-ეს რა არის?
გაკვირვებული უყურებდა ალექსანდრე ლილეს გალურჯებულ მტევანს და თავს ამ გოგოს წინაშე უკვე მერამდენედ გრძნობდაა არაკაცად თავს თვითონაც კი ვერ გეტყვით.
ლილემ ხელი უკან დამალა და შეშინებული შეხედა ტირანს, აი სანდრომ კი ლილეს შეშინებულ თვალებს თვალი ვერ მოსწყვიტა. არა ლილეს თვალები არ იყო არც ლურჯი, მწვანე აან რაღაც ეგზოტიკური არამედ მუქი ყავისფერი ტკივილითა და სევდით სავსე ყავისფერი.
-არაფერი!
თქვა და ჭამა დაიწყო.
-
სანდროს გულმა ვერ მოუთმინდა და ისევ ეუხეშა, ახლა ფიქრობთ ეს რა საზიზღარი არსება არისო, მაგრამ სანდროც კი არ იყო კმაყოფილი თავისი საქციელით.
ეტკინა, სანდროს თითოეული ქცევა და უპატივცემულობა, მაგრამ ახლა წუწუნის დრო არ იყო. ძალიან უნდოდა აქედან წასვლა, უნდოდა ახლა ამდგარიყო და მთელი ძალით გაეხურა კარები, თუმცა იცოდა ამას საშინელი შედეგები, რომ მოჰყვებოდა და თანაც ლილე არ არის გატუტუცებული გოგონა რომელიც საკუთარ კომფორტზე ზრუნავს, ის მხოლოდ მამისთვის აიტანდა ამას, ადამიანისთვის რომელიც ქვეყანას ერჩია.


ჭამა დაასრულეს, ლილე სანდღოს ოთახში შესვლაში დაეხმარაა, ეგონა თვითონ უნდა გაეხადა მისთვის და ლამის გულო წაუვიდა შიშით. სანდრო ამას ხვდებოდა და გოგონას გაფითრებულ სახეზე ხალისობდაა.
-იცი რა არის? მართალია ჩრმი გახდა ძალიან გინდა, მაგრამ შენ და სამწუხაროდ ამას დამოუკიდებლადაც მოვახერხებ, ახლა კი გაბრძანდი თუ შეიძლება დაწოლისას შემოდი და შუქი ჩააქრე.
შვებით ამოისუნთქა და სამზარეულოსკენ წავიდა დასალაგებლად, მამას და ლინდას ელაპარააკა და დასაძინებლად წავიდა, იქამდე კი ტირანის დავალრბა შეასრულა.
ოხ როგორ ესიამოვნა თბილი ლოგინის შეგრძნება თვალები დახუჭა და უეცრად მის და გასაკვირად კოცნის კადრები გაახსენდა. შეშინებული წამოხტა ლოგინიდან და სახეზე ხელები მოისვა.
-ჯანდაბა ტირანი ხეპრე! ღმერთო რა შარში ვაარ.
ძილბურანში იყო გვერდით ოთახიდან ყვირილის ხმა, რომ მოესმა და ისიც იქითკენ გაიქცა მთელი სისწრაფით.
ყვირილი.სანდროს ოთახიდან ისმოდა მის საწოლთან მივიდა და დაინახა ძილში როგორ ყვიროდა და წრიალებდა სანდრო.
-უფროსო გაიღვიძეთ, აუ სანდრო გაახილე რა თვალები. უყვიროდა და თან ხელებს სახეში ურტყამდა.
უცებ სანდრო წამოხდა და ხელი გაუაზრებლად მოუქნია ლილეს,
დარტყმა იმდენად ძლიერი იყო, რომ გოგონამ თავი ვერ შეიკავა დაინერციით უკან წავიდაა წაქცევისას ხელი მინის მაგიდას ჩამოარტყა და მთელს სიგრძეზე გაეჭრა.
თავიდან ვერც ერთი ვერ მოვიდა გონს რა მოხდა, მაგრამ სანდრომ გააცნობიერად და ისე წამოიჭრა რომ სულ დავიწყებოდა წელს ქვევით არსებული უმოქმედობა და სწორედ აამიტომ ისიც ლილეს გვერდით აღმოჩნდა იატაკზე.
-ლილე ლილე კარგად ხარ? ბოდიში არ მინდოდა რაა ამის დ..შ თქვი გოგო რამე.
-მე...კარგად ვარ ბატონო ალექსანდრე. ტკივილისგან ხმა აუკანკალდა და წამოდგომას ეცადა, მაგრამ ალექსანდრე ძირს, რომ დაინახა სულ აღარ გახსენებია საკუთარი თავი.
-უფროსო კარგად ხაართ? უცებ ხელში სევდა და ადგომაში დაეხმარა და სწორედ ამ დროს დაინახა სანდრომ ლილეს სისხლიანი ხელი.
-წადი ბამბა სპირტი და ბინტი მოიტანე!
-უფროსო რამე იტკინეთ?
ახლა სანდრო სიცილის ხასიათზე რომ ყოფილიყო ალბათ ამ ბავშვის სახეზე ბევრს იცინებდა, მაგრამ საკუთარი თავი ისე სძულდა როგორც არასდროს, მართალია შემთხვევით და გაუაზრებლად მაგრამ ქალზე ხელი ასწია და თავს არაკაცად გრძნობდა.
-მიდი დროზე.
თვითონბლოგინზე მოკალათდა და ლილეს ლოდინი დაუწყო.
გოგოც მალე მოვიდა, თან თითქოს სანდროს სხეულზე რამეს ეძებდა
-მოდი აქ ახლოს დამიჯექი და ეგ მე მომეცი.
ლილემ მხოლოდ ახლა დაინახა გაჭრილი ხელი "ვაი დედა"შეიცხადა და გულიც წაუვიდა.
სანდრო გიჟს ჰგავდა, მერე მიხვდა ალბათ სისხლოს ეშინია ამ პატარა კუდიანსო და სანამ გონს მოვიდა წვალრბით დაუმუშავა ხელი. ამასობაში ლილემ თვალი გაახლიდა, გაახსენდა მომხდარი და დამნაშავე ბავშვივით დახარა თავი.
-კიდევ ერთხელ გიხდი ბოდიშს ნუ გეშინია ხელი მართალია მთელს სიგრძეზე გაქვს გაჭრილი, მაგრამ ღრმად არა მეორედ ჩემს ოთახში დაუკითხავად არ შემოხვიდე ახლა წადი და დაიძინე.
-ბოდიშით.
ამოიბურტყუნა და კარებში გაუჩინარდა.
ბოდიშიო? გაუცებული გააყოლა გოგოს თვალი და კინაღამ სიცილი აუტყდა მაშას საღამურებში გამოწყობილი, რომ დაინახა. ამის ტოლები პენუარებს ისცევენ ეს კიდევ რა საღამურებით მოძრაობს. სხვა აქეთ გამომლანძღავდა ამან ბოდიშიო სასწაული პირდაპირ.
ლილე გაფითრებული შევიდა ოთახში და ყველაფერი მხოლოდ ახლა გადახარშა.
სისულელეა ისტერიკების მოწყობა ძალით ხომ არ უნდოდა თქვა და ლოგინში ძალიან გადაღლილი და ემოციებით დატვირთული ჩაწვა და დაიძინა.

დილით სანამ ფილფანი გაიღვიძებდა ლილეს უკვე გემრიელი საუზმე მზად ჰქონდა და ელოდებოდა როდის დაუძახებდა დასახმარებლად უფროსი.
-ლილე მოდი ერთი წუთით.
ეს პერანგი გამიუთოვე მალე ოღონდ, ლილრმაც შეასრულა ბრძანება და უან,რომ შემოტრიალდა წელს ზევით შიშშველ ფილფანს გადააწყდა, აი ზუსტად ამას ჰქვია უუუზომოდ მაგარი სხეული წამით გაუშეშდა კიდეც მზერა მაგრამ გინს მოეგო და პერანგი გაუწოდა ირონიულად მომზირალმა ხეპრემაც გამოართვა.და თან მაჯაში სწვდა თავისკრნ დაქაჩა და დაინახა ლილეს გაშავრბული ლოყა. ისედაც შავი თვაალები წყვდიადს დარმსგავსა ლილეს ლოყაზე აკოცაა და ოთახიდან გავიდა.
გაოცებული გოგო კი ტელეფონზე შემოსულმა ზარმა გამოაფხიზლა.