საშინელებაა როცა აანლიზებ შენს შეცდომას.ხვდები,რომ ოდესღაც რომ არ გაგეშვა არ წავიდოდა,ახლა შენთან იქნებოდა და ა.შ... რა თქმა უნდა სშინელებაა...აუტანელი ტკივილია და გგონია ტვინი აგიდუღდება,მაგრამ როგორც ჩანს მე ეს არ დამემართა.ალბათ ჩემზე იმოქმედა გასულმა წლებმა და რაღაც შეიცვალა.ისევ მიყვარდა,მაგრამ არ ვაპირებდი მის გამო ღამეების თეთრად გატარებას ტირილში და უაზროდ დაევას.იმ ღამით,როცა ერეკლე გავიცანი,საბოლოოდ გადავუსვი ხაზი ნიკუშას და დაიწყო ახალი ისტორია რომელშიც მთავარი გმირი მხოლოდ მე ვიყავი...


-ბარში შევედი და ყავა შევუკვეთე
მიმტანმა მალევე მომიტანა ყავა
-კიდევ რამეს ინებებთ? საყარლად და თავაზიანად მიღიმოა მიმტანი
-დიახ თუ შეიძლება თქვენს ბარენს დაუძახეთ თU აქაა
-იცით ჩვენ ბარმენი დროებით არ გვყვავს ავარიაში მოყვა რამდენიმე დღის წინ და
სინანულით ჩაილაპარაკა მან
-მართლა?აბა ის ვინ იყო გუშინ?
-ააა ეგ ბატონი ერეკლე იყო,ამ ბარის მფლობელია,შემცვლელმა ბარმენმა ვერ მოახერხა გუშინ მოსვლა და მან იმუშავა
იმხელა ხმაზე გავიცინე მგონი თევზებმაც გაიგეს აკვარიუმში,მიმტანი კი გაკვირვებული მიყურებდა და ვერ გაეგო რა ხდებოდა
-ბოდიში ნინი ხო? ვუთხარი როცა ამოვისუნთქე
-დიახ ისევ მიღიმოდა
-ნინი შეგიძლია შენს უფროსთან შემახვედრო?უთხარი ნიაკო არის მოსული თქო
-დიახ რა თქმა უნდა


-რა სიურპრიზიაა
-მადლობის სათქმელად მოვედიი და ცოტა არ იყოს ნაწყენი ვარ ტყუილისთვის
-მაინტერესებდა რაღაც
-და რა?
-რავიცი ისე თუ მოვახდენდი შენზე შტაბეჭდილებას ეგ მაინტერესებდა
-მოახდინე კიდეც
-ძალიან მიხარია
-იცი რადგან შენ მიმიყვანე გუშინ სახლში,თან ნახევრად მკვდარი,არ მიდნა ეგეთი შტაბეჭდილება გქონდეს ჩემზე ხომ ხვდები? ხოდა მინდა Dრეს ვივახშმოთ თუ გცალია,მე გპატიჟებ
-ეს პაემანია?
-იდიოტი ხარ რა.არა უბრალოდ ვახშამია ჩემზე ცუდი შტაბეჭდილების გასაქრობად
ყურებამდე გავიკრიჭე და ველოდებოდი მის დადებით პასუხს
-კარგი 8ზე მოგაკითხავ,მისამართი ვიცი ნია-კო
თვალი ჩამიპაჭუნა და თვალთახედვიდან უცბად გაქრა.არ გამომპარვია ნინის სევდიანი მზერა,რომელიც დანანებით გვიყურებდა და ცოტა აკლდა რომ ეტირა,უცბად მომარიდა მზედა და მუშაობა გააგრძელა
-კარგად ნინი
თბილად დავემშვიდობე.იმის მიუხედავად,რომ ერეკლე უეჭველი მოწონდა,მაინც თბილად დამემშვიდობა ნინუცა და რაღაცნაირად მესიამოვნა.შემეცოდა ნინიც...


მუხლს ოცდნავ აცდენილი,შავი,სადა კაბა ჩავიცვი,რომელსაც იდაყვებამდე ჰქონდა მკლავები,შავი ფეხსაცმელები,მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე,მაგრა თუჩსაცხი მუქი შინდისფერი წავისვი,რომ სისქე გამომკვეთოდა,ამავე ფერის ხელჩანთა და მზად ვიყავი.ერეკლემ ზუსტად 8ზე მომაკითხა და მეც ქვევით ჩავედი.უცნაური იყო.ძალიან სიმპათიური იყო,მაგრამ რატომღაც მასთან არ მინდოდა სერიოზული ურთიერთბა,უბრალოდ იმდენად დადებითი მუხტი მოდიოდა მისგან,რომ დიდი ხნის მეგობარი მეგონა და უფრო მეტად მინდოდა დაახლოება.

-ნიაკო თავიდანვე მინდა გავარკვიოთ
უცბად დასერიოზულდა მომღიმარი ერეკლე
-რა უნდა გავარკვიოთ?
-არ ვაპირებ შენთან სერიოზულს,ვახშამზე მხოლოდ იმიტომ დაგთანხმდი რომ უზრდეობა იქნებოდა ჩემი მხრიდახო ხვდები,სხვა მომწონს
მთელი რესტრანი ჩემმა სიცილმა მოიცვა და ერეკლე ნინისავით გაოგნებული მიყურებდა
-რამე ვთქვი სასაცილო?
-ვინ თქვა რომ შენთან სერიოული ურთიერთობა მე მინდოდა?
ვკითხე ისევ სიცილით
-რავიცი,მეგონა მოგეოწონე
-ერეკლეეეე,ნიკუშაც ცოლი ყავს,მასთან არ ვაპირებ არანაირ ურთიერთობას,მაგრამ ის მიყვარს მაინც
-ანუ?
-ანუ უბრაოდ კარგი ადამიანი ხარ და შენთან მეგობრობა მინდა,მეტი არაფერი,შენთან თავს კარგად ვგრძნობ,მამხიარულებკარგ ხასიათზე მაყენებ,მაგრამ ეს ყველაფერი მხოლოდ მეგობრობის დონეზე მინდა
სერიოზულად დავუწყე ლაპარაკი,მაგრამ მაინც ვუღიმოდი
-გასაგებია,ანუ შევთანხმდით?
-კი.ახლა ის მითხარი ის ბედნიერი ვინაა?
-ჩემთან მუშაობს,ნინუცა
-რაა? ის ნინუცა?
-ხო,ძალიან კარგი გოგოა
-ხო ვიცი გავიცანი უკვე,დღეს იეჭვიანა ცოტათი,მგონი უნდა დაელაპარაკო,იცის რომ მოგწონს?
-არა,თითონ არ მაგრძნობინებს,მაგრამ მგონი მასაც მოვწონვარ,მე კიდე ხანდახან რომ არ გამოვამჟღავნო ისე უხეშად ვექცევი,ხანდახან კი ისე თბილად ძალიან საყვარლად იქცეა ხოლმე.ნუ მე მეორე ვარიანტი მომწონს,მაგრა ჯერ თავს ვერ ვაძლევ მაგის უფლებას
-რამდენი წლის ხარ?
-25
-და ის?
-19
-და რას ელოდები?სანა ვინმე ბიჭი არ აეკიდება უნივერსიტეტში და არ აგაწაპნის მაგ არაჩვეულებრივ,ლამაზ,სათნო და კეთილ გოგოს?
-არ ვიცი
-არ იცი კიარა ახლავე აქედან ადექი,მიდი ბარში და უთხარი რასაც გრძნობ თორემ ჩემი ხელით მოგაძრობ მაგ თავს
-და შენ რას იზავ?
-ვაიმეეეეეეე, ბევრი არ მალაპარაკო ჩემით წავალ.წადი დროზე
მაშინვე წამოვარდა უკვე კართა იყო რო მობრუნდა,ლოყაზე მაკოცა,მადლობა გადამიხადა,ჩამეხუტა და წავიდა.თეთრი ღვინო შევუკვეთე და მუსიკის უკეთ მოსასმენად თვალები დავხუჭე.ნაცნობი ხმა მომესმა,თავიდან ყურადღება არ მივაქიე,მაგრამ საბოლოოდ თვალები გავახილე და ნიკუშა დავინახე ნატასთან ერთად.ოდნავ შევკრთი და სუნთქვა შემეკრა,მაგრამ მალევე შემოვუძახე ჩემს თავს და დედამიწაზე დავეშვი.მე არ ვიყავი გოგონა,რომელიც ბიჭის გამო თავს კარგავს.არც წამოოსვლას ვჩქარობდი იმ სასიამოვნო გარემოდან,უბრალოდ ვიჯექი, ღვინოს ვწრუპავდი და სიმშვიდეს ვინარჩუნებდი.
-არ მოვიდა შენი ბიჭი?
თვალები გავახილე და ნიკუშა დავინახე,ჩემდა გასაკვირად არაფერი არ მიგრძვნია და შიმშვიდე შევინრჩუნე
-მოვიდა,მაგრამ გავუშვი
-და სად?
-თავის სიყვარულთან.დაჯდები?
-ოლთან ერთად ვარ და...
კეფა მოიფხანა მან და უკან მიმითითა
-აა ახლა ხომ ცოლიანი ბიჭიხარ.სულ დამავიწყდა
-ხო ვარ
ნაძალადევად გამიღიმა მან
-კარგი წადი იეჭვიენებს,მაინც ყოფილი შეყვარებული ვარ
-კიდევ გნახავ
-არამგონია,კარგად

ანგარიში გადავიხადე და რესტორნიდან გამოვედი


-მგონი აღარ ვუყვარვარ
-რატომ ფიქრობ ეგრე?
-ბექა,ისე მიყურებდა,მშვიდად,ცივად,არაფერი განსაკუთრებული
-იქნებ ინიღბებოდა
-არა,მის თვალებში ის აღარ ჩანდა რაც ცლების წინ
-მაგას უკვე მნიშვნელობა აღარ აქვს,ნატაა ახლა შნეი ცოლი
-ფიქტიური!!!ფი-ქტი-უ-რი ცო-ლი !!
ოღრიალა მან
-მაგას არაქვს მნიშვნელობა ნიკუშ,ნიას გონია რომ ნამდვილია
-1 თვეში ნატას ვშორდები,მაგრამ მგონი უკვე აზრი აღარ აქვს ნიას დაბრუნებას
-დაწყნარდი,თუ აღარ უყვარხარ თავიდან შეაყვარებ თავს
მხარზე დაკრა ხელი ბექამ და ბარი დატოვა