17 წლის შემდეგ
---------------
- აბა რასშვებიან ჩემი გოგოებიი _მარიამის ოთახში თავი შემოყო გიომ და საწოლზე წამოსკუპებულ დედა-შვილს ბედნიერი სახით შეხედა
- მამიკო მოვიდააააააააააა _ ქეთიმ და მარიამმა ერთდროულად შეჰყვირეს და გიორგის კისერზე ჩამოეკიდნენ
- ჩემიი პრინცესებიი. ალექსანდრე და ლუკა სად არიაან?
- ძმაკაცებში რათქმაუნდა.
ალექსანდრეს ერთი წლის შემდეგ მარიამი მოჰყვა, მას კი ლუკა. მათ შორის განსხვავება 1-1 წელია. ალექსანდრე 17 წლისაა, მარიამი 16-ის, ლუკა კი 15-ის. ბავშვებს ძალიან მაგარი ურთიერთობა აქვთ ქეთისთან და გიოსთან მაგრამ მარიამს და ქეთის რაღაც განსხვავებული დედა-შვილობა აქვთ. ხომ ამბობენ დედას ყველაფერს ვუყვებიო მაგრამ ნახევარზე მეტს რომ მალავენ ხოლმე, აი მარიამი კი მართლა ყველაფერს უყვება ქეთის. საერთო ჩატიც კი აქვთ სადაც მარიამი, ქეთი და მარიამის დაქალი ლიზა ერთმანეთს წერენ ხოლმე, ზუსტად ერთი ჭკუისები არიან და ზუსტად ერთნაირი რაღაცეები უხარიათ. თამო და ალექსანდრეც ძალიან კარგად არიან, 16 წლის ელენესთან და 14 წლის დემეტრესთან ერთად.
- აუ მამიიკოოოოოოოოოოოოოოოო
- რაიყოოთ
- მოგვენატრეე მოდი ჩვენთან რაააა
მარიამმა და ქეთიმ გიო შუაში ჩაიწვინეს და ორივე ერთად მიეხუტნენ.
- ჩემი ლამაზი გოგოებიი _მარიამს შუბლზე, ხოლო ქეთის ტუჩებზე დაწვდა
- ოოეხლა არ დაიწყოთ რაა ბავშვი გიყურებთ აქ უფ _ მარიამმა სასაცილოდ დაბრიცა ტუჩები. ზუსტად ამ დროს შემოანგრიეს კარები ალექსანდრემ და ლუკამ
- აუ ჩვენც ჩაგვეხუტეთ რაააააა _ ამის თქმა იყო და ორივემ ერთდროულად დაეხეთქა საწოლზე
- ააა...აუ ნეკნიი საქონეეელოო _ ამოიკნავლა ქეთიმ და ალექსანდრე გვერდით "გადადო"
- რა თბილი ხარ დეეეე
.................................
- მარიაამ ადეექი დაგაგვიანდაა სკოლაში
- აუ დღეს არ წავალ რა ქეეეეეთ
- გინდა განახო როგორ უცებ წახვაალ? _ წარბები სასაცილოდ აათამაშა ქეთიმ
- კაი არ მინდა ჩემით.
სკოლამდე ლიზას გაუარა და ერთად წავიდნენ სკოლაში. კლასში შესულებს ლიზას ადგილას ვიღაც სხვა ბიჭი დახვდათ.
- ისადაა ეს ჩემი ადგილია ჯიგარო _ სიცილით უთხრა უცნობს
- მე იოანე, სასიამოვნოა
- გავიგე რო იოანე მარა ეს მაინც ჩემი ადგილია.
იოანე უხმოდ ადგა და ადგილი დაუთმო."იოანე" გონებაში იმეორებდა ამ სახელს და უფრო და უფრო მოსწონდა ის და მისი ცისფერი თვალები მაგრამ თან აღიზიანებდა ეს ბიჭი მარიამს.მთელი დღე ტვინს უჭამდნენ ერთმანეთს, ლიზა კი კვდებოდა სიცილით. როგორც ყოველთვის სახლში მისვლისთანავე ყველაფერი მოუყვა ქეთის.
- მოგეწონაა? _ სიცილით ჰკითხა შვილს ქეთიმ
- მომეწონაა? მეღადავები დედიიი? იცი როგორ მიშლის ნერვებს?
- აბა სხვებზე რომ მიყვები ეგრე არ ლაპარაკობ ხოლმეე
- იმიტომრომ ეს მაღიზიანებს. მიდი ჩატი ნახე ლიზა გვწერს
ნელ-ნელა იოანე და მარიამი ახლოვდებოდნენ მაგრამ მაინც ვერ ძლებდნენ ისე რომ ერთმანეთისთვის ნერვები არ მოეშალათ, ამას ისიც დაერთო რომ იოანე მის გვერდით სახლში გადმოვიდა საცხოვრებლად ოჯახთან ერთად და მათი ოთახის ფანჯრები ერთმანეთს უყურებდნენ.
დაახლოებით 3 თვეში იოანე მარიამს სიყვარულში გამოუტყდა. ისეთიი ბედნიერი და გახარებული შევარდა სახლში მარიამი რომ ყველაფერი სახეზე ეწერა. ქეთის დეტალურად მოოუყვა ყველაფერი, ვარდებიც ანახა და ემოციებით დატვირთული, ქეთის რეაქციას ელოდა, ოღონდ ცოტათი ღელავდა.
- აუუუუუუუუ რამაგარიაააა ჩემი გოგო შეყვარებულიააააააააააააა
- მოიცა შენ რა არ მიბრაზდები? და არც ჭკუის დარიგებას არ იწყებ?
- ეგ რატო უნდა ვქნა? _ სიცილით ჰკითხა ქეთიმ
- რა არანორმალური ხარ ქეეთ ყველა დედა ამბობს ხოლმე ჯერ რადროს შენი ეგეთებიაო და უშლის შეყვარებულს და შენ რა გჭირს?
- ოო ყველა ვარ მეე? _ თითქოს ნაწყენმა ჩაილაპარაკა ქეთიმ
- ყველა კიარა ყველაზეეეე მაგარი დედა ხაარ ქეეეთ _ მივარდა და მოეხვია
- ვიცი რაც არის როდესაც გიყვარს და მასთან ყოფნას გიშლიან, ასე რომ ჩემგან მასეთ ქაჯობას არ ელოდო, იცოდე რომ ყოველთვის ყველაფერში გაგიგებ და გვერდში დაგიდგები ზომიერების ფარგლებში კარგი?
- მიყვარხარ დე
- მეეც ჩემო ლამაზო
- დეე შენ და მამა არასდროს ჩხუბობდით?
- არასდროოს? არასდროს კიარა სულ ვჩხუბობდით ოღონდ აი ძაან უაზრობებზე
- მაგალითად?
- მაგალითად აიი ერთხელ, დაახლოებით 19 წლის ვიყავი, მთელი სერიოზულობით დავცხეთ იმაზე, რომ მიმტკიცებდა მე უფრო მიყვარხარო. აიიი ეხლა ხო ვკვდები სიცილით მარა იმ მომენტში ისსე მომეშალა ნერვები რომ ვერ გეტყვი.ბოლოს რომ არცერთმა არ დავთმეთ ნახევარი საათი არ ველაპარაკებოდი და ეს რამხელა რაღაც იყო იცი? დღეში 1000ჯერ ვჩხუბობდით მარა 2წუთში ვრიგდებოდით და ეს იყო რაღაც არაამქვეყნიური მოვლენა. გაბრაზებული რომ ვიყავი მაგის ფოტოც არსებობს, ერთ-ერთმა მეგობარმა გადაგვიღო, ერთმანეთის პირდაპირ ვიჯექით და ტელეფონში ერთმანეთის სურათებს ვუყურებდით _ მოყოლისას ღიმილს ვერ იკავებდა
- რა არანორმალურები ხართ _ მარიამი კვდებოდა სიცილით
- იცი როდის გადაწყდა რომ შენ მარიამი გერქმეოდა?
- როდის დე?
- ახალიი გაცნობილი მყავდა რომ ვუთხარი ალექსანდრე მარიამი და ლუკა მომწონს სახელები და ჩემს შვილებს ესენი უნდა დავარქვა თქო დააისიც დამეთანხმა მეც ზუსტად ეგენი მომწონსო.
- ააუ რამაგარიაა . მანახხეე რა თქვენი ფოტოებიი
ქეთი საძინებელში გავიდა, დიდი ყუთი გამოიტაანა რომელშიც მხოლოდ მისი და გიოს ფოტოები ინახებოდა და მარიამთან დაბრუნდა.
- აუ ქქეეეეთ აქ რასაყვარლები ხართ, სად არის გადაღებულიი? _ მიანიშნა ფოტოზე, რომელშიც ჩახუტებულები ისხდნენ კოცონის წინ.
- ეს სვანეთში დე, აქ ისეთი ბედნიერი ვიყავი, პირველად მიმღერა თან ჩვენთვის ძალიან ძალიან მნიშვნელოვანი სიმღერა. ზუსტად იმის გამო რომ ნინა მიშლიდა გიორგისთან ურთიერთობას, ვეღარ ვძლებდი მის გარეშე, ხოდა ავდექი და წამოვედი. შემდეგ თვითონ ჩამომაკითხა და ბოდიში მომიხადა.
- მამამ იმღერაააააა? ნინა ბებია გიშლიდა რამეეს?
- ზუსტადაც. აუ აი ეს ფოტო ნახე და მითხარი რას ფიქრობ _ უკვე სიცილისგან ხოხავდა ქეთი
- ჩვეულებრივი სურათია რას უნდა ვფიქრობდე
- ვაიმეეე ცუდადვააააააარრ ..... აუ აქ რა მოხდა იციიი?
- აუუ მომიყევი რაა რა მოხდა?
- მოკლედ ერთ დღეს ნინა იყო წასული დაბადებისდღეზე და მითხრა რომ იქიდან დაქალთან წავიიდოდა რომ აღარ გავეღვიძებინე და მეც მეტი რა მინდოდა გიოს ვწერდი და დაახლოებით 12 საათზე აიტეხა გინდა თუ არა უნდა გნახოო შენი ჩახუტება მინდაო და ნინა ხო მაინც წასული იყო და მეთქი კაი მოდი და ჩამოვალ თქო. ხოდაა მოვიდა მალევე და ჩავედი კორპუსთან ვიყავით და დაახლოებით ნახევარ საათში დავინახეთ ნინას მანქანა შემოდიოდა კორპუსის წინ და რა მექნა არ ვიცოდი ასვლას ვერ მოვასწრებდი და _ აქ სიცილი ვეღარ შეიკავა და ატეხა ჭიხვინი
- აუუუ მიდი თქვიი _ მარიამსაც ეცინებოდა
- ხოდაა გიორგის ვუთხარი ეგრევე მიიდი დაიმალე თქო ისიც გაიქცა სადღაც მოეფარა და ნინა უკვე ჩემს წინ იდგა მანქანით და გადმოდიოდა რაა ხოდა მეთქი რავქნა რავქნა და მომაფიქრდა რაღაც იდიოტობა და დავიწყე მთვარეულიივით სიარული და ვითომც ვერ ვხედავდი რაა და გადმოვიდა ეგრევე მანქანიდან მომვარდა რაგჭირს რაგჭირსო და თან ხოიცი ჩემი ამბავი მეცინება ძლივს ვიკავებ თავს რო არ ავხარხარდე და უკვე რო ვეღარ ვძლებდი ვითომ გამეღვიძა და სად ვარ თქო რაადგიილია თქო დავიწყე მსახიობობა და როგავიხედე გიორგიც იხეოდა სიცილით და ალბათ გულში ჩემმს მსახიობურ ნიჭს მადლობას ეუბნებოდა. ხოდაა ესე დღემდე არ იცის ნინამ რომ მაშინ მოვატყუე. სამაგიეროდ იმ დღის მერე მარტო აღარ მტოვებდა ეშინოდა.
- ვაიმეე ცუდადვაააააარრრ რა გიჟები ხააართთ _ ერთმანეთზე იწვნენ და იცინოდნენ
- აუ კიდევ მომიყევი რამე რააა
- შენ ეხლა მათემატიკაზე მიდიხარ ქალბატონოო. რომ მოხვალ მოგიყვები კიდევ
- ოო მათემატიკა და ჯანდაბა მაგას კაი ხოო წავედი ოღონდ დამპირდი რომ უჩემოდ არ დაათვალიერებ ფოტოებს
- გპირდებიი მიდი გკოცნიი
მარიამი გზას გაუდგა და დატოვა ქეთი მოგონებებთან ერთად, იხსენებდა ყველაფერს და სახეზე ღიმილი დასთამაშებდა. მარიამს კი ერთი სული ჰქონდა სახლში როდის მივიდოდა რომ კიდევ მოესმინა რაიმე მათი ისტორია, გზაში კი სულ იმ ისტორიაზე ფიქრობდა და სიცილს ვერ იკავებდა.

-------------------------------------