ლიზი...ლიზი ჩემო გოგო მადლობა ღმერთს კარგად ხარ,ვიმეორებდი და უფრო მაგრა ვიკრავდი გულში...
როცა ემოციურად ცოტა დავმშვიდდით ლიზიმ ვერ შეძლო იმის ახსნა რა მოხდა.უბრალოდ იგრძნო როგორ გაუჭრდა სუნთქვა და გონება დაკარგა.
მთავარია კარგად ხარ ლიზ ვითხარი და მოვეხვიე
-კარგად ვარ ემილი კარაგად
ლიზი სახლში გავიყვანე და წამოსვლისას შევხედე სარკეში საკუთარ თავს რას დავემსგავსე რაც კი ვიცი.ვგრძნობდი როგორ ქრებოდა შიში ჩემში, იმასაც ვგრძნობ რომ ლიზის ეს ამბავი თუ მას უკავშირდება მე უბრალოდ არ ვიცი რას ვიზავ, თითქოს რაღაც ძალას ვგრძნობ სიბრაზე შიში გაურკვევლობა მაწვება და ეს რაღაც უცნაურ შეგრძნებას მიტოვებს.ცივი და არაფრის მთქმელი მზერა მაქვს,მობილურის ზარის ხმაზე მოვაცილე თვალი საკუთარ თვალებს და ვუპასუხე.
-ხო კოკა?!
-ემილი სად ხარ? შენთან ვიყავი
-არ ვარ სახლში ლიზი გავიყვანე და
-სად ხარ? შენი ნახვა მინდა ემილი
-მოხდა რამე? ჩავეკითხე
-მომენატრე..
რამდენიმე წამი დუმილი ჩამოვარდა
-ემილი აქ ხარ მომესმა კოკას ხმა?
-ხო კოკა, სად ხარ გამოვალ ვუთხარი და პასუხის შემდეგ მანქანა სწრაფად მოვატრიალე და მინას ჩავუწიე.
მესიამოვნა გრილი ჰაერის ნაკადი,უაზრო ფიქრების მოცილებას ამაოდ ვცდილობდი.ნელნელა იმატებს ჩემში უცნაური შეგრძნება,რა ქვია არ ვიცი ესაა ცოტა სიბოროტე შიშიც სიბრაზეც და კიდევ უამრავი ემოცია და ეს ყველაფერი მთლიანობაში რაღაც არანორმალურს ქმნის.თითქმის დარწმუნებული ვარ რომ ეს ლიზის ცუდად გახდომა მისი ბრალია.ნეტავ ის მაინც ვიცოდე რა გინდა რაა თითქმის ყვირლით ვფიქრობ.ღრმად ამოვისუნთქე, ემილი დამშიდდი ვუმეორებ ჩემს თავს, აი კოკა მანქანაც გამოჩნდა გვერდით მივუჩერე და გადავედი.
კოკა მოვიდა და ჩამეხუტა,როგორ მომენატრე როგორ ხარ?
-შენ? კითხვა შევუბრუნე
-უკვე კარგად მითხრა და ქვედა ტუჩზე მაკოცა
ტავი ავარიდე რატომღაც.
-ემილი სახეზე რა გაქვს?მკითხა და თავი ამაწევინა
-არაფერი უხეშად ვუპასუხე
-ემილი?!
-არაფერია კოკა ლიზის დავეჯახე ვუთხარი და გადავიკისკისე.
ასე ჯობია გავიფიქრე ლიზის დავეჯახე კი როგორ არა ფიქრებში წავედი
-ემილი მისმენ?გამომაფხიზლა კოკას ხმამ
-კი კი რას ამბობდი?
-ჩვენზე მინდოდა საუბარი
-გისმენ ვუთხარი და....მე ისე ჩემს ფიქრებში ვარ არ კი ვუსმენს რაღაცეებსვ უკავშირებ ერთმანეთს თავშ აზრები მიტრიალბეს ბოლოს რასაც მოვარი კოკას საუბროდან ყური ის იყო რომ ძველი ურთიერთობის აღდგენა უნდოდა სხვა არაფერი გამიგია
-კოკა?
-რა ემილი?
-გიყვარვარ?
-მაგას რატომ მეკითხები ხომ იცი რომ სიგიჟემდე მიყვარხარ
-მეც ვუთხარი ვაკოცე და ჩავეხუტე
კოკამ ჩემსკენ გადმოიწია და ხელით მუხლებზე შემეხო,კისერში მაკოცა
-არ გინდა ვუჩურჩულე და შევიშმუშნე
თუმცა გუნებაში აზრმა სწრაფად გაიელვა,მოდი ჩემთან ვუთხარი და მკლავები კისერზე შემოვხვიე.მისი შეხება უბრალოდ მკლავდა ,არ შემილია წინააღმდგობის გაწევა,მინდოდა ყველაფერზე მეტად,მომწონდა მისი უხეში და ძლიერი ხელების შეხება,ეს ყველაზე უფრო ემტად მაგიჟებდა,როდესაც რამდნეიმე წამში კოკა უკვე ჩემს შიშველ სხეულს ეალერსებოდა მივხვდი რომ მე ის სულ მჭირდებოდა,მუსიკის ჰანგებს ჩემი სიამოვნებანარევი კვნესა ერეოდა და ვგრძნობდი კოკას აჩქარებულ სუნთქვას ჩემს ყურთან.
სახლში მისვლისას აბაზანის შემდეგ ჩვეულ ჩევას არ ვუღალატე და რამდნეიმე ღერი ზედიზედ მოვწიე ფანჯარა მივკეტე,სხეულზე შემოხვეული პირსახოცი სკამზე გადავკიდე და დასვენებული და დამშვიდებული დასაწოლად გავემზადე ვიგრძენი ის მზერა,არც კი მიმიხედავ უკან, ზუსტად ვიცი რომ ის ის არის ვგრძნობ და ვიცი აუჩქარებლად შემოვბრუნდი, არც კი მიცდია შიშველ სხეულზე ზეწრის შემოხვევა,არც შიში და აღელვება ემოციები მინუსებშია გადასული და ის ის დგას და ოთახის ბოლოდან დაჟინებით მიყურებს მიუხედავად ამ უემოციობია ეს მზერა რომელსაც წესიერად ვერც კი ვამჩნევ მაციებს...
-გელოდებოდი,რა იყო მეორედ უნდა გამარტყა? ვუთხარი და ვცდილობ გავრკვიო დავინახო გავარჩიო რამე მასში,პასუხი არ არის ისევ ეს მზერა მხოლოდ მზერა
-მიდი გამარტყი რას ელოდები ოღონდ მარცხენაზე, მარჯვენაზე უკვე მაქვს სილურჯე,ვუთხარი და სიგარეტის კოლოფი ავიღე მოწევ?
ის... ის კი დგას და დაჟინებით მაკვირდება გაქრი ჩეემი ცოხვრებიდან ან მითხარი რა გინდა ბოლოსდაბოლოს რა? თიტქმის ყვირილით მივმართე და ნამწვავებით სავსე სფერფლე შემოვალეწე კედელზე.ის რამდენიმე წამი ისევ იდგა ასე და მერე ნელი ნაბიჯებით სიბნელისკენ გაუჩინარდა.