სანდრო ფილფანის საკუთრება (სრულად)
სანდრო ფილფანი, 25 წლის, სიმაღლე 1.84 სმ, შავგრემანი, ცისფერთვალება. მამა დემეტრე ფილფანი, და ნინი - 20 წლის. -მარია გაიღვიძე შვილო გაგვიანდება გასაუბრებაზე. -მმ რომელი საათია? -ცხრის ოცი წუთია! როგორ გამეპარა დრო სახლის დალაგებაში, შენც დაგვიწყებია მაღვიძარას დაყენება. - ქოთქოთებდა ნინო. -რაააა? ვაიმე მაგვიანდება! სწრაფად წამოხტა საცვლების ამარა საწოლიდან და აბაზანაში შევარდა. უცებ მოიწესრიგა თავი. სწრაფად გადაიცვა შავი მუხლებამდე კაბა, თმები მაღლა აიწია, როგორც თავად ეძახის 'ცხენის კუდი' გაიკეთა, მაღლებზე შედგა და ოთახი დატოვა. -შვილო ყავა მაინც დალიე ცუდად არ გახდე! -არ მინდა დედა, ისედაც ვაგვიანებ, ამ სამსახურს ხელიდან ვერ გავუშვებ. ჩვენი ბოლო იმედია! -კი მაგრამ.. -ნინაჩკა კარგი რა მე რა გამხდის ცუდად, აბა წავედი წარმატებები მისურვე. - გადაიკისკისა და დედას ფუმფულა ლოყები დაუკოცნა. -წარმატებები ჩემო საყვარელო, უფალი გფარავდეს. ერთმანეთს გადაეხვივნენ, ორივე ძალიან ღელავდა. ანამარია არ იყო შეძლებული ოჯახიდან. 15 წლის იყო მამის გარდაცვალების შესახებ, რომ შეატყობინეს. ოჯახის მარჩენალი ავტოკატასტროფას შეეწირა. ეხლაც თვალწინ უდგას საყვარელი მამის გაყინული სხეული, ჩამქვრალი მწვანე თვალები, თუ როგორ ევედრებოდა გულამოსკვნილი მის უსულო სხეულს დაბრუნებულიყო და მისი პატარა ანგელოზი გულში ჩაეკრა. ორი თვე სახლიდან არ გადიოდა, წესიერად არც კი ჭამდა. დედისა და პატარა ძამიკოს გულისთვის ბოლოს შეეცადა ძალები მოეკრიბა და ცხოვრების ძველ რიტმს დაბრუნებოდა. სკოლა დაამთავრა და ჯავახიშვილში ჩაირიცხა 80%-იანი გრანტით. მაინც ძალიან უჭრდათ. ნინო ერთ პატარა სასურსათო მაღაზიაში მუშაობდა, მაგრამ 400 ლარით თავის რჩენა შეუძლებელი გახდა. მარია კი უკვე თვეებია ეძებს სამსახურს მაგრამ უშედეგოდ. ყველგან ერთიდაიმავეს ეუბნებიან მოვიფიქრებთ და დაგიკავშირდებით, მაგრამ ყოველ ჯერზე იმედები უცრუვდება. ამ ვაკანსიის შესახებ საუკეტესო მეგობარმა თათიამ უთხრა. დიდი არაფერია თათიას ახლობელი ეძებს მოსამსახურეს. დაქალის თქმით წესიერი ოჯახია, საკმაოდ შეძლებული. ოჯახის დიასახლისი 2 წლის წინ გარდაცვლილა. ეხლა კი მხოლოდ ოჯახის უფროსი ბატონი დემეტრე და მისი ორი შვილი ცხოვრობს ამ უზარმაზარ სახლში. წინა მოსამსახურე სხვა ქალაქში გადასულა საცხოვრებლად შვილთან და ოჯახიც იძულებული გახდა მისი შემცვლელი მოეძებნათ. და აი ამ სასახლის შესასვლელთან დგას გულაჩქარებული მარია და ცდილობს დამალოს მღელვარება. თან დაიგვიანა და იმის წარმოდგენაც ზარავს, რომ შესაძლოა ეს შანსიც გაუშვა ხელიდან. როგორც იქნა დარეკა ზარი. ცოტაოდენი ლოდინის შემდეგ კარი მაღალმა სილუეტმა გაუღო, უმალ გადაეყარა ბიჭის ცისფერებს მისი თვალები და შიგ ჩაიკარგა. ბიჭი წელს ზევით შიშველი იყო, შარვლის ქამარი გახსნილი ქონდა, თმები არეული. ჯერ მხოლოდ მისმა დაკუნთულმა სხეულმა დამართა მარიას ელეთმელეთი, შემდეგ სახეზე გადაიტანა მზერა. დაბალზე შეჭრილი თმა, ცისფერი თვალები, მოზრდილი წვერი, ღვინისფერი ტუჩები. დაეფიცება მსგავსი გარეგნობის ჯერ არავის შეხვედრია, როგორც იტყვიან ჩასაკბეჩი ბიჭი იყო. როგორც ჩანს ახალ გაღვიძებული იყო უცნობი და ჯერაც ვერ მოსულიყო გონს. ბოლოს ისევ მამაკაცის ირონიულმა ჩაცინებამ მოიყვანა გონს და ჭარხალივით აწითლდა, როცა გაიზრა თუ როგორ ხარბად აკვირდებოდა ბიჭის იდეალურ სხეულს. -დიდხანს უნდა მიყურო საყვარელო ეგრე? - მამაკაცის ბოხმა ბარიტონმა დაარღვია სიჩუმე, გოგონას სხეული უტიფრად აათვალიერა და ირონიული ღიმილი აჩუქა. მარია წამსვე აწითლდა, თან გააბრაზა მამაკაცის თავხედობამ, მაგრამ შეეცადა თავი ხელში აეყვანა და რამოდენიმე სიტყვა ძვლივს წაილუღლუღა. -უკაცრავდ.. მე გასაუბრებაზე მოვედი.. მოსამსახურის ვაკანსიის თაობაზე.. -აჰჰ შენ ხარ ის გოგო? ჰმ.. ვაღიარებ მამაჩემს გემოვნება ქონია. ჩაიბურტყუნა ბიჭმა და გოგო სახლში შეატარა. მისმა სიტყვებმა გოგონა უფრო ააღელვა. გრძელი დერეფანი გაიარეს. წინ მარია მიდიოდა უკან კი უცნობი მიყვებოდა და მადიანად ათვალიერებდა გოგონას უნაკლო სხეულს. სასტუმრო ოთახში შესვლისას გოგონა უეცრად მოტრიალდა, უნდოდა ეკითხა თუ ვისთან მოუწევდა გასაუბრება, რომ ბიჭის შიშველ სხეულს აეკრა. უცნობის ხელებმა უცებ გაიკვლიეს გზა დაბნეული და აწითლებული მარიას სხეულზე. მარჯვენა ხელი წელზე მოხვია, მარცხენა კი საჯდომზე ჩააცურა და მოუჭრა. მამაკაცმა ვნებიანი ხმით ჩასჩურჩულა ყურში გონება დახშულ გოგონას. -დიდი სიამოვნებით გაგ*იმავდი ამწამსვე, აქვე მარტონი რო ვიყოთ სახლში პატარა. დილით ზარის ხმამ გააღვიძა, თუმცა ადგომა არც უფიქრია. თავი საშინლად ტკიოდა. რა გასაკვირია, როგორც ყოველთვის გუშინაც გონისდაკარგვამდე გამოთვრა ფილფანი თავის საძმოსთან ერთად. ბოლოს ის ახსოვს თუ როგორ მიაშურა კლუბის საპირფარეშოს ვიღაც წითურ ნა*ასთან ერთად. ეხლაც ჩაესმის გოგონას კვნესა და ვნებიანი ამოძახილები, თუ როგორ თხოვდა არ გაჩერებულიყო. კმაყოფილს ჩაეღიმა თავისი გმირობების გახსენებაზე. ბოლოს იმდენად შეაწუხა ზარის ხმამ იძილებული გახდა ამდგარიყო. ძირს დაგდებულ შარვალს დაწვდა, ამოიცვა და წელს ზევით შიშველი გაემართა კარისაკენ, რათა ენახა თუ ვინ იყო დილის უსიამოვნო სტუმარი. ათი დაწყებულიყო, როგორც ჩანს ნინიკო უნივერსიტეტში იყო, ბატონი დემეტრე კი, როგორც ყოველთვის ისეა ჩაფლული სამუშაოში, რომ ზარის ხმა არც კი გაუგია. კიბეებზე დაეშვა და თან გაბრაზებული ბურტყულებდა. -ამის დედაც.. დილითაც არ გაცლიან გამოძინებას. ნანიკო მაინც სად არის ზარის ხმა, რომ ვერ გაიგო. ნანიკო მათი მზარეულია. სამოც წელს მიაღწია უკვე. ბავშვები შვილებივით შეიყვარა ამ ხნის განმავლობაში. 25 წელია რაც ფილფანების ოჯახში მუშაობს. ოჯახიც დიდ პატივს სცემს ქალს და მათ გულებშიც უჭირავს საპატიო ადგილი. როგორც იქნა მიაღწია სანდრომ დანიშნულების ადგილს და გააღო კარები, ხელთ კი უფრთო ანგელოზი შერჩა . თავიდან გონს ვერ მოეგო, როგორც ჩანს გოგონაც დაბნეული შესცქეროდა, კერძოდ კი მზერა მამაკაცის დაკუნთულ სხეულზე გაეშტერებინა. როგორც კი მიუხვდა გოგონას ფიქრებს მაშინვე გაუკეთა კომენტარი და მისი აწითლებაც გამოიწვია. გაახსენდა წინა დღით ოჯახის საუბარი, რომ სურდათ ახალი მოსამსახურე აეყვანათ, მაგრამ სანდროს არ გაუმახვილებია ამ ფაქტზე ყურადღება, ეგონა ვინმე ასაკოვან ქალს აიყვანდნენ, მაგრამ აფსუს წინ ნამდვილი სრულყოფილება ედგა. გოგონა კარებში შეატარა და უკან მიჰყვა. ოხხ როგორი სიამოვნებით გაერთობოდა ამ თოჯინასთან ერთად. ფილფანის გონებაში უმალ გაჩნდნენ უხამსი ფიქრები. რა გასაკვირია მარია საშუალო სიმაღლის იყო, შავი მუხლებამდე მოტკეცილი კაბა ეცვა, რომელიც მისი სხეულის იდეალურ ფორმებს უკეთ გამოკვეთდა. სახეზე ფერიას გავდა. შავი გრძელი თმა მაღლა აეწია. მისმა მარწყვივით წითელმა ტუჩებმა და მწვანე თვალებმა მალევე მიიქციეს მამაკაცის ყურადღება. განსაკუთრებით კი გოგონას წინა და უკანა 'ბურთებმა' გაიტაცეს ფილფანი. უეცრად გოგონა მოტრიალდა პირდაპირ მამაკაცის შიშველ სხეულს აეკრა. სანდრომ მეტი ვეღარ მოითმინა, მისი სხეული, გული, გონება ვნებას მოეცვა. მარიას წითლად შეფაკლულმა ლოყებმა და კრავივით დაბნეულმა მწვანე თვალებმა, უფრო აღძრეს მასში მისი ბოლომდე შეგრძნებისა და დასაკუთრების სურვილი. სხეულზე მიიკრა, ერთი ხელი უკანალზე ჩაუცურა და მთელი ძალით მოუჭირა, თითქოს ამით სურდა ვნების ჩაცხრომა. გოგონას ბაგეებს მოულოდნელობისა და სიამოვნებისაგან კვნესა აღმოხდა. ჯერ კიდევ ვერ იაზრებდა თუ რა ხდებოდა მის თავს. ოხხ როგორ უნდოდა ფილფანს ეხლავე ამ დივანზე ეჩვენებინა ამ თოჯინასთვის თავისი შესაძლებლობები და ნოტებზე აეკვნესებინა მარიას მადიასაღმძვრელი წითელი ბაგეები. უნდოდა მის საკუთრებად ექცია და სიამოვნების ზენიტში აეყვანა გოგო. იცოდა ნებისმიერ დროს შეიძლება დემეტრე შემოსულიყო და ეხლა მისი თავი ნამდვილად არ ჰქონდა. გოგონას ვნებისგან ჩახშული ხმით ჩასჩურჩულა: -დიდი სიამოვნებით გაგ*იმავდი ამწამსვე, აქვე მარტონი რო ვიყოთ სახლში პატარა. სველი კოცნა დაუტოვა იქვე და ოთახიდან თვალისდახამხამებაში გაუჩინარდა. მარია კი დატოვა გაშეშებული და დაბნეული. როდესაც გონს მოეგო სიბრაზისა და სირცხვილის გრძნობამ ერთიანად მოიცვა. თავის თავს ვერ პატიობდა ამდენის უფლება, რომ მისცა იმ თავხედ, მაგრამ ძალიან სექსუალურ ინდივიდს. გადაწყვიტა სახლი სასწრაფოდ დაეტოვებინა, რომ ოთახში ორმოცდაათიოდე წლის საკმაოდ სიმპათიური მამაკაცი შემოვიდა. -გამარჯობა შვილო. მაპატიე თუ გალოდინე არ გამიგია შენი მოსვლა, ეხლახანს შემატყობინა ჩემმა ვაჟმა. დემეტრე ფილფანი. თბილად გაუღიმა მამაკაცმა და ხელი გაუწოდა. ანუ შვილი ყოფილა ის უსინდისო ბატონი დემეტრეს უცებ გაიაზრა მარიამ და სირცხვილისაგან პომიდვრისფერი დაედო და გააკანკალა, როდესაც გააცნობიერა თუ ვინ ეხებოდა მის სხეულს უტიფრად ცოტახნისწინ. თუ გაუმართლებდა ბატონის ვაჟთან ხშირად მოუწევდა შეხვედრა, რაც დიდად არ ესიამოვნა. -ანამარია დოლიძე. რას ამბობთ პირიქით ბოდიში, მე დავიგვიანე ცოტათი. -თეონამ ისე დაგახასიათა ვიცოდი ,რომ განსაკუთრებულ გოგონასთან მექნებოდა შეხება, შენ კი ყველა მოლოდინს გადააჭარბე! (თეონა-თათიას ნათლია) და სანდომიანად გაუღიმა მამაკაცმა. -დიდი მადლობა ბატონო დემეტრე. წაილუღლუღა აწითლებულმა. -სიმართლე გითხრა გასარკვევი არც არაფერია, შენისთანა კარგი გოგოს ხელიდან გაშვებას არ ვაპირებ, შეგიძლია ხვალიდან შეუდგე შვილო სამუშაოს! ეხლა პატარა წვრილმანებზე შევთანხმდეთ. -ვაიიმე მართლა? ანუ რა გამოდის, რომ მე.. მე ამიყვანეთ? უმალ გაუბრწყინდა ანამარიას თვალები და წეღანდელი უსიამოვნო ინციდენტი სულ გადაავიწყდა. -სწორად გაიგე! ყოველდღე მოხვალ, ზოგრჯერ დარჩენა მოგიწევს. საათებზე მოგვიანებით შევთანხმდეთ, არ მინდა სწავლაში ხელი შეგეშალოს. ანაზღაურება 700 ლარი გექნება. აბა რას იტყვი, თანახმა ხარ? -დიდი მადლობა! ვერც კი წარმოიდგენთ, როგორი მადლიერი ვარ თქვენი. -ძალიან კარგი! ეხლა ჩაიზე დამეწვიე შვილო. -არა გმადლობთ მეჩქარება სხვა დროს იყოს, უნდა წავიდე. -კარგი, რა გაეწყობა. აბა ხვალამდე! -ნახვამდის. სიხარულით გამოფარფატდა ფილფანების სსხლიდან და სულ ღიღნ-ღიღინით მივიდა შინ. ძალიან ბედნიერი იყო ბედმა ესე, რომ გაუღიმა! როგორც ჩანს სახლში მარტო იყო. დაქანცული გაწვა საწოლზე და ხვალინდელ დღეზე დაიწყო ფიქრი. უმალ გაახსენდა სანდრო ფილფანი, თითები იმ ადგილას გადაისვა სადაც მამაკაცმა კოცნის კვალი დაუტოვა და მარიას ბაგეები უნებურად ღიმილმა მოიცვა, მაგრამ როგორც კი წარმოიდგინა თუ როგორ თავხედურად მოექცა მამაკაცი წამსვე მოიღუშა. ფილფანზე ფიქრებში გართულს მალევე ტკბილად ჩაეძინა და გადაეშვა მორფეოსის სამყაროში. *** მეორე ოთახიდან გამომავალმა ხმებმა გააღვიძა დოლიძეების ქალიშვილი. ტუმბოძე დადებულ ტელეფონს დაწვდა და საათს დახედა, სამი გამხდარიყო. წამოიზლაზნა საწოლიდან და ოთახი დატოვა. -უი ჩემი ფერია სახლში ყოფილა. რა ქენი შვილომ? ვერ შეგეხმიანე. -მომლოდინე და იმედიანი მზერა მიაპყრო ნინომ ქალიშვილს. -ამიყვანეს დედიკო! -წამოიყვირა მარიამ და დედას მთელი ძალით გადაეხვია. ქალს ბედნიერების ცრემლები წამოუვიდა. გოგონას სახე ხელებში მოიქცია და დაუკოცნა. -არ იტირო დეე.. ნახე მალე ყველაფერი ძალიან კარგად იქნება! თან ძალიან კარგი კაცია ჩემი უფროსი. -უფალმა გისმინოს შვილო! ამ დროს სააბაზანოდან უმცროსი დოლიძე გამოფრატუნდა. -მარუუუუს. -მარიას დანახვაზე თვალები გაუბრწყინდა დათოს და დაიკოს კისერზე ჩამოეკიდა. -ჩემი ტკბილი ბიჭი. მმ.. რა გემრიელი ხარ ნეტა იცოდე. -ბავშვი უცებ აიტაცა ხელში და დაბუშტული ლოყები დაუკოცნა. -აბა რა ქენი დღეს პატარა პარაზიტო? ისევ ხოარ გააბრაზე ლალი მასწავლებელი?! -გეკადრება? -შეიცხადა დათუჩამ, ეშმაკურად აწკიპა წარბები და ეხლა თავად დაწვდა დის ლოყებს. ნინო ბედნიერი შეჰყურებდა შვილებს და სიხარულის ცრემლებს იწმენდდა. ბოლოს ისიც შეუერთდა თავის ბარტყებს და ორივე გულში ჩაიკრა. დილით მზის სხივებმა გააღვიძეს მარია, რომლებიც უტიფრად დაცოცავდნენ მის სხეულზე. ზანტად გაახილა თვალები და ტელეფონს დაწვდა. ჯერ კიდევ შვიდის ნახევარი ყოფილა, ბევრი იწრიალა საწოლში, დღევანდელ დღეზე ფიქრობდა აფორიაქებული, ბოლოს გადაწყვიტა ამდგარიყო. თხელ პენიუარზე ხალათი გადაიცვა და აბაზანაში შევიდა. სარკეში თავის ანარეკლს უყურებდა და თან ფიქრობდა განვლილ ცხრამეტ წელზე. თითქოს ცხოვრებას ეხლა უნდა იწყებდეს, მაგრამ სამწუხაროდ ბედმა ბევრი განსაცდელი მოუვლინა. თაყვანისმცემლები ყოველთვის ყავდა. რამოდენიმე მათგანი ძალიან კარგი და სასიამოვნო პიროვნება იყო, მაგრამ ვერცერთმა შეძლო მარიას გულის დაპატრონება. არასდროს ყვარებია, თუმცაღა ყოველთვის სურდა გვერდით ჰყოლოდა ისეთი ადამიანი, რომელიც ძალას შემატებდა და თავს დაცულად აგრძნობინებდა. 19 წლის განმავლობაში ვერცერთმა მამაკაცმა ვერ შეძლო მარიას სულში იმდენი ემოციის გამოწვევა, რამდენიც ფილფანმა მოახერხა რომოდენიმე წუთში. უსიამოვნო ფიქრების გასაფანტად თავი რამოდენიმეჯერ გააქნია, ონკანი დაკეტა და სააბაზანო დატოვა. ბევრი არ უფიქრია, გარდერობის კარი გამოაღო იისფერ მუხლს ოდნავ აცდენილ სარაფანს დაწვდა და გადაიცვა. ფეხზე ბალეტკები ამოიცვა და კმაყოფილმა შეათვალიერა თავისი თავი სარკეში. გადაწყვიტა დღეს ტუჩსაცხი წაესვა. თითქოს სურდა ფილფანი უფრო გააგიჟებინა და ხახამშრალი დაეტოვებინა. ლორეალის by Doutzen წითელ ტუჩსაცხს დაწვდა, თავის ისედაც მარწყვივით ტუჩებზე გადაისვა და სამზარეულოს მიაშურა. -მმმ.. რა გემრიელი სუნია! რას მიკეთებს ჩემი ტკბილი დედიკო? -სასიამოვნო სურნელზე თვალები მილულა, ტუჩები ააცმაცუნა და დედას უკნიდან მოეხვია. -დედის ანგელოზს გაუღვიძია. ეხლა ვაპირებდი დაძახებას. ბლინები დაგიცხეთ ჩემო კარგო. -სიხარულისაგან ტაში შემოკრა და უმალ დააგემოვნო საყვარელი ბლინები შოკოლადით. -უკვე გითხარი, რომ სიგიჟემდე მიყვარხარ ნინაჩკა? -სასაცილოდ ააფახუნა წამწამები და დედას ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა. -ოხ ანამარია როდის უნდა გაიზარდო?! -სიცილით მიაძახა ქალმა, თავი უკმაყოფილოდ გააქნია და უმცროსი დოლიძის გასაღვიძებლად გაემართა. ანამარიამ სასწრაფოდ ისაუზმა, ბლინებს კაკაოც დააყოლა, ახალგაღვიძებულ ძამიკოს ლოყები დაუკოცნა და სასწრაფოდ დატოვა სახლი. არ უნდოდა პირველივე დღეს დაეგვიანა, ამიტომ ტაქსი გააჩერა და სასწრაფოდ დატოვა სახლი. *** ოც წუთში უკვე ფილფანების სახლის ეზოში შეაბიჯა და ლამაზად მორთულ ბილიკს დაუყვა. ამჯერად დიდხანს ლოდინი არ დაჭირვებია, კარი მალე გაუღო ხანშიშესულმა ქალმა და თბილად გაუღიმა. -მობრძანდი შვილო, მე ნანიკო ვარ, მზარეული, დემეტრემ გამაფრთხილა, რომ მოხვიდოდი. ანამარია არა? -გამარჯობა. დიახ მე ვარ, შეგიძლიათ უბრალოდ მარია დამიძახოთ. -გაუღიმა გოგონამ და სახლში შეყვა. გაახარა იმ ფაქტმა, რომ ესეთ სანდომიან ქალთან ერთად მოუწევდა მუშაობა. -მოდი ჩემო ლამაზო ჩაი დავლიოთ ჯერ და თან გაგაცნობ რისი გაკეთება გევალება. სამზარეულოში შეატარა გოგონა, თავად კი ჩაის მომზადებას შეუდგა. ძალიან მოეწონა მარიას სამზარეულო გემოვნებიანად იყო მოწყობილი, შავ და წითელ ფერებში. ნანიკოს ყველაფერი კოხტად ჰქონდა დალაგებული და თან იდეალური სურნელი იყო გამეფებული ოთახში, რაც რაღათქმაუნდა ქალის დამსახურებაა. -მიირთვი შვილო. -წინ ლიმნიანი ჩაით სავსე ჭიქა დაუდგა და მარიას გააცნო თავისი მოვალეობები. -ბატონ დემეტრეს არ სურს სწავლაში ხელი შეგეშალოს ასე, რომ დასვენების დღეებში ჩვეულებრივ ცხრაზე მოხვალ, სწავლის დროს უნივერსიტეტის შემდეგ. დილით პირველ რიგში მეორე სართულს დაალაგებ, იქ ძირითდად საძინებლებია, შემდეგ დანარჩენ ოთახებს მიხედავ. ყვავილებს მორწყავ და თავისუფალ დროს მეც დამეხმარები სამზარეულოში. -სანდომიანად გაუღიმა ქალმა და ლოყაზე სიბერისაგან დამჭკნარი თითები ჩამოუსვა. -კარგით, მოხარული ვარ თქვენთან ერთად, რომ მიწევს მუშაობა, მაშინ შევუდგები საქმეს. -კარგი მარია. შემოსასვლელში დაგიწყვე ყველაფერი რაც დაგჭირდება, მაშ შეგიძლია დაიწყო. კიბეებს მიუყვებოდა და გული გამალებით უცემდა. თვალებს აქეთ-იქით აცოცებდა თითქოს ელოდა ფილფანის გამოჩენას. ქალზე კითხვა კი მოერიდა. მეორე სართულზე იდეალური სიწყნარე გამეფებულიყო. როგორც ჩანს სახლში მარტო იყვნე მან და ნანიკო. შვებით ამოისუნთქა და დერეფნი მოათვალიერა. განსაკუთრებით ყურადღება ქოთნის ყვავილებმა მიიქციეს, რომლითაც მორთული იყო დერეფანი. პირველი ოთახის სახელური ჩამოწია და ოთახში შევიდა. ტუმბოზე დადებული ფოტოთი მიხვდა, რომ ესბატონი დემეტრე ოთახი იქნებოდა. ფოტოზე მამაკაცი ძალია ელეგატურ და ლამაზ ქალთან ერთად იდგა და ერთმანეთს დიდი სყვარულით შესცქეროდნენ. ალბათ ცოლია გაიფიქრა გოგონამ და ქალის ცისფერ თვალებს დააკვირდა. აიი თურმე ვისგან აქვს ფილფანს ესეთი ლამაზი თვალები. ოთახში ბევრი არაფერი იყო დასალაგებელი, როგორც ჩანს დემტრე ძალიან სუფთა პიროვნებაა. მტვერი გადაწმინდა და მეორე ოთახში შევიდა. აქაც იგივე მდგომარეობა იყო, იმ განსხვავებით, რომ ოთახი უფრო ნათელ ფერებში იყო გაწყობილი. სავარაუდოდ ეს დემეტრეს ქალიშვილის ოთახი უნდა ყოფილიყო. მალე მორჩა დალგებას და მესამე ოთახში გადაინაცვლა. ფრთხილად ჩამოსწია სახელური, გული გამალებით უცემდა, ნელა შეაბიჯა ოთახში და შვებით ამოისუნთქა, როდესაც ცარიელი დახვდა. აქ შედარებით რთულად იყო საქმე. ფილფანის ტანსაცმელი აქეთ-იქით იყო მიმოფანტული. ყველაფერი ზედმეტი აიღო, მტვერი გადაწმინდა და ოთახის დატოვებას აპირებდა მისი ყურადღება, სარკესთან დადებულმა სურათმა, რომ მიიქცია. ფილფანი იყო ფოტოზე, ლამაზ ცისფერთვალება გოგონასთან ერთად. ცოტახანი უყურებდა შემდეგ თავის ადგილას დააბრუნა და შემთხვევით ხელი მიკრა იქვე დადებულ სუნამოს, რომელიც უმალ დაეცა ძირს. საბედნიროდ არ გამტყდარა, ფრთხილად დაიხარა და აიღო. ოო რა სასიამოვნო სურნელი ასდიოდა, ფილფანის სურნელი! ხარბად შეისუნთქა Calvin Klein Reveal for man და წელში გაიმართა, რომ ვიღაცის მკვრივ სხეულს აეკრო ზურგიდან. -შეიძლება ვიკითხო რას აკეთებ ჩემს ოთახში საყვარელო? ვნებიანად ჩასჩურჩულა სანდრომ ყურში, ცხვირი გაუხახუნა კისრის მიდამოებში და თან ხარბად შეისუნთქა მარიას სურნელი. გოგონამ თითქოს მეტყველების უნარი დაკარგა, ერთ ადგილას იყო გახევებული და გული სადაცაა ამოხტომას ლამობდა. ფილფანიმა ხელები მუცელზე შეუცურა და კისრიდან მხრების მიმართულებით სველ კოცნებს უტოვებდა. -ენა გადაყლაპე პატარა? -ისევ ჩასჩურჩულა სვანმა და თავსკენ შეატრიალა გოგონა. -უკაცრავდ .. მე უბრალოდ.. ოთახს ვალაგებდი და თქვენი სუნამო დამივარდა, მაპატიეთ..- სწრაფად მიაყარა მარიამ და ისევ დაიკარგა მამაკაცის ცისფერ თვალებში. ამჯერად ფილფანს შავი შარვალი ეცვა, ხოლო პერანგის ღილები გახსნილო ქონდა. თმები სველი ქონდა, როგორც ჩანს სააბაზანოში ყოფილა. -ხოო ვხედავ. როგორც ჩანს ჩემი სურნეიც ძალიან მოგწონს. ირონიულად გადახედა მამაკაცმა და უფრო შეამცირა მანძილი მათ შორის. -მე უნდა წავიდე.. უცებ წამოიძახა გოგონამ და კარისაკენ აიღო გეზი. მაგრამ არ დასცალდა, ფილფანი მაჯაში წვდა, შემოაბრუნა, კარებს ააკრა და ხელებს შორის მოიქცია. -დაიმახსოვრე სანამ უფლებას არ მოგცემ მანამ ფეხს ვერ გაადგამ და ზურგს არ მაქცევ არასოდეს! დასჭექა მამაკაცის ბოხმა ბარიტონმა და ისედაც დაბნეული მარია უფრო დააფრთხო. გოგონას უნდოდა გაქცეოდა, წინააღმდეგობა გაეწია, მაგრამ ძალა არ ყოფნიდა. თან მამაკაცის ყოველი მოქმედება სიამოვნებდა. დიახ მარიანას სხეულიც ფილფანისაგან წამოსულმა ვნების იმპულსება მოიცვა. სანდრომ თავისი თეძოები უფრო მაგრად მიაკრო მარიას თეძოებს და აამოძრავა. ცალი ხელი უკან ჩაუსრიალა და უკანალზე რბილად მოუჭირა, ცალით ფეხი ააწევინა და კაბის ქვეშ ნელნელა აასრიალა ბარძაყებამდე. პარალელურად მარიას კისერში კანის *ოვა დაიწყო. მამაკაცი სიამოვნებისაგან ოხრავდა, ხოლო გოგონას ბაგეებს კვნესა აღმოხდა. ქვედა ტუჩს კბილები დაასო სიამოვნების ხმები, რომ ჩაეხშო. -ამის დედაც.. სიგიჟემდე მინდიდხარ პატარავ! მერწმუნე გესიამოვნება.. შენც კმაყოფილი დარჩები! დარწმუნებული ვარ ესეთ სიამოვნებას ვერავინ მოგანიჭებდა ადრე! ვნებიანად ეჩურჩულებოდა, მისი ტუჩები კი მარიას მკერდისკენ მიიწევდნენ და სველ კოცნებს უტოვებდა. ვინ იცის ეს ყველაფერი სადამდე მივიდოდა, რომ არა სანდროს ამღერებული ტელეფონი, რომეიც არადარ გაჩერდა. მაკაცი იძულებული გახდა მარიას სხეულს მოშორებოდა. დოლიძე გონს მოეგო უცებ, იმის გააზრებამ თუ რამდენის უფლება მისცა მამაკაცს და რას აკეთებდა მასთან ერთად ჭარხალივით წითელი გახადა და საკუთარ თავს გაუჯავრდა ამ დონეზე, რომ დაეცა. გულამოვარდნილმა მომენტით ისარგებლა და სასწრაფოდ დატოვა ოთახი, ხოლო ვნებე ამშლილი მამაკაცი ხახამშრალი დატოვა. მამაკცმა ერთი შეიკურთხა, თავისთვის ჩაილაპარაკა -სულ ხომ ვერ გამექცევი თოჯინა არა?! ბოლოს მაინც გნახავ ჩემს მკლავებში ბოლო ხმაზე, სიამოვნებისაგან აკვნესებულს! -და ტელეფონს უპასუხა. მარიამ ძვლივს მოახერხა დამშვიდება და თავისი სამუშაოს გაგრძელება. ფანჯრიდან დაინახა ცოტახანში თუ, როგორ დატოვა ფილფანმა სახლი, მანქანკს კარი გამოაღო და ის ის იყო ჩაჯდომას აპირებდა მათი მზერა ერთმანეთს გადაეყერა. ფილფანმა ვნებიანად აათვალიერა გოგონა, თვალი ჩაუკრა, მძღოლის ადგილი დაიკავა და თვალის დახამხამებაში გაუჩინარდა ჰორიზონტიდან. იმ დღეს ფილფანების სახლი ისე დატოვა სანდრო აღარ უნახავს, როგორც ჩანს ისევ სადმე ერთობოდა ვაჟბატონი. სამსახურის შემდეგ ცოტახნით თათიასთან შეიარა. ძალიან მოენატრა დაქალი. ცოტახანში ერთმანეთზე მიხუტებულები იწვნენ და მარია მთელი ემოციებით უყვებოდა დაქალს ფილფაზე და აღშფოთებას ვერ მალავდა. ზოგრჯერ ღიმილიც გადაურბენდა მის ბაგეებს, მაგრამ არ სურდა იმის აღიარება, რომ ფილფანისადმი რაიმეს გრძნობდა. თათია ბედნიერი უყურებდა დაქალს და როგორც კი დაასრულა სიცილით წამოიძახა: -უკვე მევასება მე ჩვენი სასიძო ! და დამსახურებული ბალიშიც მიიღო თავში. ცოტახანში ბოლო ხმაზე კისკისებდნენ. დაღლილობამ მაინც თავისი ქნა და მალე ერთმანეთზე ახლართულებს ტკბილად ჩაეძინათ. და აი სამშაბათი დილაც გათენდა. დღეს დილით არ მოუწევს ფილფანების სახლში მისვლა ასე, რომ თავს უფლება მისცა ცოტახნით ისევ ენებივრა თბილ საწოლში გახვეულს. მოღრუბლური ამინდი იყო როგორც ჩანს წვიმას აპირებდა. ოხხ როგორ არ უყვარს ესეთი ამინდი, ყოველთვის ნეგატიურად განაწყობს და ყველაფრის ხალისს აკარგვინებს. დიდხანს ძილი მაინც არ დასცალდა. ოთახში თათია შემოფრატუნდა ქოთქოთით, უმალ დასწვდა საბანს და მარიას გადააძრო. -მძინარო მზეთუნახავო გვაგვიანდება უნივერსიტეტში! -ცოტახანიც დამაცადე რა და ავდგები. -საწყლად ამოიფრუტუნა გოგონამ და საწოლში უფრო მოიკუნტა სიცივისაგან. -არცერთი წუთი ისედაც ვაგვიანებთ თან დღეს გამოცდა გვაქ დასაწერი! -კარგი რა თათია შენ გამოცდადაზე გეჩქარება თუ ჩვენი ლექტორის ნახვა?! -წარბები უკმაყოფილომ შეკრა და დაქალს დაუბღვირა. -დიახაც გამოცდაზე ვნერვიულობ და არ მინდა დავიგვიანოთ, მაგრამ ვაღიარებ იოანეც ძალიან მომენატრა. -თვალებ მილულულმა ამოიფრუტუნა და ენის წვერი ტუჩებზე გადაისვა. -ისე ამბობ გეგონება გუშინ მასთან არ იყავი და ვინმე გართმევდეს შენს იოს. -დოლიძემ გამოაჯავრა დაქალი და თვალები ისევ დახუჭა. -ანამარია დოლიძე! -დაიგვირგვინა თათიას განრისხებულმა ხმამ და მარიამაც ამჯობინა დამორჩილებკდა ბედს, რახან იცოდა, რომ თათია არ მოეშვებოდა. -კარგი ხო კარგი, ვდგები კღონდ ერთი პირობით! კაკაო და ბლინები გამიმზადე. -საყვარლად აუფახუნა თვალები და დაქალის გულიც უმალ მოიგო. -ოხხ ვინ არ გიცნობს რა. წავედი და იცოდე მალე! -თითი სასაცილოდ დაუქნია და ოთახიდან გაუჩინარდა. დიახ იოანე მათი ლექტორია, ბიზნეს მართვას ასწავლის გოგონებს. მამაკაცი სულ რათც 25 წლისაა, მაგრამ უკვე ერთ-ერთი მსხვილი კომპანიის თანამფლობელია. ერთმანეთი ესპანეთში გაიცნეს თათიამ და იოანემ. გოგონა დასასვენებლად იყო ჩასული, ხოლო მამაკაცი საქმიანი ვიზიტით იყო ქვეყანაში. ერთმანეთს ადვილად გაუგეს და დაახლოვდნენ. თქვენ უნდა გენახათ მათი გაოცებული და კმაყოფილი სახეები, როდესაც აუდიტორიაში ერთმანეთის თვალებს გადააწყდნენ. თათია საკმაოდ თავისუფალი პიროვნებაა და არც მამაკაცთან ახლო ურთიერთობაზე ამბობს უარს. მარიამ უმალ მოიწესრიგა თავი. ჯინსის შარვალი ამოიცვა და მანგოს კრემისფერი ზედა გადაიცვა. ფეხზე კონვერსის კედები მოირგო, ამჯერად თმები გაიშალა და ოთახი დატოვა. სწრაფად ისაუზმეს გოგოებმა, უფროსწორად თათიამ არ დააცადა და სწრაფად გააქცია უნივერსიტეტისაკენ. ხევარ საათში უკვე სასწავლებლკს ეზოში მკაბიჯებდნენ და კურსელების ბოღმიან მზერას აიგნორებდნენ. აუდიტორიაში შესულებმა ლექტორს მკესალმეს და საკუთარი ადგილები დაიკავეს. ოო ეს გარედან ჩანდა ესე, თორემ თვალებით ჭყონიასა და ონიანს უკბე გაშიშვლებული ყავდათ ერთმანეთი. მამაკაცმა ერთი ვნებკანად აათვალიერა გოგონა, მალულად ჩაუკრა თვალი და დაიწყო ლექცია. ოო თითქოს საუკუნე გაიწელა თათიასთვის 50 წუთი. უკვე ადგილზე ვერ ისვენებდა ისე უნდოდა შეხებოდა მამაკაცის მადისაღმძვრელ ბაგეებს. იოანე მალულად აპარებდა ხოლმე თათიასკენ მზერას და მის საქციელზე ხალისობდა. მარია კი ძვლივს იკავებდა სიცილს. როგორც იქნა დასრულადა ეს ჯოჯოხეთური წუთებიც და თათიამ შვებით ამოისუნთქა, თითქოს დიდი თვირთი მოხსნეს მხრებიდან. -კარგი წავედი მე თაი, არ მინდა დავიგვიანო ფილფანებთან და თან თქვენც აღარ მოგაცდენთ თორემ ადამიანს აღარ გავხარ. -უცებ მიაძახა მარიამ დაქალს და სასწრაფოდ დატოვა აუდიტორია, რომ თთიას რისხვა აეცილებინა. -ანამარია დოლიძე შენ თუარ განანო როგორ უნდა ჩემი დაცინვა! გაბრაზებულმა ჩაუფრუტუნა, მაგრამ როგორც კი შეამჩნია, რომ აუდიტორია დაცარიელდა, ხოლო ონიანმა კარები გადაკეტა, რათა ხელი არავის შეეშალა, მოსალოდნელი სიამოვნებისაგან ბედნიერების ღიმილმა გადაკრა მის ბაგეებს. მამაკაცი უმალ მიუახლოვდა გოგონას სხეულს, ორივე ხელი მძლავრად მოხვია წელზე და სხეულზე აიკრა. -უუმ.. ნეტა იცოდე როგორ მომენატრე! -ვნებიანად ჩასჩუჩულა და ცხვირი გაუსვა მის ნაზ კანს. -მეც სიგიჟემდე მომენატრე იო! -ვნებისაგან წართმეული ხმით ძვლივს წარმოთქვა სიტყვები. -როგორ მიყვარს შენი სურნელი პატარა. -მამაკაცი ვნებიანად ეჩურჩულებოდა და ტუჩებს გოგონას სხეულზე დააცოცებდა, მაგრამ მოქმედებას არ ჩქარობდა. ხოლო თათია უკვე ვნებისაგან იწვოდა ისე უნდოდა სასურველი ბაგეების დაგემოვნება. -იოანე! -მთელი სიმკაცრე ჩააქსოვა ამ სიტყვაში და წარბები საყვარლად შეკრა. -კარგი ხო კარგი. -მამაკაცი უმალ გაამხიარულა გოგონას საქციელმა, მაგრამ მეტის მოთმენა მასაც აღარ შეეძლო. მომთხოვნად წაეტანა თათიას ბაგეებს და გაშმაგებული დაუკოცნა. ფეხები წელზე შემოაწყობინა და კედელს ააკრა. ცალი ხელი უკანალზე ჩაუსრიალა, ცალით კი კაბის ხელები გადაუწია მხრებზე და გოგოს მკერდს დაწვდა. ნაზად ეფერებკდა თითებით და შიგადაშიგ კბილებსაც მოსდებდა ხოლმე. ამ უკანასკნელზე კი თათიამ კვნესა ვეღარ შეიკავა და კბილები დაასო ბაგეებს,რათა სიამოვნების ხმები დაეხშო. -როგორ ძალიან მინდიხარ პატარა! ეხლა რომ არ გაგ*იმო მოვკვდები! რას ისტყვი ექსტრემალურ სიტუაციაში სექსზე? მამაკაცი ვნებისაგან დაბოხებული ხმით ეჩურჩულებოდა და სველ კოცნებს უტივებდა მთელს სხეულზე. -ეხლა მთლიანად რომ არ შეგიგრძნო, ჩემს თავს ვერ ვაპატიებ! ხმაწართმეულმა ამოიკრუსუნა და იოანეს სხეულს უფრო აეკრო. მამაკაცმა უმალ შემოსვა მაგიდაზე, ფეხები მძლავრად გააშლევინა და მათ შორის მოექცა. სასწრაფოდ გადააძრო კაბა და გაურკვეველი მიმართულებით მოისროლა. თათია კი ონიანის პერანგის ღილებს დასწვდა და ეხლა ის გაუყოლა კაბის გზას. მამაკაცმა უმალ შეიხსნა ქამარი, ქალი ზედმეტი ნაჭრებისგან გაათავისუფლა და მათი სხეულებიც შეერწყა. უმალ მოიცვა ოთახი ოხვრისა და კვნესის შერწყმულმა ხმებმა. მალე მამაკაცი უფრო მომთხოვნი გახდა, ბიძგებიც გაძლიერდა და შესაბამისათ მათი სიამოვნების ხმებიც გაორმაგდა. და აი ისიც ბოლო ბიძგი და ერთმანეთზე სიამოვნებისაგან მისვენებული ორი დანამული სხეული. თათიას თითქოს ლავა ჩაეღვარა მუცელში, სიამოვნებისაგან გააკანკალა და ბოლოჯერ ამოიკვნესა. კარგა ხანი დასჭირდათ გონზე მოსასვლელად. ბოლოს მამაკაცი წამოიწია, კიდევ ერთხელ დააგემოვნა ქალის დაბუშტული ბაგეები და მიმოფანტულ ტანსაცმელს დაწვდა. *** ამ დროის განმავლობაში კი მარია უკვე მისულიყო ფილფანების ოჯახში. დერეფანში შესულს ხმაური შემოესმა სასტუმრო ოთახიდან და მანაც იქეთ გასწია. ოთხში შესულს სამი წყვილი თვალი უმალ მიაშტერდა, ის კი თავის სასურველ ცისფერებში ჩაიკარგა. -გამარჯობათ. -თითქოს იმის გაცნობიერებამ, რომ მარტო არ იყო ფილფანთან ძალა შემატა და ცოტათი გაათამამა. -გაგიმარჯოს -ერთად შესძახეს ბიჭებმა, ინტერესით აათვალიერეს გოგონა და ეხლა სანდროს გადახედეს. -ეს მარიაა ახალი დამლაგებელი, დემეტრემ ეხლახანს აიყვანა. მოსამსახურედ არ ვიცი რამდენად ვარგა, მაგრამ სხვა რამეში შეიძლება კაცმა გამოიყენოს. -ეშმაკურად გადახედა მარიას და თვალი ჩაუკრა. -მე ილია ვარ -გაეცნო შავთვალება ბიჭი. -ეს კი დათოა -მიუთითა მის გვერდით მჯდომზე. -სასიამოვნოა ბიჭებო თქვენი გაცნობა. -ღიმილით გადახედა მათ და ფილფანს მტრული მზერა სტყორცნა. -ჩვენთვისაც -ეხლა დათომ წამოიწყო საუბრარი -და ამას ყურადღება არ მიაქციო სულ ესეთი უჟმურია. -სიცილით ჩაილაპარაკა და სანდრიკოსგან მუჯლუგუნიც დაიმსახურა. -არც ვაპირებდი. -ნიშნისმოგებით უთხრა, თავალი ჩაუკრა, ხოლო ფილფანს ირონიული ღიმილი აჩუქა. -ეხლა კი წავალ საქმეები მაქვს, თქვენც აღარ მოგაცდენთ. -მასე აჯობებს, რაღაც ძალიან გამითამამდი და ჩემი დასჯის მეათოდი მგონი უნდა იცოდე არა?! -ნიშნისმოგებით გადახედა და ვნებიანად აათვალიერა ანამარია. -ეხლა კი ყავა გაგვიმზადე. მარია შეეცადა მღელვარება დაემალა, ისევ ირონიული ღიმილი აიკრა -როგორც იტყვითო -მიაძახა და სხეულის გამომწვევი მიხვრა-მოხვრით დატოვა ვნება აშლილი ფილფანი. გარეგნულად არ ეტყობოდა თუმცა შინაგანად მარიას მღელვარება პიკს აღწევდა. მაგრამ არ აპირებდა დანებებას და განზრახული ჰქონდა ფილფანისთვის სამაგიერო გადაეხადა. მითუმეტეს სიტუაცია მის სასარგებლოდ იყო, ძმაკაცების თანდასწრებით ფილფანი ვერაფერს უზამდა. თითქოს რაღაც მხრივ მოწონდა ეს თამაში, მაგრამ ხვდებოდა რომ სასიკეთოს არაფერს მოუტანდა. თუმცა დოლიძისთვის ეხლა ეს მეორეხარისხოვანი იყო, ადრენალინის გრძნობას მოეცვა და მხოლოდ ფილფანისათვის სამაგიეროს გადახდაზე ფიქრობდა. უსიამოვნო ფიქრების გასაფანტად თავი გააქნია და ყავის მომზადებას შეუდგა. ხუთ წუთში უკვე სინით ხელში სასტუმრო ოთახიკენ მიაბიჯებდა, სხეულის ნარნარი რხევით. -აუუ ტო სადაა ეგ კიდე ამდენხანს?! -მოესმა დათოს ხმა, რომელსაც უკმაყოფილება შერეოდა. -რაო რო დაურეკე? -ეხლა ფილფანის ბოხი და ამავდროულად სასიამოვნო ბარიტონი გაისმა. -კლუბში შეგხვდებითო საღამოს და ჩემს გოგოსაც გაგაცნობთო. -ილიამ ჩაიფრუტუნა და ვისკი მოსვა. -ეგ მართლა შეყვარებულია მგონი. -სიცილით გადახედა მეგობრებს დათომ. -ხოდა ძაან კაი, აბა ჩვენ კიდავბერდით ეს სიმპაწიური ბიჭები და გულისსწორი ჯერაც ვერ ვიპოვეთ. -ვითომ ცხოვრებით უკმაყოფილომ ჩაილაპარაკა ილიამ და სანდროს გადახედა. -რაიცი რა ხდება ილიკო. -ნიშნისმოგებით გადახედა ძმაკაცს ფილფანმა და ოთახში შემოსული ანამარია თვალებით გააშიშვლა. მარიამ ფრთხილად შეიტანა სინი ოთახში, მაგიდაზე დადო, ტკბილეულობა იქვე დატოვა და ბიჭებს ყავა მიაწოდა. როდესაც ფილფანისკენ დაიძრა, ისე იყვნენ ერთმანეთის თვალიერებაში გართულნი, რომ მარიამ მდუღარე ყავა პერანგზე შემთხვევით გადაასხა მამაკაცს. ფილფანი ტკივილისაგან ფეხზე წამოვარდა და ერთი შეიკურთხა. -თვალებში ვერ იხედები გოგო?! მგონი დამწვი კიდეც და პერანგიც გამიფუჭე! ხო ვთქვი არაფერში ვარგიხარ რა! -უღრიალა მარიას და ოთახიდან გავარდა. მარია კი მომხდარისგან ჯერ კიდევ აგონიაში მყოფი ერთ ადგილას გახევებული იდგა. გულზე ეკალივით ესობოდა ფილფანის წარმოთქმული თითოეული ხმამაღალი სიტყვა. თვალზე მომდგარი ცრემლი მალულად მოიწმინდა, ბიჭების გაოცებული მზერა დააიგნორა და უკან მიყვა ფილფანს. მართალია ეწყინა სანდროს საქციელი, მაგრამ თავს თავადაც დამნაშავედ თვლიდა მომხდარის გამო და ვერ დატოვებდა მამკაცს უყურადღებოდ. სწრაფად აირბინა მეორე სართულზე, მალამოს ხელი დაავლო და დაუკაკუნებლად შეაჭრა მამაკაცის ოთახში. სანდრო პერანგს იხდიდა, როდესაც მარია ოთახში შეუვარდა და დროდადრო დამწვარ ადგილას სულს იბერავდა. მართალია გაუკვირდა სანდროს გოგონას გამოჩენა, მაგრამ არ მიუქცევია მისთვის ყურადღება ან სად ეცალა, ერთი დაღვრემილი მზერა სტყორცნა და ტკივილის გასაქარვებლად ისევ განაგრძო სულის ბერვა გაწითლებულ ადგილას. მარია სწრაფად მიუახლოვდა, ქილას თავი ახადა და ფილფანს მიუბრუნდა. -მაჩვენე.. მალამოს დაგადებ უარესად არ გაგიღიზიანდეს. უთხრა და დაბნეულმა თვალები საწყლად დაახამხამა. რაღადაგიმალოთდა სანდროს ძალიან ესიამოვნა გოგოს ყურადღება. მისი აწითლებული თვალებიც შეამჩნია და მიხვდა, რომ წეღან ზედმეტი მოუვიდა. ცხოვრებაში პირველად გაუჩნდა სურვილი გოგოს თვალები დაეკოცნა, დიახ მარიას მწვანე თვალები, რომელსაც დაბნეული საყვრლად აფახუნებდა და ფილფანს მომლოდინე შესცქეროდა. არ უნდოდა გოგოს შეემჩნია, რომ ესიამოვნა მისი ამგვარი ჟესტი, ამიტომ ისევ სიმკაცრე გარეული ტონით მიმართა. -ძალიან, რომ არ მტკიოდეს ჩემით ვიზამდი. იმედია შენი მოუხერხებლობით, ისევ რაიმეს არ დამმართებ! -არა.. უკაცრავად, მაპათიეთ არ მინდოდა წეღან.. ფრთხილად ვიზამ. მოკრებილი სითამამით ძვლივს წარმოთქვა ეს სიტყვები და აკანკალებული ხელი ფილფანის სხეულისკენ წაიღო. გოგონას დაეტყო, რომ კვლავ ეწყინა ფილფანის სიტყვები და თვალებიც აუბრჭყვიალა უფერულმა სითხემ. ამჯერად ფილფანი საკუთარ თავს გაუწყრა ისევ მისი დამსახურებით, რომ აკიაფდნენ დოლიძის ლამაზ თვალებზე ცრემლები. ანამარიამ ფრთხილად ამოიღო ორი თითით მალამო და ნაზად გადაუსვა დამწვარ ადგილას. ფილფანს გაორმაგებულად გაუხურდა ის ადგილი სადაც გოგონა თავის ნატიფ თითებს დაატარებდა. თუმცა ეს სიმხურვალე ტკივილის ნაცვლად სიამოვნებას გვრიდა და სულ აღარ ახსოვდა აუტანელი წვა მის სხეულზე. ერთმანეთის სუნთქვა ეფრქვეოდათ სახეზე და ორივე რაღაც იდუმალ, ჯერ კიდევ ამოუცნობ ემოციებს გვრიდნენ ერთმანეთს. ფილფანს ძარღვები დაბერვოდა და თავს ძვლივს იკავებდა, რომ არ მოხვეოდა მის პირისპირ მდგარ ფერიას და მთელი ძალით არ ჩაეკრა გულში. ამის სანაცვლოთ თავი გოგოს თმებში ჩარგო, მისი სურნელი ღრმად შეისუნთქა და ცხვირი გაუხახუნა. არც მარია იყო კარგ დღეში. თითებს დაატარებდა სასურველი მამაკაცის პრესზე და სურდა ქონოდა მეტის უფლება, რომ ფილფანის მთლიანი სხეული შემოეხაზა და შეესწავლა. როგორც იქნა მორჩა და მოწყვიტა თითები სანდროს დაკუნთულ სხეულს. მალამოს თავი დაახურა და ფილფანს მიიბრუნდა. -კიდევ ერთხელ ბოდიში, თუ რაიმე დაგჭირდეთ დამიძახეთ, დაგტოვებთ.. -ნაღვლიანად გაუღიმა და გასასვლელად შებრუნდა. ფილფანმა სწრაფად მოიქცია მისი პატარა თითები ხელში და დაუძახა. -მარია.. -გისმენთ -მარიამ დაბნეულმა მოაბრუნა თავი და მომლოდინე მზერა მიაპყრო მამაკაცს. -წეღან ზედმეტი მომივიდა.. ვიცი შემთხვევით მოგიხდა, მოკლედ ბოდიში რა, თავი ვერ გავაკონტროლე ტკივილისგან. -ამჯერად ყოველგვარი ირონიის გარეშე გაუღიმა და მის ნაზ თითებს ტუჩებით შეეხო. -არაუშავს.. მესმის. მითუმეტეს ჩემი ბრ.. -ჩშ.. მორჩი თავის დადანაშაულებას, არავის ბრალი ყოფილა! და თუ ესე გინდა შენი ბოდიში მივიღო, ერთი სურვილი უნდა შემისრულო. -თუ რაიმეთი შევძლებ დაგეხმაროთ კარგით მითხარით.? -ეხლა არა მოგვიანებით გეტყვი, აბაზანაში შევალ ეხლა მე, შენ კი ბიჭებს გახედე რაიმე ხოარ ჭირდებათ. -როგორც მეტყვით. ფილფანი გოგონასკენ დაიხარა, კისრის არეში მხურვალე კოცნა დაუტოვა, ყურში -მადლობაო -ჩასჩურჩულა და აბაზანაში გაუჩინარდა. მარიამ ბედნიერმა დატოვა ოთახი. მართალია ააღელვა იმ ფაქტმა, რომ ჯერ კიდევ არ იცოდა რას მოსთხოვდა მამაკაცი, თუმცა ამაზე ბევრი აღარ უფიქრია. იმდენად იყო გაოცებული და გახარებული იმ ფაქტით, რომ ფილფანმა ბოდიშიც მოუხადა და მადლობაც გადაუხადა ლამისაა ხტუნვა დაეწყო. ინსტიქტუეად გადაისვა ხელი იმ ადგილას სადაც მამაკაცმა თავისი ტუჩების კვალი დაუტოვა და სიამოვნებისაგან გააკანკალა. *** ქვევით ჩასულს რათაცაზე გულიანად მოცინარი ბიჭები დახვდა. უმალ მიიპყრო მათი ყურადღება მარიამ და კითხვებმაც არ დააყოვნეს. -როგორაა ჩვენი ტარიელი?? -ეხლა არ მითხრა, რომ ყავამ იმსხვერპლა ჩემი ლეოპარდი? გრრ.. -ქალივით დაიწვრილა, ხმა ილიკომ და არარსებული ცრემლი მოიწმინდა. სამივენი ერთ ხმაში ახარხარდნენ. -ვაიიმე.. ცოცხალია ილია რა მოკლავდა! -სიცილით გააქნია მარიამ თავი და წყლის ჭიქას დასწვდა. -აფსუს რა ქელეხი გავმაზეთ.. -ეხლა დათომ ჩაილაპარაკა დანანებით და ისევ ახარხარდნენ სამივენი სინქრონში. -დადიანი! არველაძე! სანამ შემომაკვდებით ენა ჩაიგდეთ! -დაიგვირგვინა ფილფანის მკაცრმა ბარიტონმა და ბალიშები უთავაზა მეგობრებს თავში. -ოხხ მოვიდა ჩვენი ურჩხულიც! -ჩაიქირქილა დათომ -როგორ ხარ ფისოო?? მეგონა შენს გარეშე მომიწევდა ამ ღამის გატარება. -ისევ დაიწვრილა ხმა ილიამ, ფეხი ფეხზე გადაიდო და თვალები სასაცილოდ აუფახუნა. -წადი მომშორდი შე *იდარასტო.. არ გადამდო რაიმე. -სიცილ გარეული ხმით შეუბღვირა ფილფანმა ძმაკაცს და ვისკი მოსვა. -კარგი წავედით ჩვენ ისედაც დაგვიანდნა, თან საიმედო ხელში გტოვებთ. -მარიას გადახედა, ფეხზე წამოდგა დათო და ილიაც წამოაგდო. -ხო, ხო წავედით. მალე გნახავ საყვარელო. აბა თქვენ იცით გვრიტებო. -თვალი ჩაუკრა წყვილს, ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა ფილფანს და ადგილს მოსწყდა, როდესაც მისკენ დაძრული განრისხებული სანდრო შენიშნა. სანდრომ უკმაყოფილოდ გააქნია თავი, უკან მიყვა მეგობრებს და კარი გადაკეტა. მარია კი აწითლებული დატოვა ილიკოს ნათქვამმა 'გვრიტებომ'. ფილფანი ნელა მიუახლოვდა გოგოს, წელზე ხელი მოხვია და ყურთან ჩასჩურჩულა. -ხოლო რაც შეეხება სურვილს ლამაზო, დღეს ჩემთან რჩები! - მარიას რაღაცის თქმა უნდოდა, მაგრამ არ დააცადა ბაგეებზე თითი მიადო და განაგრძო, -დღეს სახლში მარტო ვარ ასე, რომ რაიმე თუ დამჭირდა არავინ მეყოლება, შენ კი პირობა მომეცი, რომ შეასრულებდი, უარი არ მიიღება! ჩახშული ხმით უჩურჩულა, კისერთან გოგონას ნაზი კანი მოწოვა, რის შედეგადაც მარიას ბაგეებს კვნესა აღმოხდა და ოთახი დატოვა. დივანზე ერთმანეთზე ახლართულები ისხდნენ. თათიას ონიანის გულმკერდზე მოეთავსებინა თავი, მის გულისცემას უსმენდა და ბედნიერი ღიმილით სახეზე ფიქრებში დაფრინავდა. თავს უბედნიერეს ქალად თვლიდა. ყველაფერი ქონდა რაზეც ოცნებობდა, რაც მთავარია საყვარელი მამაკაცი ყავდა გვერდით, რომელიც სიგიჟემდე უყვარდა. იოანე კი თმებზე ეფერებოდა, დროდადრო კოცნებს უტოვებდა გოგონას ნაზ კანს კისრის არეში და სასურველის სურნელით ივსებოდა. სიტყვას არცერთი ძრავდა, თუმცა რა საჭირო იყო?! როცა უთქმელად ავსებდნენ და ესიყვარულებოდნენ ერთმანეთს. წყვილს მყუდროება იოანეს ტელეფონზე შემოსულმა ზარმა დაურღვია. ერთი ამოიხვნეშა და მაგიდაზედა დებულ ტელეფონს დაწვდა. თათიას მოწყვეტით აკოცა ტუჩებში და ტელეფონს უპასუხა. -გისმენთ. -სად ხარ მთელი დღე შენ დაგეძებთ ტო?! -უმალ გაისმა ტელეფონის მეორე მხრიდან ძმაკაცის უკმაყოფილო ხმა. -თათაჩკასთან ვარ ბრატ, რა ხდება? -რა რა ხდება ბიჭო მოგვანატრე თავი. შენი გოგოს გადამკიდე სულ დაგვივიწყე. -ნუ წუწუნებ ქალივით ძმობას გაფიცებ რა! -შეწუხებულმა აიქნია ხელი ონიანმა -დღეს გნახავთ და ჩავუჯდეთ. სად ხართ? -ეხლა გამოვედით სანდრიკოსგან. ცოტა მოვწესრიგდებით და კლუბში მოდი. -კაიი მიდით ნუღა შემაწუხე. -მობეზრებულმა გადაატრიალა თვალები და ისევ დაწვდა სასურველ ბაგეებს. -ოხ ოხ ხოარ მოგაცდინეთ იო? -გამოაჯავრა ძმაკაცი ილიამ და წარბები აათამაშა სასაცილოდ, თითქოს ონიანი დაინახავდა. -წადი შენი.. -ერთი შეიკურთხა, ღიმილით ჩატეხა ტუჩის კუთხე და ტელეფონი გათიშა. -ილიკო იყო? -გოგონამ მომლოდინეთ მიაპყრო თავისი თაფლისფერები და თითები წვერზე ჩამოუსვა. -ხო მოგვენატრე, კლუბში მოდი ნაშები ავყაროთ, ძველი დრო გავიხსენოთო. -ვითომ აქაც არაფერი ისე ჩაილაპარაკა იოანემ და ბაგეები თათიას მხრებს გაუხახუნა. -ხოდა შენს ნაშებს ეფერე! -უცებ წამოენთო გოგონა და მთელი ძალით კრა მამაკაცს ხელი, მაგრამ ამხელა ახმახთან რას გახდებოდა ეს გაკნაჭული არსება?! -არ მესწავლება ჩემს ნაშებს როგორ უნდა მოვეფერო და ვასიამოვნო, ეხლა კი შენ მინდიხარ პატარა! -თავისკენ დაქაჩა ქალის სხეული და ტუჩებზე დააკვდა. -არ მომეკარო ონიანო! სწრაფად წამოფრინდა ფეხზე, სასწაულებრივად დაუსხლტა იოანეს და აცქმუტუნებული თავისი ოთახისკენ გაიქცა. მამაკაცმა უკმაყოფილოდ გააქნია თავი და თათიას უმალ უკან აედევნა. თან ეღიმებოდა გოგოს გულუბრყვილობაზე. ოთახში შესულს საწოლზე მოკუნტული, ასლუკუნებული გოგო დახვდა. უმალ მოექუფრა სახე, როდესაც საყვარელი ქალი მისი მიზეზით ატირებული დაინახა. ფრთხილად დაიხარა საწოლისაკენ და თათიას გვერდით მიუწვა. ცალი ხელით საწოლს დაეყრდნო, ცალით კი თათიას ლოყებზე დაიწყო თარეში. -თითია -უჩურჩულა და იქვე კოცნა დაუტოვა. -..... -თათუ.. -..... -თათ.. -ეხლა ცხვირი გაუხახუნა მის ნაზ კანს. -..... -საყვარელო კარგი რა. შევრიგდეთ.. -არა! -მაპატიე! -ჩემი პატიება რაში გჭირდება, წადი შენი ნაშები დაგაკმაყოფილებენ. -ამოისლუკუნა და მხარი აუქნია. -თათია! ხო იცი, რომ შენ მიყვარხარ! გეხუმრე ჩემო სიცოცხლე, კაი რა შევრიგდეთ. -არ გიყვარვარ! -მიყვარხარ და სიგიჟემდე მინდიხარ! -უკვე ვნებისაგან ჩახშული ხმით ეჩურჩულებოდა. -..... -თათ.. -ჰოო... -შევრიგდით? -მართლა გიყვარვარ? -მისკენ გადატრიალდა გოგო და გულუბრყვილო ცრემლიანი თვალები შეანათა. -მართლა! მართლა! ჩემი პატარა. -ეჩურჩულებოდა და დანამულ თვალებს უკოცნიდა. -ჩემი ფერია.. -მეც მიყვარხარ.. და იცოდე ეგრე აღარ მეხუმრო! -გამაფრთხილებლად დაუქნია თითი და ტუჩები საყვარლად დაბრიცა. -გპირდები!.. და კლუბში ერთდ მივდივართ დანაჩენებსაც გაგაცნობ. ეხლა კი მოდი ჩემთან! უმალ აკიაფდნენ ონიანის თვალებში ვნებიანი ჭინკები, გოგონას აღარაფრის თქმა აცადა ისე მოექცა ზევიდან და მკწყურებუკივით დააკვდა მის ტკბილ ბაგეებს. ნეტარებით დაუკოცნა ჯერ ზედა, ხოლო შემდეგ ქვევითა ბაგე, თან კბენდა და გოგონას კვნესას იწვევდა. ეშინოდა არ შემოჭმეოდა თათიას მარწყვივით გემრიელი ტუჩები. ნელნელა გაათავისუფლა ზედმეტი ტანკსამოსისაგან, თან არ წყვეტდა გოგონასათვის სიამოვნების მიყენებას და ნაზად დაასრიალებდა ხელებს ქალის სექსუალურ სხეულზე. -მაგიჟებ! -ვნებისაგან შეცვლილი ხმით უჩურჩულა და ხელები ბარძაყებზე მოუჭირა. -ხოო? -თვალებმიბნედილმა ჩაეკითხა და ქვედა ტუჩს კბილები დაასო. -ხოდა მეც გამაგიჟე! -ვნებამორეულმა ჩასჩურჩულა და იოანეს ნიკაპს კბილები მოზდო. -როგორც მიბრძანებ საყვარელო! ონიანს აღარ დაუყოვნებია სწრაფად გაანთავისუფლა თათია ბოლო ნაჭრისგან და მისმა საამაყო იარაღმაც უმალ იპოვა თათიას სუსტი წერტილი. სურდა მხოლოდ გოგონას სიამოვნებაზე გადაეტანა აქცენტი, ამიტომ ყველაფერს ნაზად და ფრთხილად აკეთებდა, რაც ორივეში ერთმანეთის დაპატრონების უფრო დიდ ვნების იმპულსებს გზავნიდა. პირველი შემთხვევა იყო როდესაც ვნების ჩახშობაზე საერთოდ არ ფიქრობდა და მხოლოდ პარტნიორისთვის სიამოვნების მიყენებაზე იყო კონცენტრირებული. თუჩებით ყოველ ადგილს უკოცნიდა სადაც მისწვდებოდა. მალე წაერთვა თათიას ძალა ფეხებში, სხეული უმალ დააცილა საწოლს, ხოლო ხელები სწრაფად წაავლო ზეწარს და მთელი ძალით მოუჭირა. მამაკაცი არ წყვეტდა ნელ მოძრაობებს, მთელი ძალით აჭერდა გოგონას თეძოებს თავისსას და განაგრძობდა ზევით ქვევით მოძრაობებს. თათია კი მის მკლავებში მომწყვდეული თევზივით ფართხალებდა და ვნებიანად კრუსუნებდა. ნელი ბიძგები კი არადაარ მთავრდებოდა და ვნების მორევში ითრევდა გოგონას. თათიას სასიამოვნო ჯოჯოხეთი დიდ ხანს გაგრძელდა. ბოლოს მამაკაცმა თავის ტორებში მოიქცია ქალის სუსტი თითები, ზევით გადააწევიდა და მაგრად დააწვა. -ააააჰ, ბოლო ძმაზე ამოიკვნესა სიამოვნებისაგან აკანკალებულმა თათიამ და ბოლო ბიძგიც იგძნო. ჯეე კიდევ აგონიაში მყოფი ცდილობდა სუნთქვა დაერეგულირებინა, მამაკაცი კი მის გამობურცულ მკერდს ნეტარებით კოცნიდა და არ აძლევდა აზრზე მოსვლის საშუალებას. -სასწაული ხარ პატარა! ჩემი პატარა სასწაული! -სექსიც ამას ქვია! -გაოგნებულმა ამოილუღლუღა და მომხდარის გახსენებაზე ისევ სიამოვნებისაგან გასცრა. *** ბატონ სანდროს წვნიანი მოუნდა, ამიტომ მარიაც იძულებული გახდა სამზარეულოში გადაენაცვლა და უფროსისთვის საჭმელი მოემზადებინა. მაინცდამაინც დღეს გადაწყვიდა საღამოს სახლში გატარება ფილფანმა და მარიაც ბუზღუნ-ბუზღუნით დატრიალებდა ფილფანის სამყოფელოში. მართალია უკვე თერთმეტი იყო დაწყებული და მარიაც დაღლილობისაგან ძვლივს იდგა ფეხზე, მაგრამ მაინც მთელი გულით უმზადებდა სასურველ მამაკაცს წვნიანს. უცებ გველივით შემოეხვივნენ მამაკაცის ძლიერი, დაძარღვული ხელები და უმალ აეკრო მის სხეულს. -ნეტა იცოდე როგორ უხდები ჩემს სამზარეულოს! და როგორ ორმაგად მინდები მე! -ბატონო სანდრო იქნებ მომაცილოთ თქვენი ხელები და მაცადოთ საქმის დასრულება! -შეეცადა ხმა გაემკაცრებინა და ვნებებს არ აჰყოლოდა ანამარია. -ოჰჰ საუბარიც შეგძლებია პატარავ! -უჩურჩულა და კისერში ნაზად შეეხო ტუჩებით. -რამდენის უფლებას აძლევთ თქვენს თავს! მოდიხართ და მკოცნით, მეფერებით.. მე მე.. ვიღაცაში გეშლებით აშკარად! მე არ ვარ მიჩვეული მსგავს ქმედებებს, თქვენ კი ჩემი უსუსურობით სარგებლობთ! აღარ მომიახლოვდეთ ზედმეტად! საჭმელი მზადაა შეგიძლიათ მიირთვათ. უცებ მიაყარა ერთმანეთს სიტყვები და დატოვა გაოცებული ფილფანი სამზარეულოში. უმალ მოედო მის ბაგეებს ღიმილი, ესიამოვნო იმის გააზრება, რომ სასურველ ქალს მისი შეხებით უსუსურს ხდის და მთლიანად მასზე დაყრდნობილს. უყვარს დომინანტობა და რაქნას?! მარტომ დააგემოვნა მარიას ნახელავი, რაღადაგიმალოთდა ძალინ მოეწონა. ვერ გადაეწყვიტა ენახა გოგო თუ არა? ბოლოს ისევ დაძინება არჩია და თავის ოთახს მიაშურა, ხოლო ქალს საშუალება მისცა დამშვიდებულიყო. მაგრამ ძილი არადაარ მოეკარა, მარიაც იმავე მდგომარეობაში იყო და იქეთ-აქეთ წრიალებდა საწოლში. ფრთხილად მიუახლოვდა გოგონას ოთახს და ოთახში ფეხაკრეფით შევიდა. საწოლს მეორე მხრიდან მიუახლოვდა და ქალს გვერდით მიუწვა. მარიამ ხმაურზე უმალ ჭყიტა თვალები და გაბრაზებულმა შეუბღვირა ფილფანს. -მე რა გითხარით! -დამშვიდი მარია, უბრალოდ შენს გვერდით დავიძინებ! -არა! -კი! -არა! დატოვეთ ჩემი ოთახი. -ჯერ ერთი ეს ჩემი ოთახია საყვარელო, ხოლო მეორე შენთან სექსს დღეს არ ვაპირებ! მაგრამ ეს, რომ არ გავაკეთო ჩემს თავს არ ვაპატიებ. უთხრა, უმალ მოექცა ზევიდან და გაშმაგებით დააკვდა მარიას ტკბილ ტუჩებს. ოჰოჰოჰოო პირველი კოცნაც ესეთი უნდოდა! მთელი ვნებით უკოცნიდა ბაგეება, შიგადაშიგ კბილებსაც მოსდებდა და გოგოს კვნესასაც იწვევდა. ხელებს უმისამართოდ დაასრიალებდა მის სხეულზე და თავის სასიკეთოდ მარია საცვლების ამარა აღმოჩნდა საწოლში. ბოლოს მიხვდა თუ არ გაჩერდებოდა შორს შეტოპავდა და გოგოს უარესად დააფრთხობდა. უმალ გადაიძრო თავისი მაისური, ჯერ კიდევ აგონიაში მყოფ მარიას გადააცვა, საწოლზე გადააწვინა, შიშველი სხეულით აეკრო, თავი მის ყელში ჩარგო და ხრინწიანი ხმით ჩაჩურჩულა. -ძილის დროა პატარა! სულ ერთი წამით უნდა მოგეკრათ თვალი რა ტკბილად ეძინათ იმ ღამეს დოლიძესა და ფილფანს ერთმანეთზე მიხუტებულებს. ფილფანი მარჯვენა მხარზე იწვა, ერთი ხელი თავ ქვეშ ამოედო, მეორე კი ქალის ვიწრო წელზე მოეთავსებინა და სხეულზე ყავდა აკრული. მარიას თავი მამაკაცის კისერში ჩაერგო და საყვარლად აცმაცუნებდა ძილში ტუჩებს. მართალია თავიდან ორივეს გაუჭირდა დაძინება, მაგრამ ერთმანეთის სურნელით გაბრუებულებს ძილმა ისე წაართვა თავი ვერც კი გააცნობიერეს. დაიფიცებენ საუკეთესო ღამე იყო მათ ცხოვრებაში. *** სანამ ჩვენი გვრიტები ტკბილად თვლემდნენ, მოდით ვნახოთ რა ხდებოდა იოსა და თათიასთან. ცხრა საათისთვის ინებეს მომწყდარიყვნენ ერთმანეთის სხეულებს და კლუბში წასასვლელად გაემზადნენ. თათიამ მუხლს საკმაოდ აცდენილი წითელი უმკლავებო, მოტკეცილი კაბა მოირგო, რომელიც თავისი სექსუალური სხეულის თითოეულ ნაკვთს უკეთ გამოკვეთდა და დარწმუნებული ვარ თითოეულ თქვენგანს პირღიას დატოვებდა. ფეხზე შავი მაღლები მოირგო, ტუჩებზე წითელი ტუჩსაცხი გადაისვა, თმები გაიშალა და სხეულის სექსუალური მიხვრა-მოხვრით დატოვა ოთახი. არც მამაკაცი გამოიყურებოდა ურიგოთ, ოთხში შესული გოგონა ვნებიანად აათვალიერა და კმაყოფილმა დატოვა სახლი. კლუბში შესვლისთანავე დაინახა ონიანმა ნაცნობი სილიეტები, გოგონას ხელი ჩაჭიდა და მათკენ გასწია. -ვაიიმე დათ მგონი მოლანდელები დამეწყო? -დაწვრილებული ხმით მიმართა გვერდით მჯდომს ილიამ და წყვილს გადახედა. -არ იქნება რა შენი დაჭკვიანება ილუშ! -შეუბღვირა ონიანმა და მონატრებულ ძმაკაცებს გადაეხვია. -როგორ ხარ კრასოტკა? -ეხლა თათიას გადაეხვია ილია და ლოყები დაუკოცნა. -შენი ძმაკაცის ხელში როგორ ვიქნები? -სასაცილოდ აწკიპა წარბები და გადაიკისკისა. -დაისჯები პატარა! -გამაფრთხილებლად დაუქნია თითი ონიანმა და თვალი ჩაუკრა. -თათუშ გაიცანი ეს დათოა -თავის თავზე აიღო ილიამ მათი გაცნობა -ეს კიდე ამ ბედოვლათის კრასოტკა თათია. -მოხარული ვარ შენი გაცნობის, ამას მაინც დაადგა საშველი. -გოგონას ხელი გაუწოდა და თითით იოსკენ ანიშნა. თათიამ კი თბილად გაუღიმა და თავისი ადგილი დაიკავა. -სანდრო სად ჯანდაბაშია კიმაგრამ? -ოო მანდ რთულადაა საქმე ბატონო იოანე, მგონი ეგეც გაება და დავრჩით მარტონი მე და დათკა, არა საყვარელო? -რამდენჯერ გითხარი მოიშორე ეგ *იდარასტული ზამაშკები თქო -შუბღვირა დავითმა და ბოლოს დაყოლა -მასეა მასე! -ჰააჰაჰ ღადაობთ ტო?! ფილფანი და სიყვარული გამორიცხულია! -დაეჭვებულმა გააქნია თავი და მეგობრებს გადახედა. -ხვალ დავადგეთ და შენი თვალით ნახავ. ახალი დამლაგებელია მაგათთან. ეხლაც მაგიტო არ მოვიდა ის საწყალი გოგო თავისთან დაუტოვებია, არავინაა სახლში რაიმე, რომ დამჭრდეს დამეხმარებიო. -ეგ ჩემი თვალით უნდა ვნახო! ხვალ დავადგეთ, თან თათუსაც გავაცნობ. ხო წამოხვალ საყვარელო? -ხო რავიცი, თუ უხერხული არ იქნება.. -გეკადრება თათუშ? -ილიამ ვითომ ნაწყენმა გადახედა და საცეკვაოდ გაიწვია. სასიამოვნო საღამო გაატარე მეგობრებმა. ბოლოს დათო ვიღაც ქერა ნაშასთან ერთად დატყდა. არც ილია იჯდა ხელებდაკრეფიკი მალე იპოვა ვიღაც შავგრემანი აირბაგებიანი ლამაზმანი და ჰორიზონტიდან გაუჩინარდა. ოჰჰ წარმომიდგენია რეებს დამართებენ საწყალ გოგოებს. არც ჩვენს წყვილს დაუკარგავს უქმედ დრო და ის ღამეც ვნებიანი სექსით ჩაამთავრეს. დილით გამოღვიძებულ მარიას, რამოდენიმე წუთი დაჭირდა იმის გასაცნობიერებლად თუ ვისთან და როგორ მდგომარეობაში იწვა. ლოყები უმალ გაუხდა ბროწეულისფერი. თავი ფილფანის გულ-მკერდზე ქონდა მოთავსებული და ცალი ხელი მის პრესზე ედო. მამაკაცს კი მთელი ძალით შემოეხვია მისი სხეულისთვის ხელები, ისერომ ბევრი მცდელობის შემდეგაც ვერ შეძლო თავის დახსნა. ბოლოს დანებდა ბედს თავი საწყის მდგომარეობაში დააბრუნა და ფილფანის სხეულზე თითებით სხვადასხვა ფიგურის შემოხაზვას შეუდგა. რა იცოდა მარიამ, რომ ფილფანს უკვე გაღვიძებოდა და ღიმილით აკვირდებოდა გოგონას მოქმედებებს. ბოლოს მაინც ვეღარ გაუძლო მარიამ ერთ ადგილას გაუნძრევლად წოლას თავი წამოწია და "მძინარე" სანდროს ხმადბლა დაუძახა და მის მკლავებში აწრიალდა. -სანდრო გაიღვიძე რა.. -... -სანდროო.. -მამაკაცი შეირხა და მაგრამ თვალები არ გაუხელია. -ბოს! როდესაც ვერაფერს გახდა გადაწყვიტა ცოტა ეეშმაკა, რატომღაც დარწმუნებული იყო, რომ მამამაცი რეაგირებას მოახდენდა. ხელი ნაზად აასრიალა მამაკაცის დაკუნთულ სხეულზე ხოლო ტუჩები ყურთან ძალიან ახლოს მიუტანა ისე, რომ საუბრისას მის კანს ეხებოდა და ჩაჩურჩულა -სან.. გაიღვიძე რა, დამიბუჟდა გვერდები. -და ტუჩები საყვარლად დაბრიცა. ოო სანდროს სხეულში ნამდვილი ცეცხლი დაანთო პატარა ქალბატონმა, უმალ მოექცა მამაკაცი ზემოდან და ხელები თავს ზევით გაუკავა. -რატო ვერ ისვენებ პატარა? -მე.. ვერ გაგაღვიძეთ და.. გვერდები ამტკივდა.. იძულებული ვიყავი გამეღვიძებინეთ თავი ვერ დავიხსენი.. -და დარწმუნებული ხარ ეხლა რო დაიხსნი? -ეშმაკურად აათამაშა ფილფანმა წარბები და ქალის კისერი დალაშქრა. -ესე არ შეიძლება გამიშვით უნდა ავდგე! ნუ მეხები! -ოო რა ძვირად უჯდებოდა მკაცრი ტონი შეენარჩუნებინა. -მე ვწყვეტ რა შეიძლება და რა არა! -უნდა ვიმუშაო ათი დაიწყო უკვე! -არავინაა სახლში და არც მოვლენ საღამომდე, ასერომ ჩემს განკარგულებაში ხარ და ეხლა აქ მჭირდები! -არ.. გოგონას სიტყვის დასრულება არ აცალა ისე წაეტანა მის ბაგეებს. თავიდან გაუწია თათიამ წინააღმდეგობა, მაგრამ ბოლოს გონებას მაინც გულმა სძლია და ხელები მამაკაცის თმებში ახლართა და შეძლებისდაგვარად აყვა ამბორში. ნეტარებით უკოცნიდნენ ერთმანეთს ტუჩებს და ვერც სიამოვნების ამოძახილებს იკავებდნენ. ფილფანი მთელი სინაზით დაატარებდა ხელებს მარიას უნაკლო სხეულზე და გოგო ჭკუიდან გადაჰყავდა. ოხხ ეს უჰაერობა რომელმაც აიძულა წყვილი ერთმანეთს მოშორებოდა. ფილფანის ტუჩები ეხლა ქალის მკერდისკენ მიიკვლევდნენ გზას და უკოცნიდენენ თითოეულ წერტილს. -ჩემი ტკბილი ფერია ხარ! -ვნებიანად ჩაჩურჩულა, ხოლო მის სიტყვებს მბრძანებლური ტონიც გარეოდა. -სანდრო ესე არ შეიძლება! გამიშვი რა.. -უკვე ტირილის პირას იყო მისული მარია. -ოღონდ არ იტირო რა! ნუ გეშინია არაფერს დაგიშავებ, უბრალოდ ცოტას მოგეფერები.. არ შემიძლია ვერ გაგიშვებ! არ ვიცი რა მჭირს მართალია საშინლად მიზიდავ და მინდა ჩემი იყო თავიდან ბოლომდე, მაგრამ ვერაფერს დაგიშავებ.. ვერ გელევი.. მინდა სულ ვეხებოდე შენს ნაზ სხეულს და ჩემს მკლავებში სიამოვნებისაგან აკრუსუნებულს გხედავდე. სიგიჟემდე მომწონხარ ანამარია დოლიძე! მარია კი ხმას ვერ იღებდა. სიამოვნებდა, ძალიან სიამოვნებდა მამაკაცის თითოეული სიტყვა და მოქმედება, მაგრამ აშინებდა ის, რომ ფილფანს მხოლოდ ვნება ამოძრავებდა და მეტი არაფერი. გადაწყვიტა ბედს მინდობოდა და მამაკაცის ზურგზე აასრიალა თითები. სანდრო მიხვდა, რომ გოგონას ისევე იზიდავდა, როგორც ის მას. ფრთხილად გადააძრო თავისი მაისური და ქალის მკერდს დააკვდა. ეფერებოდნენ ერთმანეთს საბანში გახვეულები მთელი სინაზითა და გრძნობით. ოთახის სიმყუდროვეს კი მათი გახშირებული სუნთქვა, ოხვრა და კვნესა არღვევდა. ფილფანმა სიტყვა შეასრულა, მართალია სექსით არ დაკავებულან, მაგრამ ეს ბევრად მეტი იყო. ამჯერად ფილფანის თითები ასრულებდნენ ყოველივეს და გოგონაში ახალ-ახალ აღმოჩენებსა და შეგრძნებებს პოულობდნენ. ამჯერად თითებს დაჯერდა ფილფანი და მარიას ტრუსისკენ წაიღო. სურდა მისთვის სიამოვნება მიენიჭებინა და დაენახებინა, რომ ამით არაფერი შავდება. თითებს ამოძრავებდა გოგოს ორგანოზე და პარალელურად ბეგეებს უკოცნიდა. როდესაც მარიას სიამოვნებამ პიკს მიაღწია, მაგრად ამოიკვნესა და სანდროს სხეულს მიესვენა. -სანდრო.. -ჩშ.. პატარა არაფერი თქვა. არაჩვეულებრივი ხარ, ნაზი და უმწიკლო.. ნამდვილი ანგელოზი. არაფერი დაგიშავებია, ნუ შეგრცხვება ნურაფრის.. სიამოვნებას ღებულობ და სულაც არ არის სამარცხვინო.. -კი მაგრამ.. -ტირილამდე მისულმა ამოუბუტბუტა, მაგრამ სანდრომ არ დააცადა, ხელი მოხვია და აბაზანაში შესვა რათა გონს მოსულიყო. -ეხლა იბანავე და შემდეგ ვისაუბროთ! -მკაცრად უთხრა მოწყვეტით აკოცა და მარტო დატოვა. როგორც იქნა თავი მოიწესრიგეს და შიმშილის მოსაკლავად სამზარეულოს გზას გაუყვნენ. მარია ხმას არ იღებდა, თავჩაქინდრული მიყვებოდა მამაკაცს. სანდრომ ბოლოს ვეღარ მოითმინა გოგონა თავისკენ დაქაჩა და დესერტი წინასწარ მიირთვა, სასურველი ბაგეების სახით. ხოლო ერთმანეთიპს ბაგეებზე საბოლოოდ მომწყდარნი ოთხ წყვილ გაოგნებულ თვალს გადააწყდნენ. მეორე დღეს საძმოს პირობა არ დავიწყებია და ფილფანის სახლისკენ გასწიეს. თათიაც მათთან ერთად იყო, კი დაეზარა ქალბატონს დილით სახლიდან გასვლა, მაგრამ როდესაც ონიანის მოღუშულ სახეს გადააწყდა, გულმა ვერ მოუთმინა და დათანხმდა მამაკაცს. ხუთ წუთიანი უშედეგო ლოდინის შემდეგ, ილიამ სახლის სათადარიგო გასაღები ამოიღო, რომელიც სანდრომ დაუტოვა კარგა ხნის წინ, ყოველი შემთხვევისთვის და კარი გააღო. -გადამრევს ეს ბიჭი რა.. ამდენიხანი ძილი ვის გაუგია? -ამოიზმუვლა დაქანცულმა იოანემ და სავარძელში მოთავსდა. -აუუ იო წყალი დამალევინე რა. -სიცხისგან დაქანცული მიესვენა თათია დივანზე და გამომშრალი ბაგეები გაილოკა. -დაიცა მე მოგიტან კრასოტკა და იმ ბედოვლათსაც გავაღვიძებ. -ამოიფრუტუნა იოანემ და სამზარეულოსკენ გასწია. უკან წყლით სავსე ჭიქით მობრუნებული, უმალ გაბრუნდა უკან და მეორე სართულისაკენ აიღო გეზი. თუმცა არ დასცალდა კარებიდან გასულს საინტერესო სცენა გადაეშალა თვალწინ, წარბები ეშმაკურად აწკიპა და ერთ ადგილას გახევდა. ერთ ადგილას გაშეშებული მეგობრის დანახვისას, რომელიც მათ დასმულ კითხვებს აიგნორებდა და რაღაცას დიდი ენთუზიაზმიდ მიშტერებოდა, ცნობისმოყვარეობამ სზლიათ და დერეფანში გაყეს სამივემ თავები. მართლაც რომ არაჩვეულებრივი სანახაობა იყო ფილფანს მარიას გაკნაჭული სხეულისთვის მთელი ზალით შემოეხვია ხელები და მხურვალედ უკოცნიდა ბაგეებს. არც მარია იდგა უმოქმედით და წვრილი თითები მამაკაცის თმებში აეხლართა. როგორც იქნა მოწყდნენ ერთმანეთის ბაგეებს და მათზე მიშტერებულ ოთხ წყვილ თვალსაც გადააწყდნენ. თათია და მარია შოკირებულები იყვნენ როდესაც ერთმანეთი ამოიცნეს. დოლიძეს უმალ დაედო პომიდვრისფერი და თავი ჩახარა. თათია კი პირიქით გახარებულიც კი იყო, რადგან დაქალმა როგორც იქნა იგემა „პიველი“ ამბორი (რა იცის დილით რა ამბები დაატრიალეს ჩვენმა გვრიტებმა^^). ფილფანი არ დაბნეულა, ქალს წელზე ხელი მოჰხვია და მეგობრებს უკმაყოფილო მზერა მიაპყრო: -ამ დილაადრიან რა ქარმა გადმოგაგდოთ? -კიდე აქეთ როა დიდგულზე შეხედეთ რა, ორი დღეა შენ დაგეძებთ.. -ამოიფრუტუნა ილიკომ -ხოო და ჩვენ ბოდიში იდილია დაგირღვიეთ -ეშმაკურად აახამხამა თვალები და წყვილს ნიშნისმოგებით გადახედა. -ილარიონ! -უცებ გაიმკაცრა ხმა ფილფანმა და სირცხვილისგან თავჩაქინდრულ მარიას თავზე აკოცა. -ანამარია დოლიძე გამაგებინებ აქ რაამბავია?! მე სახლში მგონიხარ გადაღლილი მთვლემარე, დილით აღარ დაგირეკე შემეცოდე გამოიძინოს თქო, შენ კიდე ამ ვაჟბატონს თავისივე სახლში ლამის ხელებში ჩაადნი! -თათიამ გადაწყვიტა ცოტა ეთამაშა და აუდიტორიაში მომხდარი ინციდენტის გამო სამაგიერო გადაეხადა. -მე.. მე უბრალოდ.. -ტირილის პირას იყო მარია მისული და სიტყვებს თავს ვერ უყრიდა. -დაიცა და თქვენ საიდან იცნობთ ერთმანეთს? -მდგომარეობის განმუხტვა სცადა დათომ. -იქნებ ჯერ გამაცნოთ ეს მშვენიერი ქალბატონი და შემდეგ გამოაჩინოთ კლანჭები? -ფილფანი მის წინ მდგარ გოგონას უმალ მიუხვდა ჩანაფიქრს და ტუჩის კუთხე ჩატეხა. ოო რთულად ყოფილა საქმე -სიცილით ჩაილაპარაკა იოანემ და დაიწყო -დოლიძე მთელი წელია ლექციებზე ვცდილობ რაიმეში ჩაგჭრა და გამოგიჭირო, ამხელა კაცმა ვერ დაგაბნიე და ამ გაკნაჭულმა რითი დაგაშინა ჰაა? -გადაიხარხარა და განაგრძო. -სანდრიკო გაიცანი ეს ჩემი სიყვარულია თათია და მარია დაქალი. ეს კი ჩემი ზმა და მეგომარი სანდრო ფილფანი. -სასიამოვნოა. -ორივემ ერთხმად ჩაილაპარაკა, ხოლო თათია ისევ მიუბრუნდა დოლიძეს და განაგრძო ქოთქოთი. -შენ სახლში დდაგელაპარაკები ნინაჩკასთან ერთად, ამისთვის გზრდიდა 19 წელი? მარია ისევ თავჩახრილი იდგა, ოღონდ ამჯერად უკვე ცრემლებს დაენამათ მისი მთლიანი სახე და ხმას ვერ იღებდა. სამარისებული სიჩუმე თათიას კისკისმა დაარღვია, ოთხივე მამაკაცი აჰყვა და ეხლა ერთხმად სინქრონში ხარხარებდნენ, მარიას გულუბრყვილობაზე. ძალიან ეწყინა თათია მათი საქციელი, განსაკუთრებით თათიასგან. ერთი შეანათა თითოეულს მისი ცრემლიანი თვალები და ზევით აირბინა ასლუკუნებულმა. მიხვდნენ, რომ გული ატკინეს გოგოს და უმალ მოიღუშნენ. -წავალ დაველაპარაკები. -ამოიჩურჩულა თათიამ და ზევით ავიდა. დიდი ხანი დაჭირდა დაქალის დასამშვიდებლად და შემოსარიგებლად. მის გულმკერდზე დაედო თავი და ცრემლებად იღვრებოდა. ბოლოს დამშვიდებულმა ყველაფერი უამბო და დამნაშავედ თვი ჩახარა. -ჩემი სულელი გოგო და მაგაზე ნერვიულობ? საგანგაშო არაფერი ჩაგიდენია მართალია სანდრიკო. -კი მაგრამ არ მინდა მის რიგით ქალად ვიქცე.. ვიცი ეხლა ვნება ალაპარაკებს, ბოლოს კი მიმატოვებს. -გულში ჩაგივარდა პაწკუ? -ეშმაკურმა ღიმილმა გადაურბიან თათიას ბაგეებს და მეგობარს მხარი გაკრა. -არ ვიცი.. მგონი.. მინდა სულ ახლოს მყავდეს, მაგრამ არა ესე.. -დარწმუნებული ვარ სანდროც არაა გულგრილი შენს მიმართ, ისე გკოცნიდა და გეფერებოდა. -გადაიკისკისა და გოგონა ააწითლა. -თათია! შენ კაცი სერიოზულად ვერ დაგელაპარაკება მოკლედ. -ხო კაი კაიი წავედით ეხლა სირცხვილია. ყველაფერი კარგად იქნება აი ნახავ! -იმედია. *** იმ დღემ სასიამოვნოდ ჩაიარა. სანდრომ მარია სამსახურეობრივი მოვალეობისაგან გაანთავისუფლა ერთი დღით. გოგოებმა ახლოს გაიცნეს ბიჭები, ბევრი იმხიარულეს. თურმე სულაც არ ყოფილა ფილფანი ისეთი უჟმური და ხეპრე, როგორიც მარიას ეგონა. პირიქით მეგობრებში ძალიან გახსნილი და მხიარული იყო. ღიმილიც როგორ უხდება! მმმ.. საღამოსკენ დაიშალნენ, იოანე და თათია თავიანთ საქმეებზე წავიდნენ. ილია და დათოც მალე დატყდნენ. და ისევ მარტო დატოვეს ჩვენი გვრიტები. -ამათ ავალაგებ და სახლში უნდა წავიდე, დედა და ძამიკო მომენატრნენ. სანდრო უკნიდან მიეხუტა გოგონას და ჩაჩურჩულა: -მე უკვე, რომ მენატრები? -სანდრო.. უნდა წავიდე. არ შეიძლება ესე.. -რა არ შეიძლება საყვარელ ქალს, რომ ვეფერები? ხოო და სახლში მე გაგიყვან გვიანია! -კი მაგრამ მე რა შუაში ვარ საყვარლები დაგელია? -როგორი მეამიტი ხარ პარატა! შენ ხარ ჩემი საყვარელი მხოლოდ შენ! არვიცირა რა მემართება, რომ გხედავ მაგრამ ერთი ვიცი, რომ მჭირდები ტკივილამდე მჭირდები. ცოტა დრო მომეცი გავერკვე, გპირდები ყველაფერი კარგად იქნება. -ეჩურჩულებოდა და სახეს უკოცნიდა. -მენდობი? მითხარი გჯერა ჩემი მარია? -გენდობი! -ჩუმათ ამოილაპარაკა და თავი გულზე მიადო. -ჩემი ფერია, წამო გაგიყვან სახლში. მარიამ თავი დაუქნია და უკან გაყვა. სახლამდე უხმოდ იმგზავრეს. სანდრომ იქვე ბნელ ადგილას გააჩერე მანქანა და მარიას გადახედა, რომელსაც თითები ერთმანეთში აეხლართა და მომლოდინედ მისჩერებოდა. სანდრო ნელა დაიხარა გოგოსკენ და ნაზად წაეტანა მის ბაგეებს . წალი ხელი ფეხზე აუსრიალა, და კაბის ქვეშ ბარზაყზე მოუჭირა. მარია კვნესამაც არ დააყოვნა და მამაკაცს ხელები პრესზე აუსრიალა. ფილფანმა უცებ გადაისვა მუხლებზე და ფეხები წელზე შემოახვევინა. მოწყურებულები კოცნიდნენ და ვნების ბურუსში გზავნიდნენ ერთმანეთს. მამაკაცის მხურვალე ბაგეებმა ამჯერად ქალის მკერდისკენ გადაინაცვლეს. -ჩემი სექსუალური, ტკბილი, პატარა ქალი ხარ! არა ბავშვი! -სიცილით შეასწორა ფილფანმა და მოწყვეტით აკოცა ბაგეებზე. -ხოდა მაგ ბავშვს ეძინება და გამიშვი! - გაბუსხულმა ჩაილაპარაკა მარიამ და თავი გვერდზე შეატრიალა. -ჩემი შტერუკა ხარ! იცოდე დღეიადან მხოლოდ მე მაქვს უფლება გეხებოდე და გკოცნიდე. ყველას დედას ვუტირებ ვინც ზედმეტად მოგეკარება. -კარგი რა,შენი შიშით ვერავის ვეღარ უნდა დაველაპარაკო! -უკმაყოფილოდ ჩაილაპარაკა და კისერში აკოცა. -ჩუ ეხლა და ადი ზევით, ჩკუით იცოდე! -მოწყვეტით აკოცა და მარიამაც უმალ აირბინა სახლში. *** მეორე დილით დათუჩას ჩახუტებამ გააღვიძა. ბავშვს ადრე გაღვიძებია და დაიკოს ლოგინში შეუგორდა. დიდხანს იწვნენ ესე ერთმანეთზე მიხუტებულები და ერთმანეთის სურნელით ტკბებოდნენ. ბოლოს შიმშილმა და სამზარეულოდან გამომავალმა მადისაღმძვრელმა სუნმა სძლიათ და ფეხზე უმალ წამოიჭრნენ. თითისწვერებზე გაიარეს გზა სამზარეულომდე და დედას უკნიდან მოეხვივნენ. -დედის სიხარულები, წადით თავი მოიწესრიგეთ და ვისაუზმოთ. -ჩვენი ტკბილი დედიკო. -ლოყები დაუკოცნეს ქალს და თავის მოწესრიგებას შეუდგნენ. ოც წუთში კი ოჯახი უკვე სუფრას მისხდომოდა და გემრიელად ილუკმებოდა. ნინომ უმალ შეამჩნია ქალიშვილოს უხასიათობა და მიხვდა რაღაც უჭირდა. დაელოდა როდის მორჩებოდნენ ჭამას, სუფრა აალაგა და მარტო დაგულებულმა მარიას გვერდით მიუჯდა. -დედი ვხედავ რაღაც გიჭირს.. იქნებ რაიმეთი დაგეხმარო? -ნინომ ლოყაზე ხელი ნაზად ჩამოუსვა და შეწუხებული მზერა მიაპყრო. -დეე მეც მინდოდა შენთან საუბარი, მაგრამ არ ვიცი საიდან დავიწყო.. -თვალცრემლიანმა ამოხედა და თავი მკერდზე დაადო. -თავიდან დაიწყე შვილო, შევეცდები დაგეხმარო და გულის ნადები შეგიმსუბუქო. ანამარიამ ყველაფერი დაწვრილებით უამბო მისი და ფილფანის შესახებ, რაღაც-რაღაც დეტალების გამოკლებით. ბოლოს თავისი შიშებიც გაანდო რომელიც გამუდმებით გულს უღრღნიდნენ. -ჩემი პატარა გოგო შეყვარებულია. -თვალცრემლიანმა დაუკოცნა ქალიშვილს სახე და თან საუბარს განაგრძობდა -როდის გამეზარდე დეე. მგონია, რომ მაგ ბიჭსაც უყვარხარ, რაღაცას მაინც გრძნობს შენდამი. თან როგორი თბილია შენთან. დაბნეულია დე ისიც, ვერ გარკვეულა საკუთარ თავში. დრო უთხოვია შენც დააცადე, დალაგდეს ყველაფერი, დინებას მიყევი. ნუ მოაბეზრებ კითხვებით თავს, როცა ჯერ კიდევ არ აქვს პასუხები. ეშინია ახალ საფეხურზე ასვლის, ეტყობა პირველადაა მსგავს სიტუაციაში, ან მეორედ და ეს აბრკოლებს, არ სურს წარსულის შეცდომა გაიმეოროს. -დედიკო ძაან მიყვარხარ! შენს გარეშე რა მეშველებოდა. -დედის გულმკერდში ჩაკრულმა ამოისლუკუნა და ხელები ძლიერ შემოხვია ქალს. -კარგი დაწყნარდი ჩემო კარგო, თავი მოიწესრიგე და წადი აწე არ დაგაგვიანდეს უნივერსიტეტში. *** ლექციები საუკუნედ გაიწელა. თუმცა გატყუებთ ეს მას ეგონა ასე. თათია დღეს არ ყოფილა, შეუძლოდ იყო და სახლში დარჩენა ამჯობინა. დაღლილ-დაქანცული გამოვიდა აუდიტორიიდან. თუმცაღა მაინც ბედნიერი იყო, რადგან სულ მალე საყვარელ მამაკაცს იხილავდა. კიბებზე ჩამომავალს თავისი კურსელი გუკა დაეწია. ბიჭს მარია კარგა ხანია მოწონს, დოლიძეც ხვდება და თავს არიდებს ხშირ შემთხვევაში. ეხლაც გაყვანა შესთავაზა ვაჟმა, მაგრამ იცრუა მომაკითხავენო უთხრა და ბიჭიც იძულებული გახდა ჩამოცილებოდა. ეზოში გამოსული ანამარია კი ერთ ადგილას გაქვავდა. არა ნამდვილად არ ეჩვენებოდა. ფილფანი იყო თავის მანქანას მიყრდნობილი, წინ კი ვიღაც ქერა ლამაზმანი ედგა. გოგოს ხელები ქონდა სანდროს კისერზე მოთავსებული, ხოლო მამაკაცს წელზე მკეხვია ხელები და მკეხუტებინა, დროდადრო კისერში კოცნიდა და მთელი გულით რაღაცაზე იცინოდნენ. ეგონა იქვე მოკვდებოდა, პულსი აუჩქარდა, გულმა რეჩხი უყო, თვალები ცრემლებით აევსო და ერთ ადგილს მიეყინა. ალბათ მამაკაცმა მწველი მზერა იგრძნო და თავი მოაბრუნა. არ ელოდა მის აქ დანახვას, სიმართლე გითხრათ არც იცოდა თუ სად სწავლობდა თავისი ანგელოზი. ქერას რაღაც უჩურჩულა და საყვარელი ქალისკენ დაიძრა. მარია კი უმალ მოწყდა ადგილს და იქვე გაჩერებულ გუკას მანქანაში ჩახტა. მამაკაცის ძახილოსთვის ყურადღება არ მიუქცევია, გუკას მოუბოდიშა და უთხრა, რომ ვერ ახერხებდნენ მოეკითხათ მისთვის და ფილფანების მისამართი უკარნახა. მამაკაცმაც არ დააყოვნა და მანქანა ადგილიდან მოწყვიტა. მთელი დღე ვერაფერს დაუდო გული. არც სანდრო მისულა სახლში. მამაკაცს თათბირი ქონდა და გადაწყვიტა საღამოს დალაპარაკებოდა ქალს. თან გაცოფებული იყო, მიხვდა რომ მარია არასწორად გაიგო ყველაფერი და მისი მოსმენაც არ ისურვა. ამის ნაცვლად ვიღაცას მანქანაში ჩაუხტა და ფილფანს გაექცა. სახლში მისულმა პირდაპირ მეორე სართულისაკენ აიღო გეზი, არც შემცდარა მარია იქ იყო და ყვავილებს რწყავდა. უმალ წაავლო ქალს მკლავში ხელი და თავის ოთახში შეათრია. -მგონი სალაპარაკო გვაქვს! -არანაირი საქმე არ მაქვს შენთან შემეშვი! -მარია მომისმინე! არასწორად გაიგე ყველაფერი. -ნუთუ?! რაო მიგატოვა შენმა ქერა ბარბიმ, თუ უკვე დაიკმაყოფილე ჰორმონები და ჩემთან გამოიქეცი. -ხვდები რას ამბობ?! ორი წუთი მომეცი აგიხსნა. ის.. -არმაინტერესებს შენი სექსუალური პარტნიორები და არც მათი განხილვა არ მხიბლავს. მე სულელს მჯეროდა შენი.. -გაიმეორე რათქვი?! - ბოლო ხმაზე უღრიალა ფილფანმა და კედელს მიანარცხა. -ესეიგი არ მენდობი არა? ნუთუ ესეთი ცრუა ყოველი შენი სიტყვა. გუშინ ნდობაში მეფიცებოდი, დღეს კი ახსნაც არ მაცადე ისე ჩაუხტი იმ ა*ვარს მანქანაში. ეხლაც სცენებს მიწყობ და არ მაცდი სათქმელის დასრულებას. გეფიცები ინანებ თითოეულ სიტყვას განანებ ანამარია დოლიძე! ჩემზე ჩახუტებას სანატრელს გაგიხდი, როგორც ის ქერა მეხუტებოდა? ეგ ხომ კარგად გახსოვს არა?! ბოლო ხმაზე უღრიალა, დამფრთხალ გოგონას, რომელიც უკვე ცრემლებად იღვრებოდა და შეანჯღრია. ხმაურზე ოთახში არცმეტი არცნაკლები ის ქერა ლამაზმანი შემოვიდა და სანდროს შეუბღვირა. -ბიჭო შენ სულ მთლად გადაირიე? მთელ სახლში შენი ღრიალი ისმის. -შემეშვი ელენე არ მაქვს შენი თავი, გაიხურე კარი! -არსადაც არ ვაპირებ წასვლას! და გაუშვი მაგ გოგოს ხელები ვერ ხედავ ტკივა?! -ეტკინკს მინდა ეტკინოს ისე როგორც მე მტკივა ეხლა! იცი საერთოდ რაში მწამებს ბრალს და ახსნის საშუალებას არ მაძლევს?! შენზე ეჭვიანობს, უნივერსიტეტთან დავუნახივართ და ახსნის საშუალებასაც არ მაძლევს! საკუთარი ნათლულთან რომანში მდებს ბრალს! დაიყვირა, ხელი უშვა ქალს და იქვე ჩაკეცილი დატოვა. მარია კი მთელი ხმით ტიროდა და ყურში ეწოსავით ჩაესმოდა მამაკაცის სიტყვები. -რა სულელი ვარ.. რა სუსლელი.. ჩერჩეტი.. არ მაპატიებს.. არა ღმერთო დამეხმარე.. ბუტბუტებდა და ხრემლებად იღვრებოდა. ნინი გვერდით მიუჯდა და თმებზე მოეფერა. -დამშვიდდი საყვარელო აი ნახავ დაბრუნდება, ყველაფერი კარგად იქნება.. დაწყნარდება და მოვა.. ვერ გაძლებს შენს გარეშე.. -არ მაპატიებს.. ვიცი, გული ვატკინე. -მოდი დაწექი დაისვენე აი ნახავ, შეგირიგდება.. შენ რაიცოდი მე ვინ ვიყავი.. სანამ ელენე ცდილობდა მარია დაემშვიდებინა, სანდრო ბარში ჩამომჯდარიყო და სასმელში ახრჩობდა ბრაზსა და იმედგაცრუებას, მალე კი ვიღაც შავგრემან ნაშაში. ძალზედ მომთხოვნი იყო ფილფანი, საკმაოდ უხეშად ეპყრობოდა ქალს და ბოლო ხმაზე აკვნესებდა. არადაარ ცხრებოდა უნდოდა სხვასაც ისევე ტკენოდა როგორც მას. თავიდან ქალს ძალიან მოსწონდა, მაგრამ როდესაც მამაკაცი უკვე ვინ მოსთვლის მერამდენე კრუგზე წავიდა, გაჩერება თხოვა. -ფულს მთელ ღამეში გიხდი ასე, რომ მოკეტე და მასიამოვნე. თანხაზე არ იდარდო ორმაგად აგინაზღაურებ. -დაუღრინა და ქალიც უმალ გააჩუმა. მაგრამ ერთხელაც არ უკოცნია ქალისთვის! მხოლოდ ბიძგებს აორმაგებდა და ვნებებს იხშობდა. როდესაც ყველაფერს მორჩა იქვე მიატოვა ძალაგამოცლილი ქალი, ფული საწოლზე მიუგდო და თბილისის ქუჩებში უაზრო ბოდიალს მოყვა. მართალი იყო მარია, ვერ აპატია ფილფანმა. ერთი თვეა რაც არ ენახა მამაკაცი, დოლიძეც იმ დღის შემდეგ უბრალოდ არსებობდა. მეორე დილას იმ იმედით მისული სამსახურში, რომ მას იხილავდა, ბოდიშს მოუხდიდა და ბოლოს მაინც შეძლებდა სანდრო მის პატიებას, ნაცარში ჩაუვარდა როგორც იტყვიან. როდესაც ნინიმ უთხრა, რომ მის ძმას სასწრაფოდ მოუხდა სამსახურიდან ბათუმში გამგზავრება მაშინ ჩაქვრა დოლიძის თვალებში იმედის ბოლო ნაპერწკალი. იცოდა, რომ ფილფანი სამსახურის გამო არ წავიდოდა და იმიტომ გადადგა ეს ნაბიჯი, რომ მარიას ნახვა აღარ სურდა. ამიტომ გადაწყვიტა სამსახურიდან წამოსულიყო და ფილფანების ოჯახისთვის მყუდროება აღარ დაერღვია. -იქნებ გადაიფიქრო შვილო? შენისთანა გოგოს ეხლა სად ვიშოვი? ნამდვილი თვალისჩინი ხარ, ყველაფერს არაჩვეულებრივად ართმევდი თავს. რა გვეშველება აწე?! -უშედეგოდ თხოვდა ბატონი დავითი ანამარიას დარჩენას, რომელმაც იმ დღეს სამსახურის დასრულების შემდეგ გამოუცხადა, რომ ვეღარ შეძლებდა მუშაობას. -იქნებ რაიმე გაწყენინეთ? რატო მიდიხარ, მიზეზი ხომ უნდა არსებობდეს არა? -დიდი ბოდიში ბატონო დავით ესეთი უეცარი გადაწყვეტილების წინ, რომ დაგაყენეთ. თქვენ არაჩვეულებრივი ადამიანი ხართ, პირიქით ყველაფრისთვის დიდი მადლობა. უბრალოდ ჩემი პროფესიის შესაბამისი სამსახური შემომთავაზეს და უარს ვერ ვიტყვი. დარწმუნებული ვარ სხვაც გამოჩნდება და ყველაფერს ზედმიწევნით შეასრულებს. -იცრუა და თავი უმალ ჩახარა, არ უნდოდა დავითს ტყუილში გამოეჭირა. -საბოდიშო არაფერია შვილო, რათქმაუნდა კარიერა მთავარია და არანაირი უფლება მაქვს ხელი შეგიშალო წინსვლაში. უბრალოდ გული დამწყდა შენისთანა ანგელოზის გაშვება, რომ მიწევს. შემოგვიარე ხოლმე, რაიმე თუ დაგჭირდეს მომმართე, ამ სახლის კარი ყოველთვის ღია იქნება შენთვის. -გმადლობთ, აუცილებლად გესტუმრებით ხოლმე. ეხლაკი დაგტოვებთ დედა მელოდება შინ, ისედაც დავიგვიანე ინერვიულებს. -კარგი მარია რა გაეწყობა, წარმატებები. -ნახვამდის. -დავითმა გულში ჩაიკრა გოგონა და დაემშვიდობა. დოლიძემ კიდევ ერთხელ სევდიანად მოავლო სახლს თვალი და კარი გამოიხურა. ნეტავ სამუდამოდ? საკითხავი სწორედ ეს არის! წვიმდა, ის კი ფეხით მიუყვებოდა ტროტუარს. წვიმის წვეთებს მარიას ცრემლები ერწყმოდა, რომლებიც დაუნდობლად მოედინებოდნენ გოგონას ჩამქვრალი თვალებიდან მის ნაზ სახეზე. ამ ცოტახნის განმავლობაში ფილფანმა შეძლო და მარიას გული სამუდამოდ მიითვისა, დიახ მის საკუთრებად აქცია. ნეტა შეეძლოს მისი ნახვა და ბოდიშის მოხდა რას არ გაიღებდა. სიგიჟემდე ენატრებოდა მამაკაცი და ეს ტკივილი ანადგურებდა. -რა სულელი ვარ.. ჩემი ბრალია.. მაგრამ ეჭვიანობამ დამაბრმავა.. განა ვიცოდი ვინ იყო ის ქერა.. ესე რატო მსჯი.. როდესაც შენ ალნათ უარესსაც იზამდი ჩემს ადგილას! -მიდიოდა და ბუტბუტებდა. ვიღაცას ალბათ გიჟი ეგონებოდა. ფიქრებში გართული, უცებ სიბრაზემ მოიცვა. საინტერესოა მესაკუთრე ფილფანი მის ადგილას რას იზამდა?! -რატომ ჩემზე არიფიქრე, მე რას ვგრძნობდი იმ წამს? რა მტკიოდა? განა ესეთ სასჯელს ვიმსახურებ შენგან?! ამ ფიქრებში გართული მიუახლოვდა სახლს. სადარბაზოში შესულს გაახსენდა, რომ ნინო და დათო სოფელში აპირებდნენ წასვლას. სახლში შესულს თათია დახვდა დივანზე წამოწოლილი, რომელიც მადიანად ილუკმებოდა, რაღაც გადაცემას უყურებდა და როგორც ჩანს დაქალის დაბრუნებას ელოდა. -როგორც იქნა მოხვედი.. ვინერვიულე ტელეფონს არ პასუხობდი.. -უმალ დატუქსა მეგობარი, მაგრამ როდესაც მის მდგომარეობას დააკვირდა უცებ მიიჭრა მასთან და მოეხვია. -მარრ კარგად ხარ ? რა დაგემართა? ფერი არ გადევს.. სულ სველი ხარ.. -წამოვედი თათ.. წამოვედი.. ვეღარ გავჩერდი იმ სახლში სადაც ყოველი კუნჭული მას მახსენებდა.. არ შემიძლია თათ ტკივილამდე მენატრება.. -სლუკუნებდა მეგობრის მხარზე მისვენებული და სულ კანკალებდა. -არ იტირო რა.. ნახე კარგად იქნება ყველაფერი.. წამო ცხელი აბაზანა მიიღე გაცივდები.. ნუღარ იტანჯავ თავს ჩემო გოგო. ნახე მალე ჩამოვა და ყველაფერი დალაგდება.. იქ სადაც სიყვარულია, ყველაფერი კარგად იქნება! -არ ვიცი თათ არ ვიცი იმედია.. -ამოიტირა და მეგობარს გაყვა აბაზანაში. იმ დღის შემდეგ კიდევ ერთი კვირა გავიდა. მარია კი თავის ოთახში იყო გამოკეტილი და ფილფანს მისტიროდა. წესიერად არც იკვებებოდა. თათიას შეტანილი საკვებიდან ცოტას წაცუცნიდა ისიც მეგობრის ხათრით და ისევ ემბრიონის ფორმში გაწვებოდა საწოლზე. არ დღევანდელი დღე იყო გამონაკლისი. დოლიძე ისევ თავის ოთახში იყო გამოკეტილი, თათიამ კი აღარ იცოდა რა მოეხერხებინა და რითი ენუგეშებინა მეგობარი. -განა ესე ძნელია ერთმანეთს მოუსმინონ და ცალცალკე არ იტანჯებოდნენ! არა მაინცდამაინც უნდა ატკინონ ერთმანეთს, თითქოს გამოსავალი იყოს! -ოთახში წრეებს არტყამდა თათია და ქოთქოთებდა. -შეგიძლია ორი წუთი გაჩერდე?! თავბრუ დამეხვა უკვე! -არა როგორ მთხოვ გაჩერებას როდესაც ჩემი დადნაფიცი ხელიდან მეცლება და ვერაფრით ვშველი, ის ვაჟბატონი კიდე ბათუმში გულაობს! -ისიც იტანჯება თათია. არც მისთვისაა იოლი. არ მეგონა მაგრამ მასაც სიგიჟემდე შეყვარებია მარია! და ხო გუშინ ჩამოვიდა.. უნდა გენახა მისი თვალები ყველაფრისდა მიუხედავად სახლში შესული მარიას, რომ ეძებდნენ იმის გაგების შემდეგ, რომ სამსახურიდან მეორე დღესვე წავიდა, როგორ განადგურდა. -გადამრევს ეს ხალხი მე! ხო შეუძლია, რომ დაელაპარაკოს. როგორი პრინციპულია რა! სხვის ტკივილზე არ ფიქრობს. მარიას რა ვუყო? -მოდი ცოტახანში შედი და დაელაპარაკე საყვარელო. კლუბში წამოიყვანე დღეს, მე ვაჟბატონს გამოვათრევ და შევახვედროთ რა.. ვითო ჩისტა სლუჩაინასტ -გაიკრიჭა ონიანი და ერთი ხელის მოსმისთ ჩაისვა თათია კალთაში. -ეხლა კი მაკოცე თორემ მე გავგიჟდები! -ჩემი ჭკვიანი ბიჭი -უმალ აენთო თვალები თათიას. -იო კაი რა სირცხვილია.. მარიაა სახლში! გამიშვი.. -კაიი რა მთელი კვირაა არ გამოსულა ოთახიდან და დღეს გამოვა?! გოგონას სიტყვის თქმა არ აცადა, უმალ დაეწაფა მის ტუჩებს და სხეულზე აიკრა. ამჯერად თათია იყო დომინანტი. მამაკაცის მუხლებზე მოკალათებული ნელნელა თავისუფლედებოდა ტანისამოსისგან და მამაკაცსაც ეხმარებოდა. სწრაფად შეუხსნა ქამარი და უმალ იგრძნო უსაზღვრო სიამოვნება. ნელნელა ამოძრავებდა სხეულს ზევით-ქვევით და არ წყდებოდა მამაკაცის ბაგეებს. როგორც იქნა მიაღწიეს სასურველ წერტილს და სკამოვნებისგან გასცრა ორივეს სხეულმა. *** -კარგი რა თათია რა დროს კლუბია?! შემეშვი! -ამოიხვნეშა და თავი ისევ საბანში ჩარგო. -მისმინე ვიცი, მესმის რომ გტკივა, მაგრამ ესეც არ შეიძლება. სახლიდან არ გადიხარ, არაფერს ჭამ, სულ ტირი.. მორჩი თვითგვემას და წამომყევი. ეს ერთი დღე რა.. ნახე უკეთ გახდები, განა არაფერს წარმოვადგენ შენთვის, ეს ერთი სურვილი, რომ შემისრულო?! -უცებ მოისაწყლა თავი და დაქალს მიეხუტა. -ოხხ თათია! ეს ერთხელ იცოდე! შემდეგ შემეშვები იცოდე! გამაფრთხილებლად დაუქნია თითი და საწოლიდან წამოიწია. -კი კი! ვაიმე რამაგარია. ჩემი ფერია ხარ.. როგორ გამახარე. -კარგი და რა ჩავიცვა? -უინტერესოდ იკითხა და აბაზანაშ შევიდა. -ეგ მე ვიცი! -ამაყად გაიჯგიმა თათია და გარდერობის კარი გამოაღო. ცოტახანში სარკის წინ გამოწყობილი მარია საკუთარ სხეულს თვალს ვერ წყვეტდა და ნაღვლიანად იღიმოდა. იისფერი ზოლებიანი ტოპი ეცვა, ამავე ნაჭრის მუხლს აცდენილ ქვედაბოლოსთან ერთად, რომელიც არაჩვეულებრივად გამოკვეთდა ქალის სექსუალური სხეულის თითოეულ ნაკვთს. თმები გაიშალა და დაქალმა მცირეოდენი მაკიაჟიც გაუკეთა. -ძალიან ლამაზი ხარ! დღეს იოს ორმაგი ძალებით მოიწევს ჩვენი დარაჯი! -გადაიკისკისა თათიამ და დაქალს გარებისკენ უბიძგა. -ძალიან ლამაზად გამოიყურებით გოგოებო! დღეს არ მელის კარგი საღამო როგორც ვატყობ! -ამოიხვნეშა მანქანის კარებზე მიყუდებულმა ონიანმა და გოგონებს კარი გაუღო. მალე კლუბის შესასვლელში იდგნენ და გზას მიიკვლევდნენ წინ. კლუბის აღწერას აღარ დავიწყებ, დარწმუნებული ვარ ყველას გეცოდინებათ როგორი მდგომარეობაც იქნებოდა იქ. -ვა ვა რა ხალხი! -უმალ წამოიჭრა ფეხზე ილია ნაცნობი სახეების დანახვისას და ყველას გადაეხვია. -კრასოტკა სად დამეკარგე ტო? ძაან მომენატრე! -უსაყვედურა მარიას და მოეხვია. -ბოდიში ილო საქმეები მქონდა.. -ოხ კარგი კარგი, დღეს ვატყობ შენს თავს არაერთი მომტაცებს და დავუნაყავ ცხვირს. -სიცილით გააქნია თავი და ლოყაზე აკოცა. -ვახ ტო თქვენ აქ საიდან? აბა წყნეთში მივდივართ მე და თათიაო? -'გაიკვირვა' დაბრუნებულმა დათომ, რომელსაც გვერდით საყვარელი ქერა გოგო მოყვებოდა, ხოლო უკან ფილფანი და ვიღაც ქერა ბარბი. -როგორ მომენატრე მარუს! -უმალ მიიჭრა გოგონასთან და გადაეხვია. მარია კი რას გრძნობდა ამ დროს?! ჯერ გული სიხარულკსგან აუფართხალდა, როდესაც ფილფანის ცისფერ თვალებს გადააწყდა, მაგრამ როდესაც მამაკაცის შემოხვეული ხელი დაინახა ვიღაც ქერას წელზე, რომელიც შიგადაშიგ მამაკაცს კოცნიდა, აი მანდ გაჩერდა მისთვის სამყარო. თითქოს გული ამოაგლიჯეს, ის ამ დროის განმავლობაში იტანჯებოდა, ღამეებს ათენებდა, ფილფანს კიდე უკვე მისი შემცვლელიც კი უპოვნია. რომ არა დათოს შემოხვეული ხელი, რომელიც მაგრად იკრავდა გულში, ალბათ იქვე გამოეცლებოდა საყრდენი. -ოღონდ ეხლა შეიკავე თავი, არ დანებდე მარუს! აჩვენე რომ ბევრი დაკარგა! მასაც ტკივა, მაგრამ ჯინიანია. არ მიაქციო ნათიას ყურადღება ჩვეულებრივი *ოზია. შენს გვერდით ვარ! -ეხვეოდა და ჩუმად ეჩურჩულებოდა. -კარგი. -გადაუჩურჩულა თათიამ და მანაც მოხვია ხელები. ფილფანიც ერთ ადგილს მიყინვოდა. მანაც არ იცოდა თუ ესეთ სიურპრიზს უმზადებდნენ მეგობრები. ნათიას ხმამ გამოაფხიზლა, რომელმაც დაქაჩა და გვერდზე მიისვა. დათომ გააცნო ახალ მოსულებს გოგოები. დათოს გვერდზე მომავალი ლიზი ყოფილა, რომელიც თურმე დათუნას გულში ჩავარდნია. რთული იყო მარიასთვის იმკს ყურება თუ, როგორ ეტმასნებოდა მის საყვარელ მამაკაცს ვიღაც ქალი, როგორ უტოვებდა კოცნებს იმ ადგილას სადაც მან ეხებოდა. მაგრამ კარგად ეჭირა თავი. უარი არ უთქვამს სასმელზე. ყველა ერთნაირად სვამდა, მაგრამ მარიას უკვე რამოდენიმე ჭიქაზე მოეკიდა, რაქნას არ არის მიჩვეული ალკოჰოლს. ალბათ ამანაც განაპირობა, რომ ვიღაც უცნობ მამაკაცს, რომელიც მათ მაგიდასთან მისულოყო და ცეკვა სთხოვა დათანხმდა. დათომ როგორც ქალბატონი ინებებსო მიუგო, მართალია მარია ყოყმანობდა, სანდროსთვის არ შეუხედავს, მაგრამ მისი მომუშტული ხელები დაინახა და უმალ იჩინა თავი შურისძიების სურვილმა. გაყვა დოლიძე მამაკაცს და თან ფილფანის მზერა გაიყოლა. საკმაოდ ახლოს ეკვროდა მამაკაცი გოგონას. მარია არ უწევდა წინააღმდეგობას, ალკოჰოლმაც გაათამამა. როგორც გაიგო მისი პარტნიორი კოტე იყო. კოტე მთელი ვნებით დაატარებდა გოგონას სხეულზე ხელებს, არცაა გასაკვირი, როცა ანამარიასნაირი ქალი გეცეკვება ვერავინ შეიკავებდა თავს. -ძალიან სექსუალირი ხარ პატარა! -ყურებში ჩაყვირა. მარია აწითლდა ისევ გაიღვიძა მასში მორცხვმა ქალბატონმა. ცოტახნით დაგტოვებთო უთხრა მამაკაცს და აივნისაკენ გასწია. ამ დროს ფილფანის სხეული ქარბორბალს მოეცვა. ცოტა აკლდა აფეთქებამდე. როდესაც უყურებდა მის ქალს, როგორ ეხებოდნენ და როგორ ვნებიანად უყურებდნენ. ლამის ვისკის ჭიქა შემოეფშვნა ხელში. როდესაც დაინახა, როგორ დატოვა მარიამ ის *ირი და აივნისკენ გაემართა, სანდროს გულმა ვეღარ გაუძლო და უკან გაყვა. მოაჯირს იყო მიყრდნობილი დოლიძე და ყველაფრის გაანალიზებას ცდილობდა, როდესაც მკლავში ვიღაცამ წაავლო ხელი და კედელს ააკრა. -ხომ გაგაფრთხილე არავის არა აქ უფლება შეგეხოს თქო?! მაინცდამაინც მოვკლა ის დედა მ...?! -უღრიალა და სახე უფრო ახლოს მიუტანა. ოო ესე ახლოს რამდენი ხანია არ ყოფილან, ორივე ძვლივს იკავებდა თავს, რომ არ შეხებოდნენ ერთმანეთის ბაგეებს. -გამიშვი ხელი! არანაირი უფლება აღარ გაქ ჩემზე! გაიხსენე შენი სიტყვები, გაიხსენე როგორ მიმატოვე! ეხლა რასაც მინდა იმას ვიზამ და ვისთანაც გამეხარდება იმასთან, შენ კი არ შეგეკითხები! -არც მარიამ დააკლო ყვირილი. თავადაც უკვირდა საიდან ამდენი გამბედაობა, მაგრამ ცოტა აკლდა რომ არ ატირებულიყო. -გინდა თავი მომაკვლევინო?! რასქვია ვისთანაცგინდა? მე მეკუთვნი მე! ვერავინ შეგეხება შეუშვია ამ პატარა თავში. -გამოსცრა და საფეთქელთან თითი მიადო. -შემეშვი ვერ გიტან, მეზიზღები! შენ რა ადამიანი ხარ. მე ღამეებს ვათენებ იმაზე ფიქრში, თუ სად ხარ, როგორ ხარ. უშენობა მტკივა, დანაშაულის გრძნობა მღრღნის. ადამიანს აღარ ვგავდი.. ერთ ოთახში გამოვიკეტე და შენ დაგტიროდი. და მიპასიხე რისთვის?! შევცდი მაპატიე, მაგრამ შენგან ესთ მოპყრობას არ ვიმსახურებდი არა! არც კი გიკითხვას რა მტკიოდა, მე რას ვგრძნობდი. ბათუმში წაბრძანდი, მიმატოვე.. შენ რას იფიქრებდი ჩემს ადგილას მსგავს სიტუაციაში, რომ გენახე ა? და როგორც ჩანს არც უქმედ დაგიკარგავს დრო, ეს ქერაც ხოარ მეჩვენება? მძულხარ ფილფანო ვერ გი... აღარ დაასრულებინა მარიას სიტყვა. ვეღარმოითმინა, აღარ შეეძლო მეტი, მასაც სიგიჟემდე ენატრებოდა თავისი პატარა ანგელოზი. მთელი გრძნობით დააცხრა მონატრებულ ბაგეებს. თავიდან წინააღმდეგობა გაუწია ქალმა, მაგრამ ბოლოს ხელები მოუდუნდა და თავადაც აყვა კოცნაში. კოცნიდნენ მთელი ვნებითა და სიყვარულით. ფილფანი მონატრებულ სხეულს ეფერებოდა და მთელს სახეს უკოცნიდა გოგოს, საიდანაც ცრემლები უმოწყალოდ მოედინებოდნენ. -ჩუ.. არ იტირო პატარა.. ყველაფერი კარგად იქნება.. მენდობი? -მეკრედ გაუმეორა ფილფანმა უკვე ეს კითხვა. მარია შეყოყმანდა, ბოლოს თავი დაუქნია და აწყლიანებულო თვალები შეანათა. -წავედით! -ხელი მოხვია გოგოს, მანქანაში ჩასვა და ელვის სისწარაფით მოსწყდა ადგილს. უკვე ერთი საათი იქნება რაც მგზავრობენ. ამ დროის განმავლობაში არცერთს დაუძრავს ხმა. თითქოს ზედმეტი იყო სიტყვები. ორივე გრძნობდა, რომ ყველაფერი შეიცვლებოდა. აღარ იქნებოდა მათი ცხოვრება ერთფეროვანი, რადგან ამ სასტიკი წუთისოფლის ყველაზე რთული დავალება ამოხსნენს! დიახ მათ სიყვარული იპოვეს.. იპოვეს ერთმანეთი ამ უზარმაზარ სამყაროში. სიმშვიდესა და ბედნიერებას დაესადგურა მათ სულში, თითქოს ძალა შეემატათ. გაქრა ყოველგვარი შიში მარტოობისა, შიში ყოველდღიურობისა, ერთმანეთი ეიმედებოდათ. მათი გულები უსიტყვოდ ავსებდნენ ერთმანეთს. იმდენად დიდი და ძლიერი იყო სანდროს გრძნობები მარიასადმი, რომ თავის სიტყვას გადააბიჯა. დიახ სანდრო ფილფანმა, რომელსაც სიტყვა არასოდეს გაუტეხავს აპატია თავის საყვარელ ქალს. უბრალოდ ვერ გაძლო მისი ალერსის გარეშე, მისი სურნელის გარეშე, ვერ გაძლო მისი აწითლებული ლოყების, მორცხვი ღიმილისა თუ დაბნეული თვალებისგან შორს. მიხვდა რომ არ შეეძლო მარიას გარეშე, მისი ნათელი წერტილის გარეშე. ის იყო ერთადერთი ქალი, რომელმაც შეძლო მისი გულის გალღობა. ჩუმად ისხდნენ მანქანაში და ერთმანეთის გულისცემას ითვლიდნენ. დოლოძე ენდო საყვარელ მამაკაცს და ქვეყნის დასალიერშიც უსიტყვოდ გაყვებოდა ამწამს, მაგრამ ოხ ეს ცნობისმოყვარეობა ესე, რომ ღრღნის შიგნიდან. ბოლოს მაინც ვერ მოითმინა, ფრთხილად გააპარა თვალები ფილფანისკენ, თითქოს დანაშაულ ჩადიოდეს (გადამრევს მე ეს გოგო), მაგრამ ბოლოს მაინც გაჩუმება არჩია. მოუსვენრობისაგან ბოლოს ცქმუტუნი და წრიალი დაიწყო. მალულად აყოლებდა მის ყოველ მოქმედებას ფილფანი და ბედნიერებისაგან გულში ეღიმებოდა. -რაიმეს თქმა გინდოდა საყვარელო? -ეშმაკურად გადმოხედა და მარცხენა ხელკ ნაზად შეახო გოგონას წვრილ თითებს. -არაა.. საიდან მოიტანე? -დაბნეულმა წამოიძახა და ჩაფიქრდა რაიმე ხმამაღლა ხომარ წამომცდაო. -ხოო ვხედავ რაღაც გაწუხებს.. -არაფერია მოგეჩვენა ალბათ. -უმალ იცრუა. -მარია! -უბრალოდ თათია არ გამიფრთხილებია, ისე წამოვედით. -მე მივწერე იოანეს, ასერომ დამშვიდდი, იცის შენმა დაქალმა, რომ საიმედო ხელში ხარ. -უთხრა და ეხლა თავისი ხელი გოგონას შიშველ ფეხებთან ჩაასრიალა და მოუჭირა. -ხოო.. -თქვა ხმაწართმეულმა და როდესაც მიხვდა, რომ მამაკაცი არ 'მოეშვებოდა' მის წვალებას, სასაცილოდ ააფახუნა წარბები და ამოიკნავლა -სან.. გზას უყურე არ დავეჯახოთ რაიმეს!. -და შენ ეგ განაღვლებს ეხლა? -არ წყვეტდა მამაკაცი მის ნერვებზე თამაშს. -მალე მივალთ? -უცებ გადაიტანა საუბარი სხვა თემაზე, უფროსწორად რაც აინტერესებდა იმაზე. მოულოდნელად დაამუხრუჭა ფილფანმა, გოგონასკენ გადაიწია და მთელი ვნებით დააკვდა მის ბაგეებს. -რას მიშვრები ანამარია დოლიძე! გადამრიე ამხელა კაცი.. ნუ ბუტბუტებ თორე უფრო აღმაგზნებ, არ მინდა პირველი სექსი უკანა 'სიდენიაზე' გქონდეს! -ღიმილით ჩაჩურჩულა და ყურის ბილილოზე უკბინა. -გარყვნილი ხარ ფილფანო! შემეშვი. -უმალ აენთო დოლიძის ქალი და ხელი კრა გულმკერდზე. ფილფანმა არ დაანება ისევ აიკრა მთელი სხეულით გოგონა. -ვერ ვიტან როცა მატყუებ! ჯერ ვერ ჩავალთ დანიშნულებისნადგილას, ეს სიურპრიზად დარჩება და ცნობისმოყვარეობა ცოტახნით დაიოკე. -კი მაგ.. -ჩუ.. და ნურც ეხლა ტყუი სიგიჟემდე გინდა შენც, რომ შეგეხო ასერომ მაკოცე და უკან გადაძვერი, დაიძინე ცოტახნით დაიღლები! -მარია უმალ წაეტანა მკს ბაგეებს, პარალელურად კბენდა ხოლმე ქვედა ტუჩს და სიამოვმებისგან კრუსუნებდა. -საკმარისია ბოს, მეტი არ დაგიმსახურებიათ. -ვნებიანად ჩაჩურჩულა და უკან გადაფოფხდა ნელნელა. ფილფანმა უკმაყოფილოდ გააქნია თავი და გოგონას უკანალს ხელი მისცხო. -მაინტერესებს რომ ჩავალთ სად გამექცევი! *** თვალები, რომ გაახილა ისევ ბნელოდა, ერთი განსხვავებით რომ ეხლა ზეწარში იყო ნახევრადშიშველი გახვეული, ხოლო მამაკაცი უკნიდან ეკვროდა და მშვიდად ფშვინავდა. ნეტა სად იყვნენ? არ ასვენებდა ეს კითხვა. სხვა ვერაფერს ხედავდა, ალბათ ორ თითსაც ვერ მკიტანდა თვალთან წესიერად. გამთენიისას წრიალში ისევ ჩაეძინა. ამჯერად მამაკაცის მხურვალე კოცნებმა გააღვიძეს. -სანდროო.. გაა..ჩერ.დ.ი..ძვლივს ამოილუღლუღა სიამოვნებისგან. -ცოტას მოგეფერები პატარა! შემდეგ აქაურობა დავათვალიეროთ. -ნიშისმოგებით ჩაუკრა თვალი და ქალის ამობურცულ მკერდს წაეტანა. -აჰჰ.. სად.. ვა..რთ? -ამოიკვნესა, ხელები მამაკაცის თმებში ახლართა და ფეხები უფრო მაგრად შემოხვია წელზე. -სვანეთში! -ამაყად ჩაილაპარაკა და წინ წამოწეული გოგონა ისევ ლოგინზე დააგდო. -ჯერ არ დამიმთავრებია. -რაააა? -უმალ წამოიყვირა გაოცებულმა და აჟიტირებულმა დოლიძემ. -აუუ დავათვალიეროთ რა.. სან.. გთხოვ.. მერე განვაგრძოთ.. -ეშმაკურად გაუღიმა და კისერში უკბინა. -ოხხ მარია სწრაფად მოწესრიგდი! -მაგრად აკოცა და გაუშვა ხელი. მარიაც აჟიტირებული უმალ შევარდა სააბაზანოში თავის მოსაწესრიგებლად საცვლების ამარა. ხოლო ფილფანი კი დატოვა ლოგინზე გაწოლილი ჰორმონებ ათუხთუხებული და გაგიჟებული. რა ქნას ბავშვობიდან ოცნებობდა სვანეთის ნახვაზე. გატაცებული იყო ამ მახარის ბუნებით, სულ აჟიტირებული ათვალიერებდა სვანეთის ფოტოებს. ნახევარ საათში მოიწესრიგა თავი. პირსახოცით გაიმშრალა სხეული და თავზე დაიმაგრა. საცვლები ამოიცვა და ფრთხილად გაყო თავი გარეთ. არ დახვდა ფილფანი ოთახში, ასერომ თავისუფლად გამოვიდა და იქვე დადებული ჩემოდნისაკენ აიღო გეზი. თეთრი სარაფანი ამოიღო და გატაწყვიტა ამავე ფერის საცვლები მოერგო, რომ არ დაელანდა. ფრთხილად შეიხსნა ლიფი და ასაღებად დაიხარა, როდესაც მამაკაცის ხელები შემოეხვივნენ წელზე. -მინდიხრ ანამარია! -როგორც ჩანს ამდენი ხანი მამაკაცი აივანზე იყო და ქალის თითოეულ მოძრაობას აკვირდებოდა. ბოლოს ვერ გაუძლო მისმა ისედაც ჯერ არ დაწყნარებულმა ჰორმონებმა და უმალ მიეჭრა გოგონას. მარია კი ადგილიდან ვერ იძროდა, ვერც ხმა ამოიღო, კისერი გადააგდო უკან და მამაკაცს საშუალება მისცა ადვილად ეთარეშა მის ნაზ კანზე. მხოლოდ ქვედა საცვლის ამარა იდგა ფილფანის წინ და მისდაუნებურად მაინც ღელავდა იმაზე თუ რა შეიძლება მომხდარიყო ცოტახანში. ფილფანი კი წელს ზევით შიშველი იდგა, საყვარელ ქალს ეკვროდა უკნიდან, ცალი ხელით მკერდზე ეფერებოდა, ცალს კი ქალის საცვალზე დაატარებდა. თავისკენ შემოაბრუნა და მისკენ წაიწია, ქალმა კი ინსტინქტურად რამოდენიმე ნაბიჯი უკან გადადგა და ასე გრძელდებოდა მანამ სანამ წასასველელი არ დაელია. -ეხლა სად გამექცევი?! -ვნებიანად უჩურჩულა სვანმა და გოგონას ბაგეები იპოვა. ხელები უკანალზე ჩაუსრიალა და მოუჭირა. -ააჰ სნდ..რო... გაჩერდი.. -ამოილუღლუღა და ხელები მამაკაცის თმებში ახლართა. ფილფანს მის ქმედებაზე ჩაეცინა და წელზე შემოისვა დოლიძე. -მაგიჟებ პატარა ქალო! ეხლა ჩემი, რომ არ გახდე მოვკვდები! -ხრინწიანი ხმით უჩურჩულა და უფრო ძლიერ ააკრა კედელს. არ წყვეტდა კოცნას და თეძოების მოძრაობას გოგონას სხეულზე. რაც მარიას გონს აკარგვინებდა და აზროვნებას უქვეითებდა. -შენ ხომ.. დამ..პირდი.. ააა.. სვანეთი.. -ფერია ეხლა შენში, რომ არ შემოვიდე ყველაზე დიდ ცოდვას ჩავიდენ ალბათ! გპირდები როცა მოვრჩემით მერე ვნახავთ ყველაფერს! ნუ გეშინია, შევეცდები არ გატკინო არაფერი. ეჩურჩულებოდა და ნელნელა საწოლოსკენ მიყავდა. ფრთხილად გადააწვინა ვნებისაგან თვალებ მიბნედილი სასურველი სხეული. ქამარი შეიხსნა და შარვლისგან გათავისუფლდა. უმალ მოექცა ქალის ფეხებშუა და უფრო ფართედ გააშლევინა. ნელა ჩაასრიალა ხელები ბარძაყებამდე და მაგრად მოუჭირა. მარიამ ხელები მოხვია კისერზე და სველი ქოცნები დაუტოვა მამაკაცს სხეულზე. მთელი სხეული დაუკოცნა მამაკაცმა, ბოლოს ქალის სუსტ წერტილსაც მიადგა და ვერც მარიამ დაიოკა ამჯერად სიამოვნების ამოძახილი. -რატო.. მაწვალ..ებ?! სიამოვნებისაგან ბრაზმორეულმა ამოიკრუსუნა და ფრჩხილები დაასო ფილფანის ზურგს. -ჩემს ვნებიან ქალბატონს ეხლავე ავუსრულებ წადილს! -ტუჩზე უკბინა და საცვლებისაგან გათავისუფლდა. ფრთხილად მოაცილა ქალს ბოლო ნაჭერი და თვალებში ჩახედა. -რო რამე მითხარი.. როგორც არუნდა მინდოდეს გავჩერდები კარგი?! -თბილად უთხრა და ნაზად აკოცა. -კარგი -ჩუმად ამოილაპარკა და ბოლომდე მიენდო მამაკაცს. და აი ისიც პირველი ბიძგი მარიას სხეულში და ტკივილისაგან დამანჭული სახე. უმალ ჩაჭიდა ხელები ზეწარს და ამოიკვნესა. ნელნელა თავდაპირველი ტკივილი განელდა და ეხლა სიამოვნებისაგან კრუსუნებდა ბოლო ხმაზე. სანდროს მეამბოხე სულმა მაინც იჩინა თავი და როდესაც კმაყოფილება ამოიკითხა ქალკს თვალებში, მოქმედებები გააძლიერა და უფრო მომთხოვნი გახდა. გოგონას ხელები თავისასში მოიქცია და ზევით გაუკავა. პარალელურად მარიას ზედა ნაწილს ტუჩებით აგემოვნებდა. საოცარი შეგრძნება იყო, ამდენი ემოცია ერთბაშად პირველად მოყრილიყო დოლოძის სხეულში და სიამოვნებისაგან დაფრინავდა. უფრო მაგრად მოხვია ფეხები მამაკაცს და გაახელა მისი მოქმედებები. -როგორ ძაან ტკბილი ხარ პატარა! -სან.. აა.მმ.. ეხლა.. -ვიცი პატარა.. მეც.. გაორმაგდა მათი ოხვრა და კვნესა. ბოლო ბიძგები, ერთმანეთზე აკრული ორი სხეული.. ოო ეს სიამოვნების პიკი იყო! ბოლო ხმაზე ამოიკვნესა მამაკაცის სახელი და ბოლოჯერ შევიდა მასში ფილფანიც. სანდრო თავის მხარეს გადაწვა და გოგონაც თან გაიყოლა. სხეულზე ყავდა დაწოლილი ეს სათუთი არსება, რომელსაც თავი მის კისერში ჩაერგო, ფილფანს ხელები მის საჯდომზე მოეკალათებინა და მასთან ერთად სუნთქვის დარეგულორებას ცდილობდა. ერთიმეორეს გულისცემას უსმენდნენ და მთელი ძალით ეხუტებოდნენ ერთმანეთს. -მიყვარხარ ანამარია! მხოლოდ მე მეკუთვნი, მხოლოდ მე! ჩემი პატარა ტკბილი ქალი ხარ! -მეც მიყვარხარ ფილფანო! გონისდაკარგვამდე მიყვარხარ! მხოლოდ შენი ვარ, შენ კიდე ჩემი! -გამაფრთხილებლად დაუქნია თითი და ფილფანის კმაყოფილ ბაგეებს თავისი მიაწება. *** სამი დღე გაატარეს სვანეთში. მარია აღფრთოვანებული ათვალიერებდა ამ გასაოცარი კუთხის ბუნებას. ფილფანი კი ცდილობდა ყველაფრის ჩვენება მოესწრო ქალისთვის და მისი ბედნიერი სახისთვის ეცქირა. დილით ადრიანად წამოაგდებდა ხოლმე მარია მამაკაცს, მართალია ფილფანს ადრე ადგომა ძალზედ ეზარებოდა, მაგრამ როდესაც თავისი ფერიას გაბუტულ ტუჩებგადმოტრიალებულ, სატირლად დაბრეცილ სახეს დაინახავდა, წამსვე მასთან ჩნდებოდა დილის დესერტს მიირთმევდა და სულ რაღაც ნახევარ საათში უკვე ხელიხელჩაკიდებულები დასეირნობდნენ სვანეთის მიდამოებში. საღამოობით შინ დაქანცულები ბრუნდებოდნენ, მაგრამ მარია იმდენად კმაყოფილი იყო, ეხლა მამაკაცს ასაჩუქრებდა და ვახშამს უმზადებდა. არაჩვეულებრივი კულინარი აღმოჩნდა დოლიძეების ქალიშვილი.. უი მომიტევეთ ეს შეცდომა აწ უკვე ქალბატონი. თან რაღაც-რუღაცეების სწავლა ნელიკოსგანაც უსწავლია თავისუფალ დროს. და ხო კინაღამ დამავიწყდა ბოლოს მისი მარწყვივით ბაგეების სახით ფილფანი დესერტსაც ღებულობდა. დედას ელაპარაკა და უთხრა, რომ სვანეთში იყო. წვრილმანები აღარ მოუყოლია გადაწყვიტა როდესაც პირადად ნახავდა შემდეგ გაეზიარებინა საყვარელი დედიკოსათვის თავისი ბედნიერება და სანდროს დაჟინებული თხოვნით, როდესაც ქალბატონი ნინო და დათუჩა სოფლიდან დაბრუნდებოდნენ ერთმანეთი გაეცნო მათთვის. ეხლაც ბუხრის წინ ისხდნენ, პლედი გადაეფარათ და ფიქრებში გართულიყვნენ. ნახევარი ტანით ფილფანის სხეულზე იყო მიხუტებული და ბედნიერი იღიმოდა. მამაკაცს კი ხელები შემოეხვია გოგონასთვის, დროდადრო თავზე კოცნიდა და თითებს მის გლუვ კანზე დაასრიალებდა. ეჰჰ ამათ შემხედვარე მეც მომინდა საყვარელი მამაკაცი გვერდით მარა სადაა ბიძია?! იფ ნამეტანი მომინდა ალბათ არა? -რა ცუდია, რომ ხვალ ისევ თბილისში გვიწევს დაბრუნება. -გაბუსხულმა ანამარიამ დაარღვია სიჩუმე და კაცს სველი კოცნა დაუტოვა კისერში. -არაუშავს პატარა გპირდები სწავლა, რომ დაგიმთავრდება კვლავ ამოვალთ მე და შენ.. და ნუ იბუსხები რა კნაჭა. -ცხვირზე თითი დაკრა, შემდეგ კი იმავე ადგილს კბილებით წაეტანა. -მეტკინა ველურო! -სახე სასაცილოდ დამანჭა დოლიძემ და მარჯვენა გვერდში უჯიკა. -როცა გინდა ესეთი ველური კი გჭირდები?! - უცებ დაუნამიოკა და ააწითლა საწყალი გოგო. -სანდრო! უტაქტო ხარ რა.. არ იქნება შენი გამოსწორება. -უმალ წამოიწია, ხელები გადაიჯვარედინა და გაბუსხულმა შეუღრინა. -და სწორედ ესეთი უტაქტო ფილფანი შეგიყვარდა შენ.. რა არა?! -გამომწვევად გადახედა, თავადაც წამოიწია და თავისი სახე მარიას სახეს გაუსწორა. -არ მითხრა ეხლა, რომ არ ნატრობ ამწამსვე ველურად გადავიქცე და სიამოვნების ზენიტში აგიყვანო? -მაცდურად ეჩურჩულებოდა და ტუჩების ზედაპირს ქალის კანზე დაატარებდა, მაგრამ არ კოცნიდა. -კარგი რახან არ გინდა.. რა გაეწყობა. -ანამარია ადგილიდან არ იძვროდა, მაგრამ რა იცის სანდრიკომ ქალის შიგნით რა ორომტრიალი იყო სრული ევოლუცია გრძნობებისა.. ასადგომად წამოიწია მარიამ, რომ დაქაჩა და თვისკენ შეაბრუნა. -ჯანდაბა ფილფანო შენი თავი მინდიხარ! და მამაკაცის ბაგეებს დააკვდა მოწყურებულივით. კმაყოფილმა ფილფანმა ერთი ჩაიცინა და უმალ მოექცა გოგონას ზევიდან. ოო მართლაც რომ მხეცმა გაიღვიძა იმ წამს მამაკაცში. სხეულის თითოეულ ნაწილს ველურივით უკოცნიდა, ხოლო ხელებს ვინ უწყის სად არ დააცოცებდა. წამებში განთავისუფლდნენ ორივენი არასასურველი ნაჭრებისაგან. იმდენად დიდი იყო ერთმანეთის დასაკუთრების სურვილი, რომ თავს ვეღარ აკონტროლებდნენ. მარიას ფართედ გადააშლევინა ფეხები, ქალი კი თმებში წვდა და მთელი ძალით დაქაჩა თავისკენ, გახელებული მამაკაცი კი უმალ შეიჭრა ქალის სხეულში და ემოციების ფეირვერკი გააჩაღა. ესეთი მომთხოვნი ჯერ არ ყოფილა მამაკაცი, კარგი კიდე საცხოვრებლები რომ დაშორებულია ერთმანეთისგან კარგა მანძილით, თორემ ამ საღამოს ვიღაცას მარიას კვნესას ბოლო ხმაზე ნოტებში მოასმენინებდნენ. სანდრო კი არადაარ ცხეებოდა, ყოველჯერზე აძლიერებდა ბიძგებს და უფრო სწრაფად შედიოდა საყვარელ არსებაში. ერთი ხელში ქალის კისერი ქონდა მოქცეული და შიგადაშიგ კოცნიდა, მეორეს კი ხან ბარძაყზე უჭერდა, ხან დოლიძის მადისაღმძვრელ მკერდს სინჯავდა. -აჰჰ სან.. -მაგიჟებ ანამარია. -დროდარდო ეჩურჩულებოდნენ ერთმანეთს და როგორც იქნა მორჩნენ და მიიღეს სასურველი, სიამოვნების პიკი, სიამოვნებისაგან აკანკალებული სხეულები. მთელი ღამე ბუხრის წინ ერთმანეთს ალერსში გალიეს. ბოლოს ძალა გამოცლილები ერთმანეთს მიესვენენ და ძილმაცთ მოსტაცა თავები. *** -იო გეყოს! ვერ მოვასწრებთ ყველაფრის მომზადებას და შენი ძმადნაფიცი მოგვკლავს. -უკვე მერამდენენდ უმეორებდა თათაჩკა ონიანს ვინ მოთვლის. -აჰჰ ცოტა ნელა ველურო.. -ემოციებით გადატვირთულმა, ონიანის კალთაში აფართხალებულმა ქალმა სიამოვნებისაგან ამოიკვნესა, ქვედა ბაგე კბილებს შორის მოიქცია და მამაკაცს ფეხები უფრო მაგრად შემოხვია წელზე. მოდით ამ გაუგებარ სიტუაციას აგიხსნით. ფილფანის თხოვნით საძმო და თათია სვანეთში გაემგზავრნენ, რათა მეგობარს დაეხმარონ რაღაცაში.. მოდით ამ რაღაცას მოგვიანებით გეტყვით. ნუ მოკლედ დათო და ილია, ილიას მანქანით წავიდნენ, ხოლო გვრიტები ერთად და შუა გზაში ვაჟბატონმა ჰორმონები ვეღარ მოთოკა და საყვარელი სხეული უკანა 'სიდენიაზე' ააფართხალა. -ნუ მთხოვ ცხოვრება ბოლომდე უნდა შეგიგრძნო! -ამოიოხრა ონიანმა და უფრო მაგრად დააწვა ქალის სხეულს. უფ კაი კიდე მოუფიქრებიათ და მანქანა ისეთ ადგილას გაუჩერებიათ სადაც ხალხი არ მოძრაობს, კინაღამ გული გამისკდა. თქვენ უნდა გენახათ იოანეს ზურგი რა დღეში ქონდა, ქალბატონმაც კარგად იმუშავა. მამაკაცის მანქანამ კი სასწაულები იხილა.. ისმინა.. -სულ ცოტაც პატარა.. -ხრინწიანი ხმით ჩასჩურჩულა და ქალის მკერდს წაეტანა. როგორც იქნა მოსწყდნენ ერთმანეთის სხეულებს და გამოსაფხიზლებლად ჰაერი ღრმად ჩაისუნთქეს. და როგორც იქნა ბოლოს ორსაათიანი მგზავრობის შემდეგ დანიშნულების ადგილს მიაღწიეს. -რა იყო გვრიტებო სხვა დრო ვერ ნახეთ? -უმალ წაკბინა მეგობრებს ილიამ როგორც კი ჰორიზონტზე გამოჩდნენ. -ილია დაგამტვრევ ძვლებში. -შეუღრინა ძმაკაცს და ქალს ხელი მოხვია. მოდით აქაც გაგარკვევთ რა ხდება. ჩვენი ოთხეული ამჟამად ერთ-ერთ მთაზე იმყოფება საიდანაც ხელისგულივით მოჩანს მთელი სვანეთი. მაგრამ ეს თვალწარმტაცი ადგილი მხოლოდ ამით როდია გამორჩეული, აქ პატარა ულამაზესი ეკლესიაა აგებული. ნამდვილი საოცრებაა, ეკლესიის ეზო მორთულია სხვადასხვანაირი ყვავილებით, ერთისიტყვით პატარა სამოთხეა. და მოდი გამოვიცნობ! სავარაუდოდ შენც იგივე გაიფიქრე მკითხველო რაც მე, დიახ დიახ მართალი ხარ შენც ადვილად მიუხვდი ფილფანს ჩანაფიქრს. დილით მარიას თხოვა ცოტა ხანი ისევ გაესეირნათ წასვლის წინ, რათა კიდევ ერთი არაჩვეულებრივი ადგილი ენახებინა. ანამარიაც დათანხმდა, თმები გაიშალა, ვარდისფერი სარაფანი გადაიცვა და მამაკაცს მიყვა. ნანახმა კი შოკში ჩააგდო, ჯერ ხომ ამ შესანიშნავი ადგილის ხილვით აღფრთოვანებას ვერ მალავდა, შემდეგ კი მეგობრების დანახვამ გააკვირვა და გაახარა. ჯერ კიდევ ვერმოსულიყო გონს, სანდრომ ხელი რომ მოხვია და ეკლესიაში შეიყვანა, სადაც მღვდელი ელოდებოდათ. სიტყვები უკვე ზედმეტი იყო დოლიძეც მიხვდა მათი შეკრების მიზეზს და ბედნიერებისაგან ატირდა. ფილფანმა მაგრად ჩაჭიდა ხელი და მამაოსთან მიიყვანა. ცოტახანში კი უკვე ჯვარდაწერილები მოგობრების მილოცვას ღებულობდნენ და გულში იკრავდნენ ერთმანეთს. -მეც მაქ რაღაც სათქმელი. -უცებ გააჩუმა იოანემ ყველა და უხერხულად მოიქექა თავი. თათიას წინ დადგა და დაიწყო -მოკლედ თუ თანახმა ხარ მეც მინდა ჯვარი დავიწეროთ საყვარელო, ჩემი გული მხოლოდ შენთვის ძგერს.. გამომყვები ცოლად? -ღრმად ამოისუნთქა და მომლოდინედ მიაპყრო თვალები თათიას. -მიყვარხარ ონიანო! -ბედნიერებისაგან თვალები აენთო და მთელი ძალით ჩაეხუტა მამაკაცს. ერთმანეთზე მიხუტებულები იდგნენ ეკლესიის ეზოში ფილფანი და დოლიძე, და მეგობრების ბედნიერებას თვალს ადევნებდნენ. -მი სი მალატ! -სანდრო. -მი სი მალატ! -ანამარია. -------------------------------------------------------------- გამარჯობა ჩემო ტკბილებო. ვიცი ძაან ცუდი გოგო ვარ ესე რო გადავიკარგე მაგრამ რა ვქნა?! გამოცდები მაქ.. ერთი თვეც და თქვენი ვარ :დდ იმედია გახსოვთ ეს ისტორია შეგახსენებთ პირველად დავწერე.. და ჩემდა გასაკვურად თავის დროზე დიდი გამოხმაურება მოყვა და ძალიან ბევრის გული მოინადირა! ვისაც წაკითხული გაქვთ წოტახნით წარსულში დაბრუნდით, დანარჩენებმა კი ისიამოვნეთ თქვენთვის ახალი ისტორიით .. ხო კიდე ბოდიში მაქვს მოსახდელი მეორე ისტორია დავიწყე და არ დავასრულე..(( და მიგატოვეთ სამწუხაროდ. გპირდებით როცა დროა გამოვნახავ აუცილებლად ავთვირთავ სრულად! მიყვარხართ !!! ველოდები შეფასებებს და თქვენს ტკბილ კომენტარებს^__^ ჯანსაღ კრიტიკასაც ვღებულობ ! :დდ |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
