რადგან გვიანი იყო, დაჩი ბიძიასა და კატო დეიდას სახლში დარჩენა მოგვიწევდა. სანდროზე ძალიან ვნერვიულობდი,ნეტა რა მოუვიდა ან საერთოდ რახდება. ჩემს მკლავს დავხედე და უფრო გამლურჯებია,იდიოტი ბოდიშიც კი არ მოუხდია. ასეთ ფიქრებში ვიყავი გართული როცა გავიგე ჩემთვის ცივი და თბილი,ბოხი ბარიტონის ხმა.
-შენი ბრალია (მესხი)
-უკაცრავად ? შენ თავი ხო არაფერს მიგირტყია ? (მე)
-არ მოქცეულიყავი თხასავით და იქნებოდი მკლავდამშველებული (მესხი)
-აუ ვაბშე რაგჭირს,რაგინდა (მე)
-ვერ ხვდები ხო (მესხი)
-ვერა ვერ ვხვდები მერამდენედ გაგიმეორე (მე)
-მიყვარხარრრრ ამის დედაც,გაიგე მიყვარხარრ (მესხი)
ეს მითხრა,შემანჯღრია და წავიდა,მე კი დავრჩი გაშეშებული,ღმერთო ნუთუ მას ვუყვარვარ,არ მჯერა,მაგრამ მისი თვალები მეუბნებოდნენ რომ ვუყვარდი,პირველად ვნახე მისი ასეთი თვალები,ღმერთო მეც ხომ თავდავიწყებით მიყვარს,მაგრამ მეშიინია,მეშინია რომ მიმატოვებს და ეს უბრალოდ ხუმრობაა. ვიგრძენი როგორ შემოვიდა ვიღაც,ეს კატო დეიდა იყო.
-უყვარხარ (კატო)
-რა ? (მე)
-ერთ დროს მეც შენნაირ მდგომარეობაში ვიყავი,ვერ გამეგო დაჩის ვუყვარდი თუ არა,ამიტომაც არაფერს ვამბობდი მაგრამ თურმე დაჩის თავდავიწყებით ვუყვარდი,მე შენსავით მეშინოდა რომ მისი სიტყვები ყველაფერი ფუჭი იყო,სულ სიტყვა მეზიზღები მეკერა პირზე მის მიმართ,რაც მას უფრო აბოროტებდა და გულს ტკენდა,თუმცა არა მაინც არ მეშევებოდა,მივხვდი რომ დროს ტყუილად ვკარგავდი დაერთხელაც გულს მივენდე, გადავგადე ჩემი სიამაყის გრძნობა,მეც ვუთხარი მიყვარხარ,ხოდა ახლა შენც თუ ის გიყვარს,მიდი და უთხარი,აბა შენ იცი ჩემო გოგო (კატო დეიდა)
-მადლობთ რჩევისთვის (მე)
ჩავეხუტე და ერეკლეს ოთახისკენ ავიღე გეზი.მე ეს უნდა გამეკეთებინა იმიტომ რომ მე ის მიყვარდა,თავდავიწყებით მიყვარდა.მესხის ოთახის კარის წინ ვიდექი,ხარბად ჩავისუნთქე ჰაერი,არც დამიკაკუნებია ისე შევაღე კარები,დავინახე როგორ ეწეოდა სიგარეტს აივანზე. ნელი ნაბიჯებით წავედი მისკენ,მობრუნდა და სიგარეტი გადააგდო,მივუახლოვდი თითების მტვრევით და ვუთხარი.
-იცი მე მე მე შენ მიყვარხარ (მე)
ეს ვუთხარი და გავბედე შემეხედა თვალებში. მისი თვალები ღმერთო,მის თვალებში სიხარულის ჭინკები დავინახე,გამეღიმა,არვიცი აი ესე უბრალოდ გამეღიმა.მას ? მას ისე საყვარლად ჩაეცინა და იცით რა ქნა ? ხელში ამიყვანა,დამბზრილა და დაიყვირა ბოლო ხმაზე ჩემი სახელი.
-კატუუუუუუუუუუს მიყვარხარრრ (მესხი)
-ერეკლეეე მიყვარხარრ (მე)
მეც ვიყვირე,ჩამომსვადა,ვაიმე,მან მე მაკოცა. თითქოს სუნთქვა შევწყივტე,სხვა სამყაროში გადავვარდი,მაგარმ არ ვიცი რა ერქვა იმ სამყაროს სადაც გადავვარდი,გულის ცემა უფრო და უფრო ორმაგდებოდა,მაგრამ არა ამ სამყაროდან გადმოვვარდი სროლის ხმის გაგებისას. შემდეგ კი აღარაფერი მახსოვს ერეკლეს განწირული ღრიალის გარდა.