უღრმესი მადლობა ბავშვებო ძალიან მახარეეებთ,შენიშვნებსაც გავითვალისწინებ.

-უნდა წავიდე-უცბად მოსწყდა გაბრიელი ლიზას
-რაიყო გიკბინე?
-ლიზა ცოტა დასერიოზულდი არ შეიძლება?
-ნწ ასეთი ვარ და არავის დაუძალებია რომ მოგწონდე პაკა-ვითომც არაფერი თქვა ლიზამ და ბოლოს ჩუმად დააყოლა-ასეც ვიცოდი.
-რა იცოდი?
-შენი და შენნაირების თამაშები.თამაში დამთავრდა პატარავ და შენ წააგე!-საოცარი ირონიით ამბობდა ყოველივე სიტყვას.
-შენ არ გესმის
-გაბრიელ რა უნდა გავიგო ან რატომ მიხსნი რამეს?შენი შეყვარებული კი არ ვარ-სიცილით ეუბნებოდა და მართლა უკვირდა ისე უხსნიდა ყველაფერს თითქოს მისი შეყვარებული იყოს და რაღაც დააშავა.-მე შენი მეგობარი ვარ გესმის?მ ე გ ო ბ ა რ ი
-შენ ის ვერ იქნები მის ადგილს ვერ დაიკავებ
-რას ბოდავ?მე არავის ადგილის დაკავებას ვაპირებ
-...
-რაგჭირს?და საერთოდ რა გინდა?ერთი დღის გაცნობილი მყავხარ დაფრთხილადიყავი დღესვე არ დამთავრდეს ჩვენო მეგობრობა.
-მეგობარი?მეღადავვები?შენც ისეთივე ბო..ხარ-ამ სიტყვის თქმა იყო და მწარედ რაც ძალი და ღონე ჰქონდა სახეში გაარტყა ლიზამ.
-არ გაბედო და არ დამენახო.მამიკოს განებივრებულო ბიჭუნავ.ჩემ სახლში ხარ სადაც ჩემი წესებია ეხლა კი გაეთრიე აქედან და გაქრი.შენ არც მეგობრობა იცი და არაფერი მიკვირს როგრო გიყვარდა ის გოგო.გაბრიელ გაიგე მოკვდა წავიდა მას უკან ვერ გაყვები.რატომ იმწარებ ცხოვრებას?ცჰემი საქმე არაა ეხლა კი გაეთრიე და არ დამენახო.აორთქლდი!-ლიზაგამწარებული იყო სიტყვებს ისროდა და არ უკვირდებოდა მის ნათქვამს.
-ლიზააა სანდროოოო მიშველეეეეთ-უცბად ნუკის კივილი გაისმა.ლიზა იმ წამსვე გავარდა კიბეები ჩაირბინა და თასთან ჩამუხლული ნუკი რომ დაინახა კინაღამ გავიჟდა
-თეა რა გჭირ თეაა გაიღვიძე
-ნუკი რა მოხდა?-ენა უთრთოდა ლიზას გაფიქრებაც არ უნდოდა რომ შესაძლოა თეა აღარ ყოფილიყო
-ლიზა არ ვიცი სამზარეულოში შემოვედი წყლის დალევა მინდოდა და უცბად თეა ასე დავინახე.
-არა თეა გაიღვიძე თეა არ დამტოვო თეაა-ცრემლები უმისამართოდ სდიოდა და ვერ აკავებდა-ცოცხალია ნუკი სუნთქავს.სანდროოოოოოო დამეხმარე დუდაა ანდრიააა მოდით.-ყველა მოვარდა.
-რა მოხდა?-შეშინებულმა იკითხა ალექსანდრემ
-არ ვიცი დროზე ამაყვანინეთ მანქანაში ჩავსვათ.რას მიყურებთ დროზეეეე
-ლიზა აღარ სუნთქავს
-ეგ აღარ გაიმეორო სუნთქავს კარგადაა და მალე გამოჯანმრთელდება.დროზეე რას დგახართ-ცრემლიანი ღრიალებდა და თეას ხელში აყავანას ცდილობდა.მანქანაში ჩასვეს.ალექსანდრემ ცადა ლიზას სახლში დატოვება,მაგრამ არ გამოუვიდა.ლიზა საჭესთან ჯდა და გიჟივით მიაქროლებდა მანქანას.5წუთში საავადმყოფოსთან იყვნენ.მანქანიდან გავარა საავადმყოფოში ექიმებს დაუძახა
-დამეხმარეთ აქეთ.საკაცე წამოიღეთ სწრაფად.-თეა საოპერაციოში შეიყვანეს.დრო საოცრად იწელებოდა ლიზას არსებაში.აქეთ-იქით დადიოდა ვერ ჩერდებოდა რაიმე ცუდის გაფიქრებაც არ უნდოდა.არავის ელაპარაკებოდა ვინმეს შეხებაც აღიზიანეებდა ელოდა და ჯეროდა რომ თეა ასე არ დატოვებდა ლოცულობდა ღმერთს მთელი გულით სთხოვდა მის გადარჩენას.მხოლოდ ის დარჩა.ის იყო მისთვის დედაც და მამაც.მან გაზარდა მან შეიფარა ახლა კი ასე უბრალოდ ვერ წავიდოდა ჯეროდა რომ ის სუნთქავდა და ისუნთქებდა კიდეც.
-ალექსანდრე ნუკას დაურეკე და უთხარი სასწრაფოდ ჩამოვიდეს-ნუკა თეას შვილია ერთად იზრდებოდნენ ოთხივე ნუკა,ლიზა ნუკი და ალექსანდრე.მერე ნუკა საზღვარგარეთ წავიდა სასწავლებლად ყოველდღე სკაიპით ლაპარაკობდნენ საოცრად ენატრებოდათ ეხლა კი ასეთ რთულ სიტუაციაში უნდა შეხვედროდნენ ერთმანეთს.ბევრი ტკივილი გამოუვლიათ ერთად და ამასაც გადალახავდნენ.
-ლიზა დამშვიდდი უკვე დავურეკე დაჯექი და რამე ჭამე წყალი მაინც დალიე.
-სანდრო დავმშვიდდე?მეხუმრები?იქ ჩემი ყველაფერი,ჩემი ოჯახი,დედაც და მამაც წევს და მეუბნები რომ დავმშვიდდე?ის სიკვდილს ებრძვის და მე დავმშვიდდე? ადამიანი რომელმაც შეგვიფარა,გაგვზარდა,ცივ ნიავს არ გვაკარებდა ეხლა შეიძლება დამტოვოს და კიდევ დავმშვიდდე?სადნრო უბრალოდ ვერ ვუძლებ გესმის?მტკივა ვეღარ გადავიტან ამდენს საკმაოდ გამწირა ცხოვრებამ ტკივილისთვის და ამას ვეღარ გადავიტან არ შემიძლია არა გაიგე.-ცრემლები წამოუვიდა ვეღარ შეიკავა და ძმას სხეულზე აეკრა.
-შშშ.... ნუ გეშინია პატარავ ყველაფერი კარგად იქნება.
-სანდრო ვერ გავუძლებ მის დაკარგვას არ შემიძლია მის გარეშე ვერ გავძლებ.
-დამშვიდდი ყველაფერი კარგად იქნება.ეხლა კი გაბრიელი რამეს მოგიტანს და ჭამე კარგი?
-ის კიდევ აქ არის?არ დამენახოს.ნუკა როდის ჩამოდის?
-რამდენიმე საათში აქ იქნება.
-ვინ დახვდება?
-დუდა წავა ანდრია ნუკისთან დარჩა ლუკაც ნიასთანაა მე კიდე შენ ვერ დაგტოვებ.
-კარგი მალე წავიდეს ჩემ ნუკიტოს არ შეეშინდეს ვიცი ძაან ნერვიულობს.როგორ მომენატრა ჩემი გოგო.სანდრო რატომ აგვიანდებათ ექიმებს?რა ხდება რა?მეშინია
-არ იტირო პატარავ გთხოვ.-კიდევ უფრო ძლიერად მიიკრა გულზე მისი პატარა დაიკო ალექსანდრემ.კარი გაიღო,ექიმი გამოვიდა.ლიზა ექიმს მივარდა და დაფეთებული უმეორებდა
-გიორგი რა ხდება?მითხარი რა მოხდა?ხო კარგადაა?თქვი რამე-ექიმი ლიზას მეგობარი გიორგი მახალდიანია.
-ლიზა დამშვიდდი ყველაფერი კარგად იქნება.
-თქვიი....
-სასწაულის იმედი გვაქვს....-თავი დახარა და ქვემოდან ახედა აცრემლებულ მეგობარს.
-როგორ?სასწაულის იმედი?გორგი შემომხედე-თავი ააწევინა და თვალებში ჩახედა.-დამპირდი,დამპირდი რომ ყველაფერს გააკეთებ არ დაუშვა რომ ის დავკარგო გთხოვ გიო დამპირდი,
-ლიზა მე....
-უბრალოდ თქვი გპირდები
-გპირდები-ჩუმად თქვა და მაგრად მოეხვია მეგობარს.
-მადლობა გიო.-ლოყაზე ნაზად აკოცა და მოშორდა.ცრემლებს ვერ იკავებს და ტირის.ამ დროს დუდა აეროპორტში ელოდება ნუკის როგორც აუღწერეს ქერა თმები და ცისფერი თვალები აქვს.თვითფრინავი დაჯდა.უამრავი ხალხი შემოდიოდა ჯერ ვერავის ამჩნევდა დუდა.მერე ერთი ულამაზესი,თვალცრემლიანი გოგო დაინახა,რომელიც გაუჩერებლივ მირბოდამისკენ და თავის დიდ ბარგს ძვლივს მოათრევდა.დუდას ისე მოეწონა პატარა ნუკი,მაგრამ თვალცრემლიანი რომ იყო ცოტა შეწუხდა უცბადმივარდა და ბარგი გამოართვა
-შენ დუდა ხარ ხო?-აკანკალებულმა იკითხა.
-კი მე ვარ წამოდი მანქანაში ჩაჯექი
--ხომ კარგადაა მითხარი გთხოვ-თვაცრემლიანი უყურებდა დუდას
-ნუ გეშინია ყველაფერი კარგად იქნება ჩვენი თეაკო კარგად იქნება და ისევ ათას გემრიელობებს გაგვიკეთებს-ნუკას გაეღიმა და თბილად ახედა უცნობს.
-აქამდე რატომ არ გიცნობდით?
-ადრე წახვედი საზღვარგარეთ და მაგიტო.-ტუჩები მობუსხა დუდამ
-ძაან სასაცილო ხარ-ღიმილით უთხრა და ისევ ცრემლები წამოუვიდა-მალე მივალთ
-აიიიი უკვე მოვედით.-ვინ იცის როგორ ეშინია გადასვლა.აღარ იცოდარაექნა ბოლოს ყოველგვარი შიში გადალახა და სირბილით შევადრა საავადმყოფოში.
ისევ ტიროდა ლიზა ცრემლები მოდიოდა და კვლავ იშორებდა უცბად დაინახა რომვიღაც გამწარებული მორბოდაამ პატარა გოგოში მისი ნუკიტო გაარჩია ადგა და ისიც მისკენ სირბილით გაემართა.ორივე მირბოდა ერთმანეთისკენ ამდენი ხნის მონატრებულები ერთმანეთს მაგრად ჩაეხუტნენ და ვერავინ დააშორებდათ.
-ჩემო გოგოვ ჩემო ნუკიტო ნუ გეშინია თეაკო კარგად იქნება
-ლიზკუ ჩემო საყვარელო გთხოვ მითხარი რომ ყველაფერი კარგად არის გთხოვ
-სასწაულის იმედი უნდა გვქონდეს პატარავ-ამოიტირა ლიზამ და უფრო მაგრად მიეხუტა მონატრებულ მეგობარს.ორივე ჩახუტებულები ჩაიკეცა და გამალებით ტიროდა.ალექსანდრე მათ მივადრა და ორივეს მოეხვია.
-ჩემო პრინცესებო გთხოვთ ნუ ტირით თორე თეაჩკა გაგიბრაზდებათ.ნუკიტო ჩემო ლამაზო ეხლა ჩამოხვედი დაღლილი იქნები სახლში წადით ორივე მედავრჩები
-ალექსანდრე ტყუილად გვეუბნები არსად წავალთ თეას პალატაში საწოლზე დავიძინებთ თუ საჭირო იქნება-გადამწყვეტად უთზრა ლიზამ
-კაი რა ლიზა ნუკი არ იცი რა დღეშია ანდრია ძვლივს აკავებს და თქვენ რომ არ მიხვალთ ის არ გაჩერდება იქ.
-ნუკა შენ წადი ჩემო ლამაზო მე დავრჩები-მიუბრუნდა ლიზა აცრემლებულ ნუკის
-არა ლიზა არსად წავალ ხო იცი შევიდეთ რა წამო.-პალატაში შევიდნენ თეა ჯერ არ შემოუყვანიათ.თავიანთ საწოლზე დაწვნენ და ლაპარაკი დაიწყეს.ყველაფერი მოუყვა ლიზამ გაბრიელზე.
-კარგად იმგზავრე?
-კი დუდაც ადვილად ვიპოვე
-ჩემი ჭკვიანი დუდკუსი-გაეცინა ლიზას
-ჰო ძაან საყვარელია.
-ჰმ...მოგეწონა?შენ რას გამომაპარებ გოგოოო
-კაი რა ლიზა რა მომეწონა მოიცა რა დროს ეგაა
-კაი კაი წამო ექიმს ვკითხოთ სად არის თეაჩკა
-წამო-პალატიდან გავიდნენ გარეთ დახვდათ მთელი ამალა.დუდა,გაბრიელი,ანდრია,ალექსანდრე და ლუკა.
-რა იყო ბიჭებო ვინმე მოტაცებას გვიპირებს?-გაეცინა ნუკას.
-არც ეგ არის გამორიცხული ჩემო ლამაზო-სანდრო მივიდა და შუბლზე აკოცა-ჰო მართლა მოდი ბიჭები გაგაცნო.ეს ლუკაა,ეს ანდრია,დუდას უკვე იცნობ,ეს კი ჩვენი სტუმარი გაბრიელია.
-აა ეს ის გაბრიელია?-გაბრაზებულმა იკითხა
-ის გაბრიელი რას ნიშნავს?
-ოო შენ მახსნევინე კიდე-ხელი ჩაიქნია ნუკამ.გაბრიელი თავჩაღუნული იდგა და ფიქრობდა თუ რა საშინელებები უთხრა ლიზას,მაგრამ მისთვის რა მნიშვნელობა აქვს?უბრალოდ გასართობ ტოჯინას ეძებდა და წამით ითამაშა,მაგრამ ის სულ დაავიწყდა რომ ლიზა კლდიაშვილთან თამაში არავის არ გაუვიდოდა.
-წამო ლიზ წავიდეთ მეშინია რატომ არ გამოჰყავთ დედა ამდენ ხანს.
-წამო-ე.წ ’პადრუჩკი’ამოსდო და წავიდნენ.გაიგეს რომ თეას დღეს პალატაში ვეერ გადაიყვანდნენ.სერიოზულად იყო საქმე.მართლაც სასწაულის მოლოდინი უნდა ჰქონოდათ.ფანჯრიდან შეხედვის უფლება მისცეს.ორივე გაუჩერებლად ტიროდა ვერ წარმოიდგენნენ რომ ის ქალივინც იქ იწვა თეა იყო.ყველაფრის ხალისი დაიკარგა.ასე გადიოდა დღეები სულ საავადმყოფოში იყვნენ ნუკა,ლიზა,ნუკი დაალექსანდრე ბიჭებიც ხშორად მოდიოდნენ.ცრემლი არ შორდებოდა გოგონების სახეებს.თეას საწოლთან ცამუხლულები ევედრებოდნენ ღმერტს მის გადარჩენას ყველაფერი უღიმღამო გახდა მხოლოდ ცრემლი და სევდა.
2 კვირის შემდეგ.
თვალცრემლიან გოგონებს ერთმანეთზე ჩახუტებულებს სძინავთ.მხოლოდ ლიზას ღვიძავს და თეას საწოლთან თავჩაღუნული ტირის.
-თეაკო გთხოვ გაიღვიძე.არ დამტოვო შენ გარეშერა ვქნა?ვინღა დამიცავს ჩემი და ჩემი ძმის ჩხუბში?ვინ მომიმზადებს ჩემ საყვარელ შოკოლადის ტორტს?ამდენი წელი შენტან ვიზრდებოდი.ჩემთვის დედაც ხარ და მამაც არანაირი დანაკლისი არ მიგვრძნია შენთან ყოფნისას.მიყვარხარ თეა არ დამტოვო არ წახვიდე თორემ თავსმოვიკლავამდენს ვეღარ გავუძლებ თეაჩკა ვეღარ გთხოვ დაბრუნდი გეხვერწები ისევ ისე ტკბილად მაკოცე ყელში შენ რომ იცი გთხოვ არდამტოვო გევედრები-თეას ხელზე ტიროდალიზა როცა თმაზე ვიღაცის ხელი იგძნო.
-არ იტირო ჩემო გოგოვ აქ ვარ და არსად წასვლას არ ვაპირებ.
-თეა თეაააა გაიღვიძე?ჩემო ტკბილოთეაჩკა ჩემო ტკბილოო როგორ მომენატრე-თვალებს უკოცნიდა თეას.გოგონები გააღვიძ.დედისა და შვილის შეხვედრა უნდა გენახათ ცრემლს ვერ შეიკავებდით.მერე ლიზა გარეთ გავარდა ბიჭებისტვს რომ ეთქვა ისინი გარეთ სიგარეტს ეწეოდნენ.
-სადრო გაიღვიძა სანდრო თეამ გაიღვიძაა-ღიმილით მირბოდა ძმისკენ მაგრად ჩაეხუტა და ბედნიერებისგან ტირილიცკი დაიწყო-გაიღვიძა გესმის?ჩვენმა თეაჩკამ გაიღვიძა-ისევ რიტმულად იმეორებდა და ძმას არ შორდებოდა.
მერე იყო თბილი შეხვედრები სიცილი კისკისი ულევი ბედნიერება.2დღეში თეა სახლში წაიყვანეს ნუკაც რა თქმა უნდა მათ სახლში იყო დიდი ხანია თეა იქ ცხოვრობს.ბევრს მხიარულობდნენ ერთად.წვეულების გადაწყვიტეს ყველა დაპატიჟეს ვისაც იცნობდნენ.
-აუუუ ლიზაა წამო რა საყიდლებზე კაბა არ მინდა წვეულებისთვის?-ბუზღუნებდა ნია.
-აუ ჰოო მართლა რა ლიზა წავიდეთ გთხოვ წამოდი ცხოვრებაში ერთხელ მაინც ჩაიცვი კაბა-აყვა ნუკაც
-ხოო რა იგემე კაბის გებო-შეუერთდა ნუკიც
-ისე დაიკო კაბაში არ მინახიხარ-დაუმატა ალექსანდრემ
-ხო ცოლიდა რა არის რა სულ შარვალი ხო არ გეცმევა-ალაპარაკდა ანდრია და ნუკის მოეხვია
-ლიზა და კაბა?8 საოცრება-გაეცინა დუდას.
-გოგო ხარ გოგოო-შეახსენა ლუკამ
-გაბრიელ შენ დარჩი უთხარი რამე-ხელი კრა ლუკამ და ნიას მიეხუტა.
-ეს და კაბა?რავი-ირონიული ღიმილი
-მორჩით ყველა?-გამწარებულმა გადახედა ლიზამ საზოგადოებას-ვითომ დღეს გამიცანით არ იცით რომ არ მივარს ეს უაზრო პრანჭვები?
-აუუ ისევ სპორტულად უნდა იყოწვეულებაზე?-დაიბუზღუნა ნუკამ
-კაი რა ლიზა ერთხელ მარტო ერთხელ-შეუერთდა ნია.ნუკის უნდა ეთქვა რაღაც და ლიზამ არ დააცადა
-ოო თავიდან არ დაიწყოთ კარგი თაახმა ვარ გამომაწყვეთ თქვენ.
წვეულებისთვის დიდი მზადება იყო სახლი მორთეს ყველა და ყველაფერი მზად იყო ლიზას გარდა.დღეს სწორედ მისი დღეა.გოგონებმა უნდა გამოაწყონ.ულამაზესი თეთრიკაბა აურჩიეს.წინ დახურული უკან ზურგზე ჩახსნილი მუხლებამდე.და გაშლილი.მაღლებზე ვერაფრით დაითანხმეს და თავისი თეთრი ’AIR HUARACHE’-ები ჩაიცვა.თავზე ყვავილების ულამაზესი გვირგვინი მოითავსა მისი ცეცხლისფერი დალალები მხრებზე ჩამოშალა და უკვე მზად იყო.
წვეულება.
უამრავი ხალხი ირევა მთელი სამეგობროიქ არისმხოლოდ ლიზა დარჩა.ზევით თავის ოთახში იყო.ყვავილების გვირგვინი მოითავსა და კიბეებზე სირბილით ჩამოვიდა უცბად ყველა მას მიაჩერდა.არავის უნახავს ლიზას ტანზე კაბა.
-ჩემი დაიკოო ნახეეე-ღიმილით თქვა და თავის ახლად შერიგებულშეყვარებულს მარიამს წელზე ხელი მოხვია.
-მულოო რა ლამაზი ხარ გოგოო-მაგრად ჩაეხუტა მარიამი ლიზას.
-ჩვენი ლიზაზუ ნახეე-ბიჭები ცალ -ცალკე იძახდნენ ბიჭები.გაბრიელი ხმას ვერ იღებდა და პირდაღებული უყურებდა ლიზას.დამთავრდა,მორჩა მიხვდა არანაირი გასართობიარ არის ლიზა.ის უძლიერესი და ულამაზესი ადამიანია.მისი დამორჩილება ასეთი ადვილი არ არის ის მართლაც აკრძალული ხილია რომლის მოპოვება საერთოდაც არ არის ადვილი.მისი ცეცხლისფერი თმა,ვარდისფერი ტუჩები,ნისლისფერი თვალები,პატარა ცხვირი,გამიკვეთილი ლავიწის ძვლები აგიჟებს ეს გოგო.მორჩა ის მისია ვერავინ შეეხება მის გარდა.ლიზა კლდიაშვილი გაბრიელ მამედოვის გოგო გახდება.