შაბათ კვირა დაემთხვა და ლევანის თუნდაც შორიდან სანახავადაც არ შემიშვეს.გამოვბრუნდი სახლში ნაღვლიანი..
მოვდივარ ფეხით ჩემს ფიქრებში გართული და მობილურზე ზარის ხმა მაკრთობს
სანამ მობილურს ამოვიღებ ჩემს თავზე ვიწყებ გაბრაზებას
-როდის გავხდი ასეთი მშიშარა?ასეთი მხდალი?? უბრალო ზარის ხმამ რომ ასე შემაშინა?!ალბათ ფიქრებში რომ ვიყავი ამის ბრალია,ჰმ ჩამეღიმა და ჯიბისკენ წავიღე ხელი მობილურის ამოსაღებად,სანამ ამოვიღე ზარი შეწყდა ნომერი არ მეცნო ამიტომ არ დამირეკავს და აგარც თვითონ დაურეკავს..მშვიდად და აუღელვებლად მივაბიჯებდი და ო როგორ მძიმე იყო ფიქრები ჩემი..სახლთან ახლოს მდებარე სუპერმარკეტში შევედი და ხოტა ხანში პროდუქტებიტ დატვირთულმა გავაგრძელე სახლისკენ გზა.დგეს დედა ჩამოდის ვიმეორებდი ხმამაღლა როესაც სახლში დავბრუნი.დგეს კვირაა ხვალ გამოცდები მაქვს ..
ხელები დავიბანე და საჭმელების კეთებას შევუდექი რამდენიმე საათში ყველაფერი მზად მქონდა მარტო დაგემოვნება აკლდა..
ასე 4საათისვის დედაც მოვიდა როცა კარი შემოაღო გავიქეცი და ყელზე მოვეხვიე
-დეე დედიკოო როგორ მომენატრეე
-მეეც -მკოცნიდა და მკოცნიდა
- კარგი ახლა შემოდი-ჩანთა გამოვართვი და საძინებელში გავიტანე.მალე სუფრას მივუსხედით და საუბარი დავიწყეთ..
მიყვებიდა რა ხდებოდა სოფელსში მეც ვუსმენდი და გულიანად ვიცინოდით..
როდეაც ჩემმა მოსაყოლმა ამბავმა თავი შემახსენა,
გული კვლავ დამიმძიმდაიქნებ სჯობს არაფერი ვთქვა?? მაგრამ არა!!
-დედიკო მეც უნდა გითხრა რაგაც ვუთხარი და ნერვიულობისგან რამის ჭიქა შემომეფშვნა ხელში..

-რა ხდება?ასე რამ აგანერვიულა?
. დედასაც ნერვიულობა დაეტყო ხმაში, ჭიქა დავდგი ორივე ხელით მაგიდას დავეყრდენი სახე ხელებში მოვიქციე და დავიწყე ყველაფრის მოყოლა თავიდან ყველაფერი ვუამბე. ნინას ცრემლები ჩაუდგა თვალებში თავზე ხელი გადამისვა და არც კი იცოდა რა ეთქვა
ფეხზე წამოვდექი მივუბრუნდი და ვუთხარი რომ -ლევანს ძალიან ვუყვარვარ და არ დამტოვებს ყველაფერი კარგად იქნება ვუთხარი და გავუღიმე მაგრამ ვაი იმ გაღიმებას,თეფშს დავწვდი ასაღებად ვატყობდი დეფას ათასი რამის თქმა სურდა მაგრამ დუმდა იმ მომენტში ასეც ჯობდა.
ერთად ავალაგეთ და ტელევიზორის საყურებლად მისაღებში გავედით..
კარგა ხნის შემდეგ ორივეს მდივანზე ჩაგვეძინა.
7:00დარეკა ჩემმა ბუძელნიკმა და გიჟივით წამოვხტი სააბაზანოსკენ წავედი წყაკი გადავივლე და მზადებას შევუდექი..
დედაც ამდგარიყო და ყავას ამზადებდა მთხოვა გამოგყვებიო მაგრამ სასტიკ უარზე ვიყავი ..გამოვედი სახლიდან არა კი არ გამოვედი გამოვიქეცი რომ დედას არ დავეყოლიებინე..

ნინო
რა გიჟი შვილი მყავს ღმერთო ჩემო..ამ ლაპარაკში ნაგვის ურნისკენ ვიხრები ეს რა არის?წითელი ბარხატის ვარდები? აქქრა უნდა ვინ მოიტანა?ან ვის მოუტანეს?
-ო ჯანდაბა, ვიცი ეს ვისი გაკეთებულიცაა მაგრამ ბარათი ხომ არ იდო შინ ან ანამარიამ ხომ არ ნახა?ავნერვიულდი აქაც მომაგნო რარუნდა ჩემგან??ნერვიულად დააბიჯებდა ოთახში

მარიანა
ეზოში გოგოები დამხვდნენ და სკოლისკენ წავედით. პირველი გამოცდის ჩასაბარებლად..როცა მივედით სკოლასთან მანქანაზე მიყუდებული თენგო დაგვხვდა
გამოგწერეს? სიხარულისგან ერთი მაგრად შევყვირე..
გაოცებულ თვალებზე ეტყობოდა ლიკას რომ მანაცა რაფერი იცოდა.
მივარდა უცებ და ტუჩებზე დააცხრა მე და რუსკას გაგვეღიმა და გვერძე გავიხედეთ..
-ლიკა გვაგვიანდება(რუსკა)
ძლივს მოწყდა მოწყურებულ ბაგეებს ლიკა.
გაგვიხარდა თენგოს ნახვა ფერზე ეტყობოდა ჯერ კიდევ სუსტად იყო..
შევედით სკოლაში და ადგილები დავიკავეთ,გამოცდაც მალე დაიწყო რა ადვილებია რა ტყუილად ვღელავდი ,თუ რომ ვიცი იმიტომ მგონია ასე?!
ერთ საათში დამთავრდა გამოცდა და ჟივილ ხივილით გამიბედით გრეთ ერთმანეთს ვულოცავდით წარმატებას..
მალე სახში გამოვიქეცი ნინოსთვის რომ მეხარებინა. გიჟივით შევარდი სახლში ქალს რამის გული გავუხეთქე..-ჩავაბარეეე ყვირილით დავრბოდი სახლში პატარა ბავშვივით..
-მაგარი გოგო ხარ,მითხრა და მხარზე მომეხვია..
-რა მოხდა?
-ვარდები ვიპოვე,ვინ მოიტანა?
-აა ეგ?მეცა არ ვთქვი რა მოხდა თქო.
სანამ ვთქვი სული დაელია ქალს.
-კურიერმა მოიტმა არც ბარათი იდო და არც ის ვიცი ვისგანაა ვიფიქრე შეეშალათ..
შვებით ამოისუნთქა ნინომ..
-ხო რას ვამბობდიი დღეს პირველი გამოცდა ჩავაბარე .. ასე მისდევდა დღეები დღეებს..
ერთი მეორეზე უკეთ ვაბარებდით გამოცდებს..
გეგმებს ვაწყობდით სადმე აგვეღნიშნა ჩვენი წარმატება როცა ...


უდიდესი ბოდიში დაგვიანებისთვის .. ველი შეფასებას .