ბათუმი თბილისის მატარებლით ვმგზავრობდი ღაით ვერ დავიძინე წამოვდექი და მაგიდასთან დავჯექი.. ჩემს წინ მოხუცი ხნეში შესული მამაკაცი იჯდა ღრმად სუნთქავდა და თვალები ცრემლიანი ჰქონდა შემშფოთა ამ ამბავმა და ვკითხე ხო მშვიდობაა რამე ხომარ მოხდა მეთქი ... მან კი მომიგო კი ძმიშვილო ყველაფერი კარგად არისო და ოდნავ ღიმილმა გაუარა სახეზე თან მოაყოლა სიტყვას ვერ ვიძინებ საუკუნეა უკვე რაც ნორმანულად აღარ მძინებია თითქოს სამყრო მეუბნება ცოტაღა დაგჩა და იმასაც ძილში ნუ გაატარებო არადა ჩემი ცხოვრებაც არ არის ცხოვრება ჩემთვის აღარაფერი არ არსებობსო ისიც კი მიკვირს ეხლა აქ რა მინდაო ... ხშირად ვუყურებ ხოლმე მოხუცებს თვალებში მათ სევდიან და ცრემლიან თვალებს შეუძლია მთელი მისი ცხოვრება თვალწინ გადაგიშალოს და როგორ დარდობს რომ ის უკვე სიბერეშია და მისი სიჩაბუკე და სილაღე მხოლოდ ფიქრებში დარჩა რომელიც თვალზე ცრემლს აყენებს ... ამ მოხუცის სიტყვებმა სული ამიფორიაქა მისი სიტყვები დღემდე მიტრიალებს გონებაში .. ვეცადე დამემშვიდებინა თუმცა ძალიან მაინტერესებდა მისი ცხოვრება მაინტერესებდა მისი წარსული ჯერ კიდევ ახალი გამოსული ვიყავით სადგურიდან და წინ მთელი გამე გვქონდა ამიტომაც კითხვები დავუსვი წარსულიდან როდესაც წარსულზე დავუწყე საუბარი სახე გაუნათდა რაგაცნაირად ბედნიერებამ შეიპყრო.. შემდეგ კი ჩალაპარაკა წარსული!! გინდა გაიგო ჩემი წარსული??? კი მივუგე.. მაგრამ შენ ხომ ახალგაზრდა ხარ თქვენ რატო უნდა გაინტერესებდეს ერთი მოხუცი კაცის ნაამბობი თან ისეთი რო დაუჯერებელია და იფიქრებ სიბერეში არანორმანულობამ შეიპყრო ეს ბერი კაციო და მაინც გინდა იცოდეო მკიტხა ... თავი დავუქნიე კი მინდა ... მან კი გასწრდა მიეყუდა საყრდნობს თვალები დახუჩა და დაიწყო მოყოლა ... ჩემ მშობლებს შვილები არ ყავდათ ძალიან დიდხანს გამომლოველებთან და რიტუალებზე დადიოდნენ შვილი რო ყოლოდათ ხო და ძალიან დიდი ხნის მერე გავჩნდი მე ჩემი მშოვბლები საკმაოდ ასაკში იყვნენ მაგ დროისთვის.. ძალიან შეძლებული ოჯახი გვქონდა არაფერს მაკლებდნენ ისე ვიზრდებოდი ჩემ ზრდასთან ერტად ჩემი მშობლები ასაკში შედიოდნენ.. არ ვიცი როგორ გითხრა მაგრამ მესაკუტრენი იყვნენ ჩემი მშობლები არავის მაკარებდნენ და მეც არსად მიშვებდნენ მიუხდავად იმისა რო ყველაფერი მქონდა რაგაც ყოველთვის მაკლდა.. მეგობარი მჩირდებოდა არ მინდოდა მხოლოდ მშობლების გარემოცვაშ ყოფნა მაგრამ ამის საშვალებას არასოდეს მაძლევდნენ .. ესეთი მარტო სულობით 7 წელი გავსტანე შემდეგ სკოლაში წასვლის დრო მოვიდა ცემა მშობლებმა ეგეც კი ამიკრძალეს სახლში მოდიოდა მასწავლებელი და ისე მამზადებდნენ .. ერთხელაც მამამ ეზოში გამიყვანა და მითხრა მოდი შენს სახელზე ხე დავრგოთო აირჩიე ადგილი და იქ სადაც მოგინდებაო ,, მეც დავიწყე თვალების ცეცება შემდეგ კი ჩვენი სახლიდან მოშორებით მდინარის შორი ახლოს გავიშვირე ხელი აი იქ დავრგოთ მომწონს ის ადგილი.. როდესაც ხე დავრგეთ და სახლში დავბრუნდი ჩემს ოთახსში ავედი წამოვწექი და რატომღაც მიხაროდა საბაბი გამიჩნდა ხანდახან ეზს გავცილებოდი და ჩემ ხესთან მივსულიყავი თან ეს საბაბი იყო სახლს და მშობლებს მოვცილებოდი ცოტა ხნით მაინც ... დრო გადიოდა მე კი ყოველ დღე მივრბოდი ხესთან ხან წყლის დასხმას ხან მის მიმდებარე ადგილის გასუფთავებას ვიმიზეზებდი ...ეს ვიზრდებოდი მეც და ჩემი ხეც თითქოს ჩემი მეგობარი გახდა ... როდესაც 12 წლის გავხდი დედა გარდამეცვალა მამა კი ძალიან ცაკეტილი გახდა თითქმის არარ მესაუბრებოდა იჯდა მისთვის და ეწეოდა ჩიბუხს.. დეიდაჩემი დადიოდა და ის გვიმზადებდა საჩმელს რეცხავდა და გვივლიდა ორივეს .. ერთხელ გავბედე და მივედი მამასთან ,, ( ამ დროს კი მომარტა ძმიშვილო დღეს რო თქვენ ხართ მშობლებთან ადრე ეგრე არ ვიყავით ადრე შიში და რიდი გვქონდა მშობლების და ამითომაც ვითყვი შეიძლება ბევრიც დავკარგე მაგრამ მეამაყება რო მშობლებს პატივს ვცემდი .. )) შემდეგ კი გააგრძელა ... მამას ვუთხარი რო უკვე მას აღარ შეეძლო ჩემი მოვლა და სწავლა ამიტომაც სკოლაში უნდა მევლო კი ვიყავი სკოლისთვის ძალიან დიდი მაგრამ ჩემი მასწავლებლის წყალობით არ ვიყავი ბევრად ჩამორცენილი ხო და მამის თანხმობით სკოლაში მივედი .. სწავლით არ ვიყავი ჩამორჩენილი თუმცა ცხოვრებით უკვე საკმაოდ ჩამოვრჩებოდი კონტაქტებით მეგობრებით არაინ არ მიმიღო თითქოს დამცინოდნენ კიდეც აბუცადაც მიგდებდნენ ... მაგრამ ვსწავლობდი ვინდომებდი რო მიმეხჭია ცხოვრებაში ბევრისთვის და უკან არ ვიხევდი თითქოს მინდოდა ჩემ მშობლებს ეამაყათ დედას იქ სადაც იყო და მამას კი აქ ჩემ გვერდით ამაყად ევლო ... ძალიან ბევრი დამცირება გადავიტნე დამცინოდნენ და გაიძახოდნენ ეს მისმა მშობლებმა იშვილეს იმდენი ფული ქონდათ არ იცოდნენ რაშ დაეხარჯათო აბა ამ ბებრებს შვილი როგორგა ეყოლებოდათო ,, ამ სიტყვების მთქმელისკენ ჩემი ბავშური აზროვნებით გავიწიე და მინდოდა მეცემა ხელი კი მოვარტყი თუმცა ძვირად დამიჯდა მისმა მშობლენმა გვიჩივლეს მე სკოლიდან გამომაგდეს მამაჩემა კი როგორც გავიგე დიდი ფული გადაუხადა .. ნელნელა ჩვენც არარ გვქონდა ფული მამა ვეღარ მუშაობდა ვწვალობდით სახლში დავჯექი მამაცემის ბიბლიოთეკიდან ვირებდი წიგნებს და ვკითხულობდი ვკითულობდი სულ დღე და ღამე .. ხან მამას ვუვლიდი.. 12 წლის ბავშვი ვიყავი და ჩემთვის მეგობარი არ იყო და სათამაშო .. როდესაც 15 წლის გავხდი ცვენ კვე ძალიან გვიჩირდა სახლ კარის გაყიდვა მოგვიწია და დეიდაჩემთან გადავედით საცხოვრებლად .. მამა ცდილობდა ეზოში ემუშავა სიმინდი და კართოფილი მოეყვანა მეც ვეხმარებოდი ხოლმე და სულ ვხედავდი მამაჩემის მიუშაობა თუ როგორ უჩირდა მას ხომ არასოდეს ემუშავა ეგრე.. მის ხელებს რომ ვუყურებდი მაზოლებით ქონდა დასიებული და დახლეჩილი .. სიმწრით მუშაობდა მაგრამ არ აგდებდა ბარს და თოხს ხელიდან რადგან არასოდეს სურდა სხვის კმაყოფაზე ყოფნა ამაყი და სამართლიანი იყო მუდამ .. მომწონდა მამა და მუდამ ვბაძავდი მას არასოდეს ვტოვებდი მარტო ... ერთ დღესაც დილით ადრე როცა გავიღვიძე მამა საწოლში არ იყო გარეთ გავედი ვიძახოდი მამა !! მამა !! მამა ... მაგრამ არ მაგნებდა შემდეგ დეიდა გამოვიდა ერთად დავიწყეთ მამას ძებნა და როდესაც ვნახეთ ის უკვე ... გვიან მივედით მას მას მოესწრო წერილის დაწერა და თავის ოკვლაც .... დაკრძალვის შემდეგ დეიდამ წერილი გადმომცა .... იქ კი ეწერა.. შვილო ჩემი სიამაყე ხარ ბევრი არასოდეს მისაუბრია შენთან არასოდეს ვყოფილვარ გულ გახსნილი და დღეს მე ამას ვნანობ თუმცა ამით შენ უფრო მტკიცე და ძლიერი გახდი ყოველ ღამე როდესაც შენ იძინებდი მე ვდგებოდი და დილამდე შენი საწოლის თავტან ვიჯექი გიყურებდი და გეფერებოდი მინდოდა გულში ჩამეკარი და მეთქვა როგორ მიყვარდი მაგრამ ყოველთვის თავს ვიკავებდი არ მინდოდა შენ მამა სუსტი ცრემლიანი და მომტირალი გენახა როდესმე მინდოდა ისეთ დაგმახსოვრებოდი როგორიც უწინ ძლიერი და ამაყი მისაბაძი მამა უნდა ვყოფილიყავი.. და ეს გამომივიდა დღეს შენ ძლიერი ხარ ღირსეული შვილი.. არასოდეს დანებდე არასოდეს თქვა მე ეს არ შემიძლია რადგან შენ ყველაფერი შეგიძლია ვოცნებობდი შილზე ღმერთმა ეს ოცნება ორმაგად ამისრულა მაჩქა შვილი რომელიც მისი პატარა თითებით მებღაუჩებოდა შემდეგ კი მისი პატარა ხელებით მუდამ მეხმარებოდა არასოდეს მტოვებდა მარტო გემშიდობები შვილო მაგრამ იცოდე რომ მე და დედაშენი მუდამ შენს გვერდით ვიქნებით.!!! ამ ყველაფრის შემდეგ ძალიან დიდი ხანი თავს ცუდთ ვგრძნობდი აღარ შემეძლო იქ გაცერება მინდოდა დამეტოვებინა იქაურობა და სადმე შორს წავსულიყავი .. მამაჩემის წლის თავის შემდეგ მე და დეუდამ ქალაქში გადმოვედით დეიდამ აქ დაიწყო მუშაობა მე კი ბიბლიოთეკში დამლაგებელი ამიყვანეს ამ ამბავმა ძალიან გამახარა რადგან ყოველ თავისუფალ დროს წიგნებს წავიკითხავდი ხოლმე.. გაგიკვირდება მაგრამ ბიბლიოთეკაში არსებული ყველა საინტერესო წიგნი მაქვს იმ დროისთვის იქ რაც იყო წაკითხული .. ბიბლიოთეკის მეპატრონე კარგი კაცი იყო როდესაც დაინახა რო კითხვა მიყვარდა დამაწინაურა და გადამიყვანა დამხარისხებლად საუკეტესო წიგნების კრებულში ... ეს იყო ჩემთვის ძალიან დიდი საჩუქარი რადგან ჩემ ხელში ისეთი წიგნები მოხდა რსაც სხვაგვარად ვერასოდეს წავიკითხავდი .. ნელნელა დრო გადიოდა მე კი საფეხურიდან საფეხურზე ავდიოდი უფრო და უფრო მაღალ თანამდებობაზე ბოლოს დირექტორიც ვიყავი ამ ბიბლიოთეკის და თბილიში ჩემი პატარა ბილიოთეკაც გავხსენი ... მართალია ბევრი მკითხველი არ მყავდა მარამ დადიოდა ხალხი .. ერთ დღეს ახალი წიგნების ნაკადი შემოვიდა და ვახარისხებდი .. უცებ კარები გაიღო და მომხიბლეი გოგო შემოვიდა არასოდეს ვყოფილვარ ისე როგორც იმ წამს თითქოს ჩემში რაღაც მოხდა რაგაც სასიამოვნო და კარგი ისეთ რომ სული ამიფორიაქა ... მალევე აიღო წიგნი და გავიდა .. მინდოდა მეთქვა ორიოდე სიტყვა მაგრამ ვერ შევძელი ესეთ რამ ჩემთვის უცხო იყო მე არასოდეს მისაუბრია უცხო ქალთან მე მეობარიც კი არ მყოლია .. ეს გოგო კი მას შემდეგ შირად დადიოდა ჩემს ბიბლიოთეკაშ და მიუხედავად იმისა რო წიგნს მე ვუწერდი და პირდაპირი შეხება ჩემთან ქონდა გამარჯობის მეტს ვერაფერს ვეუბნებოდი ვერასოდეს ... ერტხელაც კარი გაიღო და და უეცრად სილამაზემ შემონათა წითელი მოკლე კაბა ეცვა გულზე ყვავილით შავი სწორი თმა ქონდა და ლამაზი ძალიან ლამზი თვალები ეს ჩემი სითყვები რესაც გააუფერულებს მის თვალებს სიტყვებით ვერასოდეს ავღწერ სათანადოდ.. შემოვიდა და მომიახლოვდა მომესალმა და ამ დროს ისევ გაიღო კარი ბიჭი შემოვიდა პირდაპირ ამ გოგოსთან მივიდა და მაღალი ტონით უთხრა რაღას ელოდები დროზე წავედითო .. გოგომ წიგნი გადმომცა უკაცრავადო მითხრა და წავიდა .. მას შემდეგ დიდი ხაი გავიდა და მას კარი აღარ შემოუღია ჩემთან ...