კლასსში შევედით და ზარიც დაირეკა.

- ბიჭო ორი გაკვეთილი დავრჩეთ და წავიდეთ. ( ალექსანდრე )
- დღეს ისედაც ოთხი გვაქვს, იყავით რა მომენატრეთ ძალიან. ( ანუკი )
- ბაზარი არააა ანუკი, მაგრამ რაღაც საქმე მაქვს. ( ალექსანდრე )
- რამე მოხდა?
- არა არა, დღეს ჩემი ბიძაშვილი ჩამოდის ამერიკიდან და უნდა დავხვდე. ( ალექსანდრე )

რამდენიმე წუთში მასწავლებელი შემოვიდა კლასში.

- ვაჰ ლია მას როგორ მომენატრეთ.
- ამას ვის ვხედავ, როგორ ბრძანდებით დადა? ( ლია )
- არაჩვეულებრივად, თავად?
- უკეთესად ვიქნებოდი, დღეს აქ რომ არ დამენახეთ. ( ლია )
- რა საჭიროა ასეთი უხეშობა, მეკი მგონია, რომ ჩემმა დანახვამ გაგაბედნიერათ.
- ბევრს ლაპარაკობ. ( ლია )

პასუხის გაცემას ვაპირებდი, რომ ანუკიმ გამაჩერა

- დაად, საკმარისია. ( ანუკი )

ჩვეული ღიმილით გავუღიმე და ვაკოსკენ გადავიხარე.

- ბიჭო აბა სად არის ის ახალი გოგო?
- არვიცი არ დამინახავს, ალბად არ არის დღეს. ( ვაკო )

მთელი გაკვეთილი არ გავჩუმებულვარ, ბევრი ვიღადავე შემდეგკი ჩანთა ავიღე და კლასიდან გავედი, ალექსანდრეც უკან გამომყვა.

- რომელ აეროპორტში?
- დავრეკავ ახლავე და გავიგებ. ( ალექსანდრე )
მანქანა სწრაფად დავძარი და მუსიკას ბოლომდე ავუწიე.
- თედი ნემსცვერიძე გაგიგია? ( ვაკო )
- არა, ვინ არის?
- არასწორი საქციელებით შევნიშნე ეს ბოლო პერიოდი. ( ვაკო )
- მოკლედ და ზუსტად იბაზრე ვაკო.
- კაროჩე ლენასთან ზედმეტად აქტიურობს. ( ვაკო )

ლენა ჩვენი ბავშობის მეგობარია, რამდენია წელია ერთად მოვდივართ და ალექსანდრეს დღემდე ვერ უთქვია, რომ უყვარს.

- მერე მივხედოთ.
ტელეფონი ავიღე და გიუშასთან დავრეკე. ( იმენნა ძმაკაცი )
- თედი ნემსცვერიძე - ამ ტიპის მოკლე პირადული ინფორიმაცია და ნომერი მჭირდება ძმაკაც.
- დღესვე? ( გიუშა )
- კი დღესვე.
- კარგი, გავარკვევ ყველაფერს და შეგეხმიანები. ( გიუშა )

ტელეფონი გავთიშე და ალექსანდრეს გავხედე.

- გაიგე რომელ აეროპორტში მივდივართ?
- რამდენიმე წუთში მომწერენ. ( ალექსანდრე )
- კარგი, ის მომიყევი ლანასთან ზედმეტ აქტიურობაში რა იგულისხმე.

ალექსანდრემ მოყოლა დაიწყო და ცოტახანში ისიც გავიგეთ რომელ აეროპორტში მივდიოდით.

- ყველაფერს საყვარლად მოგიგვარებ ძმაკაც, ეს პერიოდი ისედაც ზედმეტად მომრავლდნენ არაფრისმქმნელი აფერისტი ტიპები, გოგოებთან ცვეტში „მაგრები“ რომ არიან და ცალკე ლეკვები, სიყვარულის აზრზე არ არიან და სწორი მოქემდება ხშირად ავიწყდებათ.
- შენ რომ არ მყავდე რა მეშველებოდა დადა. ( ალექსანდრე )
- მე რომ არ ვიყო შენს გვერდით აქამდე ათასჯერ დაგბრიდავდნენ.
- უეჭველი, ვერ გადავრჩებოდი. ( ალექსანდრე )

ჩემს სახელს და გვარს ყველა ცნოდა და ყველა მერიდებოდა, ეს ჩემი სწორი ცხოვრებით დავიმსახურე, უსამართლობას და ტყუილს ცვეტში ვერ ვიტან, ძმაკაცები და ჩემი ოჯახი ყველაფერზე წინ დგა, შეყვარებული? - აი ეს ისთემაა რომელსაც არ ვეხები, ჩემი გარეგნობის და დამაბნეველი ხასიათის გამო გოგოები არასდროს არ მაკლდა, მაგრამ ნამდვილ სიყვარულზე ყოველთვის ბევრს ვღადაობდი - იქიდან გამომდინარე რომ მოკლე ურთირთობები მაკმაყოფილებდა, ჩემი გარეგნობა - მაღალი, თეთრი, წაბლისფერი თმით, ხშირი წვერით და ძალიან მაგარი მწვანე თვალებით, ზედმეტად ღია ფერის კანი და ასეთი მწვანე თვალები ჩემო ჯოკერი იყო, რომლითაც ყველას ვხიბლავდი, „ნამდვილი სიყვარულით“ არასდროს არავინ მყვარებია, რადგან ჯერჯერობით არ მინახავს გოგო, რომელიც ჩემს ყველა მოთხოვნას 100 % - ით დააკმაყოფილებს, ასევე ცნობილი ვარ ჩემი სიგიჟით, ძალიან მიყვარს მანქანა და აქედან გამომდინარე დრიფტის და სიჩქარის სერიოზული ფანი ვარ, საბოლოოდ - სწორად ცხოვრება და სინამდვილეა ჩემი ყველა ქმედების მიზეზი.

- ეს აეროპორტია, შეანელე. ( ალექსანდრე )

მანქანა გავაჩერე და ალექსანდრეს ვანიშნე გადასულიყო.

- შენ არ წამოხვალ? ( ალექსანდრე )
- არა არ წამოვალ.
- რატომ? წამოდი რა არ მინდა მარტო დახვედრა. ( ალექსანდრე )

ალექსანდრეს უარი აღარ ვუთხარი და მანქანიდან გადავედით, აეროპორტში შევედით და რამდენიმე წუთში ის გამოჩნდა ვისაც უნდა დავხვედროდით.

- აი ნიტაც გამოჩნდა. ( ალექსანდრე
)
სახელი მეუცნაურა და მითითებულ ადგილს გავხედე.

- ბიჭო, შენი ბიძაშვილი გოგოა?
- კი. ( ალექსანდრე )
- წითელ კაბაში, რომ გოგო დგას ეგ არის?
- კი კი წამოდი. ( ალექსანდრე )

ერთ ადგილას გავშეშდი, ასეთი სილამაზე არასდროს მენახა - მაღალი, ქერა, ცისფერთვალება, გრძელი თმით და შეუდარებელი ღიმილით.

- ჩემი ნიტა, როგორ გალამაზებულხარ ტო. ( ალექსანდრე )
- ალექსანდრე, როგორ ხარ? ( ნიტა )

ერთმანეთს ჩაეხუტნენ მეკი შორიდან სასწაულად „გასწორებული“ ვაკვირდებოდი ნიტას.