ტელეფონი ავიღე და ლენას ნომერი ავკრიფე.
- შენი კორპუსის წინ ვარ, მალე ჩამოდი.
- რა? მერედა ვინ გითხრა, რომ შენნაირ ამაზრზენ ტიპს სადმე გავყვები? არსადაც არ ჩამოვალ, შეგიძლია წახვიდე. ( ლენა )
- ლენა.
- რა ლენა? ჩვენი ბოლო საუბარი ასე მალე დაგავიწდა? ( ლენა )
ტელეფონი გავთიშე, მანქანიდან გადავედი და კიბეები სწრაფად ავირბინე, კარები ლენას ძმამ გამიღო.
- ვა ამას ვის ვხედავ, როგორ ხარ დადა? ( თემუკა )
- არაჩვეულებრივად, შენ როგორ ხარ?
- კარგად კარგად, შემოდი ლენა სახლშია. ( თემუკა )
ჩემი ხმის გაგონებაზე ლენა გიჟივით გამოვარდა სამზარეულოდან.
- შენ აქ რა გინდა? ვერ გაიგე რა გითხარი? ( ლენა )
- რა პანიკებში მივარდები ტო, წესივრად მელაპრაკე.
- რა დაგემართათ? ლენა რა მოხდა? ( თემუკა )
- მე რა დამემართა? მაგას დადას უნდა ეკითხებოდე, რამდენიმე დღე ზედაც არ მიყურებდა, სასწაულად მენაგლებოდა, ახლაკი მოუნდა ისევ ანგელოზობა, ძალიან გაბრაზებული ვარ შენზე დადა და უკეთესი იქნება ახლავე თუ წახვალ. ( ლენა )
- მეღადავები გოგო? ჩემიდან, რომ არაფერი არ უნდა გეწყინოს არ იცი? ხომ იცი არ მევასება ეს დრამა და უაზრო „მიყვარხარ შემირიგდი“ თემებეი, ისიც ხომ იცი ახლა რა მდგომარეობაში ვარ? მეტი პრობლემა აღარ მინდა, დამშვიდდი და ჩაეხუტე შენს სიმპატიურ დადას, სულელი ვარ ვაღიარებ შენნაირ გოგოს, რომ ვაწყენინე და გპირდები ამის შემდეგ შენთან აღარ ვინაგლებ.
ლენას ჩვეული ღიმილით შევხედე და ვანიშნე ჩემთან მოსულიყო.
- კარგი ხო კარგი, ნეტავ საერთოდ რატომ მიყვარს შენნაირი დამპალი? ( ლენა )
მომიახლოვდა და ძლიერად ჩამეხუტა.
- ასე არ ჯობია? მიდი ახლა მოემზადე და წავიდეთ, ალექსადნრე გველოდება.
- ნიტაც. ( ლენა )
- ალბად.
- მას არ დაელპარაკები? ბოლო საუბრის დროს ცოტა ზედმეტი მოგივიდა. ( ლენა )
- ვნახოთ, ჩავალ და ჩამოდი.
- კარგი კარგი. ( ლენა )
გასვლას ვაპირებდი, რომ ლენას ძმა წამომეწია.
- მოიცა, უკვე მიდიხარ? ცოტახანს დარჩენილიყავი. ( თემუკა )
- არა ძმაკაც მეჩქარება, რამე მოხდა?
თემუკას შევამჩნიე, რომ რაღაცის თქმა უნდოდა და ბოლომდე ვერ ბედავდა, თავი დახარა და ერთ ადგილს მიაშტერდა.
- თემუკა ხომ იცი მეორედ არ მიყვარს გამეორება, თუ რამის თქმა გინდა უმჯობესია პირდაპირ მითხრა.
- არცკი ვიცი როგორ გითხრა ტო, დახმარება მჭირდება. ( თემუკა )
- ჩემი რჩევა იქნება, სათქმელი ყოველთვის პირდაპირ და სწრაფად თქვა, თუ რათქმაუნდა „სწორი“ ავტორიტეტით აპირებ ცხოვრებას.
- კარგი, მოკლედ ერთი ტიპია, რაღაც უთანხმოება იყო, რის გამოც ჩხუბი მოგვივიდა, წინაზე მანქანაც დამიმტვირა, საპასუხო დარტყმა რათქმაუნდა ჩემგანაც მიიღო და ბოლოს ვერაფერი, რომ ვერ დამაკლო თავისზე დიდი სასტავი ჩარია ამ ჩვენს ჩხუბში, ზედმეტი შარი არ მინდა და იქნებ შენ დაელაპარაკო მაგ სასტავს, შენ მაინც ყველა გიცნობს და ყველა დიდ პატივს გცემს. ( თემეუკა )
გამეღიმა და თავზე მსუბუქად „წამოვარტყი“.
- კარგი ჩათვალე, რომ ყველაფერი მოგვარებულია, მაგათ მე მივხედავ.
- მადლობა ძმაკაც. ( თეუმკა )
- არ იცი რა უნდა გააკეთო იმისთვის, რომ ყველამ პატივი გცეს ბიჭო?
- „სწორად“ უნდა ვიცხოვრო. ( თემუკა )
- პრავილნა პრავილნა, ღარიბს უნდა მისცე - მდიდარს კი წაართვა ის რაც მოტყუებით მოიპოვოა, არასწორები უნდა დასაჯო არასწორი ქმედებებისთვის- სწორებიკი დააჯილდოვო, ყველაზე მთავარი ეს ორი ქმედებააა, დანარჩენს თვითონაც მიხვდები.
ამ დროს ლენაც გამოვიდა.
- შენ ისევ აქ ხარ? ( ლენა )
- კი, შენს ძმას ჰქონდა ჩემთან რაომდენიმე ცხოვრებისეული კითხვა.
- ჰაჰა შენ, რომ ვინმეს ცხოვრებას ასწავლი. ( ლენა )
- ოჰჰო რაღაცეები არ გამახსენებინო ახლა.
- ჰაჰა კარგი არ გინდა ვიხუმრე, წავიდეთ წავიდეთ. ( ლენა )
კიბეები სწრაფად ჩავირბინეთ და ჩემს საყვარელ BMW-ში საყვარლად ჩავჯექით.
- ნეტავ ეს მანქანა შენ როგორ გიძლებს? ( ლენა )
- ჰაჰა ისე, რომ იცოდე ერთადერთია, რომელიც ყველაზე მაგრად მიყვარს და რომელსაც ყველაზე მაგრად ვუფრთხილდები, ასე, რომ ჩემთან საკმაოდ ბედნიერად გრძნობს თავს.
- კი რათქმაუნდა, საერთოდაც მანქანა მოიყვანე ცოლად მშვენიერ ცოლობას გაგიწევს. ( ლენა )
- ჰაჰა ჩემი სულელი.
- მომენატრე დადა. ( ლენა )
ამ დროს ჩემი ტელეფონის ხმაც გასიმა.
- ბიჭო სად ხართ ამდენი ხანი? ( ალექსანდრე )
ლენამ ალექსანდრეს ხმა, რომ გაიგო ტელეფონი წამართვა და ბოლო ხმაზე ჩაჰყვირა.
- მოვდივართ ჩემო სიყვარულო, მოვდივართ. ( ლენა )
წარმომიდგენია მაგ დროს ალექსადნრეს რა დაემართებოდა, საცოდავმა რამდენიმე წუთის შემდეგ ძლივს მოახერხა ხმის ამოღება და ლენამაც მაშინვე გაუთიშა, ცოტახნით იმაზეც დავფიქრდი, უმჯობესი ხომ არ იქნებოდა, რომ ლენასთვის მე მეთქვა სიმართლე, მაგრამ ეს ჩემიდან არასწორი საქციელი იქნებოდა, რადგან არ მქონდა უფლება მისი სათქმელი ასე პირდაპირ მე მეთქვა გოგოსთვის, რომელიც ყველაფერს ერჩივნა.
- კარგი ბიჭია ხო ალექსადნრე.
- შენ ასე თბილად საუბარი როდიდან დაიწყე? ( ლენა )
- ჰაჰა არა უბრალოდ ბავშობიდან ერთად მოდვივართ და რავიცი.
- ხო ორივე კარგები ხართ, ამას ვაღიარებ, მაგრამ ზოგჯერ ზემდეტად აუტანლებიც. ( ლენა )
- შენც.
- ჰაჰა წლების შემდეგ დადას პირველი აღიარება, რომ მე კარგი ვარ. ( ლენა )
- კი და აუტანელიც.
- მაგას ისედაც ყოველდღე მეუბნები. ( ლენა )
- ჰაჰა რასვიზავთ ყოველთვის მიყვარდა სიმართლე და პირდაპირობა.
- ნიტაზე რას მეტყვი, ბიჭუნა? ( ლენა )
- ჰაჰა ბიჭუნა?
- მხოლოდ ეგ გაიგე ჩემი კითხვიდან? ( ლენა )
- კი იმიტომ, რომ არცისე ძალიან მომეწონა შენი ეგ მომართვა.
- ჰაჰა კარგი, ნიტაზე რას მეტყვი დადა? ( ლენა )
- მაინც რისი მოსმენა გინდა ჩემგან ლენა?
- რაც ჩამოვიდა ამერიკიდან, იმის მერე ერთად მოვდივართ და რავიცი. ( ლენა )
- ჰაჰა პარაზიტი ხარ პარაზიტი.
- ჰაჰა ანუ მართალი ვარ. ( ლენა )
- რას გულისხმობ?
- იმას, რომ ნიტა მოგწონს. ( ლენა )
- ჰაჰა ანუ ალექსანდრეს მიმართ გულრგრილი არ ხარ?
- ჰაჰა კარგი საკმარისია. ( ლენა )
- რა არის საკმარისი ტო.
- უაზრობებისკენ მივდივართ და უმჯობესია მოვრჩეთ მაგ თემებზე საუბარს. ( ლენა )
- კარგი კარგი.
ლენა ჩემსენ გადმოიხარა და ლოყაზე ნაზად მაკოცა.
- სიჩქარეს დაუკელი და მუსიკას აუწიე. ( ლენა )

აბა როგორ მოგეწონათ ეს თავი? :: ყველას ძალიან დიდი მადლობა ვინც, საკუთარ აზრს ყოველთვის წერს კომენტარის სახით :: მართალია ცოტანი ხართ, მაგრამ მაინც უდიდესი პოზიტივთ მავსებთ თქვენი კომენტარებით და ამისთვის კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა ::