მარიამი ოთახში ავიდა და გამოიცვალა,ჯინსები და მაიკა გადაიცვა და დაფიქრდა რა უნდა გაეკეთებია...ჯობდა ისე მოქცეულიყო ვითომ არ იცნობდა სანდროს ნამდვილად ასე აჯობებდა,თანაც იქნრბა არც ალექსანდრეს არ ახსოვსს მარიამი იმ დღეს ღამეე იყო და შესაძლოა ვერ დაიმახსოვრა სახეზე,ამით იმხნევებდა თავს მარიამი და კიბეებზე ჩადიოდა თან..სასტუმრო ოთახამდეც მივიდა და შეაბიჯა შეგნით გაღიმებული სახით...
-მოდიი კუსჯუსა?გაეკრიჭა მიშო.
-არა მიხეილ გზაში ვარ!
-რა იუმორის პატრონი და მყავს...
-ნუ იტყვი...წაიბურტყინა ჩუმად ალექსანდრემ..
ბრაზობდა რომ ამდენი ხნის შემდეგ ის გოგონა კიდევ ნახა ვინც გულში ჩაუვარდა და მისი დაკერვა ვერ მოახერხა და ახლა როდესაც თითქოს თავიდან გაუღიმა ბედმა მარიამი მისი არაბიოლოგიური ძმის და აღმოჩნდა,ესა უიღბლობა...ხმას არ იღებდა მიშომ რომ შემოსძახა...
-ჰეიიი რას ჩაფიქრებულხარ ყმაწვილო?მორიგ ნაშაზე ფიქრობ?
-მიხოო,ენა დაიმოკლე..ალექსანდრემ დაუბღვურა.. მარიამმა კი მიხოს გაგონებაზე სიცილი ატეხა მაგრამ მიშოს სახე რომ დინახა გაჩუმდა.
-კარგი მიხოჩკა ნუ ბრაზობ,მიხოო,მიხოო...მიშო ფეხზე ადგა და მარიამს გაეკიდა რომელიც მაგიდას ურტყამდა კრუგებს,ალექსანდრე კი ამ სანახაობას მიშტერებოდა და არ ეჯერა რომ ის სექსუალური გოგო ეს ცანცარა გოგო იყო იქნებ ეშლებოდა,მაგრამ თვალები არასოდეს ტყუიან,განა შესაძლებელია მისი თვალების დავიწყება?!არა!
-კარგი ხო დავიღალეეეეე გვეყოს...მარიამი გაჩერდაა და მიშოს შეუბღვირა..
-მოგკლავ გოგოო...
-რა ჩემი ბრალიაააა იმან თქვა პირველიი,ეს თქვა და ავტომატურად სანდროსკენ გაიშვირა თითი..ამ დროს კარზე ზარი იყო...
-გადარჩი..მიდი გააღე,მარიამი ქოშინით წავიდა კარებისკენ...კარებში კი სიმპატიური ყმაწვილი იდგა..
-მიშოსთან ვარ.
-მობრძანდით,მარიამმა სახლში შემოუშვა სტუმარი...
ბიჭი მხიარულად შევიდა მისაღებში..
-რახდება სასტავ?რაშვებით?ეს ნაშაა ვინაა დაღლილი ჩანს პაწია ჩემთვისაც დაგეტოვათ.
-შენ ბიჭო შიგ ხო არგაქ?ჩემი და არის!დაუყვურა მიშომ გაბრაზებულმა...
-ოოოო მაპატიეთ სინიორიტა,სასიამივნოა თქვენი გაცნობა,მე მათე ვარ თქვენი მონა მორჩილიიი...
-ესეც შენნაირი ჯამბაზია რა!!ხელი ჩაიქნია მარიამმა და მათეს გაეცნო...
-ჰე რავქნათ ახლა?მარიამ მიდი რა ლუდი მოგვიცუნცულე...
-ოოოოოოო
-მიდი რა..და ჯოკერი ვითამაშოთ,ბარემ ოთხი ვართ...
-კარგი ხო..მარიამმა ლუდი მოუტანა ბიჭებს და კარტიც მოაყოლა...
-რაზე ვითამშოთ?
-პროსტა არაფერზე გვინდა..უთხრა მათეს მიშო..
-ეეე ეგ რა პონტია?მუღამი ხო უნდა გვქონდეს რამის?საუბარში ჩაერთო ალექსანდრე რადგანაც თავში ერთმა აზრმა გაუელვა..
-კარგი რაზე გინდა?
-3სურვილი და 3კითხვა....
-გოიმობაა,რამე უფრო კაი მოიფიქრე..
-ოო მეზარება იყოს ესენი...
-კარგი ხო ჯანდაბას...დასთანხმდნენ ერთხმად ბიჭები,მარიამი კი ხმას არ იღებდა..
-შენ მარიამ?ამდენი ხნის შემდეგ პირველად მიმართა..
-თანახმა ვარ.
-მშვენიერია დავიწყოთ...
მარიამმა წააგო...ალექსანდრე კი აშკარად კმაყოფილი ჩანდა ამ ყველაფრით...ტელეფონზე რომ დაურეკეს და წასვლა მოუხდა...შემდეგში ჩაიბარებს მოგებულსს...
რამოდენიმე დღეე ალექსანდრე აღარ გამოჩენილაა,მარიამს რათქმაუნდა არ დავიწყებია მაგრამ ცდილობდა,მის დაქალებთან ერთად იყო სულ,რათქმაუნდა ყველაფერს უყვებოდა რაც მოხდა,არ უყვარდა ჩაკეტილობა და საიდუმლოები...
1კირა გავიდა ალექსანდრეს გარეშე,თითქოს დაივიწყა კიდეც,სახლში ბრუნდებოდა მიშო რომ ეცა..
-ჰეეე ბარგი ჩაალაგე მალე,მალე..
-რახდებაა მასახლებ?გადაიკისკისა მარიამმა..
-ჩავლპით სახლში წამოდი ბათუმში მიმყავხარ რაგინდა მეტი..
-რამაგარიააა...დედამ და მამამ იციან?
-კი ნუღელავ..
ასე და ამგვარად მარიამმა ბარგი ჩაალაგა და ბათუმში წავიდნენ,მარიამს წარმოდგენაც არ ჰქონდა სად მიდიოდნენ,რაიცოდა რა ელოდა წინ...დიდი სასტუმროში მივდინენ...ორი ოთახი აიღეს სხვადასხვა სართულზე...მარიამს გაუკვირდა ასე შორს რატოო..
დაღლილი იყო და გადაწყვიტა დაესვენა და წაუძინა,გრძნობდა რომ თავზე ვიღაც ადგა და თმაზე ეფერებოდა,დაიფიცებდა რომ ჩურჩულიც ესმოდა...მაგრამ თვალები რომ გაახილა არავინ იყო გარდა სიცარიელისა და ღია ბალკონის კარისა,ქარი ფარდას აფრიალებდა,გაუკვირდა არადა ახსოვდა კარები დაკეტილი იყო...შიოდა,ჩაიცვა და მიშოსთან ჩავიდა ნომერში,მაგრამ იქ არ დახვდა,მერე მისაღებში ჩაივიდა და იქ დაინახა როგორ იჯდა ალექსანდრეს და მათეს შუაში ვაჟბატონი..ნერვები დააწყდა,რატო არ იცოდა რომ ესეც აქ იქნებოდა...როგორმე აიტანდა თან სიამივნებდა აქ რომ იყო,შანსი მოეცემოდა უკეთ გაცნობის...სანამ ისინი დაინახავდნენ რაღაც გაახსენდასავით,იქვე მყოფ გოგონასთან მიირბინა რომელიც კასასთან იდგა..
-უკაცრავად შეგიძლიათ მითხრათ ალექსანდრე ქალდანი რომელ ნომერშია?
-ამ სასტუმროს მფლობელ ბატონ ალექსანდრეს გულისხმობთ?კი რათქმაუნდა 318ში..
-მე ხომ 317ში ვარ,ანუუუ...მარიამი თითქოს რაღაცას მიხვდა..
-რამე მითხარით?
-არა არაფერი მადლობა.
აჰა ესეიგი სასტუმროს მფლობელი,ჩემ გვერდით აქ ოთახი და ჩემ ოთახში შემოვლაც მოინდომა ვაჟბატონმა,შენ განახებ სეირს..
გამომწვევი სიარულით წავიდა ბიჭებისკენ,ორივე მოიკითხა და გადაკოცნა,ალექსანდრეს ლოყაზე რონ შეეხო თითქოს დენმა დაარტყა,ის ღამე ახსენდებოდა,მაგრამ დავიწება უნდოდა და ახალი ურთიერთობის დაწყებაა...ალექსანდრეს ეუცნაურა მისი ასეთი საქციელი ცოტა არ იყოს და..მაგრამ არაფერი უთქვია არ უნდოდა მიშოს რამე ეეჭვა...
-ვაჟბატონო მშია...
-მერე მე საჭმელი ვარ?
-ენა რო არ გქონდეს რა..წამოდით ვჭამოთ...
-მოიცა ტასოს უცდით.
-ტასო ვინაა?!
-სანდროს და..
-აჰაა... მარიამმა გაიფიქრა ანუ მართლა არ მოუტყუებივარ და და ყოლიაო..ამ დროს კარებში გოგონა შემოვიდა,მართლაც მისი ხნის იქნებოდა,ალექსანდრეს ძალიან გავდა....ერთმანეთი გაიცნეს და ერთად ივახშმეს..
ამ დღის შემდეგ დაიწყო ყველაფერიი...მარიამს ყველასთან კარგი ურთიერთობა ჰქონდა,ტასოსთან განსაკუთრებით,დამეგობრდნენ,ზღვაზე ერთად დადიოდნენ,მთელი დღეები ერთობოდნენ,ალექსანდრე და მიშოც მათთან ერთად იყი,მათე კი გაიძურწებოდა ხოლმე ჩუმად და მიშოც მიყვებოდა,ალექსანდრე კი ჯვარ დაწერილივით არ შორდებოდა გოგოებს...დაახლოვდნენ კიდეც მარიამი და სანდრო ,არ არის ცუდი ადამიანი,1კვირის მერეე ტასოს თბილისში მოუწია დაბრუნდება,მარიამა ეგონა სანდროც წაყვებოდა მაგრამ შეცდა,ის დარჩა...საღამო იყოო,ნაპირზე გასეირნება გადაწყვიტაა,უკვე გვიანი იყო და სანაპიროზე ციოდა კიდეც,მარიამი კიდე ერთი სიფრიფანა კაბით იყო გამოსული,იქვე ქვიშაზე ჩამოჯდა და მოიბუზა,ალექსანდრეზე ფიქრობდა,ამდროს ვიღაცამ ჟაკეტი მოაფარა...სანდრო იყო..
-რასაკეთებ ამდროს აქ?
-შენ?
-დაგინახე როგორ დატოვე სასტუმრო და გამიგყევი,ჟაკეტი წამოგიღე..
-მითვალთალებ კიდეც?
-მარიამ...
-კარგი ხოო...
-3კითხვა მაქვს შენთან და უნდა მიპასუხო..
-და ვინ გითხრა რომ გიპასუხებ?
-იმიტომ რომ წააგე!
-რაა?!!
-აღარ გახსოვს?რა გულმავიწყი ყოფილხარ!
-ჰმმმ..ჯოკერი?
-დიახ!
-მიდი..
ალექსანდრეს გაუკვირდა ასე ადვილად რომ დათანხმდა..
-შენი ყველაზე დიდი ოცნება?
-საკუთარი კომპანია მინდა მქონდეს...ალბათ ძალიან ბავშვური ოცნებაა..საწყლად გაუღიმა მარიამმა..
-არა რატო მშვენიერი ოცნებაა...მეც ვოცნებიბდი ბავშვიბაში რაღა დაგიმალო და..
-ბავშვიბაში თუ არა ახლა ხო ხარ მოხუცი..
-აბა რავარ..
-25წლისას მოხუცს ნამდვილად ვერ გიწოდებ...
-ჩემუ წლოვანება საიდან იცი?ოპანააა...მარიამი მიხვდა რომ დაუფიქრებლად წამოცდა რაღაც რაც არ უნდა ეთქვა..
-ისაა..მიშომ მითხრა..
-ასე დაგაინტერესე ჩემი წლოვანებაც კითხე..
-იდიოტი ხარ!რათქმაუნდა არა!საუბარს მოყვა რაღაცაზე და...
-კაიი ხოო..მეორე კითხვა..რა ერქვა შენს პირველ შეყვარებულს?
-ჰმმმმმმმმმმმ....მმმმმმ....სიტყვა გაწელა მარიამმა...
-რაიყო,იხსენებ რომელი იყო პირველი?!
-ჰოო..აიი მოიცა გავიხსენე,მისი სახელი იყო..''არავინ''.
-როგორ თუ არავინ ერქვა?გაუკვურდა ალექსანდრეს...
-ჰო არავინ ერქვა იმიტიმ რომ არავინ მყოლია..თქვა და სიცილი ატეხა..ალექსანდრემ ტუჩის კუთხე ჩატეხა რაც მარიამს მხედველობიდან არ გამორჩენია..
-ვერ დავიჯერებ რომ შენნაირ ლამაზ გოგოს შეყვარებული არ ყოლია!!
-თუ გინდა ნუ დაიჯერებ!
-არმჯერა მერე!მატყუარა ხარ!
სიცილიდან ჩხუბამდე მივიდნენ!
-სულაც არვარ მატყუარაა!!!!!!!
-ხარ,ხარ თან როგორი!
მარიამი უკვე ტირილის ზღვარზე იყო,ბოლოჯერ მოიკრიბა ძალა და ყვირილით უთხრა...
-მერე რაა რო მე დებილმა ცოტა დავლიეე და ვიღაცა ყეყეჩს ჩამოვეკიდე კისერზე,ისე რომ არც ვიცნობდი ვინ იყო და ნამდვილი კა*პასავით მოვიქეცი...ეს იმას არ ნიშნავს რომ რასაც ვამბობ ვტყუიი!იმ ერთი ღამით და ქცევით ნუ განმსჯი!ადამიანები ყოველთვის უშვებენ შეცდომებს!!!ამიგან დაზღვეულები არვართ!!!მარიამს უკვე ესყველაფერი იმდენად აწვებოდა რომ არ ამოეხეთქა არ შეეძლო...სანდროს ზურგი აქცია და თვალებიდანაც ცრემლებმა დაიწყეს დენა რომლებიც დიდიხანია გარეთ გამიღწევას ლამობდნენ...
ალექსანდრე მიხვდა რომ აწყენინა მარიამ და ხელის მოძრაობით მისკენ შემოაბრუნა..ცრემლები მოწმინდა და მიიხუტა...
-მაპატიე არ მინდოდა ასე გამომსვლოდა..
-არა საკმარისია!მეორედ იგივე შეცდომას არ დაუშვებ და ისევ კისერზე არ ჩამიგეკიდები..
-მარიამმ..მე არ მინდოდა შენი წყე...მარიამმა არ აცადა..
-ფეხებზე შენ რა გინდოდა და რა არა..ზურგი აქციაა და წავიდა ალექსანდრემ კი მიაძახა..
-ყველაფერს ვერ დაივიწყებ მარიამ!!კარგად დაიმახსოვრე ეს!!
-მახსოვს...მახსოვს..თავისთვის თქვა მარიამმა და სასტუმრისკენ აიღო გეზი...დაღლილი და ემოციებით დატვირთული იყო და დაიძინა როგორც კი ნომერში ავიდა...
მომდევნი დღეები ჩვეულებრივად გრძელდებოდაა,არაფერი განსაკუთრებული,ერთობოდნენ,მარიამი კი ცდილობდა დისტანცია დაეჭირა სანდროსთან,მაგრამ ნაკლებად გამოდიოდა...
საღამოს წვეულება იმართებოდა,ერთ-ერთ კლუბში...ბიჭებმა აიტეხეს წავიდეთო,მარიამიც წავიდოდა რათქმაუნდა..ოთახში იყო და ფიქრობა რა ჩაეცვა ალექსანდრე რო აეჭრა..საბოლოოდ ძალიან მოკლე შავი ბრეტელებიანი კაბა ჩაიცვა,საშვალო სიმაღლის შავი მაღლები მოირგო ფეხზე და თმები გაიშალა,მსუბუქი მაკიაჟი გაიკეთა,შავი პატარა ჩანთა და ნუუ სექს ბომბა იყო რაა...
კლუბში გვიანობამდე იყვნენ,მთელი ღამე გრძნობდა ალექსანდრეს მზერას,სადაცა თვალებით შეჭამდა,მარიამმი ვუღაც ყმაწვილმა გაიწვია საცეკვაოდ და მის სხეულზე ხელებს უმისამართოდ დააცოცებდა,ეს ბოლო წვეთი იყო ალექსანდრე ფეხზე წამოიჭრა და მარიამი ხელიდან გამოაცალა უცნობს და მასთან ერთად ცეკვა გააგრძელა..
-ხელი გამიშვიი...
-არა!
-გამიშვი მეთქი!უნდა წავიდე მიშო სადა!
-წასულია ტყუილა ეძებ!
-არვეძებ!
-ეძებ!თვალებით ეძებ!
-იქნებ ხელები გამიშვა და გაიწიო ჰა?
-არა თქო!
-ალექსანდრე!
-გისმენთ!მე გახლავართ ალექსანდრე..
-გამიშვი თქო!
-არა თქო!ჩემი გაგიჟება გინდა მარიამ?!უფრო მჭიდროდ მიიკრა სხეულზე მარიამი..მარიამს კი კვნესა ამოხდა..ვინ იცის თავს როგორ აკონტროლებდა ალწქსანდრე რომ მისი ბაგეები არ დაეგწმივნებინა რომელიც ასე მადისამღძვრელად გამოიყურებოდნენ...თანაც ნასვამი იყოო....
-გიჟი ხარ ისედაც!ჩემი გაგიჟება არ გჭირდება..უთხრა და ხელი გამოგლიჯა და დახლთან მივიდა,გაბრაზებულზე ყველაფრის დასავიწყებლად დალია ერთი ჭიქა,ორი,სამიი,ოთხიი,ოთხს მიყვა ხუთი...ბოლის ძალიან მთვრალი იყო,სანდრო თვალს არ აშორებდა და მომენტალურად თვითონაც სვამდა..ისიც კარგად გამოთვრა..მარიამმა კლუბი დატოვა და ტაქსში ჩაჯდა,სანდორც მას გაყვა უკან,ასეთ მდგომარეობაში არ შეეძლო მანქანის მართვა და ისიც ტაქსით წავიდა...მარიამი სასტუმროში იყო ლიფტში შევიდა და ფეხზე გაიხადა,უკვე ძალიან უჭირდა დგომა დაიმტვრა კინაღამ,ერთ ხელში მაღლები ეჭირა მეორეთი კი ჩანთაში იქექებოდა და გასაღებს ეძებდა,ძლივს ნახა და კარებს მიარგო,გააღო და შიგნით შესვლას აპირებდა,ხელი ალექსანდრემ რომ დუკავა..
-აქქ...აქქქქქ რა..რაასაკეთებ?
-რატომ იქცევი ეგრე?რატომ გინდა რომ გამაგიჟო?
-უკვე გითხარიიი...რომმმმმ გიჟი ხარ..სიტყვებს ძლივს უყრიდა თავს მარიამი...
-ხო გიჟი ვარ..და ეს გიჟი ეხლა იმას გააკეთებს რაც ძალიან უნდა რომ გააკეთოს უკვე დიდი ხანია...
-ჰოო??!და მაინც რას?!არაფრის გამკეთებელი არხარ!
-მარიამ ნუ მიწვევ!
-კარგად სანდრიკო!კარების მიხურვას აპირებდა,სანდროს ოთახში რომ შემოვარდა და კარები შიგნიდან ჩაკეტა,მარიამი კიდევ მასზე ააკრა და ვნებამორეულმა მის ტუჩებს დააცხრა...

მინდა ბოდიში მოუხადო მკითხველს ვინც ამ მოთხრობას კითხულობდა,იმისთვის რომ ასე დავაგვიანე ახალი თავის დადება,მაგრამ რავქნა არ მომდიოდა არანაირი აზრი როგორ გამეგრძელებია ახლა კიდე მუზა მეწვია თითქოს და გავაგრძელე...ველი თქვენგან შეფასებებს<3