დილით ადრე ავდექი და სწრაფად მოვემზადე,თუმცა თავს ისე ვგრძნობდი როგორც თევზი ხმელეთზე,ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს დავიხრჩობოდი,ყელში დიდი ბურთი მქონდ აგაჩხერილი და მის გადაგორებას ალბათ ვერასოდეს შევძლებდი,სამზარეულოში ჩავირბინე და მაცივრიდან წყლით სავსე ბოთლი გამოვიღე,სასწრაფოდ მოვიყუდე და თითქმის ბოლომდე ჩავცალე,ისე მესიამოვნა სიამოვნებისგან თვალები მივლულე.დავიჯერო ნაბახუზევზე ასე იცის? რა უცნაურია მაინც,ალბათ ამის გამოვლენის ყველა ინდივიდუალურად ავლენს ხოლმე ამას.
-მია კარგად ხარ?-ფეხშიშველი,თხელ ვარდისფერ ატლასის პენუარში გამოწყობილი ბებიაჩემი შემოტანტალდა ოთახში და მკაცრი მზერა მესროლა
-ჰო ბებო-სული ძლივს მოვითქვი და ცარიელი ბოთლი მაგიდაზე დავდგი
-კარგია დილით წყალს რომ სვამ-ცარიელ ბოთლს დახედა-თანაც ამდენს-ცალი წარბი მაღლა აწია
-წუხელ მთელი ღამე მწყუროდა-ვთქვი ენის ბორძიკით
-დათვერი ხომ?ხომ იცი ეს რომ ლევანმა გაიგოს არ მოეწონება
-ვიცი ბებო,ვიცი მაგრამ შენ თუ არ ეტყვი ვერაფერსაც ვერ გაიგებს-თვალი ჩავუკარი,გავუღიმე და უნივერსიტეტში წავედი. მანჩო მეორე ლექციაზე გამოჩნდა ჩაშავებული თვალებით,ეტყობოდა რომ წუხელ მანაც ბევრი დალია.ერთმანეთის შემხედვარე ორივეს გაგვეცინა,შემდეგ კი უნივერსიტეტის ეზოში გამოვედით
-არ შეხვალ ბოლო ლექციაზე?
-არა-დავემანჭე და თავი გავაქნიე უარის ნიშნად
-რა გენაღვლება-გაიბღინძა მანანა და ნაყინი გემრიელად ჩაკმიჩა
-წუხელ იცი ვინ მიმიყვანა სახლში?-ეშმაკურმა ღიმილმა გადამირბინა სახეზე
-ვინ?-ისევ განაგრძობდა ნაყინის ჩამას,აუჩქარებლად
-ნიკა გოცირიძემ-ტუჩის კუთხეში ოდნავ გამეღიმა მისი სახელის ხსენებისას
-ჰა?-ამჯერად შეწყვიტა ნაყინის ლოკვა და შემომხედა აბრიალებული თვალებით
-რა იყო?-მხრები ავიჩეჩე,გამიკვირდა მისი ამგვარი რეაქცია
-ნინი ამაშუკელის საქმროა,რომ გაიგოს გაგგლეჯს შუაზე,იცი რა სწერვაა?
-ჯერერთი თითსაც ვერ დამაკარებს რას ქვია გამგლეჯს? მეორე კიდევ ნიკა და ნინი დაშორდნენ,თვითონ მითხრა და მესამე მე და ნიკას არაფერი გვაქვს ასე რომ დამშვიდდი
-დაშორდნენ? უეჭველი იცი ეგ? მოგატყუა გოგო რა შტერი ხარ,გამოგიჭირა პატარა გოგო და მოინდომა ბიჭმა
-რეებს ბოდიალობ მანჩო? არაფერი არ მოუნდომებია,პირიქით დამეხმარა,თანაც მისი ოჯახი ჩემს ქუჩაზე ცხოვრობს,დედამისის ხელში ვარ გაზრდილი
-ვიცი ეგ გოგო,პროსტა მაგარი ბაბნიკია და ფრთხილად იყავი წლებია მაგას ნინი უყვარს და კაროჩე რა ვაბშე შეესვი მაგ ბიჭს.
-შევეშვა? და საერთოდ ვინ ეკიდება კისერზე? ან რანაირად მელაპარაკები არ მიცნობ მაინც?
-კარგი ჩუმად,გაიღიმე ნახე შენი ოცნების პრინცი მოდის
მაშინვე გავჩუმდი როდესაც გიორგი ვაშაკიძეს ვკიდე თვალი,მასზე თიტქმის მთელი უნივერსიტეტის გოგონები გიჟდებოდნენ და რა თქმა უნდა ერთ-ერთი მეც ვიყავი მათგან. ნუ როდეაც მანჩომ გაიგო მე მომწონდა გიორგი მაშინვე დაივიწყა იგი და ლუკასთან გააბა რომანი.
-ღმერთო! რა სიმპატიურია!-ლამის გული წამივიდა როდესაც ჩვენსკენ წამოვიდა
-ახლა ჩვენთან მოვა და ბლუყუნი არ დაიყო,ჩემი ძმის გუნდელია და მშვიდად დაელაპარაკე,წუხელ ჩემთან იყო სახლში ბექას დაბადებისდღეზე. ხმა გავიკმინდე და ყველაფერზე იდიოტივით ვუქნევდი თავს მანჩოს.და აი ისიც
-გამარჯობათ გოგონებო-მისი ღიმილი ხომ საერთოდ პიკი იყო,თეთრი მარგალიტებივით კბილები ჩამწკრივებული ერთრიგად. გაყინული ვიდექი ერთ ადგილას ასე ახლოს მგონი სულ სამჯერ მყავს ნანახი.
-გაიცანი,ეს მიაა ჩემი დაქალი-ღიმილით წარუდგინა ჩემი თავი გიორგის მანჩომ და მანაც საპასუხოდ ხელი გამომიწოდა
მეც სწრაფად გავუწოდე ხელი
-სასიამოვნოა,რა ლამაზი დაქალი გყოლია მანჩოამას გვიალავდი?-სიცილით უთხრა მანჩოს,ისე რომ ჩემთვის თვალი არ მოუშორებია. დაშტერების სინდომი შემეყარა უცებ მგონი,ხმაც კი ვერ ამოვიღე,გაყინული და შეშინებული ვიდექი ერთ ადგილას.
-ხვალ ჩვენი გუნდის თამაშია,თუ გეცლებათ მოდით,გამიხარდება-უთხრა მანჩოს,დაგვეშვიდობა და წავიდა
-რა სიკვდლი და არგადარჩენა დაგემართა გოგო?-სახე მოექუფრა
-რა გინდა ? ზედ ხოარ შევახტებოდი?-არც მე ჩამოვრჩი
-ამდენი ხანია მისი გაცნობა გინდა და ახლა როდესაც თვითონ მოვიდა შენთან დამუნჯდი და ხმა ვერ ამოიღე,თამაშზე მივდივართ ხვალ-ოდნავ გაეღიმა ტუჩის კუთხეში,ასეთი ფეთქებადი იყო ჩემი მანჩიტო,მაგრამ გული საოცრად თბილი და კეთილი ჰქონდა,ენა კი საოცრად მწარე.
მძღოლმა მომაკითხა,მანჩო თავის სახლში დავტოვეთ ჩვენ კი დედაჩემის სახლში წამოვედით. გოცირიძეების სახლთან ნიკას მანქანა დავლანდე,სწორედ ის მანქანა იყო რომლითაც მე წამომიყვანა სახლში.სიმართლე გითხრათ გიორგის გაცნობით გამოწვეული ემოცია რაღაცნაირად გადამავიწყდა და ნიკაზე დავიწყე ფიქრი,იმაზე რაც მანჩომ მითხრა,რაში დასჭირდა ტყუილი? რატომ მომატყუებდა? საერთოდ ვინ ვიყავი მისთვის რომ მოვეტყუებინე? რა მნიშვნელობა ჰქონდ ამისთვის ამას? თანაც ის ჩემზე 9 წლით უფროსია და ჩვენს შორის მაინც არაფერი მოხდებოდა.სახლში სწრაფად შევედი,არ მინდოდა მას დავენახე. ჩანთა სწრაფად დავაგდე სასტუმრო ოთახში დივანე და სამზარეულოში შევედი
-დედა არ მოსულა?-ვკითხე ლენას
-არა მია,ჯერ არა-ამოიოხრა-არ გშია? დაჯექი ახლა გავაკეთე შენი საყვარელი სალათა
-არ მინდა ლენა-სამზარეულოს მაღალ სკამზე შემოვსკუპდი-ყავა გამიკეთე თუ არ გეზარება
-ახლავე პრინცესა,დღეს ლევანთან არ მიდიხარ?
-არა,დღეს სახლში დავჩები,მინდა დედას დავხვდე
საპასუხოდ მხოლოდ გამიღიმა ლენამ და ყავა დამისხა. მოგვიანებით ჩემს ოთახში ავედი და წიგნები გადმოვალაგე,კითხვა ყოველთვის მამშვიდებდა. ლორენ ოლივერის წიგნს "დელირიუმს" მოვკარი თვალი,თანამედროვე ლიტერატურა ყოველთვის მიყვარდა,ამ წიგნმაც მიიქცია ჩემი ყურადდღება თუმცა ძლივს გავიხსენე საიდან მოხვდა ჩემს წიგნებს შორის,მანჩომ მომცა წაიკითხე მოგეწონებაო. წიგნი გადავშალე თუ არა ამ ფრაზას მოვკარი თვალი “სიყვარული, ყველაზე მომაკვდინებელი, ყველა მომაკვდინებელ სენთაგან-კვდები მაშინაც, როდესაც გიყვარს და მაშინაც, როცა უსიყვარულოდ ცოცხლობ”
ნადვილად დიდ სიყვარულზე უნდა იყოსთქო,დელერია განკურნება სიყვარულისგან,განკურნებაო? ამას ისე წერენ თიტქოს სიყვარუული დაავადება იყოს და ჩვენ კი ინფიცირებულები.ანუ რა გამოდის მე უკვე ინფიცირებული ვარ? გიორგიზე რომ ვგიჟდები ეს უკვე დაავადებაა? გამეცინა და წიგნი დავხურე,მერე წავიკითხავთქო,ამასობაში ჩვენს ქუჩაზე ხმაური გავიგონე და სირენების ხმა,სასწრაფოდ დაბლა ჩავვარდი და ეზოში გავედი,გოცირიძეების სახლტან 3 პოლიციის მანქანა იდგა,რაღაც ჩოჩქოლი იყო ეზოში,კკარგად ვერ გავარჩიე სახეები,მაგრამ მგონი ეს ნიკა და თავისი ძმა უნდა ყოფილიყვნენ.სახლის ირგვლივ მეზობლები შეგროვდნენ,რა თქმა უნდა მეც გავედი ამბის გასაგებად,უკან ლენაც გამომყვა,ნიკას რძალთან ვმეგობრობდი,გარეთ იდგა ხელში ბავშვი ეჭირა,მეც დრო ვიხელთე და მასთან მივედი
–რა ხდება ნინი?–დაბნეულმა დავუსვი კითხა და კისერი დამიგრძელდა მინდოდა ნიკა დამენახა თუმცა მას 2 მაღალი პოლიციელი ეფარებოდა
–ნიკასთან მოვიდნენ მგონი,ზუსტად არ ვიცი მია–ანერვიულებული ჩანდა
არაფერი მითქვამს სანუგეშოდ მხოლოდ გავუღიმე და გავჩუმდი,ველოდებოდი მოვლენების განვითარებას,მეგონ ნიკას ხელბორკილებს დაადებნდნე და ისე წაიყვანდნენ,მაგრამ შევცდი,ჩოჩქოლი და ხმამაღალი საუბარი ჩაცხრა,პოლიციელები ერთმანეთის მიყოლებით ჩასხდნენ მანქანებში და გოცირიძეები სახლი დატოვეს.
ნიკამ შემთხევით გამოიხედა და დამინახა,მაშინვე გამიღიმა და თვალი ჩამიკრა,სახეზე ალი მომედო,თავი ასე უერხულად ჯერ არასოდეს მიგვრძნია.დაბნეულობისგან კისერი მოვიქექე და სწრაფად წამოვედი სახლში,მისი სახლი ჩემი სახლიდან 3 სახლის დაშორებით იდგა.ეს ბიჭი საოცრად მოქმედებდა ჩემზე,არ ვიცი რატომ მაგრამ საოცრად მიზიდავდა,9 წელი,9 წელი გამუდმებით ეს ციფრი მიტრიალებდა თავში,განა ასაკი რამეს წყვეტს?მაგრამ ლევანმა რომ გაიგოს გაგიჟდება,თუმცა რა უნდა გაიგოს? მია შეწყვიტე სისულეებზე ფიქრი! მერე გიორგი? მას მგონი დღეს შენ მოეწონე,ეს ის ბიჭია რომლზეც მთელი 1 წელია გიჟდები და ახლა როცა შანსი გაქვს მასთან იყო რა სისულელებზე ფიქრობ!მაგრამ როცა გოცირიძის ღიმილი მახსენდება მუხლები მეკეცება და თავს სრულიად უსუსურად ვგღნობ,ალბათ რომ შემეხოს სიამოვნებისგან მოვკვდები. მსახიობ Henry cavill-ს ჰგავდა საოცრად,ზუსტად მისნაირი ღიმილი ჰქონდა. ნერვულად დავიდოდი წინდაუკან ოთახში და ბოლთას ვცემდი.მთელი სხეული მიხურდა,ახლა საოცრად მინდოდა მისი ნახვა,თავს ვეღარ ვაკონტროლებდი.სრფად ჩავირბინე კიბეები და ქუჩაში გავედი იმ იმედით რომ მას კიდევ ერთხელ მოვკრავდი თვალს,ბარდიულზე ჩამოვჯექი პატარა ბავშვივით და მისი სახლისკენ ვაპარებდი თვალს,თუმცა იქიდან არაფერი ჩანდა.ნეტავ გამოივლიდეს,ნეტავ გამოივლიდეს! რა იქნბა რომ გამოიაროს? დებილივი ვიჯექი ბარდიულზე და საკუთარ თავს ველაპარაკებოდი,ახლა ალბათ მანჩოს რომ დავენახე ასეთ მდგომარეობაში მთელი ცხოვრება დამცინებდა.ფეხებს ნერვიულად ვაბაკუნებდი,თხელი სიფრიფანა მოკლე თეთრი სარაფანი მეცვა და ფეხზე თხელი შავი შლოპანსები.მუხლებზე ორივე ხელი შემოვაჭდე და თავი დავადე. ჰოი საოცრებავ,მათი ჭიშკარი გაიღო და მოტოციკლით გამოვიდა ჩემი ფიქრების ადრესატი,ასე უცებ სურვლი თუ ამიხდებოდა ნამდვილად არ მეგონა,დავინები არ მინდოდა აქ ასე დავენახე,სწრაფად ფეხზე წამოვიჭერი და უკან დავიხიე,თუმცა არც მას გამოპარვია იქ ჩემი ყოფნა,მოტოციკლეტი ოდნავ შეანელა და ისევ ისეთი ჩვეული ღიმილით დამაჯილდოვა,ოღონდ ახლა არ წავიქცეოდე და! ვამხნევებდი საკუთარ თავს
-აქ რასაკეთებ ამ დროს?
-მე,მე,მეგობარს ველოდები-სრაფადვე გავცი პასუხი რამდენიმეხნიანი ბორძიკის შემდეგ და გავეკრიჭე
-რომელ მეგობარს?-ჩაეცინა
-მანჩოს-სხარტად გავეცი პასუხი
-და აქ რატო ელოდები?
-მინდა და ველოდები,რა გაწუხებს შენ?-შეტევაზე გადავედი
-კიდევ დიდხანს მოგიწევს ლოდინი-თვალი ჩამიკრა
-რატო?
-მანჩო და სასტავი ლუკასთა არიან,მეც იქ მივდივარ არ დაურეკავთ?
-ტელეფონი თან არ მაქვს
-აღიარე რო მე მისატკავებდი
-რა? ეგღა მაკლია,ან შენ რატომ უნდა გისატკაო,ჩემი სახლის წინ ვზივარ მერე რა?
-აბა წეღან არ თქვი მანჩოს ველოდებიო?-გაეცინა და ნიკაპი მოისრისა
-ხო ველოდები-ხელები გადავიჯვარედინე გაბრაზებულმა,ვერ ვიტანდი ასეთ სიტუაციებს
-კარგი გეყოს ახლა ნუ ბავშვობ,ბავშვი კი ხარ მარა არ გინდ ამაინც,წამოდი დაჯექი მე წაგიყვან,ისე სხვათაშორის მანჩოს ველაპარაკე მიას გაუარე და უთხარი ტელეფონს გადავაყლაპებო
-რაო?-თვაები დამიწვრილდა ბრაზისგან
-კაი დაიკიდე,ჰა რასიზამ წამოხვალ?
-გაგიჟდი? არსადაც არ მოვდივარ-ცხვირი ავიბზუე
-რატო ტო?
-რა რატო? შემომხედე რა მაცვია-ფეხზე დავიხედე და შემდეგ მას გავხედე
-შეცუნცულდი უცებ და გამოიცვალე მე დაგელოდები
-არ მინდა
-ატრაკებ ახლა მია
-ნუ უზრდელობ და წადი შენს გზაზე თუ მიდიხარ,რას ჩამომიდექი აქ
-ცუდი ბავშვი ხარ-ლოყაზე მიჩქმიტა
-ბავშვი? ჰაჰ-გამეცინა
-ბარდიულზე ჯდომა მოგწონს? გინდა ნინის ვეტყვი სალომეს გამოიყვანს სათამაშოებსაც გამოიტანს და ეთამაშეთ-ეს ისე ცინიზმით თქვა მომინდა მისთვის მუშტი მეთავაზებინა სახეში
-დამპალო!
-რა კაი ტიპი ხარ ეე-ისევ გამეღადავა და გაეცინა
-წავედი მე!-გამოვცარი კბილებში
-გეყოს ახლა მია წამოდი რა გჭირს ტო
-შენთან ერთად?-წარბი მაღლა ავწიე
-ჰო რა იყო
-მერე ნინი ამაშუკელი?
-ნინი რა შუაშია?-გაეცინა
-შენი საცოლე რას იფიქრებს
-ნინი აღარაა ჩემი საცოლე და საერთოდაც ვინ რა უნდა იფიქროს გოგო ნუ გადამრიე
-დარწმუნებული ხარ რომ აღარაა?-რა იდიოტ ხარ მია! როგორ იწვავ თავს!
-როგორც მახსოვს არაა და რატო მკითხე ეგ?
-კაი დაიკიდე,კედებს ჩავიცვამ და გამოვალ
ჰოი საოცრებავ,ეს რა ვქენი ახლა? როგორი შტერი და ბატი ვგონივარ ალბათ ახლა მას! არა უფრო უარესი! მასზე უგონოდ შეყვარებული ერთი პატარა გოგო ვგონივარ უეჭველი! ხომ არ გადავიფიქრო წასვლა? არა ასე უფრო დავიწვები,ჯობს წავიდე და თავშეკავებულად მოვიქცე.სწორედ ასეც მოვიქეცი.თუმცა მოტოციკლზე ჩემი დაჯდომა და მისი სურნელის ცხვირში მოღიტინება ერთი იყო,ამას სულ მთლად გადამრია და ჭკუა დამაკარგინა,ოხ ეს საზიზღარი ჰორმონები! როგორ ვერ ეტევიან თავის ადგილას! ხელისგულები გამიოფლიანდა,ნერწყვს ძლივს ვყლაპავდი,ერთიანად მაკანკალებდა
-მია,ხო არ გცივა?
-არა-ნერწვი ძლივს გადავყლაპე
ამასობაში ლუკას ბინაშიც მივედით,მანჩომ როგორც ყოველთვის სალანძღავი სიტყვები კორიანტელი არ დამაკლო,ჰოი საოცრებავ ჩემი მარგალიტისკბილება პრინციც აქ ყოფილა,თუმცა ახლა სულაც არ მედარდებოდა ისი აქ ყოფნა,რაოდენ გასაოცარიც არ უნდ აიყოს მისი დანახვისას მუცელში პეპლების ფარფატი აღარ მიგრძვნია არც დინოზავრების ქაოსური მოძრაობა და არც გულის ფრიალი,სრულიად ჩვეულებრივად ურეაქციოდ მიიღო ჩემმა სხეულმა და გონებამ მისი აქ ხილვა.
-ნიკას მოყევი?-ჩუმად მკიტხა მანჩომ და მკლავზე დამექაჩა
-ჰო
-გიორგიც აქაა-თვალით მისკენ მანიშნა
-დავინახე
-მერე? რაღაც ემოციებს ვერ გატყობ
-როგორ ვერა,აი შემომხედე ნახე როგორი ბედნიერი ვარ-სულ ძალით გავეკრიჭე
-გოცირიძე დაგევასა ხო?-მკვლელი თვალებით გადმომხედა
-არა გოგო გაგიჟდი?
-მე კი არა მგონი შენ გაგიჟდი მია! ხომ იცი რომ მისი შეყვარება არ შეიძლება!
-შენ მე მომატყუე როცა ნინი ამაშუკელზე მითხარი
-მე ეს შენი გულისთვის გავაკეთე!
-და მაინც რას ერჩი ნიკას?
-შენ რა გგონია გერმანიაში რას აკეთებდა?
-ეგ ნაკლებად მადარდებს!
-უნდა გადარდებდეს მია! საიდან იშოვა ფული რატო არ ინტერესდები? გგონია იქ მშენებლობაზე მუშაობდა? იპარავდა მიაა იპარავდა!
-არ მაინტერესებს მანჩო ეგ ამბები,რა მნიშვნელობა აქვს მაგას? და საერთოდაც ჩვენს შორის არაფერი ხდება
-მე რას მატყუებ? ნიკას რო უყურებ იმენა კვდები მია! გიორგისთვის ასე არასოდეს შეგიხედავს,აღიარე მაინც მე რას მიალავ გოგო-ისსე მიჩქმიტა კინაღამ სული განვუტევე
-მეტკინა შე მხეცო!
-უნდა გეტკინოს! არასრულწლოვანი ხარ და ის კიდევ მთელი 9 წლით არის შენზე უფროსი! ბაბნიკია მატყუარაა და კიდევ ათასი საძაგლობა!ახლოს აღარ გაეკარო! ნარკომანია!
-გეყოფა!-თვალები დავუბრიალე-როგორ გიძლებს ნეტავ ლუკა!
აივანზე გავედი და ღმად ჩავისუნტქე სუფთა ჰაერი,მანჩოს სიტყვები ყურში რიტმულად ჩამესმოდა.
-აი თურე სად ყოფილხარ-ზურგსუკან მომესმა მისი ხმა და სიამოვნებისგან გამაკანკალა
-რა გინდა?-უხეშად გავეცი პასუხი
-რა უნდა მინდოდეს?-სიგარეტს წაუკიდა
-ეგ მე გკითხე
-რასიგრძე ენა გაქვს გოგო
-იმსიგრძე რამდენიც საჭიროა
-ხოო?-სიგარეტს ჩააქრო და წელზე ხელი მომხვია ის ახლოს ვიყავი მასთან მისი სუნთქვა სახეზე მეფრქვეოდა და ჩემი გული ისე სწრაფად ცემდა ალბათ მალე ამომვარდებოდა,ეს ბიჭი ნამდვილად მაგიჟებდა! თანაც ისე რომ თავზე სრუალიად ვკარგავდი კონტროლს
-რასაკეთებ-ძლივს გავეცი პასუხი ენისბორძიკით
-რატო კანკალებ?
-მცივა
უფრო მაგრად მომეხვია და ახლა უკვე მის მკლავებში ვიყავი გამომწყვდეული.ვერც კი ავღწერ ეს რა გრძნობა იყო,ასე მეგონა აქამდე რაც კი განმიცდია და რაზეც ბედნიერება და სიამოვნება მიწოდებია ყველაფერი ტყუილი ყოფილა,ეს იყო ყველაზე დიდი ბედნიერება და სიამოვნება,მისი კანის სურნელი და მისი შეხება.სუნთქვაც კი დამავიწყდა წამით.იმას ვგრძნობდი რაც არასოდეს არავის მიმართ მიგვრძნია,ეს საოცრება იყო.ამ წუთებისთვისაც კი ღირდა ცხოვრება,მეც უფრო მაგრად ავეკარი და ხელები კისერზე მაგრად მოვხვიე
-აი ასე-რიტმულად მისვამდა თავზე ხელებს და წელზე მეფერებოდა-როგორი ტკბილი ხარ მია,საოცება ხარ,იასამნის სურნელი გაქვს
ხმას ვერ ვიღებდი,ისიც კი არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა,
-წავიდეთ?-ოდნავ მომშორდა და თვალებში ჩამხედა,იმ წუთში ოღონდ მასთან ვყოფლიყავი და სიკვდილზეც კი ვიყავი თანახმა.ხელი მომკიდა ოდნავ გამიღიმა და დაბლა ჩავედით ისე რომ არავისთვის არაფერი გვითქვამს.მოტოციკლზე ისე დავჯექი არაფერზე აღარ ვფიქრობდი,ირგვლივ ვიყავით მხოლოდ ჩვენ ორნი.ამას ქვია სრული გამოშტერება ალბათ.სიყვარული ბრმააო ხომ გაგიგიათ ხოდა მეც დავბრმავდი. მოტოციკლი 9სართულიანი კორპუსის წინ გააჩერა და გადმოსვლაში დამეხმარა.კედლები უფერული იყო,ეტყობოდა სადღა შორს რომელიღაც უბანში ვიყავით,ხელი მომკიდა და ლიფტში შევედით.მალე მყუდრო ბინაში ამოვყავით თავი.მიყურებდა და თან ეღიმებოდა,სახეზე მეფერებოდა შემდეგ კი ისევ მომეხვია,ოდნავ მაღლა ამწია და ისე ჩამეხუტა.საოცარი წუთები ისევ განმეორდა.
-როგორ გემრიელი ხარ მია,შენი სუნი მაგიჟებს-ლოყაზე მაგრად მაკოცა და თვალებში ჩამხედა,მისი თვალები,რაც ყველაზე მეტად მომწონდა მასში. ვიცოდი ახლა თუ არ დავიხევდი უკან ისეტი რამ მოხდებოდა რასაც შემდეგ ორივენი ვინანებდით,თუმცა უკვე ისე ვიყავი არც ეს მადარდებდა,ეს წუთები ხომ განუმეორებელი იყო ჩემს ცხოვრებაში.ამას არ ვინანებდი თუ ისიც მოისუვებდა.მაისურის ქვეშ ხელები შევუცურე და მოვეფერე,თითის წვერებზე ავიწიე,მინდოდა მის ტუჩემს მივწვდომოდი.ოდნავ შევეხე მის ქვედა ტუჩს და გამაკანკალა დავინახე როგორ აემღვრა მასაც თვალები.
-არგინდა პატარა,არ გინდა ვიცი რო მერე უნდა ინანო
-არვიცი რა დამმართე,მაგრამ ეს ახლა ყველაზე მეტად მინდა
-დარწმუნებული ხარ?-ოდნავ გაეღიმა და ისევ თავზე მაკოცა
თავი დავუქნიე და ისევ მაგრად მოვეხვიე.ნელა დაათამაშებდა ჩემს სხეულზე ხელებს,ბოლოს კაბის ქვეშ შემიცურა ხელები და წელზე შემომისვა,შემდეგ ტუჩებზე გადავიდა,ისე მკოცნიდა გეგონებათ ამას პირველად აკეთებსო,ნაზად და აუჩქარებლად,მის ყველა მოქმედებაში ვგძნობდი რომ მიფრXილდებოდა,ყველაფერს ისე ნაზად აკეტებდა ჭკუიდან მშილდა. ტუჩებიდან ყელზე გადაიაცვლა,შემდეგ ლავიწყე და ბოლოს კი მკერდზე,კაბის ბრეტელები გადამიწია და ჩემი ბიუსჰალტერი იატაკზე მოსროლა,ერთიანად ვკანკალებდი,მთელი სხეული მიხურდა,მეგონა გული წამივიდოდა სიამოვნებისგან. საწოლზე გადამაწვინა და ჩემს ფეხებშუა მოექცა,ფეხები წელზე შემოვხვიე და სიამოვნებისგან გააგიჟებულმა ამოვიკვნესე რამდენჯერმე.
-კანკალებ მია,ვიცი რო გეშინია მე შემიძლია გავჩერდე-მომშორდა ოდნავ
მომენტალურად ტირილი აივარდა,არ ვიცი რატო მაგრამ საშინლად მომინდა ქვითინი
-ჩუ,ნუ ტირი პატარა,აი გავჩერდი არაფერს აღარ ვაკეთებ,მაპატიე-მომეხვია და თავზე მეფერებოდა-ხელები დამიკოცნა
-მაგიტომ არ ვტირი-ამოვისლუკუნე
-აბა რა მოხდა?-ოდნავ გაეღიმა და ნახევრად შიშველ სხეულზე ხელი დამისვა შემდეგ კი პლედი შემომაფარა
-მგონი მიყვარხარ-ზლუქუნს მოვჩი და თვალებში დარცხვენილმა ჩავხედე-გეფიცები ასე ახლოს ბიჭთან პირველად ვარ,ამას ვერასოდეს წარმოვდგენდი არ ვიცი რა დამემართა,მგონი გავგიჟდი ნიკა
-არ გაგიჟებულხარ მია,მეც იგივე მჭირს იმ დღიდან როცა გაგიცანი,წარმოუდგენლად კაგი ხარ,არ ვიცი რა მემართება მაშინ როცა შენ გხედავ,თავს ნუ იდანაშაულებ პატარა-გამიღიმა და პატარა ბავშვივით ლოყები დამიკოცნა.მე უფრო გავთამადი და ჩემსკენ დავექაჩე,ტუჩებში ვეცი და ისე მაგრად მოვხვიე მკლავები რომ თვითონვე მეტკინა ძვლები. ამან უფო გაათამამა და საცვალი შემომაცალა.ჩეს ზემოდან მოექცა და გაშმაგებულად მკოცნიდა.ოთახში სიამოვნების წამოძახილები ისმოდა.ვგრნობდი მის გაასმაგებულ გულისცემას როგორ ერთვოდა ჩემი და ვხვდებოდ რომ მის გარეშე წამითაც კი ვეღარ გავძლებდი.ეს არ იყო უბრალოდ ვნება და სექსი,ეს გაცილებით უფრო მეტი იყო. საშინელ ტკივილი ვიგრძენი,აუტანელი,თუმცა იმდენად მსიამოვნებდა ეს ყველაფერი რომ არც კი მიფიქრია მისი მოშორება.ვიგრძენი როგორ ესიამოვნა მას,და ამან უფრო მეტად დიდი სიამოვნება მომგვარა მე,გვედთ გადაწვა,ორივენი ოფლით დაცვარულები ვიწექით საწოლზე,ცოტახანში ჩემსკენ გადმოიხარა და პლედი დამაფარა
-გტკივა?
-ცოტა-ოდნავ გავუღიმე-მაგრამ არაფერია
-ყველაზე კარგი ხარ-შუბლზე მაკოცა და გამიღიმა
-მომკლავს ლევანი-ტუჩი მოვიკვნიტე
-ვერც მე გადავურჩები
-გიცნობს?
-რა თქმა უნდა მიცნობს მია
-დაიკიდე
-იმდენად დიდ სიამოვნებას ვგრძნობ შენს გვერდით რომ მეტის წარმოდგენა შეუძლებელია
-ჩემთან სექსი გესიამოვნა?
-ძალიან-გაეცინა
-კარგია-თავი გვერდით გავატრიალე,მან კი სიგარეტს წაუკიდა
-რა დაგემართა? ვიცი ოდნავ გეტკინა,თუმცა მეგონა ეს შენც გინდოდა
-და რა იქნება ამის მერე?
-რას გულისხმობ?
-არ გიყვარვარ,ეს ერთი ჩვეულებრივი სექსი იყო შენთვის და მეტი არაფერი
-მაგას რატო ამბობ?
-ესეა და მაგიტომ
-საოცარი გოგო ხარ,ჩემი პატარა ბედნიერება ხარ,ასე კარგად თავი არავისთან მიგრძვნია მია
-კარგი რა,მე რა მოსატანი ვარ იმ ქალებთან ვისტანაც გქონია სექსი
-შენ ყველაზე მშვენიერი და წმინდა ხარ მათ შორის-მომეხვია და თავი გულზე დამადო
-მიხარია
-ჩემი ტემპერამენტიანი გოგო-გაეცინა და მუცელზე მომიღიტინა
-გეყოფა-მეც გამეცინა და ფეთიანივით წამოვხტი