კარების მიხურვას აპირებდა,სანდრო ოთახში რომ შემოვარდა და კარები შიგნიდან ჩაკეტა,მარიამი კიდევ მასზე ააკრა და ვნებამორეულმა მის ტუჩებს დააცხრა....ეს ყველაფერი ისე მოულოდნელად მოხდა მარიამმა რეაგირება ვერ მოასწრო ან რა რეაგირება უნდა მოესწრო გონების დაკარგვამდე მთვრალი იყო და ვერც იაზრებდა რას აკეთებდა, თვითონაც აყვა კოცნაში, ალექსამდრე თანსაცმელს ნელ-ნელა ხდიდა და საწოლისკენ უბიძგებდა... ზემოდან მოექცა და ბიუსჰალტერი შეუხსნა და მის მკერდს მწყურვალედ დაეძგერა,საცვალისგანაც გაანთავისუფლა და ფეხებს შუა მოექცა,მარიამიც არანაკლებ ვნებიანად ეალერსებოდა,ვერავინ იფიქრებდა რომ 17 წლის იყო,სანდროს მხოლოდ მისი კვნესა ესმოდა და სიამოვნების მორევში დაცურავდაა...მარიამმა ერთი ხმამაღლა ამოიკვნესა და რაღაც ეტკინა მწარედ, მერე უკვე არც ერთ აღარ ახსოს რა ხდებოდა ან როდის ჩაეძინათ...
დილას მარიამი ტკივილმა გააღვიძა,ყველაფერი საშინლად ტკიოდა, თვალები ნელ-ნელა გაახილა და გააცნობიერა რომ მის ნომერში არ იყო,ჯერ კიდევ ვერ იხსენებდა მომხდარს,მუცელზე იგრძნო რომ ვიღაცას ხელი მძიმედ ედო, მერე გააცნობიერა რომ სრულიად შიშველი იყო და ერთი დაიკივლა,ეს ან შოკისგან იყო ან კიდევ შიშისგან, ვის ჩაუგორდი ლოგინშიო გაგიჟებას იყო მაგრამ გვერდზე რომ გაიხედა და ალექსანდრეს თვალებს წააწყდა უნდოდა მიწა გასკდომოდა და შიგ ჩაეტენათ ისე შერცხვა არ იციოდა რა გაეკეთებია რა მოხდა არც ის იცოდა, თავი უსკდებოდა სანდროს ირონიული მზერა კიდევ თანში ცრიდა...
-ღმერთო ოღონდ სიზმარი იყოს...
-სამწუხაროდ არ არის ლამაზო!გაისმა სანდროს ირონიული ხმა..
მარიამმა ვერაფრის თქმა ვერ მოახერხა ან რა უნდა ეთქვა ისე ცხვენოდა მისი საქციელის...
-იცი არ შევმცდარვარ...არადა მიშოს და ასეთი...არვიცი რა კაროჩეე..
მარიამს ცრემლები ახჩობდა და ძლივს ძლიობით წარმოთქვა რამოდენიმე სიტყვა..
-რა..რააშიიი არ შემცდარხარ?
-ჩემ პირველ შთაბეჭდილებაზე შენში!
-რას გულისხმობ?
-რამდენს ჩამოეკიდე ჩემსავით კისერზე?შენმა ძმამ იცის რა დაც ყავს?
ეს უკვე ზედმეტი იყო, ამდენს ვეღარ გაუძლებდა ნუთუ დასცინოდა თუ რა უბედურება იყო,ზეწარი მჭიდროდ შემოიხვია ტანზე,მისი ძირს დაყრილი ტანსაცმელები აბოჭა და ოთახიდან გავარდაა... კიდევ კარგი მისი ოთახი გვერდით იყოო... იმ წუთას აბაზანაში შევიდა და მისი სხეული რომ დაინახა გაგიჟდა, სულ დალურჯებული, დაკბენილი.. ღმერთო ჩემო.. არვიცი რამდენიხანი იყო ცივი წყლის ქვეშ, მაგრამ მაინც ვერ გამოფხიზლდა.. ეს როგორ გააკეთა,ან ამდენი რამ დაალევია..თუმცა რაღა რამ,სანდროს გამო არ დალია..სააბაზანოდან გამოვიდა,ჩაიცვა და საწოლში შეწვა,ის დღე ოთახიდან არ გასულა,მუსიკებს უსმენდა და ჩაეძინა კიდეც.
მას შემდეგ რაც მარიამი ოთახიდან გავიდა, სანდრო გაცოფებული წამოხტა ფეხზე,გაგიჟებას იყო სულ სხვანაირი აღმოჩნდა მარიამი ისეთი როგორიც არ უნდოდა რომ ყოფილიყო,არადა ოხ, არ უნდა აღიარება მაგრამ შეუყვარდა,ახლა კიდე იმედები გაუცრუვდა... ირგვლივ რაც ხელში მოყვა ყველაფერი დაფშვნა,საწოლს მიადგა და გაბრაზებულზე თეთრეულიი ხელში მობღაუჭებული ჰაერში ააფრიალა და ჰოპ აი აქ გაჩერდა, საკმაოდ მკაფიოდ დაინახა მასზე მოთავსებული წითელი ლაქა...აი აქ ხო ვაბშე გაჭედა საკუთარი თავი საერთოდ შეზიზღდა,ეს რა გააკეთა.როგორ შეხედოს მიშოს თვალებში არა რამდე უნდა იღონოს, მარიამთან წავიდა კარებზე აკაკუნა მაგრამ არავინ გაუღო, მერე ისევ თავის ოთახში დაბრუნდა და აივნიდან გადაძვრა,პირველად კი არ გაუკეთბია,მაშინაც ის იყო მარიამს კი არ მოლანდებია...დაინახა მარიამი ბალიშზე ჩაბღაუჭებული როოგრ იწვა და ყურსასმენები ეკეთა..ბოდავდა კიდეც მემგონი და ოფლით იყო სულ დაცვარული, შეეშინდა მისი ასე დანახვა და იცოდა რომ მისი ბრალი იყო ეს ყველაფერიი.. მის თავთნ ჩაიმუხლა და თმაზე ხელები ნაზად გაუდაუსვა..მარიამი თითქოს დაწყნარდა და აღარ შფოთავდა...ნანობდა მის საქციელს, უნდა გაჩერებულიყო,მაგრამ რა ექნა კაცია რომ დაინახა საპირისპირო სქესისგან არავითრი წინააღმდეგობა არ იყო თვითონაც აღარ გაჩრდა მაგრამ ეს ყველაფერი ძვირად დაუჯდება...შუბლზე აკოცა და ოთახიდან გასვლამდე ყურთან დაჩურჩულა..
-მაპატიე!
მეორე დილას მარიამმა რომ გაიღვიძა საშინლად იყო,კარებზე ვიღაც აკაკუნებდა და გასაღბად ადგა.მათე იყო..
-მარუსი ხომ კარგად ხარ?ფერი არ გადევს.
-კი კი მათე რაღცამ მომწამდა მემგონი..
-დღეს ვბრუნდებით ხო იცი..
-ხო..კიი.. ბარგს ჩავალაგებ.. ჩემი ძმა სადა?
-ამერიკაში მოუხდა წასვლა კომპანიასთან დაკავშირებულ საქმეზე...ტელეფონზე მოგწერა არ გინახია?
-არმინახია.. კარგი ჩავალაგებ ახლა..
-მარიამ ხო კარგად ხარ?
-კი თქო!მკაცრი იყო მარიამი..
-ხო კარგი ქვემოთ დაგელოდებით.
-კარგი..
მათე ქვემოთ რომ ჩავიდა მისაღებში ალექსანდრე დახვდა..
-სად იყავი?
-მარიამთან.
-მერე?
-არაფერი ბარგს ალაგებს, მემგონი ვერაა კარგად..
-რასგულისხმობ?
-სახეზე ფერი არ ედო,მოვიწამლეო მიშო იკითხა მერე..
ალექსანდრეს აღარაფერი უთქვამს..მალე მარიამიც გამოჩნდა.საწყლად მოაგორებდა ჩანთას,უღიმღამო სახით..სადაცა გული წაუვიდოდა ალბათ..მათემ ხელი შეაშველა და მანქანისკენ წაიყვანა...საჭესთან ნიკა იჯდა მათი კიდევ ერთი ძმაკაცი,მარიამი უკან ჩასვა და თვინოთ ბარგი ჩადო საბარგულში და წინ დაჯდა ნიკას გვერდით,ალექსანდრე უკან მოდიოდა და მარიამის გვერდით მოუწია დაჯდომა უკან..მთელი გზა ერთმანეთს ხმას არ სცემდნენ,მათეს არ გამორჩენია ეს მხედველობინდან.
-თქვენ რა იყოთ? არ ელაპარაკებით ერთმანეთს?
პასუხი რომ ვერ მიიღო ვერც ერთისგან თავი გაანება და წინ შეტრიალდა.. მარიამი უხასიათოდ იჯდა, ალექსანდრემ ვერ გაბედა შეკითხვა.. მარიამს მალევე ჩაეძინა ისე იყო ემოციებისგან დაცლილი.. ძილში თავი ალექსანდრეს მხარზე ისე ჩამოდო ვერც გაიგო,სანდრომ ხელი მოხვია და საბოლოო ჯამში მარიმს ტკბილად ჩაეძინა..
მათემ ვერ მოითმინა და შემობრუნდა უკან.
-გიყვარს !
-რა შეკითხვა ახლა ეგ?
-არ გეკითხები გეუბნები რომ გიყვარს! ხო იცი მიშო დაგბრიდავს რამე რომ შეგეშალოს!
-ჩუ ბევრს ნუ ლაპარაკობ არ გააღვიძო!
-ოჰ ოჰ ზრუნავს ბიჭი!
ალექსანდეს ხმა აღარ გაუცია მარაიმს უყურებდა და ფიქრობდა რა გაეკებია...თბილისში რომ ჩავიდნენ მარიამს გაეღვიძა და რომ იგრძნო ვიღაცას მასზე ხელი ჰქონდა მოხვეული უცებ წამოიწია...სანდროს არც გახედა ისე შეატრიალა მხარე ფანჯრისაკენ და გზას უყურებდა..მალე სახლში მივიდნენ, მარიამი მანქანიდანგადავიდა დაემშვიდობა ყველას და სახლში შევიდა,ბარგი მათემ მიუტანა კარებამდე და მზრუნველად კითხა/
-მარიამ ხომ კარგად ხარ?
-კი მათე ნუ ნერვიულობ!
-კარგი! დროებით აბაა....
-დროებით!
მარიამი სახლში შევიდა მისი მშობლები გადაკოცნა და უთხრა დაღლილი ვარო და ოთახში ავიდა...ორი დღე ასე გათიშული გაატარა,რობოტივით მოძრაობდა,ბოლოს მისი ასეთი მდგომარეობა ყელში ამოუვიდა და გადაწყვიტა დაევიწყებინა ყველაფერი სანდროს შესახებ,უკეთესიც გადაწყვიტა ამერიკაში წასულიყო მიშოსთას,ისწავლიდაა,ცხოვრებას აიწყობდა,სანდროსაც დაივიწყებდა შროს იქნებოდა მისგან,აქ კი ძალაუნებურად მაინც მოუხდებოდა მისი ნახვადა და ეს არუნდოდა...მესამე დღეს კარგ ხასიათზე მყოფმა დილაუთენია მის მშობლებს დაადგა თავზე რათა ეთქვა მისი გადაწყვეტილების შესახებ..მაგრამ ტელეფონმა დარეკა,შარვლიდან ტელეფონი ამოაცურა და კინაღმ ხელიდან გაუვარდა რომ დაინახა ტელეფონზე ალექსანდრე ეწერა და მისი მომღიმარი სურათი ეხატა..გაშეშებული იდგა.. ბოლოს დედამისმა გამოაფხიზლა..
-აიღე შვილო გირეკავენ!
-აა ხოო.. გავალ მე და მოვალ დამელოდეთ..
მარიამი მის ოთხში გავიდა,მერე კი აივანზე და ყურმილი აიღო.
-გისმენთ.
-მარიამ...
-რაგინდა?
-საქმე მაქ უნდა შევხვდეთ!
-არ ვაპირებ შენთან შეხვედრას!
-აუცილებელია გთხოვ! მისამართს მოგწერ სადაც ვარ ახლოსა 1 საათი დაგიცდი...
მარიამმა გათიშა, მალე ტელეფონზე მესიჯი მოუვიდა..ნერვიულად დადიოდა არ იცოდა რა ექნა.. ბოლოს გადაწყვიტა წასულიყო და ყველაფერი გაერკვიაა...სახლიდან გავიდა და 10 წუთში უკვე ადგილზე იყო..შორდან დაინახა სკამეიკაზე მჯდარი ალექსანდრე,ზურგიდან იცნო...ალექსანდრემაც მისი მოახლოებაა იგრძნო..
-მოხვედი....
-უკნიდანაც გაქვს თვალები...ირონიით ჩაილაპარაკა მარიამმა.
სანდრო შემოტრიალდა.
-მოდი დაჯექი..სალაპარაკო გვაქ.
მარიამიც მისკენ წავიდა და დაჯდა..
-მარიამ..
-გისმენ! რისთვის მომიყვანე?
-მშვენივრად იცი რისთვისაც..ის რაც მოხდა..
-რა მოხდა რო?
-მარიამ თავს ნუ ისულელებ! მე ბევრი ვიფიქრე და ამ ამბას ასე ვერ დავტოვებ! ხელს გთხოვ და დავქორწინდებით,მიშოს,შენს მშობლებს და ყველას ვეტყვით რომ ერთმანეთი გვიყვარს თანაც მე..
მარიამი გაბრაზების პიკზე იყო უკვე რა დაქორწინებაზე ლაპარაკობდა ეს რამე ხო არ მოხვედრია თავში...ლაპარაკი გააწყვეტინა.
-რასლაპარაკობ ახლა შენ საერთოდ? რა ქორწილი რა საჭიროა ეგ ყველაფერი?!
-მარიამ ამას ვერ გავაკეთებ!პირველ რიგში მიშოს ამას ვერ გაუკეთებ,დავაშავე და პასუხი უნდა ვაგო! რომ გაიგონ ცუდ მდგომარეობაში აღმოჩნდები ხომ იცი არა!
- ვინ გაიგებ?არც არავინ მოკეტე ეგ პირი და არაფერი თქვა და არც მე ვიტყვი და ვერავინ ვერაფერს გაიგებს! რაც მოხდა მოხდა!
-ხომ იცი რომ ჩემსას გავიტან არა ამ ამბავს ასე არ დავტოვებ! ხვალ მოვალთ ხელის სათხოვად!
მარიამი იქაურობას გაეცალა არაფერი უთქვია გაგიჯებული იყო,რა ქორწილი,რა ქმარი,ჯერ 17 წლისა(ხოხ მაშინ არ იყო 17 წლის რო კოტრიალობდა სანდროს მკლავებში?),ხოდა ეს ყველაფერი მისთვის ძნელი იყო,სხვა მომავალი ჰქონდა დაგეგმილი ახლა რომ გათხოვებულიყო ჯერ მიშო გაგიჟდებოდა თან მის ძმაკაცზე,მერე ასე უცებ რა შეიყვარეო,მისი მშობლები ხო საერთოდ არ მიცემდნენ ამის უფლებას და ბოლოს გამოარკვევდნენ რომ საქმე სხვა რამეში იყო! ოოო არა ეს არ უნდა მომხდარიყო...სახლში როგორც მივიდა მის მშობლებს ეახლა და ის მოახსენა რაც დილას უნდა ეთქვა,სწავლის გაგრძელება უნდოდა ამერიკაში,მშობლებმაც რადგან იქ მიშო იყო არ ინერვიულეს და უფლება მისცეს წასვლის.. მაგრამ იმ ღამესვე წასვლა რომ გადაწყვიტა იქ გაჭედეს!
-ახლა ნუ გადამრევ! ჯერ ეს წასვლა რა არის მერე ახლავე რომ მიდიხარ დაისვენე და ხვალ წადი დასვენებულზე! სხვა რამე ხომ არ ხდება მარიამ შვილო?გაკვირვებული და განაწყენებული იყო ქალბატონი ნინო არანაკლები იყო ბატონი ზურაბი.
-მამიკო ხვალ წასულიყავი!
-გეყოთ ავიღე უკვე ბილეთები!
-ფული საიდან?
-ვაგროვებდი.
-ესეიგი დიდიხანი გეგმავ ხო წასვლა და ჩვენ ახლა გვეუბნები წინა დღეს..ნაწყენმა შესჩივლა დედამისმა!
-გეყოთ რააა დავიღლე გავიზარდე მალე 18 ვხდები...
-შვილო მგონია რომ ცუდი აზრია შენი წასვლა! თან ჩვენც მარტო გვტოვებ!
-დედიკო მამიკო ხომ იცით როგორ მიყვარხართ მაგრამ ჩემთვის იქ უფრო კარგი იქნება,გამიგეთ რა!
-გვესმის შენი..
-ხოდა მორჩა ახლა მოდით ჩაგეხუტოთ და წავიდე თორემ გამასწრებს თვითმფრინავი.. ხო კიდევ ვინმემ თუ მიკითხა არ უთხრათ ჩემი ადგილმდებარეობა ძალიან გთხოვთ გევედრებით!
-მარიამ რახდება?ნუ გვანერვიულებ თორემ არსად გაგიშვებთ!რას ქვია არავის უთხრათ!
-არაფერი ისეთი უბრალოდ არმინდა ვინმემ გაიგოს! ძალიან გთხოვთ!
-კარგი მასე იყოს!
მარიამმა გადაეხვია მშობლებს და სახლი დატოვა..მიშოს მოახსენეს ეს ყველაფერი სანამ მარიამი წავიდოდა და დახვდებოდა იქ მაგარამ თავიდან წინააღმდეგი იყო ამ ყველაფრის...მიზეზი ჯერაც ვერ გაეგო მაგრამ იქ უკეთესი მომავალი ექნებაო და იმ იმედით დატანხმდა ბოლოს...
ალექსანდე მეორე დილას მარიამს ურეკავდა და ვერ დაუკავშირდა..მერე სახლში მიაკითხა,კარი არავინ გაუღო,რეკავდა ზარს დიდი ხანი და ბოლოს კარი ქალბატონმა ნინომ გააღო..
-გამარჯობათ!
-გამარჯობა შვილო!
-მარიამს ვეძებ ვერ დაუკავშირდი სახლშია?
-მარიამი წავიდა.
-სად წავიდა?რას ქვია წავიდა?
-ჯობია არ მკითხო შვილო ვერ გეტყვი...ნახვამდის!
უთხრა და კარი დაკეტა.

ბოდიში დაგვიანებისთვის...აბა შემიფასეთ<3