და სიცილი დაიწყეს
გოგონას ყელში ბურთვით რაღაც გაეჩხირა,თითქოს ხელებიც დაუბრუჯდა.ხელი სტაცა წიგნებს და გარეთ გამოვიდა ტირილით.
გოგონების საპირფარეშოში შევარდა,ონკანი მოხსნა და წყალი შეისხა სახეზე.ტირილი უნდოდა მაგრამ თვით ანნა მილერი უფლებას არ მისცემდა გრძნობებს, გამოსულიყვნენ გარეთ ამდენი ხალხის წინ.იძულებით შეიმშრალა თვალები და გიჟივით გავრდა გარეთ.
________________________________________
ადამი ტყეში დათარეშობდა,როგორ სურდა რომ ეხლა სულ პატარა კურდღელი ან ციყვი მოენადირა და დაეკმაყოფილებინა სისხლიანი სურვული,მაგრამ თავს ებრძოდა,არ უნდოდა ყოფილიყო მონსტრი,თანაც ახლა,როცა ანნა უკვე მისი იყო,და არანაირ სურვილს არ მისცემდა ნებას დაენგრია სიყვარული.ფოთლებს აქეთ-იქით ყრიდა ფეხებით და ცივი ხელები ტყავის ქურთუკის ჯიბეში ელაგა.ფიქრობდა იმ უცნობ ბიჭზე რომელმაც თავის თავს ედვარდი უწოდა.მისი სახელის გაფიქრებაზე რაღაც უცნაურს და გაურკვეველს გრძნობდა.
გოგონა სწრაფად მიჰქროდა მანქანით და გარშემო ფოთლები იყრებოდა.თან ტიროდა და მუსიკა ხმამაღლა ჰქონდა ჩართული.
როგორც იქნა მიუახლოვდა თავს ნამდვილ სახლს.მანქანა გარეთ დააყენა და სახლის კარებისკენ აიღო გეზი.
კარები ღია იყო ამიტომ,ძლიერად მიარტყა ფეხი და გააღო.როდესაც შიგნით შევიდა ისეთი გრძნობა ჰქონდა,თითქოს ხელახლა დაიბადა,გაახსედა თავისი ბავშობა,როგორ დარბოდა ამ სახლში,როგორ აწვლებდა სამზარეულოში მყოფ დედას.ამოციების დრო არ იყო,ისევ ცრემლი შეიწმინდა და ამანდას ოთახისკენ გავადრა.
ანნა მივარდა საწოლზე მჯდომ დედასთან და ყვირლი დაიწყო
-(ანნა) რატომ მიმწარებ ცხოვრებას რა გინდა?
-(ამანდა) ეხლა რაღა გეტაკა?
-(ანნა) ტაილერთან რომ არ გამოგემჟღავნებინა შენი ბო***ბის ამბავი სხვა ვერ იპოვე?
-(ამნდა) მე თავისუფალი ქალი ვარ და ვისთანაც მინდა იმასთან დავწვები?
-(ანნა) ჰაჰ?შენ რა იწეკი კიდეც?გოგონამ გაოცებისგან პირი დააღო.
-(ამანდა) დეტალები გაინტერესებს?
-(ანნა) გაჩუმდი! გაჩუმდი.გოგონა ყურებზე ხელს იფარებდა და ყვიროდა.ამ ყვირილს ხმაზე მამამისი შემოვარდა ოთახში.
-(აარონი) აქ რა ხდება? რას ღრიალებთ ვმუშაობ.
-(ანნა) შენი ცოლის ბო***ბის გამო ცხოვრება მენგრევა.
-(აარონი) რაც არ უნდა იყოს დედაშენია და ასე ნუ უწუდებ.
-(ანნა)დედაჩემი დიდიხანია მოკვდა,საერთოდ დაივიწყეთ რომ შვილი გყავთ, მეეჭვება მაინც რომ გახსოვდეთ მაგრამ მიანც.
კაცმა სილა გააწნა გოგონას.ანნამ საშინელი შეურაწყოფა იგრძნო,მიხვდა რომ მართლა დიდიხანია რაც მშობლები დაკარგა.
-(ანნა) რა ლაჩარი ხარ.აცრემლებულა თქვა და კარი გაიჯახუნა.
გარეთ ბორძიკით გამოვიდა და იქვე მდაგრ სტოლბას შემოხვია და მოიკუნტა.
ვეღარ უძლებდა ამდენ ტკვილს.როგორს სურდა გაყროდა ყველაფერს,ან საერთოდ მიწას მიეღო ის.არ იცოდა სად წასულიყო,მაგრამ უცბად თავში თვითონვე მოვიდა აზრი.ცრემლები შეიწმინდა მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა.
გოგონა დიდ აღმართზე ავიდა და შემდეგ პატარა გორაკი გადაიარა.გამოჩნდა ის მშვიდი სასაფლაოები,რომელიც ასე ძალიან იზიდავდა ანნას და ამშვიდებდა აქ ყოფნა.ნელი ნაბიჯებით მივიდა ერთ-ერთ საფლავე და მარმარილოს ქვაზე ჩამოჯდა.მიწას რბილად ხელი გადაუსვა და იქვე მოწყვეტუილი ყვითელი ყვავილი დააგდო.
-(ანნა) ვერ გეტყვი რომ მომენატრე,რადგან არასდროს გვქონია კარგი ურთიერთობა,მაგრამ მინდა რომ ცოცხალი იყო.არ ვიცოდი სად წავსულიავი და გადავწყვიტე აქ მოვსულიყავი.შენ იყავი ერთდერთი ოჯახში რომელიც ამანდას ძალიან უყვარადა ჩემს მერე.შენი დაბადებით ჩემი ცხოვრება უარესობისკენ შეიცვალა,მაგრამ არ ვნანობ რომ დაიბადე,რა შენიბრალი იყო თუ კი ამანდამ და აროონმა შენ აგირჩიეს.ვფიქრობ შენს ადგილზე ეხლა მე უნდა ვიყო.შენ აქ სააჭირო ხარ,მე კი არავის ვუნდივარ,მხოლოდ მეგობრები მიფერადებენ ცხოვრებას.
უკვე დაბნელებულიყო და თანაც ცივი ნიავი უბერავდა სასაფლაოზე,გოგონას კი ისეევ ეძინა დიდ და ცივ მარმარილოს ქვაზე.იქაურობა ნისლს მოეცვა და ქარი ნაცრისფერ ფოთლებს აქეთ-იქით ყრიდა.გოგონას მხოლოდ მაშინ გამოეღვიძა,როცა სახეზე გაყინული ხელები იგრძნო.წამში შეკრთა და თვალები სწრაფად აახამხამა.
-(უცნობი) გოგონავ გაიღვიძეთ.სახეში ურტყავდა ვიღაც მოხუცი კაცი,რომელსაც დაძენძილი შარვალი და გაცრეცილი მაისური ეცვა.
-(ანნა) თქვენ ვინ ხართ?ამოილუღლუღა გოგონამ,მაშინ როცა უცხო კაცი ეუცხოვა.
-(უცნობი) მე აქ ვცხოვრობ შვილო,სასაფლაოს ვყარაულობ.
-(ანნა) გასაგებია.თავი დააქნია გოგონამ და მოხუცი აათვალიერ-ჩაათვალიერა.
-(უცნობი) ახალგაზრდა გოგონა ხარ,არ გეშინია აქ ყოფნის ამ სიბნელეში? მოხუცმა მიუგო და დაჭმუჭნული ხელები ჯიბეში ჩაილაგა.
-(ანნა) უკვე მიჩვეული ვარ ბაბუ,აღარაფრის მეშინია.
-(უცნობი) აქ ვინ გყავს?კითხვით წარმართა საუბარი.
-(ანნა) აქ..აქ...აქ...გოგონა ბორძიკობდა.
-(უცნობი) არაუშვას თუ არ გინდა ნუ იტყვი...
გოგონამ თავი გაიქნია და გახედა მიმავალ კაცს რომელიც გვერდითა საფლავზე მიდიოდა.
-(უცნობი) აქ ჩემი ოჯახია,ჯერ კიდევ ახალგაზრდა ვიყავი როცა ჩემი ცოლი და პატაა ორი შვილი ტყეში გაურკვეველმა ცხოველმა დაგლიჯა..ნაღვლიანად ამოუსუნთქა მოხუცმა და თვალები წყლით აევსო.
-(უცნობი) მას მერე აქ ვარ და ვუვლი მათთ.უახლოვდება ის დრო როცა ჩვენ ისევ ერთმანეთს შევხვდებით.ახლა თითქოს მოხუს იმედით აევსო თვალები.
-(ანნა) ყველაფერი კარგად იქნება.გოგონამ ხელი მხარზე დაადო და ანუგეშა ცრემლიანი კაცი
-(უცნობი) ასეთი ახალგაზრდა გოგო აქ არ უნდა იყოს
-(ანნა) მეც არ ვიცი სად უნდა ვიყო
-(უცნობი) გტკივა?
-(ანნა) კი ძალიან. გოგონამ თავი ჩაქინდრა და თითები აათამაშა
-(უცნობი) ეს ცხოვრება ძალიან მოკლეა შვილო რომ დილით სინანულით გაიღვიძო,დაივიწყე ყველაფერი და აკეთე ის რაც შენ მოგწონს,შეიყვარე ის ვინც მართებულად გექცევა და შეეცადე თითოეული წამით დატკბე,იმას ვერ ასცდები რაც უნდა მოხდეს
-(ანნა) ასეა.. გოგონამ გაიღიმა და ჯიბიდან ფული ამოიღო
-(ანნა) იმედია არ მიწყენ ბაბუ,დღეს ძალიან დამეხმარეთ და მიმახვედრეთ ცხოვრების არს,აიღეთ ეს ფული და თქვენც ცოლშვილს ლამაზი ყვავილები უყიდეთ
-(უცნობი) არა არის საჭირო.კაცმა დაიმორცხვა
-(ანნა) გულით გთხოვთ
გოგონა გაჯიუტდა და ხელში ძალით შეეაჩეჩა ფული. ისევ საფირმოდ გაუღიმა და წამოვიდა

გოგონა სახლში შევარდა და და სასწრაფოდ თავის ოთახში აირბინა
-(აარონი) ანნა! მკაცრად დაუძახა მამამ
-(ანნა) შემეშვი
აარონი შევიდა მის ოთახში და ნელა დაიწყო საუბარი
-(აარონი) მაპატიე დღეს ცოტა ავღლდი
-(ანნა) კაი
გოგონამ ნაგლად უპასუხა და კარადიდან დიდი ჩემოდანი გადმოიღო
-(აარონი) ეს რათ გინდა?
-(ანნა) მივდივარ! გოგონამ ისევ უხეშათ მიმართა მამას და ტანსაცმლის ჩალაგება დაიწყო
-(აარონი) კარგი,როგორც გინდა.კაცმა უხეშად გაიხურა კარები
გოგონა საწოლზე ჩამოჯდა და მძიმედ ამოისუნთქა,ტელეფონის ზარის გაგებაზე შეკრთა და გამოაფხიზლა
-(ანნა) გისმენ ადამ
-(ადამი) სახლში ხარ?
-(ანნა) ხო ჯერ-ჯერობით
-(ადამი) რას გულისხმობ?
-(ანნა) ბარგს ვალაგებ და მივდივარ,ამ სახლში ვეღარ გავჩერდები
-(ადამი) და სად მიდიხარ?
-(ანნა) ჯერ არ ვიცი
-(ადამი) კარგი,ცოტახანში გადმოგირეკავ.ბიჭმა ტელეფონი გათიშა
ანნამ ყველაფერი ჩაალაგა და დიდ ჩემოდანს ‘’ზმეიკა’’ შეუკრა, ძლივს ჩამოიღო საწოლიდან და ბორბლებით გააგორა ოთახიდან.უკვე კარებთან იდგა როცა სახლს თვალი ნაღვლიანად გადაავლო და უცხოსავით გავიდა გარეთ,როდესაც კარები გახსნა დაინახა როგორ შემოაყენა ადამმა მანქანა მის სახლთან
-(ანნა) აქ რას აკეთებ?
-(ადამი) წავიდეთ
-(ანნა) სად?
-(ადამი) სახლში,ჩემთან
-(ანნა) დარწმინებული ხარ?
-(ადამი) კი,აბსოლიტურად
გოგონამ გაუღიმა და ჩაეხუტა.ადამმა ჩემოდანი უკანა სავარძელში შეაცურა და საჭესთან დაჯდა
-(ადამი) სწორედ იქცევი
-(ანნა) ასე ფიქრობ?
-(ადამი) არ შეიძლება სულ უბედური იყო
გოგონამ ნაღვლიანად გადახედა ბიჭს და თავზე ხელი გადაუსვა
-(ანნა) წავედით!
ანნა და ადამი სახლში შევიდნენ,გოგონამ თვალები დახუჭა და მშვიდად ამოისუნთქა
ედვარდი თავის ოთახში იყო და რაღაცას ხატავდა,ანნას მოსვლა გაიგო მაგრამ არ გამოსულა ოთახიდან. ანნა სავარძელში ჩამოჯდა და კისერი მოისრისა
-(ადამი) ისევ აქ დაბრუნდი.ბიჭმა გაიცინა
-(ანნა) მხოლოდ იქამდე სანამ რამეს სახლს ავარჩევ
ბიჭმა გოგონასკენ გაიწია უნდა ეკოცნა როდესაც კარიდან სამი მამაკაცი და ახლაგაზრდა გოგონა შემოვარდა,ადამი ფეხზე წამოდგა და თავისი სისწრაფით მივარდა მათ,მაგრამ ბიჭებმა დაიჭირეს და მუცელში რაღაც წვრილი გაუყარეს,ადამი მოიკეცა და მუხლებით დავარდა ძირს.ახალგაზრდა ქალი ადამის წინ აღიმართა და საუბარი დაიწყო
-(ქალი) სად არის წიგნი?
ანნა აცრემლებული თვალებით უყურებდა და ხმას ვერ იღებდა შიშისგან
-(ადამი) რა წიგნზე საუბრობთ,მე არაფერი ვიცი
ახლა ბიჭები უფრო ღრმად შევიდნენ ადამის სხეულში,ბიჭს პირდან სისხლი წამოუვიდა და ყელი დაეძარღვა
-(ქალი) კარგი,თუ არ იცი მაშინ დროს გაძლევ გაიგო და პატრონს დაუბრუნო,იქამდე ანნა ჩვენთან იქნება
ქალმა გოგონას ხელი მოკიდა და სადღაც მიათრევდა
-(ანნა) გამიშვით! ვინ ხართ?
ადამი ცდილობდა წამოდგომას მაგრამ ვერ დგებოდა.ანნა უკვე გარეთ უნდა გაეყვანა როცა ოთახიდან მთელი სისწრაფით ედვარდმა ჩამოუქროლა და ბიჭებს გული ამოაცალა,ქალი ამის დანახვაზე სასწარაფოდ გაეცალა იქაურობას.ედვარდი გამწარებული სახით უყურებდა მტირალა და შეშინებულ ანნას
ედვარდმა ადამს წამოდგომაში დაეხმარა და სავარძელში ჩააჯინა.ანა კვლავ გაშტერებული უყურებდა იმ ორი ბიჭის გვამს რომლის გულებიც გვერძე ეყარა
-(ანნა) ეს რა იყო
-(ედვარდი) როგორც ჩანს გრძელი ღამე გველის
ადამმა მუცლიდან გამოიღო რაღაც რკინის ხალჯალი და პირიდან უხეში ხმა გამოსცა
-(ადამი) ანნა! მოდი აქ.. ბიჭმა ხელით უჩვენა რომ მის გვერდით დამჯდარიყო
-(ანნა) არ მინდა დაჯდომა,უბრალოდ ამიხსენი აქ რა მოხდა
გოგონამ ნერვიულობისგან აქეთ-იქით სიარული დაიწყო
-(ედვარდი) ბევრი რომ არ ვილაპარაკოთ ჩვენ ვამპირები ვართ
გოგონამ უცბად შეწყვიტა სიარული და ერთ ადგილთან გაჩერდა
-(ანნა) ეს რა ბავშვური სისულელა
-(ედვარდი) ხო,მაგრამ ეს შენი თვალით ნახე
-(ანნა) ეს როგორ? გოგონამ კანკალი დაიწყო
ადამი ბორძიკით წამოდგა,ანნას ხელი ჩასჭიდა და თავის ოთახისკენ დაიძვრა.
-(ანნა) სად მიგყავარ?
-(ადამი) აი შეხედე! ბიჭმა უჯრიდან სურათი ამოიღო სადაც გამოსახულნი იყვნენ: ადამი,ვიქტორი და ვიქტორის რუსი ცოლი ვალენტინა ბარნოვი რომელიც ანნას ძალიან გავდა.
გოგონა დააკვირდა სურათს და გაოცებულმა თქვა
-(ანნა) ეს ხო მე ვარ
-(ადამი) არა,როგორც ცოტახნის წინ გავიგე ის შენი დიდი ბებიის დიდი ბებიაა.
-(ანნა) კი,მაგრამ შენ როგორ ხარ აქ?
-(ადამი) მე 159 წლის ვარ ანნა
გოგონა ემოციებს ვერ მალავდა,იქვე მდევარე საწოლზე ჩამოჯდა და თან სურათს მისჩერებოდა
-(ადამი) გინდა ყველაფერი გითხრა?
აცრემლებულმა გოგონამ დავი დაუქნია,ადამიც გვერდძე მიუჯდა და საუბარი დაიწყო
-(ადამი) 9 წლის ვიყავი,როდესაც ჩემი ტყუპისცალი ძმა გარდაიცვალა,მამაჩემი კი ომში დაიკარგა,ამიტომ დედაჩემმა გადაწყვიტა სხვა ქვეყანაში გვეცადა ბედი,ერთი ვამპირის ოჯახში დავსახლდით,რომელმაც რუსი ცოლი ვალენტინა ბარნოვი შეირთო ცოლად,მალე ბავშვი ეყოლათ,მაგრამ ვალენტინა მშობიარობას გადაჰყვა,ვიქტორმა ბავშვი შეიძულა და გააშვილა,მას მისი სხეული შენახული აქვს და როგორც გავიგე მას მისი ორეული და სალივანების გვარის ჯადოქარი სჭირდება რომ ის ისევ დაბრუნოს.რაც შემეხება მე! როდესაც 19 წლის გავხდი,ერთი გოგონა შემიყვარდა,მაგრამ ურთიერთობა მაშინ გავწყვიტეთ როცა ვაიგე რომ ის გათხოვილი იყო,ახალი ცხოვრება დავიწყე,მაგრამ მალევე მითხრა რომ ჩემგან ორსულად იყო,გადავწყვიტეთ გავპარულიყავით და ასეც მოვიქეცით,როცა ბავშვი გვეყოლა და ყველაფერი კარგად იყო,მაგრამ ერთ დღეს სახლს ხანძარი გასჩენია როცა მე გასული ვიყავი,როდესაც დავბრუნდი მათი დამწვარი გვამი სახლში ვიპოვე,ძნელი იყო მათი ცნობა,მერე კვლავ უბედურება დამატყდა თავს,როცა 22 წლის გავხდი დედაჩემმი გარდაიცვალა და უკვე ამდენი უბედურებისგან გავლოთდი,იმ დროს მოდებული იყო ქვეყანაში საშინელი დაავადება სახელად ‘’ციებცხელება’’ და მეც სწორედ ეს დამემართა,უკვე სიკვდილის პირას ვიყავი,მაგრამ ვიქტორმა გადამაქცია ვამპირად,და მის მერე დაიწყო ჩემი არაადამიანური ცხოვრება.
ანნა გაკვირვებული იყურებოდა და ძლივს ამოიღო ხმა
-(ანნა) და ედვარდი ვინ არის?
-(ადამი) ჩემი შვილია,სწორედ ის ბავშვი ვინც მეგონა რომ ამდენი ხანი მკვდარი იყო
-(ანნა) ეს ხო შეუძლებელია ! გოგონამ სიმწრით გაიცინა
-(ადამი) ამ ცხოვრებაში არაფერია შეუძლებელი
გოგონა ფეხზე წამოდგა და გავიდა,კართან ედვარდი შეხვდა მაგრამ გვერდი აუარა და გავარდა
-(ედვარდი) როგორია?
-(ადამი) საშინელი! ალბათ შემიძულებს
-(ედვარდი) არაფერია გამორიცხული
ბიჭმა თვალი ჩაუკრა და ჭიქიდან სისხლი მოსვა
-(ადამი) იცი რა წიგნზეა საუბარი?
-(ედვარდი) არა!მაგრამ უნდა გავარკვიო
ადამმა ისე ამოისუნთქა თითქოს ფილტვები გახეთქაო,სახე ხელებით მოისრისა და საწოლზე გადავარდა.