არვიცი როგორ, მაგრამ ხელები მოვიშორე და სწრაფად მივბრუნდი
-ცუდად ხარ? რაგჭირს?
-შეეე...ნნნ....
ხმა ძლივს ამოვიღე ისე შემეშინდა
-ბოდიში არვიცოდი ასეთი მშიშარა თუ იყავი
იდიოტი დამცინის
-აქ რაგინდა ან რა იყო ეხლა ეს?
-არაფერი შორიდან დაგინახე და მოვედი
-.......
-თუ გინდა წავალ?
-მიხვდიი... შეგიძლია წახვიდე
-მე არმინდა წასვლა
-....
ზურგი შევაქციე და სხვაგან წავედი და დავჯექი
-რატომ გაიქეცი?
-იმიტომ
-კარგი მეც აქ მინდა დაჯდომა.
ისევ სხვაგან წავედი და დავჯექი
-ახლა რაღა გინდა წადი სხვაგან დაჯექი
-ის ადგილი არ მომეწონა ამიტომ მეც აქ ვიჯდები
ისევ გადავედი სხვაგან, მოკლედ მთელი პარკი მოვიარეთ, უკვე ძალიან ვბრაზდებოდი.
-მარიიი
-ნიკა დაბრუნდი
ძამიკოს ჩავეხუტე და გვერდით მოვიჯინე
-გამარჯობათ
-გამარჯობა მარიამ გაგვაცანი ერთმანეთი
-მეც არვიცნობ
ტუჩები დავბრიცე და ნიკას გავხედე, ისეთი გაბრაზებული თვალებით მიყურებდა
-ნიკა გაიცანი იკა, იკა ეს ნიკაა
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც მე მარიამის ძმავარ
-მეკი მეგობარი
იკას გაოცებულმა გავხედე
-ჰაჰაჰა...
-რაგაცინებს?
-არ გაიგუდო
-ჰაჰაჰა ვაიმე
ორივეს გაბრაზებულ სახეს შევხედე და სიცილი შევწყვიტე
-ჩემი მეგობარი ხარ?
-კიი
-არვართ მეგობრები
-აბა?
-უცნობი ხარ
-რა არმიცნობ ვინ ვარ
-ნუ ნაცნობი უცნობი თუ უცნობი ნაცნობი ნუ როგორც არის არგიცნობ და მორჩა.
ავდექი ნიკას ხელი მოვკიდე და სახლისკენ წავედი
-რატომ მიმარბენინებ
-უბრალოდ სახლში მინდა
-იკა ვინარის?
-კურსელია
-ააა ეს არის ახალი?
-კი ეს და ერთი იდიოტი გოგოა
სახლში მივედით
-ყავას დალევ?
-კი გამიკეთე ოღონდ ნაყინით
-ოკ
ყავის გასაკეთებლად მიქსერი ჩავრთე "ისე იკა სიმპატიურია...."
-აააააააააა
-რამოგივიდა
ნიკა შეშინებული შემოვიდა სამზარეულოში
-მიქსერზე მომიხვდა
-გაგიჟდი წამოდი შეგიხვევ სისხლი მოგდის.
ნიკას გავყევი
-რაზე ფიქრობდი?
-არაფერზე
-აბა რადაგემართა
-არაფერი
-გოგოოოო
-...........
-კაი დაჯექი ყავას მე გავიკეთებ
-მე გავაკეთებ
-მე ნაყინით მინდა ყავა და არა თითებით იჯექი მე გავაკეთებ.
საღამომ მშვიდად ჩაიარა დილით ისევ უნივერსიტეტში წავედი. ლექციები დამთავრდა და ნინის დავურეკე
-სადხარ?
-კაფეშივართ მე და ნიკა
-ხოო კაი
-ბუბუ მოდი კაფეში თან ნიკას გაგაცნობ
-ხელს არ შეგიშლით?
-არა მოდი მალე, მისამართს მოგწერ.
ტაქსი გავაჩერე და მისამართი ვუთხარი,
მალე მივედი კაფეში და ნაცნობი სილუეტიც შევამჩნიე "ნეტა ეს მეორე ვინაა" და მასთა მივედი.
-როგორ ხარ?
-კარგად, შენ?
-კარგად.
როგორც ყოველთვის ისევ ჩახუტებულები ვსაუბრობდით
-ნინიიი
-გამარჯობა..თ.......
"არარსებობს ამას აქ რაუნდა ნამდვილად ისაა თუ მე მეჩვენება"
-მარ გაიცანი ნიკა და მისი მეგ....
-ჩვენ ვიცნობთ ერთმანეთს ნინი
სიტყვა გააწყვეტინა იდიოტი
-სასიამოვნოა მარიამ
-ჩემთვისაც
ნიკას გავუგიმე და ნინის კითხვებით სავსე თვალებს შევხედე
-იკა მარის საიდან იცნობ?
-ძმა როგორ გითხრა, ერთათ ვსწავლობთ კურსელები ვართ.
საღამომ მშვიდად ჩაიარა, ნიკა მართლაც შესანიშნავი პიროვნება, ნამდვილად იდეალურია.
ერთი კვირა გავიდა, მე და იკა რაღაცნაირად დავმეგობრდით, ნიკას და ნინის წყალობით.
-სალამი მარ
-სალამი
-ვარდები გიყვარს?
-კი რაიყო?
-მაშინ
-რააა?
-დადანდან...ეს შენ.
ძალიან ლამაზი ვარდი გამომიწოდა.
-მადლობ.
-არაფრის.
-და ვარდი რატომ მაჩუქე?
-ძალიან ლამაზი ხარ და მაგიტომ.
თითი ცხვირზე ჩამომარტყა ნაზად და გამიღიმა, "საყვარელია მაგრამ გაჩერდი მარი"
-მადლობ.
ლექცია დამთავრდა. საღამოს ნინის და ნიკას შევხვდი"ნეტა იკა სადარის?" .
ერთი კვირა გავიდა ჩვეულებრივად, მაგრამ მიკვირდა იკა რომ არ ჩანდა.
-ნინ ხვალ ჩემი დაბადების დღეა და დამეხმარე რააა?
-კარგი რააა, მაგაზე არც უნდა მკითხო რაა, შენთან ვარ ხოიცი.
-ხო... და... იცი... ნუ...აი....ანუ....ის...ხო ხვდები რაა?
-ვერაფერი გავ.......
-ხოო მარიამ იკაზე გაინთერესებს ხოო.
ნიკა მიმიხვდა
-მე ეგ არ მითქვამს.
-ესეიგი არგაინტერესებს სადარის? მოვა თუ არა შენ დაბადების დღეზე?
-მოვააა?
-ვეტყვი და ვნახოთ.
ნინი მომეხმარა წვეულების მოწყობაში. კურსელები მოვიდნენ, ძამიკო და ნიკაც, მაგრამ ის არ ჩანს "ნუთუ დავიჯერო რომ არმოვა" ცოტახანიც დავიცადე "არა არმოვა და საერთოთ დაივიწყე იკა და ვსიო" ტელეზე სმს გავხსენი:"გარეთ გამოდი."
ნეტა ვისი ნომერია. გარეთ გავედი და ვარდების თაიგული დავინახე და მასში ჩამალული დათუნია ბარათით "ეს რაარის? ვისგანაა?" ბარათი გავხსენი და............


..............................................................

იცით კრიტიკოსები რაც არ უნდა მითხრათ ისტორიას მაინც ბოლომდე დავამთავრებ.ვისაც რამე არ მოგწონთ მითხარით და შევცვლი. ვინც წაიკითხავთ გთხოვთ დააკომენტარეთ ყველას აზრი მაინთერესებს.