ყველაფერი ცუდი მე რანაირად უნდა დამემართოს ჩემთვის ვფიქრობ და თან ლირექტორის კაპინეტისკენ მივემართები.უეცრად ჩხუბის ხმა მესმის და აბა ვინ ვარ მე თუარა ანი ახვლედიანი თუარ ჩავერიე ყველაფერში.თუმცა ალექსანდრეს ხმას ვცნობ და ვჩერდები:
-მამა რატომ არ გესმის
-იქამდე როგორ დაეცი რომ გოგომ დაარტყა
-უბრალოდ შეგიძლია მომისმინო?
-და რას მეტყვი რომ უმიზეზოდ დაგარტყა?დებილია?თუ ავადმყოფი?ვეღარ მომატყუე ამ ჯერად გამოგიჭირე.მე არ დაგეხმარები.თუ დირექტორი გაფრთხილებას მოგცემს ყველაფერს გეფიცები ამ სკოლიდან კიარა საქართველოდან გაგიშვნებ,ოღონდ ისე რომ აღარასდროს დაბრუნდე გასაგებია?
-კი მაგრამ მამა
-შენი ხმის გაგონებაც კი არმინდა.
მოსმენილით გაოგნებული დირექტორის კაბინეტში შევედი:
-ანი მოდი დაჯექი
-გამარჯობათ,ქალბატონო ნინო
-გაგიმარჯოს.გავიგე ალექსანდრე გიცემია, დარწმუნებული ვარ რამე მიზეზი გექნება გასამართლებელი
-არა,არანაირი გასამართლებელი საბუთი არ მაქვს, გაბრაზებული ვიყავი და მასზე ვიყარე ჯავრი,ის არაფერ შუაშია.ჩემი ბრალია
დირექტორი ეჭვის თვალით მიყურებდა,თუმცა ის ვერაფერს იზამდა მე ვაღიარე დანაშაული და ალბათ გაფრთხილებასაც მივიღებდი.იქედან გამოვედი თუარა ალექსანდრე შემეფეთა, გზა გავიარე ისე თითქოს არც კი ვიცნობდი, ის კი გაკვირვებული მიყურებდა.მის თვალებში სევდა იგრძნობოდა, ალბათ ეგონა რომ ყვეალფერი მას გადავაბრალე, თუმცა ის მე ჯერ კარგად არ მიცნობს.


ალექსანდრე
დირექტორის სიტყვებმა დამნაშავედ მაგრძნობინა თავი,ბოდიში მომიხადა მან, რისთვის?არაფრისთვის.არ მესმის ანიმ ეს რატომ გააკეთა, მე ხომ მას შეურაწყოფა მივაყენე, რა არ ვუწოდე, მან კი უბრალოდ თქვა რომ მისი ბრალი იყო? ვიცოდი რომ მამაჩემი ამ საქმეში არ იქნებოდა გარეული ერთი სული აქვს როდის წავალ.როგორც კი გამოვედით კაბინეტიდან მამამ დაიწყო:
-ამჯერად გაგიმართლა, თუმცა ასეთი აღარ განმორდეს.
გაოგნებული ვიყავი, ის გოგო ისე მელაპარაკებოდა მეგონა სკოლიდან გამრიცხავდნენ მეთქი, და აქეთ მისი თავი დაიდანაშაულა.არ მესმის. თმცა ესე მაინც არ მოვისვენებ, მისი მისამართი გავიგე და სახლში დავადექი, კარი მისმა დამ გამიღო, არიცოდა ალბათ ვინ ვიყავი, თორემ არც კი შემომიშვებდა, ანის დაუძახა და გავიდა.როცა შემოვიდა რაღაც ვიგრძენი, რაღაც რისი აღწერაც არ შეიძლება.არც კი შემიმჩნევია თურმე რა ლამაზი იყო. მეკიდე რეები არ ვუთხარი.
-შენ აქ რას აკეთებ?
-შენი საქციელი უნდა ამიხსნა
-უკაცრავად?ჩემ სახლში მადგები თან დაუპატიჟებლად და კიდევ ახსნას მთხოვ?კარს ხედავ?მიბრძანდი.
-არა დავჯდე მირჩევნია.
-რა გინდა?
-რატომ გააკეთე ეს?
-ეს?
-რატომ დაიბრალე შენ თავზე ყველაფერი?და მე უდანაშაულო რატომ გამომაჩინე?
-არაა ეგ შენი საქმე.
-აბა ვისია?
-ჩემი და მეტი არავისი. და რაც არუნდა ეცადო პასუხს ვერ მიიღებ.
-როგორც ვხედავ ჯიუტი ყოფილხარ.
-შენკი უზრდელი
-ალქაჯი
-ურჩხული
-მეტიჩარა
-იდიოტი
-თავქარიანი
-ხისთავიანი
-ამაყი
-შეწყვეტ თუ გაგათრიო ჩემი სახლიდან, და როგორც ხედავ ძალა მაქვს რომ გავაკეთო რასაც ვამბობ.
-კარგი რა ანი, ლაპარაკი მინდა, მინდა ვიცოდე თუ რატომ მოატყუე დირექტორი.
-მე კი არმინდა და ვინაიდან ეს ჩემი სახლია შეგიძლია მიბრძანდე.
-როგორც იტყვი.
ანის სახლი როგორც კი დავტოვე ვატოს დავურეკე და შეხვედრაც დავუნიშნე. კაფეში ვიყავი როდესავ ვატო მოვიდა.
-აბა გისმენ რა ინფორმაცია გაქვს ანი ახვლედიანზე, და ის მიზეზიც მითხარი თუ რატომ არ ჩამიშვა დღეს.
-მინდა გითხრათ რომ ძალიან ძნელი იყო მისი ინფორმაციის გაგება, რადგანაც მასზე თითქმის არაფერი წერია, მხოლოდ ისთუ სად და როდის დაიბადა. მამა როგორც გავიგე ბათუმში ჰყავს, ხოლო დედა გარდაცვლილი. თუმცა ისიც კიარარის ცნობილი თუ რითი ან როგორ გარდაიცვალა
-საეჭვოა, თან ძალიან. ვიცი რომ ის რაღაცას მალავს, თან ისეთს რომ არავინ იცის.კარგი აბა ის თუ გაარკვიე დღეს რატომ მოიტყუა.
-კამერებმა დააფიქსირა რომ თქვენი და მამათქვენის ლაპარაკს მოჰკრა ყური. რას ლაპარაკობდით ეს არვიცი თუმცა ცხადია რომ ამის გაგონების შემდეგ გოგონამ აზრი შეიცვალა.
რაო?ეხლა მე ეს მომესმა?გინდა მითხრათ რომ მას შევეცოდე?ყვირილი მინდოდა ამ დროს, თუმცა ხალხით სავსე იყო კაფე, ამიტომ სიმშვიდე უნდა შევინარჩუნო.ეს რისთვის გააკეთა. იმის გამო რომ საქართველოდან არ წავსულიყავი? მოიცა? შეიძლება იმიტომ ქნა ეს რომ მოვწონვარ. კი ეგრე იქნება.
-კარგი გმადლობ, თუ რამეს გაარკვევ კიდევ შემატყობინე.
-აუცილებლად, ნახვამდის ბატონო ალექსანდრე.
-ნახვამდის ვატო.
ანი
როგორც კი წავიდა დავწექი, თუმცა არ დამეძინა, სულ ალექსანდრეზე ვფიქრობდი. ის ისეთი სიმპატიოურია მე კი არც დავკვირვებივარ, რა სულელი ვარ მასზე როგორ ვფიქრობ ის ხომ მის თავზე შეყვარებული იდიოტია. ფიქრები მაინც არმასვენებდნენ ბოლოს როგორც იქნა ჩამეძინა თუმცა ვხვდებოდი რომ იმ ღამით ისევ გაღვიძება მომიწევდა.
არც შევმცარვარ ღამით ისევ კოშმარები, ეს უკვე ზედმეტია. აღარ შემიძლია უკვე. ისევ ვდგები და მივდივარ, მივრბიბარ.რამოდენიმე საათი ესე ვარ ბოლოს ვწყნარდები, და უცბად ბოხი ხმა მესმის:
-რაიყო ჩემზე ფიქრებმა შეგაწუხა ღამით, ვერ მოისვენე და სასეირნოთ გამოხვედი?
-ვაიმე გული გამისკდა, იდიოტო, ნორმალური ხარ? ამ დროს აქ რა გინდა?
-იგივე კითხვა მაქვს შენთან
-აუუუ შეიძლება რომ ერთი დღე მაინც გავიდეს ნერვები რომ არ მომიშალო?
-მოიცა დავფიქრდე.... არაააა
-საზიზღარო
-უზრდელო
-მართლა აქ რა გინდა?
-ხანდახან გამოვდივარ როდესაც ვიღლები შენ?
-თითქმის ყოველღამე
-რატომ?
-არარი შენი საქმე
-რა უცებ ბრაზდები პატარავ
-მე შენი პატარა არ ვარ და ნახვამდის
-დიახაც ხარ და ჩემი ნებართვის გარეშე ვერაფერსაც ვერ გააკეთებ
-ვაიმე ტირილი დავიწყო ეხლა თუ კიდევ მოგხვდეს გინდა სიფათში
-არა საყვარელო, თუ არგინდა რომ შენმა დამ, ბიძაშვილმა და მამაშენმა ყველაფერი დაკარგონ მაშინ იმას გააკეთებ რასაც მე გეტყვი .
გახევებული ვუყურებდი,ვუსმენდი და ვერ ვიჯერებდი. ნუთუ კიდევ იგივე გამიკეთა ცხოვრებამ, ისევ გამწირა ისევ უმიზეზოდ. განა მინდა ესეთი ცხოვრება? ღმერთმა იცის მერამდენეჯერ ვეკითხები ამას ჩემთავს, და არა მხოლოდ ამას. უნდა ვიყო ძლიერი, უნდა ვიბრძოლო, არ უნდა დავნებდე, მაგრამ დავიღალე. ბრძოლა აღარ შემიძლია, ჩემი ყოველი წუთი ცხოვრებისა იგივეა რაც ჯოჯოხეთი.
-რა გინდა ჩემგან? ჰა? რა გინდა? ყველა მე რატომ მერჩის? ყველა მე რატომ მაბიჯებს ფეხს? ყველა რატომ მანადგურებს? რა გინდა რა დაგიშავე ისეთი? ამის თქმას ვაპირებდი თუმცა არაფერი ვთქვი, გაჩუმება ვარჩიე, რადგან სუსტად ჩამთლიდა მე კი ეს არ მაწყბდა. ღმერთმა იცის ამ მომნტში რას ვგრძნობდი თუმცა არ გამოვხატავდი. სახეზე არაფერი მეწერა, თითქოსდა არც კი ვვარსებობდი.
-ჰეი აქ ხარ?
-რა?
-რა გჭირს? ენა გადაყლაპე?შეგაშინე პატარა?
-რა გინდა?
-რაც არუნდა მინდოდეს, მალე შენ თვითონ შეისრულებ, თორემ შენ თვითონ იცი რაც მოხდება.
-მერე?
-ხვალიდან ვიწყებთ.
-როგორც გინდა.
სახლის გზას დავადექი, ის კი გაოგნებული იყო ალბათ ეგონა რომ რეაქცია არ მქონდა.მთელი გზა ვფიქრობდი და გამოსავალს ვეძებდი თუმცა ის არ იყო. ტყუილად ვეძებდი.


გამარჯობათ ბავშვებო!
არ აქტიურობთ მითხარით გავაგრძელო?