_ხო გისმენთ აბა! (გიო)
_მოკლედ არ ვიცი როგორ გითხრათ მიჭირს ამაზე საუბარი , თქვენ ყველა ანას უყურებთ როგორც დას, მე კი ასე არ ვარ ! მაგრამ მე თქვენი ძმა ვარ ,ვიცი რომ გაჭირვებაში არასდროს დავტოვებთ ერთმანეთს ნუ ყოველშემთხვევაში მე ასე ვფიქრობ და ასე მესმის ! მოკლედ ანა მიყვარს !
_გავიცინეთ გვეყო (გიო)
_ბიჯო შენ ხო არ უბერავ ? (ლუკა)
_რას ვუბერავ? ჩემს გრძნობებზე გესაუბრებით! (სანდრო)
_........
_გესმით? მიპასუხეთ!(სანდრო)
_ ამის დედაშ****ი . ნორმალული ხარ ბიჯ?(ნიკა)
_ და რაიყო მერე არ შეიძლებაა? მე ის მიყვარს და ვერაფერს შეცვლით!
_ აზრზე მოდი ტო ის ჩვენი დაა !(ლუკა)
_და ვისაც ძმა ყავს მისთვის სიყვარული არ შეიძლება?!(სანდრო)
_ალექსანდრე! (გიო)
_რაიყო ბიჯო მე ის მიყვარს! თქვენ ამას ვერ შეცვლით!(სანდრო)
_რას ქვია გიყვარს ? ის ჯერ პატარაა (გიო)
_არ ვამბობ რომ ხვალვე ცოლად მომყავს ! ელინა არ არის პატარა? თუ რამე სხვაა? (სანდრო)
_ შენ არ იცი რას ნიშნავს ეს ყველაფერი და ვერც გაიგებ! ის ჩვენი დაა . შენიც უნდა იყოს თუმცა შენ ამას ვერ მიხვდები და ვერ გააცნობიერებ ! ძმათაც არ გამოდგები ! ვერ დაიცავ მას, ეს შენ არ შეგიძლია. არ იცი რას ნიშნავს დაძმობა .ვერ მიხვდები შენს ვალდებულებებს! ვერ გაუფრთხილდები მას!(ლუკა)

_ლუკა! ჯანდაბა მოკეტე(გიო)

სანდრო იჯდა და ერთი მუშტი მეორე ხელში ჰქონდა მოქცეული და სიმწრისგან იმდენად უჭერდა რომ სისხლი წამოუვიდა !
თვალები ჩასისხლიანებოდა , ვენები დაბერვოდა ტკივილისგან თვალები დახუჭა , კბილები ერთმანეთს დააბჯიმა მაგრამ ვეღარ გაძლო და დახუჭული თვალებიდან ცრემლებმა ისე იწყო დენა რომ ვერცერთი ადამიანი შეძლებდა მასე ტირის მითუმეტეს ბიჭი.

სული ტკიოდა არაფერი სხვა . ამ სიტყვებმა თავისი ტკივილები გაახსენა . წამხტა და მათ შუაში მდგარ პატარა მაგიდას ფეხი დარტყა , შემდეგ კი კედელს დაუწყო მუშტებისრტყმა.
გამხეცებული იყო ცდილობდა გიორგი და ნიკა მის გაჩერებას მაგრამ ვერ შეაჩერეს, ერთი ხელის მოსმით მოიშორა ორივე და ელვის სისწრაფით მოსწყდა ადგილს , ხოო სწორად ავღნიშნე ურტყამდა კედელს მაგრამ ვერ დაარტყა ლუკას სხვას მის ადგილას მოკლავდა. არ შეარჩენდა ამ სიტყვებს, რომლებიც ტანჯავდნენ .
მანქანის და ყვირილის ხმაზე ანა და ელინაც გამოვარდნენ .

_ნიკაა რა ხდება?
_არაფერი ანა შედი შენს ოთხში
_ხო მაგრამ რა ამბავია ვერ გავიგე რა ხდება ან საერთოდ სანდრო სადაა?

კედელზე სისხლის კვალი შენიშნა და შეშინდა. ლუკა კი ჯერ კიდევ ვერ აცნობიერებდა რა უთხრა ასეთი და დაბნეული იჯდა !

_შეეთრიე გოგო რომ გეუბნები არ გესმის? შენი ბრალია ყველაფერი!

ნიკამ ხელი კლავში ჩაავლო და ოთახში შეათრია .

სანდრო კი ისეთი სიჩქარით მიდიოდა ჯერ რომ არ უვლია. მიდიოდა მსუბუქი სათქმელია უფრო მიფრინავდა. ვერ ფიქრობდა ვერაფერზე მხოლოდ ეს სიტყვები უტრიალებდა თავში

_შენ ძმათაც არ გამოდგები, ვერ დაიცავ მას!არ იცი რას ნიშნავს დაძმობა .ვერ მიხვდები შენს ვალდებულებებს! ვერ გაუფრთხილდები მას .

და მივიდა იქ სადაც ყოველთვის მოდიოდა,როდესაც ტკივილს ვეღარ უძლებდა მივიდა თავისი დის საფლავზე , ჩამოჯდა და უყვებოდა ყველაფერს ,თხოვდა პატიებას რომ მასთან ხშირად არ მიდიოდა .თხოვდა პატიებას ყველაფრისთვის
.
_მაპატიე დაიკო გთხოვ! ვერ დაგიცავი!
მართალია ლუკა, მე არ ვიცი რას ნიშნავს დაძმობა, მაპატიე ჩემო ციცქნავ გთხოოვ!
მტკივა ძალიან , აქ გულთან ძალიან მტკივა , რატომ დამტოვე პატარა, არ იცი როგორ მჭირდები ! როგორ მინდა ჩაგეხუტო როგორ მინდა კიდევ ერთხელ დამიძახო, შენი მხსნელი და შენი ძმა ,
მაგრამ არა ვერ დაგიცავი ,
მაპატიე , ძალიან მჭირდები . არაკაცი ვარ !ხედავ კიდევ პატიებას გთხოვ. შენი ჯერ კიდევ ბავშვური ღიმილი! ვნანობ ყოველი წამის დაკარგვას რაც შენს გარეშე გავატარე ,
ყველაფერს დავთმობდი ოღონდ აქ იყო , რატომ დამტოვე ციცქნა , ჯანდაბა! საშინლად მჭირდები ,შენი ღიმილი მჭირდება...

ანა ძალიან ცუდად გრძნობდა თავს. ეშინოდა რომ მას დაკარგავდა . მთელიღამე ტიროდა, თვალი არ მოუხუჭავს. ბიჭებიც ძალიან ნერვიულობდნენ .ანას კარებზე ნიკამ დააკაკუნა და შიგნით შევიდა.

_ანა მისმინე, მაპატიე გთხოვ, ასე უხეშად არ მინდოდა
_გაჩუნდი არ მჭირდება შენი ბოდიშები რა მოხდა მითხარი!

ნიკამ ანას უამბო რაც ლუკამ უთხრა ანა კი უკვე შოკში იყო წარმოიდგინა როგორ ტკიოდა სანდროს მაგრამ ის მის გვერდით არ იყო.

_გულქვები ხართ მეზიზღებით ყველა .დამივიწყეთ საერთოდ !
_ანა შენ ის გიყვარს?
_ჰაჰ ახლა ის გახდა არა? ის ხომ ყოველთვის მხარში გედგათ, თქვენ კიდევ? არაკაცები ხართ ყველა!
_ანა მორჩი ! მე გკითხე!
_ხოო .გაიგეთ ყველამ მე ის მიყვარს, ხოო თვითოეულზე მეტად! მიყვარს უსასრულობამდე თქვენ ამას ვერ გაიგებთ!

ანა გაიქცა წავიდა მაგრამ თვითონაც არ იცოდა სად მიდოდა, შემდეგ გაახსენდა რომ შეეძლო წყნეთში აგარაკზე წასულიყო , სასწრაფოდ გააჩერა ტაქსი და წავიდა .
ერთიკვირა ისე გავიდა რომ არცერთზე არაფერი სმენია არავის, ანას ტელეფონი გამორთული ქონდა ალექსანდრე ხომ საერთოდ დაკარგულიყო.

ანა ყოველ საღამოს დასეირნობდა, ყოველთვის გრძნობდა მწველ მზერას საღამოობით კი თითქოს ოთახში ვიღაც შემოდიოდა და მას შუბლზე კოცნიდა მერე კი ისევ უკან ბრუნდებოდა, ანა ამ ყველაფერს გრძნობდა და ძალით ტოვებდა ხოლმე ფანჯარას ღიას .
თითქმის არაფერს აკეთებდა დადიოდა და ფიქრობდა ჭამა ათაში ერთხელ თუ გაახსენდებოდა, ელინასაც აღარ უკავშირდებოდა .
ელინა კი ძალიან ნერვიულობდა .

_გიო , ძალიან მეშინია , ანას ასე არ უნდა მოქცეოდით ! მას უყვარს ის . ჯერ კიდევ მაშინ უყვარდა როცა სანდროც არ იყო გარკვეული თავის გრძნობებში,
გიო! შემომხედე! მე ას ვგრძნობ და ასე ვერ დავტოვებ !მე მისი ხომ უსიტყვოდ მესმის , მე მისი ტკივილი მტკივა , გიო უბრალოდ აღარ შემიძლია.

ელინა დაეცა და ტირილი დაიწყო.
_ელე ჩემო სიცოცხლე , მისმინე , ვაცადოთ ცოტა დამშვიდნენ და გპირდები რომ ისინი ერთმანეთთან იქნებიან !
_ანას რომ რამე მოუვიდეს ? ახლა რომ იტანჯება!
_ არაფერი მოუვა პირობას გაძლებ ! გპირდები რომ ორივე კარგად იქნება და ბედნიერად იცხოვრებენ , გპირდები ჩემო პატარა!

ელინა თითქმიუს აღარაფერს აკეთებდა , თითქმის დაავიწყდა რომ ადამიანია. გიო კი მისი და თავისი ძმების ტკივილით იტანჯებოდა .

სანდრო.... სანდრო ის ბიჭია რომელიც ანას ყოველ საღამოს აკითხავს და საერთოდ სულ მის გვერდითაა . სულ თან დაყვება სადაც კი შეიძლება , ჩვეულებას არ ღალატობს და აი უკვე მერვე დღეა რაც ანას აკითხავს ,
ჩუმად აძვრა კედელზე გადავიდა ფანჯრიდან ოთახში და ანსთან მივიდა , აკოცა , უტურებდა და ცრემლი ჩამოუვარდა ,
ენატრებოდა ძლიერ ,
ენატრებოდა ის ანა სიცოცხლით რომ იყო სავსე, რომ არ თმობდა არაფერს და დაუფიქრებლად,

უსასრულოდ რომ ლაპარაკობდა , მოენატრა მისი საქციელები
, შეცდომების შემდეგ შეშინებული ბავშვის თვალებით რომ უყურებდა და როცა აპატიებდნენ ისევ თავისი რომ გაქონდა .


მეტი აღარ შეეძლო, მიხვდა რომ ასე ანასაც ძალიან ტკენდა და მას ზიანს აყენებდა , ამიტომ გადაწყვიტა შეხვედროდა, მაგრამ არა ახლა , ადგა შებრუნდა და მიდიოდა , როცა ანა წამოჯდა და დაუძახა,

_სანდრო ვიცი რომ შენ ხარ , ნუ მიდიხარ გთხოოვ, მეც მომენატრე ძალიან , შენთან მინდა, ნუ დამტოვებ ,

წუთით ორივე დუმდნენ, ხმას არ იღებდნენ მაგრამ სანდრო შებრუნდა ანას მიუახლოვდა და ტუჩებში აკოცა , ანაც აყვა გამოუცდელად მაგრამ ყველანაირად ცდილობდა რომ მთელი მისი გრძნობები ამ კოცნით გადაეცა მისთვის მაგრამ სანდრომ შეაწყვეტინა.
_მაპატიე პატარავ, მეტი არ შეიძლება , მომენატრე ძალიან !

ანა დარცხვენილი უყურებდა და ბოლოს ჩაეხუტა მაგრამ წითელი ლოყები ვერსად დამალა.

_სანდრო გთხოვ აღარ დამტოვო და მომიყევი შენზე ყველაფერი გთხოვ,
_ყველაფერს გაიგებ პატარავ , ყველაფერს ,როცა დრო მოვა , ცოტაც მოიცადე და ერთად ვიქნებით , სულ , სამუდამოდ, უსასრულობამდე პატარა, ხომ გჯერა ჩემი?
_უსასრულობამდე ! გთხოვ ცოტაც დარჩი ჩემთან

სანდრომაც სურვილი აუსრულა და დარჩა მასთან , მაგრამ დილით ადრე წავიდა ისე რომ ანა არ გაუფრთხილებია მხოლოდ წერილი დაუტოვა , ანა ცოტა არ იყოს გაბრაზდა მაგრამ წერილის წაკითხვისთანავე დამშვიდდა,

_შენთან , შენთვის , უსასრულობამდე , მიყვარხარ პატარა! თავს გაუფრთხილდი,

მესამე დღე გავიდა რაც სანდრო არ უნახავს გადაწყვიტა გაესეირნა და დიდიხნის ბოდიალის შემდეგკორპუსებს მიადგა სადაც სანდროს მანქანა დაინახა , იქვე სანდროც იყო და ვიღაც გოგოს გაცოფებული ესაბრებოდა , უფროსწორად უყვიროდა , შემდეგ კი... შემდეგ აკოცა ,
ანამ არ იცოდა რა ექნა , ტიროდა ,გაშეშდა ადგილზე მაგრამ უცებ შემობრუნდა და უკან გაბრუნდა , ესმოდა ანდროს ყვირილი თხოვნა რომ გაჩერებულიყო, ისიც რომ ყველაფერს აუხსნიდა, მაგრამ არა! ვერ იაზრებდა ამ ყველაფერს ტაქსი გააჩერა და ჩაჯდა, მიდიოდა მაგრამ არ იცოდა სად , სანდროც თავიუსი მანქანით მიყვებოდა მაგრამ , სანდროს გზა აუბნია და როცა დარწმუნდა რომ სანდრო ჩამოიტოვა ,ტაქსს ფული მისცა და ტაქსიდან გადმოვიდა , გრშემო რავინ იყო , მიდიოდა არ იცოდა სად იყო მაგრამ ეს სულაც არ ადარდებდა,უკან ვიღაც სამი ახალგაზრდა ბიჭი მისდევდა , მაგრამ უკვე ამის შიშიც არ ქონდა,
_ჰეიი გოგონა , აქ მარტო რა გინდა,
შემდეგ მერემ თავისძმაკაცს თითონვე უპასუხა ,
_ჰაჰ გვეძებდა და გვიპოვა კიდეც , დაგველოდე მოვდივართ,

ანა შეშინდა მაგრამ ცდილობდა არ შეტყობოდა, ნაბიჯებს აუჩქარა მაგრამ სამივე გარშემო დაუდგა და სიცილი დაიწყეს,
_რატომ მირბიხარ პატარა?
_შეგეშინდა? არაფერია გაუძლებ

დამცინავ ტონს ვეღარ გაუძლო და ერთერთს წიხლი ამოარტყა , ამ დროს კი მეორემ ხელი მოუქნია და ძირს დაეცა ,თავი ძლიერად დაარტყა ამიტომ გაითიშა მხოლოდ ბუნდოვნად დაინახა მისკენ მოსიარულე მამაკაცი,
რომ გაიღვიძა თავის ოთახში , არ ახსოვდა აქამდე როგორ მოვიდა აიტომ ადგა და გარეთ გავიდა , იქვე სკამზე მჯდომი სანდრო დაინახა , ხელში ბამბა ეჭირა და სისხლს იშორებდა .
_სანდრო, რა დაგემართა?
_არაფერი გახსოვს?
_როგორ არა ,აი ის რომ მომდედნენ
_ოხ ანა! ხომ გთხოვე დამლოდებოდი და თავს გაფრთხილებოდი, შენ კიდევ ამ დროს სად დაწანწალებ
_ დავსეირნობდი და მემგონი მაგით არაფერი მომივიდოდა,
_კი მაგრამ ამ დროს?
_მაცადე მერე დაგელაპარაკები

ჭრილობები დაუმუშავა და სახლში შეიდა სანდრო კი უკან გაყვა
_სად მოდიხარ?
_შენთან რაიყო არ შეიძლება ?
_არა!
_ანა რა გჭირს?
_ ნეტავ რა მჭირს ,
_ თუმცა ხოო , შენ არ იცი რა ხდება და მასე ამიტომ ფიქრობ !
_ ძალიან კარგად დავინახე რაც ხდებოდა,
_მომისმინე
_საინტერესოა რას მეტყვი გისმენ აბა
_ეგ გამომეტყველება შეცვალე და მისმინე,
_ესე მინდა
_გაკოცებ იცოდე
_სანამ დროა მოყევი დრო გეწურება
_შეცვალე თქო
_კაი ხო! თქვი ეხლა
_ეგ გოგო ჩემი ერთერთი ყოფილი ნაშაა და ვერ მეგუება სულ თან დამდევს და აჰა დანარჩენი შენც იცი
_მერე რატო აკოცე
_თვითონ მაკოცა
_დავინახე მაგრამ უფლება რატომ მიეცი
_კარგი რა ანნ შენც დაინახე რა მალე მოვშორდი , შენს მეტი არაფერი მჭირდება ხო იცი არა, მაპატიე?
_ხოო
_არ მჯერა, მაშ მაკოცე
_არა!
_ლოყაზე?
_არათქო
_იცოდე მე გაკოცებ
_ვერც შენ მაკოცებ ! თუ მასე ძაან გინდა მეც შუბლზე გაკოცებ და ნახავ როგია
_ჰაჰ ანუ მიბრაზდები?
_ხოო

უცებ ზურგზე მოიგდო და აუზში გააქანა
_აუუ მოგკლავ იდიოტო ტანსაცმელი არ მაქ აქ!
_აა არაუშავს ჩემი მაისურები ხომ კარგად გაქ?
_ოჰ რა კრეტინი ხარ!

ასე ერთობოდნენ კარგახანს შემდეგ კი ისევ ბიჭებზე ჩამოაგდო ანამ საუბარი
_სანდრო , შენიაზრით გვაპატიებენ?
_ანა ! საპატიებელი არაფერი გვაქ , გავარკვევთ ყველაფერს ცოტახანში,

ანა სანდროს მიეხუტა და გადაწყვიტეს დაბრუნებულიყვნენ , ანა მივიდა სახლში მაგრამ სანდრო არა, სახლში რომ მივიდა მხოლოდ ელინას მოეხვია და თავისი ოთახისკენ წავიდა
_ელინა წამოდი შენთან საქმე მაქ

ელინაც გაყვა და იქ ყველაფერი უამბეს ერთმანეთს, ბიჭებმა კი ნსანდროსთან საუბარი მოინდომეს მაგრამ ვერ ნახეს ! ასე გავიდა ეს თვეც და მოვიდა სექტემბერი ანა დიდი სიხარულით არ მომზადებულა ., სკოილაში მიდიოდა მერე ისევ სახლში ბრუნდებოდა , მაგრამ სანდროს თანხლებით , ბიჭებთან კი ისევ არ ჩნდებოდა სანდრო , შემდეგ დაიწო სანდროს გაუჩინაღება, ანას ცრემლები და ვერავინ ვერაფერს იგებდა ...