მსურდა ერთად გაგვემართა სახლი,
შემოგვერტყა ნაპირები ივრის,
აღარა მაქვს მოლოდინი ახლის,
მწუხარება კიდე დიდ ხანს ივლის...

მსურდა ამღერებულიყო ხმაში,
ჩვენთან ერთად ღვთის ნაკურთხი სუფრა,
კვლავ ლუციფერს რად დაუკარ ტაში,
მე მეგონა გულით იყავ სუფთა...

მსურდა ერთათ შევყოლოდით კორდებს,
ხოდაბუნის თეთრი მტრედი ორი,
ახლა... შეხე ამ ხელებზე კოჟრებს,
სიბერის რომ დაჰფენია თოვლი.

მე მინდოდა გყვარებოდი მუდამ,
რად აღმოჩნდი სულით ეგრე შავი,
ვერ გიშველა ალაჰმა და ბუდამ,
ვერც იესომ აგიხილა თვალი.

მე ვინატრე მხოლოდ შანსი ერთი,
და ორმაგად მაზღვევინა აღამ,
შენ გიწოდე ჩემი ერთადერთი,
შენ კი სხვაში გადამცვალე რაღა.

ვბუტბუტებდი.. მაგ დანისლულ ტუჩებს,
აგრილებდა თურმე სხვისი კოცნა,
ჩავუარე კვლავ აბუზულ ქუჩებს,
აწი, შენთვის ვეღარ შევძლებ მოცლას.