-ჩემ თვარიელებას თუ მორჩი შეგიძლია შემოხიდე!უთხრა და მარიამი სახლში შეატარა....
მარიამი ამაყად მიაბიჯებდა,მისი ხასიათი ისეთი ცვალებადი იყო ვერ გაუგებდი ვერაფერს.მიშომ მიუთითა მდივანზე დამჯდარიყო..
-სალაპარაკო გვაქვს..
-ვიცი!გამოვიცვლი და ჩამოვალ!მკაცრი და მიუვალი იყო მიშო.
მარიამი ნერვიულად ათამაშებდა ხელებს და უცდიდა მიშოს მოსვლას,ისიც მოვიდა გამოეცვალა...
-აბა გისმენ რამ შეგაწუხა?!ისევ არ იშორებდა ირონიას მიხეილი.
-მისმინე ნუ მელაპარაკები ეგრე არიცი სიმართლე!საერთოდ არაფერი არიცი!და თუ მაცდი ყველაფერს გეტყვი!
-გისმენ...მიშო მოკალათდა და უცდიდა მარიამი თხრობას როდის დაიწყებდა...მარიამმაც არ დააყოვნა.
-საქმე ისე ჩახლართულადაა,არვიცი საიდან დავიწყო ჩემთვისაც ძალიან ძნელად გასანალიზებელი და გადასატანი იყო ეს ყველაფერი!მოდი თავიდან დავიწყებ და 6წლის უკან დავბრუნდები როცა ალექსანდრე მოკლა შენმა ძმამ...ჩემი სულის ნაწილი წაიღო,მე არიცოდი მის მერე ცხოვრება როგორ გამწგრძლებია,სანდრო ჩემი სიცოცხლის წყაროსავით იყო,მისი დაკარგვის შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა,ყველაფერს ვაკეთებდიი რომ მეპოვა ის ნაძირალა ვინამაც ჩემი სანდრო მოკლა...არსად ჩანდა თითქოს მიწამ ჩაყლაპაოო..პროკურატურაში დავიწყე მუშაობა,იქიდან უფრო მეტი შევძელი თითმხილველი გამოჩნდა რომელიც ამბობდა რომ დაინახა როგორ ესროლეს ალექსანდრეს,ფოტორობოტი შეიქმნა,მეც საქართველოსკენ გამოვეშურე,მშობლებმა ამის შესახებ არაფერი იცოდნენ,ეგონათ სამსახურზე მივდიოდი რადგან ბატონი საბა დიდიხანია უკვე მთხოვდა მათთან მუშოაბას..მეგონა საიმედოდ იყვნენ,დაცვაც დავტოვე სახლშო,ჩემ ფერიას რამე რომ მოსვლოდა აღარვიცი,მან შეძლო ჩემთვის შეევსო ის დანაკარგი ნაწილობრივ მაინც...საქართველოში დავბრუნდი და იმ დღესვე ვხვდები კაცს რომელიც ასლია იმ ფოტორობოტი რაც გამაჩნდა..მითხარი რა მეფიქრა?არსად არ იყო გამოაშკარავებული რომ ტყუპისცალი ძმა გყავდა?თანაც ბატონი საბა..მეგონა მან მიმალა ეს საქმე...ნუცა მაფრთხილებდა რომ შენ არ იყავი მკვლელი,ცოტა ახლოს რომ გაგიცანი მეც ვერ ვიაზრებდი როგორ შეიძლებოდა შენ ვინმე მოგეკლა,თანაც ისეთ სევდას უყურებდი შენ თვალებში....მაგრამ მტკიცებულებები სხვა რამეს ამტკიცებდა..მე არვიცოდი რა გამეკეთებია მინდოდა შეგშვებოდი მაგრამ შენგან შორს ყოფნა არმინდოდა...ვერ ვძლებდი არვიცი რა სენი შემეყარა..ალბათ ამ სენს სიყვარული ქვია...(ისე მიყვა და მიყვა სიყვარული არ აუხსნა :დდ)მერე შენ რომ მომიყევი ყველაფერს მივხვდი,უკვე ვიცოდი რას გავაკეთებდი,მეორე დღესვე ვაპირებდი ყველაფრის თქმას ვიცოდი დაახლოებით ამას რაც მოყვებოდაა..მაგრამ ღმერთმა არ ინება ალბათ,შუაღამეზე შემატყობინეს რომ ჩავსულიყავი სასწრაფოდ,მე...სიტყვა გაუწყდა მარიამს...იქ რომ მივედი ისეთი სიტუაცია დამხვდა ჩემი ნიაკო ისეთი შეშინებული იყო..დედა და მამა ისინი მოკლა და მცხედრებს არვიცი რა უყოო უკვე რამდენი ხანია ძებნაშია..ისინი...რატო?ვეღარ შეიკავა მარიამმა თავი და ცრემლები წამოუვიდა...მიშომაც ასე რომ დაინახა გაგიჟდა და მანაც ვეღარ გაძლო გვერდით მიუჯდა და გულში ჩაიკრა საყვარელი სილუეტი..ცოტა გულზე მოეშვა მარიამის მონათხრობის შემდეგ...
-ჩშ...ყველაფერი მოგვარდება არ ინერვიულო ჩემო ლამაზო..თავზე ხელს უსმევდა და შუბლზე კოცნიდა მომენტალურადდ..
-მიშო...
-გისმენ...
-ბრაზდები ჩემზე?
-ცოტა..
-ცოტა?
-ჰო სულ ცოტა!
-შევრიგდით?
-როდის ვიჩხუბეთ?მე შენ გვერდით ვიქნები სულ და ერთად ვიპოვით ჩემ ძმას და მიეზღვება...
-აუცილებლად..კიდევ ერთი ობოლი ცრემლი გადმოუგორდა მარიამს,მიშომ კი ნაზი მოძრაობით მოაშორა..
-მიყვარხარ მარიამ!
-მეც მიყვარხარ მიხეილ...
-ასეც ვფიქრობდი..
-თავდაჯერებული იდიოტო...თაისთვის ჩაიბურტყნა მარიამმა.
-მომესმა?
-კი...გაეკრიჭა მარიამ..
-ეგრე!ღიმილი გიხდება!მოგვარდება ყველაფერი,ნია სადა?
-ძიძას დაუტოვე..
-წამო ახლა წაგიყვან სახლში და ჩემთან გადმოდიხართ ორივე ასე აჯბობებს ორივესთვის...
-იცი...
-უარი არ მიიღება ვსი გადაწყდა!
მარიამიც ვეღარ შეეწინააღმდეგა ასწ ჯობდა ამ ეტაპზე.იმ საღამოსვე გადავიდნენ ნია და მარიამი მიშოსთან,ნიაკოს აუხსნეს სიტუაცია და მიხვდა რომ მიშო ის არ იყო მას ვინც ეგონა,მოკლედ მოეწონათ ერთმანეთი....ოჯახივით ცხოვრობდნენ..თორიკე არ ჩანდა ყველა ძიება უშედეგო იყო...არ მარიამი დედის და მამის მცხედრები არ გამოჩნდა მარიამი ძლივს იმორჩილებდა თავს..1თვე ასე თუ ისე გავიდა,მიშო ეხმარებოდა ყველაფრის გადატანაში და მის სულიერ მდგომარეობას ეს შველოდა კიდეცც..
მიშო მის კაბინეტში იჯდა,უკვე საღამოვდებოდა და სახლში აპირებდა წასვლას,მარიამის ნომერი აკრიბა დასარეკად და რომ უნდა დაერეკა დაინახა კარებში როგორ შემოვიდა 6 ნიღბიანი ბიჭი,მართალია ძლიერი იყო ფიზიკურად მაგრამ მოულოდნელად რომ 6 ადამიანი დაგესხმება თავს ცოტა ძნელია,ერთი ორს მუჭი მოუქნია მაგრამ რომელიღაცამ მოასწრო და ვენაში გამთიშავი წამალი შეუყვანა...
თვალები რომ გაახილა ადგილი ეცნო...მისი ბარის სარდაფში იყვენნ..ჯანდაბა..თვალები ბოლომდე გაახლიდა და მის წინ მდგომი თორნიკე დაინახა...ბიჭებს ელაპარაკებოდა და დაინახა ერთ-ერთმა როგორ მისცა მისი ტელოფონი..თორიკემ შეამჩნიაა რომ
გაიღვიძა მიშომ და მისკენ წავიდა..
-პრინცმა გამოიღვიძა!რაშვები ძმაო?ხო ხარ კარგად?!
-ნაბი*ვარო!შენი.........
-ჩშ...ჩშ...რაო მიშიკო მოინდომე იმ ნაბი*ვარი ალექსანდრეს დასთან სიყვარულობანა?ვერ მოგართვი!ერთად დაემშვიდობებით ერთმანეთს!
-თორნიკე!გეყოს რაც გააკეთე!ბოლოაა ესსსს!ყველაფრის ბოლოს ვეღარ გადარჩები!მაინც შეტკიოდა თორნიკეზე გული მაინც მისი სისხლი და ხორცი იყო რაც არ უნდა მკვლელი ყოფილიყო...
თორნიკემ ჯიბიდან მიშოს ტელეფონი ამოიღო და იჭებს კი თვალებით რაღაც ანიშნა და მიშოს პირი აუხვიეს..ერთი ჩაახველა და დარეკა,სპიკერზე ჩართო..
მარიამი ამ დროს ნიაკოს ეთამაშებოდა და კისკისით აიღო ყურმილი..
-მიშოოოოოოოო...
თორნიკემ ხმა შეიცვალა,ნუ ისედაც ერთნაირი ხმის ტემბრი ჰქონდათ და..
-რაშვები ჩემო ლამაზო?
-ნიაკოს ვეთამაშებიიი..სად ხარ რატომ დაგაგვიანდა?
-მმმმ...ჩვენ ბარში გიცდი და ნიაკო ძიძას დაუტოვე და მოდი გიცდი..მალე მალე..აუცილებელი საქმეა.
-რახდება ასეთი?სახლში მოსულიყავი..
-თორნიკეს ეხება სასწრაფოა.
-მოვდივარ!შეეცვალა ხმა მარიამს..
თორნიკემ კი ტელეფონი გატიშა და მიშოს დაბერილ ხელებს და კისერზე გამბერილ ვემებს უყურებდა,პირიდან მოხსნა სახვევი...
-შენი....როგორ გაბედე???რის მიღწევას ცდილობ?მისი მშობლებივით და ალექსანდრესავით უნდა მოექცე?იცოდე მანამდე ჩემი მოკვლა მოგიწევს დ. მზად ხარ საკუთარი ძმა მოკლა?
-არა ძმაიკო შენ უბრალოდ სატყუარა ხარ!
მიშო გაკვირვებული იყო საიდან იცოდა ამდენი მარიამზე და მასზე..
მარიამმა არ დააყოვნაა და ბარში გავარდა,მიშო რომ არდახვდა ზემოთ და ქვემოდან შემოესმა ხმაური იქითკენ წავიდა..კარი გააღო და სიბნელეში მჯდარი მიშო რომ დაინახა გაუკვირდა,თავიდან ეგონაა ისე ზისო რომ მიუახლოვდა მისი დასისხლიანებული ხელები და სახე რომ
დაინახა გაგიჟდა მივარდა ხელების გახსნა უნდოდა ვიღაცამ ორივე მხრიდან მაჯაშირომ ჩაავლო ხელი...უკან შეტრიალდა და უცებ მოულოდნელებისგან შეხტა.
თორნიკემ საჩვენებელი თითი აუწია..
-აპ..აპ.აპპპპ..ეგ მიტოა დაბმული რომ ეგრეა საჭირო ლამაზო!მარიამს ცეცხლი მოეკიდაიმის გააზრებაზე თუ ვინ უდგა წინ!სახეში შეაფურთხა..
-წადი შენი....ყველაფრისთვის მიგეზღვება!არშეგარჩენ არც ალექსანდრეს და არც დედას და მამას!
-ნუ ღელავ ლამაზო შენ მიყვები მალე უკან!
-გაზღვევინებ ყვეკაფერს გაზღვევინებ!მარიამი ფეხებს და ხელებს აქნევდა მაგარმ ვერაფერს გახდა..
-აბა რომლით დავიწყოთ?მიშო თუ მარიამი?
-წადი შენი...
-ჩშ..ჩშ..მოდი მიშოთი დავიწყოთ..ასე უფრო დაიტანჯები....
-არაააა....ხელი არ ახლო!მე მომკალი!
-ოჰოო გული ამიჩუყდა!როგორც გინდა!მარიამისკენ წავიდა მიშოს ხმამ რომ შეაჩერა!
-აქ მოდიი და თუ მაგის ტრ*აკი გაქ მე,შენი ძმა მოკალი პირველი!
-შენ გგონია ვერ შევძლებ?
-ვნახავთ!
თორნიკე მიშოსკენ წავიდა,იარაღი გადატენა და შუბლზე მიადო,მიშომ თვალები დახუჭა მანამდე მარიამა ტუჩების მოძრაობით ანიშნა'მიყვარხარო'...
მარიამმა განწირული ხმით დაიყვირა...
-არააა!!!
და ამ დროს კარები შემოამტვრიეს!
-ხელები ასწიეთ!პოლიცია!
ამის თქმა და მიშომ თავი აკრა იარაღს და გააგდებინა ხელიდან თორნიკეს..პოლიცია მოვარდა და ყველა დააკავა...მარიამმა პოლიციის უკან მომავალი ნაცნობი სილუეტი დაინაცა...
-მამაააააა.....
ერთი დაიყვირა და ძირს დაეცა...
თვალები რომ გაახილა პალატაში იყო..თავზე დედამისი და მამაისი ედგა,თავი წამოწია და იქვე მჯდარი მიშო ნიაკო და ნუცა დაინახა...
-ღმერთო,მოვკვდი მემგონი და სამოთხეში ვარ..თქვა და თვალები ისევე დახუჭა..
-მარიამ დედიი!გაახილე თვალები ჩვენ ვართ!
-ეს..ეს შეუძლებელია..როგორ თქვენ ხომ..ნუ გადამრიეთ ახლა!
-დამშვიდდი,სახლში რომ მივალ ყველაფერს აგიხნით..ახლა სიმშვიდე გჭირდება ინერვიულე ძალიან..
-კარგი...
იმ დღესვე გაწერეს მარიამი...საღამოს ყველა ერთად იჯდა მისაღებ ოთახში...როფორც მარიამი დედის და მამის მონაყოლიდან გაირკვა...მათ იცოდნენ თორნიკე რომ მოვიდოდა და შეიარაღებულები დახვდნენ ასე რომ ვთქვათ,პოლიცია ძალიან ახლოს არ ყავდა და არც აგენტები,მიხვდებოდა და უკან დაიხევდა ამიტომ არჩია რომ არაფერი ეეჭვა მარტო დახვედროდნენ სახლში,ტყვიაგაუმტარი ჟილეტები ეცვათ..თორნიკეს დაჭერა მაინც ვერ მოახერხეს...მაგრამ ერთი პლიუსი კი ჰქონდათ თორნიკემ არიცოდა ცოცხლები რომ იყვნენ ეგონა მოკლა...ამ ამბის შემდეგ იმალებოდნენ და მომენტს ეძწბდნენ,ჯიპიესი ჰქონდათ მარიამის ტელეფონზე და თორნიკეც იცოდნენ საქართველოში რომ იყო და აჰა..ყველაფერი დალაგა სამუდამო მიესაჯა თორნიკეს...სიკვდილამდე ციხეში მოიწევს ჯდომა...
რამოდენიმე თვეში ყველაფერი დალაგდა,მარიამი და ნია სახლში დაბრუნდნენ,მარიამის მშობლებიც საქართველოში დაბრუნდნენ,ვეღარ მოშორდნენ მშობლიურ მიწა-წყალს...
...და ახლა მარიამ ფანგანი და მიშო გვიჩიანი იდგნენ საკურთხევლის წინ და ერთმანეთს სიკვდილამდე ერთად ყოფნას ფიცავდნენ...ყველაფერი მშვენიერზე მშვენივრად იყო..ყველა ბედნიერი იყო,მართალია ალექსანდრე აკლდათ მაგრამ იცოდა რომ სადღაციქ ზემოდან აუცილებლად უყურებდათ ალექსანდე და უხაროდა მათი ბედიერებააა..
რესტორანში იქეიფეს,მოილხინეს...მარიამი მიშოსთან გადაბარგდა...იმ ღამეს ერთმანეთს დაუვიწყარი ღამე აჩუქეს და პატარა ბიჭუნას ჩასახვაც კი ივაჟკაცა მიშო ბატონა..ცხრა თვის შემდეგ კი დაიბადა პაწაწუნა ალექსანდრეე..მარიამი რომ უყურებდა ალექსანდრეს მისი სანდრო ახსენდებოდა და გული ბედნიერებით ჰქონდა სავსეე....

ესეც დასასრული...აბა შემიფასეთ<3