სანამ თვალებს გაახელდა იგრძნო, რომ რაღაც მაგარ სხეულზე იწვა და თან ეს სხეული სასიამოვნო შეგრძნებებს ანიჭებდა.
თავის და უნებურად ხელი ალექსანდრეს პრესზე აათამაშა და როცა გაიაზრა უკვე გვიანი იყო, რაადგან ალესანდრემ წამებში მოიქცია მის ქვემოთ და თვალებში ჩააშტერდა.
-რაი პატარა ქალბატონო ცუღლუტობის ხასიათზე ვართო? მხოლოდ იმიტომ, რომ ხეიბარი ვარ ნუ გგონია მოძრაობა და შენი დამორჩილება არ შემიძლია, ბოლოს და ბოლოს საქმე ყიფილ ძიუდოისტთან გაქვს.
რააოო ძიუდოოოო?? ლილე გიჟდება მოჭიდავეებზე და ახლა ასმაგად აგიჟრბს ეს თავდაჯერებული ხეპრე.
როგორც იქნა გონს მოვიდა და შეეცადა როგორმე მოეშორებია ეს სასტიკად სექსუალური ხიხო.
-ალესანდრე გამიშვი!
-წადი!
-ვერ ვინძრევი იდიოტო
-ქაჯო ნუ ფართხალებ თორემ ლოგინიდან ჩერც მე და ვერც შენ დითხაანს ვერ ავდგებით.
რომ გაიაზრა სანდრომ რა უთხრა გაწითლდა, გაშეშდა, მაგრამ ცოტახანში უკვე მთელი ძალებით ცდილობდა განთავისუფლებას.
-მე გაგაფრთხილე!
ეს თქვა და ტუჩრბზე მთელი მონდომებით დააკვდა, ეს არ იყო უხეში კოცნა, ეს კოცნა შიშით იყო გაჟღენთილი, საყვარელი ადამიანის დაკარგვის შიშით და სწირედ ამიტომ ლილემ წინაამღდეგიბაც კი ვერ გაუწია, რაადგან ალესანდრეს დაკარგვის თვითონაც ეშინიდა.
მარტივი მოძრაობით ლილე მის ზემოთ მოაქცია და ხელები სახეზე დაააწყო.
კოცნა დიდხანს გაგძელდა და კოცნის დამთავრების შემდეგ ორივე იმ გაქტს წყევლიდა ადამიანს უჰაეროდ დიდხანს გაძლება, რომ არ შეუძლია.
-გთხოვ არაფერი თქვა.
მუდარით სავსე იყო ლილეს ხმა, ეშინოდა ისევ არ ეტკინა სანდროს მისთვი, ისევ არ დაეცინა და დაემცირებინა.
სანდროს ლილეს სიღყვებზე გაეღიმა, უნდოდა თავზე ეკოცნა, მაგრამ მესიჯი გაახსენდა და ლილეს მიმართაც რაღაცნაირი უკმაყოფილების შეგრძნება დაეუფლა, ეგონა ეს გოგო თითქოს ერთი დიდი მატყუარა და ფარისეველი იყო, მაგრამ გულში მაინც ხვდებოდა რამდენად ფაქიზ არსებასთან ჰქონდა საქმე.
მაინც ვერ მოთოკა თავი და მთელი ზიზღით მოიშორა გაოგნებულს კი მიაძახა:
-რა იყო ყველას ვისაც კოცნი შემდეგ ამას ეუბნები ბო*ი რომ აღარ გიწოდონ?
გაშეშდა, თითქოს თავში რაღაც ჩაარტყეს და გულიც ორად გაუხლიჩეს.
ბო*ი! ეს სიტყვა უტრიალებდავთავში და იაზრებდა უკვე მერამდენედ უწოდა ამ კაცმა ეს საშინელება, კაცმა რომელიც მთელი გულით უყვარდა და რომელმაც ამ გოგოს პირველი კოცნა მიისაკუთრა.
ძლისვ იკავებდა ცრემლებს და ცდილობდა როგორმე ლოგინიდან წამომდგარიყო და ოთახიდან გაეღწია.
უყურებდა სანდრო ლილეს და გულში რაღაც სწყდებიდა გოგონას მის გამო ამ დღეში, რომ ხედავხა, მაგრამ გულს აჯერებდა თითქოს მსახიობობდა და მეტი არაფერი.
მთელი დღე ისე გავიდა ლილე ყველანაირად ცდილობდა სანდროსგან შორს ყოფნას, საღამოსკენ ლინდა და თორნიკე ნახა, გაიგი, რომ ოპერაცია ერთ თვეში იყო დაგეგმილი და ეს ფაქტი უზომოდ აბედნიერებდა.
გვიან ჩალაგდნენ და სვანეთისკენ გაეშურნენ, ორივე უკან იჯდა, ლილე მთელი ძალით ეტმასნებიდა კარებს რათა რაც შეიძლება შორს ყოფილიყო სანდროსგან ამ უკანასკნელს კი მის ქცევაზე ირონიულად ეღიმებოდა.
ძალიან გვიანი იყო სვანეთში, რომ ჩავიდნენ და შუაღამეზე მოუნდა ბატონს საჭმელი. ლილესაც რა უნდა ექნა კვერცხი შეუწვა და მაგიდაც გააწყი. უეცრად კვერცხით სავსე თეფში ძირს აღმოჩნდა და მტვრევის ხმაზე ლილეც შეხტა.
-მე გითხარი კვერცხი შემიწვი თქო? მშვიდად, მაგრამ ზიზღით სავსე ხმით უთხრა და ერთი გემრიელად შეუღრინა.
-ახლავრ კარტოფილი შეწვი ეს მოასუფთავე და ყველაფერი მზად რომ იქნება გამაღვიძე, სამზარეულოდან გადიოდა რომ შემოტრიალდა ვაშლისგან წვენი დაწურეო მიაძახა და კარებში გააგორა ეტლი.



ათასჯერ დაწყევლა ლილემ თავისი დაბადება და ათი ათასჯერ იმ მონსტრის.
ჯერ იატაკი მოასუფთავა მერე კარტიფილი შეწვა და წვენიც დაწურა. ამასობაში დღის 6საათიც მოვიდა და მას კიდევ საერთიდ არ სძინებია.
გგონიათ სანდროს ეძინა?
არა! უყურებდა როგორ საცოდავად აკეთებდა ლილე საქნეს და იმ ესემესის არსებიბას წყევლიდა. რიგორც კი ლილე საქმეს მორჩა ისიც საძინებლისკენ წავიდა.
დაღლილი მილასლასებდა ალექსანდრეს ოთახისკენ და ფიქრობდა ასეთი რა დაუშავა ამ კაცს ან და ასე რატომ ეცვლება ხასიათები.
თვალებ დახუჭული სანდრო რაღაც საოცრება იყო, მშვიდი და უსაზღვროდ სიმპატიური.
ფრთხილად წაიღო ხელი გასაღვიძებლად, ცოტა ხანი ნელა ურტყამდა ხელსმაგრამ ბოლოს მწყიბრიდან გამოსულმა გემრიელად დაუყვირა
-ტირანო გაიღვიძეე.
ეს რომ სანდრომ გაიგო მკლავში სწვდა და ლოგინზე დაანარცხა.
გააფთრებული უჭერდა ხელს და მთელი ძალით აწვებოდა ზემოდან.
-შენ პატარა ლაწირაკო!
რაამდენს ბედაავ.
ღრიალებდა მთელი ხმით და ლილესაც ნელ ნელა შიშის გრძნობა უმძაფრდებოდა.
ხელის ტკივილზე მეტად შიშს გრძნობდა და ცრემლებს ვერ იკავებდა.
-რა გინდა ჩემგან?
იცით სანდრო ასეთი გაცოფებული რატომ იყო?? ისევ იგივე ნომრიდან მოუვიდა ლილეს მესიჯი შემდეგი ტექსტით
"ჩემო ველურო ფისო მენატრები სასტიკად, ერთი სული მაქვს დემონის კლანჭებს თავს როდის დააღწევ და ჩემთან მოხვალ, ჩვენი ბობოქარი ღამეების გასახსენებლად"
რაღადქმაუნდა ლინდას შემდეგი სმს და არასწორად გაგებული წერილი.
- შენ შენ მინდიხარ!მხეცივით უკოცნიდა ლილეს სხეულს და ეს უკანასკნელიც მთელ ხმაზე ტიროდა
-ნუ წივი! თითქოს ეს შენთვის პირველი იყოს.
საშინლად ძლიერად ულერდა ხელებს და ცდილობდა სამაგიერო გადაეხაადა იმისთვის, რომ ლილეს ის კი არაა სხვა უყვარდა.
გონება გაეთიშა ახლა იმას აკეთებდა რის გამოც სხვას მოკლავდა და ამ საშინელებას საყვარელ ქალს უკეთებდა.
ბოლოს ლილეც დანებდა თვალრბ ჩაშავებული და ღონე მიხდილი იტანდა სხეულის წაბილწვას და ტკივილის კვნესაც მაშინ აღმოხდა როცა მასში რაღაც ძლიერი მტკივნეულად შევიდა.
მთელი სხეული დაულურჯდა მაგრამ სანდრო გააჩერებას არ აპირებდაა და თავის ვნებებს იხშობდა.
დაღლილი გადაწვა საწოლზე და წამშივე ჩაეძინა გაუბედურებული გოგონა კი ვერ იაზრებდა იმას, რომ ცხივრება საყვარელმა კაცმა დაუნგრია.
ძალა არ ჰქონდა, რომ ამდგარიყო არც იმის ძალა ჰქონდა ეტირა უბრალოდ უსევ მემილიონედ ინატრა 18წლის წინ თვითინაც მათთან ერთად მომკვდარიყო.
მთელი ძალა მოიკრიბა ფეხზე წამიდგა, თავის ოთახში გავიდა და სააბაზანოსკენ წავიდა რათა საშინელი შეგრძნებები ჩამოერეცხა.
დილით ტელეფონის ხმამ გააღვიძა, სულ არ უპასუხებდა ლილეს ტელეფინზე ის საძულველი ნომერი, რომ არ გამოსახულიყო, მაგრამ გადაეყვიტა გაერკვია ვინ იყო ის ბიჭი და უპასუხა......მაგრამ ტელეფოიდან ლინდას გაბრაზებული ხმა შემოესმა.
-შენ ძროხა არ უნდა გამაგებიო ჩახვედიიი არ ჩახვედიი ან საერთიდ გუშინ რომ მოგწერე პასუხს დაბრუნება არ უნდა? თუ ჩემი სმს მაგ შენს კუნთრბაზე ნაკლებაად სექსუალური იყო?
აი აქ თუთქოს სამყარო დატრიალდა, ყვრლაფერი გადახარშა და ტელრფონი ბედნიერი სახით გათიშა, მაგრამ ღიმილი სახეზე შეახმა გუშინდელი,რომ ამოუტივტივდაა სასწრაფოთ საბანი მოიშორა და წითელი ლაქის დანახვისას სიკვდილი ინატრა.
რაც შეეძლო სწრაფად წამოდგა და ლილეს ითახისკენ წავიდა გიჟივით შეაღო კარები და ლილეს დაუწყო ძებნა, მაგრაამ ვერსად იპოვა.
ლოგინზე წერილი დაინახა და კითხვა დაიწყი:
"დღემდე ვერ ვხვდები რა დაგიშავე, არ ვიცი რა გინდოდა ჩემგან, მაგრამ სამუდამოდ გამანადგურე, თუ ოდნავი ადამიანობა შეგრჩა და ოდნავ მაინც გეციდები გემუდარები არ მომძებნო ყველაფერს ვიზამ და იდესმე ვალს დაგიბრუნებ იღონდ ახლა გამიშვი. მე არ ვიც რატომ გამიკეთე ეს, მაგრამ უფრო მეტად იმას ვერ ვხვდები შენ როგორ ან რატომ შემიყვარდი"
"შემიყვარდი" ეს სიტყვა უტრიალებდაა თავში და სიკვდილს ნატრობდა... ერტ წერტილს მიაშტერდა და ვერც კი კაიგი რიგირ წამოუვიდა ცრემლები ბოლოს კი მთელს ხმაზე ღრიალებდა, მას შემდეგ არ უტირია რაც ოჯახი ამოუწყვიტეს ახლა კი ამდენი წლის შემდეგ მთელს ხმაზე ღრიალრბდა და ერთადერთ სიყვარულს და მის არაკაცულ საქცირლს მისტიროდა.

------------------
ქრისტე აღსდგა! მრავალს დაესწარით მეგობრებო.
ძალიან დიდი მადლობა ვინც კითხულობთ და მე უნამუსოს მიცდით როდის ავტვირთავ ახალ თავს.
უღრმესი მადლობა თბილი სიტყვებისთვის.
უაამრავი შეცდომა არის და ბოდიშით!