სიყვარული (ნებისმიერ ასპექტში)- ერთადერთია, რამაც შიძლება, შეგცვალოს მთლიანად. თავმოყვარეობა დაკარგულ ქალსაც კი შეიძლება 2 მიზეზი ქონდეს. "დედაა!" ან " შეყვარებულია, ეპატიება." შყვარებულმა, შეიძლება გააკეთო ის, რაც აქამდე შეუძლებლად მიგაჩნდა.
სიყვარული, უსაზღვრო ემოციაა.
დადებითი დაკარგი თვისებაა სიყვარული.
ნამდვილი სიყვარული, აკეთილშობილებს ადამიანს.
უყურადრებბა, არ უყვარს სიყვარულს, სიყვარული არ უყვართ პრინციპებს.
***
ჩვენი სვანი, თავისთვის დინჯად მოძრაობს.
აღარც, ზედმეტ ღიმილს იმეტებს და აღარც სიტყვებს. ახალი გეგა, ისევ ძველმა ჩაანაცვლა.
ლილეს, გარდა ყველა მშვიდადაა. ჩვეულოდ გაღიზიანებუი ლილე, მიზეზს ეძებს, ყველასთან ჩხუბისთვის. თითქოს სამყაროზეა ნაწყენი.
ახლაც, სამზარეულოში კოპებშყრილი, იმზადებს ყავას და რაღაცას ბუტბუტებს.
-რომ, გეკითხა მზე ვიყავი! არა, როგორ მომატყუა იდიოტმა. აფერისტი, სააზიზღარი. მეც, კარგი შტერი ვარ, როგორ დავუჯერე. ფიქრობს თავისთვის. მერე კოპებს შლის და ვითომ უდარდელი სახით გადის გარეთ.
ხის ქვეშ, მჯდარი გიორგისკენ მიდი, ტანის ნაზი რხევიტ და გვერდით უჯდება.
-მომაწევინე რა!
-რა? უკვირს, გაშტერებული უყურებს დიდი ხნის მეგობარს.
-სიგარეი მომეცი!
-აბა სისულელეა, ფილტვებიო, ჯანმრთელობაო. ისევ დაბნეულია.
-მომეცი. ხელიდან აგლიჯავს კოლოფს. ერთ ღერს მოუხერხებლად უკიდებს. პირველი ნაპასი და ხველა უტყდება. სიგარეტს გაურკვეველი მიმართულებით ისვრის და ყავის ჭიქას წვდება, ახლა ეს უწვავს პირს. ისევ ახველებს და ბოლოს ძლივს წყნარდება.
აქამდე, შეშინებულ გიორგის სიცილი უყუდება. "მომაწევინე რა" აჯავრებს და ისევ იცინის. გოგოსაც ეცინება საკუთარ სისულელეზე.

***
-ლილე, შენი საფირმო კექსი გამოგვიცხე რა. უჩვეუოდ შეხმატკბილებული, მათე და თაია ეხვეწებიან ლილეს და უცებ უერთდება მათ წყვილსგიორგი და მარიამი.
უხმოდ დგება და უზასიათოდ მიდის სამწარეულოსკენ. ინგრედიენტებს იღებს და თავის საქმეს იწყებს.
სულ შემთხვევიტ, ისვრება სვანის მაიკა კვერცხით, რომელიც იქვე ეგდო.

40 წუთში, კმაყოფილი უყურებს თავის შედეგს და ცივ ყავას აკეთებს.
ყველა კმაყოფილია. მათშორის გეგაც უდარდელად აგემოვნებს, იმ გემრიელობას.
დასვრილი მაისურიც ნახა, იმასაც მიხვდა ძალით, რომ დასვარეს, მაგრამ ხმას არ იღებს.
საღამის ლილე, სამზარეულოს ალაგებს და ისევ ფიქრებშია.
დჟინებულ მზერას გრძნობს და უკან ბრუნდება.
-რას მიყურებ? ცეცხლდება სვანის დანახვისას. გეგას რეაქცია, არ აქვს. გოგო უფრო ბრაზდება. ზურგს აქცევს და საქმეს აგღძელებს.
- დედაჩემს გაუსწორდებოდა, შენნაირი რძალი. მაგრად ტრიალებ. სხვათაშორის ამბობს გეგა და ეცინება.
-ძმა გყავსდა იმისთვის გინდივარ? ზედაც არ უურებს ლიე და კარადაში აწყობს ჭიქებს.
-პრობლემა გაქვს რამე?
-მწ, არავიტარი, არ მაწყენდა ერთი სიმპატიური ბიჭი. ირონიულად ეღიმება და აინტერესებს გეგას რეაქცია, თუმცა ისევ არ უყურებს.
სვანს ეცინება და ხელებს გულზე იწყობს, გადაჯვარედინებულ მდგოარეობასი.
-ახლა, ცდილობ მაეჭვიანო?
-დიახაც, არ უარყოფს ლილე და ჯიუტად აშტერდება.
-მერე, რომ არ გამოგდის? სახეზე გაწერია შენ ყველაფერი.
-რა მაწერია?
-ის გაწერია, რომ ტყუილების აზრზე არ ხარ, არც აფერისტობის და პლიუს ამას შეგიყვარდი.
ნერვიულად ეცინება ლილეს, გეგას ირონიულ სიფათზე.
ახლა რამის უარყოფას აზრი არ აქვს. არც მთიულური პირდაპირობა აძლევას ამის საშუალებას. მაგიდის ტილოს, გვერდიტ დებს და იწყებს.
-მსგავსი ბავშურობა, სხვისგან, რომ გამეგო დავცინებდი. არც მსგავსი ისტორიები მიზიდავდა. სამეგობრო წრე,მეგობრის უცხო მეგობარი და შეყვარებული წყვილები. ყოველთვის სხვანაირი ურთიერთობა მქონდა გეგმაში. არც, ის მეგონა, თუ შენ უყურადრებობაზე რეაქცია მექნებოდა. შევცდი! დიდი ამბავი, თუ შემიყვარდი. მერე რა? არც პირველი ვარ და არც უკანასკნელი.
შენ თუ ჩემი გრძნობის რამე გაქვს, საწინააღმდეგო, გზა ფართოა და საითაც გინდა იქით წადი.
ლაპარაკს მორჩა და, მაინც არ აშორებდა სვანს თვალს.
-და სხვა გზით, რომ წავიდე, შენ? თვალებს აწვრილებს გეგა.
-რა მე? რამენაირად ვიპოვი გზას. და ამოგშლი გლიდან ცეცხლდება ლილე.
-და თუ რ მინდა, რომ ამომშალო.
-ჩემი გაგიჟება გინდა! ასკვნის ლილე და საქმეს აგღძელებს.
-ანუ ერთად ვართ?
-სვანო, რა გინდა?
-ერთად ვართ! თავისივე დასმულ კითხვას თვითონ სცემს პასუხს და საყვარელ ქალს ხვევს ხელებს.
- ჩემი წითური მზე ხარ შენ.
***
- სვანური მასწავლე რა... წუწუნებს ლილე და გვერდიტ უჯდება გეგას.
_ მი სი მალატ, მიშგუ ლილე. სასიამოვნოდ ცრის ტანში და ლილეს ეხუტება.
-რა თქვი?
-არაა ეგ შენი საქმე.
-მასწავლე, რომ გეუბნები. სანამ მეგრული დავამუღამე და გავყევი მეგრელს.
-გაყევი მერე!
-ჩემი ხისთავიანი მირჩევნია. ფართოდ შლის ხელებს და სვანს ეკვრის.

***
-ორსულად ვარ! უდარდელად ამბობს მათეზე მიკრული თაია და მეგობრებს აშტერდება.
-რაა? ვისგან? ფეხზე დგება გიორგი.
-ვისგან იქნება?! ბრაზდება მათე და ჭარბებს კრავს.
_მოიცა ტქვენ, როდის, რა მოასწარით? ეცინება გიორგის და მისალოცად მიდის წყვილისკენ.
-ესენი ნახე რა! უკვირს მარიამს და ეღიმება.
მესამე დღეს უკვე ჯვარს იწერენ!
-რა უპასხის მგებლობაა, მშობლებს გააგებინეთ. წუწუნებს ლილე. ყურს არავინ უგდებს.
- მამაშენმა, რომ თქვას არ მომწონსო უნდა დამშორდე? უკვირს გეას.
-არა!
-კიდევ კარგი!
- ნუ დამცინი, უპატივისმცემლობაა, რასაც ესენი აკეთებენ.
-დააცადე რა. წამოი ახლა.!
უმშვენიერესია თაია. დანარჩენებიჩ. ასე ბედნიერეად აღნიშნავენ ამ ყველაფერს.

***
დილიტ, მზის სხივები აღვიძებს ლილეს!
არ უნდა ძილის სამყაროდან გამოსვლა.
ჯერ ერთ, თვალს ახელს, მერე მეორეს.
უკმაყოფილო სახით, იზმორება აა დგება.
ხალათს იცვამს და კიბეებზე ჩარბის. ხელ-პირს იბანს.
ზედაც არ უყურებს, დივანზე მჯდარ სვანს და სამზარეულოში შედის.
-კარგი რა, მზეო!
-არ ვარ მე მზე.
-ხარ!
-შემეშვი. გყავს შენ ჩემზე უკეთესები და გყავდნენ ! ნუ იცინი რა.
-სასაცილოა. რატმ ხარ ეჭვიანი.
-არ ვარ! უბრალოდ არ მომწონს მაგ გოგოს ღლაბუცი.
-მერე , მე რატომ გამებუტე. ბაღის ბავშვი ხარ.
-დიახაც ვარ! თუ არ მოგწონს. აგერ სამი სახლის იქით, გელოდება ის ქალბატონი. არ იშლის თავისას.
20 წუთში, ულამაზესი ყვავილები, მოაქვს სვანს და ჰამაკს უახლოვდება.
-გამომართმევ, თუ წავირო 3 სახლის იქით?!
- მომეცი აქ. რა ხშირ-ხშირად ახსენებ მაგ ქალბატონს?
-ღერთო გამაძელებინე. ეცინება გეგას და კომფირტულედ ტავსდება ლილეს გვერდით. სწრაფად ხვევს ხელს. ცოტახანი უყურებს, შემდეგ კი, ოუთმენლად აგემოვნებს საყვარელ თუჩებს.
-ტკბილი. მზე!

***
თბილისში ჩამოსულები, ყველა თავის საქმეს უბრუნდება.
თაიას და მათეს ამბავს, მშობლები გაგებით მაგრამ ეყენიტ ეკიდებიან. და ყოველგვარ ძალას იყენებენ, ქორწილის გადასახდელად.

***
ლილეს თავი აქვს საბუთებში ჩარგული და კისრის ტკივილტან ერთად ნანობს, არჩეულ პროფესიას.
მისი ტელეფონი ახსსენებს თავს.
-გისმენ. პასუხობს დაღლილი ხმიტ.
-მზეო, მამაშენთან ავდივარ!
-რაა? ნორმალური ხარ ბიჭო შენ? ახლა არ გამომიშვებენ აქედან. მოიცადე რა ცოტა დრო გავიდეს.
-არ მინდა შენი გამოშვება. დედას თეთრი ვარდები უყვარს თუ ყვითელიო რას ამბობდი.
-წითელი! არ ახვიდე რა!
- მზეო მაბრაზებ, უნდა ავიდე და მორჩა! თუ დამიწუნეს არ სეიმჩნიო ნერვიულად ეცინება და თიშავს.
---------------------