- შემდეგ შემდეგ ბებო ?
ქერა ბიჭი თვალებგაფაციცებით უსმენდა ხნიერ ქალბატონს, რომლის თმები ისეთივე თეთრი იყო, როგორც დეკემბრის თოვლი და სახე ისეთივე დამჭკნარი, როგორც აგვისტოს პაპანაქება სიცხეში გაუფურჩქნელად დამჭკნარი ვარდები, მაგრამ თვაკლები ??
თვალები ჰქონდა რაღაც საოცარი, წმინდა მაცდური, ამაღელვებელი და ამავდროულად სევდიანი
ბავშვვურიც კი და მონატრებული
- მერე შვილო ?
- ჰო ჰო ბებო ?მერე ?მერე რამოხდა ბებო ?
- მერე დაიწყო შვილო დაიწყო და დაატრიალა ყველაფერი
.................................................................................
ასე კისკისით მიუყვებოდნენ გზებს და აღარ ახსოვდათ არცერთს აღარაფერი
- ვიციიიი ჰო ზუსტად ვიცი
მოულოდნელად ანდრეი შეჩერდა და თვაელბი მოჭუტა
- რა იცი ?
ნინამ მის მზერას თვალი გააყოლა და ზეცისკენ დალანდა, არც მთლად ზეცას არ უყურებდა სადღაც შუაში იყო და ქალს კვლავ მოპარა ღიმილი ანდრეიმ
- ზუსტაად ვიცი ჰო გაზაფხული მეტად გიყვარს ვიდრე ზამთარი
ნინას სიცილი აუტყდა და ბოლოს როდესაც ძლივს მოსულიერდა ალაპარაკდა
- ჰოოო?როგორ მიხვდი ?
- სითბო ნინაჩკა, სითბოს მოყვარული ქალი ხარ, ვერ ხედავ ?მშრალი თოვლია, ტოვლს მაგრამ ისე არა რომ შეგცივდეს, სადღაც კუთხედან მზეც კი ანათებს და შენ ბებიაჩმის დროინდელი შარფიც კი გიკეთია
- იცი რა ?დეგენერატო ?
თან ხარხარებდა ნინა
- დედაჩემის მოქსოვილია სულელო და აუცილებლად ჩაგიშვებ
თან ენას უყოფდა
- უი მართლა??ნუ არცისე ცუდია
- მლიქვნელო
ახლა ორივე კისკისებდა
- სერიოზულად, როგორ მიხვდი რომ ზაფხული მიყვარს
თამაშში აყვა ქალი, თითქოს რთული გამოსაცნობი ყოფილიყოს რამე
- სითბო და ყურადღება გსიამოვნებს ნინაჩკა, შენ გგონია ვერ ვხედავ??სითბო გაკლია ნინაჩკა და ამიტომ წელიწადის ის დრო როცა მზე ჩვენს ბებერ ძვლებს ათბობს მეტად გიყვარს ვიდრე ეს წყეული ზამთარი ნინაჩკა,მზეეე მზე ნინაჩკა !
ხელები კვლავ მაღლა აღმართა და ახლა დავიფიცები, რომ ნამდვილად ზეცაში იყურებოდა
- მზე ორ რამესთან შეიძლება ასოცირდებოდეს, პირველი ის არის, როდესა ის უბრალოდ ანათბს და ჩვენს გულში ღრმად იჭრება, როცა ხალხი გარეთ გამოდის და "თბება" უმეტესობას უჩნდება სევდის განცდა, რომ ასეთ მზიან, ლამაზ, თბილ, ემოციურ ამინდში მხოლოდ რამოდენიმე ადამიანს თუ მოკრავენ თვალს ბედნიერს...დანარჩენები უბრალოდ დაბოღმილები, მარტოსულები არიან ცხოვრებით...მითუმეტეს როდესაც იცი შენს ტკივილს თოვლი ვერ ყინავს, მათ ცრემლებს წვიმა ვერ ფარავს ნინაჩკა ...
როდესაც წესით მზეზე ბედნიერები უნდა დადიოდნენ ქუჩაში, ისინი პირიქით მოწყენილები დაეხეტებიან გარეთ ნინაჩკა...რატომ ??პასუხი ადვილია
ზამთრის მოლოდინში, რადგან მზე ყინულს ალხობს და ტკივილი ახლიდან გასაყინი ხდება ... ელოდები, თავიდან ელოდები სუსხიან ზამთარს, რომ შენი ტკივილი ვერავინ შენიშნოს
და მეორე კატეგორია, რომელშიც მე შევდივარ
პირველად შეხედა ქალს თვალებში, ამდენ ხანს ის თითქოს ღმერთს ესაუბრებოდა ქაერში და არა ნინას აქ დედამიწაზე!
- მეე, რომლისთვისაც მზე სამყაროს ნათელი წერტილია, ჩემთვის წვიმას უფალი გზავნის, ხოლო მზე კი თავად ღმერთია, რომელიც ამ რაღაც საოცრებით მთელს შიგნეულობას გვითბობს...
გვინათებს ცხოვრების თითოეულ დღს, გვალამზებს, გვაცისკროვნებს ჩვენც და სამყაროსაც და რაც მთავარია ნინაჩკა, რწმენას და იმედს გვაძლევს, რომ წინაზე თუ წვიმამ ჩვებნი დარდი დაასაფლავა, ეს ზაფხული შეიძლება ისეთი უმტკივნეულო აღმოჩნდეს, რომ შემოდგომის წვიმა დარდების და ტკივილების კი არა ცხელი, პაპანქება, გიჟური ზაფხულის მერე მხოლოდ გასაგრილებლად დაგვჭირდეს
ამ დროს ცა და დედამიწა ერთმანეთს ერწყმის, ყვავილების და მიწის სურნელი თავბრუს გახვევს და გაბრუებს, მხოლოდ ადამიანი კი არ აყველაფერი ცოცხლდება, თითოეული ხილი, კვირტი, მცენარე, ფოთოლი, ყვავილი, ცხოველი, ფრინველი
ყველაფერი ბრუნდება და ცხოვრება ფერადდება ჩემთვის თავად ღმერთია მზე !
რომელშიც დიდი იმედი და რწმენაა
გამოშტერებული იდგა ნინა ამ პატარა ბიჭის წინ და მონუსხული უსმენდა...სცხვენოდა მისი ფიქრების, რომ ამხელა ქალს ეს 20 წლისი ბიჭი აეტორღიალა...რადგან ვისთან არ ჰქონია შეხება, თუმცა მსგავის აზროვნების ადამიანი არასოდეს უნახავს არასოდეს ახლა კი უბრალოდ ამ ბიჭს აკერპებდა, არასწორად ნუ გაიგებთ...პიროვნებას აკერპებდა, ადამიანს, რომელიც აი ამ ცხელ ბურთსსაც კი განსხვავებულად უყურებდა
- არვიცი, უბრალოდ მე ცოტახანს მაცადე
- სინამდვილეში ეს სადღაც წავიკითხე და ქალების მოსაჯადოებლად ვიყენებ ხოლმე
სრული სერიოზულობით უთხრა ანდრეიმ და ნინას სახეზე სიცილი ვეღარ დაფარა
- ძალიან გულუბყვილო ხარ ნინ
ნინ-ასე პირველად დაუძახა
- მწერალი ვარ, თუმცა უნდა ვაღიარო,რომ ამას მოვიპარავ და ჩმს ახალ წიგნში აუცილებლად გამოვიყენებ
- ჯიბეში იმის შემდეგ რაც იპოდრომთან შეგხვდი ხმის ჩამწერი მაქვს ჩართული
- ღმერთო ანდრეი რა ცუდი ბიჭი ხარ
ასე კისკისით გავლეს დანარჩენი გზაც და კაფემდე მიახწიეს, როგორც ყოველთვის ქერა ბიჭმა რძე შეუკვეტა, ქალისთვის ლატე და სობრანიე...ბევრი აღარ უსაუბრიათ, ანდრეის დაურეკეს ქალბატონი კი ატელიეს გაეშურა, თუმცა სანამ წავიდოდა ქალმა ჰკითხა
- ანდრეი?წვიმაც კარგია?
- რათქმაუნდა, მასაც აქვს დადებითი მხარეები
- მეტყვი?
- ჯერ არა ნინაცკა ჯერარა
ახლა ანდრეიმ ჰკითხა ქალს
- მობილური თუ გაქვს ?
- კი რათგინდა ?
- მათხოვე
გაუწოდა მობილური და ბიჭმა სწრაფად აკრიბა შიგნით რაღაც და მალევე გაშორდა, როცა ქალმა ეკრანს დახედა კონტაქტებში იკითებოდა
"სობრანიე"
..............................................................................
- ნინაა, ნინააა ოეეეე
მის წინ მდგარი ანა ხელებს უფრიალებდა მეგობარს სახეში
- ანა ანა ლამის გამარტყიო ხო აქ ვარ
- აქ ხარ?ხომარ გაუბერე ?რანაირად ხარ აქ?იცი მაინც რამდენიხანია გეძახი?
- წიგნის დაწერა მინდა
- არაააააააა, მოიცააააა ღმერთოოო ახლა უკადრებელსაც ვიკადრებ და ვიტყვი მე ვიყო ბო..ზი არასებობს
დაქალების უცნაური "შუტკები" ხომ გესმით?
- ხო ვაპირებ
ანას ნუ გაკიცხავთ , დამიჯერეთ თქვენი საუკეთესო დაქალი, რომელიც საუკეთესოდ წერდა, საუკეთესო წიგნების მაღაიზიაც რომ ჰქონოდა და რაც მთავარია, სხვა ადამიანებს ეხმარებოდეს თავიანთი წიგნების დაბეჭვდაში, ხოლო თავად უკვე მრავალი წელია არაფრის დაწერის სურვილი უჩნდებოდეს, მეტსაც იტყოდით
- არ მეჯრა ნინააა, რაც დიმიტრი გარდაიცვალა შენ აუუუ
დახტუნაობდა ქერა გოგონა
- ანდრეი გავიცანი
- ანრი ვინარის?
დასერიოზულდა ანა
- ღმერთო ანააააა არც ანდრიიია ჰქვია და არც ანრი და არც ანდრი კიდევ, ა ნ დ რ ე ი
- ჰო კარგი ბოდიში
გაებუტა დაქალი
- მაპატიე დედაჩემმაც რაღაც მაგდაგვარი დაუძახა დღეს და
ლოყაზე მიაწეპა ტუჩები გაბუტულ ანას
- კარგი, კარგი მითხარი ვინარის ანდრეი რაა
მალევე გადაავიწყდა წყენა ანას
- ანდრეი?ვინარისი ანდრეი
ნატალიამ თავი შემოყო და თან ადვოკატი მაოც შემოიყვანა დაქალებს მიუცუცქდნენ და გაინაბდნენ
- მოდით ყველანაირი მიკიბმოკიბვის გარეშე, 20 საა
- არააარსებობს ვააუ შე ბებერო ბო...ზო საღოოლ საღოლ ძმაო რაგითხრა სად ააგდე
ნატალია თან სიგარეტს ეწეოდა და თან აღფრთოვანებას ვერ მალავდა
- როგრია ამიხწერე მიდი რა
არ ჩერდებოდა არც ანა
- ალბათ ირადავე ხო?გურამი?შენ გაკლია?ამხელა ქალმა თავი დაკარგე?
აქედან მაო "უხურებდა" საქმეს
- ხო დავკარგე, ტავი დავკარგე იმიტომ რომ ის არავის გავს, სულ სხვანაირია 2 დღეა ვიცნობ და მისი აზროვნება მკლავს, მაჯადოვებს...სადმე გინახავს ახალგზრდა მამაკაცი იყოს ერთდროულად მიმზიდველიც და ჭკვიანიც??მე არა არ მნინახავს...რომ მისნაირი ბიჭი ქუჩაში არ იდგეს და პარლამენტს პარლამენტზე არ ეწეოდეს არა
უკვე გაღიზიანებასაც აღარ გავდა მისი ამდაგვარი საქციელი
- გაგვაცნობ?
ყველა გაისუსა თუმცა ანამ ისევ გამოავლინა მისი ბავშვურიობა
- ანა შენ გაკლია მემგონი მე კი არა
ამაზე ოთხივემ გადაიხარხარა
- კი არ ვხვდებით?უბრალოდ ისე...მამშვიდებს
- ისე როგორც ყავა ?
- ჰო
- სიგარეტიც ?
- ჰო ზუსტად
- და კითხვა.
- ნამდვილად
ხმა არარცერთს ამოუღია ჰორიზონტს გაუსწორეს თვალი
................................................................................
სახლში გაბადრული შევიდა, ზამთღის სიცივე სულარ აწუხებდა, ტანზე სულ გაიხადა და მისაღებში შეაბიჯა, საძმაკაცო ოთახში იჯდა ... თუმცა მათთვის არც კი შეუხადავს, იმიტომ არა რომ ვერ დაინახა, უბრალოდ არუნდოდა
- ოეე
მაცივრიდან რძეს ყლოპავდა რომ დაუძახეს
- ჰოო
- მოდი რომეო მოდე დაგვე..რხა
- რამოხდა?
ტუჩებიდან რძის კვალს იშორებდა
- პოლიცია ძმაო, გვეძებენ
- მემგონი აბარგება მოგვიწევს და იმედია შენს "დედაქალთან" ძალიან არ შეტოპე
გახუმრება სცადა ერეკლემ, თუმცა არავის გასცინებია...მხოლოდ ანდრეის გაეღიმა, ისიც იმიტომ რომ ნინა გაახსენდა, არა როგორ არ ახსოვდა!ისედაც სულ ახსოვდა, უბრალოდ ხელახლა გაახსენდა
- აბარგება?
- ჰო ანდრეი დაყრუვდი?
გაღიზიანებული ვიტასი აქეთ-იქით დადიოდა
- კარგით
გაეღიმა ანდრეის და განაგრძო
- მე არ მოვდივარ
- შენ აქაურობა რუსეთი ხომარ გგონია?შენი ქურდული ცხოვრებით და ქუჩური ამბებით მოვგვარდეთ პოლიციასთან, დაგვიჭერენ და უკანალში პალოებს გაგვთხრიან ანდრეი დალაგდი აბა
ყვირილზე გადავიდა ვიტასი, მაგრამ ბიჭს წარბი არ შეხრია...მეტიც ღიმილი არც კი მოუშორებია სახიდან
- გავიქცეთ ?
- ეს გაქცევა არაა ანდრეი, ჯერიყო საქართველოს ვერიტანდი ახლაა მოსკოვი აღარ გინდა საერთოდ რაგინდა?
ახლა საუბარში დანარჩენებიც ჩებნენ
- ნი ნა ჩკაა
დამარცვლა ანდრეიმ და სავარძელში გაადწვა
- და შენ ნინაჩკას შვილი რომ ყავს?არ მითხრა ახხლა მამის როლს მოვირგებ და ფეხბურთს ვეთამაშბი ხოლმეო
- რატო არა რო?თითქმის ერთი ხნისები კი იქნებიან
ისევ "კაიფობდნენ" ძმაკაცები, მაგრამ რატომღაც ანდრეი არ "ვარდებოდა"
- შესაძლოა ვითამაშოთ კდიევაც
- კაი ბავშვს ეთამაშები და ქმარს ანდრეი?ქმარი რომ ყავდეს?და საერთოდ ბელარუსული გარეგნობის ბიწი ხარ, ყველაფერი გაგაჩნია ყველა ქალს მიწვდები, ყველა გოგოს შენ უყვარხარ კარგი რა ანდრეი
ბოლოს არაფერმა რომარ გაჭრა თხოვნაზე გადავიდნენ ბიჭები
- წავედი უნდა დავხატო ბიჭებო
კვლავ ღიმილით დატოვა ოთახი და გაბადრულმა აირბიმნა კიბეები
..............................................................................
- დედა ?მოვდივარ ბავშვი როგორაა?
- გურამმა წაიყვანა დედი, ამიტომ შეგიძლია პირდაპირ სახლში წახვიდე
- გურამი ...
ამ ერთმა სიტყვამ გაუყინა სხეულში ყველაფერი ...
- კარგი დედა გმადლობ არ დაგივიწყებ
- არ გცხვენია ?იწყინა ქალმა
- გკოცნი გკოცნი დე
მობილური სასწრაფოდ გათიშა და ტაქსი გააჩერა, გზაში როგორც სჩვევია ხოლმე...ფიქრი დაიწყო და სად მივიდა იცით ?
მუდამ უყვარდა მთაწმინდა, უყვარდა მარჯანიშვილი, სოლოლაკი, წყნეთი, მუდამ იზიდავდა კერძო ბინები...მეტ თავისუფლებას გრძნობდა, მეტად "მოძრაობდა" მეტად "სუნთქავდა" თუმცა გურამმა რომელიც უამრავი ქონების პატრონი იყო, ადგა და სახლი გლდანში იყიდა ...
გაგაცინებათ თუმცა ასეა, რატომ გააკეთა ეს??ხანდახან არ გგონიათ რომ გურამს ნინა თავიდანვე სძულდა?
მაგრამ გურამი ხომ სუსხიაი ზამთარია ახლა მზის...მზის ჯერია მის ფიქრებში
- რალამაზი ?
თავისდაუნებურად, წამოსცდა ანდრეიზე და ხელები მიიფარა ტუჩებზე რომ აარვის გაეგო
როგორი საოცარი თვალის ჭრილი აქვს, ნუშისებრი...წვრილი და მუდამ ჩაწითლებული, აპრეხილი ცხვირი და საოცრად წითელი ტუჩები, რომელიც სიცივეზე მეტად უწითლდება...თითები??ასეთი თითები მამაკაცზე არასოდეს ენახა, მხოლოდ გრძელი კი არა თან საოცრად თლილი და მოვლილი
- მოვედით ქალბატონო
- დიახ ინებეთ
ეწყინა ნინას, ფიქრებიდან გამოარკვიეს და გამოაღვიძეს..იმ მწარე რეალობაში დააბრუნეს ვისაც გურამი ერქვა
................................................................................
- ადრე მოსულხარ
სარკაზმულმა სიტყვამ გაიჭექა სახლში ... და აი მისაღებში გამოჩნდა, მაღალი, ძალზედ გამხადარი, ავადმყოფური სახის მამაკაცი...ანემიას თუ არა იმას მაინც იტყოდით ჭლექი აქვსო, ნინაზე ასაკიანი..არა მეტად ასაკიანი ვისკის ჭიქით და ქალს მიუახლოვდა
- მომენატრე ნინა
- გურამ ყარხარ
ხელებიდან დაუსხლტა ქალი
- მინდიხარ ნინა
- გურამ მე არ მინდიხარ
ყვირლზე გადადიოდა ქალი
- ფეხბეზე მკიდ...ია
ნელნელა უახლოვდებოდა მამაკაცი
- იცოდე ჩემს ძმას ვეტყვი
- და რა ?ვიტო ამაკრძალავს ჩემს ცოლთან დაწოლას?
- გურამ გთხოოოვ
ქალის კისკისი ტირილმა ჩაანაცვლა და "მზე" ახლა სასწაულად ინატრა
............................................................................
სიბნელიდან ქალის აჩრდილი გამოჩნდა, ტანზე შემოხეულ კაბას ისწორებდა და თან მობილუში რაღაცას ეძებდა ... იქვე იატაკზე ჩაიკეცა და აი ისიც ნაცნობი წარწერა
"სობრანიე"
- დიახ
ამოიილაპარაკა ახალგაღვიძებულმა
- ანდრეი ?
ტირილის შეკავებას ცდილობდა ნინა
- ნინაჩკა ?რა მოხდა
საათს გახედა ბიჭმა 4 ხდებოდა
- გთხოვ მითხარი წვიმა რატომაა კარგი ?
- წვიმა?იმიტომ რომ საოცრებაა, როდესაც მიწის სუნი ფოთლების სუნს ერევა, ერთიშეხედვით ცივი, მაგრამ თითქოს თბილი წვეთები გეხება...რომელიც ღმერთმაგამოგზავნა ჩვენთან და მეც თითქოს უფალს ვეხები მათი შეხებისას, შემდეგ კი წვეთები გეხებიან, ხოლო უფალი ჩემში რჩება, მანამ სანამ "სველი" ვარ და "გავშრები"
ღრუბლები უფრო მუქდება და მათი ლამაზი ფიგურები მეტად იკვეთება, წვიმა ყველა ტკივილს ჩამორეცხს ხოლმე, როგორც მესაფლავე ასამარებს სამუდამოდ მკვდარს, ისე ფარავს წვიმაც ტკივილის კვალს და მეც როცა ახალი იარები მიჩნდება ხოლმე ველოდები...მოუთმენლად ველოდები, როდის გამომიგზავნის უფალი წვიმას, რომ შევეხო უფალს წვეთების მეშვეობით ანუ შუამდგომლობით !!
და მოვუყვე რ ამტკივა, ბოლოს თითქოს თავად ღმერთი არ ენდობაო თვეთებს, რომ ჩემი საიდუმლო არ გასცენ და სამუდამოდ ტოვებს დედამიწაზე წყლის სახით
მათ მაგიერ კი ახლებს ამზადებს, სანამ იარები კვლავ გამესნება, ისინიც მზად არიან
- ანდრეი?
- ჰო ნინაჩკა
- შენ მე გამაცოხლე !

იმედია მოგეწონებათ <3