* * *
დადა წავიდა და ჩემი ფიქრებიც თან წაიღო.ბოლომდე მქონდა იმედი რომ მოვიდოდა თუმცა ისე გაფრინდა უკანაც არ მოუხედავს თორემ აუცილებლად დაინახავდა ჩემს ცრემლიან თვალებს.უკვე 1 თვე გავიდა და ნაადრევად დაზამთრდა თბილისში,ლილიანა გამოწერეს და შედარებით უკეთ გრძნობდა თავს შედარებით იოლად აღიქვამდა შექმნილ სიტუაციას.
* * *

მათემ დაღლილმა შეაღო სახლის კარი და სამზარეულოსკენ გაემართა.უიმედოდ ახადა ქვაბებს თავი და როგორც ყოველთვის ეხლაც არაფერი დახვდა.გაბრაზებულმა შეგლიჯა საძინებლის კარები და საწოლზე წამოკოტრიალებულ მარიას თავზე დაადგა
-მოკვდები საჭმელი რო გააკეთო?
-რა ხასიათზე ხარ საყვარელო?გინდა უცებ დაგანაყრო?გამომწვევად წამოდგა ფეხზე
-არ მინდა მარია მიპასუხე რა ვჭამო ეხლა მე
-რაც გინდა.ზედმეტები ხომ არ მოგდის?რა ტონით მესაუბრები
-არ ხარ გოგო ნორმალური?იყვირა მათემ
-შენ შენ ცოლში ხო არ გეშლები?თუ გინდა მიბრძანდი და ის გაჭმევს
-არ გაბედო მაგ ბინძური პირიდან მისი ხსენება გაიგე?უყვირა ბიჭმა
-ოჰ ვიცავთ კიდეც?ირონიულად გაიცინა ქალმა
-წაეთრიე.კბილებში გამოსცრა მათემ
-ვერ გავიგე? ტონს აუწია ქალმა
-ეხლავე გაეთრიე ჩემი სახლიდან და ჩემმა თვალ4ბმა არ დაგინახოს
-იცოდე ინანებ.ხო არ გგონია რო ლილიანა გაპატიებს.არც იმას სჭირდები და არც მე მჭირდები ასე მარტოობაში ამოგხდება სული.უკივლა ქალმა და ოთახიდან გავარდა.

* * *
ყოველთვის ვწვალობდით და ვშრომობდით არსებობისთვის.ვერ ვიტყვი რომ რამე მაკლდა მაგრამ არც ფუფუნებაში გავზრდილვარ.სანამ მამა მუშაობდა არაფერი გვიჭირდა თუმცა შემცირებაში მოყვა და დაჯდა სახლში.ისე ვიყავი ფიქრებში გართული ვერც გავიგე როდის მომიჯდა გვერდით ნატო.
-რა გჭირს დე?ვერ ჰცნობ ამ ბოლო დროს.მომეფერა ლოყაზე
-ვნერვიულობ სამსახურს ვერ ვნახულობ.
-რაღაც გამოჩნდება ნაი.ღმერთი მოწყალეა ნუ ჩამოყრი ყურებს
-არ ვიცი დე როგორ ხარ სულ ესეთი ოპტიმისტი?ჩემი ცხოვრება ერთ დიდი ქაოსსს დაემსგავსა და გამოსავალს ვეღარ ვპოულობ
-დადა გიყვარს?გამომხედა გაღიმებულმა
-სიცოცხლეზე მეტად მაგრამ ისეთი რთულია მაგ ადამიანის სიყვარული
-ზოგადად ცხოვრებაა რთული ნაინა.აბა როგორ გინდა ყველაფერი თავისით არ მოდის რაღაც ინდა დაიმსახურო კიდეც.მე შენს ადგილზე არ გავუშვებდი
-დე.სწრაფად მოვხვიე ხელი და ჩავეხუტე
-დაწყნარდი ნაი დრო ყველაფერს დაალაგებს.თავზე მაკოცა და უფრო მჭიდროდ მიმიხუტა

* * *
თეომ სწრაფად ჩაირბინა უნივერსიტეტის კიბეები და გარეთ გავიდა.მშვიდად მოათვალიერა ეზო და კინაღამ გული გაუსკდა გაცინებილ ლაშას რო კიდა თვალი
-აქ რას აკეთებ?
-შენი აზრით?
-ლაშა რას გაამეკიდე?თავი დამანებრ რა
-ჩაჯექი მანქანაში.
-ჩემით წავალ.
-დროზე ეხლა.ხმა გაიმკაცრა ბიჭმა და თითქმის ძალით ჩასვა მანქანაში
-ზრდილობა არ გასწავლეს?აკივლდა თეო
-მისმინე ბავშვო წყნარად იჯექი სანამ ლამაზი ხარ
-ლაშა მისმინე
-შენ მისმინე იცი რამდენი ხანია მიყვარხარ?იმ დღიდან როცა ცოტა წამოიზარდე.
-ხვდები რას ამბობ??ტირილის ნოტები შეერია თეოა ხმაში.მოგვკლავს მათე
-მაგაზე ტირიხარ გოგო?მთავარია დამთანხმდე და მათეს იქით მოვკლავ.
-ლაშა ჩვენ შორის 13 წელია სხვაობა ეს არ გაშინებს?
-მე არა.პირობას გაძლევ ვერასდროს იგრძნობ ამ სვაობას ჩვენს შორის.
-მეშინია.ცრემლები წამოუვიდა ქალს
-მეც მეშინია.გაეცინა ლაშას და თეო მიიხუტა

* * *
მათემ დიდხანს იწრიალა ლილიანას კორპუსთან.არ იცოდა ასულიყო თუ არ ასულიყო.ისიც იცოდა გამართლება რო არ ქონდა მის საქციელებს.ფრთხილად დააკაკუნა კარზე და დაელოდა როდის გააღებდა მისო საყვარელი ქალი.ცოტა ხანში ზღირბლზე ლილიანა გამოჩნდა.
-გამარჯობა ლილი.ხმა უკანკალებდა ბიჭს
-გაგიმარჯოს მათე.ღიმილი შეეპარა ხმაში ქალს
-შემომიშვებ?
-შემოდი.კარი ფართოდ გააღო და სახლში შეატარა.მათემ მაშინვე იგრძნო ის მონატრებული გრძნობა რავ აქამდე აკლდა
-ივახშმებ?ფიქრებიდან გამოერკვა მათე
-სიამოვნებით.გაუცინა ლილის და სამზარეულოსკენ აიღო გეზი.

* * *
6 თვემ ისე სწრაფად გაირბინა რო გააზრებაც ვერ მოვასწარი.ლაშა და თეო დაახლოვდნენ თუმცა ქალის თხოვნით ჯერ მათეს უმალავდნენ.ლილიანა უსაშველოდ გაიბერა და სულ წუწუნებდა ყველაფერზე.სათვალავი ამერია უკვე მერ
ამდენე გასაუბრებიდან გამოვედი იმედგაცრუებული.არც დავლოდებივარ შუქნიშნია ანთებას ისე გადავჭერი გზა და ბოლოს რაც ვიგრძენი საშინელი ტკივილი იყო და ყველაფერი გაშავდა.

* * *
ლაშა განიწყვეტლივ რეკავდა ერისთავის ნომერზე და ნერვიულად მიმოდიდოდა საავადმყოფოს ფოიეში.ბოლოს როგორც იქნა უპასუხა დადამ
-მშვიდობააა ბიჭო რო ამაფეთქე?
-დადა ნაინა ავარიაში მოყვა
-რა?ხმა დაეძაბა ერისთავს.როგორააა?მითხარი არ
დამიმალაო
-ოპერაციას უკეთებენ დადა რთული მდგომარეობააა.
-კარგი ეხლავე წამოვალ.ვეცდები დღეს თუ არა ხვალ უკვე თბილისში ვიყო.
-გელოდებით
-ლაშა.ხმა ჩაუწყდა დადას
-გისმენ
-გთხოვ ყველაფერი გააკეთეთ სანამ ჩამოვალ ცოცხალი დამხვდეს
-იმედია დადა.ამოიოხრა ლაშამ და ტელეფონი გათიშა.
-ნეტა როდის დასრულდება შენ ცხოვრებაში ამდენი უბედურება ნაი.დაიჩურჩულა ბიჭმა და საოპერაციოს წინ შეკრებილ ხალხს შეერია.

__________
იმედია მოგწონთ.მადლობა თქვენ ერთგულო მკითხველებო.