მთელი ღამე კოშმარები მესიზმრებოდა. ვხედავდი ანდრიას და სანდროს რომლებიც გორბაჩოვს ჰყავდა დაკავებული, რომლებსაც კლავდა მე კი ვერ მივდიოდი მათთან და ვუყურებდი როგორ იცლებოდნენ სისხლისგან. ოფლიანი წამოვხტი და ანდრიას ოთახში შევიპარე.
-ანდრია.
-რა გინდა? რატომ არ გძინავს?
-სიზმრებში შენ და სანდროს გხედავთ ვხედავ როგორ გკლავს გორბაჩოვი. ეს ჩემზე ცუდად მოქმედებს. ვერ ვუძლებ არ შემიძლია ამ სიზმრებში რაღაც რეალურია და ვერ ვხვდები რატომ უბრალოდ მეშინია, რაც არასდროს მიგვრძნია ცუდად ვარ.
-დაწყნარდი პატარავ. მოდი ჩემთან.
მასთან ახლოს მივედი და ჩამეხუტა. თმაზე ფერება დამიწყო და ჩამეძინა. მას მივეხუტე და ღრმად ჩამეძინა. დილით საშინელმა შეგრძნებამ გამაღვიძა და ეგრევე სააბაზანოში შევვარდი. რა ჯანდაბა მემართება? გუშინ იყო და გული წამივიდა, მერე თავბრუ დამეხვა რა ხდება ასეთი რაააა... ფიქრებიდან ანდრიას ხმამ გამომიყვანა კარებზე აბრახუნებდა და მეძახდა.
-მია კარგად ხარ??
-კი ახლა კარგად ვარ. ალბათ რამემ მაწყინა.
-კარგი ზღვაზე წასვლა გადავდოთ.
-რა რატომ??
-იმიტომ რომ ავად ხარ.
-არა მე მინდა ზღვაზე წასვლა ანდრია გთხოვვვვ და გპირდები დაგიჯერებ რასაც გინდა იმას შეგისრულებ.
-კარგი,მაგრამ გვერდიდან არ მომშორდები.
-მაგაზე კი დავფიქრდები.
-იცოდე არ წავალთ!
-კარგი ხო. უიმეე რა ბოროტი ხარ რაა.
-შენზე ვზრუნავ და მეუბნები ბოროტი ხარო? რამეს თავი ხო არ დაარტყი?
-არა მაგრამ თავისუფლებას მართმევ.
-არა ჩემო კარგო უბრალოდ არ მინდა უარესად გახდე.
-არ. გავხდები გპირდები მამიკო.
ახლოს მივედი და ლოყაზე ვაკოცე. ოთახისკენ ავიღე გეზი მაგრამ ხელი დამიჭირა და თავისკენ მიმიზიდა. სახესთან ახლოს მოვიდა და მაკოცა. მალევე შეჩერდა.
-ეს იმის გამო რომ მამიკო დამიძახე.
-მაინც ჩემი მამიკო ხარ.
-ისევ გავიმეორებ იცოდე.
-მამიკო ხარ მამიკო.
გავიქეცი რომ არ დავეჭირე. გავრბოდი გიჟივით და უცებ არსაიდან ანდრია გამოხტა და ზედ შევასკდი. ორივე ძირს აღმოვჩნდით. ძლივს ავდექით და თან ვკვდებოდით სიცილით.
-გიჟი ხარ.
-არც შენ ხარ ნაკლები.
-ანდრია გამიშვებ ახლა? ბარგი მაქვს ჩასალაგებელი.
-ჰმ.... რატომ უნდა გაგიშვა?
-ბარგი მაქვს ჩასალაგებელითქო.
-ბარგი მოიცდის.
-ანდრია იციდე დაგარტყამ და სულაც არ მინდა რომ დაგარტყა ცოდო ხარ.
-მია რატომ გამირბიხარ!
-არ გაგირბივარ ანდრია ბარგი უნდა ჩავალაგო ვახ.
-ნუ მატყუებ.
-არ გატყუებ.
-დამიმტიკცე.
-კარგი!
ანდრიიასთან ახლოს მივედი და ვაკოცე. ხელები კისერზე შემოვხვიე და შევხედე.
-ახლა გჯერა?
-არა.
-ოო თუ არც ...
აღარ მაცადა სიტყვის დასრულება ხელში ამიტაცა და კოცნა დამიწყო. მეც ავყევი,მაგრამ ბიჭების ხმაურმა შეგვაწყვეტინა.
-ანდრია რა გვემართება?
-არ ვიცი მია არა.
-ერთმანეთს ვაგიჟებთ აი რა გვჭირს.
-ამას ვერაფერს ვშველით!
ხმა აღარ ამომიღია ოთახში შევედი და ბარგი ჩავალაგე. მალე ოთახში სანდრო შემომივარდა.
-მზად ხარ ცქნაფუ???
-კი მზად ვარ.
-კარგი მომეცი ჩემოდანი შენ მძიმეს ნუ ასწევ.
-რატომ? რა შემატყვე უძლურობის?
-მია ნუთუ ვერ ხედავ რომ ამ ბოლოდროს ძალიან მგრძნობიარე გახდი?
-საიდან მოიტანე?
-იქიდან რომ ანდრიამ თქვა წინაზე გული წაუვიდაო , დილას გული აგრევია ნუთუ ვერ ხვდები რომ რაღაც რიგზე ვერა და შეიძლება ფეხმძიმედ ხარ?
-შეუძლებელია და შენ ამდენი საიდან იცი?
-სამედიცინო განათლება მივიღე როცა მე და ანდრიამ კომპანია დავაარსეთ.
-და მაინც ასეთი დარწმუნებული რატომ ხარ რომ შეიძლება ფეხმძიმედ ვიყო?
-არ ვარ,მაგრამ შენი სინდრომები საპირისპიროს ამტკიცებს.
-და ახლა რა იქნება?
-ჯერ იკას არ გაუღვიძია დრო გაქვს იმისათვის რომ ტესტი იყიდო.
-კარგი,ანდრიას არაფერი უთხრა გთხოვ.
-კარგი ჯერ არაფერს ვეტყვი.
გარეთ გავვარდი და ტესტი ვიყიდე. სახლში შევედი თუ არა ეგრევე სააბაზანოში შევედი და ტესტი გავიკეთე რომ გამოვედი ეგრევე ოთახში შევედი. პასუხი დადებითი აღმოჩნდა. რას ვგრძნობდი? დიდ სიხარულს ეს ყველაზე ბედნიერი წამი იყო რაც კი ოდესმე.მქონია. ხელებით მუცელს ვეფერებოდი და ცრემლები ღვარღვარით გამდიოდა. დიახ მე პირველად ვიტირე ეს სიხარულის ცრემლები იყო. მალე სანდრო შემოვიდა ოთახში.
-აბა?
-მართალი იყავი.
-მია რატომ ტირი?
-სანდრო ეს სიხრულის ცრემლებია მე ბედნიერი ვარ.
-ახლა რას აპირებ?
-არ ვიცი, ეს კითხვა შენთვის უნდა დამესვა როგორ მოვიქცე?
-პირველ რიგში ანდრიას უნდა უთხრა.
-არა! ანდრიას ვერ ვეტყვი და არც შენ არ ეტყვი
-რატომ? მია მან უნდა იცოდეს. უფლება აქვს რომ იცოდეს.
-ეგ შენზე კარგად ვიცი,მაგრამ ამ ეტაპზე ჯობს არ იცოდეს პასუხისმგებლობას რომ გაექცეს, იქნებ არც უნდა ეს ბავშვი ან სართოდ მისი მოცილება რომ მთხოვოს ამას ვერ ვიზამ გესმის ეს ბავშვი ერთადერთი ნათელი წერტილია ჩემს ცხოვრებაში მის დაკარგვას ვერ გადავიტან გესმის? ის ერთადერთია ვინც მამამისს გამახსენებს.
-მია მესმის მაგრამ ის ასეთი არაა მას გაუხარდება.
-სხვა სიტუაციაში გაუხარდებოდა,მაგრამ ახლა არა ალბათ იცი რომ ერთი კაცი მოსაკლავად დამსდევს ამ ადამიანმა ჩემი ოჯახი მოკლა ცოცხლად დაწვა ჩემს სახლთან ერთად მაგრამ ძმა გადატჩა ის შენი ტოლია და სად არის არ ვიცი. გორბაჩოვის გამო ანდრია არ მომცემს უფლებას რომ ეს ბავშვი გავაჩინო რადგან მას ჩემს წინააღმდეგ გამოიყენებს ის და ეს ბავშვი დავკარგო ვერც მე და ვერც ანდრია ვერ გადავიტანთ, ამიტომ ჯობს ამის შესახებ არავინ გაიგოს ანდრიამ რომ გაიგოს ეს დარწმუნებული ვარ გორბაჩოვიც გორბაჩოვიც გაიგებს და ჩვენ ანდრიას წინააღმდეგ გამოგვიყენებს მეკი ეს არ მინდა არ მინდა,რომ ანდრიას ეტკინოს და შემიძულოს. მირჩევნია მე მეტკინოს.
-კარგი არ ვეტყვი ამაზე არაფერს,მაგრამ როცა იქნება თქმა მოგიწევს და მერე რას იზამ?
-ჯერ გორბაჩოვს მოვიშორებ და მერე მისი ცხოვრებიდან გავქრები.
-მას ვერ იზამ მია ვერ ხედავ? ის შენ სხვა თვალით გიყურებს მას შენ ან უყვარხარ ან მოსწონხარ.
-ვხედავ მაგრამ სანდრო მასთან ახლა ვერ ვიქნები გორბაჩოვი მას ჩემს წინააღმდეგ გამოიყენებს.
-რას გრძნობ ანდრიას მიმართ?
-ის მე მაგიჟებს ახლოს რომ არის გული საწსწაულად სწრაფად ფეთქავს. მინდება მივიდე და. ძალიან მაგრად ჩავეხუტო ვუთხრა რომ ჩემთვის სულერთი არ არის, ვუთხრა რომ ის ძვირფასია.
-ის გიყვარს.
-ხო მიყვარს. დამპირდი რომ არ ეტყვი არაფერს ბავშვზე როცა დრო მივა მე ვეტყვი.
-კარგი გპირდები.
-მადლობა, ახლა კი რა უნდა ვქნა რომ ბავშვს არ ვავნო?
-ზღვაზე არ უნდა წახვიდე.
-კაი რა მართლა.
-თუ ასე ძალიან გინდა ზღვაზე მაშინ დამპირდი რომ წყალში ძალიან დიდხანს არ შეხვალ და კიდევ იმისათვის რომ ბავშვმა არ იმოძრაოს სპეციალური კორსეტის მაგგვარი რამ არსებობს რომელსაც ვიყიდით და მუცელზე გაიკეთებ ასე უფრო დაცული იქნება ბავშვი. მუცელზე არ დაწვები და ძალიან ბევრს არ ივლი.
-აჰა კარგი. იცი რა მაინტერესებს?
-გისმენ.
-ერთ ღამეში როგორ მოვახერხე დაფეხმძიმება?
-ზოგიერთი ქალი ადვილად ფეხმძიმდება, ზოგი რთულად, ზოგი კი საერთოდ ვერ ფეხმძიმდება. შენ პირველ კატეკორიას მიეკუთვნები ანუ ძალიან ადვილად ფეხმძიმდები.
-ახლა გასაგებია. კარგი წამოდი ის რაღაც კორსეტი ვიყიდოთ.
-წამო.
ჩუმად გავიპარეთ სახლიდან და აფთიაქში მივედით ის კორსეტი ვიყიდეთ და უკან მალე დავბრუნდით. სახლში რომ შევედით იკაც ამდგარიყო ,უკვე ექვსი იყო მაღლა ავედი უცბად ჩავიცვი სარაფანი კორსეტიც გავიკეთე და ქვემოთ ჩავედი ბარგი სანდრომ ჩამომიტანა.
-წავედით.
-წავედით.
მალე ხუთივე მანქანაში ვისხედით დდა ქობულეთში მივდიოდით იქ მყუდრო სასტუმრო გვიცდიდა ასევე ულამაზესი მაგრამ არცთუ ისე სუფთა ზღვა და ბევრი გართობა. ოთხ საათიანი მგზავრობის შემდეგ მიცაღწიეთ დანიშნულების ადგილს. სასტუმროში მიცლვედით და ნომრები დავჯავშნეთ,მაგრამ ერთი პრობლემა იყო ოთხს ოთახი ქვქონდა ანდრიას კი ოთახი არ შეხვდა რადგან ყველა ოთახი დაკავებული იყო. ბიჭებმა მასთან ერთად ერთ ოთახში ყოფნაზე უარი განაცხადეს და მომიწია მისთვის გამეყო ჩემი ოთახი. არა კი გამიხარდა,მაგრამ ჩემი კორსეტი რომ ენახა მერე რა მეთქვა? ან გულის რევაზე რა მეთქვა ოხ ეს პრობლემები რაა უფ. ოთახში შევწდით თუ არა ეგრევე საწოლში შევძვერი და ცოტახანს წავუძინე. სამ საათამდე მეძინა. უფრო დიდხანს დავიძინებდი ანდრიას რომ არ ეხმაურა.
-რა დაგიშავე ასეთი რომ ძილს არ მაცდი.
-შენი ჩემოდანი ფეხებში დგას და რა ვქნა ვერ დავინახე ხოდა ფეხი წამოვკარი და აი შენც ხედავ რომ ძირს ვგდუვარ და დახმარება მჭირდება.
-ადგომაში მოგეხმარო?
-ხო.
ავდექი და ადგომაში დავეხმარე ამ ბოთეს წაქცევისას კოჭი უტკენია,მაგრამ როგორც სანდრომ თქვა სერიოზული არაფერია ყინულები უშველიდა. მეც ნომერში ყინულების პაკეტი ამოვატანინე მომსახურე პერსონალს და ანდრიას ფეხზე დავადე.
-აუუ ცივია.
-არაუშავს სამაგიეროდ გიშველის.
-რომ ვერ მიშველოს.
-გიშველის ვახ.
-კარგი ხო. იმედია მარტო არ დამტოვებ.
-არა.
-კარგი რა გავაკეთოთ?
-რამეს ვუყუროთ თორე მთელი დღე დებილივით ვერ ვიჯდები გავაფრენ.
-კარგი და რას ვუყუროთ?
-მულტფილმს.
-ჯერ კიდევ ვერ გაიზარდე?
-რა ვქნა მიყვარს მულტფილმებიც.
-კარგი ხო და რას ვუყუროთ?
-ზოოტოპიას.
-კარგი.
მასთან ახლოს მივედი და გვერძე მივუწექი. მივეხუტე სხეულზე,თავი მკერდზე დავადე და მულტფილმის ყურება დავიწყეთ. მალე მომშივდა და წამოვხტი საწოლიდან ანდრიას დაეძინა და ჩემს წამოხტომაზე შეშინებულმა გაახილა თვალები.
-რა?
-რას წამოხტი?
-მშია. შენც ხო შეჭამ.
-შენ შეგჭამ.
-ო მე მართლა გკითხე!
-ჰმ... რას და ნაყინს და წვენს დავლევ.
-კაი.
ტელეფონით შეკვეთა მივეცით და ზუსტად ხუთ წუთში მოგვიტანეს ყველაფერი.მულტფილმის ყურება გავაგრძელეთ . ისეთი საყვარელია როცა მემაიმუნება ხოლმე რომ აი არ ვიცი ახლაც რომ მიყურებს ტანში ჟრუანტელი მივლის და მისი ეს გამოხედვა მაგიჟებს. თან მაბრაზებს.
-შეწყვიტე!
-რა? რამე დავაშავე?
-კი დებილივით მიყურებ მეკიდევ ნერვები მეშლება
-კაი აღარ შემოგხედავ და ბევრს ნუ ჭამ.
-აი ზუსტად შენ დაგეკითხები რამდენი უნდა ვჭამო რაა.
-ხო თორემ გასუქდები იმდენს ჭამ.
-მინდა და ვჭამ. ახლა თქვენის ნებართვით ყურებას გავაგრძელებ.
-კაი
მულტფილმი მალე დამთავრდა მე ვერ ვისვენებდი საწოლში ავდექი და აივანზე გავედი. იქვე ფუმფულა სკამი იდგა ჩამოვჯექი და მუცელს ფერება დავუწყე. თან ვფიქრობდი ანდრიასთვის როდის მეთქვა. ყცებ ტელეფონი აწკრიალდა ოთახში გიჟივით შევვარდი და ტელეფონთან ერთად გავედი გარეთ. სმს გავხსენი უცხო ნომრიდან იყო გამოგზავნილი. " დატკბი ამ რამოდენიმე დღით მეტხანს სიცოცხლე მაინც არ გიწერია" ეს რომ წავიკითხე მაშინვე მივხვდი,რომ ამ სმსის ადრესატი გორბაჩოვი იყო. ორ წამში ახალი შეტყობინება მომივიდა იმავე ნომრიდან " ხო დამავიწყდა მომეწერა დაემშვიდობე შენს ძამიკოს და კაცს რომელიც გიყვარს მალე ისინიც უკან მოგყვებიან!" ღმერთო ჩემო ის ამას ვერ გააკეთებს რამე უნდა მოვიფიქრო. არ მინდა ანდრია და სანდრო ჩემს გამო საფრთხეში ჩავარდნენ. მაგრამ სანდროზე საიდან გაიგო?შიშისგან ვეღარ ვაზროვნებდი. მეშინოდა რომ გორბაჩოვი ჩემს ორ საყვარელ კაცს მოკლავდა. გული მისკდებოდა იმის გაფიქრებაზე რომ მას შეუძლია ანდრიას და სანდროს მოკვლა. აივანს ვეყრდნობოდი და შორს ვიყირებოდი უცებ წელზე ვიღაცის ხელები რომ ვიგრძენი . შეშინებული შევბრუნდი და ხელში ანდრია რომ შემრჩა ამივისუნთქე. ახლოს იდგა მე კი უფრო მივუახლოვდი და ჩავეხუტე. ძალიან მაგრად ჩავეხუტე. ავტირდი ცხარე ცრემლით ვტიროდი მეშინოდა. მეშინოდა ანდრიას დაკარგვის.
-მია რატომ ტირი?
-მე...მე...
სიტყვებს თავს ვერ ვაბამდი ნერვიულობისგან კი გონება დავკარგე. როცა გამივფხიზლდი საწოლზე ვიწექი ანდრია იყო მოხუტებული ჩემზე და მაგრად ვყავდი დაჭერილი. საათს რომ შევხედე ღამის ორი საათი იყო აღარ ავდექი. ანდრიასკენ გადავბრუნდი და ჩავეხუტე. მთელი ღამე ანდრიაზე და ბავშვზე ვფიქრობდი რა მექნა არ ვიცოდი,მაგრამ ერთი ცხადი იყო ანდრიასთვის უნდა მეთქვა ბავშვის ამბავი,მაგრამ ამას ახლავე ვერ ვიზამდი. ჩემს თავს დილით რომ გა იღვიძე მარტო ვიყავი ოთახში. ისევ ცუდი გრძნობა და ისევ საააბაზანო. ოოოო როგორ ვერ ვიტან ამ პერიოდს რააა. ან შენ რაღა დაგემართა დედიკო რომ ყოველი დილა ამ შეგრძნებით იწყება. მალევე დავბრუნდი უკან და ოთახში სანდრო დამხვდა.
-მია როგორ ხარ?
-კარგად ვარ. შენ
-კარგად. რას აპირებ როდის ეტყვი?
-თბილისში რომ დავბრუნდებით.
-იცოდე რაც უფრო დიდხანს დაუმალავ მითუფრო დიდ ზიანს აყენებ მასაც და შენს თავსაც.
-პირობას გაძლევ ამ ოთხი დღეს არ გადავაცილებ რომ ჩავალთ უეჭველი ვეტყვი.
-კარგი.
შუბლზე მაკოცა და ოთახიდან გავიდა. მალე მოვწესრიგდი მოკლე თეთრი სარაფანი ჩავიცვი კორსეტი თუ რაღაც ხელახლა გავიკეთე და გარეთ გავედი ბიჭებთან.
-არ წავიდეთ?-ლაშა
-სად მივდივართ?-მე
-პლიაჟზე.-იკა
-აუუ მოიცადეთ რა საცურაო კოსტუმს ჩავიცვამ და მოვალ. ორ წუთში აქ ვარ.-მე
-მიდი.-ანდრია.
მაღლა ავედი და მთლიანი საცურაო კოსტიუმი ჩავიცვი ამჯერად კი კაბის ნაცვლად შარფი მოვიხვიე წელზე რომ უკანალი დაეფარა დიდი საზღვაო ჩანთა ავიღე საჭირო ნივთები ჩავაწყვე და ქვემოთ ჩავედი.
-წავიდეთ!
ომახიანად შემოვძახე. დიდი მანძილის გავლა არ დაგვჭირდა მალევე მივედით და ბიჭები ეგრევე ზღვისკენ გაცვივდნენ,მე შეზლონი ავიღე და ზედ ტილო დავაფინე,შემდეგ მოვკალათდი შეზლონზე ყურსასმენები მივირგე და მზეს მივეფიცხე. მალე სანდრო მომიჯდა.
-აბა დედიკო თავს როგორ გრძნობს?
-აუ ნუ მიღუტუნებ მეც და ბავშვიც ცუდად ვრეაგირებთ! კარგად არის დილის მერე უკეთ ვარ. აღარ მაწუხებს ცუდი შეგრძნება.
-გულის რევას ცუდ შეგრძნებას რატომ ეძახი?
-რავი ეგ სახელი არ მომწონს და მაგიტომ.
-ააა.
-სანდრო რაღაც უნდა გთხოვო.
-გისმენ ჯერჯერობით მრავლობითში არ მომმართო და დედიკოც არ დამიძახო გთხოვ ნუ მანამ მაინც სანამ ანდრიას არ ვეტყვი.
-კაი ცქნაფუ.
მალე ანდრიაც შემოგვიერთდა.
-მია წამოდი .
--სად?
-წყალში.
-არ მინდა.
მაგრამ ვინ მომისმინა რო მოვიდა ხელში ამიტაცა და წბლყლისკენ გაიქცა მე კიდევ ბუზღუნი დავიწყე და ყველანაირი სიტყვა ვუთხარი მაგრამ ცუდი არა სულ გველო დეგენერატო და ეგეთები ვეძახე. მალე წყალში ამივყავი თავი საკმაოდ ღრმად ვიყავით შესულები ანდრიას წყალი მხრებამდე სწვდებოდა.
-იცოდე არ დამსვა თორემ გავაფრენ
-რატომ?
-არ მიყვარს ასე ღრმად წყალში შესვლა მეშინია რამე არ იყოს წყალში ან კიდევ არ ჩავყირყმელავდე და ტალღებმა რომ გამიტაცონ. არ დამსვა გაფრთხილებ.
-არ მივცემ არავის იმის უფლებას რომ შენ გავნოს
-ეგეთი დარწმუნებილი ნუ იქნები გორბაჩოვზე რას იტყვი? მისგან ვერ დამიცავ.
-დაგიცავ იმ ნაბ......ს ჩემი ხელით მოვკლავ.
-არა ეგ მე უნდა გავაკეთო.
-არა არა და არა მე მინდა მაგის გაკეთება.
-ოოო მე უნდა გავაკეთო თქო მაშინ მითხარი არსებობს გზა რომ გადაგარწმუნო?
-კი.
-მითხარი.
-მმმმ.... კოცნა
-არა.
-კი.
ხელი გამიშვა,მაგრამ მე წელზე შემოვხვიე ფეხები ხელები კისერზე მივაბჯინე და მაგრად მივეკარი სხეულზე. მან კი დრო იხელთა და მაკოცა.
საშინელი შეგრძნება დამეუფლა პირველად არ მესიამოვნა მისი კოცნა და თავი გავწიე.
-გამიყვანე წყლიდან გთხოვ.
-კარგი!
აშკარად არ მოეწონა ჩემი ეს საქციელი,მაგრამ ხმა არ ამოუღია. ნაპირზე მალევწ გამიყვანა და იქ წარბებ შეკრული სანდრო დამხვდა აი სად დამერხა.
-მია ორი წუთით მოდი.
-გისმენ.
-ეხა არ მითხრა კორსეტიც დასველდაო.
-აუუ დასველდა.
-ოხხხ... ახლა მოგიწევს სახლში წასვლა გამოცვლა და წელზე შარფის მოხვევა აბა ეგ კორსეტი დაასველე და.
-კაი წავალ და ანდრიას რა ვუთხრა?
-ჩვენც წამოვალთ და ბარემ ვჭამოთ. მერე ბათუმში გავისეირნოთ.
-კაი.
ბიჭებსაც გავუზიარეთ ეს აზრი ყველას მოეწონა და სახლში წავედით. მე გამივიცვალე შორტები ამივიცვი ზემოდან თხელი მაიკა ჩავიჩვი და მაიკის შიგნიდან შარფი მოვიხვიე. მალე ანდრიაც გამივიდა აბაზანიდან. ხმას არ მცემდა რატომ ვერ ვხვდებოდი.
-ანდრია გამებუტე?
-კი.
-რატომ? თავი რომ გავწიე?
-ხო.
-სულელო. როგორ გამოვისყიდო დანაშაული?
ხმა არ გამცა მოვიდა და ისევ მაკოცა. გამაგიჟებს ეს ბიჭი მე. მისი ეს ქცევები მაგიჟებს ყველაზე ცუდი კი ისა რომ არ მეუბნება. არ მეუბნება,რომ ვუყვარვარ. სწორედ ამიტომ არ ვეუბნები ბავშვზე მაგრამ არის სხვა მიზეზებიც რის გამოც არ ვუთხარი მეშინია რომ მიმატოვებს ან აბორტის გაკეთება რომ მთხოვოს ვე გავაკეთებ ეს ბავშვი უკვე ძალიან მიყვარს. კარებზა დააკაკუნეს და ანდრიამაც უცებ გადაიცვა მაიკა და ვითომ არაფერი ისეთი სახე მიიღო.
-წავედით?-იკა.
-კი-ანდრია.
მთელი საღამო ბათუმის ბულვარში ვსეირნობდით. ტელეფონზე სმსი ისევ მომივიდა და ეს ისევ გორბაჩოვი იყო.
"ბოლო გასეირნება და ბოლო გართობა."
ხელები ამიკანკალდა ნერვიულობისგან. დარწმუნებული ვარ მითვალთვალებს თორემ ამდენს ვერ გაიგებდა ჩემზე. ჩემი ეს რეფლექსი ანდრიას თვალთახედვას არ გამორჩენია.
-მია რა მოხდა?
-აი ნახე.
ტელეფონი გავუწოდე და სმსი წავაკითხე. შევატყვე როგორ დაებერა ძარღვები სიბრაზისგან.
-ანდრია დაწყნარდი.
-მაშინ დავწყნარდები როცა მას მოვკლავ.
-მასაც ეს უნდა
-რა უნდა სიკვდილი?
-არა მას შენი ჩემი და სანდროს გაბრაზება უნდა დაფარული ნომრიდან სმსებს იმიტომ არ გზავნის რომ უნდა ვიპოვოთ რათა თავისი გეგმა განახორციოლოს! ჩვენ ჩვენი თამაში უნდა წამოვიწყოთ.
-კარგი. სახლში წავიდეთ და ბიჭებთან ერთად დავიწყოთ გეგმის შედგენა.
-კარგი მაგრამ რაც შეიძლსბა ფრთხილად უნდა ვიყოთ. დარწმუნებული ვარ რომ მისი რომელიმე კაცი გვითვალთვალებს.
სახლში მივედით ყველა ჩემს და ანდრიას ოთახში შემოვიდა და გეგმის შედგენა დავიწყეთ.....


ბოდიში რომ დავაგვიანე. აბა შემიფასეთ.