უკვე აღარ ვიცი რა გავაკეთო. სად წავიდე. ყველამ დამტოვა, ყველამ დამივიწყა, სიყვარულმაც მიმატოვა. დავრჩი მარტო ბედი იმედზე. მაგრამ როგორც ჩანს ეს არაა საკმარისი ჩემს დასატანჯად. გავიდა დროო გავიდა ლანის წასვლიდან 1 წელი და 6 თვე. ვიცი რომ არ დაბრუნდება მაგრამ გული არ ისვენებს მაინც ველოდები. ვგრდძნობ, რომ ჩემი ბიჭი ახლოსაა მაგრამ მას ვერსად ვერ ვხედავ და ეს მკლავს, მანადგურებს, მახრჩობს.. ვერ ვხვდები რა მემართება... როდესაც ლანი ცოცხალი იყო ყოველთვის ვგრძნობდი მის სიახლოვეს.. თავისუფლად დავდიოდი ყველგან რადგან ვიცოდი როგორც კი გამიჭირდებოდა ის იქ გაჩნდებოდა.. მოკლედ გავიდაა დრო მალე ნოემბერი დადგება და მეც 1წლით დიდი გოგო გავხდები ... საცხოვრებელი ადგილი ახალი შეცვლილი მქონდა როდესაც სრულიად შემთხვევით ფანჯარაში დავინახე ლანის საძმაკაცო. მართალია ისინი იმავე ბინაში ცხოვრობენ რომელშიც მე მაგრამ ეს ბიჭები აქ არასოდეს არ აბირჟავებენ.. ოო ღმერთო არაა.. ისევ ის შეგრძნება, ისევ ის ხმაა, არაა არა არაა ეს სიმართლე არ იქნება.. შეუძლებელია სიმართლე იყოოს. ის ხომ მოკვდაა, კი მაგრამ როგოორ?! ეხლა რა უნდა გავაკეთოო ლანი დაბრუნდაა მასთან მხოლოდ 2 ნაბიჯი მაშორებს.. რა ჯანდაბა გავაკეთოო? გავიდეე და ვნახოო? კიდევ ერთხელ შევიგრძნო იმ ტუჩების გემო რომელიც ასე მენატრებოდაა? არაა არაა მე ამას არ გავაკეთებ მან ხომ მომატყუა, სიკვდილი გაითამაშა, მას რომ მოვნატრებოდი მე მომძებნიდა და არა მის საძმაკაცოს.. წავალ მხოლოდ ბიჭებს მივესალმები და ვსოო რაა... ოპაა, ზუსტად ეხლა ჩავუარე გვერდზე გულისცემააა ისეთია ლამის გადმოხტეეს საგულედან და გაიქცეს.. ნაბიჯს ავუჩქარე და წავედი მაღაზიაში ნაყინი თუ დამაწყნარებს ეხლა მხოლოდ.. ნეტავ არც გავსულიყავი მაინც დაველაპარაკეე გაირკვა რომ ვიღაც გამეკაიფა იმ წერილით. 1 თვეა დაბრუნდა და მეძებს თურმე.. მოკლედ აღარ დავიწყებ იმის მოყოლას რაც ჯარის პერიოდში მომხდარა.. გადის დრო ჩვენ შევრიგდიით. უბრალოდ არ შემეძლო მასთან ასე შორს და ამავდროულად ასე ახლოს ყოფნა... ისევ ერთად ვართ ისევ ისე ბედნიერებიი.. მაგრამ როგორც ჩანს მას მხოლოდ ეს არ ყოფნიდააა.. ერთ დღესაც სალოს მიწერა რომ უნდოდა ჩემთვის ეთქვა მათი სიყვარულის შესახებ. ამის გამო ორივესთან ვიჩხუბე. მერე გაირკვა რომ თურმე იცოდა სალოს ტელე მე რომ მქონდა და გამეშაყირა.. ესეც ვაპატიე მაგრამ ვიცოდი ეს ურთიერთობა მალე დამთავრდებოდა... ამ დროს უკვე კოლეჯში ვსწავლობდი, მთელი ყურადღება სწავლაზე მქონდა გადატანილიი როდესაც შემთხვევით გავიცანი ბიჭი, შავგრრმანი ჩემზე ოდნავ მაღალი მუქი ყავისფერი თვალებით ზღარბივით თმებით :D გარეგნობით თურქს გავს მაგრამ პირადობა როდესაც ვნახე გავიგე რომ ქართველია.. მასთან და-ძმობის მეტი არაფერი მინდოდა, ძალიან ვენდობი უკვე დიდიხანი არაა რაც მიცნობს და უკვე ჩემზე ყველაფერი იცის.. 3 რომ ვნახე მითხრა რომ ვუყვარვარ არა როგორც დაა არამედ როგორც გოგო, არც მე ვიყავი გულგრილი მასთან მაგრამ კატეგორიულად გამოვუცადე რომ ან გააგრძელებდა ჩემთან მეგობრობას ან საერთოდ გაქრებოდა ჩემი ცხოვრებიდაან.. შემეძლო მეთქვა რომ მეც ძმაზე მეტად მიყვარდა მაგრამ მინდოდა დავრწმუნებულიყავი მის გრძნობებში.. ეს მალე მოხდაა უკვე ერთად ვართ.. მაგრამ მისი გაშვებაც მომიწევს მგონი რადგან თურქეთში ცხოვრობს. არაუშავს თუ წასვლა უნდა წავიდეს... მალე ახალი წელიაა :D :D :D :D 2015 დგება... დღეს უკვე 30 დეკემბერია. ცჰემს სიხარულს ველაპარაკე ეხლა დაა მითხრა რომ ხვალე გამომივლის და უნდაა გავიპააროოოოოთ.. 31 დეკემბერიი გავიპარეთ ყველაფერმა კარგად ჩაიარა. უკვე თურქეთში ვარ აქ დედამთილი მყავს ძალიაან კარგიი ქალიააა როგორც შვილი ისე მიმიღო.. გადიის დროო ნელნელა ვეგუები ცოლლის როლს.. მალეე ჩემი ქმრის დაბადების დღეაა მინდა რაღააც განსაკუთრებული ვაჩუქოო.. ვერაფერი მოვიფიქრე ამიტოომ ვცადეე და ტესტიი გავიკეთეე დაა აი საჩუქარიიც ის მალე მამა გახდებაა.. ზუსტად 00:00 გავაგვიძე დაა მივულოცე ვეგარ მოვითმინე და ვუთხარიი რომ ორსულად ვიყავი მაგრამ აზრზე ვერ მოვიდაა და გადაბრუნდა ძილი გააგრძელა ოხ ეს კაცებიი რაა... მოკლეედ ასე თუ ისე გავიდა ცხრა თვეე და ბიჭი შეგვეძინა... ........................................................................მეგობრებოო ესაა ის რისი თქმაც მინდოდაა მადლობა რომ კითხულობდით..