-კი,წამოვალ დამელოდე. ოთახში ავიდა და სწრაფად გამოიცვალა ,თავისი ჩანთაც აიღო სადაც ყოველთვის ჰქონდა სახატავი მასალა და ჩავიდა.რატომ დასთანხმდა წასვლაზე ადამიანს რომელსაც არც კი იცნობს? თვითონაც არ იცის... მანქანაში ჩასხდნენ და წავიდნენ.ხმას არცერთი იღებდა,თითქოს სიჩუმე საუბრობდა მხოლოდ.ნახევარი გზა გავლილი ჰქონდათ როცა ალექსანდრემ სიჩუმე დაარღვია და ლეაც გამოაფხიზლა თავისი ფიქრებიდან:
-როგორ ფიქრობ, რა ფერი ხარ ?
-ალბათ ნაცრისფერი,შავი და იშვიათად ყვითელი როცა კარგ ხასიათზე ვარ.შენ?
-თითქმის მეც ეგრე,მაგრამ მე კარგ ხასიათზე ხშირად ვარ.
ისევ ეს სიჩუმე. როგორ უნდოდა ალექსანდრეს ლეაზე ბევრი რამ გაეგო. მაგრამ გოგონა ზედმეტს არ საუბრობდა,თითქოს ეშინოდა რამე არ გაეფუჭებინა,მაგრამ რა,ჯერ ხომ არაფერი დაწყებულა თუმცა ესეც რაღაც იყო მისთვის,რაღაც კავშირს გრძნობა ალექსანდრეს მიმართ და არ უნდოდა ეს დასრულებულიყო.
როგორც იქნა მივიდნენ,უსიტყვოდ გადავიდნენ მანქანიდან და ბუნების წიაღში შეაბიჯეს,როგორც ყოველთვის ლეა ძალიან მოიხიბლა,თითქოს პირველად ნახაო,არადა ის ხომ აქ ცშირად დადიობა,ფიქრობდა ხატავდა და დრო გაჰყავდა,მხოლოდ ბუნებაში,ხეებთან და ჩითებთან გრძნობდა თავს თვისუფლად. ალექსანდრე უყურებდა და ტკბებოდა მისი გარეგნობით,განა რას ხედავდა ამ უბრალო გოგოში,ალბათ სწორედ ამ უბრალოდებას რაც ყველაზე მეტად იზიდავდა და მოსწონდა.
ლექა იქვე ბარდიულზე ჩამოჯდა,განუყრელი მეგობრები:ფურცლები და ფანქრები ამოალაგა და ხატვა დაიწყო,ისე იყო გართული რომ სულ გაადავიწყდა ალექსანდრე, რომელიც რომელიც იქვე ახლოს იჯდა და გაღიმებული უყურებდა როგორი გრძნობით ხატავდა ლეა.
--ლეა--
სახლში მისულს ამდენი სიარულისგან დაღლილს ჩამეძინა,კარზე ზარის ხმამ გამაღვიძა,ძალიან გამიკვირდა რადგან ძალიან იშვიათობა იყო ჩემს სახლში სტუმარი,ხოლო კარს მიღმა მდგომმა დაუპატიჟებელმა სტუმარმა კიდევ უფრო გამაკვირვა,მაშინვე უამრავი კითხვის ნიშანი გამიჩნდა გონებაში და გაკვირვებული მივაშტერდი,კიდევ კარგი ხმა ამოიღო,მე ვერ მოვახერხებდი ალბათ ამას. როცა მკითხაბოტანიკურ ბაღში გავყვებოდი თუ არა დავიბენი, მაგრამ მაინც დავთნხმდი,მე თვითონ გამიკვირდა ეს რატომ გავაკეთე.მაგრამ მისი თვალები ,ისინი რაღაცას მეუბნებოდნენ,მესაუბრებოდნენ მე კი მათი არ მესმოდა.
გზაში საუბარი წამოიწყო, მეკი არ ავყევი მხოლოს კითხვაზე გავეცი პასუხი და ისევ ფიქრი განვაგრძე მინდოდა მივმხვდარიყავი მის თვალებს რისი თქმა უნდოდათ თუმცა არ დამცალდა მალევე მივედით.გადავედითუ არა ბუნებით მაშნვე მოვიხიბლე,თითქოს სახლში ვიყავი. ხატვა დავიწყე,ალექსანდრეც სულ გადამავიწყდა,როცა ვხატავ სხვა სამყაროში გადავდივარ.ვხატავდი,მაგრამ არ ვიცოდი რას. საბოლოო შედეგით გაკვირვებულმა კი იქვე გაღიმებულ ალექსანდრეს შევხედე. ეს ხომ მისი თვალები იყო,იხ გამოხედვა.
--ალექსანდრე--
ვიჯექი და ვუყურებდი სანამ ხატვა არ დაასრულა გაკვირვებულმა არ შემომხედა . ვერ მივხვდი რას ნიშნავდა ეს გამოხედვა მაგრამ ანხატს როცა შევხედე მაშინვე მივხვდი გამეღიმა, ესჩემი თვალები იყო. მივხვდი როგორ შერცხვა და ვეცადე სიტუაცია განმემუხტა:
-ჩაი გიყვარს ?
-კი ძალიან
-კარგი მაშინ წავიდეთ,მყუდრო კაფე ვიცი
-კარგი , მადლობა..
ლეას უცბად კასი გაახსენდა რომელიც ამდენიხანია სახლშის მარტოა, დიდი ხნით მარტო არასდროს ტოვებს . ალექსანდრეს სთხოვა სახლშ წაეყვა და ჩაიზე სახლში შეიპატიჟებდა . ალექსანდრესაც უარი არ უთქვამს . ისე ეს ლექასთვის უჩვეულო საქციელი,რა ემართება. თუმცა კატისთვის რას არ იზავს. სახლში მალევე მივიდნენ,კასის საჭმელი დაუყარა და სამზარეულოში ალექსანდრესთნ ერთად შევიდა,ჩაიდანი გაზქურაზე შემოდგა და დაელოდა როდის ადუღდებოდა. ამასობაშიტკბილეულობა გამოიღ და ჩაიც გაამზადა.მაგიდას მიუსხდნენ და ერთმანეთს მმიაშტერდნენ. სიჩუმე ლექამ დაარღვია:
-წიგნები გიყვარს ?
-რათქმაუნდა,წიგნების გარეშე არ შემიძლია. შენ ? ან ამას რა კითხვა უნდა დარწმუნებული ვარ გიყვარს ვერც წარმომიდგენია როგორ შეიძლება ადამიანს წიგნები არ უყვარდეს
-ჰო,მაგრთალი ხარ . წიგნები მეც ძალიან მიყვარს.
-ხვალ რა გეგმები გაქვს?
-უნივერსიტეტი და სახლი,არაფერი განსაკუთრებული.
-კარგი მაშინ თუ წინააღმდეგი არ იქნები გამოგივლი საღმოს,ჩემთN წავიდეთ სახლში და გაგაცნობ ჩემს კატას , კასიც წამოიყვანე.
-შენ რა კატა გყავს ? რა მაგარიაააა
- კი , რათქმაუნდა მყავს, ძალიან მიყვარს კატები.ახლა კი წავალ ძალიან გვიანია,ღამემშიდობის,მადლობა ჩაისთვის.
-ღამემშვიდობის.
მალევე დაწვა დასაძინებლად,თვალები დახუჭა თუ არა ისევ ალექსანდრეს თვალები ამოუტივტივდა,და მასთან გატარებული თითოეული წუთი გაიხსენა . რასჭირდა,ბიჭზე არასდროს უფიქრია ასე,ალექსანდრემ კი მისი დაინტერესება ერთ დღში მოახერხა,ერთი სული ჰქონდა გათენებულიყო...