უფროსის კაბინეტში შევედი და შეცდომებზე ვესაუბრე როდესაც ჩემი მძიმე დღე დასრულდა სახლისაკენ ავიღე გეზი როგორი დამღლელია უნივერსიტეტი და სამსაუხი ერთად შეიძლება სწავლისთვის თავის დანებებაც მომიწიოს რადგან ერთმენთს თითქმის ვერ ვუთავსებ ძალიან არ მინდა მარა იძულებული ვარ ეს გავაკეთო ფიქრებში ვიყავი გართული და ვერც შევამჩნიე წივმამ როგორ დაიწყო ჩემს ფეხებთან შავი მანქანა გაჩერდა საჭესთან კი ლუკა იჯდა პირღია ვიყავი როცა მან მინა ჩაწია და მბრანბლრი ტონით მითხრა დავმჯრადირაყვი მეც დავემორჩილე მის ნებას და მანქანაში ჩავექი ღვედი შევიკარი და ადგილს მოვწყდით კვლავ ფიქრებში წავედი გონზე კი ლუკას ხმამ მომიყვანა
-მარიი მარიამ
-ჰო რა იყო
-რაზე ფიქრობ თქო
-აა არაფერზე
-მარიამ რაზე ფიქრობ თითქმის და მიყვირებდა
-უნივერსიტეტიდან უნდა გამოვიდე
-რა რატო ?
-ჩემი მშობლები 1 თვის უკან დაიღუპნენ მე კი სამსახურს და უნივერსიტეტს ერთმანეთს ვერ ვუთავსებ ვერ შეკავებული ცრემლები წამსკდა და სახე დამისველეს როგორ არ მსურდა ახლა მათი გახსენება ეს ხომ ბოლომდე მანადგურებს არა კი არ მანადგურებს სულიერად მკლავს შეუძლებელია იმის აღწერა რაც მე ამ დროს მემართება როცა წარმოვიდგენ როგორ მამშვიდებდა ჩემი ძმა ტირილის დროს უბრალოდ მეც მათთან ერთად ვკვდები არა კი არ ვკვდები უკვე მკვდარი ვარ მაშნ გარდავიცვალე როცა მშობლები და ძმა მიწას მივაბარე ლუკას ამის მერე არაფერი აღარ უთქვია უხმოდ მივადექით ჩემ ბინას მადლობა გადავუხადე და მანქანიდან გადავედი ცოტა ხანს მოვეფარე სადარბაზოს და როცა დავრწმუნდი რომ ლუკა წასული იყო უკან გამოვედი ტაქსი გავაჩერე და სასაფლაოზე წავედი მძღოლი იმდენად გაოცებული იყო ლამის შუა გზაზე ჩამომსვა სასაფლაოებზე მივედით სიბნელეშ გზა ძლივს გავიკვლიე როცა ქვაზე წარწერა წავიკითხე სანდრო დევდარიანი ცრემლებმა ზღვასავით იწყეს დენა ფეხებში ძალა გამომეცალა და ადგილზე ჩავიკეცე მათ გარეშე უკვე რთული იყო ველანაირად ვერ გავძლებდი უბრალოდ ყველაფერი იმის მაგიერ რო დალაგებულიყო უარესად ირეოდა მთელი ცხოვრება თავზე მემხობა რა იქნება ამის მერე გააზრებაც არ მინდა უხმოდ მივედი და ცივ ქვას ჩავეხუტე შუაზე გამეხლიჩა გული ადგილზე გავიყინე უბრალოდ ვიჯექი და ცივ ქვას ვეხუტებოდი რომელიც ვერაფრით ვერ გავათბე .... მოგვიანებით მამასთნა გადავინაცვლე აი იქ კი ნამდვილად არ გავჩუმებულვარ ბოლო ხმაზე ვყვიროდი
-რატო დამტოვეთ რატოომ თქვენს გამო ახლა მე ვიტანჯები არ გიფიქრიათ ხო ჩემზე ოდნავადაც კი მარტო დამტოვეთ და წახვედით როგორ მიჭირს თქვენ არც კი იცით მაგრამ რა რომც იცოდეთ რა აზრი აქვს ახლა ხომ ამ მიწიდან ვერ ამოძვრებით და ვერ ჩამეხუტებით ახლა ხომ სანდრო ისე ვერ დამამშვიდებს როგორც ადრე მამშვიდებდა ახლა ხომ დედას გამომცხვარ ნაცმხვარს ვეღარ შევჭამ ვეღარ ვიგრძნობ მძინარე მამას კოცნას თქვენ მე ისე გმაიმეტეთ ჩემზე არც გიფიქრიათ სამივემ ერთად თითქოს ეს რაღაც შეთანხმება იყო თითქოს ჩემი მარტო დატოვება გადაწყვიტეთ ემოციებისგან დაღლილს აღარაფრის თავი არ მქონდა როცა ნაცნობი ხმა მომემსა თავი ზევით ავწიე და დავინახე ლუკა ჩემ გაოცებას საზღვარი არ ქონდა უბრალოდ მიწაზე ვიჯექი და პირ გაღებული შევქრეოდი ლუკას ამ არ ვიცი რა უნდა მეგრძნო ფეხზე წამოვდექი და ენის ბორძიკით ვკითხე
-შე შე შენ აქ რა რა გინდა
-მე შენ გამოგყევი უკან
ამ სიტყვების გაგონებაზე გონება გამეთიშა ანუ რა გამოდის მან ყველაფერი გაიგო რაც მე ვთქვი ოღონ ეს არა ახლა ხომ შევეცოდები ოღონ ეს არა ჯანდაბა ჯანდაბა
-არ მინდა გეცოდებოდე
-აარც მეცოდები
-ძალიან კაი ახლა კი კარგად იყავით ბატონო ლუკა ხვალ შეგხვდებით სამსახურში შეიძლება ცოტა დამაგვიანდეს უნივერსიტეტში განცხადება უნდა დავწერო წამოსვლასთან დაკავშირებით
-მოიცა მე წაგიყვან
მივხვდი რომ ამ შუა ღამეს სასაფლაოებიდან მარტო ვერ წავიდოდი მითუმეტეს ფეხით ამიტომაც ლუკას ნებას დავყევი კვლავ დავიკავე მის გვერძე ადგილი და თვალები დავხუჭე ზუსტად არ ვიცი რამდენ ხანს მეძინა მარა ვიგრძენი ნაზი შეხება და შემდეგ ლუკას ხმა გავიგონე
-მარიამ მარიი გაიღვიძე
-ჰო სად ვართ
-შენ სადარბაზოსთან
-მადლობა
მანქანიდან გადავედი და კიბეები ავირბინე კარები გავაღე და შიგნით შევედი ეს სიწყნარე ყოველ დღე უფრო ხმაურდება და მალე გავგიჟდები ასე არ შეიძლება ნივთები მოვიმარჯვე და აბაზანაში შევედი დიდ ხნიანი ნებივრობის შემდეგ პირსახოც შემოხვეული გამოვედი საღამურები ჩავიცვი და საწოლში შევწექი გამახსენდა ჩემი ძმა მასთან გატარებული ბედნიერი დღეები და გული შემეკუმშა ამის ყოველ დღიურად გაძლება რთული იყო არ ვიცი როდის ჩამეძინა დილით 7 საათზე ავდექი მოვწესრიგდი ჩემი ძმის საროჩკა შარვალი და ამმას საათი გავიკეთე გარეთ გგავედი და გეზი უნივერსიტეტისაკენ ავიღე გზაში ყავა ვიყიდე მივადექი უნივერსიტეტის შენობას როგორ მიჭირდა ეს საქციელი მაგრამ სხვა გზა უბრალოდ არ მქონდა ლექციაზე არც შევსულვარ დირექციაში ავედი და განცხადება დავწერე ყველაფერი ზუსტად მოვასწარი სამსახურშიც თავის დროზე მივედი ლიფტის კარი გაიღო და ლუკა გამოვიდა ჩემ მაგიდასთან მოვიდა
-დღევანდელი დღე 27.04.2016 ჩაიწერე და ერთი კვირის შემდეგ შემოდი ჩემს კაბინეტში
-მოიცა დღეს 27 აპრილია ?
-კიი
-კარგით მადლობა აუცილებლად შევასრულებ თქვენს მითითებას
დღეს ჩემი დაბადების დღეა და არც კი მახსოვდა პირველი დაბადების დღე დედის გარეშე პირველი დაბადების დღე რომელსაც არ ავღნიშნავ მთელმა დღემ მოსაწყენად ჩაიარა უკვე სახლში მივდიოდი როდესაც ლუკა დამეწია
-დაჯექი მანქანაში
-რატოო
-საქმე მაქვს დაჯექი
მანქანაში ჩავჯექი როდესაც ლუკამ თვალებზე შავი ნაჭერი ამაფარა ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ქონდა დავიწყე ფართხალი და ყვირილი
-გაჩერდი უბრალოდ 10 წუთი მომენდე ცუდს არაფერს ვიზავ
ლკას ნებას დავემორჩილე 10 წუთში მანქანა გაჩერდა ლუკამ გადამიყვანა და რაღაც შენობაში შემიყვაანა როდესაც ნაჭერი მომხსნა თვალებიდან ჩემს წინ მთელი კოლექტივი იდგა აი სურპრიზიც ამას ქვია შოკში ვიყავი უკნიდან ლუკა ჩამეხუტა ცოტახანში კი კვალვ გამიშვა და შემობრუნდა
-აი ეს ჩემგან და ლამაზი ელსაბამი გამიკეთა
-მადლობა მაგრამ არ იყო საჭირო
-ზუსტადაც რომ იყო
ბევრი სასმელი ცეკვა გართობა და ბოლოს გათიშვა