სამზარეულოში ერეკლე არ დამხვდა,ალბათ ეზოშია. ყავა გავიკეთე,ეზოდან ხმაური მომესმა, ნეტავ რა მოხდა ? ყავა ავიღე და გარეთ გავედი,ყველა იქ იყო. ერეკლე ვიღაცას უღრიალებდა,ის ადამიანი ვერ დავინახე ლუკა ეფარებოდა.
-რა ხდება ? (მე)
-კატო, მომისმინე (სანდრო)
სანდროს დანახვაზე ჭიქა გამივარდა,რა? რა უსირცხვილოა,უნამუსო,როგორ ბედავს და კიდევ მოდის და მელაპარაკება,იმის შემდეგ რაც მან ჩაიდინა.
-შე,შე უნამუსო,აქ რა ნამუსით მოხვედი და კიდევ რა იროონით სავსე ხმით მელაპარაკები, იმის შემდეგ რაც ჩაიდინე,ერეკლემ რაც გითხრა ვერ გაიგე ? (მე)
ხმას ვეღარ ვაკონტროლებდი,საშინლად ვიყავი ახლა გაბრაზებული.
-რა შენ გეგონა, მე შენი მოკვლა მინდოდა ? არა მე ჩემი ძვირფასი ძამიკოს სიკვდილი მინდოდა (სანდრო)
-შე ა*ვარო,გა**ვი დროზე აქედან,მამას და დედას ხათრით ხარ ჯერ ცოცახლი,შე ნაბი**არო,შენ მესხების გვარს არ უნდა ატარებდე,შე *ირო (ერეკლე)
ერეკლე ვეღარ აკონტროლებდა თავს,ყელში წვდა სანდროს.
-მესხების გვარს შენ არ უნდა ატარებდე, ჯერ ანა გამოიყენე ,წამართვი,ახლა კი კატოს გამოყენებაც მოინდომე და მერე მიგდება ხო (სანდრო)
-რაა ? (მე)
-კატო დამშვიდდი ყველაფერს აგიხსნი (ერეკლე)
-მართალია თუ არა ერეკლე,რასაც სანდრო ამბობს (მე)
-კატო (ერეკლე)
-გამეციი პასუხიი (მე)
-კატო ყველაფერს აგიხსნი (ერეკლე)
-აღარაფრის მოსმენა აღარ მინდა,საერთოდ გაქრით ეს მესხები ჩემი ცხოვრებიდან ,მძულხართ ,მეზიზღებით, გაქქრით სამუდამოდ,მოკვდით,ამას არასდროს გაპატიებ ერეკლე მესხო,არ გაპატიებ,მეზიზღები,მეზიზღები (მე)
ბოლო ხმაზე ვღრიალებდი,ერეკლეს მიმვარდი და პერანგზე ვექჩებოდი,ვანჯღრევდი,მის თვალებში დავინახე სინანული,მაგრამ ვიცი ესეც ტყუილი იქნებოდა
-რატომმმ ? რატომმმ ? რა დაგიშავეე ? რატომმ ? მეზიზღები, მთელი არსებით მეზიზღები, ფუუუფ, მეზიზღები,მეზიზრები,მძულხარ, წადიი, წადიი (მე)
ცუდად ვიყავი,თვალებში მარილიანმა სითხემ დაიწყო გროვა, გული მტკიოდა, ასეთი დაუვიწყარი დაბადებისდღე ჯერ არ მქონია,როგორ მინდოდა მომეკლა და გამენადგურებინა, მაგრამ ვერა, ვერ შევძლებდი მე ის მიყვარსს,მიყვარსს, ღმერთო რატომ ? რატომ ვარ ასეთი უბედური, უკან გამოვბრუნდი, წამოსვლას აპირებდა,როცა ლაშამ უკან ჰკრა ხელი და უთხრა.
-არ გაბედო და არ მიეკარო,თორემ მოგკლავ, გადარჩი რომ ნიკას და ლუკას ძმაკაცი ხარ, შე მართლა ა**არო (ლაშა)
-ლაშა, ძმაო (ერეკლე)
-ძმაო მოაშორე,ეხა დროზე აა*ვიე აქედან შენი ძმიანა (ლაშა)
კიდევ რაღაცის თქმას აპირებდა,მაგრამ ლაშასი შერცხვა, პირველად ხალხნო ერეკლე მესხს შერცხვა, ერეკლე მესხი პირველად იყო ასეთ მდგომარეობაში, მას უყვარდა კატო,მაგრამ მიხვდა რომ არ იყო ღირსი ულამაზესი ქალისა. წავიდა თავისი ძმით ხელში, ერეკლე მესხის გული მხოლოდ ერთმა გოგომ მოალბო,თუმცა ის კვლავ გაცივდა,გაიყინა და განადგურდა,ხოლო სანდრო ? ჰაჰ,ღმერთმა იცის თუ რა მოელის სანდრო მესხს.

დებილი,უტვინო,შტერი და გულუბრყვილო ვარ,როგორ? როგორ მომატყუა, თავს ყველაზე დაბალ დონედ ვგრძნობდი, გული საშინლად მტკიოდა, 2 კვირა ჩემი ოთახიდან არ გამოვსულვარ,არც ვჭამდი,არც ვსვავდი,არც გოგოებს ვიკარებდი, ვუყვიროდი ოთახში ჩაკეტილი რომ არ შემოსულიყვნენ და არაფერი ეთქვათ ჩემთვის,მხოლდ ერთ საქმიანობას ვიყავი მიჯაჭვული, ვტიროდი, მხოლოდ ვტიროდი, ერეკლე მესხი მინდოდა გამენადგურებინა, მინდოდა მომეკლა,მინდოდა დატანჯულიყო ისე როგორც მე ვიტანჯები ახლა,მაგრამ ამას მე ვერ გავაკეთებდი, იმიტომ რომ მე ის მიყვარდა,მე დებილს ის კიდევ მიყვარდა,თავი ყველაზე დებილი და უსუსური მეგონა, რამდენიმე დღე მაღბინებდა კიდეც, ეს იმას დავაბრალე რომ არ ვიკვებებოდი. 2 კვირა კიდევ ვიყავი ჩაკეტილი ჩემს ჩაბნელებულ ოთახში,მაგრამ მივხვდი რომ ასე გაგრძელება აღარ შეიძლებოდა, მე ჩემს მეგობრებს ვჭირდებოდი,ისევე როგორც მე მჭირდებოდნენ ისინი,მათ გარეშე მე არაფერი ვარ, გადავწყვიტე სველი ბალიშიდან თავი ამეწია და მეგობრებს დავბრუნებულიყავი.
-ვაიმეე, კატოო (ლიკა)
ყველა ერთად მომმვარდა,დაიწყეს კოცნა-ხვევნები.
-ვსიო მორჩა,ჩვეულებრივად ვაგრძელებ ცხოვრებას, თქვენც ძალიან გთხოვთ ნუღარ მიხსენებთ მომხდარს კარგი ? კაი და ვინ წავა აბა შოკოლადის ნამცხვარზე ? (მე)
-ვაიმმეე,ძლივსს, აუ მეც მაგრა მშია (ელენე)
-საერთოდ,იცით რა, მე ჩავალ მაღაზიაში და მე ამოვიტან (მე)
ჩაწითლებული თვალები მაკიაჟით დავიფარე, მოკლე შორტები,თეთრი მაისური და შავი კეტები მოვირგე,თმა კოსად გავიკეთე. თბილი ჰაერი ხარბად შევისუნთქე და მარკეტში შევედი. თბილმა მაკომ გამომკითხა ამბები,თუ რატომ არ ვჩანდი.
-უი ისა კატო, გოგო ვიღაცა სიმპატიურმა ბიჭმა გიკითხა, ჩამოდისო ? (მაკო)
-ამიღწერე (მე)
-მოკლედ ძაან ცივი სახე ჰქონდა რა რასაც ჰქვია,შავი და თან ყავისფერი თვალები, ზომიერი ტუჩები და მაღალი იყო ხო, და მკითხა კატო მომიკითხეო (მაკო)
-აჰა კაი და თუ კიდე მიკითხავს უთხარი გადავიდათქო (მე)
-კარგი (მაკო)
შოკოლადის ტორტი ავიტანე სახლში და ერეკლეზე დავიწყე ფიქრი,ფუუფ კატო ისევ ერეკლეზე ფიქრობ ? ტორტი დიდი ნაჭერი მოვიჭერი და გოგოებთან ერთად დავიწყე ფილმის ყურება. რაღაცნაირი მძაფრი სუნი მეცა, მაშინვე აბაზანაში გავიქეცი,მაღებინა,თავბრუც მეხვეოდა, ფუფ რა სუნია. ოთახში გამოვედი და რას ვხედავ?! ლიკას უჭირავს 10 ორსულობის ტესტი.
-ქალოო რახდება, ეს ვისთვისაა ? (მე)
-ვისთვის და შენთვის (ლიკა)
-მოიცა,მოიცა ჩემთვის რატო ? (მე)
-ერთწამს ადამიანებო ჯერ ჰკითხეთ ქონდა თუ არა ? (მარიამი)
-ხო გქონდათ ერეკლესთან ? (ელენე)
-კი წინა ღამეს, ფართზე (მე)
-დროზე აიღე და ნახე (მარიამი)

10 წუთის შემდეგ
-ღმერთო ჩემო, ესეც პლიუსია, ათივე პლიუსს აჩვენებს (მე)
-კარგი,კარგი ნუ წივიხარ, ეხლა უბრალოდ დამშვიდდი და წამო ექიმთან (ლიკა)
-ხო,ხო წავიდეთ (მარიამი)
უცბად ჩავჯექით ტაქსიში,მისამართი ვუკარნახეთ და 15 წუთში უკვე ექიმის კაბინეტში ვიყავი. 3 კვირისა იყო. ის ჩემი და ერეკლესი იყო,ღმერთო მას მე ვერ დავთმობ,არა, არა აბორტს არ გავიკეთებ, მე ის უნდა გავზარდო, ერეკლე ამის შესახებ ვერ გაიგებს. ექიმმა გვითხრა რომ ყველაფერი რიგზე იყო,შეიძლება მეღებინებინა,მაგრამ არაფერი იყო საშიში. ნერვიულად ვისმევდი მუცელზე ხელს, ჩემი პატარა, გოგოები ძალიან აჟიტირებულნი იყვნენ. ყველა გავნიხილავდით ყველაფერს ბაშვთან დაკავშირებით.
-მოკლედ ბავშვს მე ვასწავლი ფეხბურთს (ელენე)
-აუ მე საჭმლის გაკეთებას (ლიკა)
-მე ყველგან წავიყავნ ხოლმე (მარიამი)
-მე კიდე წიგნების არჩევაში დავეხმარები ხოლმე (სალი)
-ფიიფლ საერთოდ ვიცით გოგო რო უნდა იყოს ან ბიჭი ? (მე)
-აუ მე გოგო მინდა (მარიამი)
-აუ მე ბიჭი (ელენე)
-გოგო (ლიკა)
-ბიჭი (სალი)
-მთავარია ჯანმრთელი იყოს (ლიკა)
-ხო რა (მარიამი)
უცბად ლიკას ტელეფონმა დარეკა, ნიკა იყო რათქმაუნდა.
-ხო ნიკ (ლიკა)
-........ (ნიკა)
-ხო და იცი რო კატო (ლიკა)
ორსულად უნდა ეთქვა რო პირზე ხელი მივაფარე, ნიკასთვის რომ ეთქვა ერეკლეც გაიგებდა,მე კი არ მინდა საერთოდ ერეკლეს ხსენებაც კი.
-ხო და ანუ კატო ოთახიდან გამოვიდა (ლიკა)
ცოტახანში გათიშა ლიკამაც ტელეფონი.
-გოგო შენ შოკში ხო არ ხარ ? (მარიამი)
-აუ ბოდიში რა, აჟიტირებული ვიყავი და წამომცდა ლამის (ლიკა)
-ბოთე (ელენე)
-კარგი ეგ ხო,მარა მე აქ არ დავრჩები,საფრანგეთში უნდა წავიდე და იქ გავაჩინო, ერეკლემ თურმე მაკოს უთხრა კატო გამოვიდაო ? თან ეხა ეგ არ დამანებებს თავს რა, მე კიდე საერთოდ მისი დავიწყება მინდა,თან ბავშვის ამბავი რო გაიგოს მთელი ცხოვრება მაგის ყურება მომიწევს, მე კიდევ მინდა დავივიწყო (მე)
-რაა ? (ელენე)
-ხოიცი რო მაინც მოგძებნის ჰა ? (მარიამი)
-აუუ უნდა წავიდე რა, თან იქ ბიძაჩემია,გახსოვთ მაგისმა მეგობარმა ფოტომოდელობა რომ შემომთავაზა? ხოდა თან დავივწყებ ყველა ცუდს,ბავშვსაც იქ გავაჩენ და ვიმუშავებ თან (მე)
-ისე კატო სწორია,მეც ასე მოვიქცეოდი,ცოტახანი უნდა დაისვენოს,გაერკვეს ყველაფერში,თან იქ მარტო ხომ არ იქნება, ბიცოლამისი და ბიძამისი,მაგრამ ძალიან მოგვენატრები (ლიკა)
-რამდენ ხანში წახვალ ? (ელენე)
-ალბათ ზეგ (მე)
-ასე მალე ? (მარიამი)
-ხოო, ვიცი,ვიცი რო ძალიან მოგენატრებით და მომენატრებით,მაგრამ ორივესთვის ასეა უკეთესი (მე)
-ბიჭებს რა ვუთხრათ,ან ნინოს და დათოს ? (მარიამი)
-ყველას ვეტყვი რომ კარიერისთვის მივდივარ რა (მე)
-და იქ რანაირად გიტყვი კარიერისთვის ვარო აქო,თუ შეგატყვეს რომ ფეხმძიმედ ხარ,რა რაუნდა უთხრა კარიერამ მომიყვანათქო ? (ელენე)
-არა,ბიძაჩემი და ბიცოლაჩემი არიან მაგარი ჯიგრები რა,დამიცავენ და ყველაფერი მოგვარდება,თან ნაშოვი ფულით ბინასაც ვიყიდი და ჩემთვის ვიქნები რა (მე)
12 საათზე უკვე დამეძინა.
მეორე დილა გათენდა, ბოლო დღე თბილისში. ღმერთო ვიცი რომ ცუდად ვიქცევი,მაგრამ ასეა საჭირო. გოგოები შოპინგზე წავედით,მერე ლაშა,ნიკა და ლუკა ვნახეთ,კი გამიჭედეს აქ აიწყვეო და რაღაცეები მაგრამ მე ვინ რას გადამთქმევინებს, ისინი რომ დავინახე რაღაც მაკლდა,მაგრამ არა რაღაც კი არა ვიღაც, არა რაა, რა გამიკეთა და მე ის კიდევ მიყვარს და მენატრება,ვსიო მორჩა მე მხოლოდ ჩემს შვილზე და მეგობრებზე ვიფიქრებ. სწავლით იქ ვისწავლი,ცოტა კი გამიჭირდება მაგრამ არაფერია, რაც მთავარია ფრანგული ვიცი,ამიტომ არ გამიჭირდება ლაპარაკი,გაგება და ა.შ. საღამოს ბარგიც მზად იყო. 1 საათზე აეროპორტში ვიყავით უკვე,ვტიროდი,ყველა ტიროდა,მშობლებმა და მეგობრებმა გამაცილეს, ჩემი მარშუტის სახელი გავიგონე და დავემშვიდობე თბილისს.

11 წლის შემდეგ:
-დეე,ნუ ნერვიულობ რა (ნუკა)
-შენ ნერვიულობ ? (მე)
-კაი რა,როდის იყო მე ვნერვიულობდი (ნუკა)

---------
ესეც 13 თავი <3 იმედია მოგეწონებათ <3 სხვათაშორის არ გეგონოთ მალე დავამთავრებ <3