ბოლოს გადაწყვიტა ყველაფერი დაევიწყებინაა და წარსულში დაეტოვენინა რამოხდა ასეთიო და გააგრძელა ჩვეულებრივი ცხოვრება მანამდე სანამ....ერთ დილით ხმაურმა არ გააღვიძა,მთელი სახლი ზანზარებდა,მარიამი საწოლიდან წამოიზლაზნა და საღამურებით დაუყვა კიბეებს...
-რახდებააა რახმაურიაა...ამოიზმული და თვალები გაახილა და ყვირილიც არ დააყოვნა....
-აააააააააააააააა მიშოოოოოოოოოოო...გეზი მისი ძმისკენ აიღო და მაგრად მოეხვია...
-ადამიანო არ უნდა გეტქვა თუ ჩამოდიოდიი?ან რო ჩამოდი ჩემი ოთახი დაგავიწყდა...
-რამხელა გაზდილაოო ჩემი პაწაწკუნაა არ იკლებ ჭამას ხო?!
-აუუ რაგინდა ახლა..წუწუნი დაიწყო მარიამმა...მომრნატრე საზიზღარო,ხო აღარ წახვალ?
-არვიცი ჯერ-ჯერობით არა..
-ჯერ-ჯერობით ხო?გაცვალე შენი სისხლი და ხორცი ამერიკელ ნაშებში?
-შეხედე ამას რამდენს მეტლიკინება...თმებზე წაეთამაშაა და გულში ჩაიკრა მონატრებული და..
-მარიკუნააა მეძინება..
-მეც რო გამაღვიძეთ!ტუჩები დაბრუშტა მარიამმა.
-წამოდი დავიძინოთ..
-წამოო..ჩაოო დედიკონაა და მამიკონა...
მშობლებს მათი შვილების ბავშვურ საქციელზე გაეღიმა.
მარიამი და მიშო კი საწოლში გაწვნენ და როგორც ბავშვობაში...
საღამო იყო რო გაიღვიძეს..
-ჩაიცი მიდი რესტორანში მივდივართ..
-რატოოოოოო მეძინებაააა...
-ნუ გადამრევ მთელი დღე შეიძლება გეძინოს?როგორ თუ რატო ჩემ ჩამოსვლას ავღნიშნავთ..
-უმმმ..კაი ხო ავდგებიი..
მარიამი ადგა,წყალი გადაივლო და როგორც ჩვევია ჯინსები,მოკლე მკლავიანი მაისური და კეტები ჩაიცვა...რამიდენიმე საათში რესტორანში იყვნენ,მისი ნუციკოც,ანაც და ლანაც რათქმაუნდა მიშო მათაც იცნობდა და დაპატიჟა...მარიამმა კი გაიცნო მისი ძმის ახალი მეგობრები,ნუუ ვისაც არ იცნობდაა...მიშოსთან ერთად იდგა მიშომ ერთ-ერთ ძმაკაც რომ კითხა..
-ბჯ სანდრიკო და მათე სად არიან?
-რავიცი გვაგვიანდება უჩვენოდ დაიწყეო...
-ოხ მაგენის,ნაშები ააგდეს უეჭველი..ხარხარი დაიწყო მიშომ და მაგიდას მიუჯდნენ...მარიამმა რამოდენიმე ჭიქა დალიაა და შეთვრა კიდეც...დაქალებთან ერთად ცეკვავდა,ბოლოს ძალიან დაიღალა და მიშოსთან მივიდა...
-აუუ მიშკააააა წავალ რა მე,დავიღალე თან ხვალ ნუცას დაბადების დღეა უნდა გამოვიძინო..
-ოხ ვინა ეს ძილის მოყვარული..წადი მარა ჩემი ძმაკაცები მოვლენ წუთი წუთზე და ვიფიქრე გავაცნობ თქო...
-ოო სად გაიქცევინ მერე გამაცანი...
-ხო კაი წაბრძანდი..გაგიყვანო?
-არა..ნუცა არის მანქანით და დამტოვებს..ისე მეც მიყიდეთ ერთი მანქანა...
-ოჰ მომინდომა..
-წავედიი წავედიი..მარიამმა კოცნა გაუგზავნა,სხვებსაც დაემშვიდობა და
ნუცასთან ერთად დატოვა დარბაზი..
-მაკოოოოო თუ გინდა დავრჩეთ ძმაკაცები მოვლენოო დაა...
-გამასწარიი ახლა აქინდა...მახინჯები არიან იქნება და...
-ჰმ არამგონია..
-ჰეე წავედით წამიყვანრ თუ მიგყავარ ჩამეძინა ფეხზე..
ნუცამ მარიამი სახლში მიიყვანა,მარიამმაც არ დააყოვნა და როგორც კი სახლში მივიდა მის ოთახში აიზლაზნა და საწოლში ტკბილად მოკალათდა,მალევე ჩაეძინა...მიშო კი გვიანიბამდე ქეიფობდა...
მარიამმა დილას რომ გაიღვიძა ძლივს ინძრეოდა,ყველაფერი ტკიოდა გუშინ იმდენი იცეკვა..საშინლად წყუროდა,რაც ეცვა და ეს იყო უმოკლესი საღამური შორტი და ბრეტელებიანი ზედა..გეზი სამზარეულოსკენ აიღო,ჯერ კიდევ ნახევრად ეძინა..სანამ სამზარეულოში შევიდოდა მისი ძმა დაინახა მდივანზე მოკალეთებული და გეზი მისკენ აიღო..დაავიწყდა თავის ტკივილი და წყურვილი გაექანა და კალთაში ჩაუხტაა..
-მარიამმმმმ!!თვალები დაუტრიალა მიშომ..
-ჩუუუუ მეძინებააა..
-მე ლოგინი ვარ? მარიამმა თავი ცოტა წამოწია და მიშოს ახედა.
-კი საყვარელო..ძალიან კომფორტული ლოგინი ხარ..ხოიცი როგორ მიყვარს შენზე ძილი...გადაიკისკისა მარიამმა...
-მარიამ!ოასუხს არ ვაგებ ჩემ საქციელზე...ადექი..
-მოიცა რა გუშინ ღამის მერე მტკივა ყველაფერიი...მაინც რა ვიი....
სიტყვა ვეღარ დაამტავრა ჩახველების ხმა გაიგონა და თვალები მაგრად დახუჭა და მიშოს უჩურჩულა...
-აქ ჩვენს გარდა არავინ იყოს...გთხოვვ..გთხოვ.....გულში ლოცულობდა და მის წინ მდგომი რომ მზერა გაუსწორა კინაღამ გული წაუვუდა,არც მეტი არც ნაკლები მის წინ ალექსანდრე იდგა და ხარბად ათვარიელებდა...
ალექსანდრე გაუნძრევლად იჯდა და მარიამს ათვარიელებდა,ოთახში რომ შემოვიდა ზურგით იდგა და სახეზე ვერ დაინახა მაგრამ ხმა ეცნო,შემდეგ რაებსას ლაპარაკობდა,უეჭველი მიშოს საყვარელი ეგონა და ირონიული მზერა სტყორცნა.
მარიამმა კი როგორც ალექსანდრე დაინახა ყველაფერმა ერთიანად იფეთქა,ყველაფერმა რისი დავიწყებაც უნდოდა ისევ წამოყო თავი,ყველა შეგრძნება ერთიანად დაეუფლა რაც ინ ღამეს მისი შეხებისას და ლოყები გაუწითლდა...მიშო ადგა და მის გვერდით დადგა,ლოყები დაუწელა..
-ჩემი მორცხვი გოგო..ნუ გცხვენია სანდროსი მეორე შენი ძმა იქნება ეს..
მარიამს ამაზე სიცილი კინაღამ აუვარდა,უჰჰ კი ძმა აბა რა,როგორ უნდა შეხედოს ეხლა ალექსანდრეს როგორც ძმას,რასისულელეა..
ალექსანდრეს კი ამ დროს ბილწი აზრები უტრიალებდა თავში როდესაც მისდა გასაკვირად გაიგონა მიშოს სიტყვები...
-ალექსანდრე გაიცანე ეს ჩემი დაა მარიამიაა...
ალექსანდრე ფეხზე წაოდგა და გაკვირვებული მზერით გაუსწორა მათ...
-სასიამოვნოა...ორივემ ჩაილაპარაკა,ალეწსანდრემ მისი ხელი მარიამის ხელს შეახო და წუთით გაჩერდა ყველაფერი...მიშოს ეს ყველაფრი არ გამორჩენია მაგრამ ახალგაღვიძებულ მარიამს დააბრალა...
-ჰეი აქვარ მეც რაიყოთ...
მარიამმა ალექსანდრეს ხელი გამოგლიჯა..და კარებისკენ წავიდა მიშოს ხმამ რომ გააჩერა..
-საით?
-წყალზე ვიყავი ჩამოსული და...
-ჰო მიდიი მიდი,გამოიცვალე მერე და ჩამოდი ქვემოთ..
მარიამს აღარაფერი უთქვამს წყალი არც დაულევია მის ოთახში წავიდა პირდაპირ.
მიშომ კი ალექსანდრეს აჯახა როგორც კი მარიამმაოთახი დატოვა..
-რაიყო რა გაკვირვებულები უყურებდით ერთმანეთს..
-მოგეჩვენა...
-არაფერი მომჩვენებია...ჩემი და არის არაფერი შეგეშალოს..
-რა ლაპარაკია ახლა ეგ ტოო რაუნდა შემეშალოს...
მარიამი ოთახში ავიდა და გამოიცვალა,ჯინსები და მაიკა გადაიცვა და დაფიქრდა რა უნდა გაეკეთებია...ჯობდა ისე მოქცეულიყო ვითომ არ იცნობდა სანდროს ნამდვილად ასე აჯობებდა,თანაც იქნრბა არც ალექსანფრეს არ ახსოვსს მარიამი იმ დღეს ღამეე იყო და შესაძლოა ვერ დაიმახსოვრა სახეზე,ამითიმხნევებდა თავს მარიამი დ. კიბეებზე ჩადიოდა თან..სასტუმრო ოთახამდეც მივიდა და შეაბიჯა შეგნით გაღიმებული სახით...

დიდიხანია აღარ დამიწერიაა რატომღაც წერის სურვილი გამიქრა თან არ მაფიქრდება კარგი იდეები,ამიტომ ამ პატარა თავით შემოვიფარგლე.შემიფასეთ<3