ატკივებული თავი ( 3 თავი )
ბაჩო
ლუსის ადრეც ვიცნობდი. ძალიან კარგი გოგონას შთაბეჭდილება დატოვა ჩემზე როცა პირველად შვხვდი. დემეტრემ ბიჭებს გვითხრა რომ შყვარებული იყო მე კი დამაინტერესა თუ ვინ იყო ეს გოგონა რომელზეც დემეტრე ყოველ დღე გვესაუბრებოდა და გულს გვიწყალბდა ბიჭებს. მას კი რა თქმა უნდა სკოლაში შვეხვდი. იგი მხოლოდ სასწავლებელში და სახლში იყო. მე და გაბო სხვა სკოლაში ვსწავლობდით.უამრავი გოგონა მყოლია მიუხედავად იმისა რომ ჯერ მხოლოდ 18 წლის ვარ, ხშირად ჩემზე უფროსებთან მაქვს ხოლმე ურთიერობა. მგონი ასეც ჯობს. კლუბი კი კარგი ადგილია რომ გავერთოთ. სწორედ ამიტო ბიჭებმა გადავწყვიტეთ რომ ეს საღამო კლუბში გაგვეტარებინა.
ლეა ვფიქრობ ძალიან თავქარიანი გოგონა მეც თავქარიანი ვარ და ამიტო ვფიქობ რომ ერთმანეთს კარგად გავუგებთ მორჯულება სჭირდება ისევე როგორც მე . სწორედ რომ გეგას შესაფერისია. ამიტომაც პირველივე შემტხვევა გამოვიყენე და კლუბში ახლად შემოსულ გოგონებისკენ გავწიე.. წითური ძალიან მომეწონა. ბართან იყო. სასმელი კი მე მივაწოდე
- საინტერესოა რით დავიმსახურე
- არაფრით უბრალოდ დალევა მინდოდა და პარტნიორი არ მყავდა- ამათვალიერა სასსმელი არ გამომართვა და ბარმენს სხვა შეუკვეთა სხვა თავიდანვე თვალების ჟუჟუნს დამიწყებდა ეს კი პირიქით მაიგნორებს. არადა არ ცის რომ დღესვე ვაპირებ მის ლოგინში შეტყუებას.
- ჩემთან სახლში წავსულიყავათ
- არ მაცალია
- ხო შენხომ ჯერ სვამ. მერე ?
- არც მერე - ჯიუტი თხა,
- შენი სახელი მაინც მითხარი
- იცი რა შეყვარებული მყავს და თავი გამანებე. ტყუილად თავის ტკივილს ნუ გამიჩენ რა - იტყუება ტვალებში ეტყობა, ჩემი თავიდან მოშორება უნდა.
- მე არ მაინტერესებს შენი შენი შეყვარებული. მე შენი სახელი მაინტერესებს
- ტერეზა კმაყოფილი ხარ ? ახლა კი თავი გამანებე. - რა ჯიუტია. სასმელს წრუპავს, ყურადღებასაც კი არ მაქცევს. კარგი ამას მერე მივხედავ სავგრემანზე გადავალ თვალებით მას ვეძებ ის კი არსად ჩანს თუმცა არა საპირფარეშოს კარი ზუსტად ეხლა გაიღო იქიდან კი ის გოგონა და გაბო გამოდიან. გოგო კაბას ისწორებს ცალი ხელით და ცალი ხელით თმას კარებისკენ მიდიან. იქ კი გეგა დგას მის მკერდზე კი ლეას აქვს თავი დადებული და გეგას მლავებში მშვიდად წევს. იქით მივდივარ
- რა ხდება ლეას რა ჭირს ?
- ისეთი არაფერი. ძალიან დაიღალა მგონი და ჩაეძინა. იცი სად ცხოვრობს რომ სახლში მივიყვანო ?
- კი როგორ არა- გეგას მისამართს ვაძლევ როცა ლუსიზე ინფორმაციასვაგროვებდით თავისი მეგობრების შესახებაც გავიგე რაღაც რაღაცაეები და გაბოსკენ ვიხედები თვალს ვუკრავ
- ხვალ გნახავთ. - ამბობს და ისიც გადის. მე კი უკან ვბრუნდები ბართთან წითურს ვეძებ მაგრამ ვერ ვპოულობ. წავიდა. ალბათ უკანა კარიდან გავიდა. კარგი რა გაეწყობა. მეც ქუჩაში გავდივარ, ტაქსის ვაჩერებ რადგან ნასვამი ვარ და ბინის მისამართს ვკარნახობ.
გეგა
ლეას უკანა სავარძელზე ვაწვენ. ჩანთას ვუჩხრეკ და ბინის გასაღებს ვიღებ. ღამის 4 საათია. კორპუსთან ვაჩერებ. და უკან მწოლიარე ლეას ვუყურებ. მისი შავი თმა როგორი ლამაზია. ნატიფი ტანი, ციდან ჩამოვარდნილი ანგელოზია, ჩემვის ჩამოვარდნილი. უკვე მივისაკუთე. ლეა ისევ ხელში ამყავს. როგორი ფაფუკია. იგი ხელით ჩემს მაისურს ებღაუჭება, ლიფტს ვაჩერებ და 4 სართულზე ავდივარ. კარებსაც ვხსნი და უკვე ლეას ბინაში ვიმყოფები. პატარააა მაგრამ კოხტა კომფორტული. ერთ ერთ კარს ვაღებ და შიგნით შევდივარ, გოგონას საწოლზე ვაწვენ მაგრამ მისი ხელი ადგომის საშუალებას არ მაძლევს სახე მასთან ძალიან ახლოს მაქვს მიტანილი ისე რომ ჩემი ცხვირი მისას ეხება. სახეზე ვეფერები და ბოლოს შუბლზე ვკოცნი. ვგრძნობ როგორ მსიამოვნებს მასთა ასე ახლოს ყოფნა. მის ხელისგან ვთავისუფლდები და ვდგები არ ვიცი როგორ მოვიქცე. მისი მოტკეცილი კაბა რომელსაც მე უფრო ნაჭერის ნაგლეჯს დავარქმევდი ძლივს უფარავს უკანალს და მკერდს რომელიც ლამაზად მიყურებს და მისკენ მიზიდავს. მეცოდეება მთელი ღამე ამ კაბაში არა მგონია კომფორტულად იყოს, თუმცა ვის ვატყუებ ? საკუთარ თავს. ბოლოს მაინც ვხვდი. ჯობდა ხელ უხლებელი დამეტოვებიმა რადგან თავის მოთოკვა ძალიან მიჭირს. არ არის ადვილი უყურო ასეთ მშვენიერ ვაშლს და თავი შეიკავო რომ არ ჩაკბიჩო. ბოლოს როგორღაც მაისურს ვაცმევ რომელიც კარადაში ვიპოვე და მეც ვიხდი ზედა წელს მის გვერდით ვწვები. უკნიდან ვეხუთები. ჯანდაბა რა მინდა აქ ? ვეკითხები საკუთარ თავ. მაგრამ პასუხი არ არის. ხვალ აქ რომ მნახავს.......... კაი მოვრჩი რაც არის არის მაიც არ ვაპირებ ახლა აქედან წასვლას ნათ ძალიან მერება და კიდევ ასეთო ქალი ღამით მარტო როორ უნდა დატოვო ? მორჩა ვიძინებ. ჩმს მკლავებში პატარა უსუსურ არსებას გავს. ჩემსკენ ბრუნდება თავს მკედზე მადებს მკლავებს კი კისერზე მხვევს და მეც სიამოვნების მორევში ვიძირები. რა ჯობია ასე წასვლას მორფეოსის სამყაროში ? არც არაფერი.
ლუსი
თვალების გახელა მინდა მაგრამ მზე ამის საშუალებას არ მაძლევს. ვძნობ რომ რაღაც მკრივზე ვწევარ. საინტერესოა როდის მერე გახდა ჩემი საწოლი ასეთი მაგარი? ხელს ვამოძრავებ და კუბიკებს ვეხები. ჩემს წელზე კი ძლიერად მიჭერს მკლავები.უცებ კი მახსენდება გუშინდელი ღამე. თუ როგორ მომიმწყვრიეს უცნობმა მამაკაცებმა ჩიხში. შიშისაგან ახლაც კი გამაჟრჟოლა. მერე..... მერე კი არაფერი მხოლოდ დაცემა და მორჩა. ნეტა გუშინ რა მოხდა. თავი კი საშინლად მტკივა. მიუხედავად იმისა რომ არ დამილევია. ალბათ დაცემისას რამეს დავარტყი. თვალებს ვახელ. დემეს მკალევბში ვარ მოქცეული. სახეზე ვაკვირდები. ოოოო როგორ მიყვარს ეს ნაკვთები ეს ტუჩები მიუხედავად იმისა რომ მისი გემო არ ვიცი. ახლა როცა მის მკლავებში ვარ თავს ყველაზე ბედნიერად ვგრძნობ. მისი სახისკენ მივცოვავ :დ თითებით მის სახეს ვეფერები მისი ტუჩებისკენ მივიწევ. ვეხები. ის კი თმაში ხელს მიცურებს ჩემს ზემოდან ექცევა და გაუჩერებლად მკოცნის. ხელებს კისერზე ვაწყობ. ჩემსკენ ვიზიდავ. როგორ მომნატრბია. არც კი ვიცი როგორ ძლებდი მის გარეშე ხელს ჩემს ფეხძე ასრიალებს და უკანალზე აჩერებს. კისერზე გადადის.
- ჯობია გავჩერდე- ამბობს ის მაგრამ მგონი საკუთრ თავს უფრო ეუბნება.
როგორია? გავაგრძელო ?