აი ელი და ლუციფერი კარგათ შეეწყვნენ ერთმანეთს მაგრამ ყველაზე მეტად უზარმაზარმა შავმა როიალმა გამაოცა.შესანიშნავი იყო
-ძალიან მაგარია არა?
მკითხა დენიელმა
-ძალიან მომწონს
ვერ დავმალე აღფრთოვანება.ჩვენი დიალოგი გაგრძელდა მაგრამ ძირთადად პროფესიულ კითხვებს მოიცავდა.
ამ დროს ლუციფერი და ელი:
ლუციფერი მისაღებ ოთახში იჯდა გვერდით კი ელი ეჯდა.ლუციფერისთვის ეს ძალიან შემაწუხებელი იყო ბავშვები არ უყვარდა
-აბა როგორია ჯოჯოხეთი
აჯახა პირდაპირმა ელიმ
-ხო არც ისეთი კარგი
-ღმერთი არსებობს?
-არსებობს მაგრამ პასუხი არცერთხელ გაუცია
-ხო მართალია ხანდახან ეჭვიც მეპარება
ოხრავს ელი და ლუციფერს დამკვირვებლურად ათვარიელებს
-შენ და ეშმაკი?ვერც წარმოვიდგენდი
იცინის სარკასტულად და თავის ადგილზე ჯდება
-რატომ?
-არ გეწყინოს მეგონა უფრო...უფრო ურჩხულს ემსგავსებოდი
-დამიჯერე შენს ყველაზე ცუდ სიზმარშიც ვერ წარმომიდგენ
-აქ როგორ აღმოჩნდი?
-ამაზე საუბარი არ მსურს
გაცხარდა ლუციფერი და თავის მოთოკვა მოუწია რომ ურჩხული გარეთ არ გამოეშვა
-კარგი
ლუციფერს გაუკვირდა ასეთი მიხვედრილი ბავშვი როგორ იყო?თუმცა ზოგჯერ ადამიანებიც ხომ გაოცებენ
მალე ისინიც სამზარეულოში მყოფ დენიელს და ევას შეუერთდნენ
ევა:
ოთახში შემოსული ლუციფერი გაბრაზებული და ღრმად ფიქრებში წასული იყო მალე ის და დენიელი ცალკე გავიდნენ.მე და ელის ტეილორმა ჩვენ ჩვენი ოთახები გვაჩვენა ჩემი ოთახი ლუციფერის გვერდით იყო.ჰმ მე მისი აღმზრდელი კი არ ვარ.
საღამოს დაიწყო ‘’მხიარულება’’ ასე ათი იქნებოდა რომ თქვა ლუქსში უნდა წავიდეთო.
ელი სახლში დავტოვე აბა კლუბში ხომ არ წავიყვანდი.
ამჯერად გარეთ აღარ დავლოდებივარ და ბარში შევყევი დახლთან მართლაც ძალიან სექსუალური და გმომწვევი ქალი იდგა რომელიც ლუციფერს გახსნილად ესაუბრებოდა ხოლო ლუციფერი ნელ-ნელა ბრაზით ივსებოდა.მალე ისინი სხვა ოთახში გავიდნენ.ლუციფერმა ხელით მანიშნა დარჩიო.დავრჩი მაგრამ მერე ვეღარ მოვისვენე და კართან ახლოს მივედი ლუციფერის ყვირილი ისმოდა
-მე ხომ ეშმაკი ვარ როგორ ბედავენ!
ღრიალებდა გაცეცხლებული
-ვიცი დაწყნარდი
-როგორ?ისინი მე მემუქრებიან?მე??წარმოგიდგენია?მე ხომ უკვდავი ვარ თვით ეშმაკი!ლუციფერი ვარ გესმის?
-მესმის მესმის მათ სითავხედეს მეც ჭკუიდან გადავყავარ მაგრამ განა რას დაგაკლებენ?უბრალოდ იმუქრებიან
იმდენად გაოგნებული ვიყავი რომ კარს მოვშორდი და დასალევი შევუკვეთე.ფუ ნამდვილი სტრიპტიზ კლუბია რა ამაზრზენია.ვფიქრობდი ჩემთვის როდესაც თვალებჩაწითლებული ლუციფერი გამოვიდა.ვერ ვცნობდი მაგრამ არაფერი მიკითხავს.ცოტა ხანში დაწყნარდა და ტყუპი ქერა გოგონები აიყვანა მაღლა.ჰმ ხედავ აქ ოთახიც აქვს.’’რა გიკვირს ჩერჩეტო?’’ ჩამძახის ქვეცნობიერი ეს ხომ მისი ლუქსია.
მერე სარკაზმით სავსე მიბრუნდება და ურცხვად მეუბნება
-არ დაგვეწვევი?
მეგონა ახლა გავგლეჯავდი ქვეცნობიერი მკარნახობდა ახლავე მეცემა და წავსულიყავი მაგრამ საკამოდ თავდაჭერილად და მშვიდად მივუგე
-არა გმადლობთ ლუციფერ სამსახურში ვარ
ამ სიტყვებისთვის და თავის ჭერისთვის თვით ჩემმა ქვეცნობიერმა მხურვალე ტაშით დამაჯილდოვა მე კი ჩემი თავით კმაყოფილი იქვე მდივანზე დავეშვი.იმდენად დავიღალე საათნახევარი უაზროდ ლოდინით რომ ჩემი ქვეცნობიერიც სკამზე ჩამოჯდა და თვლემა დაიწყო.
ზარმა გამომაფხიზლა
ვლადიმირი იყო რატომღაც ძალიან გავმხიარულდი და ლამის თინეიჯერივით ჰაერში ავხტი და ტაში შემოვცხე.
-გისმენ ვლადიმირ
-გამარჯობა დღემ როგორ ჩაიარა?
რატომღაც მადლიერებით ვივსები
-თავი მტკივა თუ იმას გავითვალისწინებთ რომ კლუბში ვართ და საათნახევარია ველოდები როდის დაიკმაყოფილებს თავის სურვილებს ლუციფერი.
-აჰა
გავიგონე ყურმილიდან მისი სიცილი
-აუ მართლა მეძინება
დავიწუწუნე მე არადა არ მჩვევია
-ისე რატომ არ მითხარი ამასთან ცხოვრება თუ მომიწევდა?თან მისი ოთახის გვერძე გამომიყვეს ადგილი სერიოზულად გეუბნები მე მისი აღმზრდელი კი არა პირადი მცველი ვარ
-ძალიან მამხიარულებ ხოლმე დეკერ აი რატომ მიყვარს შენთან საუბარი
-მეც ვლადიმირ
გამოვუტყდი და ჩემმა ქვეცნობიერმა პირზე ხელი აიფარა ეს რა წამომცდაო.
-კარგი წავედი მგონი მორჩა
ვთქვი და ყურებამდე გავიღიმე
-მიდი არ ალოდინო
მანაც გაიცინა და ყურმილი დამიკიდა.
რა ჭკუამხიარულია სულ ახერხებს რომ გამაცინოს მაგრამ სამსახურში სულ თავდაჭერილი,მკაცრი და სერიოზულია.
ამ ფიქრებში ვერც მივხვდი რომ უკვე გზას გავყურებდი მანქანიდან ჩემს უკან ლუციფერი იჯდა სხვა ქალთან ერთად მე კი უაზროდ ვიღიმოდი.
ყოჩაღ ბოს უკვე მესამე ერთ ღამეში?აპლოდისმენტებს იმსახურებთ.კიდევ კარგი ენას კბილი მალე გდავაჭირე და მართლა არ ვუთხარი ეს სისულელ მერე კი რომ მომაგონდა ლუციფერის გვერდით ოთახში უნდა დავწოლილიყავი გუნება წამიხდა ამათ ხმაურისთვის უნდა მესმინა?!
ღრმა წარსულის ფიქრებმა გამიტაცა და მტკივნეულ წარსულში გადამაგდო არ ვიცი გზას მექნიკურად ვუყურებ და მახსენდებიან ისინი...ის კოშმარი მახსენდება მახსენდება... მათი ყვირილი და მერე...
-დეკერ!დეკერ!
მიყვირის ლუციფერი
მანქანას ვაჩერებ და სარკეში ცრემლიანი თვალებით გავყურებ.
-მაპატიეთ
ხმაც გამბზარვია
მაგრამ პატიებას მას კი არა მათ ვთხოვ...მათ ვინც...
აღარ მინდა ამაზე ფიქრი თვალებს ვიწმენდ და გზას გავყურებ სახლამდე რომ მივედით კარები გავუხსენი და ცალკ-ცალკე გადმოვსვი ახლა უკვე ღიმილმა გადამირბინა ტუჩებზე როგორც ჩანს ამ ქალმა ლუცის თავი მოაბეზრა...ლუცის?ჯანდაბა რა მჭირს?მე და ლუცის ვეძახი სულ სულ უცხო კლიენტს. თვალებში დაბნეული შევყურებ და მეორეს მხრივ მისგანაც მოდის დაინტერესება და გაოცება.
დამინახა რომ ვტიროდი აი ეს უკვე არ მომწონს და სახე მეღუშება კოპებს ვკრავ და სახლში შევდივარ მანამდე ვერ ვისვენებ სანამ ყველაფერს არ ვათვარიელებ მაგრამ ეს დაუდევრად გამომდის და ჩემი დის ოთახში ვიხედები.ტკბილად სძინავს მისი დანახვისას მეღიმება ის ხომ ბავშვია მე კი უკვე სამყარომ საკმარისად გამსვარა და ტილოდ ქცეული სრულიად ცარიელი მომისროლა ჩემზე ხელი შეიწმინდა და გადამაგდო