-რა?რომ შევედი წელს ზემოთ შიშველი ლუციფერი დავინახე
-მერე?
გაიკვირვა ვლადიმირმამალევე გარეთ გავვარდი და დაბლა ჩავედი ისეთი გაბრაზებული ვიყავი რომ თავს ვერ ვიკავებდი.ეს ვლადიმირმა შეამჩნია მარტო და გვერდით გამიყვანა
-რა მოხდა?
-რა?იცი რა კარგი შესახედავი იყო?დავიბენი და თვალი ვერ მოვაშორე მერე კი მერე შემრცხვა და იმან ისეთი წამირეპლიკა გავბრაზდი და გარეთ გამოვვარდი
ვლადიმირმა სიცილი დაიწყო.მე მხარი გავკარი
-რა??
სული ძლივს მოითქვა ვლადიმირმა
-ოხ
გავვარდი ჩემს მანქანასთან და ახლა მის გარშემო დავიწყე ბოლთის ცემა მერე ისევ დენიელთან მივედი და საქმის კურსში ჩავაყენე
-წავალ გარემოს დავზვერავ
-კარგი
სახლის გარშემო შემოვიარე და გარემო კარგად დავათვარიელე ბოლოს კარისკენ წავედი და ჯანდაბა ისევ ლუციფერს შევეჩეხე
-დალახვროს ეშმაკმა!
წარმოვთქვი ხმამაღლა როცა ლუციფერს წავაწყდი
მას გაეცინა ისეთი... ისეთი... ღმერთო ვერ ვიჯერებ რომ მხოლოდ ტანზე ვუყურებდი არ არსებობს ისეთი როგორ უნდა ავღწერო?არაადამიანურად სიმპატიური იყო შავი თვალებით რომელიც შეიძლება ყავისფერიც იყო და შავი თმით მისი თვალები სარკასტული იყო. თვალებში ჩავხედე თვალს არ მაშორებდა მე კი იმის ნიშნად რომ არ მსიამოვნებდა წარბი ავწიე
მას გაეღიმა
ო,არა ესღა მინდოდა?ისედაც ლამისაა გავითიშო როცა ვუყურებ.
‘’თავი შეიკავე 21 წლის ხარ და არა თინეიჯერი’’ მემუქრება ქვეცნობიერი
-ეშმაკმა არა?
იცინის ლუციფერი
-დიახ მისტერ მორნინგსტარ
-მე თვითონ ვარ ეშმაკი საყვარელო
მეუბნება და სიტყვა ‘’საყვარელი’’ გულზე ხვდება ქვეცნობიერს.მერე კი დამსისინებს ‘’რეებს აქცევ ყურადღებას გოგო!’’.ჰმ მერე ვღიზიანდები და ბოლოს რომ ვუფიქრდები რა თქვა თვალები შუბლზე ამდის მერე კი უნდობლად შევცქერი
-შეუძლებელია
ვამბობ გდაჭრით და შეუვალი მკაცრი მცველის ნიღაბს ვირგებ ამ ბოლო დროს ეს სახე ისე კარგად დავამუღამე რომ მისი შიგნით შემოხედვაც კი არ უნდათ
-წიგნზე მისი ყდით არ უნდა იმსჯელო
თქვა მან.რა??რანაირად გამოეპასუხა ჩემს ფიქრებს? უნდობლად შევყურებ და ვცდილობ გავარკვიო ტელეპატია?აზრებს კითხულობს?აზრზე არ ვარ
-დილანდელისთვის ბოდიშს გიხდით ლუციფერ
ოჰო უკვე ასე მივამრთავ?მისტერ ან ბატონო სად არის?მაგრამ ჯანდაბაშიც წასულა ასე უფრო თავისუფლად ვგრძნობ თავს და ჩემი ცივი გამომეტყველებით უინტერესოდ შევყურებ.
-მე ჯერ თქვენი სახელიც კი არ ვიცი
-ევა დეკერი
-ოჰ ევა?ბედის ირონიაა არა?
მხიარულდება ლუციფერი
-არ ვიცი რას გულისხმობთ
მშრალად ვპასუხობ თითქოს სულ არ მაინტერესებს მაგრამ ჩემი ქვეცნობიერი სკამზე ჩამომჯდარა რომ შემთხვევით გული რომ წაუვიდეს არ დაეცეს.
შემდეგ ფიქრდება და სულში ჩამწვდომი მზერით მეუბნება
-შენი ყველაზე ბნელი სურვილი მითხარი ევა
აჰა უკვე შენობით საუბარზეც გადავედით?
-არ ვიცი რას გულისხმობთ
მერე გაკვირვებული მიყურებს და თვალებში ორმაგი ინტერესი უდგება
მერე ზურგს მაქცევს და მიდის თან მისი ჩურჩული მესმის
-კარგად გავერთობით ევა
ვიბნევი?დიახ იმდენად რომ ახლა მოლოდ ფიქრი მინდა.ვლადიმირი მიდის და ამ უცნაურ ხალხში ვრჩები სანამ წავა ვეუბნები
-ვლადიმირ ამათთან მარტო მტოვებ?
-რაო კაციჭამიები ხომ არ გგონია?
მხიარულად იცინის ის
-შენ ხომ კაცი სერიოზულად ვერ დაგელაპარაკებს რაა
-კარგი წავედი საქმეები მაქვს.
მთელი დე გარეთ დავხეტიალობ და სახლს ვზვერავ მერე საათს დავყურებ ჯერ ორი საათი მაქვს სანამ ელის სკოლა დაუმთავრდება მაგრამ ჯობია მალე მივიდე და დილანდელი გამოვისყიდო მაგრამ ამ დროს ლუციფერი გამოდის და მეუბნება რომ ლუქსში უნდა წავიყვანო
აუ არა!
-ჩემი მანქანით წავალთ ასე უფრო უსაფრთხოა
ვეუბნები მკაცრად როცა გვერდს მივლის და თავისი მანქანისკენ მიდის
-კარგი
მთანხმდება და მე მანქანის კარს ვუღებ
ის ჯდება.ეჰ რა ვქნა ეს მევალება.
ლუქსში ერთ საათს ჩერდება მე კი მინდა რაც შეიძლება მალე გამოვდეს თუმცა ნახევარი საათი აგვიანებს მე კი მოუსვენრად დავდივარ აქეთ-იქით
გამოვიდა.როგორც იქნა ეღირსა
-თუ შეიძლება ღვედი შეიკარით
ვეუბნები მკაცრად
-ოჰ ეს უკვე საინტერესოა
ამბობს აღტაცებული
ღვედი შეიკრა და რასაც ქვია გავვარდი, ისევ საცობია მაგრამ თავს მალე ვაღწევ და რამდენიმე წუთით ადრე უკვე სკოლის წინ ვარ.
მანქანიდან გადავდივარ და ლუციფერს ვუყურებ. ვაუ ის მხოლოდ აღფრთოვანებულია. ხშირ შემთხვევაში რწყევით კვდებიან ხოლმე.
მალე ელიც მორბის მე კი გაშლილი ხელებით ვხვდები და მეხუტება
-მალე მოხვედი
თვალები უბრწყინავს
-აბა რა გეგონა?
თმა ავუჩეჩე. მანქანაში უცხო რომ დაინახა ინტერესით დაუწყო ყურება მაგრამ მალე მობეზრდა და მე მომიბრუნდა
-აუ გთხოვ ის მუსიკა ჩართე
-უხერხულია
ვეუბნები ჩუმად
-აუ მიდი
-თქვენს მყუდროებას ხომ არ დავარღვევ ლუციფერ?
-ლუციფერ?
უკან ისე ტრილდება ლამისაა ხერხემალში გადატყდეს ელი და გაფართოებული თვალებით შეჰყურებს მერე მე მიტრიალდება მერე მას უყურებს
-როგორც ეშმაკს?
თითქოს საიდუმლოს ანდობსო უჩურჩულებს მისტიური ხმით ლუციფერს
-კი
ამბობს აღფრთოვანებული თითქოს მისმა მიხვედრილობამ აღაფრთოვანა
-და ჩემი და კი ევა რა დამთხვევაა!
ტაში შემოკრა ელიმ
ლუციფერი აღფრთოვანებულია ჩემი დის გამჭრიახობით რადგან სახეზე ეტყობა
-ესეიგი შენ ჩემს დის შეცდენას მინდომებ და ეს გამოგივა
როგორც კი სიტყვას ამთავრებს ელი მე მანქანას მკვეთრად ვამუხრუჭებ ხოლო ელი და ლუციფერი ერთმანეთს შეთქმულებივით უყურებენ
-ელი რა გჭირს?
-არაფერი სჭირს ზოგზოგიერთებისგან განსხვავებით მიხვედრილია
მეუბნება ლუციფერი და ლამისაა მანქანიდან გადავისროლო ჯერ ისედაც არ მომწონს ეს ლუციფერი რომ ‘’ჩემს ბიჭში’’ ზის ახლა აუტანელია.
-კარგი ჩართე ხომ ხვდები რამდენი დამთხვევაა
მეუბნება ჩემი და და ჩემს ერთ-ერთ უსაყვარლეს სიმღერას ვრთავ
Elle King-ის Where the devil don’t go-ს და მალე მთლიანად მუსიკაში ვიძირები. ლუციფერის არ ვიცი მე კი მომწოს მისკენ აღარც გამიხედავს სანამ სახლამდე არ მივედით.
-რამხელაა
უნებურად თქვა ელიმ
-ეს მდიდრები ამდენ ფულს სახლებში რატომ ხარჯავთ?ბუნებით მფლანგველები
თქვა ხმამაღლა ჩემი აზრები ელიმ და გაოცებისგან თვალები შუბლზე ამივიდა.
-რამდენი ცხოვრობთ სახლში?
ეკითხება ელი სრულიად ჩვეულებრივად თითქოს არც არაფერიაო
-თქვენი ჩათვლით 5 ვიცხოვრებთ
-ჩვენი ჩათვლით?
ახლა მე შევხედე უნდობლად.
-დიახ თქვენ ჩემი პირადი მცველი ბრძანდებით დეკერ და აქ უნდა იყოთ უნდა დამიცვათ
-მოდით უბრალოდ დეკერი ყოველგვარი თ-ების გარეშე კარგი?
-კარგი
მიღიმის ეშმაკურად და გონია ერთი ნაბიჯით მომიახლოვდა.ვერ მივართვი მე ხუთი ნაბიჯით დავშორდი.
-კარგით მე ისევ სახლს დავზვერავ
ვთქვი მკაცრად
-მაგრამ მანამდე იქნებ სახლში წავსულიყავით რომ საჭირო ნივთები წამოვიღოთ?
-კარგი
თქვა ლუციფერმა და მანქანაში ჩაჯდა
-რა??შენ არ მოდიხარ!
-შენ ჩემი დაცვა გევალება
მითხრა ნაგლურად მე კი ვბრაზდები და ჩაჯდომისას კარს ვიჯახუნებ მაგრამ მერე ბოდიში მოვუხადე ‘’ჩემს ბიჭს’’.
სახლში მივედით და საჭირო ნივთები წამოვიღეთ მთელი დღე სახლში ჯდომა მომიწია და ცოტა მოვიწყინე.ცოტა?არა ძალიან მოვიწყინე ასეთ საქმეზე არასდროს მიმუშავია ასეთ მოსაწყენ საქმეზე.