*******მარიამთან******
დილის 9 საათი იყო როცა გამეღვიძა. ფუ რა დებილი ხარ ელენე ხიჯაკაძე, საწოლის ქვეშ რამ დაგაძინა,კატო და სალი ერთამნეთზე იყვნენ დაძინებულნი,ხოლო ლიკას ჩემს გვერძე, გოგოებმა ცოტათი დამამშვიდეს და გამამხიარულეს,მაგრამ მაინც ვგრძნობ იმას რომ ლუკა ახლა ჩემთან არ არის,რაზეც გული მტკივა. ვიცი მეც ზედმეტი მომივიდა,მაგრამ ნერვები ისე მომიშალა თავი ვეღარ შევიკავე. სააბაზანოში შევედი,კიდევ დიდ ხანს ვიქნებოდი წყლის ქვეშ გათიშული,მაგრამ რათქმაუნდა ელენეს ტკივილ-ნარევმა კივილმა მაინც თავისი ქნა,გამომაფხიზლა და დედამიწაზე დამაბრუნა.
-რაიყო ქალო რა გაკივლებს (მე)
-აუ თქვე ღორებო,დამპლებო თქვენ საწოლებზე გეძინათ და მე იატაკზე,საწოლის ქვეშ ხო, ყოჩაღ თქვენ რა (ელენე)
-აე დარტყმულო,ჩვენი რა ბრალია თუ გუშინ ზედმეტად გაუშტვინე,საწოლის ქვეშ შეძვერი და იქიდან გამოსვლა აღარ მოინდომე (ლიკა)
-აუ სერიოზულად ? (ელენე)
-ვაიმეე ხოო,ვითომ შენი თავის ამაბავი, არ იცოდე რა (მე)
-ხო კაი,კაი (ელენე)
გოგონები რიგ-რიგობით შევიდნენ სააბაზანოში,ისე მინდა ვთქვა რომ ეს სალი მართლა კარგი გოგოა,დღეს მამამისთან ბრუნდებოდა,ბევრი ეხვეწა კატოს რომ მასთან ერთად წასულიყო და გაეცნო ბიოლოგიური მამა. ბოლოს მაინც დაითანხმა და კატოც წავიდა, ლიკას ნიკამ დაურეკა გამოდი ერთწამსო და ისიც წავიდა,მე კიდე დამტოვეს ამ დარტყმულთან, ღმერთო გადამრჩინე.

*****ლიკასთან******
ვაიმე ღმერთო,ნეტა ნიკას რა უნდოდა,სახლიდან გამოვედი და დავინახე მანქანაზე როგორ იყო მიყრდნობილი,დამინახა თუ არა მაშინვე გამიღო კარები,გამიღიმა და მეც ღიმილთვე ვუპასუხე. მანქანაში ჩავჯექი,თვითონაც მოუარა,დაჯდა და მანქანა დაძრა.
-როგორ ხარ ? (ნიკა)
-კარგად შენ (მე)
-მეც (ნიკა)
-სად მივდივართ ? (მე)
-ეხლა რასაც გეტყვი მარიამს არ უთხრა, მოკლედ ლუკამ მოიფიქრა რომ ................


****** კატოსთან**********
ძალიან ვღელავდი,ნერვიულობას სალისაც ვამჩნევდი,ამდენი ხნის განვმალობაში ვიცოდი რომ დათო მამაჩემი იყო,ახლა კი ასე უცბად ვიღაც გოგო მოდის,რომელიც შენი ტყუპის ცალი აღმოჩნდება და თან გეუბნება რომ შენ იმ კაცის შვილი არ ხარ რომელიც 16 წელი გზრდიდა,სითბოს არ მაკლებდა,ჩემზე ზრუნავდა და უზომოდ უყვარდი,ეს ადვილი გადასატანი არაა , მაგრამ მე გადავწყიტე რომ ახალი ბედნიერი და ხალისიანი ცხოვრება დავიწყო,ამისთვის კი ყველაფერი უნდა მომეგვარებინა. 20 წუთში უკვე ჩემი ბიოლოგიური მამის სახლის წინ ვიდექით და ნერვიულობისგან თითებს ვიმტვრევდით. ვიგრძენი როგორ ჩამკიდა ხელი სალიმ,ის უზომოდ თბილია.
-ნუ გეშინია,ის შენ გელოდება (სალი)
ზარი დავრეკეთ,12 წამში კარები ხანშიშესულმა მაღალმა კაცმა გააღო. მის თვალებში სინანულის გრძნობა,ტკივილი,სითბო და სიხარულისგან აცეკვებული ჭინკები დავინახე. აღარ დავლოდებულვარ და მას მთელი ძალით ჩვეხუტე,თვითონაც მიხვდა ვინ ვიყვავი და მანაც ძლიერ ჩამიკრა გულში. ბევრი ვისაუბრეთ,შევპირიდი რომ მოვინახულებდი. სალის და მამას ვემშვიდობებოდი როცა ლაშამ დამირეკა.
-ხო ლაშ (მე)
-კატო ეხლა მოკიდე ხელი სალის და წამოდით მადედან, მისამართს მოგწერ და აქ აგიხსნით ყველაფერს,მარიამს არ უთხრა რომ მოდიხარ,ყველა აქ ვართ,მათ შორის ჩემი ქაჯანაც (ლაშა)
-აჰა შენი ხო, მაგაზე დავილაპარაკებთ (მე)
-კარგი, კარგი (ლაშა)
-კარგი მოვიდვართ (მე)
ტაქსი გავაჩერეთ და წავედით იმ ადგილას.

*********მარიამთან********
ყველა წავიდა,მე კიდე დავრჩი მარტო. ჯერ ერთ ფილმს ვუყურე,
შემდეგ გადავწყვიტე ჩემ საყვარელ კაფეში წავსულიყავი და ლატე დამელია. შავი,მუხლებზე დახეული შარვალი,თეთრი მაისური და კეტები ჩავიცვი,ჩანთა გადავიკიდე სახლიდან გამოვედი. კარებს ვკეტავდი, როცა პირზე რაღაც მიმაფარეს,ამის შემდეგ კი აღარაფერი მახსოვს.
საშინელი ჩახუთულობა ვიგრძენი,ვიგრძენი რომ საბარგულში ვიყავი ხელ-ფეხ შეხვეული,თვალებზე რაღაც მქონდა აფარებული. ძალიან ავღელდი,ნეტავ რახდება?ღმერთო სად ვარ?
-მიშველეთ,ვინ ხართ ? რა გინდათ ? (მე)
ბოლო ხმაზე ვკიოდი,მოულოდნელად საბარგულიდან ვიღაცამ ამომიყვანა და თვალები გამითავისუფლა. ირგვლივ ფერივერკების ხმა ისმოდა,ყველაფერი ბრწყინავდა, გულის ფორმის ბუშტები ცაში ფრიალებდა,იქვე იყო შოკოლადებით და ტკბილეულობებით გავსილი მაგიდა,ყველაფერი ულამაზესი და დაუჯერებელი იყო. უბედნიერესი ვიყავი,მანამ სანამ ლუკა არ გამოჩნდა ტკივილნარევი სახით. გულში რაღაც მეჩხვლიტებოდა, მუცელში ზოოპარკი გაიხსნა,ის თანდათანობით მიახლოვდებოდა.
-მარიამ (ლუკა)
-ლუკა (მე)
-მაპატიე რა (ლუკა)
-არვიცი,მე მე უბრალოდ ... სიტყვის დასრულებას ვაპირებდი როცა სიბნელეში ჩუმად დამალულმა ბავშვებმა ერთად დაიყვირეს
-უბრალოდ უნდა აპატიოო (ბავშვები)
მე უბრალოდ მართლა უნდა მეპატიებინა,ამიტომ მას კიდევ ერთხელ მივეცი შანსი,მაგრამ მოულოდნელად ლუკა ჩემს წინ დაიჩოქა,ჯიბიდან პატარა, წითელი კოლოფი ამოიღო და გახსნა, ღმერთო ჩემო, კოლოფში კულონი გულის ფორმის იყო , რომელზეც მარ-ლუ ეწერა ახლა ცუდად გავხდები.
-მარიამ, ჩემო პრინცესავ, შემირიგდები ? (ლუკა)
-იცი ლუკა, კიდევ მოგცემ ერთ შანსს და რათქმაუნდა მე გპატიობ (მე)
ლუკამ კულონი თვითონ გამიკეთა,მასაც ჰქონდა ზუსტად ასეთი,რომელიც ყელზე ეკეთა. შემდეგ კი ბავშვები გაგვცილდნენ და ჩვენ დავრჩით მარტონი, ყველაფერი ბრწყინავდა,მთელ პლანეტაზე ყველაზე ბედნიერი მე ვიყავი.

***********ელენესთან********
მანქანებში გავნაწილდით: კატო და ერეკლე ერთად მიდიოდნენ სადღაც,ლიკა და ნიკა კაფეში მიდიოდნენ,მე კი ამ ჯმუხთან მომიწია დაჯდომა, შტერი,იდიოტკა და კრეტინია. ის თან მძულს და თან მომწონს,ღმერთო არ ვიცი რა დავარქვა ამ გრძნობას, აუუ რეებზე ვფიქრობ ამხელა ქალი რა,როდის იყო მე ვინმე მიყვარდა ან მომწონდა,არა რა,მართლა ვერ ვარ ამ ბოლოდროს.
მანქანში უხმოდ ვიჯექით, შევამჩნიე ერთი ფოტო,რომელზეც ქერათმიანი ლამაზმანი იყო გამოსახული,ჰმ ალბათ შეყვარებული,არა ვაღიარებ ლამაზი გოგოა,მაგრამ ეს ჯმუხი არ შეეფერება.
-გიჟი ხარ (ლაშა)
-გინდა გითხრა შენ ვინ ხარ ? (მე)
-არა,ვიცი ვინც ვარ, მე ვარ შენი სიყვარული ხო ? (ლაშა)
-კეე, უეჭველი,ასიანში გაარტყი (მე)
-არა,მართლა, ხო შენი ბიჭი ვარ (ლაშა)
-ჩემი არა, ბაბუაჩემი ჟორჟიკასი (მე)
-რატო ხარ ასეთი უტეხი ? (ლაშა)
-ვაიმე, შენ რატო ხარ ასეთი კრეტინი ? (მე)
-კითხვაზე კითხვას ნუ მისვავ (ლაშა)
-აუფ (მე)
5 წუთში სახლში ვიყავი,კარების მიკეტვას ვაპირებდი, როცა მითხრა.
-არ უნდა მაკოცო, დამშვიდობების წინ ? (ლაშა)
-ადექი და მაგ ქერათმიანს აკოცე (მე)
-ვაკოცებდი,მაგრამ არაა აქ (ლაშა)
-თავხედო (მე)
კარები ძალიან ხმამაღლა მივაჯახუნე,ლამის ფანჯრები ჩავუმსხვირე,არა რა თავხედია ნახე რა, გაუზრდელი ხეპრე.


*******კატოსთან********
მქონდა გრძნობა რომ ერეკლე რაღაცას მიმალავდა,ისიც მიკვირდა რომ ძმებს ასეთი ურთიერთობა ჰქონდათ,ყველაზე მეტად კი მეწყინა ის რომ სანდრომ მე უმიზეზოდ მესროლა,დიახ ის ვინც ჩემი სიცოცხლე სასწორზე დააყენა სანდრო იყო,აუცილებლად უნდა გავარკვიო რატომ სძულთ ძმებს ერთმანეთი. ცოტახანი ვისეირნეთ, შემდეგ კი სახლში წამომიყვანა. 5 წუთში სახლის წინ ვიყავით.
-ერეკლე შენსა და სანდროს შორის რამოხდა ან საერთოდ რახდება ? (მე)
-მოვა დრო და გაიგებ,მიდი დროზე ადი და დაიძინე (ერეკლე)
-აუ (მე)
-ხმა (ერეკლე)
-უიმე სუფთა ჯმუხი ხარ რა (მე)
-რა ვარ ? (ერეკლე)
-ჩემი ცხოვრება (მე)
-ხო, კაი გოგო ხარ (ერეკლე)
-კაი წავედი, ჯმუხო (მე)
უცბად ავირბინე კიბეებზე და სახლში შევედი. ელენე ტრადიციულად რაღაც სისულელეეებს აკეთებდა ბურთით,ლიკა კი ღრუბლებში დაფრინავდა.
-რაიყო ქალო რა გჭირს ? ჰელლლოუუუ ? ალოო?ალოო, აქ ხარ ? (მე)
-ვაიმე,იცი ნიკამ სიყვარული ამიხსნა (ლიკა)
-ხო თან კაფეში,რა რომანტიკულიაა (ელენე)
-აუ მართლა ? (მე)
-ხოო (ლიკა)
-უი ხვალ ჩემი ერთი ფეხბურთელი მეგობარი მოდის ჩემთან სტუმრად და რას იტყვით სალი და ეგ რო სევაუღლოთ ჰა ? (ელენე)
-ჰმ არაა ცუდი აზრი ხოიცი შენ (მე)
-აჰამ და ჩვენი ქერათმიანი პრინცესა სად არის ? (ლიკა)
-ოო ეგ და ლუკა ერთად არიან და სავარაუდოდ დღეს ვერ მოვა (მე)
-ელენებიკო,ქაჯანიკო შენთან რახდება (ლიკა)
ელენემ ყველაფერი მოგვიყვა,ნაწილობრივ გავბრაზდით,მაგრამ უფრო ბვერი ვიცინეთ. იმდენი ვიჭორავეთ, დაღლილებს ღამის 3 საათზე ჩაგვეძინა.

ბავშვებო, რა ზომაზეც შემიძლია ვწერ,ეს თავი ცოტათი გავზარდე და შემდეგებსაც ასე გავზრდი,იმედია მოგეწონებათ,ველი თქვენს კომენტარებს <3 <3 <3