ზარის ხმაზე გამომეღვიძა, თმაზე ვიგრძენი, ამიტომ თავი ავწიე და მომღიმარი გიორგი დავინახე.
-რაიყო გეძინა? მკთხა თვალებგაფართოებულმა
გემრიელად დავამთქნარე და თვალგაუხელელად ვუთხარი
-ხო მგონი
გიორგიმ გაიცინა და ფეღზე წამომაყენა, ჩემი ჩანთა აიღო და კარისკენ გამიძღვა ხელჩაკიდებული
-წამო. სახლში აღარ მოდიხარ? მაგრამ იქნებ აქ დარჩე? უფრო კომფორტული მერხებია?
მის სულელურ ხუმრობებს ყურადღებას არ ვაქცევდი, ახალ გაღვიძებულზე უემოციოდ მოვდიოდი.
სკოლიდან გავედით თუ არა ვერ მივხვდი როდის შეჩერდა გიორგი და ზედ შევასკდი.
უკმაყოფილო სახით ავხედე და ბუზღუნი დავუწყე გიორგის
-რატო გაჩერდი დებილო მეტკინათქო ვთქვი თუ არა გიორგის ავხედე ის კი ხმას არ იღებდა და ვიღაცას უყურებდა
-გიო რა ხდება? ხმადაბლა ვკითხე
-არაფერი, წავედით! მტკიცედ მიპასუხა
გზა განაგრძო და მეც წამათრია.
უკან მივიხედე, უცნობ ბიჭს შევხედე რომელიც ირონიულად იღიმოდა და გაკვირვებულმა დავიწყე გიორგის ტვინის ჭამა
-ის ბიჭი ვინ იყო? და რა ხდება? აუ გიორგი!
გიომ გამაჩერა თავის პირდაპირ დამაყენა და დავინახე თვალები როგორ უგიზგიზებდა
-არ მომწონს ეგ ტიპი, უბრალოდ ყურადღება არ მიაქციო გაატარე რა
-და რა ქნა?
გიომ ამოიხვნეშა და გზა განაგრძო
-გიორგი
წუწუნით დავზდევდი, მაგრამ მას კარგად ვიცნობდი ამიტომ სახლამდე ხმა აღარ ამომიღია. გიომ სახლამდე მიმაცილა და გვერდზე სახლში შევიდა. მე კი შინ შევირბინე და გემრიელად მივირტვი ნიგვზიანი ბადრიჯანი
ჩემს ოთახში შევირბინე და გაკვეთილები სწრაფად ვისწავლე რომ მალე წამოვწოლილიყავი.
-მარ -მარიამ
-ხო რაიყო გიო
-ტრადიციას ნუ ივიწყებ რა მარიამ და სწრაფად იპოვე დრო ჩემთვისაც
-აუ გიო ბოდიში რა ეხლა ფანჯრიდან ვერ გადმოვძვრები ნახევრად მძინავს
-მოიცა მოგეხმარები სუულელო
-კარგი
გიორგი ჩვენს ხეზე ჩემი ფანჯრისკენ მოცოცდა რომ დამხმარებოდა.
-აუ ძაან მიყვარს ჩვენი ხე
-მეც. აქ სულ სიმშვიდეა.
-ხო, აუ გიო ის ბიჭი ვინ იყო მითხარი რა/
-მარ არავინ ისეთი არ იყო თორე გეტყოდი
-აუ გიო მნიშვნელოვანი ვინმე რომ არ ყოფილიყო თვალებიდან ნაპერწკლებს არ გადმოყრიდი მასზე საუბრის დაწყების თანავე.
-კარგი ხო გეტყვი ოღონდ ნუღარ მეჯუჯღუნები, კარგი?
-კარგი
-ერთერთი ჩვენი უბნელი ბიჭია გოგოებს ხელსახოცებივით იცვლის, მის მეგობრებს კი ეს მოსწონთ და ხმასაც არ იღებენ, ამიტომაც ვერ ვიტან მაგათ სასტავს
-ოხ ეს რამხელა მიზეზი გქონია გიორგი
-აუ ნუ წუნკლობ თორე ჩაგაგდებ ხიდან
-კარგი შევეცდები აღარ ვიწუნკლო ყოველი შემთხვევისთვის მანამ სანამ აქ ვზივართ რადგან მარცხი არ განვიცადო.
-უი გიო შენთვის თქმა სულ დამავიწყდა, მე მალე ალბათ მუშაობას დავიწყებ.
-რა? შენ და მუშაობა ნუ მაცინებ რა გეხვეწები.
-შენ ხომ ჩემი მძინარე თეთრი დათვი ხარ, დაჟე დღეს სკოლაშიც კი გეძინა გოგო რა მუშაობა აგიტყდა?
-აუ მე ვიმუშავებ შენგან განსხვავებით.
-კარგი როგორც იტყვი. ოღონდ არ გამიბრაზდე
-კარგი წავედი მე თორე მეძინება მაგრად.
-ძილინებისა.