უცებ შემოტრიალდა და ლამის თვალები გადმოუცვივდა, როცა დემეტრე დაინახა.
საშინლად გაღიზიანდა ერთი დღის გაცნობილი ადანიანი, რამდენს უბედავდა.
-ხელები გაწიე-უთხრა და ხელი კრა,მაგრამ ადგილიდან ვერ დაძრა.
ბიჭი კი იდგა და კმაყოფილი სახით უყურებდა ხელებში მომწყვდეულ ბელას, რომელიც
უშედეგოდ ფართხალებდა.დემეტრე დაიხარა და ტუჩემი ყურთან, ძალიან ახლოს მიუტანა
-ბელ-უთხრა ხრიწიანი ხმით და იქვე ,ყურთან სველი კოცნა დაუტოვა.
ბელა წამით მოდუნდა ,მაგრამ როცა ბიჭის ხითხითს მოჰკრა ყური ,უცბად გამოფხიზლდა და
მტრული მზერა ესროლა.
პირი გააღო რაღაცის სათქმელად ,მაგრამ დემეტრე უცებ გავიდა ოთახიდან.

იდიოტი, ჩაილაპარაკა თავისთვის და თავისი საქმე გააგრძელა.
ცოტახანში მაგიდა ნაირ-ნაირი საჭმელებით გააწყო და თავისი ნახელავით კმაყოფილი
დარჩა.
როცა უკვე ყველა სუფრას მიუჯდა მაშინღა გაახსენდა, რომ მთელი დღე არაფერი უჭამია.
ცოტა რამ თვითონაც მიირთვა და საქმე გააგრძელა.
7 საათი იყო ყველაფერს, რომ მორჩა.ცოტა გასეირნება მოუნდა. ამიტომ შინისკენ მიმავალ გზას
ფეხით გაუყვა.
მისეირნობდა თან გრილი ჰაერი სახეზე სასიამოვნოდ ხვდებოდა.
ისევ ფიქრებმა გაიტაცა მისთვის სასიამოვნო ფიქრებმა. ახსოვს 8წლის იყო
როდესაც მამამ ველოსიპედის ტარება ასწავლა. ახსოვს როგორ უწყრებოდა მამას დედა
ყოველ ბელას გადატყავებულ ფეხზე. მამაშვილი კი ეშმაკური სიცილით და ტკბილი
სიტყვებით შემოირიგებდნენ ბუზღუნა დედიკოს.
მამა ილია ყიფშიძე იყო დედა კი მაკა კურტანიძე.ყოველთვის ეამაყებოდა ბელას თავისი
მოსიყვარულე ოჯახი.
საშინელი სევდა შემოაწვა. ყველაზე მეტად უნდოდა ყოლოდა გვერდით ისეთი ადამიანი ,
ვინც გაუგებდა და დაამშვიდებდა. უნდოდა ყოლოდა ადამიანი ვის მხარზეც თავისუფლად
გადმოყრის ცრემლებს
მიმოწერის დაწყება
უცებ შემოტრიალდა და ლამის თვალები გადმოუცვივდა როცა დემეტრე დაინახა.საშინლად გაღიზიანდა ერთი დღის გაცნობილი ადანიანი რამდენს უბედავდა.
-ხელები გაწიე-უთხრა და ხელი კრა,მაგრამ ადგილიდანაც ვერ დაძრა.
ბიჭი კი იდგა და კმაყოფილი სახით უყურებდა ხელებში მომწყვდეულ ბელას რომელიც უშედეგოდ ფართხალებდა

დემეტრე დაიხარა და ტუჩემი ყურთან ძალიან ახლოს მიუტანა
-ბელ-უთხრა ხრიწიანი ხმით და იქვე ყურთან სველი კოცნა დაუტოვა
ბელა წამით მოდუნდა მაგრამ როცა ბიჭის ხითხითს მოჰკრა ყური უცბად გამოფხიზლდა და მტრული მზერა ესროლა
პირი გააღო რაღაცრარაცის სათქმელად მაგრამ დემეტრე უცებ გავიდა ოთახიდან
;
იდიოტი ჩაილაპარაკა თავისთვის და თავისი საქმე გააგრძელა
ცოტახანში მაგიდა ნაირ-ნაირი საჭმელებით გააწყო და თავისი ნახელავით კმაყოფილი დარჩა...როცა უკვე ყველა სუფრას მიუჯდა მაშინღა გაახსენდა რომ მთელი დღე არაფერი უჭამია
ცოტა რამ თვითონაც მიირთვა და საქმე გააგრძელა.
7 საათი იყო ყველაფერს რომ მორჩა.ცოტა გასეირნება მოუნდა ამიტომ შინისკენ მიმავალ გზას ფეხით გაუყვა
მისეირნობდა თან გრილი ჰაერი სახეზე სასიამოვნოდ ხვდებოდა.ისევ ფიქრებმა გაიტაცა მისთვის სასიამოვნო ფიქრებმა.ახსოვს 8წლის იყო როდესაც მამამ ველოსიპედის ტარება ასწავლა ახსოვს როგორ უწყრებოდა მამას ყოველ ბელას გადატყავებულ ფეხზე.მამაშვილი კი ეშმაკური სიცილით და ტკბილი სიტყვებით შემოირიგებდნენ ბუზღუნა დედიკოს.
მამა ილია ყიფშიძე იყო დედა კი მაკა კურტანიძე.ყოველთვის ეამაყებოდა ბელას თავისი მოსიყვარულე ოჯახი
საშინელი სევდა შემოაწვა.ყველაზე მეტად უნდოდა ყოლოდა გვერდით ისეთი ადამიანი ვინც გაუგებდა და დაამშვიდებდა.უნდოდა ყოლოდა ადამიანი ვის მხარზეც თავისუფლად გადმოყრის ცრემლებს.
ამ ფიქრებში იყო, როცა მიხვდა, რომ უკვე საკმაოდ გვიანი იყო.
ტაქსი გააჩერა და სახლში წავიდა. იქ მისულს მალევე დაეძინა. დილით
მაღვიძარას ხმამ გააღვიძა, თავი სასწრაფოდ წამოყო, მაგრამ გაახსენდა, რომ დღეს
ისვენებდა. ფრატუნით წამოდგა ფეხზე და სამზარეულოში გავიდა ყავის
გასაკეთებლად.წყალი დადგა და თავისი ამღერებული ტელეფონისკენ დაიძრა.
-გისმენთ
-გისმენთ კი არა შე უნამუსო გადახვედი ცალკე და საერთოდ დაივიწყე ხო დეიდაშვილი-
ცოფებს ყრიდა მია.
-ისაა . .მეე -თავის მართლება დაიწყო ბელამ.
-არმაინტერესებს! ეხლა მალე ჩაიცვი და ჩემსკენ გამოდი-უთხრა და პასუხის გაცემაც არ
აცადა ისე გათიშა.
-გიჟია -გაეცინა ბელას და ადუღებული წყალი ფინჯანში დაასხა.
ყავა დალია და ოთახში წავიდა ჩასაცმელად.
მალევე ჩაიცვა და წავიდა.




არ აქტიურობთ ამიტომ დავდე პატარა თავიი :)) მგონია რომ არ მოგწონთ :)) შევწყვიტო თუ გავაგრძელო? (შეგიძლიათ მომაწოდოთ თქვენი იდეები ისტორიისთვის გავითვალისწინებ :)) ) <33