მინდა იცოდე არადროს დაგთმობ (მეთექვსმეტე თავი)
შეშუპებული თვალები ნელნელა გაახილა. აწყლიანებული თვალები ხელით მოიწმინდა წამოჯდა და ღრმად ამოისუნთქა. დიდი ძალისხმევა დასჭირდა ტანსაცმელი რომ ჩაეცვა თუმცა უნდა ვაღიარო საერთოდ არ სტკენია უბრალოდ საშინელ სიმძიმეს გრძნობდა. თმა არც გადაუვარცხნია თავი ერთხელ გააქნია და ისიც თავის ადგლას დალაგდა. მისაღებში გასულს არავინ დახვდა. "რატოარმიკვირს" თავისთვის ამოიოხრა და სამზარეულოში გავიდა. -უკვე ადექი? მეკი ვიფიქრე საუზმეს პირდაპირ საწოლში მივართმევთქო.ღიმილით გადახედა ლევანიმ და ბოლო ბლინი კრემის თავზე მოათავსა. -მადა არმაქვს.სხვათაშორისოდ გაიღიმა და გემრიელ ბლინებს ამრეზიით გადახედა. -გტკივა?. -მაწუხებს. -მოდი რა შეჭამე ასე არ შეიძლება. -არმინდა ბლინები მითუმეტეს კრემით და შოკოლადით. -რატო? ეს ხომ შენი ფაორიტია?. -იყო. -დავიჯერო ასე მალე შეგეცვალა გემოვნება?. -უკვე დიდიხანია ეგ არ მიჭამია, მეგონა შეამჩნიე. -ხოდა ახლა ჭამე. -მძულს ბლინები. -კაი რა ტო რა დაგიშავა?. -ბლინებმა არაფერი ყველამ ყველაფერი დამიშავა, იმ ჯოჯოხეთში ყოველი დღე ამ წყეული ბლინებით იწყებოდა.შეხვეული ხელი კედელზე მიანარცხა და მთელი ხმით დაიყვირა.-ახლა ეს ხელიც!. -კაი დაწყნარდი რა.თავის დას მიუახლოვდა ლევანი და შეეცადა ატირებული გოგონა დაეწყნარებინა. -ყოველღამე იმ საშინელ სიზმარს ვხედავ, წყეულ სარდაფში წყეულ ვირთხებთან ერთად გამოკეტილი.პანიკებში ჩავარდნილი ალექსანდრა აცრემლიანებული ყვიროდა და ცდილობდა მისი ძმა მოეცილებინა თუმცა ამაოდ. -მაპატიე ალექს მაპატიე.გულში იკრავდა არაადამიანურ მდგომარეობაში მყოფ დაიკოს და მისი გულის ტკივილი მასაც სტკიოდა. ძლივსძლივობით მიყვანა გოგონა საწოლამდე და შეეცადა დაეწყნარებინა. დიდხმიანი წვალების შემდეგ ალექსანდრაც დაწყნარდა და ჩაეძინა. მდგომარეობა იმაზე რთულად ეჩვენებოდა ლევანს ვიდრე ჩანდა, სასწრაფოდ დაურეკა დემურის და დახმარება სთხოვა. გამოცდილი ფსიქოლოგი გამონახეს რომელიც თავის საქმის პროფესიონალი იყო. მთელი 1 თვის განმავლობაში მკურნალობდა ქერათმიანი ლამაზმანი და ხელიც თანდათან ურჩებოდა თუმცა გულს ვერაფერი მოუხერხა. ისევ ისე ძლიერად ცემდა იმ ერთი ადამიანისთვის რომელიც ვითომდა ყურადღებას არ აქცევდა. ბოლო ვიზიტმა იდეალურად ჩაიარა ალექსანდრა მთლიანად გამოჯანმრთელდა ისევ ისეთი გოგო დადგა რაც ადრე იყო, ოდნავ გაწონასწორებული მხიარული და საყვარელი. არა არც ადრე იყო ცუდი თუმცა აშკარა იყო მისი "პანიკური შეტევა" არავის არ მოსწონდა. -აპრილი ჩემი აპრილი.თავმომწონე გოგოსავით დარბოდა ოთახებში და ცდილობდა ლევანისგან თავი დაეღწია რომელიც უკან მისდევდა რათა გაეწვალებინა. -მერე რა რომ აპრილია, ნუ შემიჭამე ტვინი 1 აპრილიდან გაიძახი ჩემი აპრილი დადგაო გადავირიე კაცი.ქოშინით მისდევდა გოგონას და ბოლოს რომ დაიღალა მუხებს დაეყრდნო და მოიკეცა. -ბებერო.ენა გამოუყო ალექსანდრამ.-ჩემი აპრილი დადგა სულ ჩემი აპრილი.გასაბრაზებლად ისევ წარმოთქვა ის სიტყვები და თავის ოთახში შეიკეტა. -ჰო კაი გამოდი ახლა შენი წვეულება სად უნდა გადაიხადო მოიფიქრე?.კარზე მიუკაკუნა ლევანმა. -ლაუნჯ ბარში მინდა.იმწამსვე გამოგლიჯა კარები როცა სიტყვა "წვეულება" გაიგონა. -კაი მაშინ სია ჩამოვწეროთ ვინებს პატჟებ.მისაღებში გააქრია ძმამ და საწერი კალამი მოიმარჯვა. -ესეიგი შენ სალოს აკოს ვახოს ჭოტის კურტანას.თან ითვლიდა ხალხის რაოდენობას თან კი გულში ფიქრობდა დემური ვთქვა თუ არაო. -მე არ მპატიჟებ?.უკნიდან მოესმა დემურის ხმა და დენდარტყმულივით შეხტა. -ხო დემური ყველა ვარიანტში.მისი სახელი დიდად მიაწერა ლევანიმ. -კიდევ გურწა ანდრიკო და ვსო, უი ლაზარეს და კახასაც ვეტყვი. -კაი მარა გოგოებიდან მარტო შენ და სალო იქნებით?. ალმაცერად გადმოხედა ლევანიმ. -მეტი არცაა საჭირო, რამე პრობლემა გაქვს?. -არა არანაირი. -უი ლალიკოს ვეტყვი კიდე და ვსო. -ესეც ასე ხალხი შეიკრიბა ახლა ბარში წავალთ მე და დემური ყველაფერს მოვაგვარებთ და ზეგ ისიამოვნე შენი დაბადებისდღით.თავზე ხელი გადაუსვა ლევანიმ და ქურთუკი მოიცვა შემდეგ კი კარი გაიხურა. -აბა რასიცმევ?.თავის ოთახში საწოლზე იწვა და ფეხები კედელზე ჰქონდა შემოლაგებული თან კი სალომეს ელაპარაკებოდა. -რავიცი გოგო კაბას.მხრები აიჩეჩა ბერიძემ და მის მუცელზე მოკალათდა. -თმა როგორღა გავიკეთო?. -გაიშალე. -ეგ იასნა გავიშლი თან კი დავისწორებ. -აბა რაღას მეკითხები თუიცი. -რავი ისე, ჩაცმით ტოპის ჩაცმა მინდა ძაან და რამე კაბა ან ვაფშე ის თითრი რომ მაქვს არსად არ მცმია და ეხლა ჩავიცმევ.წარბები აათამაშა გოგონამ და ბოლო ხმაზე გადაიხარხარა. -გინდა ხალხი დაშოკო? მაშინ ჩაიცვი.სალომაც მთელი ხმით გადაიხარხარა. -აბა რაა [ნაპერწკლები უნდა დავაყრევინო ბიჭებს თვალებიდან. -ბიჭებს თუ დემურის?. -ნუხარ ეგეთი ძროხა.სიცილით თქვა ალექსანდრამ და დაქალს საჯდომზე ხელი მოარტყა.-ბოლობოლო 20 წლის ვხდები ხო უნდა გავერთო კაცო. -გაერთე მერე ვინგიშლის. დილა ისე დაიწყო როგორც მოელოდა 7 საათზე მშობლებმა გააღვიძეს და დაბადებიდღე მიულოცეს, ისევ ცადა დაძინება თუმცა ამჯერად ლევანიმ დაურღვია იდილია. როხროხით შეაბიჯა ოთახში და სიმღერით მიულოცა.ბევრი კი იბორგა თუმცა მაინც ვერ დაიძინა ამიტომ ფეხზე ადრიანად წამოხტა და ყავის გაკეთება დაიწყო.ამასობაში შემოემატნენ სალოც და დემურიც ეს ოთხეული კი როგორც ყოველთვის ერთმანეთს ჭამდნენ თუმცა ის ყველამ იცის რომ ეს "დაჭმა" სხვა მნიშვნელობით ხდებოდა. -მე და სალი სალონში მივდივართ.ერთხელ გასძახა ალექსანდრამ და სახლი დატოვა.ღიღინიდ ჩაირბინა 7 სართული და მეგობართან ერთად ავტომობილში შეხტა. როგორც ყოველთვის "Duke Dumont - Ocean Drive" ჩართო და ბოლო ხმაზე აუწია, გოგონებიც ბოლო ხმაზე მღეროდნენ და ხალხსაც ამხიარულებდნენ.სალონში სულ ცეკვა-ცეკვით მივიდნენ და იქიდან გალამაზებულები გამოვიდნენ სახლში მისულებს არავიდ დახვდათ ამიტომ არხეინად დააბიჯებდნენ ოთახებში ნახევრად შიშვლები და ხან რას ისინჯებდნენ და ხან რას. ალექსანდრამ თავისი ჩანაფიქრი აისრულა და თეთრი გამომწვევი კაბა ჩაიცვა არც სალი ჩამორჩა ალექსანდრას სექსუალურობაში მანაც შავი ტოპი და მუხლსქვემოდ ჩამცდარი ტანზე მომდგარი კაბა ჩაიცვა რომელსაც ისე ღრმა შეხსნილი ხაზი ჰქონდა ვიღაცას გახეული ეგონებოდა თუმცა ხაზს ნამდვილად უსვავდა მის გარუჯულ მადისაღმძვრებ ფეხებს. ლაუნჯ ბარში შესვლა და ყველას მათკენ გახედვა ერთი იყო. დემური უნდა გენახათ კინაღამ დორბლი ჩამოუვიდა. ლევანიზე აღარ მაქვს ლაპარაკი. როგორც ქართველ "კაი" ბიჭებს შეეფერაბათ ისე წავიდა ბარშიც საქმეები.ლალიკო კინაღამ გააგიჟეს თუმცა გოგონები ყურადღებას აქცევდნენ რომ ბიჭებს ზედმეტი არ მოსვლოდათ.თავიდან ცოტა მორცხვობდნენ ყველანი თუმცა როდესაც გრადუსში შევიდნენ ზუსტად ისეთი სიმღერა დაიწყო რაზეც ვერ ისხდებოდნენ და საცეკვაო მოედანზე გავარდნენ. ტანის მსუბუქი თუმცა ამავდროულად გამომწვევი მოძრაობით მაგნიტივით მიიზიდეს სამმა ულამაზესმა გოგონამ საპირისპირო სქესის წარმომადგენლები. ამის დანახვა და ბიჭების ფეხზე წამოხტომა ერთი იყო, იმწამსვე მივარდნენ 3 ბიჭი გოგონებთან და გამოიცეკვეს.ამჯერად ლევანიმ მის დას დასტაცა ხელი დემურიმ სალის კურტანამ კი ლალიკოს. -თქვენ მარტო გამოსაშვებები არხართ უნამუსოვიყო.ცხვოირზე ხელი დაჰკრა თავის დას. -აბა ისე მუდოებივით ვიჯდეთ?. -არა აწი ჩვენთანერთად იცეკვებთ. -ხოდა აწიეთ ერთი ადგილი და ნუ ზლოზინებთ. -შეხედე რათქვა ნუ ზლოზინებთო.ლევანიმ ხმამაღლა გასძახა ბიჭებს და ისინიც ცეკვაში უფრო გააქტიურდნენ. -გგურწააა, შენ რა ცეკვავ?.გაოცებული სახით გადახედა ალექსანდრამ. -ხო სესტრა აბა ნუ ზლოზინებთო და. -აა მეგონა დენმა დაგარტყა.ბოლო ხმაზე გადაიხარხარა და ყველა აიყოლია სიცილში. -იქნებ პარები გავეცვალა?.დემურის ხმამ გაარღვია ბარი. -რაზეა ბაზარი.მანაც უცებ უშვა ხელი ალექსანდრას და სალომეს მთელი ძალით აეკრო. -ჩემს ძმასთან უფრო კარგად ვცეკვავდი. -ვერხედავ იმათ? ცოტაც და შენს ძმას რამე წამოცდება ჩვენ კი ხელი უნდა შევუწყოთ.წყნარი მუსიკა ჩაირთოთუარა დემურიმ იმწამსვე შემოხვია გოგონას წელზე ხელი და ცხელ სხეულზე მთელი ძალით აიკრო. ალექსანდრას ეს ჟესტი არ გამოპარვია იმწამსვე შეიშმუშნა როდესაც ტანში უცნაურმა შეგრძებამ დაუარა და სახეზე წამოწითლდა. ორივე ერთად ისე ლამაზად გამოიყურებოდა თვალს ვერ მოწყვეტდით. დემურის შავი შარვალი და შავი ტანზემომდგარი მაისური ეცვა შიშველ ფეხზე კი დაბალყელიანი ტუფლები ჰქონდა მორგებული. შავ და თეთრ ფერებში გამოწყობილები საოცარ კონტრასტს ქმნიდნენ რაც ყველას მოსწონდა. -მე ვცდილობ რომ ხელი შევუწყო.უხერხულად მყოფმა ჩუმად ამოიკნავლა. -მერე მაგას რაჯობია რაგგონია თუ ადამიანები ხელს არ შეგიწყობენ რამე გამოგივა? არა არც მათ გამოუვათ არაფერი მაგრამ ჩვენ უნდა დავეხმაროთ. -დღეს რაღაც ენაწყლიანი ხარ. -20 წლის პატარა ჩერჩეტი გოგოხარ.ნაზად მოუჭირა თეძოებზე ხელი დადეშქელიანმა. -შენ რამდენი წლის ხარ რო?. -26 წლის ვარ. -დიდი ვირი ყოფილხარ. -უფროს ნუ ეტლიკინები. -დღეს ჩემი დაბადებისდღეა და რასაც მინდა იმას გავაკეთებ. -ეგრეც არაა ყველაფერს ვერ გააკეთებ. -როგორ არა გავაკეთებ. -მაინც რა გინდა რომ გააკეთო?. -დაგკაწრო.ბრჩხილები მტკივნეულად გადაუსვა მის დაძარღვულ მკლავს და გული მოიოხა. -ამას ყველა იზავს. -აბა რაგინდა რომ გავაკეთო?.ცისფერი თვალები გაკვირვებულმა შეანათა და მოლოდინში გაიტრუნა. -ჩემთან დაწექი.ყურში ნაზად უჩურჩულა და ტუჩები ენისწვერით გაისველა. მისი ამსიტყვების მოსმენა და მთელს ტანზე ახურება ერთი იყო.სიბრაზის დიდმა ტალღამ გადაუარა ტანზე და მოწიკწიკე ბომბს დაემსგავდა.თვალზე მომდგარი ცრემლები ძლვს შეაჩერა და ყელში გაჩხერილი ბურთი ნელა გადააგორა. -არაკაცო.მანაც ყურში უჩურჩულა და აწითლებული თვალებით ახედა უეცრად მოშორდა და სწრაფი ნაბიჯებით გავარდა ტერასაზე.-ეს როგორ მაკადრა!.აივნის მოაჯირს ხელი ძლიერად დაცხო.-კრეტინი.თვალიდან გადმოსული უცოდველი ცრემლი ხელით მოიწმინდა და თავის თავზე გაბრაზდა რომ მის გამო ატირდა.გაოფლიანებული ხელისგულები ერთმანეთს გაიხახუნა და ღრმად ამოისუნთქა. ოდნავ რომ დამშვიდდა ნელი ნაბიჯებით შევიდა შენობაში და თავისი კუთვნილი ადგილი დაიკავა.გოგონებმა კი აავსეს კითხვებით თუ რატომ გავარდა ასე სწრაფად ტერასაზე თუმცა ამაზე მოკლე პასუხი მიიღეს „მერე გეტყვით“. წვეულება კარგად ხურდებოდა ყველა ერთობოდა ზოგიც დათვრა თუმცა ალექსანდრას წვეთიც არ დაულევია ისევე როგორც ლევანის და დემურის. ხურციძე ხასითზეც მოიყვანეს ლაზარემ და კახიმ როდესაც ულამაზესი საჩუქრები წარუდგინეს.დემურიმ ოქროს საათით დააჯილდობა თუმცა ამისთვის არც კი შეუხედავს არც უყვარდა ასეთი ძვირფასეულობა. ასე იძახდა ოქროსას მარტო კალიცოს გავიკეთებო. ბოლოს აკომ დაიყვირა ჩემი გოგო რაღაც ფინთად იცინისო და სულ ცეკვაცეკვით შეუდგა მის გამხიარულებას. მთლიანობაში კარგი დაბადებისღე გამოვიდა უბრად დემურის იმ მწარე სიტყვამ იმოქმედა ცოტა დოზით. სახლში ღამის 5 საათზე მივიდნენ ალექსანდრამ გეზი პირდაპირ მისი ოთახისკენ აიღო და კაბა ერთი ხელის მოსმით გაიხადა პენუარი გადაიცვა და საწოლში შეწვა. თვალებს ვერც ახელდა ისე ეძინებოდა თუმცა კარის გატკაცუნების ხმამ შეაშინა თვალები უეცრად მინაბა ვითომ ეძინა და საბანი მკერდზე აიფარა. მძიმე ნაბიჯების ხმამ გააყრუა ოთახი და იგრძნო როგორ მიეკრო ცხელი სხეული უკნიდან და მის კისერში როგორ ჩააცურა ცხვირი. -მე ასე დაწოლას ვგულისხმობდი სხვა არაფერს.ყურთან ხრინწიანი ხმით უჩურჩულა და ყელში აკოცა. -მერე ცოტა სხვანაირად გეთქვა.ხმააკანკალებულმა ძლივს თქვა. -ხოიცი არა როგორ მიყვარს ხოლმე შენი გაბრაზება. -ვერგიტან.მისკენ გადატრიალდა და თვალებში ჩააჩერდა. -ვიცი ვიცი.თავისთვის ჩაიცინა ტუჩებზე ნაზად ეამბორა და მისი ოთახი წამებში დატოვა. ვაიმე თქვენხოარიცით რაბედნიერი ვარ როცა თქვენს კომენტარებს ვკითხულობ.. არვიცი რავთქვა ქვენგან ისეთ სითბოს და სიყვარულს ვიღებ რომ სულ უფრო და უფრო მიჩნდება სურვილი ამ საიტზე მთელი ცხოვრება დავდო ჩემი "მოთხრობები".. ყველანი ძალიან მიყვარხართ.. იმედია მოგეწონათ და მომიტევეთ შეცდომები შემდეგ თავს ყველანაირად შევეცდები მალე დავდო.. |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.