ბოლოს ვეღარ მოითმინა და მარიამთან წავიდა,ეზოში ჩუმად შეიპარა,აივნიდან მარიამის ოთახში შევიდა და....დაინახა მარიამი როგორ იწვა და ფშინავდა,ბრეტელებიანი მაისური ეცვა და მუცელი გამობურცული უჩანდა,ახლოს მივიდა და მუცელზე ხელები დააწყო,იმ წამს ისეთი ბედნიერი იყო რომ შემიძლია დავიფიცო ფანჯრიდან შემომავალ მთვარის შუქზე მის თვალებში ცრემლები იყო ჩამდგარი,ეს ამხელა ფილარმონია კაცი,ყველას უგულო რომ ეგონა ქონია გული თან ეს გული ისეთი ბედნიერი იყო.ცოტახანი მის გვერდით იწვა,ტუჩებზე ფრთხილად შეეხო და შემდეგ წავიდა.მარიამმა დილას რომ გაითვიძა გუშინდელი შეგრძნებები გაახსენდა და თავიდან იფიქრა მომელანდაო მაგრამ მერე მიხვდა რომ შეიძლებოდა თორნიკე მართლა ყოფილიყო მასთან.მოწესრიგდა და ქვემოთ ჩავიდა,სამზარეულოსკენ აიღო პირველად გეზი და ფიქრობდა უკვე რას შეჭამდა,მგელივით შიაოდა,აბა ადვილი იყო მუცელში ღორმუცელა უზის,არა ვის დაემგვანა.შეაბიჯა სამზარეულოში წუწუნითი.
-თინოო გვშია გვშია და კიდე გვშია.სიტყვები პირზე შეახმა იქ სკამზე მჯდარი თორნიკე რომ დაინახა რომელიც თინიკოს ელაპარაკებოდა.
-თინიკო!რატომ შემოუშვი??!
-შვილო მე დაგტოვებთ.
თინიკო სამზარწულოდან გავიდა წყვილი მარტო დატოვა.
-უნდა ვილაპარაკოთ.
მარიამს ეგონა ეჭვიანობის სცენას მომიწყობს,მთხოვს არ გაყვე და ეგეთებიო.სკამზე მოკალათდა.
-გვშია მე და ჩემ პატარას,შენ შეგიძლია დაიცადო.
-კარგი.აქ ვიქნები.
მარიამი მადიანად ილუკმებოდა,თორნიკე კი უყურებდა და ეღიმებოდა ჩუმად.ბოლოს წვენიც დააყოლა და მზერა თორნიკეს გაუსწორა.
-გისმენ აბა რაგინდა?
-ბეჭედი რატო არ გიკეთია?
უცებ მარიამმა გაკვირვებული სახე მიიღო,მერე გაახსენდა ხელზე მოუჭირა და მოიხსნა.ისე გულჩვილი გახდა სერიოზულად უთხრა სიმართლე და ტუჩები დაბრიცა.
-მომიჭირა და მოვიხსენი.
-აჰა,რისთვის მოვედი,როდისა ქორწილი?დიდი სიამოვნებით მოვალ რათქმაუნდა თუ დამპატიჟებ.
-ჰო ქორწილი როდისა?1კვირაში.
ისე დაახეთქა ორ კვირაშიო თითქოს მართლა იყო,რას იზამდა ძალიან მაინტერესებს მოჩვენებას ხო არ გაყვებოდა ცოლად.
-კარგია.დამპატიჟებ?
-რატომაც არა.
-კარგი.დროებით შენ ქორწილამდე.ირონიულად გაუღიმა და იქაუროდა დატოვა.იცოდა მარიამი ლუკას რომ დაურეკავდა და შეეხმიანებოდა,დახმარებას სთხოვდა,ისიც გაიგო ლუკა ამერიკაში რომ იყო და მისამართიც გაიგო,გეზი მისი სახლისკენ აიღო.კარებზე ზარი დარეკა და უცდიდა როდის გაიღებოდა,ლუკამ კარები გააღო და თან ხელში მობილური ეკავა.
-ჰო მარიამ.
მარიამიო თორნიკემ რომ გაიგონა ტელეფონი ხელიდან გამოგლიჯა და უხმოზე ჩართო.
-ახლა რამე უთხარი როარ გცალია ან რამე და მერე დაურეკავ,ძალიან მნიშვნელოვანია.
ლუკაც ასე მოიქცა.
-ლუკა მისმინე სერიოზული საქმე მაქ,შენი დახმარება მჭირდება ძალიან.
-აუ რა ნაშა მყავს იცი,ხელიდან ვერ გაუშვებ გამექცევა,ცოტახანში გადმოგირეკავ.
-აუ ლუკა...ჰო კაი ჯანდაბას.
თორნიკე სახლში შევიდა და ლუკას გაოცებული მზერა დააიგნორა.
-აქ რასაკეთებ?
-ოო ეგ დიდი ამბავია,დაჯექი,შენი დახმარება მე უფრო მჭირდება ვიდრე მარიამს,ნუ პრინციპში ორივეს დაგვეხმარები.
-რაჯანდაბა ხდება?
-რახდება და მარიამმა იცოდა რომ
თავიდან მე შენ და მარიამი შეყვარებულები მეგონეთ,ეს გამოიყენა და მითხრა რომ ცოლად მოგყვებოდა,მე გაბარკვიე მერე რომ მარიამის ნათლია ხარ,შესაბამისად ბავშვიც შენი ვერ იქნება,ქორწილიც არ იქნება,მაგრამ მარიამი მეთამაშება,სამაგიეროს გადახდას ცდილობს გონია რომ მივატოვე სიმართლე არ იცის(აბა ბიჯოს არიცის,მშვენივრადაც იცის :დ),1კვირაში არის ქორწილიო,საქმროდ შენ გაცხადებს და სხვას ხო არ წაყვება ჩემ თვალწინ შენ ჭირდები და მაგაზე გირეკავს.რომ დაგირეკავს დათამხმდი და მერე მე ვიცი.
-ოხ ეგ გიჟი,მოვკლავდი ორსულად რომ არ იყო,ეგ რამ მოაფიქრებია ჩემი სიკვდილი.იცინოდა ლუკა.ისე სიმართლე რომ გითხრა თავიდანვე მევასე ვიცოდი მარიამი და შენ ერთმანეთისთვის რომ იყავით შექმნილი.
-დედა უეჭველი შენ დაანათლე მარიამს ეს სიგიჟეები,არ გამიკვირდა ვისგავს დემეტრე დასტონია თქო.ახარხარდა თორნიკეც.ნუ რა საერთო ენა იპოვეს ბიჭუჭუნებმა.მიდი ახლა დაურეკე მარიამს.ლუკამაც ტელეფონი მოიმარჯვა და მარიამს დაურეკა.
-ალიო მარუსი.
-მარუსი კი არა ამდენი ხანი სად აგდიხარ??!
-ჰო დაგირეკე რატო მიბრაზდები ბუშტო?
-ნუ მიძახი ეგრე!შენი დახმარება მჭირდება!
-რახდება აბა თქვი?სიცილს ძლივს იკავებდა ლუკა.
-ცოლად უნდა მომიყვანო.
-უკაცრავდ?ნომერი შეგეშალათ.
-ლუკა სამაიმუნოდ მაქ საქმე?!
-რა ცოლად ხო არ გარეკე?
-ხო გინდა რომ მე და ჩემი ოატარა ბედნიერები ვიყოთ?
-იასნა.
-ჰოდა 1კვირაში თავით დაერჭობი ჩემს გვერდით საკურთხეველთან.
-მარიამ!რაებს მელაპარაკები!
-უბრალოდ ვითამაშებთ,გთხოვ ძალიან ძალიან!
-გოგო ხო არ გაურეკე?არ გადამრიო!
-ლუუუუუ თუ გიყვარვარ გთხოვ!
-მხოლოდ თქვენი ბედნიერებისთვის!
-ვაიმე ჩემი ხუტუნტულა ბიჭი!მიყვარხარ!
-მეც,მიდი ახლა იბრწკინე ერთ ადგილზე და გაიქეცი,ყველაზე ლამაზი საქორწინო კაბა შეარჩიე თორნიკეს თვალები რომ გადმოაყრევიო.
-რა..რა თორნიკე?თორნიკე რა შუაშია?
-აბა ვინა შუაშია ოხ მარიამ!
-საიდან მიხვდი?
-მასეთებს მივმხვდარვარ?!მიდი ახლა.
ლუკამ ტელეფონი გაითიშა.
-მისია შესრულებულია სერ!
-ძალიანაც კარგი!
-ჰო მაგრამ რას გეგმავ მაინც არ გითქვია!
-ოოო ქორწილის დღეს გეტყვი,ჩვეულებრივად მოიქეცი არაფერი შეიმჩნიო.
-კარგი.
თორნიკემ ლუკას სახლი დატოვა და წავიდა.დემეტრეს დაურეკა და სიტუაცია მოახსენა რაც ხდებოდა,მარიამმზე და ყველაფერი საერთოდ იმის გარდა თუ რის გაკეთებას აპირებდა,დემეტრე დაახლოებით კი მიხვდა.თორნიმემ 1კვირაში მეგობრებთან ერთად მთელი ოჯახით ჩამოსვლა სთხოვა.
მარიამი ამ დროს სახეგაბადრული სახლში იჯდა და გეგმებს აწყობდა,თორნიკეს სახეზე წინასწარ ხარხარებდა რა იცოდა წინ რა ელოდა.მუცელს ეფერებოდა და მის პატარას ეჭუკჭუკებოდა,მუხლებზე ლეპტოპი ედო და საქორწილო კაბებს ათვარიელებდა,რომ აგრილდა 5ის მერე ასე ჩაიცვა და მაღაზიებში წავიდა,ბევრი არ უვლია თან მისი დამხმარე ახლდა ახალგაზრდა გოგონა ნია,რომელიც ბოლო დროს აიყვანა თინიკოს ეხმარებოდა,რამოდენიმე კაბა მოიზომა მაგრამ არც ერთი მოეწონა,გასვლას რომ აპირებდა გამყიდველმა გააჩერა და ყუთით კაბა გამოიტანა.
-მგონი ეს მოგეწონებათ.უთხრა და მარიამის გვერდზე მდგომ გოგონას თვალი ჩაუკრა.ოხ,ოხ თორნიკე.რათქმაუნდა ესეც მისი ნამოქმედარია,ყველამ ყველაფერი იცოდა მარიამის გარდა,ნიამაც იცოდა და ეს კაბაც უკვე თორნიკეს შეძენილი გახლდათ.მარიამმა რომ შეხედა ძალიან მოეწონა.
-ღმერთო რალამაზია.ვყიდულობ აუცილებლად.რა ღირს?
-იცით ფული გადახდილია.
-ეგ როგორ?
-თქვენმა საქმრომ გადაიხადა.
ნია გამყიდველს თვალებით ანიშნებდა გაჩუმებულიყო.
-ვინ ჩემმა საქმრომ?
ნია მარიამს მიუბრუნდა.
-ბატონმა ლუკამ დატოვა წინასწარ ალბათ თანხა.
-მოიცა დაურეკავ!
მარიამმა ლუკას დაირეკა.
-ლუკა!
-ჰო მარო!
-მარო კი არა რა საჭირო იყო არგადამრიო მართლა ცოლად ხო არ მოგყვები?
-რა არ იყო საჭირო?
-საქორწინი კაბა!
-რა კაბა მარიამ!
-ვაიმე კაიფში ხარ?ფული რატო დატოვე თქო?მე გადავიხდიდი!
უცებ ლუკა გონზე მოვიდა.
-უიი რაიყო მერე!ულამაზესი უნდა იყი თორნიკეს ხო უნდა ვაყლაპიით ნერწყვები!
-ოოო კაიხო!
ტელეფონი გაუთიშა და გამყუდველს მიუბრუნდა.
-ვიღებთ.წავედით ნიაკო.
მაღაზია დატოვეს და სახლში წავიდნენ.როცა გინდა რომ დრო ნელა გავიდეს მაშინ გადის თვალის დახამხამებაში,ისე გავიდა 1კვირა ვერც გაიგო მარიამმა.ლუკამ მოაკითხა,მარიამიკი კიბეებზე მოგორავდა ამ დროს,ისეთი ლამაზი იყო,უხდებოდა ამა ციცქნა გოგოს ეს თეთრი ქათქათა კაბა.ლუკასთან ერთად წავიდა და ჯვრისწერაზე მხოლოდ მათი ამერიკელი მეგობრები ეგონა იქნებოდა,ნუ ეს ვერც გაიგო,გული სხვანაირად უცემდა,ამოვარდნას ქონდა,შესასვლელთან თორნიკე დაინახა და მთელ ტანში ჟრუანტელმა დაუარა.
-აბა ჰე წავედით.
მხიარულად შემოსძახა მარიამმა.
-მოიცადე.
-რამოხდა?არმითხრა ახლა გადავიფიქრეო თორე ჩავვარდები ნიფხავში.
სიცილით უთრა მარიამმა.
-არა მაგრამ თვალები უნდა აგიხვიო.
-რა საჭიროა?
-აუ საჭიროა,უფრო რომანტიული იქნება და დაიჯერებს შენი თოკუნა უფრო.
-ჩემი თოკუნა არა ის კიდე.
-წავედით.
ლამაზი ბანტით აუხვია თვალები,მერე კი დარწმუნდა რომ ვერადერს ხედავდა და ხელკავი გამოდო და ერთად შევიდნენ ეკლესიაში,სიჩუმეს დაესადგურებინა,მარიამმა ლუკას ყურში ჩასჩურჩულა.
-რახდება რა სიწყნარეა სადა ხალხი,მომხსები მალე.
-მოიცადე ჯერ და...
საკურთხეველთან მივიდნენ,ლუკამ მარიამს ხელი უშვა.მარიამი ლუკასკენ მიიწია.
-ლუკა როდის მომხსნი ამ საჯანდაბე რაღაცას მაკიაჟი გამიფუჩდება!ლამაზი ხომ უნდა ვიყო შენ არ მითხარი ნერწყვები აყლაპიე თორნიკესო?დუტ!მომხსენი ახლა!
ლუკამ ხმა რომ არ გასცა უფრო ახლოს მიიწია და მისთვის ნაცნობი,მონატრებული და თავბრუსდამხვევი სუნი რომ ეცა ერთიანად მოიცვა ყველაფერმა ერთად.თავბრუ დაეხვა და ხელით დაეყრდო მის გვერდზე მდგომ ''ლუკას'',მთელ სხეულში გაცრა,რაღაც აუხსენი შეგრძნება იყო თითქოს დენმა დაარტყაო.სახვევი ნელ-ნელა შეუხსნეს და თვალები რომ გაახილა,გვერდზე გაიხედა და შავ თვალებში ჩაიძირა,უნდოდა მიწა გასკდომოდა და შიგ ჩაეტენა.გვერდზე ბატონი თორნიკე ედგა ირონიულად მომზირალი.მარიამი შეცბა ვერ გაიგო რა ხდებოდა.უკნიდან ოვაციების ხმა გაიგონა და გაიხედა,აქ მართლა გაგორდა მკვდარი ჩიტივით ძირს,მისი ძმა,დედა,მამა,ახლო მეგობრები ყველა იქ იდგა,მზერა გააპარა ცოტა იქეთ,მიშო და ნინი დაინახა.ნუ მოკლედ ორი სიტყვით უნდა შევეხო ნინის და მიშოს ამბავს,უდროოა მაგრამ ისე არ შემიძლია...თურმე მარტო ნინის კი არ ყვარებია მიშო,იმ ხისთავიანსაც ყვარებია და ერთხელ ძალიან რომ იჩხუბეს რაღაცაზე მიშო გამოუტყდა და ასე კი არიან ერთად ახლა და ქალბატონი 3თვის ორსულია და გამობზეკილი აქ მუცელი...ახლა კი წრფელი ბედნიერი თვალებით შესციცინებენ მარიამს და თორნიკეს.
მარიამი გაოცებული იყო ჯერ ვერ მიხვდა რახდებოდა.იქვე მდგარი მომღიმარი ლუკაც დაინახა.სწრაფად შეტრიალდა თორნიკესკენ და შეუბღვირა.
-რა ჯანდაბას აკეთებ აქ?
-ცოლი მომყავს!
-აბა სადა დამანახე!
-ჰმ ცოტა ძნელი იქნება,შენ თავს როგორ შეხედავ!
-რა..რა?რასქვია ჩემ თავს?შენი საცოლე სადა თქო ის გკითხე რაღავ ვერ უყურებ სილიკონიან გროვას!
-ჰა ჰა ჰა!შენ მომყავხარ ცოლად!
-და ვინ მოგყვება?!!
-და ვინ გეკითხება?
ამ დროს გაისმა ხმა.მარიამი კონცენტრირებას ვერ ახდენდა..ის გაიგონა თორნიკე რომ დათამხმდა ჯერი მასზე იყო,ის კიდე ფიქრებში იყო წასული და ფიქრობდა პასუხზე...ყურში კი ჩაესმოდა თამახმა ხართ თუ არა..არვიცი მის ბაგეებს როგორ ამოხდა ან რატომ მაგრამ რაც გულს სურდა ის გააკეთა ალბათ.
-თანახმა ვარ.
თორნიკე მაინც მოიყვანდა ცოლად უარიც რომ ეთქვა მაგრამ აღარ გახდა.ხმა ისევ არ ჩერდებოდა.
-შეგიძლიათ პატარძალს აკოცოთ.
თორნიკემ მარიამისკენ წაიწია.
-არც გაბედო!
სულ არ გაუგონია ვითომ მისი ხმა ისე ეამბორა უკვე მის ცოლს ბაგეებზე.
ყველა ულოცავდა...არ უქეიფიათ.თორნიკე და მარიამის გარდა იმ დღესვე ყველა უკან დაბრუნდა,მარიამის გადაღლა არ შეიძლებოდა ამიტომ ხვალ აპირებსნენ დაბრუნებას.
მარიამი და თორნიკე მარიამთან წავიდნენ სახლში.მარიამმა ასე მოითხოვა,მთელი გზა ხმა არ გაუღია.ოთახში აბაჯბაჯდა როგორც კი მივიდნენ,თორნიკე დასჯილი ბავშვივით უკან მიყვებოდა,ოთახში შევიდნენ.
-რამე მითხარი.
მარიამი დუმდა.
-უნდა გამოვიცვალო გადი!
-მარიამ...
-კარგი იყავი ისე გამოვიცვლი..
საქორწინო კაბა გაიხადა და საცვლების ამარა იდგა თორნიკესგან მოშორებით,მისი მუცელი ისე იყო,უკვე ძალიან დიდი მუცელი ქონდა და თვითონაც გაპიტკუნებული იყო,თორნიკეს გულმა აღარ მოუთმინა და მარიამთან მივიდა და მუცელთან ჩაიმუხლა.
-რატომ არ მითხარი?
-რა უნდა მეთქვა?
-როდის მორჩები თავის მოკატუნებას!
-რაა საჭირო იყო თქმა?რამეთქვა?თორნიკე იცი მე შვილს ველოდები შენგან და საცოლეს დაშორდი თქო?
-მარიამ!ყველაფერი ისე არ....აღარ აცადა დამთავრება.
-ყვეაფერი ვიცი!
-რა?როგორ? ან საიდან?
-გაიგონე!
-რანაირად?საქართველოშიც გაქ ყურები?
-არა..ოოოო ბიჭებს რომ უყვებოდი სკაიპიდან გავიგონე.ტუჩები დაბრიცა და ისე თქვა.
-რა?ანუ ყველაფერი იცოდი და ეს მასკარადი მაინც მოაწყვე?ჩემი ხაფანგში გამბა გინდოდა მაგრამ პატარა თაგუნია შენვე გაები!არა ესრამ მოგაფიქრა პატარა ბავშვებმა რომ თამაში იციან ეგეთი პონტი იყო!თუმცა შენც ბავში ხარ,კიდე კაი სრულწლოვანი რო ხარ თორე არ გამომატანდნენ შენ თავს!
-ვაიმეე თორნიკე რამდენს ლაპარაკობ!მაშინ არ ვიყავი ბავშვი ჩემთან რო მაიმუნიბდი?
-მერე რო ვიმაიმუნე მიტო ზის მანდ ჩვენი პრინცი ან პრინცესა!მალე გამოძვერი მა მე და დედას სამაიმუნო გვაქ!
-ნუ უზდელობ!ესმის ბავშვს!
-ვის?ამას?
-დიახადაც!ტუჩები ისევ დაბრიცა,ამჯერად თორნიკემ ცდუნებას ვეღარ გაუძლო და მარიამს ტუჩებზე დააცხრა.მარიამსაც აღარ შეეძლო უკვე და თვითონაც აყვა კოცნაში.
-მაა,შენ რომ არ იჯდე მანდ რასაც ვიზამდით მე და დედიკო ვიცი მე!
-არაფერსაც!იოცნებე!
-უკვე ჩემი ცოლი ხარ მარიამ ამაშუკელო! და იცოდე რომ ვერ მომიშორებ!მეყვარები სიცოცხლის ბოლომდე გადაუყვარებლად!რადგან შენ ხარ ის პუტკუნა გოგო რომელმაც ჩემი გულის გალღვობა შეძლო და ბლა ბლა,არვარ რა ეს რომენტიული ტიპი ტო,მაგრამ იცოდე რომ მიყვარხარ!
-მეც მიყვარხარ მხეცო!
-ბატონო?
-მეორედ აღარ გავიმეორებ!
-მარიამ გაიმეორე!
-მიყვარხარ თორნიკე ლომთაძე!ჩემი ლომი ხარ!კისკისი დაიწყო მარიამმა!
-წეღან სხვა რაღაც თქვი!
-ოჰ კი გაგიგონია და მხეცი ხარ და
რაგიყო?!
თორნიკე კიდევ დაეკონა მარიამის ტუჩებს და ასე გააჩერა ლაპარაკისგან.
-ჩაიცვი მიდი ბაიას არ შევივდეს.
მარიამმაც ჩაიცვა და ერთად დაწვნენ ჩახუტებულები,პირველად იყო ასეთი ბედნიერი,მისი საყვარელი მამაკაცის გვერდით იწვა,უკვე მისი კანონიერი მეუღლეც იყო ამასთან ერთად,მალე მათი პაწაწუნაც მოევლინებოდა ქვეყანას,ეს იყო ბედნიერება,იმის გამოც იყო ბედნიერი რომ მის თავს მისცა ბედიერების უფლება,რამდენჯერ თქვა რომ თორნიკეზე შურსიძიებდა და ასე შემდეგ,მაგრამ მისდამი სიყვარული და მონატრება იმხელა იყო ვერ შეძლო.
მეორე დილით აბარგდნენ და სამშობლოსკენ აიღეს გეზი,იქ სადაც დაიწყო ყველაფერი.ბრუნდებოდა,კიდევ ერთხელ ბრუნდებოდა მაგრამ ატყობდა რომ ეს სამუდამო იქნებოდა,მის ოჯახთან ერთად სამუდამოდ საქართველოში გაიდგამდა ფესვებს და დაბრუნა კიდეც.....

----
მემგონი შედარებით დიდი თავი გამომივიდა<3 ერთი თავი დამრჩა და მორჩება ეს ისტორიაც.აბა შემიფასეთ როგორი იყო?