თავზე ისე დაათენდა თავი არ აუწევია,თვალი ჰქონდა გაშეშებული ჭერზე და ათას რაღაცაზე ფიქრობდა,ერთმანეთში ისე მძლავრად იყო ფიქრები ახლართული გეგონებოდა ლაბირინთში მოხვდიო,მართლაც ხომ ასეა,ზოგადად ცხოვრება ხომ ქაოსი და ლაბირინთია. მშვიდობიანი დილა გათენდა და მზის სხივებმა კატოს თავისი ცვლის დასრულების შესახებ ამცნო,ნელა წამოდგა,თმები შეისწორა,მაკიაჟი განიახლა და ხალათიც მოიცილა,ის იყო უნდა გასულიყო,როდესაც კაბინეტში ყავით ხელში თეკლა და გიგა შემოვიდნენ,ორივე მხიარულ ნოტაზე იყო

-მარჯვენა ფეხით ადექით?-გაეღიმა მათ მხიარულებაზე და თეკლას ყავა გამოართვა,დააგემოვნა და დაქალს შეუქო წინდახედულება- მმ,ყოველთვის იცი რა მჭირდება
-დიახ,ქალბატონო,დღეს ორივე თავისუფლები ხართ არა?-გიგა და კატოს მიმართა თეკლამ
-დია,თან გადავწყვიტე ლუკას დახმარებაზე უარი არ მეთქვა-უხერხულად შეიშმუშნა,როდესაც გიგას დაჭიმული ძარღვები შენიშნა ყელზე
-კარგი აზრია-კვერი დაუკრა თეკლამ და მანაც კატოს მსგავსად გიგას გადახედა
-რა? რას მიყურებთ?-ამოილაპარაკა დაბნეულმა გიგა
-არაფერი,შენი აზრიც გვაინტერესებს
-ჩემი აზრი შენ ძალიან კარგად იცი,კატო,მაგრამ როგორც გირჩევნია ისე გააკეთე
-მადლობა რომ გვერდით მიდგახართ
-მეგობრები სწორედ ამიტომ არსებობს,კატო.-თეკლამ გაუღიმა და მოეხვია
-კარგი,რომელი გამომყვებით? გურამი უნდა მოვიყვანო ისევ,ანალიზები მჭირდება,დაზუსტებთ მინდა ვიცოდე რამე პრობლემას ხომ არ შეუქმნის სვანეთში მოგზაურობა მას და ჰაერის გამოცვლა
-კარგი,მაშინ თეკლა წაიყოლე,მე კიდევ აქ დავრჩები დროებით-ლოყაზე მსუბუქად აკოცა მამაკაცმა,თეკლა და კატოც მაშინვე მოეგნენ გონს და კაბინეტი დატოვეს

-კატო,ნახეე?-ლაპარაკი მაშინვე წამოიწყო თეკლამ,როგორცკი მანქანაში ჩაჯდნენ
-ვნახე,თეკლა...
-მერე ასე მშვიდად როგორ ხაარ?-გულწრფელად გაიკვირვა თეკლამ
-არ ვიცი,თითქოს რაღაც მაკავებს,შიში,შიში იმისა რომ ერთ დღეს გიგა მეც დამტოვებს,ისევე როგორც თამუნა დატოვა
-თამუნასთან ხომ არც არასდროს ყოფილა
-რეალურად არ ყოფილა მასთან,მაგრამ მან რომ სიყვარული იცოდეს თამუნასთვის ბოლომდე იბრძოლებდა,მე კიდევ მეშინია,რომ ძლიერი არ აღმოჩნდება ჩვენი ურთიერთობა და იმედები გამიცრუვდება
-კარგი,კარგი,ერთ დღეს აუცილებლად უნდა მოვაწყოთ გულახდილი საღამო ბევრ წითელ ღვინოსთან ერთად-ხელები ასწია გოგონამ
-კარგი,თანახმა ვარ,სვანეთში, იმედია წამოხვალ არა?- ალმაცერად გადახედა კატომ გოგონას
-ნატა მომკლავს
-ოჰ,კარგი რააა,ძალიან გთხოვ-საწყალი თვალებით გადახედა მეგობარს
-ჯანდაბა,ნუ მიყურებ ასეთი თვალებით,მოვდივარ-გახარებულმა და აჟიტირებულმა კატომ ტაში შემოკრა და კინაღამ მოსახვევიდან გამოსულ მანქანას შეასკდა,ეგრევე გადააყენა მანქანა და მძღოლთან გადავიდა შესამოწმებლად კარგად იყო თუ არა,აბა გამოიცანით ვინ იყო მძღოლი? დიახ,დიახ თვით ლუკა,მამაკაცი მზად იყო ჩხუბისთვის,მაგრამ როდესაც კატო დაინახა ეგრევე დადუმდა

-კინაღამ მომკალი-მხოლოდ მსუბუქად წაკბინა
-არაუშავს-მხრები აიჩეჩა გოგონამ-მთავარია ცოცხალი და საღსალამათი ხარ, კინაღამ არ ითვლება-თვალი ეშმაკურად ჩაუკრა და თავისი მანქანისკენ გაემართა,გზაზე დააწია მამაკაცმა სიტყვა
-მსუბუქი ამნეზია მაქვს ვგონებ,გოგონავ,საიდანღაც მეცნობით,ვინ ხართ?-ნაზად შეტრიალდა კატო უკან
-მეორედ შემიძლია გავიმეორო იგივე ცდა,გამიგია იგივე სტრესით შესაძლოა პაციენტმა მეხსიერება აღიდგინოსო- კვლავ ირონიულად გაუღიმა მამაკაცს და ახლა ნამდვლად ჩაჯდა მანქანაში

-ეს რა იყოო?-სახის სიწითლე ეცადა დაცვარული ხელისგულებით დაემალა
-არა,მართლა რა იყო?-ამოიკრუსუნა თეკლამ-როგორ ტეხავს რომ ცოლი ჰყაავს
-არ არსებობს,ცოლი,საცოლე,ნომერი,ღმერთო ჩემო,მისი ნომერი არ ვიცი ,არადა ამაღამ გურამს უნდა გავაცნო-ამოიგმინა სასოწარკვეთილმა
-სწრაფად გაეკიდე,არ დაკარგო-მითითება მისცა თეკლამ და კატოც დაჰყვა. ლუკამ როდესაც შენიშნა კატოს დევნა მანაც უმატა სიჩქარეს,თან ისეთ მანევრებს აკეთებდა რომ მხოლოდ გამოცდილი მძღოლი შესძლებდა ამ ყველაფრის შემდეგ მისი დევნის გაგრძელებას
-განზრახ აკეთებს,თეკლა,აზრობ?-ამოილაპარაკა გაბრაზებულმა
-დამშვიდდი და გზა განაგრძე
-მოვკლავ-კატო დაწინაურდა როგორც იქნა,იმით ისარგებლა რომ ირგვლივ არათუ მანქანები არამედ სულიერიც არ იყო და ლუკას გზა გადაუჭრა,სწრაფად ჩამმოხტა მანქანიდან და წინ გადაუდგა,ლუკა სიცილით გადმოვიდა მანქანიდან

-ველური პანტერა-ხარხარს არ წყვეტდა მააკაცი,მერე უცებ დასერიოზულდა-მოიცა,ჩემს მოტაცებას აპირებ?-კატოოს დაბნეულ და სიბრაზისგან აწითლებულ სახეზე კვლავ ახარარდა მამაკაცი და ეს გაშეშებული, ფაიფურის თოჯინას მსგავსად მდგარი გოგონა გულში ჩაიკრა,კატო ერთხანს გატრუნული იდგა მამაკაცის მკლავებში და ღრმად ისუნთქავდა შანელის ბლუს სურნელს,მალევე მოეგო გონს და სწრაფად,არც მეტი არც ნაკლები პანტერას მსგავსად გახტა განზე
-როგორ ბედავ?-დაიღრინა-როგორ ბედავ და დამცინი?
-აი ისიც,ველური პანტერა დაბრუნდა-კვლავ ახარხარდა მამააკცი
-უტიფარი-ჩაიდუდღუნა თავისთვის
-მესმიის-კვლავ სიცილით მიმართა გოგონას,მერე კი დასერიოზულდა- რისთვის ამედევნე?
-შენი ნომერი მინდოდა-ერთხანს დადუმდა კატო,აშკარად დაბნეული ჩანდა მამაკაცის უეცარი ცვლიებით მერე კვლავ განაგრძო- ამაღამ უნდა მოხვიდე ჩემთან და დეტალებს მოგწერდი-მხრები აიჩეჩა გოგონამ
-ახლა მითხარი მისამართი და საათი,მოვალ ნუ ღელავ არ მოგატყუებ-გაუღიმა მამაკაცმა,გოგონამაც ყველაფერი ჩამოუყალიბა და მანქანაში ჩაჯდა

-რატომ არ მიმართლებს მამაკაცებში?-ამოიგმინა და თეკლას გადახედა,რომელიც ტელეფონში მთელი არსებით ჩაძირულიყო-ჰეი,აქ ხარ?-ხელი აუფრიალა თეკლას
-საოცარი წყვილი ხართ მთელ ქიფტიურ წყვილებს შორის-მათი ფოტოკოლაჟი აუფრიალა წინ,რომელიც სულ ახლახანს გაეკეთებინა წუთების წინ გადაღებული ფოტოებით
-ცოლიანია,თეკლა, ცო-ლი-ა-ნი- დაუმარცვლა გოგონას და მანქანა დაძრა
-ცოლს ეშველება-ისე დაამუხრუჭა კატომ მანქანა ლამის წინა მინას შეასკდა თეკლა- ვხუმრე გოგო,შენ დაწყობილი თუ ხარ- ამოიჩურჩულა და ეშმაკურად გაუცინა თვალებანთებულ დაქალს
-არ ხარ შენ დაწყობილი! -დაიღრინა კატომ და მანქანა კვლავ გზის სავალ ნაწილზე გადაიყვანა


-გურამ,მოვედით,მზად ხარ?
-კი,ბაბუ,ზად ვარ,მაგრამ იქნებ დაგესვენა?
-არა,ბა,დღეს ლუკას გაგაცნობ,ისედაც ბევრი საქმე გვაქვს საღამოსთვის
-ესე იგი,ლუკა ჰქვია არაა? ანუ თანახმაა სვანეთში წამოსვლაზე?
-კი,ბაბუ,თანახმაა-გაუღიმა მოხუცს და კარებში გაატარა
-როგორი ბედნიერი ვარ რომ იცოდე,შენ რომ ასეთ ბედნიერს გხედავ-თმაზე მოუსვა მოხუცმა გოგონას ხელი და გაუღიმა-ადგილზე გაიყინა კატო,საშინლად ეტკინა მთელი ორგანიზმი,ისიც კი სტკიოდა რომ სუნთქავდა და საერთოდაც რომ ფეთქავდა გული,საპასუხოდ გურამს გაუღიმა და მანქანა დაძრა. გზაში ტიტინებდნენ თეკლა და გურამი,თუმცა მათთვის ყურადღება არ მიუქცევია,ფიქრებში დატრიალებდა,არც უკითხავს ლუკასთვის რა საჭმელი უყვარდა,ფიქრობდა აჯობებდა ეკითხა,იმას მოუმზადებდა რაც მისთვის იყო საყვარელი,თავის ფიქრებზე თვითონვე გაბრაზდა და თავი გააქნია,გაიფიქრა რომ საერთოდაც არ იყო საჭირო მოემზადებინა ის რაც მამაკაცს უყვარდა და ზოგადად საერთოდ არ იყო საჭირო მასთან დაახლოვება,ბოლოს და ბოლოს ხომ ცოლიანი მამაკაცია,კატო კი არაფრის დიდებით არ "შეაცდენს" სხვის ქმარს,სხვის საკუთრებას...

-მოვედიით-გაუღიმა მეგობარს და ბაბუას და მანქანიდან გადმოვიდა,კიდევ ერთხელ გაუშუქეს გურამს ფილტვები,წყლის რაოდენობა აშკარად იმატებდა,ბოლოს ნანამ გვერდით გაიყვანა გოგონა

-კატო,ძალიან ვწუხვარ,მაგრამ ფილტვებში სითხე ძალიან სწრაფად იმატებს,რა ნემსებსაც ვუკეთებდით მეგონა პლევრაში სითხეს გაანახევრებდა მაინც და რაღაც დროით შეძლებდა მშვიდად ყოფნას,მაგრამ აზრი არ აქვს ამ ნემსების გაკეთებას,ყველაზე დიდი ორი კვირა თუ გაძლო,ძალიან ვწუხვარ..-ამოიგმინა ნანამ და ატირებული გოგონა გულში ჩაიკრა
-ნანა,არ შემიძლია,ვერ ვფიქრობ იმაზე რომ ერთ დღესაც გურამი დამტოვებს,დამტოვებს და თავისი ცისფერი თვალებით აღარასდროს შემომხედავს
-თავი ხელში უნდ ააიყვანო,კატო,გურამს არ დაანახო შენი ცრემლები,ისედაც დამძიმებულია,ჩემ გაფრთხილებას არ უნდა საჭიროებდე
-ვიცი,ნანა,მაგრამ იმდენად რთულია ჩემთვის...
-ვიცი,ჩემო გოგონა,ვიცი და ძალიან ვწუხვარ
-ნანა,ხომ შეიძლება სვანეთში გადავიყვანოთ?
-შეიძლება,კატო,მაგრამ ეცაე კარგად კვებო,ძალიან სუსტდება,მართალია ამ დაავადებამ იცის დასუსტება,მაგრამ დააძალე,რომ ძალიან არ გახდეს...
-კარგი,ნანა,მადლობა ყველაფრისთვის,ხვალ გამოვალ სამსახურში და ერთ თვიან დეკრეტულს დავწერ.
-კარგი,ჩემო გოგონა,უფალი გფარავდეთ-მოეხვია შვილის ტოლ გოგონას და ცრემლები მოწმინდა. კატომ თავი ხელში აიყვანა და იმ წუთის შემოსულ გურამს გაუღიმა,ჩანთა აიღო და კლინიკა დატოვეს

-რაო,ნანიკომ,შეიძლებაო სვანეთში წასვლაო?
-თუ ბევრს შეჭამს კიო-დატუქსა ბაბუა-შენ რა რასაც გიტოვებდი ყრიდი?-გაბრაზებულმა გადახედა მოხუცს
-არ მქონდა მადა და რა მექნა?-დატუქსული ბავშვის ტონით ამოილაპარაკა გურამმა
-გურამ,ასე არ შეიძლება,კარგი რაა,რატომ მატყუებდი,გეთქვა რაც გინდოდა და იმას გაგიკეთებდი,ხომ იცი რომ შენთვის კვება ძალიან მნიშვნელოვანია ახლა!
-ეკატერინა,შვილო,მისმინე,რაც უფალმა დაგიწესა იმას ვერ გასცდები ხომ იცი არა? "ვერ დაიჭირავს სიკვდილზა გზა ვიწრო,ვერცა კლდოვანი" დაწერა თავის დროზე შოთამ და არ გჯერად არავის,ბაბუ,უნდა შეეგუო ამ აზრს!
-გურამ,იცოდე არ გაგაცნობ ლუკას-დაემუქრა მამაკაცს
-კარგი,შევჭამ,შევჭამ
-კარგი,მაშინ მე და თეკლა პროდუქტებს ვიყიდით ამ საღამოს შვიდზე მოვა ლუკა და თავის საყვარელ კერძებს დავახვედრებ
-მიდი,შვილო,მართალია ის ფრაზა, კაცის გულამდე გზა კუჭიდან რომ მიდის-დაარიგა შვილიშვილი და თვალი ჩაუკრა გურამმა,ღიმილით გადავიდა გოგონა მანქანიდან და თან თეკლაც გაიყოლა,ყველაფერი იყიდეს და დატვირთულები დაბრუნდნენ სახლში.

-მე ცოტას დავისვენებ,ბაბუ,ჩემს ოთახში ვიქნები და ერთი საათით ადრე გამაღვიძე,კარგი?
-კარგი,გურამ,არ გადაიღალო,დაისვენე-გაუღიმა ბაბუას და საქმის კეებას შეუდგნენ
-შენ რა,მართლა იცი რა უყვარს ლუკას?
-მეღადავები,თეკლა? აზრზე არ ვარ საერთოდ რა გვარისაა კაცი და ის მეცოდინება რა უყვარს?-გადაიკისკისა გოგონამ
-შენი დასერიოზულება როდის იქნება?-გაიკვირვა თეკლამ და უფრო ხმამაღლა გაცინებულ კატოს გადახედა გაკვირვებული თვალებით
-შენ რა,მაგას ჩემზე ამბობ თუ სარკეში იყურები?
-სადმე ხედავ სარკეს?
-აი,უკან მიიხედე-უკან გაიხედა თეკლამ და თვითონაც სიცილი აუტყდა მაცივარზე მიკრულ თავის ფოტოს რომ წააწყდა,ეს ბაკურიანში რომ იყვნენ წასულები მაშინ გადაუღო კატომ,გვერდით კატოს ფოტოც იყო გაკრული,გოგონები გაწამაწიაში იყვნენ,როდესაც კარზე ზარის ხმა გაისმა,კატომ საათს შეხედა და გაიკვირვა
-დავიჯერო ასეთი პუნქტუალურია,რომ შვიდის ნაცვლად ხუთზე მოვიდა?
-არამგონია,იქნებ გიგაა?
-აჰ,სულ დამავიწყდა,გიგას დავავალე წითელი ღვინის წამოღება-თავში იტკიცა ხელი და ნატკენი ადგილი მანჭვით დაიზელა-წავალ გავუღებ,თორემ გურამს გააღვიძებს-ფეხაკრეფით გაიქცა კარებისგენ და სწრაფად გადაატრიალა გასაღები- შემოდი გიგა,ოღონდ არ იხმაურო,გურამს სძინავს- ეჩურჩულებოდა მამაკაცს და თან მხრით წინ სწევდა,რათა სამზარეულოში შეეყვანა
-ამას თავი რამეზე ხომ არ მიურტყამს?-სერიოზულად იკითა გიგამ
-ზედმეტად შეიჭრა როლებში-ამოიდუდღუნა თეკლამ,რომელიც ნიგოზს ამუშავებდა ყბაში
-ეგ ბლენდერში უნდა დაამუშავო,თეკლა, და არა ყბაში-დატუქსა დაქალი კატომ და ნიგვზით სავსე ჯამი ხელიდან გამოსტაცა
-ისე ირჯები იმედია მოეწონება ლუკას,თორემ მე მეცოდება შენი ენერგია უკვე-აკისკისდა თეკლა და ბადრიჯანი გადმოატრიალა.
-ისე,გიგა,ვერ გავიგე ისე ვიყავი ჩემი პრობლემებით გართული,შენ და თამუნა აღარ ხვდებით ერთმანეთს?-გიგა შეიშმუშნა
-როდის ვხვდებოდით?
-ნუ რაღაც ურთიერთობა მაინც ხომ გქონდათ-ჩაეძია კატო
-ადრე იყო ეგ,დავიღალე მისი უყურადღებობით
-თუ ნამდვილად გიყვარდა ისე როგორც ამბობდი არ უნდ ადაგეთმო-თავისი თავისაც გაუკვირდა კატოს,რატომ მისცა იმ მამაკაცს ასეთი რჩევა,რომლის ხელში ჩაგდებაზეც ოცნებობდა?თეკლამაც გაკვირვებულმა გადმოხედა
-ალბათ არმიყვარდა საკმარისად-დასვა მარტივი დიაგოზი გიგამ და კატოს უსიამოვნოდ გაჟრჟოლა,არა,ნამდვილად არ ჩანს გიგა ძლიერი მამაკაცი,გამოდის ყველა შეხედულება რაც ამ მამაკაცის მიმართ გააჩნდა ყველაფერი მცადი იყო? მათალია,როგორც მეგობარს ისე შეგიძლია მაქსიმალურად დაეყრდნო,მაგრამ არა ისეთს,როგორც შეყვარებულს.
-ასე არ შეიზლება,გიგა,ასე ვერასდროს იქნები ბედნიერი! საკუთარი სიყვარულისთვის ბრძოლა მუდამ უნდა შეგეძლოს-მხოლოდ ეს უთხრა მამაკაცს და შემდეგ დადუმდა.
ერთ საათში სუფრაც გაწყობილი იყო და გურამიც გაღვიძებული,როდესაც შენიშნა გურამმა რომ გოგონა არ აპირებდა მოწესრიგებას დამტუქსველი ტონით მიმართა

-შენ ამ შორტებით უნდა იჯდე?
-ხო რატომ?-გულწრფელად გაიკვირვა გოგონამ
-შვილო,წადი და რამე ჩაიცვი,არ შეიძლება,სტუმარს ასე არ ხვდებიან არ იცი? შენი საქმროა ბოლოს და ბოლოს
-კარგი რა გურაამ.-გაიწელა კატო,საერთოდაც არ უნდოდა ცოლიანი მამაკაცის გამო ამოწყობილიყო
-იცოდე არ შევჭამ!- დააშანტაჟა გურამმა
-კარგი ხო,ავდივარ.-ფეხზე წამოდგა და საძინებლისკენ წავიდა. თეთრი ფრიალა სარაფანი ჩაიცვა,რომელსაც ზურგი მთლიანად შიშველი ჰქონდა,სწორი,მარწყვის ფერი ქერა თმები უსწორმასწოროდ დაიყარა მხრებზე,ტუჩსაცხი წაისვა და მზად იყო,ფრთხილად გამოვიდა ოთახიდან,როდესაც კარზე ზარი გაისმა
-მე გავაღებ-მოჩვენებითი სიხარულით გაიქცა კარებისკენ და ზღრუბლზე მდგომ მამაკაცს კისერზე ჩამოეკიდა,სუნთქვა შეეკრა,როდესაც მამაკაცის გრილი ხელები იგრძნო წელზე და ლამის ხელებში ჩაადნა,როდესაც მისი გავარვარებული ტუჩები იგრძნო საფეთქელთან,ეგონა ლავა ჩაექცა მუცელში ისე ჩამოსცხა,დენდარტყმულივით მოშორდა მამაკაცს და ვარდები და წითელი ღვინო გამოართვა

-შემოდი-უხერხულად გაუღიმა აშკარად კმაყოფილ მამაკაცს,შემოსასვლელისკენ გაუძღვა რაც კარი დაკეტა მას შემდეგ,საშინლად დაკომპლექსდა,აშკარად მის ყველა მოძრაობას აკვირდება მამაკაცი
-გამარჯობა-მიესალმა იქვე მყოფთ მამაკაცი და გურამს ხელი ჩამოართვა
-კეთილი იყოს შენი მობრძანება ჩვენს სახლში,შვილო.-გაუღიმა გურამმა და მხარზე ხელი დაუსვა-შემოდი,დაჯექი.-დივნისკენ მიუთითა მამაკაცს და თვითონაც დაჯდა-კატო შვილო,ღვინო გამოიტანე მაცივრიდან-გასცა მითითება და ლოყებ შეფარკლული გოგონა თავის დასაღწევად სწრაფად გაიქცა ამზარეულოსკენ,თუმცა გზად ვაზაზე მოუხვდა ხელი და რომ არა გიგა ალბათ ნაკუწებად იქცეოდა,ლუკამ შენიშნა კატოს დაბნევა და რომ არა ოთახში მყოფი გურამი ალბათ გემრიელად გადაიხარხარებდა,თუმცა არც გიგას ყურადღება გამორჩენია და უკმაყოფილოდ გააქნია თავი
-ბატონო გურამ,თქვენი შვილიშვილი...-გაგრძელებას აპირებდა,როდესაც გურამმა შეაწყვეტია
-არაფრის თქმა არ არის,შვილო საჭრო,შენს თვალებში ვხედავ ყველაფერს-გაუღიმა გურამმა
-ღვინო მაგიდაზეა,შეგიძლიათ დასხდეთ-გამოვიდა აწითლებული კატო
-წამოდი შვილო,დავსხდეთ-კვლავ გაუღიმა ლუკას და ფეხზე წამოდგა,გურამი თავში დაჯდა,კატო და ლუკა გვერდიგვერდ დასხდნენ,ხოლ თეკლა და გიგა კი მათ მოპირდაპირე მხარეს

-შვილო,ბადრიჯანი გადაიღე,კატომ გვითხრა რომ შენი საყვარელი კერძია,საგულდაგულოდ ამზადებდა შენთვის რომ ესიამოვნებინა-უთხრა გურამმა და გიგას ანიშნა ღვინო ჩაემოესხა,კატო სახეზე დააკვირდა ლუკას,დაინახა როგორ გადაურბინა ყველა ფერმა სათითაოდ და მაგიდის ქვეშ შეაცურა ხელი,მუხლებზე დადებულ ლუკას ხელს სწრაფად მიაგნო და მაგრამ მოუჭირა
-იმედია მოგეწონება-კვლავ იკბინა ტუჩზე და შემდეგ მსუბუქად გაუღიმა მამაკაცს
-არა,იყოს მადლობა..-თავის დაძვრენა სცადა ლუკამ
-ეგ როგორ იქნება? გოგო შენთვს გაისარჯა!-წამოიღრინა გიგამ
-შვილო,გიგა მართალია გადაიღე-ლუკამ ხელის კანკალით გადაიღო ერთი ცალი ბადრიჯანი და ძალიან პატარა ლუკმა ჩაიდო,გადაყლაპვის თანავე ჩაუწითლდა თვალები და ეგრევე ღვინო დააყოლა
-ბოდიში,ერთი წამით უნდა გავიდე-ბოდიშის მოხდით გავიდა აივანზე და კატოც თან გაჰყვა

-ლუკა,კარგად ხარ?-ანერვიულებულმა მოკიდა მამაკაცს და დაინახა როგორ უჭირდა სუნთქვა
-პანიკური შეტევა მაქვს-ძლივს აბამდა სიტყვებს,ვერაფერს იზრებდა კატო,ბოლოს თავის საყვარელ სერიალში ნანახი სცენა გაახსენდა და ასევე ნანას ნათქვამიც რომ სუნთქვის შეკავებით პანიკურ შეტევას შეაჩერებდა
-ეცადე სუნთქვა შეიკავო
-არ შემიძლია,ბავშვობიდან მძულს ბადრიჯანი ნიგვზით-დაიღრინა და სახეზე კიდევ უფრო წამოწითლდა
-ჯანდაბა-ამოილაპარაკა და ის იყო მამაკაცის ტუჩებისკენ უნდა წასულიყო საკოცნელად,როდესაც აივანზე გიგა გამოჩნდა წყლის ჭიქითურთ
-მე ვიფიქრე ალერგიული იყო ბადრიჯანზე
-სწრაფად მომეცი-სწრაფად გამოგლიჯა მამაკაც ხელიდან წყალი და ლუკას მიაწოდა,მამაკაცმა ბოლომდე ჩაცალა წყალიც და სუნთქვაც შეიკავა,როდესაც გონს მოვიდა ლუკას ცივად გადახედა
-მადლობა გადარჩენისთვის-გოგონა უხერხულად შეიმუშნა გაახსენდა რომ წუთების წინ კოცნას აპირებდა მამაკაცისთვის და დაცლილ ჭიქას ხელი დაავლო და სამზარეულოსკენ გაიქცა,აივანზე კი მარტო დარჩნე გიგა და ლუკა

-იცოდე,კატოს რომ რამე დაუშავო,იცოდე თმის ღერიც რომ გადმოუვარდეს საქმე ჩემთან გექნება!
-ის შენი საკუთრება არ არის! საკუთარ თავს მიხედე და შენი ლამაზი ცხვირი არ ჩაყო იქ სადაც არაფერი ესაქმება,თორემ ვგონებ ასეთი ლამაზი ცხვირი აღარ გექნება!-საოცარი სიმშვიდით ამოილაპარაკა და მიაღებში დაბრუნდა

-როგორ გვანერვიულე,ლუკა,შვილო,ხომ კარგად ხარ?
-კი,ბატონო გურამ..
-გურამი დამიძახე,შვილო-შეაწყვეტინა გურამმა
-კარგი,გურამ,როგორც იტყვი-მამაკაცს გაუღიმა და ახლა დააკვირდა თეფშ,რომელზეც ბადრიჯნის კვალიც აღარ ჩანდა,ახლა თვითონ ჩააცურა მაგიდის ქვეშ ხელი და კატოს კვირისტავს მოუჭირა,გოგონამ ქვედა ტუჩი მოიქცია კბილებს შორის ხმის დასახშობად და ღრენით გადახედა ლუკას
-მადლობის თქმა მინდოდა-უჩურჩულა მამაკაცმა და მხრები აიჩეჩა
-ლუკა რა გვარის ხარ?-დასვა გურამმა კითხვა და კატომ და ლუკამ ერთდროულად წამოიძახეს
-მიქაბერიძე
-ავალიანი-კატო გაშეშდა,გონება დაძაბა,ახსოვს,როგორ არა ეს გვარი ახსოვს,ხო,ეს ხომ ანინეს გვარია,ანინე,ანინე ავალიანი,აი,მისი ეშმაკური ღიმილი,ატყუებდა,ღმერთო ჩემო ანინე მისი და არის და არა ცოლი,გამოდის მთელი ეს პერიოდი ატყუებდა?! როგორ ბრაზობს,ახლა შეუძლია შუაზე გაგლიჯოს,სულაც არ აინტერესებს ის უხერხული სიტუაცია,რომელიც გვარის სხვადასხვაობამ გამოიწვია,ლუკამ კი ის გამოასწორა,გაიფიქრა როგორი ტყუილების ოსტატი ყოფილაო და მამაკაცს მაგრად მოუჭირა ფეხზე
-ნუ დაიბენით გურამ,კატოს უნდოდა ეთქვა მიქაბერიძე დედის გვარიაო-გაიღიმა და კატოს ხელი ოსტატურად მოიცილა-ალბათ შუაზე გაგლეჯდა კატო მათ თვალწინ,რომ არა ტელეფონის წრიალი
-უკაცრავად უნდა ვუპასუხო-კატო ფეხზე წამოდგა და ტელეფონს უპასუხა-გისმენ ნანა... მესმის,მესმის,ახლავე წამოვალ..-ტელეფონი გათიშა და წამომდგარ გიგას მიუბრუნდა-გიორგი დაშავებულა ისევ,შენ გკითხულობსო ოპერაციას არ იკეთებს არადა სასრაფოაო-ნერვულად დაიწყო გასაღების ძებნა თუმცა ამაოდ,გიგა და ლუკა ერთდროულად წამოდგნენ და წაყვანა სთხოვეს
-გიგა,სწრაფად რაა..-გიგას წაყვებოდა ალბათ,რომ არა გურამი
-გიგა,შვილო,შენ იყავი,ლუკა წაიყვანს მაინც გასასვლელია-თვალი ჩაუკრა გიგას და ისიც მალევე გაჩერდა,კატოს სხვა გზა არ ჰქონდა,ლუკას გაჰყვა და უხმოდ ჩაჯდა მანქანაში,დუმდა ლუკაც,ბოლოს ნერვები მოეშალა კატოს და მამაკაცს გადახედა

-შენ მე მატყუებდი,არაფერს იტყტვი?-დაიღრინა კატომ
-მე არ გატყუებდი-სრული სიმშვიდით წარმოსთქვა ლუკამ
-მატყუებდი!
-მე შენთვის არ მითქვამს ანინე რომ ჩემი ცოლი იყო,ეს შენ ჩაეციკლე ამას
-მაგრამ არ უარყავი!
-მაგრამ მე არც მიხსენებია!
-ეს არ ცვლის ამ ყველაფერს,მეზიზღები!-დაუყვირა კატომ და მანქანიდან გაიქცა,აუჩქარებლად დაკეტა ლუკამ მანქანა და ასევე დინჯი ნაბიჯებით შევიდა კლინიკაში,რეანიმაციის შესასვლელთან დადგა და კატოს დაუწყო ლოდინი...

-ნანა,რა სჭირს გიორგის?-გიორგი თხუთმეტი წლის ბავშვია,რომელსაც გულთან აქვს პრობლემები,ხუთი წლის წინ კატომ გაუკეთა ოპერაცია და დაზიანებული სარქველები შეუცვალა მას შემდეგ ძალიან უყვარს კატო და ანგელოზს ეძახის
-სანამ მოხვედი ცუდად გახდა და ნატრიუმის ოქსიბუტირატი შევუყვანეთ,სასწრაფოდ უნდა შევუცვალოთ პარკუჭები ისევ,ძალა დაკარგა,ერთი თვის წინ უნდა მოსულიყო,მაგრამ არ მოვიდა,არ კიარა ვერ დედამისი საზღვარგარეთ იყო და საჭირო თანხას აგროვებდა,კიდევ კარგი პარკუჭები გვაქვს თორემ დაიღუპებოდა
-კარგი ვიწყებთ-გაჭრამაც წარმატებით ჩაიარა და პარკუჭების გადანერგვამაც,თუმცა სისხლდენა გაძლიერდა და წნევა დაეცა
-კატო,წნევა ეცემა,გაკერვა უნდა მოასწრო,თორემ პაციენტს დავკარგავთ,სწრაფად გაკეტე,და დეფიბრილატორი მოამზადეთ
-ღმერთო ხელები მიკანკალებს-მაქსიმალურად ცდილობდა კატო ხელის კანკალი დაერეგულირებინა და გაკერვა მოესწრო,ასეც მოდა,ღრმად ჩაისუნთქა და სწრაფადვე გაგკერა ჭრილობა,-დეფიბრილატორი,ორასზე დამიმუზტეთ-გასცა ბრძანება-კიდევ,სამასზე-იყვირა და როგორც იქნა წნევა დარეგულირდა,ოდნავ განზე გადგა და ხელთათმანები მოიძრო,მერე ხელების კანკალით სწრაფი ნაბიჯებით გავიდა რენიმაციიდან და იქვე მდგომ ლუკას ჩამოეკიდა კისერზე

-შენ ეს შეძელი,კიდევ ერთი პაციენტი გადაარჩინე-იქვე იატაკზე ჩამოჯდა ლუკა და კალთაში ჩაისვა გოგონა,ცოტა ხანს ჩუმად იყო კატო,მაგრამ როდესაც ნერვები დაიწყნარა და გონს მოეგო სწრაფად წამოხტა
-მატყუარავ! არ მომეკარო-განზე გახტა
-აი ისიც,ველური პანტერა-ამოიგნავლა ლუკამ და ფეხზე წამოდგა-მე და შენ სალაპარაკო გვაქვს,პანტერავ-მაჯაში ჩაავლო ხელი და კატოს კაბინეტისკენ გააქანა...

&&&
ესეც მეხუთე თავი.
ძალიან მიხარია რომ მოგწონთ და აფიქსირებთ საკუთარ მოსაზრებას.
მიხარიხართ და მიყვარხართ ძალიან!