ყველას დაემშვიდობა და სახლი დატოვა,რამოდენიმე საათში კი საქართველოც........
ამერიკაში წავიდა,მიყრუებულ ადგილას დაბინავდა ბუნებაში,ორ სართულიან სახლში,რომელსაც ულამაზესი ბაღი ჰქონდა.თან მისი ძიძა წაიყვანა თინიკო,რომელიც ძალიან უყვარდა,ბავშვიბიდან ის ზრდიდა და მისი დიდი იმედი ჰქონდა,მოეხმარებოდა.სკაიპით ხშირად ლაპარაკობდა,თორნიკეს არც კითხულობდა და მის თავსაც აუკრძალა ფიქრები მასზე,არუნდოდა ეფიქრა,ან რამეზე ენერვიულა და მისი პატარისთვის რამე ევნო,ამას ვეღარ გადაიტანდა.
დრო მალე გადიოდა მარიამი უკვე მეოთხე თვეში იყო და მუცელიც უკვე შესამჩნევად ეტყობოდა.
დემეტრე მიშოსთან იყო როდესაც თორნიკე მოვიდა.დემეტრემ რომ დაინახა ძარღვები დაებერა,ვინ იცის მარიამის ხათრით როგორი იკავებდა თავს თორნიკესთვის ცხვირ-პირი რომ
არ გაეერთიანებინა,რომ დააკვირდა გამოსახულება შეეცვალა,თორნიკეს თვალები ჩაწითლებული ჰქონდა,ტუჩები გალურჯებული და სახეზე მკვდრის ფერი ედო,ზომბივით მილასლასდა მდივანთან და მასში ჩაესვენა.
-რამე მაგარი დაასხი რა!
-რაგჭირს რას გავხარ?
თორნიკე ხმას არ იღებდა,მხოლოდ ერთი კითხვა დასვა.
-სად წავიდა?
პასუხად დუმილი რომ გაიგო სულ გაგიჟდა.
-ამის დედა შე*ვეცი სად წავიდა?!!!!!მიპასუხეთ!ვინმემ მითხარით თორე ავიჭრები,ჭკუიდან გადავალ!თქვენ თუ არ მეტყვით ბოლოს მაინც ვიპოვნი!
-სად წავიდა?რა შენი საქმეა სად წავიდა??!დემეტრე ნერვებს ვეღარ თოკავდა უკვე..
-რას ნიშნავს რა ჩემი საქმეა?!!ხომ იცი შენი და როგორ მიყვარს?!უმისოდ ჩემ ცხოვრებას აზრი არ აქვს!
-უყვარს თურმე!დემეტრე ცოფებს ყრიდა,თორიკეს ყელში წვდა და კედელზე მიანარცხა,ყვარებია თურმე!მაგას უძახი შენ სიყვარულს ერთი ღამის ვით რომ იხმარე და მერე მიაგდე??!!მარიამის სიტყვას ვცემ პატივს და არ გეხები ზედმეტად თორემ უკვე საფლავში იწვებოდი.
თორნიკემ ხელი გააშვებინა.
-მოიცა!რას ნიშნავს ერთი ღამის ვით ვიხმარე და მივაგდე?შენ სრულ ჭკუზე ხარ ?მაგას როგორ მეუბნები მე ხომ თავიდანვე დაგელაპარაკე ყველაფერზე და მოგახსენე სიტუაცია,ეგ როგორ იფიქრე დემეტრე!
-ბო*იშვილი ვიყო ახლა დაჯდები და ყველაფერს იტყვი თუ არა გაგიშვებ პირდაპირ რეანიმაციულში,იქნება ახსნა ჰქონდეს?რა დედის*ყვნაა ეს ჟურნალებში და ყველგან?შენი აზრით მარიამი
მაგის მერე არ წავიდოდა????
-აღარა უკვე!მორჩა ყველაფერი!
-რას ნიშნავს აღარა?ან რამოხდა ამოღერღე დავიღალეთ.
თორნიკე ჩამოჯდა და ბიჭებს ყველაფერი მოუყვა.
-იმ დღეს მარიამის დაბადების დღე იყო,რომ წავიდა მეც წავყევი მალევე როგორც შენ მითხარი წყნეთში იყო აგარაკზე,მეორე დილით რომ
გავიღვიძე ბატონმა ირაკლიმ დამირეკა(თორნიკეს მამა),სასწრაფო საქმე მაქ მოდი ჩემთანო,არმცალია მეთქი და მაგრამ არ მომასვენა,იძულებული გავხდი მარიამი დამეტოვებინა უთხარი რომ შევეხმიანებოდი,თურმე სად მიბარებს მოსკოვშო არ ყოფილა,რათქმაუნდა არ ვაპირებდი წასვლას,მაგრამ სიკვდილ-სიცოცხლის საკითხია უეჭველი გელოდები გამოფრინდი ახლავეო,მეც ვიფიქრე კომპანიას აქ რამე პრობლემა ალბათ თქო და წავედი,ნაწილობრივ კი ქონია მარა იქ ბომბი დამხვდა,სახლში რომ მივედი ვიღაცა რუსი კახპა დამახვედრა და მაიძულა მისი ცოლად მოყვანა,თურმე ასე იყო საჭირო თორემ ყველაფერს დავკარგავდით,ამ გოგოს მამასთან აფორმებდა ხელშეკრულებას კომპანიასთან დაკავშირებით,იმ წუთას გამოაჭენეს ჩვენი ფოტოები,მაგრამ მე რისი თორნიკე ლომთაძე ვიყავი ვიღაცა რო შემეტენა როცა ანგელოზი სადღაც მიცდიდა,ამიტომ ყველაფერი ისე მოვაგვარე რომ აღარ გახდა მისი ცოლად მოყვანა საჭირო,მაგრამ ნინიმ მითხრა რომ დაუნახივართ მარიამს,მაშინაც ძალით მეტაკა,ჯანდაბა,მოეცა საშვალება ახსნის რამოხდებოდა,მითხარით რამოხდებოდა,სასოწარკვეთილი ლაპარაკობდა თორნიკე,არვიცი სადა რასაკეთებს,ის მაინც მითხარით ხოა კარგადა.მაინც ვიპოვი რადაც არ უნდა დამიჯდეს,მთელი მსოფლიოს ფეხით შემოვლა რომ მომიწიოს მაინც ვიპოვი!
მიშო და დემეტრე ძალიანაც არ გაოცებულან იცოდნენ რომ რაღაც რიგზე ვერ იყო.იცნობდნენ თორნიკეს ბავშვიბიდან და იცნოდნენ ორივემ რომ მისი გულცივიბისა არიყო ისეთი ნაბი*ჭვარიც რომ ასე მოქცეოდა მარიამა,დემეტრე ამიტომ უფრო იკავებდა თავს იცოდა ყველაფერს სამართლიანი ახსნა ექნებოდა,არ გეგონოთ მისი და ფეხებზე ეკიდაო.
აი მარიამი კი მონასმენით შოკში იყო,გული ამოვარდნას ჰქონდა,თან უხაროდა თან დიდ სიბრაზეს გრძნობდა და არ გაინტერესებთ რამოხდა?ესეიგი მოკლედ რომ ვთქვათ სანამ თორნიკე მივიდოდა მიშოსთან მანამდე სკაიპით ელაპარაკებოდა დემეტრე და მიშო მარიამს,ცოტახანში კარზე ზარი იყო და მიშო გასაღებად ადგა,მერე დემეტრეს რაღაცა ანიშნა და დემეტრემაც მარიამს უთხრა წავედი გარეთ გავდივართ გვეჩქარებაო.არ უნდოდა თორნიკეს დაენახა მარიამს რომ ელაპარაკებოდნენ,მარიამი მიხვდა რომ რაღაც ისე ვერ იყო და მის ძამიკოს უთხრა მიდი თუ გეჩქარება მე გავთიშავო,დემწტრესაც აღარ მიუქცევია ყურადღება,პატარაზე ჩაკეცა კომპიუტერი აი მარიამს კი რათქმაუნდა არ გაუთიშია და როდესაც თორნიკეს ხმა გაიგონა ელეთმელეთი დაემართა,მისი ხმა ისეთი სევდიანი ეჩვენებოდა,შეეცოდა კიდეც და იფიქრა ახლა ჩავეხუთებოდიო მაგრამ რასი მარიამ ამაშუკელი იყო ყველაფრისთვის პასუხი რომ არ მოეთხოვა,ერთხელ ვერ გააკეთა მაგრამ ახლა ნამდვილად აპირებდა მის გამწარებას და მზაკვრული გეგმას კი შეიმუშავა უკვე.სწორედაც ის უნდოდა რომ ეპოვნა თორნიკეს მერე თვითონ იცოდა რასაც იზამდა.
ერთ თვიანი ძებნის შემდეგ მარიამის ადგილსამყოფელს მიაკვლია თორნიკემ და ახლა მისი სახლის წინ იდგა,გული ამოვარდნას ჰქონდა,ღრმად ჩაისუნთქა და კარებზე ზარი დარეკა,ნაცნობმა სილუეტმა რომ გაუღო კარი გაუხარდა.
-როგორ ხარ შვილო?აქ რამ მოგიყვანა?
-თინიკო შენ როგოე ხარ?ხომ იცი რატომაც მოვედი.
-კარგად ვარ შვილო.სახლისუკან ეზოშია.
თორნიკე ეზოსკენ დაიძრა,ფეხები უკანკალობდა,მარიამი რომ დაინახა და იქ გულისფეთქვა მემგონი საერთოდ შეწყდა.
მარიამი უკვე მეხუთე თვეში იყო და მუცელიც ეტყობოდა გამოკვეთილას.ჰამაკში იყო მოკალათებული და ცალ ხელში წიგნი ეკავა და კითხულობდა,მეორე ხელში კი მარწყვის ნაყინს აგემოვნებდა,ფეხის ხმა რომ გაიგონა თინიკო ეგონა ამიტომ ნელა წამოიწია,ნაყინის ბოლო ნაწილი პირში გაიქანა და წიგნით ხელში წამოდგა თან ბურტყუნებდა.
-თინო რამოგვიტანე მე და ჩემ პატარას?
თორნიკე გაკვირვებული იყურებოდა ვინ პატარაო მარიამის გარდა იქ ვერავის ხედავდა.
მარიამი ნელ-ნელა შემოტრიალდა და მის წინ თორნიკე რომ დაინახა რომელიც პირდაპირ თვალებში უყურებდა წიგნი ხელიდან გაუვარდა,არა კი იცოდა რომ მოაგნებდა და მაგას უცდიდა მაგრამ მაინც მოულოდნელი იყო,ვერ იჯერებდა რომ მის წინ იდგა ახლა.თორნიკემ მზერა თვალებიდან მუცელზე გადაიტანა და მარიამისკენ დაპროგრამებული რობოტივით წავიდა,ხელის შეხებას აპირებდა მარიამმა რომ გააჩერა.
-უკაცრავად ეს ინდივიდი აქ რასაკეთევს ვინმე ამიხსნის?ვინ შემოუშვა?თითქოს მის თავს ელაპარაკებოდა.
-მარიამ...
-ხელი მომაცილე რა უფლებით მეხები?!
-ჩემია?
-რა? ვინ?
-მარიამ!!ჩემია ბავშვი?
-საიდან მოიტანე რა სისულელეა?შენი რატო უნდა იყოს?
-მე..
-რა შენ?რადგან შენთან ერთი ღამე ვიწექი მანდამაინც შენი უნდა იყოს?რასისულელეა!მალე ქორწილი მაქვს!ხელი ცხვირ წინ აუფრიალა რომელზეც ბეჭედი ჰქონდა მორგებული.
-რ..რაა?რას შვები?
-ვთხივდები!დანიშნული ვარ ვერ ხედავ!
-რას ნიშნავს თხოვდები?ვისზე?
-რამნიშვნელობა აქვს!
-ალბათ აქვს რომ გეკითხები!
-ლუკაზე.
-ლუკა??
-ჰო ლუკა..
-აჰა გასაგებია,ბედნიერებას გისურვებთ.ჯამრთელი პატარა გეყოლებათ იმედია,კარგი აღარ შეგიშლი ხელს.უთხრა და უქაურობა სასწრაფოდ დატოვა,როგორც კი მანქანაში ჩაჯდა საჭეს ხელი დაარტყა და შეიკურთხა,მის თავს არ გავდა,კი ეგონა რომ ლუკას და მარიამს შორის რაღაც ხდებოდა მაშინ ისე ეხვეოდნენ ერთმანეთს მაგრამ აქამდე თუ მივიდოდა საქმე ამას ვერ იფიქრებდა...ბარში წავიდა და კარგად გამოთვრა.
მარიამი კი თორნიკეს წასვლის შემდეგ კმაყოფილი ჰამაკში ჩაესვენა და ფიქრობდა ეს ყველაფერი ლუკას რომ გაეგო ნამდვილად გადაიმტერებდა საშვილიშვილოდ.მოკლედ რახდება და მარიამმა რადგან იცოდა რომ თორნიკეს მარიამი და ლუკა შეყვარებულები ეგონა ეს გამოიყენა თორნიკეს წინააღმდეგ მაგრამ არავინ არაფერი იცოდა,ბეჭედი შეიძინა და სულ ხელზე ეკეთა ყოველი შემთხვევისთვის და აი დღეს გამოადგა,ნამდვილად გამოადგა,თორნიკეა სახე თვალებიდან არ ამოდიოდა.ეს ყველაფერი კაი მარა რა იცოდა ყველაფერი თუ შემოუტრიალდებოდა.
თორნიკე აჭრას იყო აღარ იცოდა რა ექნა,მარიამს დარაჯობდა აინტერესევდა ლუკა მივიდოდა თუ არა,1 კვირა ხან ის ხან მისი დაცვა ყარაულობდა მაგრამ ლუკა ჰორიზონტზე არ ჩანდა.
ერთ დღეს მარიამის სახლთან მოფარებულში იყო გაჩერებული და ყარაულობდა,რომ დაინახა როგორ გამობაჯბაჯდა ეზოდა,ჭრელი,გრძელი,მოტკეცილი სარაფანა ეცვა რომელშიც გამობურცული მუცელი კარგად უჩანდა,ფეხზე ბასანოჩკები(არვიცი სწორი ფორმაა თუ არა),თავზე კი შავი შლიაპა ეხურა.ფეხით გაუყვა გზას,თორნიკე უკან მიყვებოდა,ცოტა ისერინა მერე იქვე მდებარე ბაღში დაჯდა,ხელები მუცელზე დაიდო და მშვიდად ფშინავდა,გრძნობდა დაჟინებულ მზერას მაგრამ არ იმჩნევდა იცოდა რომ სადღაც შორი ახლოს თორნიკე იქნებოდა.ცოტახანში სახლში დაბრუნდა.
თორნიკემ დემეტრესთან დარეკვა გადაწყვიტა.
-გისმენთ.გაისმა ბოხი ბარიტონი.დემეტრე იყო.
-როგორ ხარ ძმა?თორნიკე ვარ!
-ვა თოკო?მოიცა ეს რა ნომერია?ამერიკაში ხარ?იოოვნე ჩემი გიჟი და?
-ჯერ-ჯერობით ვერა!ვცდილობ!
-სად შეიყუჟა ასე!
-მისმინე ბჯ რაღაცა უნდა გკითხო.
-რაიყო ხოა მშვიდობა?
-კი,ლუკა და მარიამი დიდხანია იცნობენ ერთმანეთს?
-უჰჰ ღრმა ბავშვიბიდან!რატომ მეკითხები რაიყო?
-მოიცა ეგ როგორ?ვინა ლუკა მარიამის ვინმე ნათესავია?
-ნათლია შე გამო*ლევებულო!
-ვინააა?
-ნათლი!არიცოდი აქამდე?
-კაი სპასიბა გავრბივარ ახლა მერე შეგეხმიანები!
ტელეფონი გათიშა და ბედნიერიც იყო და მარიამზე გაბრაზებულიც.
-თხოვდები არა?მე შენ განახებ გათხოვებას ნეტა რის მიღწევას ცდილობ მაგით.თავის თავს ელაპარაკებოდა დემეტრე და მოიცა ანუ რა გამოდის,მარიამი ლუკასგან ვერ იქნევა ორსულად ანუ ბავშვი მისია,სხვა მოსაზრება არ არსებობს,თან იმ ღამეს თავი არ დაუცვიათ,ღმერთო ნუთუ მარიამის მუცელში მათი პატარა იჯდა,სიხარულისგან რა გაეკეთებია აღარ იცოდა,მაგრამ მარიამს თამაში უნდოდა?ჰოდა ეგრე იყოს ბატონო.ბოლოს ვეღარ მოითმინა და მარიამთან წავიდა,ეზოში ჩუმად შეიპარა,აივნიდან მარიამის ოთახში შევიდა და....

როგორია?მოგეწონათ?ველი შეფასებებს.მოკლედ ეს თავი დავწერე და როგორღაც მოვახერხე და წამეშალა,მერე თავიდან დავწერე და მემგონი უკეთესიც გამომივიდა,ნერვები კი დამაწყდა,ჰოდა ამიტომ დამაგვიანდა დადება.მთავარ ადმინთან მაქვს შეკითხვა თუ ნახავს ამას,ჯგუფის შეცვლა მინდოდა და მოთხოვნა გამოვგზავნე საკმარისი ქულებიც მქონდა და ჩამომაჭრა კიდეც და როდის შეიცვლება ან საერთოდ შემეცვლება ჯგუფი?