დილით გაღვიძება მეზარებოდა რადგან სკოლა მთავრდებოდა და იწყებოდა ჩემი მომავლის გადამწვეტი საფეხური მე-12-ე კლასის გამოცდები და ჩემი მომავლის გადამწვეტი ფაზა. ძალიან მეზარებოდა ადგომა, ჩემი თბილი და ფუმფულა საწოლიდან ამიტომ ვიწექი და ვფიქრობდი ჩემი დღევანდელი დღე როგორ ჩაივლიდა ყველაზე მეტად კი შემდგომ მეცადინეობები ერთ კვირაში გამოდები მქონდა და ვნერვიულობდი მაგრამ რაა მეგობარი თუ არ გაგამხსნევა და გვერდში არ დაგიდგა,ჩვენ ერთმანეთს ვამხნევებდით რადგან ოთხივეს გვქონდა გამოცდები,ჩემი გიჟი მეგობრები ნუცა,ნია და მარიამი, ბავშვობიდან ერთად ვართ სკოლაშიც კლასელები ვართ სამივე ერთად ცხოვრობს ნუცას და ნიას მშობლები საერთო ბიზნეში არიან ჩართულები და ამერიკაში იმყოფებიან მარიამს კი დედა მშობიარობისას გარდაეცვალა და მამას ახალი ცოლი ყავს და შესაბამისად იქაა ამიტომ ის ბებიასთან იზრდებოდა შემდეგ კი გოონებთან გადავიდა საცხოვრებლად.მე კი მე ანასტასია(ტასო) ჭავჭავაძე ვარ 18 წლის .ჩემი მშობლები ბიზმესმენები არიან და საზოგადოების მაღალი ფენის წარმომადგენლები თუმცა მე ეს არ მადარდებს, მე მე ვარ და არ ვარ ფულზე დახამებული და არ ვსარგებლობ ჩემი მშობლების რეპუტაციით,მოკლედ ჩვეულებრივ ,თავშეკავებული ადამიანი ვარ ბებომ გამზარდა და ალბათ ამიტომ.მყავს და მაშო რომელიც 17 წლისაა ის ნამდვილი არისტოკრატია ის ნამდვილად ეკატერინეს გავს დედაჩემს მიუხედავად იმისა რომ ჩემი დაა ამაში არ მგავს და დიდ წრეში მოძრაობს და უყვარს ტავის გამოჩენა ალბათ ეს ასაკის ბრალია,თუმცა ის ძალიან კარგი გულის პატრონია და რაღაცით მაინც მგავს მაგრამ არა თავშეკავებულობით ის პირიქითაა ძალიან მხიარული. როგორც იქნა მოვახერხე ფეხზე ადგომა და თაის მოწესრიგება,დილის საჭირო პროცედურები ჩავიტარე და ტანსაცმლის არჩევა დავიწყე როცა ოთახში ჩემი გიჟი გოგო შემმომივარდა:
-აუუუუ ჩემი დაიკოოო როგორ მიყვარხარრრ... (მაშო)
-ხო რაგიდნა მაშო? (მე)
-აუ დღეს სკოლაში ჩემი კლასელის ძმა მოდის და იცი რასიმპათიურიააა უნდა მოვაწონო თავი რამე კაბა მათხოვე რა (მაშო)
-ოხ ეს ბავშვები გამაგიჟებთ რა მერე დიდი არაა ის ბიჭი თუ კაცი? (მე)
-არაა სულ რაღაც 19 წლისაა(მაშო)
-კარგი მე უნდა ჩავიცვა აი კარადა და აარჩიე რამე (მე)
-ყველაზე მეტად მიყვარხარ (მაშო)
-აფერისტო(მე)
მაშო გარდერობთან დავტოვე,მე კი ვიცმევდი,მთელი კარადა გადმომიყარა მეც ვერ გავიგე ესეთს რას ეძებდა ან ასეთი რაიყო ეს ბიჭი რაა.მოკლედ მოვემზადე მაშოც მზად იყო მამა სამსახურში მიდიოდა და ჩვენ დაგვტოვა სკოლაში ისე მძღოლს დავყავართ.სკოლაში როცა მივედით ზაარი არ იყო დარეკილი მაშო კლაში გაიქცა მე კიდე ვინ მაცლის სკოლაში შესვლას ჩემი გიჟები მოცვივდნენ ჩემთან.
-ტასიიიი გოგო სად იყავი გუშინ გირეკავდით. (ნუცა)
-სახლში მეცადინეობებიდან ძალიან დაღლილი მივედი და დავწექი,რამე მოხდა? (მე)
-აუ მოხდა კიარა აი შოკია რააა (მარიამი)
-რახდება ამიხსენით (მე)
-გუშინ ხო დირექტორმა დაგვტოვა მეთორმეტეები რაღაც გასაუბრება რო ჩაატარა შენ რო წადი რა მეცადინეობა მაქვსო.ხოდა რო გამოვედით გარეთ რა დაგვხდააა ... (ნუცა)
-რა ხიარა ვინნნ და ვინ კიარა ვინები (ნია)
-რახდება გამაგებინებთ? (მე)უკვე დაღლილი ველოდებოდი როდის ამოღერღავდნენ საბოლოოდ.
-რახდება და გარეთ რო გამოვედით შენი დის კლასელს მოაკითხა მისმა ძმამ გოგო,ხოდა ამ ძმას კიდე მისი საძმაკაცო ეხლა ვაიმეე აი შოკში ჩავარდები ისეთები იყვნენ ერთმანეთზე სიმპათიურები რააა.(მარიამი)
-აჰჰჰ გასაგებია,მაგ ძმას ეპრანჭება ეს ჩემი გიჟი და ანუუ? დღეს რომ ამაწიოკა რამე კაი კაბა მათხოვე კლასელის ძმას უნდა გავეპრანჭოო (მე) უკვე სიცილს ძლივს ვიკავებდი.გოგონებიც იცინოდნენ ჩემი დის საქციელზე.ზარიც დაირეკა და კალში წავედით თორე იამზეს(მათემატიკის მასწავლებელი) წიკვინს რა აიტანდა დაიწყებდა ,,გამოცდებზე მე გავიცინებო“ მოკლედ შევედით და დავუწყეთ იამზეს მოსმენა. ძაიან დავიღალე ამიტომ რვეულის ბოლო გვერდზე ვხატავდი. გაკვეთილებმა ჩვეულებრივად ჩაიარეს არ მომიწყენია ან რას მოიწყენ ჩემი გიჟების ხელში.
-აუ მეადინეობამდე ორი საათი მაქვს დრო და კაფეში არ შევიდეთ? (ნუცა)
-აუ კარგი აზრია მეც მოვასწრებ (ნია)
-ხო წავიდეთ მეც მცალია ჯერ (მე)
ყველა კაფეში წასასვლელად მოვემზადეთ როცა გარეთ გავედით სკოლის ეზოში ორი BMW-ს მარკის შავი ავტომობილი იყო და იქვე ოთხი ბიჭი იდგნენ.
-გიჟებო ეს ისინ.... (მე) სიტყვა არ დამიმთავრებია რომ გოგოებს შევხედე და სამივე გაშტერებულები უყურებდნენ.
-ოეეე აქვართ (მე)
-გაჩერდი ტასო შეხედე რასიმპათიურები არიან (ნია)
-მთავარია მაგ სიმპათიურობის უკან რაიმალება (მე)
-ხო გოგო გავიგე თბილიში მაგათი შიშით ვერავის გადაუდგამს ნაბიჯი,ანუ ეს ჩხუბები და რამე როა რაა.(მარიამი)
-აი ხო ხედავთ არაფერი არიან ისეთები(მე)
ამ დროს ჩემ დას მოვკარი თვალი რომელიც თავისი თანაკლასელის ერთად მიემართებოდა ბიჭებისკენ,მეც მოვკიდე გოგონებს ხელი და წავედი. ჩემი და მისული იყო და იცინოდა დებილივით ,,მოკლედ რა ეს გოგო ცოტა მაინ დამსგავსებოდა ხასიათში რას ცანცარებს რა“ ჩვენც მივუახლოვდით და მაშოს დავუძახე,მაგრამ ვინ გაიგონა? მეც მივედი:
-მაშო სახლში არ მიდიხარ? (მე)
-აჰ, ტასოო არაა ელენეს გავყვები მე და ის დამტოვებს სახლში(მაშო)
-კარგი, მაშინ დედას უთხარი რო გოგონებთანერთად ვარ კაფეში და შემდეგ პირდაპირ წავალ მეცადინეობაზე(მე)
-კარგი დაიკო (მაშო)
უკან გამოვბრუნდი ბიჭებისთვის არც მიმიქცევია ყურადღება,ისევ გოგონებს მივუახლოვდი.
-გოგოო დაინახე ის როგორ გიყურებდა? (ნია)
-ვინ მიყურებდა ხოარ გაგიჟდი ?(მე)
-ვინ და აი ის შავგრემანი ,მწვანე თვალები როაქვს და ზედმეტად სიმპათიური როა (ნია)
-არა არშემიმჩნევია და შენთვის ყველა სიმპათიურია მაინც.(მე)
-ხო რას შეამჩნევდი ბიჭებისთვის არც შეგიხედავს.(ნუცა)ამაზე სამივემ სიილი დაიწყეს.
-ეხა ისინი განვიხილოთ თუ წავალთ კაფეში? დიდი დრო არ დამრჩა.(მე)
-კარგი ხო წავედით.(მარიამი)
როგორციქნა კაფეში წავედით,ბევრი ვისაუბრეთ და ბევრიც ვიცინეთ,მალე დავიშალეთ და მეცადინეობებზე წავედით მე ჯერ ისტორიაზე მივდიოდი.
მეცადინეობებს როცა მოვრჩი ჩემებს დავურეკე რომ მძღოლი არ გამოეგზავნათ და თვითონ მივიდოდი სახლში,რატომღაც ძალიან არ მხიბლავდა ეს მომსახურება და არისტოკრატული მოქცევები თავი უბრალო ადამიანად მიმაჩნდა. გარეთ გამოვედი ძალიან დაღლილი ვიყავი,სუფთა ჰაერმა უცებ გამომაფხიზლა და მეც გადავწყვიტე ცოტა ფეხით გამესეირნა.