ბრუნდებოდა,კიდევ ერთხელ ბრუნდებოდა მაგრამ ატყობდა რომ ეს სამუდამო იქნებოდა,მის ოჯახთან ერთად სამუდამოდ საქართველოში გაიდგამდა ფესვებს და დაბრუნა კიდეც.....
თორნიკეს ყველაფერი წინასწარ ჰქონდა გათვლილი რათქმაუნდა და სახლიც მომზადებული დახვდათ.ულამაზესი სამ სართულიანი სახლი იყო,ეზოთი მარიამს რომ უყვარდა ისეთით და აუზით.მარიამმა გაკვირვებულმა კითხა.
-თორნიკე ამ სახლში მარტო მე,შენ და ჩვენმა შვილმა უნდა ვიცხოვროთ თუ წამოიყვანე ნახევარი რუსეთის ნაშები და აქ გყავს დამწყვდეული?
-ნუ მამწარებ,როგორ რათ გვინდა მე ბევრი შვილები და შესაბამისად შვილიშვილები და შვილთა შილები მეყოლება და აბა ისე როგორ?
-ოჰ ბევრი შვილები ნდომებია.
-მოიცა გამოძვრეს ჩვენი ვაჟკაცი და ნახავ მერე.
-ოჰ ვაჟკაციო,მეგონია რომ გოგოა.
-ისე რამხელა მუცელი გაქ მეშვიდეში ხარ და მეცხრეში მგონიხარ.
-ჰო რავივი.
სახლში მშვენივრად მოეწყვნენ,არ ჩხუბობდნენ სიყვარულით ტკბებოდნენ და მათ კინკლაობენს რომიხსენებდნენ სიცილით იხოცებოდნენ.2თვე ასე თუ ისე მალე გავიდა,არ იყო ჭირვეული ორსული მარიამი.ბევრი წივილ კივილის გარეშე შეაბიჯეს სავადმყოფოში და თორნიკეს ეწყებოდა მშობიარობას,ექიმმა ბავშვი რომ დაიბადა მშობლებს ახარა ბიჭიაო,თორნიკე ამაყად იდგა აი არ ვამბობდიო,მარიამმა ამოისუნთქა ექიმმა რომ უთხრა რადროს გაჩერება აწი მოდისო,მარიამს გაუკვირდა რა მოდის კაცო ხო დაიბადა უკვეო,ჰოდა ასე და ამგვარად მისი მუცლიდან გაოძვრა ქალბატონი ლანა..ბიჭუნას ალექსანდრე დაარქვეს.მარიამიც და თორნიკეც ძალიან გახარებულები იყვენ,ნელ-ნელა ეჩვეოდნენ მშობლის როლში ყოფნას,უყურებდნენ მათი პაწაწუნა შვილები როგორ გაიზარდნენ,როგორ ჩლიფავდნენ ენას და დაბაჯბაჯობდნენ.
უკვე 2წლის იყვნენ ბავშვები,მიშოს და ნინიც ბავშვი წლოვანებით მათზე პატარა იყო.თორნიკემ მათა დაუტოვა მისიბარტყები,ერთი დღით შეიკედლეთო.სახლში დაბრუნდა და მარიამს მასთან ერთად წამოსვლა სთხოვდა.მარიამი უარზე იყო ბავშვებს სად ტოვებ ხო რა გაგიჟდიო.ბოლოს დაითანხმა და წავიდნენ,ქალაქს უკვე კაი ხელაზეიყვნენ გაცილებულები,ტყეში შევიდნენ მაგრამ მერე ცუდი გზა იწყებოდა ამიტომ ფეხით გაიკვლიეს გზა.
-სად მივდივართ?
-მალე მივალთ წკუპო.
-ახლა წკუპო რა არი წკუპო?!
-შენ ხარ ჩემი წკუპი!ცხვირზე უკბინა თორნიკემ.
-ჩემი ლომი!კისკისით უთხრა მარიამმა და ასე სიცილი კისკისით მიდიოდნენ.
მათ წინ ულამაზესი ხედი გადაიშალა მარიამს ზღაპარში ეგონა თავი.კლდიდან მომდინარე პატარა ჩანჩქერი,რომელიც დაგუბებული იყო იმხელაზე რომ იცურავებდი და მის წინა ფონზე პატარა ხის სახლი.
-ვაიმე რალამაზიააააააა
-მოგეწონა?
-კი ძალიან!ნეტა ვისია?
-ჰმ რავიცი აბა წამო გავიგოთ.
-ეგ როგორ?
თორნიკემ მარიამს ხელი ჩაავლო და სახლისკენ წაიყვანა,ჯიბიდან გასაღები ამოიღო და კარებს მოარგო.
-ეს როგორ საიდან გასაღები?
-მარიამ დაძაბე გონება..
-მოიცა შენია?
-ჰო მე ავაშენებინე.
-გიჟი ხარ!
-შენ გამაგიჟე.
-ოჰ დამაბრალა ახლა მე!როდის ააშენე?
-დიდი ხნის უკან.
-აქ რამ აგაშენებინა სახლი?
-რავიცი კი გაგიჟდი ისე მოგეწონა და..
-ახპაც მომწონს თან ძალიან.
-მამაჩემის ქცევები ყელში რომ ამომივიდა მაშინ ავაშენე და აქ მოვდიოდი ხშირად,მშვიდი გარემო კარგ ზემოქმედებას ახდენს ჩემზე.
-ნუთუ ამას შენ ამბობ?
-დიახ მე ვამბობ,წამოდი შევიდეთ რას დავდექით კარებში.
სახლში შევიდნენ,საოცარი ადგიილი იყო,მისაღები ოთახი რომელსაც პატარა კუხნა ჰქონდა,ასევე იქვე ბუხარი და კიბე ჰქონდა სავარაუდოდ მარიამს ეგონა სხვენზე თუ ადიოდა.მისაღწბში სუფრა იყო გაშლილი ორ კაცზე,მაგაზეც უზრუნია ჩვენ თოკუნას.ივახშმეს,მერე ბუხარი დაანთეს დამასთან ახლოს მოკალათდნენ ჩახუტებუპები,თან ღვინოს წრუპავდნენ.
-ჩემი პაწაწუნები მომენატრენ!
-მეც მაგრამ ჩემი ცოლი მომენატრა ძალიან!
-მეც მომენატრა ჩემი ქმარი!
-ხომ არ დავიწყოთ მესამეზე მუშაობა?
-ნუ ახლა იატაკზე თუ აპირებ შენ ბავშვის გაკეთებას მალადეც.
-და მერე ვინ გითხრა რომ აქ საძინებელი არა?
-მართლა?და სად?
თორნიკე ტუჩებზე ეამბორა და ხელი ჩასჭიდა.
-ნელა,თავი დახარე არ აარტყა.
ავიდნენ პატარა კიბეთი მარიამს რომ სხვენი ეგონა და ისეთი ლამაზად მოწყობილი ოთახი რომ ნახა თვალები გადმოსცვივდა.
-ოუუ რალამაზია აქაურობა!
-შენ უფრო ლამაზი ხარ...უთხრა და ტუჩებზე დაეწაფა,ველურივით შემოხია ტანსაცმელი,მოკლედ ის ღამე ვნებების ქარცეცხლში გაატარეს,კიდევ კარგი ქვედა სართულზე არ ჩავარდნენ თავისი საწოლითურთ.ამ ამბის შემდეგ ჩაისახა ბატონი საბა.
თორნიკე ისეთი ბედნიერი იყო,მარიამი მათი სიყვარულის უკვე მესამე ნაყოფს ატარებდა მუცლით და თან უყურებდა ამჯერად როგორ იბერებოდა,მაგარამ ვა ასეთ ბედნიერებას,მარიამი წუწუნა თუ არ იყო და არაფერს ითხოვდა,საბუჩიზე რომ იყო ორსულად გადაჭამა ყველაფერი,თორნიკესაც მოაჭამა თავი კინაღამ,ხან სად დაარბენიბდა ვაჟბატონს ხან სად,თორნიკეც კიდე მის
კაპრიზნებს ასრულებდა ხმა ამოუღებლად,ამასთან ერთად ბავშვებსაც უვლიდა,მაგრამ რომ ვეღარ აუვიდა ამდენ რამეს მარიამიც ვეღად დადიოდა იმდენად,დაგორავდა უკვე მომვლელი აიყვამეს,მარიამი ისეთი მგრძნობიარე იყო გამხდარი მაგ მომვლელთან მღალატობო ამოიჩემა,ჩემზე სუსტია და გიზიდავო,ის საწყალი გოგო კიდე გააბუნძულა,მერე მიხვდა უაზროდ რომ ეჭვიაობდა შეეცოდა თორკუნა და ისევ აიყვანეს მომვლელი.9თვეში კი საბუნა დაიბადა,მათ ოჯახს ახალი წევრი შეემატათ..ბედნიერებით აღსავსე ცხოვრობდნენ მათ შვილებთან და შვილიშვილებთან ერთად და როგორც ფიცი დადეს მანამდწ იყვნენ ერთად სანამ ერთმანეთს სიკვდილმა არ დააშორა.

ესეც დასასრული.ველი შეფასებებს.