ხო თვალები...თვალები ჰქონდა სევდიანი და მრავლის მეტყველი საოცარი იყო მისი ფერი...რაღაც ამოუცნობი თითქოს ცისფერი მაგრამ არა არ იყო ეს ცისფერი...მთვარე ხომ გინახავთ ლურჯიც რომაა და სიცისფრეც რომ გაადაჰკრავს სწორედ მაგ ფერო იყო მისი თვალებიი.ჩახედავდი და დიდი ტკივილს დაინახავდი. დაინახავდი როგორ ტკიოდა რაღაც აწუხებდა რაღაც დიდი და ამოუცნობი სივრცე იშლებოდა მის თვალებში უმზერდი და სურვილი გიჩნდებოდა დახმარებოდი ეს ტკივილი გაგექრო მისი თვალებიდან თუნდაც შენ გტკენდოდა მის მაგივრად ორმაგად ასმაგად გტკენოდა...ჩემი ცრემელების დედფოალი იყო...
იჯდა ერთადერთ სკამზე რომელიც მთავრეს პირდაპირ იდგა შეჰყურებდა ვარსკვლავებს და მთვარეს და მლაშე სითხე უფარავდა ღაწვებს...ალბათ სიგიჟეა მაგრამ მას უხდებოდა ეს ცრემლები უხდებოდა...უფრო სპეტაკს და სუფთას ჰხდიდა...
ისეთი სუსტი იყო და ისეთი დაუცველი....
ანგელოზი გინახავთ?მე ვნახე დედამიწაზე ვნახე სწორედ მას შევხედე თვალებში ასე ურცხვად ვუყურებდი თვალრბში არ ვერიდებოდი მის დაბნეულ და ოდნავ შეშინებულ თვალებს...ვნახე ანგელოზი და სწორედ მაშინ დავადანაშაულე ცხოვრება უსამართლობისთვის....რატომ უნდა იტანჯებოდეს ასეთი სპეტაკი სული?
ხომ არსებობს გამოსავალი ხომ უნდა იყოს რაღაც სხივი რაც მის თვალებს მთვარესავით გაანათებს....
**********"
არასდროს დავიღლები მისი ყურებით უკვე მერამდენე კვირაა ასე ურცხვად დავყვები უკან არაფერს ამბობს და არც მე ვეკითხები...მის აჩრდილად ვიქეცი ...რას ვაკეთებ?არაფერს ხანდახან გამოიხედავს და ეს წამები ისე მაბედნიერებს ამის გადმოცემა წარმოუდგენელია მაშინაც თვაელბში ვუყურებ.ვხედავ რომ ტკივილითაა სავსე თითქოს დახმარებას ითხოვს რომ მივანიჭოდ ბედნიერება...
თითქოს ამ უსამართლო ცხოვრებიდან თავის დაღწევა უნდა....
დაიარება უგზო უკლოდ ქუჩაში...წვიმა ნაზად ეფერება მის თმას ქარი ყურში ეჩურჩულება ლამაზ მელოდიას მთავრე ზღაპრებს უყვება ვარსკვლავები ურცხვად შეჰყურებ თავლებში...და აი ახლა სწორედ ახლაა ბედნიერი უღიმის წვიმას, ქარს, მთვრეს და ვარსკვლავებს...
ტრიალებს და მისი თმა ისე ლამაზ იშლება და უერთდება წვიმის წვეთებს რომ გინდა უყურო ასე უაზროდ ....არ გინდა დაარღვიო ეს მყუდროება...მაგრამ ფიქრები ხმაურობენ ხო ხმაურობენ.სიჩუმე იმდენად ხმაურობს ყურებში ჩაგყვირის რომ სწორედ ახლაა დრო გადადგა ნაბიჯი სწორედ ახლაა დრო უკანასკნელად იტიროს ცრემლების დედოფალმა დაემშვიდობოს მის ცრემლებს და ბედნერებას ჩახედოს თვალებში....
ერთი ორი ნაბიჯი გადადგმულია მაგრამ რა არის ცხოვრება სწორედ ახლა ჩამოჰკრავს უბედურების ზარი...
მიიწევ წინ და ხედავ ცრემლების დედოფალი ნელ-ნელა ეშვება დაბლა თითქოს უკანასკნელი იყოს მისი გაღიმება....გივარდება ხელებშო საშინელ ტკივილს გრძნობ თითქოს წინასწარ გრძნობ მოსალოდნელ საფრთხეს...სიჩუმე რომელიც აუტანელი ხდება არისმის არაფერი...
აღარც ქარი მღერის მთავრე ღრუბლებში დაიკარგა ვარსკვლავები ერთიანდ ჩაქრნენ აღარ კიაფობენ ცაზე...წვიმაც აღარ ეფერება თმაზე შენს საყავრელ ანგელოზზს...
ფიქრობ რომ მისი დაკარგავა არ გინდა მაგარამ ვერაფერს აწყობ აპარატის გამაყრუებელი წრიპინი ირგვლივ სითეთრე ცრემლების დედოფლის უკანასკნელი გაღიმება და ბურუსით მოცული სიცოცხლე...
ფიქრობ რომ ყველაფერი დამთავრდა მიდიხარ მის საყავრელ ადგიპას გგონია რომ იქ დაგხვდება გინდა დაინახო მის ღაწვებზე ჩამომდინარი ცრემლი...
დაინახო ტკივილით სავსე თვალები ჩუმდები და საკუთარ თავს ადანაშაუპებ რომ ისე გაუშვი ამქვეყნიდან რომ ვერ
შეძელი მისი თვალების გაბრწინება...
და აი ახლა ამდენი ხნის შემდეგ დგახარ მის საფლავთამ და ელოდები შენს განაჩენს...ელოდები დროს რომელიც მიგიყვანს ცრემლების დედოფალთან რომელიც ისევ შემოგანათევს ტკივილიან თვალებს და ისევ დაგანახებს მის ღაწვებზე ობლად მოდგარ ცრმელს რომელიც ასე უხდებოდა