გიო გაცეცხლებული იყო და უკვე თავს ვეღარ აკონტროლებდა. ირაკლიც ასევე იყო. მაგრამ დავითი ძალიან მშვიდად იყო, შემდეგ კი თხრობა დაიწყო.
- მე და მამაშენი ბავშვობიდან ერთად მოვდიოდით. მაგრამ უნივერსიტეტში ყველა მამაშენზე გიჟდებოდა. მათ შორის მარიამიც ჩემი მეუღლე. მე მარიამი უნივერსიტეტიდან მიყვარდა, მაგრამ მას ყოველთვის მამაშენი-იაკობი უყვარდა რაც არასდროს მომწონდა. მარიამის გრძნობების მიუხედავად იაკობი ამს ყურადღებას არასდროს აქცევდა და ყოველთვის მსიგან შორს იჭერდა თავს. მაგრამ მარიამს მამაშენი მაშინაც კი გაგიჟებით უყვარდა, როცა იაკობმა დედაშენი შეირთო ცოლად. ამ დროს მარიამმა თვითმკვლელობაც კი სცადა, მაგრამ იაკობს ამის შესახებ არცკი გაუგია. ამის შემდეგ მარიამისთვის ყველაფერი სულ ერთი გახდა, მაგრამ მე ის მაინც ძალიან მიყვარდა. ერთ დღეს ერთ-ერთ წვეულებაზე მეგობრებმა მარიამიც წამოიყვანეს, მეც იქ ვიყავი. ის როგორც ყოველთვის ულამაზესი იყო. იქ ორივემ ბევრი დავლიეთ, მე მისი სილამაზით მოხიბლული ვიყავი და მასთან სასუბროდ მივედი. ბოლოს კი ისე მოხდა, რომ ის ღამე ერთად გავატარეთ. მარიამი ამას ყოველთვის ნანობდა,ა რც მე ვყვარბეივარ არასდროს. იმ ღამის ემრე მარიამი ორსულად დარჩა და სწორედ ამიტომ გამომყვა ცოლად, ირაკლიც ამ ღამის ნაყოფია.
- ეს ყვეალფერი რა შუაშია ჩემი მშობლების სიკვდილთან?
- მამაშენი ნარკოტიკების გაყიდვასთან იყო კავშირში. ერთ-ერთი ასეთი ვაჭრობის დროს სხვა ნარკოდილერებთან პრობლემა შეექმნა და ფული ვერ გადაუხადა. მათ მამაშენი გაიტაცეს და მოკვლას უპირებდნენ. მარიამმა ეს რომ გაიგო მაშინვე მამაშენის გადასარჩენად წამოვიდა. იქ ბევრი რამ მოხდა, ამგრამ მე რაც ვიცი ისაა, რომ როდესაც მაამშენს ესროლეს მარიამი გადაეფარა და სწორედ ამიტომ დაიღუპა ის. მარიამის სიკვდილში მამაშენია დამნაშავე. მამაშენს შეეზლო მარი იქიდან გამოეშვა მაგრამ არაფერი გააკეთა მის გადასარჩენად. მან წამართვა საყვრელი ქალი. ქალი რომელიც მთელი ცხოვრება მიყვარდა, მაგრამ მანაც კი მამაშენი არჩია ჩემს თავს რასაც ვერ ვპატიობ ვერ მას და ვერც იაკობს.
- რააა? ესეიგი დედა ამიტომ დაიღუპა? გაოცებული იყო ირაკლი მონაყოლით.
- ხოო, დედაშენმა იაკობი აიღცია და მის გამო გაწირა თავი. ამ დროს მისი ცოლი ელიზაბედზე იყო ფეხმძიმედ.
- ამის გამო მოკალით მამაჩემი?
- ნაწილობრივ იყო ესეც მიზეზი, მაგრამ ბოლომდე არა.
- მაშინ რატომ? ან დედაჩემს რაღას ერჩოდით?
- მამაშენმა იმ ამბის შემდეგ მაგ საქმეზე ხელი აიღო. მაგ საქმეში ნაშოვნი ფულით კომპანია დაარსა და ჩემთან დაიწყო თანამშრომლობა. მაგრამ გაკოტრების პირას იყო რადგან ბანკიდან ბევრი ვალი აიღო და ვეღარ იხდიდა. ჩემი ვალიც ქონდა და ვერც მაგას იხდიდა. თავისი ვალები, რომ დაეფარა მოტყუებით მომაწერინა საბუთებზე ხელი რომლის თანახმადაც მთელი ჩემი ქონება მის სახელზე გადავიდა. ასე გამოძვრა სიტუაციიდან მეკი გამაღატაკა და არც კი გავხსენებივარ. მაგრამ შემდეგ რაღაცეები კაირკვა და ამსის გამო გადავიდა სოფელში საცხოვრებლად, თუმცა დიდი არაფერი შეცვლილა, იქიდან ამრთავდა ყველაფერს ეჭვი, რომ არავის აეღო. მან იცოდა რომ ირაკლი პატარა იყო, მაგრამ მასზეც კი არ იფიქრა. მამაშენმა ყველაფერი წამართვა. საყავრელი ქალი, ქონება, კარიერა, ღირსება. ამიტომ გადავწყვიტე მეც ასევე მოვქცეოდი. სწორედ ამიტომ მოვკალი ის და დედაშენი. მას ცოლი და სიცოცხლე წავართვი. მინდოდა თქვენც დაღუპულიყავით, მაგრამ შენმა დამ გადაგარჩინა. ისიც მამაშენივით ძლიერი და ეშმაკია. ჩემს შვილს თვინი გადაუტრიალა და სწორედ მაგიტომ ვეღარ დაამთავრა საქმე, მაგრამ მალე ისიც მოკვდება თავისი მშობლებივით და შენც.
- არა, ლიზი არ მოკვდება, ამას არ დავუშვებ არასდროს, ჩემს დას გადავარჩენ ახლავე მითხარით სადაა ლიზი.
- მაგას არ გეტყვით, რადგან ის უნდა მოკვდეს.
- თუ მას რამე მოუვა თვქენი შვილიც დაიღუპება. გიომ იარაღი ამოიღო და ირაკლია დაუმიზნა. ირაკლი გიოს გაოცებული უყურებდა, დავითს კი შიში პირველად ჩაუდგა თვალებში. იცოდა რომ შვილს ვერ დაკარგავდა ვერაფრის ფასად, რადგან მხოლოდ ის ყავდა.
- ახლავე დაუშვი იარაღი.
- ან იტყვით ლიზი სადაა ან შვილს თვალწინ მოგიკლავთ ისე, როგორც თვქნე დაგვიხოცეთ მშობლები, შემდეგ კი თქვენც მოგკლავთ. ახლა ყველაფერი სულ ერთია ჩემთვის. ირაკლის ვენდე, რადგან მეგონა ლიზის დაიცავდა, მაგრამ ისიც მოღალატე აღმოჩნდა.
- ირაკლის არაფერი დაუშავო თორემ შენს დას ვერასდროს ნახავ.
- ან ჩემს დას ვნახავ ან ახლავე ორივე დაიღუპებით.
- კარგი..კარგი გეტყვი. ის ერთ ძველ ქარხანაშია, რომელიც რამდენიმე წლის წინ დაიხურა. ახლა დაუშვი იარაღი.
გიო ირაკლისთვის სროლას არც აპირებდა, უბრალოდ დავითის შეშინება უნდოდა და ეს მოახერხა. შემდეგ კი იარაღი დაუშვა და სახლიდან გავარდა. ირაკლიც მას გაჰყვა.
- ჩემთან ერთად წამოსვალ არ გაბედო! შეუღრინა გიომ.
- მეც მოვიდვარ გინდა თუ არა ეს შენ. ვიცი რომ მოგატყუეთ, მაგრამ ლიზი მიყვარს, ის ძალიან მიყვარს და მის სიკვდილს არ დავუშვებ.
- ის რომ გყვარებოდა არ მოატყუებდი.
- ახლა ამგის დრო არაა, გიო მისი სიცოცხლე საფრთხეშია უნდა გადავარჩინოთ.
- ჯანდაბა... კარგი ჩაჯექი.
გიომ მანქანა დაძრა და ორივე იმ ადგილისკენ წავიდა სადაც ლიზი ეგულებოდათ.





***
იმ დროის განმავლობაში რაც ირაკლის სახლში საუბრობდნენ. ლიზი კვლავ დაბმული იყო და მას ესაუბრებოდა ვინც ეზიზღებოდა მთელი გულით.
- შენ...
- ხო მე ელზაბედ, რა იყო არ მელოდი?
- ახლა რაღა გინდა ჩემგან, ნიკა?
- ბევრი რამ, ლიზი. პირველ რიგში ჩემს დაცირებას განანებ, შემდეგ კი იმას, რომ კინაღამ ლუკა მოკალი.
- შენ მე ვერაფერ დამიშავებ, იმიტომ რომ შენნაირი არაკაცები მიზანს ვერასდროს აღწევენ. რაც შეეხება ლუკას, არამგონია შენ ის საერთოდ გადარდებდეს. მას შენი ბოროტი მიზნებისთვის იყენებ რომელსაც ასრულება არ უწერია.
- მაგასაც ვანხავთ, ლიზ. ირონიულად ჩაიღიმა ნიკამ და ლიზისთან უფრო ახლოს მივიდა
- არ მომეკარო... შიშნარევი ხმით დაიკივლა ლიზიმ, მაგრამ ნიკას ეს უფრო მეტად სიამოვნებდა და ლიზისკენ მიიწევდა. მასთან მივიდა და სხეულზე დაუწო ხელები ფათური. ლიზის ფეხები შეკრული არ ქონდა და ამოარტყა, შემდეგ კი მეორე ფეხი სახეში დაარტყა.
- არ მომეკარომეთქი ნაგავო.
- ამის ***** ფეზები გააჩერე შე **** თორემ ვერ გადამირჩები. ახლავე შეუკარი ფეხები. დაუღრიალა მასთან მყოფ მეორე ბიჭს და ისიც ლიზისკენ წავიდა.
- ახლავე გაეთრი აქედან. დაუყვირა ლიზიმ მაგრამ ის ცდილობდა ლიზი უფრო მყარად მიება. ლიზი ფეხებს არ აჩერებდა და ხელებზე ურტყავდა, რამაც ის ბიჭი გააცოფა და ლიზის სახეში გაარტყა და დაუყვირა
- ახლაც არ გაჩერდებიი. ლიზის ტუჩიდან სისხლი წამოუვიდა, მაგრამ თავისას მაინც არ იშლიდა, თუმცა მაინც მიაბეს.
- ხელები გაწიემეთქი. ისევ დაუყვირა ლიზიმ, ამჯერად ის ბიჭი გაიწია თუმცა ახლა ნიკა დაიძრა მისკენ.
- ხლა რაღას იზავ, ლიზი? ირონიულად იკითხა ნიკამ, თუმცა სახეზე ბრაზი ისევ ეტყობოდა. ლიზისთან მივიდა და თმაში ხელი ჩაავლო. მეორე ხელით კი პერანგის ღილების გახსნა დაიწყო.
- გაიწიეე, ჯანდაბა ხელები გაწიე. ამაოდ ყვიროდა ლიზი და არ იცოდა რა ექნა. ამ დროს ნიკას ტელეფონმა დაურეკა.
- ჯანდაბა ამის ***** გაბრაზდა და ტელეფონის საპასუხოდ წავიდა. ლიზიმ კი თითქოს შვებით ამოისუნთქა.
- გისმენ სერ
- რა ქენი მოაგვარე საქმე?
- დიახ, აქაა დაბმულია და როცა მეტყივთ მოვკლავ.
- ჯერ არაფერი დაუშავო სანამ ბრძანებას არ მოგცემ.
- დიახ. მაგრამ მანამდე მასთან რომ გავერთო ალბათ წინააღმდეგი არ იქნებით?
- არაა. არაფერი დაუშავო მეთქი. სანამ დავითი რამეს არ გადაწყვეტს მანამდე არაფერი არ უნდა დაემართოს მაგ გოგოს.
- ხო მაგრამ სერ.... სათქმელი ვერ დაამთავრა და ტელეფონი გაითიშა. ჯანდაბა, არადა რა კარგად გავერთობოდი. გაბრაზებული მივიდა მის თანამზრახველთან და საქის ვითარება გააცნო, შემდეგ კი კვლავ ლიზისთან მივიდა
- ამჯერად გადარჩი, მაგრამ მალე სიცოცხლეს გამოესალმები, ამიტომ შენი სიხარული ძალიან ხანმოკლეა.
- მე ვერაფერს დამიშავებ, ამას ჩემი ძმა არ დაუშვებს.
- შენი ძმა ვერ გიშველის, ლიზი, რადგან არ იცის სად ხარ და ვერც მოგაგნებს, ამიტომ ილოცე უკანასკნელად.
- შენი არ მეშინია და ვერც ვერასდროს შემაშინებ. ინანებ ამ ყველაფერს, რადგან შენნაირი უგულო ადამიანები ჯოჯოხეთშიც კი ვერ მოხვდებიან უარესი გელოდება ნიკა გველესიანო.
- კარგი რაა, ტყუილად ნუ იწყევლები ეგ არაფერში გამოგადგება. თქვა და გარეთ გავიდნენ ორივე, ლიზი კი ისევ ისე გაბრაზებული იყო. ცოტა ხნის შემდეგ ორივე გაცოფებული შემოვარდა.
- ეს რა მანქანა გზაზე?
- არ ვიცი, ტო იქნებ უფროსისაა?
- არაა, ის არ მოვიდოდა დარეკავდა მხოლოდ, ვინ გაიგო, აქ რომ ვიყავით?
- არვიცი ტო, იქნებ ვინმეს ამ გოგოს ძმაა? წეღან რო ახსენა?
- მაგან საიდან გაიგო? ვინ უთხრა ტო? ჯანდაბა მიდი გამოიყვანე ის გოგო?
- კარგი.
უთხრა ნიკას და ლიზის გამოსაყვანად შევარდა. ნიკამ იარაღი დატენა და როდესაც ლიზი გამოვიდა მისკენ მიიზდა და შუბლზე მიადო. ამ დროს მანქანაც გამოჩნდა და მათთან გაჩერდა და იქიდან გაცოებული გიო და ირაკლი გადმოვიდნენ. გიო გაცოფებული გაიქცა მათკენ
- ლიზის ხელი გაუშვი.
- მართლა და ვინ მაიძულებს? შენ? არ მომიახლოვდე თორემ შენი ძვირფასი დაიკო მოკვდება. ირაკლიც გაცოფებული იყო
- არაფერი დაუშავო თორემ გეფიცები არ გაცოცხლებ...
- შენი არ მეშინია, ასე რომ ახლოს მოსვლა არ გაბედოთ.
- ჯანდაბა რა გინდა? ლიზი გაუშვი და რასაც გინდა მიიღებ? ახლა უკვე შეშინებული ხმით უთხრა ირაკლიმ.
- მე შენგან არაფერი მინდა, ამ სამუშაოს შესრულებით მამაშენი ისედაც მომცემს რაც მინდა.
- დავით ცაბაძე ვერაფერს მოცემს იმიტომ, რომ ლიზის გატაცებისთვის ციხეში ჩაჯდება, შენ კი მას მიუჯდები.
- კაი ერთი, როგორ გამაცინე. ჯერ ეს გოგო მოკვდება მერე კი შენ გიორგი ზედგინიძე.
- ლიზის რომ რამე მოუვიდეს არცერთს არ გაცოცხლებთ.
ამ დროს ლიზიმ ნიკას ფეხში ჩაარტყა და გიოსკენ გაიქცა. ერთამნეთს ჩაეხუტნენ და მანქანაში ჩაჯდომას აპირბდნენ, მაგრამ ნიკა და მისი მეგობარი მათ დაედევნნენ. უცბად ნიკამ გაისროლა და იქ სამარისებური სიჩუმე ჩამოწვა... ყველა ჩუმად იყო და ხმას ვერავინ იღებდა. მხოლოდ სისხლის ნიაღვარი იდგა, რომლითაც იქავრობა წითლად იყო შეღებილი. მხოლოდ ერთი რამ იყო ცნობილი ის ტყვია ვიღაცას მოხვდა და ეს ვიღაც სამუდამოდ ტოვებდა წუთისოფელს, რომელიც ამხელა სევდას და ტკივილს ატარებდა. წუთისოფელს რომელიც ზოგს დიდ ტკივილს უვლენდა ზოგს კი დიდ სიხარულს. წუთისოფელი სისხლით შეიღება, იმ ადამაინის სისხლით, რომლისთვისაც ცხოვრება შეიძლებოდა ახლავე დამთავრებულიყო, იმ ერთი ტყვიის გამო.