ღმერთო რადავაშავე გაიფიქრა ლიზამ.... საცაა სალომე მოვა და მე უნდა ვითამაშო ვითომ ნიკა მიყვარს ჯანდაბა ეს როგორ გავაკეთო როცა ყველაზე მეტად ეს ადამიანი მეზიზღება, თან ჩემს მეგობარს ვატყუებ, და ვისი გულისთვის? ამ არაკაცის ფიქრობდა ლიზა... ამ დროს კარზე ზარი გაისმა... ზედა სართულიდან ნიკოლოზმა სირბილით ჩამოირბინა და ლიზას ანიშნა მოემზადეო... კარი გააღო და თავის დას ჩაეხუტა...
-მოხვედი სალ?
-კი აბა მითხარი რა საქმე გქონდა...
-უმჯობესია შენით ნახო უთხრა და სალოს წინიდან გადადგა სალომემ დაინახა თუ არა ლიზა მის გაოცებს საზღვარი არ ქონდა
-ლიზა ეს შენ... აქ საიდან ან საიდან იცნობ ამ ჩერჩეტს
-იცი მე...მე... -თითქმის ტირილი დაიწყო,მაგრამ როცა ნიკას მკაცრ მზერას გადააწყდა თავი ძლივს შეიკავა
-ლიზას დიდი ხანია ვიცნობ უთხრა ნიკამ ის ჩემგან ორსულადააა და მე მინდა რომ ის ცოლად მოვიყვანო ჩვენ ერთმანეთი სიგიჯემდე გვიყვარს
ლიზამ ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა და ადგილზე გაშეშებულ სალომეზე გადაიტანა მზერა
-შენგანაა ორსულად??-თითქოს თავის ყურებს არ უჯერებდა რაც ახლა ნიკოლოზმა თქვა
-კი ჩემგანაა-(სიამაყიტ განაცხადა თუმცა იმ წამსვე სალომემ სილა გააწნა
-ეს რისთვის-კითხვისნიშნით სავსე თვალებით შეხედა ნიკამ
-არაკაცი ხარ ესეიგი ყველაფერი შენ დამართე არა ამ საწყალ გოგოს, შენი ბრალია ეს დღეები ესე, რომ იტანჯებოდა და ახლა რაპირით ამბობ, რომ ლიზა გიყვარს ან მასაც უყვარხარ, არ მეგონა, რომ ჩემი ძმა, ჩემი სისხლი და ხორცი ასეთ არაკაცურ საქციელს ჩაიდენდა ოდესმე,
-მოიცა შენ ეს საიდან....
-ყველაფერი ლიზამ მითხრა,როგორ ვნატრობდი როდესმე შვხვედროდი იმ არაკაცს, რომ ჭკუა მესწავლებინა, მაგრამ რაგინდა თურმე ის სულ ჩემ გვერდით ყოფილა ყოჩაღ ნიკა ბრავო, მშვენივრად ვიცი, რომ ლიზას არ უყვარხარ, ვიცი თუ, როგორ ეზიზღები და მორჩი ამ სპექტაკლს, დღეიდან მე შენი და აღარ ვარ არ მჭირდება ისეთი ძმა როგორიც შენ ხარ გასაგებია??? ლიზა წამოდი წავიდეთ ამ არაკაცთან ერთ წუთსაც არ დაგტოვებ,მე მრცხვენია მის მაგივრად და მე გიხდი ბოდიშს შენი ცხოვრების ასე გაუბედურებისთვის
-არსადაც არ წამოვა-უთხრა ნიკამ მკაცრად და ადგილზე გაშეშებულ ლიზას გვერდით ამოუდგა
-და რა ისევ ისე უნდა მოექცე მას,როგორც ადრე?
-ის ჩემგანაა ორსულად და მე ჩემს შვილებზე უარს არ ვიტყვი
-სალომე მე... მე... ნიკასთან მინდა ცხოვრება-ძლივს თქვა ლიზამ, მართალია ტყუოდა მაგრამ თავის შვილებზე უარს ვერც ლიზა იტყოდა, გაახსენდა თუ როგორ დაემუქრა ნიკოლოზი ამიტომ იძულებული იყო ტყუილი ეთქვა
-რა ლიზა? შენ ამ ცხოველთან გინდა?? დარწმუნებული ხარ რასაც ამბობ?
ლიზამ არაფერი აღარ უთხრა მხოლოდ თავი დაუქნია თანხმობის ნიშნად თავს ძლივს იკავებდა რომ სალომეს ფეხებთან არ დაეჩოქა და არ ეთხოვა, რომ ამ სადისტისგან წაეყვანა, მაგრამ იცოდა რომ ნიკა პირობას შეასრულებდა
-ხომ გაიგე მას ჩემთან უნდა-უთხრა კმაყოფილი სახით ნიკამ თავი დას
-მე შენ არ გელაპარაკები ნიკოლოს-ზიზღნარევი ხმით უთხრა სალომემ და ისევ ლიზას მიუბრუნდა
-ლიზა ამას შენი ნებით აკეთებ?-უთხრა და მხრებზე ხელები თბილათ მოხვია
-კი სალ მე... ის... მე... მე... მიყვარს ნიკა და მასთან მინდა ცხოვრება-თქვა ლიზამ და მეტი დამაჯერებლობისთვის ნიკას ხელები მოხვია
-ლიზა არ მგონია....
-გეყოფა სალომე გითხარი,რომ მიყვარს და მორჩა-უკვე აღარ შეეძლო ასე თამაში ერთი სული ქონდა როდის დამთავრდებოდა
-კარგი მაშინ რა გაეწყობა, მაგრამ იცოდე (მიუბრუნდა ნიკას) თმის ერთი ღერიც, რომ ჩამოუვარდეს დედასვფიცავარ მწარედ განანებ-უთხრა სალომემ და სახლიდან გიჟივით გავარდა იცოდა, რომ ლიზა ატყუებდა თუმცა ასე მაინც ვერაფერს გახდებოდა


-კმაყოფილი ხარ?-მიუგო ტირილით ლიზამ
-ძალიან- ნიკოლოზმა და ლიზას ჩაეხუტა
-მომშორდი -უხეშად მოისროლა ლიზამ და ზედა სართულზე ოთახში ავიდა კარგი გადაკეტა და ტირილი დაიწყო
-ლიზა გეყოფა კარი გამიღე,გთხოვ მეორე შანსი მომეცი დამიჯერე ამ ქვეყნად უბედნიერეს ქალად გაქცევ
-არ მჭირდების? გესმის არ მჭირდები მეზიზღები ვერ გიტან საერთოდ გაქრი ჩემი ცხოვრებიდან, იცოდე თავს მოვიკლავ...
ამის თქმა იყო და ნიკა კარი წიხლით შეტეხა შეშინებული ლიზა ოთახის კუთხეში დაჯდა და ყურზე ხელები აიფარა...გაცეცხლებული ნიკა მივარდა და ფეხზე წამოაგდო
-მაგას კიდევ ერთხელ იტყვი და ჩემი ხელით მოგკლავ
-მე შენი ტყვე არ ვარ, არასოდეს შეგიყვარებ არასოდეს და ვერც მაიძულებ ამას-უთხრა ღრიალიათ და მისი ხელი ნიკას ხელიდან გამოგლიჯა
-ამას ნუ ამბობ-უთხრა წყენით
-ვიტყვი ვიტყვი იმირომ, რომ ეს ასეა, იმიტომ რომ მსიმოვნებს როცა შენც ისევე გტკენ როგორც მე მატკინე, იმიტომ რომ შეიგნო რომ არ მიყვარხარ... ესიყო და ლიზამ დაინახა თუ როგორ აღმართა ნიკოლოზმა მასზე ხელი დასარტყმელად და ლიზამ სახეზე ხელები აიფარა, გაიქცა და ისევ ოთახის კუთხეში დაჯდა... ნიკა არც აპირებდა მისთვის ხელის დარტყმას ამას არც არასოდეს გააკათებდა რაცარუნდა გამწარებული ყოფილიყო ლიზაზე , მაგრამ ლიზას ეს საქციელი ეუცნაურა... მასთან მივიდა აკანკალებულ გოგოს ხელი მოკიდა და ფეხზე ააყენა
-ამას რატო აკეთებ-თვალებში ჩახედა და მშვიდად უთხრა ნიკამ
-ა...ამას რას?-დაიბნა ლიზა
-რატომ გარბიხარ და იკუნტები ოთახის კუთხეში...
-შენ ამას ვერ გაიგებ-უთხრა ლიზამ და ნიკას გამოეცალა
-მითხარი და გავიგებ...
-არა არაფერსაც არ გეტყვი არმინდა,რომ საერთოდ ჩემზე რამე იცოდე და საერთოდ გადი ამ ოთახიდან, მარტო ყოფნა მინდა უნდა დავისვენო-უთხრა ლიზამ და ოთახის კარი გაუღო
-კარგი დაისვენე ერთ საათში დავბრუნდები
-თავს ნუ შეიწუხებ
-შენი გულისთვის არა, მე ჩემს პატარებს უნდა მივხედო- უთხრა ნიკამ და კარი მიიხურა
ლიზა ლოგინზე წამოწვა, ერთხელ კიდევ კარგად გადახარშა დღევანდელი დღე, უხ როგორ უნდოდა, რომ ყველაფერი ეთქვა სალომესთვს, როგორ უნდოდა ამ სახლიდან და ნიკასგან გაქცეულიყო სადმე შორს ცხრა მთას იქით და მარტო მშვიდად ყოფილიყო, მაგრამ რას გაააწყობდა ალბათ ეს იყო მისი ბედი... ამ ფიქრებში იყო, როცა ჩაეძინა ყველაზე უდარდელად თავს ძილში გრძნობდა... თვალები რომ გაახილიდა დაინახა მის გვერდით მჯდომი ნიკა, რომეილც თავზე ნაზად უსვამდა ხელს
-მომშორდი-უხეშად მოიცილა ლიზამ და ლოგინზე წამოჯდა
-უნდა ჭამო-დააიგნორა ნიკამ მისი ნათქვამი და ტუმბოზე დადებულ თეფშს ხელი წამოავლო
-ეს რა არის?
-ბანანი, მარწყვი და ატამი, ეს კი..-ხელი ჯიბეში ჩაიყო და იქიდან თეთრი როშენის შოკოლადი ამიღო-ეს კი შენთვისაა ჩემო შოკოლადო
-არ მშია წაიღე არც შოკოლადი მინდა
-ლიზა მომისმინე შენ არა, მაგრამ ბავშვებს შიათ, მე ორი ბავშვი უნდა გავზარდო სამი კი არა ასე, რომ მეასედ გეუბენბი ნუ მებავშვები, ახლა კი აიღე და ჭამე თორემ მეთვითონ გაჭმევ
ლიზამ მთელი თეფში მოაკრიალა და დაპირებული შოკოლადიც მიიღო,მისი შემხედვარე ნიკა ძალიან კმაყოფილი იყო სწორედ ესიყო რაც მთელი ცხოვრება უნდოდა, საყვარელი ქალი და მისგან შვილები, მართალია ლიზა ცოტა მოურჯულებელი იყო, მაგრამ ადრე თუ გვიან ამასაც უშველიდა
-კიდევ ხომ არ გშია??
-არა არაფერი მინდა გადი...
-სულ რატომ მაგდებ?
-იმიტომ, რომ არ მსიამოვნებს აქ რომ ხარ
-მისმინე ლიზა არ მინდა, რომ პატიმარივით იყო გამოკეტილი გარეთ გასვლის უფლებას მოგცემ ოღონდ პირობა მომეცი, რომ არ გამექცევი თორემ იცოდე მაინც გიპოვი და ბოლოს მაინც აქ მოგიყვან ასე, რომ აზრი არ აქვს გამიგე?
-გასაგებია
-აქვე ახლოს პარკია,შეგიძლია იქ ჩახვიდე და იყო რადგან ვიცი, რომ შენც და ბავშვებსაც სუფთა ჰაერზე გჭირდებათ სეირნობა ხანდახან მეც გამოგყვები ხოლმე კარგი?
-ნუ იქცევი ისე თითქოს ძალიან გაინტერესებ და ძალიან გული შეგტკივა ჩემზე მე ვერ მომატყუებ
-რა ჯიუტი ხარ... ნეტავ ისევ ისეთი იყო როგორც ადრე
-არასოდეს, არასოდეს არ გავხდები ისეთი მითუმეტეს მაშინ როცა შენთან ვარ არასოდეს აღარ დავუშვებ ისეთ შეცდომა, როგორც ადრე, ახლა კი გაიწირე პარკში უნდა ჩავიდე-უთხრა ლიზამ მკაცრად და ოთახი დატოვა

************
ლიზა უკვე ხუთი თვის ორსულია, მართლაც რომ ნელ-ნელა მშვენდება ნიკოლოზი ყოველდღე ნახულობს ყოველდღე ააქვს მის ოთახში საჭმელი და გემრიელი შოკოლადები თუმცა ლიზას გული ჯერ კიდევ ვერ მოიგო...
ჯერ კიდევ ვერ ხვდება მისი გვერდით როგორი უბედური ვარ ფიქრობდა პარკსი მჯდომი ლიზა და პატარა გოგოს მიაშტერდა რომელიც საცურაოზე ასვლას ცდილობდა... ნეტავ თქვენ როდის მოევლონებით ამ სამყაროს ჩემო პატარები გაიფიქრა გულში და ხელი მუცელზე დაისვა, გპირდებით დედა ყოველთვის თქვენს გვერდით იქნება და სულ დაგიცავთ... ჩემო პატარებო ნეტავ შემეძლოს დღესვე გავიქცეოდი გაიფიქრა ლიზამ და თვალებზე ცრემლი მოადგა
-დეიდა რატომ ტირით?-მიუახლოვდა პატარა ბიჭუნა
-არაფერია ჩემო საყვარელო იბრალოდ ცუდი ბიძია მაბრაზებს-უთხრა ლიზამ ნაღვლიანი თვალებით და პატარა ბიჭი კალთაში ჩაისვა
-დეიდა აღარ იტიროთ და მრ , რომ გავიზდები ვეჩხუბები იმ ცუდ ბიძიას
-ხო ჩემო საყვარელო.... წადი დედიკო გეძახის-უთხრა პატარას და ლოყები დაუკოცნა, ისიც სირბილილთ გაიქცა დედასკენ
-მგონი ვეჭვიანობ-გაისმა ნიკოლოზის მხიარული ხმა და ლიზას გვერდით მიუჯდა
-უსაფუძვლოდ-უთხრა ლიზამ მკვახედ და ფეხზე წამოდგა გზაზე უნდა გადასულიყიო, რომ მუცელში მწვავე ტკივილი იგრძნო, მაშინვე წელში მოიხარა და ხელი მუცელზე მიიდო
-ვაიმე... დაიძახა და რომ არ წაქცეულიყო ხეს მოკიდა ხელი გვერდიდან ნიკოლოზი ამოუდგა
-ლიზა... ლიზა რა გჭირს კარგად ხარ
-მომშორდი-მოიშორა მამაკაცი და ისევ ხეს დაეყრდნო რამოდენიმე ნაბიჯი გადადგა თუმცა მუცელი ისევ ეტკიდა და მიწაზე ჩაიკეცა
-ლიზა გეყოფა მითხარი ცუდად ხარ
-მტკივა, აუჩ-თვალები ერთმანეთს დააჭირა და ტუჩები კბილებს შორის მოიქცია...
შეშინებულმა ნიკამ ვერც კი გაიზრა როგორ დასტაცა ხელი გოგონას, მაქანაში ჩასვა და საავადმყოფიში გააქცია...
შეშინებულმა შეიყვანა ლიზა და მისი თავი ექიმს ჩააბარა თვითონ კი გვერდიდან არ შორდებოდა ...

-ექიმო რა ჭირს?
-როგორც იცი თქვენი ცოლი ტყუპებზეა ორსულად საკმაოდ რთული ორსულობა აქვს მთავარია რაც შეიძლება ბევრი დაისვენოს... წოლოთი რეჟმი უნდა დავუნიშნო რაც შიაძლება ცოტა იმოძრაოს...
-კარგით გადაგებია-უთხრა გაფითრებულმა ნიკამ და ლიზასთან შევიდა
-ნიკა ნიკა მითარი რა მჭირს... ბავშვები ხომ კარგად არიან
-ყველაფერი კარგადაა დამშვიდდი უბრალოდ ექიმმა თქვა ბევრი უნდა იწვესო
-მადლობა ღმეთს-ღრმად ამოისუნთქა ლიზამ
-შენ როგორ გრძნობ თავს კიდევ გტკივა? უთრა კინა მდა ხელილ მუცელზე დაადო
-არა აღარ მტკივა და გთხოვ ნუ მეხები-მიმართ თხოვნით თუმცა მკაცრი ხმით
-ლიზა როდემდე უნდა იყო ასე?
-მანამდე სანამ შენთან ვიქნები... არა მაინც რისი იმედი გაქვს? რომ ისევ მოვიბრუნებ გულს შენსკენ? რომ ისევ ლოგინშიჩაგიწვები?
-კარგი ნუღარ ნერვიულობ არ შეიძლება შენთვის
-ჩემთვის შენთან ყიფნა არ შეიძლება
-შეგეძლო უბრალოდ მადლობა გეთქვა და ამით მორჩებოდა
ლიზა შერცხვა ბოლოსდაბოლოს ნიკა, რომ არა ვინიცის რა მოხდებოდა ერთ წუთს გაშტერებულმს უყურა შემდეკი დარცხვენილმა თავი დახარაა
-მადლობა-ამოილუღლუღა თავისთვის
-შენთვის უკან არაფერზე დავიხევ-უთხრა ნიკამ და ლიზას პალატა დატოვა...