ბიძაშვილ მამიდაშვილი უჯვე იქ იყო.
- იმედია კიდევ გაგახსენდები?_მოწყინა მაიკმა.
- მე შენ ყოველთვის მახსოვხარ.
- დამირეკე.
- კარგი დაგირეკავ._გადაკოცნა და მანქანიდან გადმოვიდა.
- კარგად სიხ _გაეკრიჭა გოგო.
- კარგად და ნუ მაიმუნობ გოგო._ბიჭმაც გაუცინა.მაიკი წავიდა.ბელა ნანგრევებში შევიდა,უამრავი მოგონება ამოუტივტივდა.ყოველთვის ერიკის გახსენებაზე გულისცემა უჩქარდებოდა თუმცა ამჯერად იმედგაცრუებამაც შემოუტია.დადიოდა და თან ფიქრობდა(ოდნავ ხმა მაღლა):
- არა!უნდა დავივიწყო!თავიდან უნდა ამოვიგდო მისი სიყვარული რომელიც ჩემს წყევლად იქცა!ღმერთო რატო დაუშვი რომ ეს მომხდარიყო?!ის არ უნდა შემყვარებოდა ოღონდ ის არა!დაიწყევლოს მისი გაცნობისა და შეყვარების დღე!მაგრამ მაინც დაუვიწყარი იყო მასთან გატარებული თითოეული საათიც კი!ის ჩემთვის ყოველთვის მიუწვდომელი იყო და ასეთადვე დარჩა!თმერთო ასეთი რა დავაშავე,ასე რატომ მტანჯავ?მოღალატე,გულქვა არაკაცი ყოფილა მე კი ამდენს ვერ ვხვდებოდი...მის გარეშე ცხოვრება უნდა ვისწავლო!.._ერთ-ერთ ლოდთან ჩაიკეცა.მისი ნათქვამი თითოეული სიტყვა ერიკს ესმოდა.ბოლო სიტყვებს ვეღარ გაუძლო და თქვა:
- ესეიგი ასე ფიქრობ ჩემზე?რა დაგიშავე ასეთი?ან ჩემს ფიქრში გათასრებულ დღეებს რატო წყევლი?
- შენ აქ რას აკეთებ?!_თვალებ დასიებული წამოდგა ფეხზე.არ უნდოდა მისი დანახვა და მოსმენა და ამიტომ იქიდან გაიქცა.ნანგრევებიდანაც გამოვიდა,ბიჭიც უკან მისდევდა,უეცრად ბელას წინ შავი ფურგონი გაჩერდა,დაავლეს გოგონას ხელი და შიგნით შეტენეს,რაღაც ნივთიერება შეასუნთქეს და გათიშეს.ერიკიც უკან გაყვა მანქანას თავისი მაქანით. გოგო მიიყვანეს ერთ ბნელ ოთახში.თვალები.პირი,ხელები და ფეხები შეკოჭილი ჰქონდა.სკამზე დასვეს დათვალებზე და პირზე სახვევი მოხსნეს,პირველი რაც დაინახა ეს იყო ერთი მოხუცი კაცი:
- ვინ ხართ?ჩემგან რა გინდათ?ეს რა ადგილია?_ანერვიულებულმა კითხვები მიაყარა ერთმანეთს.
- მე კარლო მონთერუბიო ვარ.შენგან რა მინდა?არაფერი აი მამაშენზე კი იგივეს ვერ ვიტყვი!_წარმოთქვა მშვიდი,მკაცრი,ჩახრინწული,ცივი ხმით.
- მისგან რა გინდათ?
- შეთანხმება რა უნდა მინდოდეს სხვა? მისი პარტნიორობა უნდა დასრულდეს ამერიკულ კომპანიასთან.
- ის პარიზშია და არ ვიცოდი პარტნიორები ამერიკაშიც თუ ყავდა.
- კი ყავს შენი შეყვარებულის მამა.
- რა იცი ვინ არის ჩემი შეყვარებული?
- შენი საქმე კარგად შევისწავლე.
- და შეთანხმების ჩაშლას როგორ აპირებ?
- შენ აქ რისთვის მოგიყვანე თუ იცი?ახლა შენ მას დაურეკავ და ეტყვი შეწყვიტოს კონტრაქტი თორემ ჯერ მე გი*მარ,მერე შემი ბიჭები,ხოლო შემდეგ ნაწილებად დაგჭრი და შათითაოდ გავუგზავნი შენს ნაწილებს._საზარლად ჩაილაპარაკა კაელომ.ბელა არავიტარ შემთხვევაში დათანხმდებოდა მაგრამ ბოლო სიტყვებმა გადააფიქრებინეს და დათანხმება გადაწყვიტა რადგან ბავშვს ელოდებოდა და მასზე ზრუნვა ევალებოდა.
ერიკი კი ამ ყველაფრის მოსმენის შემდეგ გადაწყვიტა ალბერტთან დარეკა:
- გამარჯობათ ბატონო ალბერტ ერიკ გავალიერი ვარ ოსვალდო გავალიერის შვილი.
- დიახ გისმე შვილო რამე მოდა?
- დიახ საქმე ბელას ეხება თქვენს შვილს.
- ბელაზე?რამე ხომ არ შეემთხვა?_ანერვიულება ხმაზე შეეტყო.
- პატარა პრობლემა გვაქვს...
- სერიოზულია რამე?
- ის გაიტაცეს მალე მისი გამტაცებლები დაგიკავშირდებიან და მოგთხოვენ გაწყვიტოთ მამასთან ურთიერთობა თქვენც დასთანხმდებით და ეტყვითრომ ხვალვე მოაგვარებთ ამას...
- ეგ რას მოგვცემს?
- დროს მოვიგებთ და შევძლებ მოქმედებას.
- კარგი ყველაფერს ისე ვიზამ როგორც თქვი.ოღონდ ჩემი პატარა გოგო გადამირჩინე..._გაუთიშა ალბერტს და თავის ნაცნობ გამომძიებელს დაურეკეა:
- უკაცრავად შეგიძლიათ დეტექტივ ჯონსონთან დამაკავშიროთ?
- კარგით.ეხლავე._უცებ გადააერთა.
- ტომ როგორ ხარ?
- კარგად შენ როგორ ხარ?
- მეც კარგად.
- რამ შეგაწუხა?
- მაინტერესებს კარლო მონტერუბიოზე რა იცი?
- ბევრი რამ.მაგ ადამიანს უკვე წლებია იძებნება.სად გაიგე ეგ სახელი?
- შემიძლია მის დაჭერაში დაგეხმარო?
- მართლა?როგორ?
- პირდაპირ დანაშაულის ადგილზე დაგაჭერიებ.მოკლედ მან ბიზნესმენის ქალიშვილი გაიტაცა და ითხოვს საქმიანი ურთიერთობა შეწყვიტოს ოსვალდო გავალიერთან._მისამართი უკარნახა,გეგმა დასახეს, ბოლოს უთხრა:
- ოპერატიულ ჯგუფს შევკრებ და მალე მოვალთ.
- კაი გელოდები._სანამ ერიკი ამ საქმეს აგვარებდა კარლომ დაურეკა ალბერტს და ყველაფერი გეგმის მიხედვით წარიმართა.ერთი საათის მერე პოლიცია მივიდა.უხმაუროდ შევიდნენ.ბელას პირი ისევ აუკრეს.მის ოთახში Eრთი კაცი დაუტოვებიათ ყარაულად,ტან ბინძური მზერით ათვალიერებდა გოგოს სხეულს.ერიკი უკვე შენობაში ყუთებს უკან იმალებოდა.შორიდან თვალერება რომ მობეზრდა მიუახლოვდა და დანა ყელზე მიადო,მერე ქვევით სხეულს ჩაატარა და უთხრა:
- თუ მამაშენი პირობას არ შეასრულებს შენს მოკვლამდე კარგად გავერთობით._ერიკი ბელას ამდენმა დამცირებამ გააგიჟა თავის მოთოკვას შეეცადა მაგრამ ყუთები გადმოუვარდა.ხმაურზე ბელასთან მყოფმა აიყვანა და ბელასთან ერთად მიაბა,მერე კი მეგობრებს დაუძახა,კარლოც მოვიდა.
- აი ეს მესმის შეყვარებულები ერთად არიან?!_კარლომ კარი შეაღო.
- დიდი დღე არ გიწერია!_წამოიძახა ერიკმა.
- მაგას შენ მეუბნები?_ღვარძლიანად თქვა.ბელა იმ კაცის სიტყვების შემდეგ უხმოდ ტიროდა,ერიკი ამას ვერ ხედავდა.
- დიახ!
- მაინც რა მოტივით მელაპარაკე..._სიტყვები დამთავრებული არ ქონდა პოლიციელებმა რომ კარი გემოანგრიეს და ყველა აიყვანეს.მძევლები გაათავისუფლეს.ერიკი ტომს ელაპარაკებოდა როცა იზაბელა ერთ-ერთ პოლიციელს ჩვენებას აძლევდა,მელ-მალე გახედავდა ბიჭს.
- ეს ის გოგოა?_ტომი.
- ვინ გოგო?_ერიკი.
- შენ რომ ყვებოდი._ტომი.
- ხო.ლამაზია არა?_ერიკი.
- კი ძალიან._ტომი.
- თუმცა ახლა ჩემზეა გაბრაზებული._ერიკი.
- რატო რა მოხდა?
- მამიდაჩემის ამბავია,ნერვები დამაწტვიტა მაგ ქალმა.
- ისევ?რა ქნა?
- ცოტახანი ერთმანეთს ვეღარ ვუკავშირდებოდით და ისიც ჩამოსულა ევას უთქვამს საცოლე ყავს და აღარ სჭირდებიო და ვეღარ ვირიგებ. დილით მის გამო ჩამოვედი და მას მერე დავდევ სალაპარაკოდ და ვერ მოვიხელთე._უცებ ჩაფიქრდა.-შეგიძლია ხელბორკილები მათხოვო?გაზაღები შეგიძლია დაიტოვო?
- რის გაკეთებას აპირებ?
- უბრალოდ ხელი არ შემიშალო.მისი წაყვანა მინდა.
- სად?
- ჩემს ძველ სახლში._ეშმაკურად გაეღიმა.-მინდა ნორმანულად დაველაპარაკო.
- ეს არ შეიძლება მაგრამ კარგი._მიაწოდა ხელბორკილები.
- შეეცადე ხელი არავინ შემიშალოს.
- კაი.ამისთანა გოგოს ხელიდან გაშვება არ ღირს,თანაც მამიდაშენის გამო.
- მადლობა შენთან ვალში ვარ._ბიჭი მიუახლოვდა გოგოს ის ამ დროს დაემშვიდობა პოლიციელს და სასწრაფოდ გაეცალა იქაურობას.რა თქმა უნდა ერიკი უკან გაყვა.
- რატომ გამირბიხარ?
- შენი დანახვა არ მინდა!
- იქნებ გაჩერდე და ისე ვილაპარაკოთ გთხოვ..._მუდარა შეურია ხმაში.ხელი მოკიდა და შემოაბრუნა.
- კაი გავჩერდები მხოლოდ იმიტომ რომ ყველაფერი გავარკვიოთ.
- ჩემი დანახვა რატომ არ გინდა?
- ვითომ არ იცოდე!
- ევას გამო?
- თუნდაც,შენი საცოლე და ოჯახიც არ დაივიწყო.
- საცოლე არ მყავს მე მხოლოდ შენ მიყვარხარ.
- ალბათ იმ გოგოსაც მაგას ეუბნები.
- რატომ არ მისმენ?
- არ მინდა და იმიტომ!
- ესეიგი ჩემი მოსმენა არ გინდა ხო?!ახლა ვნახოთ თუ არ მომისმენ!_ფეხებზე მოხვია ხელი და ზურგზე გადაიკიდა.ბელა გაკიოდა:
- რას აკეთებ?ეს როგორ გაბედე?დამსვი!ახლავე დამსვი!_ვინ უსმენდა. ერთმა პოლიციელმა რომელიც ტომის უკან იდგა დაინახა ძალით რომ მიჰყავდა,წასვლას აპირებდა ტომმა რომ გააჩერა:
- შეყვარებულების კამათია და ნუ ჩავერევით თვითონ მოგვარდნენ._ღიმილით უთხრა.
ორშ. 12:04
ერიკმა მანქანაში ჩასვა და წაიყვანა თავის სახლში,კარებები ჩაუკეტა.მერე ისევ გადაიკიდა ზურგზე და შეიყვანა სახლში.მდივანზე დასვა,კარები ჩაკეტა დანარჩანი ისედაც ყველაფერი დაკეტილი იყო.შემდეგ თვითონაც გვერდით მიუჯდა:
- რატომ მომიტაცე?
- მინდა ვილაპარაკოთ და შეგაგნებინო რომ მთელი არსებით მიყვარხარ!შენს დათმობას არ ვაპირებ!_მკაცრი მაგრამ ტბილი ხმით უთხრა.
- მისმინე!რატომ უნდა ვილაპარაკოთ მაშინ როცა სათქმელი უკვე აღარაფერია.ახლა გამიშვი მე ჩემს გზაზე წავალ შენ შენასა მიხედე._მშვიდამ მოუყვა.
- შენ არ იყავი ვინც ამბობდა რომ "ჩემი შენდამი სიყვარული მარადიულია და არასოდეს გაქრებაო"?
- არც გამქრალა...ჯერ-ჯერობით...მაგრამ მაშინ არ ვიცოდი საცოლე რომ გყავდა!_წყენით,იმედგაცრუებით და სიბრაზით წარმოთქვა სიტყვები და ფეხზე წამოვარდა.
- ა რ მ ყ ა ვ ს ს ა ც ო ლ ე!მამიდაჩემმა მოგატყუა!_მკაცრი ხმით დაუმარცვლა სიტყვები და ისიც წამოდგა ფეხზე.
- ეგ რატომ უნდა გაეკეთებინა?_დაიბნა გოგო.
- იმტომ რომ ხედავდა როგორ ვიტანჯებოდი მაშინ როცა აქ არ იყავი,თუნდაც როგორ ვეჭვიანობდი შენს ფრაგ კურსელებზე და მეგობრებზე სულ იმას მიმეორებდნენ დაანებე მაგ გოგოს თავი და ისეთი აირჩიე რომელიც სულ შენს გვერდით იქნებაო._დაწვრილებით აუხსნა სიტუაცია.
- მითუმეტეს ახლა უფრო მეტი შანსი გაქვს._ასე ჯიუტი მას შემდეგ გახდა რაც ორსულია ყველა გრძნობა უმძაფრდება და ამან უფრო ნერვიული გახადა.
- მაინც ჯიუტობ!_ადა საკუჭნაიში შეირბინა.თოკი მოძებნა,გამოიტანა და გასასვლელის ძებნაში გართული გოგოს შეუერთდა,მკლავში ხელი წაავლო.
- რა გინდა?_შეუღრინა.
- ისეთი არაფერი._მშვიდად უპასუხა.-ცოტახანი დამელოდე._სკამზე მიაბა.თვითონ კი გარეთ გავიდა,ცოტახანი იფიქრა და ისევ უკან შებრუნდა.ის ხელბორკილი აიღო,ბელა სკამიდან ააყენა და თავისი და ბელას მარცხენა ხელებზე გაიკეთა.
- ახლა რაღა მოიფიქრე?_დაინტერესდა.
- ვცდილობ არ დაგკარგო!_მშვიდად უპასუხა ბიჭმა.
- არა!ახლავე გამიხსენი ხელი!_მკაცრი გახდა გოგო.
- მაგას ვერ ვიზამ!_სიმშვიდეს არ კარგავდა ერიკი.
- რატომ?ყველგან ვერ შემომყვები!
- რატომაცარა ეგ უფრო დაგვაახლოვებს.
- იქნებ მე არ მინდა?!
- ვეღარაფერს შეცვლი გასაღები არ გამომირთმევია.
- რა ქენი?
- არ გამოვართვი!
- შენ ხარ ყველაზე იდიოტი,დებილი და ალოგიკური ადამიანი!_ხმამაღლა უყვირა ერიკს.-არა რა შენ რატო შემი..._უცებ გაჩერდა.-ვაიმე ცუდად ვარ...
- რა გჭირს?
- გული მერევა...
- სააბაზანოში წამოდი აქეთაა._სამზარეულოში შეიყვანა,იქ ერთ-ერთი კარი გააღო რომელიც პატარა დერეფანში გავიდნენ,დერეფნის ბოლოს კი ერთი კარი იყო.კარის გაღება ძლივს მოასწრო...ნიჟარაში ხელები დაიბანა.სააბაზანოდან გამოვიდნენ.სამზარეულოსთან მისულმა ბელამ უთხრა:
- აუ ერიკ მომშივდა ძალიან...
- საჭმელის გაკეთება იცი?_სამზარეულო ყველანაირი ტექნიკით იყო აღჭურვილი,ადამიანს იქ ტრიალი.სკამზე ჩამოსხდნენ.
- კი ვიცი!
- პროდუქთები მაცივარშია._წამოდგა ბელა.-აუ!მეტკინა!_თვითონაც წამოდგა.
- ჩემი რა ბრალია?შენი იდეა იყო!
- ხო კარგი.მეც მოგეხმარები._ორივენი ადგნენ,მაცივართან მივიდა,გამოაღო და ნატურალური პროდუქტი გამოალაგა და სალათის მზადება დაიწყო.სახლი დროებით იყო დაკეტილი მაგრამ დილით დამხმარე ქალს დაურეკა და სახლის დალაგება სთხოვა და პროდუქტიც მას აყიდინა.
- სალათის გაკეთებას აპირებ?
- კი.მე მინდა.კარგად გაქვს დალაგებული.
- დილით დამხმარეს ვთხოვე ყველაფერი მოეწესრიგებინა.
- რატომ?
- აქ ვაპირებდი დარჩენას და იმიტომ._პროდუქტებს რეცხავდნენ,სალათის რეცხვის დროს ბელამ შემთხვევით შეასხა წყალი,ბიჭმა სალფეტკით მოიწმინდა.
- ბოდიში არ მინდოდა._გაღიმებულმა გააგრძელა რეცხვა.
- არაუშავს.ეს მაინც ჩემი იდეა იყო._მშვიდად გაიღიმა და მიხმარება განაგრძო.მალე გაამზადა სალათი,მაცივრიდან მარწყვი და ყინული დამოიღო,ბლენდერში ჩაყარა და ცოტა ნაყინი ჩაამატა და ორი ჭიქა ნატურალური წვენი გაამზადა.ისადილეს.ბიჭმა ბელას მამას დაურეკა და დაამშვიდა:"ყველაფერი კარგად არის ცოტახანი აქ იქნება და დამშვიდებული დაგიბრუნდაბათ."მერე დედამისსაც დაურეკა:
- ჩემთან იქნება რამდენიმე დღე დავამშვიდებ და საღსალამათს და კარგ ხასიათზე მყოფი დაგიბრუნდებათ._აალაგეს მაგიდა,ჭურჭელი დარეცხეს,როცა მორჩნენ სწრაფად წამოიძახა:
- ერიკ ჩქარა.
- რა მოხდა?
- გული მერევაააა..._სწრაფად გაიქცა იმავე სააბაზანოსკენ და რა თქმა უნდა ერიკიც თან გაიყოლა.მალევე გამოვიდა.მოწესრიგდა.მისაღებში შევიდნენ და მდივანზე დასხდნენ.ბიჭს ფილმის ყურება უნდა,გოგოს წიგნის კითხვა მშვიდ გარემოში,მაგრამ ვინ აცადა...გაბრაზებულმა მდივნის პატარა ბალიში აიღო,ერიკს მხარზე დაადო და თავი დადო.შორს ვერ წავიდოდა.ერთი ფილმს უყურებდა მეორეს ეძინა.ფილმის დასასრულს თავი დაადო ბელას და მანაც დაიძინა.ბელა გაბრაზების გამო სიმართლეს არ უმხელდა და ცოტახნით საიდუმლოდ დაიტოვა,თუ დაიმსახურებდა მერე ეტყოდა.
ერთი კვირა გავიდა.გოგო საზხლს ალაგებდა და რა თქმა უნდა ერიკიც ეხმარებოდ.სამჯერ ორივე ერთად ჭამდნენ თუმცა ბელას ხშირი მოთხოვნის გამო სამზარეულოდან იშვიათად გამოდიოდნენ,მერე სააბაზანოში გარბოდა.შხაპს არ იღებდნენ,ერიკი მონა იყო ბელა ბატონი.მდივანზე ეძინათ დამსხდრებს.ერიკის თხოვნით თმას ის უვარცხნიდა,ყველაფერზე ლაპარაკობდნენ სულელუ თუ სერიოზულ საკითხზე.ერთხელაც თემა შეეხო შეყვარებულებს.
- ერიკ შენი საცოლე არ მოგენატრა?
- არ მყავს ეს საცოლე რას ჩააჯინდი!
- შენი ბრალია ორი დღეა შხაპი არ მიმიღია,ნორმანულად არ დამიძინია და დამისვენია.
- ჩემი კი არა შენი ბრალია თავიდანვე უნდა გეღიარებინა ჩემი სიყვარული და არაფერი მოხდებოდა.ხო მართლა ჩემი საცოლე რომ მოიკითხე შენი შეყვარებული არ მოგენატრა?შენი ძველი სიყვარული?
- ვინ მაიკი?
- ხო აბა სხვა ვინ?
- შენ რა ჩემს მამიდაშვილზე ეჭვიანობ?_სიცილი აუტყდა ბელას.
- ვინ არის?!_სიბრაზე შეერია ხმაში.
- მამიდაშვილი._ძლივს მოითქვა სული.
- ახლა გახდა მამიდაშვილი?უკვე ხუთ წელზე მეტია ერთად ხართ?
- რაც თავი მახსოვს სულ იყო,უბრალოდ არ ვამხელდი ასე შემაწუხებელ ხალხს ვიშორებდი.თანაც მაშინ უკვე სენ მიყვარდი._უდარდელად ჩაილაპარაკა.
- როდის შეგიყვარდი?_ინტერესით შეხედა.
- უხერხუკი შეკითხვა არ არის?
- რატო მე მაინტერესებს.
- კარგი.პირველად რომ დაგინახე არ მომეწონე,ერთი თავხედი ბიჭის შთაბეჭდილება დამიტოვე,შენი და როცა დაიცავი მაშინ მთლად წყალ წაღებილი არ მეგონე.და ასე ნელ-ნელა მიყვარდებოდი.შენ?
- მეც ნელ-ნელა ზუსტად არც კი ვიციასე ხშირად რატო ხდები ცუდად?
- არ ვიცი...
- აღარ შევრიგდეთ?უკვე მეორედ ავუხსენით ერთმანეთს სიყვარული.
- რაღაც მე ეგრე არ მახსოვს?
- სხვებიც იყო მარა არ ითვლება.
- ეს ორი რითია განსაკუთრებული?ან რომელი?
- ერთი არის პირველად რომ გითხარი,მეორე კი ეს როცა ვიჩხუბეთ და ძალიან მინდა შეგირიგდე._მიიწია და აკოცა.
- ვერც ახლა დაგარწმუნე შერიგებაზე?
- ჯერ ვერა._ისევ აკოცეს.-შეიძლება._აღარ შეუწყვეტიათ მანამ სანამ ერიკის ტელეფონმა არ დარეკა,ჯერ არ პასუხობდა მერე მობეზრდათ გაუთავებელი ზარი და უპასუხა.
- გისმენთ.
- ერიკ მე ვარ ალბერტი.
- დიახ რამ შეგაწუხათ?_თავაზიანად კითხა.
- ჩემი პატარა გოგო მომენატრა შენთან არის?
- არა მალე მივალ..._გაუთიშა და ხუთ წუთში ისევ დაურეკა.ამჯერად ბელამ უპასუხა.
- ალო მა მე ვარ როგორ ხარ?
- კარგად სიხარულო.რომ აღარ დამირეკე ვინერვიულე.
- ნუ გეშინია კარგად ვარ,ცოტახანი კიდევ დავრჩები და მერე ჩამოვალ.
- კარგი და ტელეფონს რატომ არ პასუხობ?უბრალოდ არ მინდა ვინმემ შემაწუხოს და გამოვრთე,ეხლავე ჩავრთავ.
- კარგი მაშ არ მოგაცდენ კარგად გაერთე.
- გკოცნი მა.
- მეც ჩემო პატარა._გაუთიშა ტელეფონი ბელამ და ერიკს თავისი ტელეფონი მოსთხოვა:
- ერიკ ჩემი ტელეფონი დამიბრუნე!
- რატო უნდა დაგიბრუნო?
- მამაჩემი მირეკავდა თურმა...
- კაი მამაშენის ხათრით მხოლოდ.წამო._კიბეებს აუყვნენ.