დილით ახალი დღე იწყება და ეს ახალი დღე განსაკუთრებული იყო ამ დღიდან იწყებოდა ჩემი გეგმების განხორციელება. აი იწყება პირველი ეტაპი. დილით ისევ შვიდზე დამიფრთხო ძილის ანგელოზები ალექსანდრემ.
-აუუ რა დაგიშავე ადამიანო ასეთი ძილს რომ არ მაცდი??
-ეეე მე ვარჯიში მინდა და მარტო ავდგებოდი ბორკილები ხელს რომ არ მიშლიდეს რაა!
-რა იყო რა ცუდ ხასიათზე ხარ პაწკუუ.
-რავი გამიბრაზდი და მეც გამაბრაზე მაგ სიტყვებით და მე პაწკუ არ ვარ რა შემატყე ძერსკობის??
-კაი ხო ბოდიში უნდა ავდგე??
-მმმ.... კიი უნდა ადგე.
-რო მეძინება.
-არაა ეხა არა რო მკვალთ მერე დავიძინოთ.
-კაი ხოო. იცოდე უნდა გამოვიცვალო დაპ თვალები დახუჭე ან რამე აიკარი.
-აუუ და მაგეების გარეშე არ შეიძლება აქამდეც ბევრი ქალი მყავს ნანახი. შიშველი.
-მე სხვა არ ვარ მე მე ვარ.
-აუუ კაი ხო შარფით ავიხვევ თვალებს გაწყობს??
-მე აგიხვევ მოიცადე.
შარფი ავიღე და ხელი მაღლა ავწიე დაა აი ბორკილებს ნამდვილად ვერ იტანს ჩემი კანჯ აშკარად არ ევასა ეს ბორკილები ჩემს ხელებს და დაბლა რო ჩამოცურდა ბორკილი თურმე ხელი სულ გადაყვლეფილი მქონდა და მაგრად მეწვოდა ცრემლები წამომივიდა მაგრამ ალექსანდრემ ვერ დაინახა მაგ დროს თვალებზე შარფი ქონდა აფარებული და ჯიჯღინებდა . უცებ შევუკარი უკნიდან და ავაყენე . მეც ავიღე ზურგ ამიღებული მაიკა რომელსაც ბრეტელი ყელზე ქონდა ნუ მიხვდებით როგორ მაიკაზეც ვიდზახი შორტებიც ამივიცვი და ცრემლები უცებ შევიმშრალე. ალექსანდრესაც მოვხსენი შარფი .
-რა გჭირს ანასტასია??
-რა მჭირს??
-თვალები გაქვს აცრემლიანებული!
-მოგეჩვენა ეტყობა სატირელი რა მაქვს აბა ამიხსენი პროსტა თმებს რომ ვიკრავდი კოსად რეზინი გამისხლტა ხელიდან და თითი თვალში. მოვირტყი.
-ეხა რა ზღაპრებს მიყვები თუ ხვდები.
-ვაიმეე თუ არც გჯერა რაა.
არა ეხა კი მოვატყუე მაგრამ საჭირო იყო ამისთანა სვანს ვერ შევასმენდი რომ ბექას ბრალი არ იყი ხელი რომ მტკიოდა და გაყვლეფილი რომ მქონდა ეს ეგრევე დაიწყებდა რაღაცეებს მე კიდევ ბორკილი რომ მეხახუნებოდა კანს არ სიამკვნებს. მე ნაზი კანი მაქვს და ყოველთვის ასე ვიყავი რამე უხეში დიდხანს თუ მეკეთა ეგრევე მიღიზიანდებოდა კანი და აი ეხლაც გამიღიზიანდა და გადამეყვლიფა.
-კაი ხოო მჯერა ოღონდ არ მჯერა.
-გჯერა თუ არა ეგ შენი საქმეა მე ჩემი გითხარი. წამოდი ეხა ვივარჯიშოთ.
გარეთ გავედიდთ და რო გამახსენდა ვარჯიშისას უარესად რომ ამტკივდებოდა აღარ მინდოდა წასვლა სავარჯიშოდ და რამე მიზეზი უნდა მომეფიქრებინა და რა არ ვიცი. ჯერ აზრი არ მქონდა არაფერი და სირბილი დავიწყეთ ბორკილებმა კიდევ დაიწყო ხახუნი კანზე და მეტკინა ისე რომ ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი ძურს ვიყურებოდი მაგრამ თან არ ვიყურებოდი დავფრინავდი სადღაც და ჰოპ უცებ ფეხი გადამიტრიალდა და ისე მეტკინა ესეც რომ და იკივლე და ცრემლებმაც არ დააყოვნა.
-ანასტასია რა მოგივიდა??.
-ფეხი მტკივა ალექსანდრე გადამიბრუნდა და ძალიან მეტკინააა. აუუ ესღა მაკლდა რაა ხელიც მეყოფოდა ეხა კიდევ ეს რაა.
-რა ხელი ანსატასია.
ოპაა აი სად დამერხა. თუ გადავრჩები ბექას ვეტყვი მიყვარხართქო და ნინას იმ წითელ კაბას ვაჩუქებ ასე ძალიან რომ მოსწონს და დღემდე არ ვჩუქნი.
-რა ხელი რამე ვთქვი რაღაც ვერ გავიგე რახდება??
-ხო ხო მიდი დაიდებილე თავი დაიცადე ჯერ მიგიყვანი სახლში მერე ნახე შენ რას გუზამ და ხელზეც მომიყვები რა მოგივიდა თორე არ ვიცი რას გიზამ!
-ოოოოო ...
-ოოო არ უნდა მაგას.
ჩაიკუზა და ხელში აყვანა სცადა. ოტა არ იყოს მოუხერხებლად მომიდგა ბორკილიანი ხელი ფეხებს ქვეშ მომიქცია მეორე ხელი წელზე და როგორღაც მოვეწყვწთ სახლში რომ მივედით ტახტზე დამსვა და ალექსანდრე კიდევ მაცივართან აპირებდა მისვლას მეც რო გამიყოლა და ხელი ისე ამეწვა ყვირილი დავიწყე და ცრემლები უფრო მეტი წამომივიდა მერე გავახსენდი ამას ზედ რომ ვყავდი მიბმული.
-აუ აუ ბოდიში რა პატარავ მაპატიე არ მი დოდა უბრალოდ დამავიწყდი და რაზე დაიყვირე? ფეხზე არ შეგხებივარ.
-აუ ალექსანდრეე ბოდიში რაა რომ მოგატყუე.
-რა მომატყუე ან რატო მომატყუე?
-აუ ბორკილიანი ხელის მტევანი გატაყვლეფილი მაქვს მთელ სიმრგვალეზე არ გეუბნებოდი იმიტომ რომ აღარც მახსოვდა კაიხანია არაფერი უხეში ჩემს კანს არ შეხებია შესაბამისად ბექასაც დააავიწყდა და მაგიტომ გაგვიკეთა ბორკილებჯ და ეხა უარესად გადამეყვლიფა კანი და მაგაზე მოგატყუე მეშინოდა ეომ ძალიან გაბრაზდებოდი მე კიდევ არ მომწონხარ ძალიან გაბრაზებული ცოტათი გაბრაზებული უფრო საყვარელი ხარ.
-ხოდა ახლა ვეცდები არ გავბრაზდე და დასჯილი ხარ!
-რა?რას ქვია დასჯილი ვარ პირველკლასელი ხომ არ ვარ? რა გავაკეთე ასეთი რა დავაშავე ის რომ მოგატყუე იმიტომ რომ შემეშინდა შენი გაბრაზების?
-დიახ აი ეგ რაც არუნდა ყოფილიყო უნდა გეთქვა პატარა არ ვარ და გავიგებდი შენნ რომ გგონია მასეთი ხისთავიანი სვანიც არ ვარ რაა და ეხა ადგები დამეყრდნობი და გამომყვები პირველადი ყუთის და ყინულების ასაღებად!
-ვეცდები ავდგე!
ძლივს წამოვიზლაზნე და ალექსანდრეს მივეკარი ტკიპივით. სამზარეულოდან ყინულები ავიღეთ აბაზანის კარადიდან პირველადი დახმარების ყუთი და ტახტზე დავსხედით ისევ ყინულები ფეხზე დამადო და ხელზე ბორკილებიი რაც სეიძლება ნელა აწია ზემოთ ისე რომ ხელის დამუშავებისა და შეხვევის პროცესს ხელს არ შეუშლიოდა. მალევე გადამიხვია ხელი და იმხელაზე შემიხვია რომ მემგონი ამ შეხვეული ხელით. 63 კილო ვიქნებოდი 59ის ნაცვლად.
-ეე რამხელაზე დამახვჯე ეს ბინტი რა არის
-ბოდიში რაა მაგრამ ესე უფრი აღარ იქნება არაკომფორტული ეგ ბორკილი.
ისეთი მზრინველი ხმა ქონდა რომ აი არ ვიცი ხოოო გაგიჟება მინდოდა და მეც კისერშიი ვაკოცე. დიდი სვანი კიდე დაიბნა და გულის ფეთქვაც კი გავიგე მისი . მისი გულის ცემა რონ გავიგე ჩემმა სამმაგად სწრაფად დაიწყო ფეთქვა. გულში ჩამიკრო და აი მაშინ საათში ხუთიათასჯერ დაიწო ფეთქვა ჩემმა გულმა.
-ტასოო რატომ მაგიჟებ მაგ საქციელებით.
-აუ არ ვიცი ხო გითხარი როცა რაც მომინდება იმას ვაკეთებ ხოლმეე და აი ეხლა მინდოდა ყელში მეკოცნა და გაკიცე კიდეც.
-ჩემი ბატი ხარ.
-ოოო არ ვარ მე ბატი. აუ იცი რა მაინტერესებს? ჩვენ ეხა რეები ვართ მეგობრები აშკარაა რომ არ ვართ არც შეყვარებულები ვართ და რეებჯ ვართ.
-ჯერ გაურკვეველია ყველაფერს დრო გვიჩვენებს იმასაც თუ ვინ ვართ ან რეები ვართ ერთმანეთისათვის პატარავ.
-კაიი მაშინ მივყვეთ დინებას და გეტყვი რომ აუუ ვერ ვამბობ და როცა დრო მოვა აუცილებლად გეტყვი კარგი?
-კარგი მოვითმენ ოღონდ ძაან ნუ გაწელავ მაგ დროს რამდენსაც გეგმავ თორე ვერ მოვითმენ
-ვეცდები.
-წამო რა ვჭამოთ.
ვჭამეთ და ვიკინკლავეთ კიდეც მარჯვენა ხელით ჭამა ცოტა არიყოს მიჭირდა იმსიმძიმე ხელი აქვს დიდ სვანს რო რავიცი მაგრამ პატარა ბავშვივით მივლიდა ალექსანდრემ მაჭამა საჭმელი... თერთმეტი ხდებოდა უკვე და ფეხიც აღარ მტკიოდა ესე იგი გადავრჩი და არ მიღრძვია ფეხი. გარეთ მინდოდა გასვლა მაგრამ დიდ სვანს ეძინა მეც წამოწოლილი ვიყავი აბა სხვა რა გზა მქონდა. უცებ მომოიახლივდა და ამიკრა სხეულზე კნუტივით გავიტრუნე მაგრამ ჩემმა გულის ცემამ მაჯნც გამყიდა უხხ ეს უნამუსო ისე მიცემდა გულუ რამის საგულედან ამოხტეს და გაიქცეს. ისეთი სასიამოვნო სურნელი ასდის ჩემს სვანუკას რომ რამისააა ვუკბინო. ჰმ... ვუკბინოო ისედაც გარეთ მინდა და იქნებ დავიყოლიო წასვლაზე თორე მე რომ ამას ველოდო დღეს არ ადგება აქედან მემგონი. როგორღაც დავაღწიე თავი მის მკლავებს და ვუკბინე მკლავზე დედა რო წამოხტა და შემომხედა მკვლელის თვალებით გაქცევა მომჯნდა მაგრამ სად გავექცეოდი . ოხხხ ბექააა რომ ჩავალ თბილისში სულ ეს ბორკილები უნდა ვურტყა თავში.
-შენ გოგო სუ გააფრინე?
-რატოო აბა არ იღვიძებდი და მეკიდე გარეთ გასეირნება მინდაა ..
-ოო რადროს გარეთ სეირნობააა.
-აუუ შენ ხო ხარ აქ ნამყოფი და გექნება ნანახი ლამაზი ადგილები და წამოო რაა წავიდეთ გთხოოვვვ.
-მმმმ.. დაფიქრება მჭირდება
-არა არ გჭირდება ვიცი რომ წამიყან და აქ გამოყრუებულს არ დამსვამ მიდი ადექი და წავიდეთ რაააა თუ გიყვარ არრ.
-არ მიყვარხარ.
რაო? არ მიყვარხარო აბა რას მემაიმინებოდა ეს იდიოტიი გული დამეწვაა ეს რომ მითხრა არა მაგრამ ცრემლები კი მომადგა და უცებ გადავკარი წყალი თორე ვერ დავწყნარდებოდი.
-კი არ მიყვარხარ უბრალოდ სიგიჟემდე მჭირდები და სიგიჟემდე მიყვარხარ.
ვაუუუ ყოჩაღ ტასუნა უკვე შენი ზეგავლენის ქვეშააა ცოტაც და მალეეე ვეტყვი რომ მიყვარს.
-ანასტასია რატომ არ მეუბნები იმ სიტყ ებს რისი გაგონებაც მინდა?
-მოთმინება იქონიე ყველაფერს თავისი დრო აქვს.
აღარაფერი უთქვამს ადგა და სადღაცას წამიყვანა არ მეუბნებოდა სად მივყავდი და ამის გამო ხელში ვყავდი აყვანილი და თვალებზე შარფი მქონდა აფარებული. რომ მივედით დამსვა და შარფიც მომხსნა და რომ დავინახე სადაც ვიდექით რამის გულმა მწყვიტა. ულამაზესი ადგილი იყო და საშინლად მაღალი იყო. კლდეზე ვიდექით და გადავყურებდით მთელ ხევსურეთს ისეთი სილამაზე იყო რამის ვიტირე აქ როგორ არ უნდა მოუნდეს ადამიანს წასვლა და დასვენება.
-აბა მოგწონს?
-აუუ კიი.
რაღაცის თქმას ვაპირებდი რომ შემაწყვეტინა და მაკიცა
. მემგონი ამას ძალიან უნდა რომ ხელებში ჩავაკვდე და აღარ ვყავდე.
იქიდან წამოსვლა აღარ მინდოდა მზის ჩასვლასაც ვუყურეთ და მერე წამოვედით. ძლივს დავდიოდი ისეთი გზები იყო და ამან ხელში აყვანილი ოქ როგორ ამიყვანა ვერ ვხვდები. ასე დამთავრდა ეს დღე არა რაა. ხო ვიცოდი რომ ეს დღე კარგი იქნებოდა დაი მართლაც მაგარი დღე იყო....