დაღლილობისგან იმდენად ვიყავი გათიშული გერმანია სულ დამავიწყდა და ტელოფის ხმამაღალი ზარი, რომ არა უეჭველი დამეძინებოდა.
- ბიჭო რას შვრები? ( გიუშა )
- რას ვშვრები კიარა შენ, რომ არა გერმანიაში წასვლა კიდევ დიდი დროით გადაიდეობოდა.
- დღეს ღამე მიფრინავ? ( გიუშა )
- კი და თუ სასწრაფო საქმე არ გაქვს უნდა გავთიშო, რომ მოვასწრო გამზადება.
- კარგი კარგი მიდი, პროსტა სამი „ლაწირაკი“ გიცემია დღეს და მაგ თემაზე დაგირეკე. ( გიუშა )
- არასწორი საქციელით შევნიშნე მათი ბინძური სასტავი და მიიღეს კიდევაც პასუხი თავიაანთ ქმედებებზე.
- ხო მაგას მივხვდი, სხვა მიზეზით შენ არც დაიწყებდი ჩხუბს. ( გიუშა )
- კიდევ რამეა?
- გემუქრებიან ბიჭო, მაგ დადას ერთ დღესაც მაგრად მოეკითხებაო. ( გიუშა )
- ჰაჰა უნდა შემეშინდეს? ზურგს უკან რას არ იტყვიან და პირისპირ ხმას ვეღარ იღებენ, ტიპს ვურტყავდი და ხელი ვერ შემომიბრუნა, კურდღელისავით აცეცებდა შეშინებულ თვალებს.
- ეგ რათქმაუნდა, ანუ შევიწყალოთ? ( გიუშა )
- კი ბიჭო ქუჩას დახამებული ლაწირაკები არიან და მივცეთ შანსი, რომ ისწავლონ სწორად ცხოვრება.
- კარგი ძმაკაც მიხედე საქმეს, თურამეა იცი სადაც უნდა მომძებნო. ( გიუშა )
გიუშას დავემშვიდობე და მომზადება დავიწყე, ბიჭების ამბავი ხომ იცით რამდენიმე წამში წასასვლელად მზად ვიყავი, ყველაფერი, რომ დავამთავრე მაშინვე გაისმა ჩემი ტელეფონის ხმა.
- შვილო რას შვრები? რამე პრობლემა ხომ არ შეგექმნა? ფული აიღე? ( გია )
მხოლოდ მაშინღა გამახსენდა, რომ გიას დღეს წერდნენ და მე უნდა გამომეყვანა საავადმყოფოდან.
- რატომ არ დამირეკეთ? ნინოს ხომ ვუთხარი შემეხმიანეთ და მაშინვე წამოვალთქო, დღეს იმდენი საქმე იყო, ვიცოდი, რომ შეიძლებოდა სულ დამვიწყებოდა და სწორედ მაგიტო გავაფრთხილე ნონო, რომ დაერეკა.
რაღაც პონტში ვიცოდი, რომ მთლად მართალი არ ვიყავი ოჯახთან, ბოლოსდაბოლოს მამაა და როგორ უნდა დაგავიწყდეს მისი საავადმყოფოდან გამოყვანა, მაგრამ იმდენი პრობლემა იყო ჩემს გარშემო - ყველა დადას ეძახდა საშველად, ყველგან ჩემი სახელი იყო საჭირო, საკუთარი თავისთვის დროც აღარ მრჩებოდა, სულ სხვის გაფუჭებულ საქმეს ვასწორებდი, ყველგან სადაც სიმართლისთვის იყო ბრძოლა მე ვიყავი, სწორედ ამის გამო მცემდა ყველა დიდ პატივს, ლაწირაკებს თუ არ ჩავთვლით, ვითომ რომ ქურდობენ და სინამდვილეში არცკი იციან მაგ დროს რამხელა შეცდომას უშვებენ, დანას აიღებენ წელში მოიხრებიან და მთელ დღეებს ქუჩაში ატარებენ - ეს არ არის ქურდობა, საერთოდაც ქურდი არ არის ის ვინც აუცილებად რაღაცას იპარავს ან ვინმეს ჩაგრავს, ეს სულ სხვაა და ბევრმა შეიძლება ვერც გაიგოს, ამიტომ ამაზე საუბარი „უაზრობაცკია“.
- შენ მგონი სულ დაგავიწყდა პირადი დაცვის და მძღოლის არსებობა, მასეც არ გავკოტრებულვარ ჯერ, რომ შენს გარეშე სიარული ვეღარ მოვახერხო, თანაც ვიცოდი, რომ საქმეები გექნებოდა და არ მინდოდა „შემეწუხებინე“, ნინოს მე ვუთხარი, რომ არ დაერეკა, საერთოდაც ახლა ამაზე საუბრის დროა შვილო? მითხარი რას აპირებ? ( გია )
- მოკლედ გეტყვი და ახლა უაზროდ ყვირილი არ დაიწყო, იმ სასტავს პირადად შევხვდები და ყველაფერს ავუხსნი, ასეთი საქციელით თუ ვერ გაიგებენ სხვანაირად მომიწევს ახსნა, საბოლოოდ რაც წაგართვეს ყველაფერს უკან დაგიბრუნებენ, ყველაფერს გააკეთებენ, რომ მაგ საქმეში შენი სახელი აღარ იყოს და სუფთად გამოხვალ.
- შენ მგონი სულთმთლად გადაირიე, გიჟი ხარ შვილო? ვის შეხვდები პირადად? იმას მაინც თუ ხვდები, რომ შენს სიცოხლეს სასწორზე დებ, ისინი არ გაცოცხლებენ, რას აკეთებ? ასეთი უტვინოც არ მეგონე, საქართველო კიარა ის გერმანიაა დადა, იქ შენი სახელი სულერთია და მათთვის არაფერს წარმოადგენ, როგორ გგონია რატომ ვერ გაბედავენ იქვე შენს დაბრიდვას? სისულელეა რასაც შენ აკეთებ მართლაც დიდი სისულელეა. ( გია )
- დასაწყისი სწორედ შენ ხარ და კიდევ მე ვარ სულელი? სასაცილოა, იმის სწავლებას ცდილობ რაც თვითონაც არ იცი, შენგან განსხვავებით აქამდე ისე მოვედი, რომ შეცდომა არ დამიშვია და არც ახლა ვაპირებ „უაზრობის“ გაკეთებას გია, უბრალოდ კარგი იქნებოდა ერთხელ მაინც, რომ დაგეჯერებინა ჩემთვის და მიგეღო შენი შვილი ისეთი როგორიც არის, დრო აღარ მაქვს ნონოს ჩემს მაგივრად აკოცე შუბლზე და კდიევ არაა საჭირო რომ მან ყველაფერი იცოდეს.
ტელეფონი გავთიშე და სახლი სწრაფად დავტოვე, რამდენიმე წუთში უკვე აეროპორტში ვიყავი, დრო ძალიან ნელა გადიოდა და კიდევ უფრო უაზრო ხდებოდა ყველაფერი - მთლიანმა საძმაკაცომ იცოდა ჩემი წასვლის შესახებ, მაგრამ ყველას მკაცრად ავუკრძალე იქ მოსვლა, გერმანიაში ჩემთან ერთად წასვლაზე ხომ საერთოდ ზემდეტი იყო ლაპარაკი, ყველა გავაფრთხილე, რომ „ზედმეტი“ პრობლემის შემთხვევაში აუცილებლად გაიგებნდნენ ყველაფერს და მაშინვე ჩემთან გაჩნდებოდნენ, რის შემდეგაც ოდნავ დამშვიდნენ - გერმანიაზე ვფიქრობდი, რომ მოულოდნელად ნაცნობი ხმა ჩამესმა ყურში, მაშინვე შევბრუნდი უკან და აი ამას ერქვა ნამდვილი სასწაული.
- შენ აქ რა გინდა?
- მართლა დაიჯერე ძმაკაც, რომ მარტო გაგიშვებდი? ( ალექსადნრე )
- მაინც დიდი „დებილი“ ხარ.
- პიდაპირ მიკვირს ასე როგორ დაგემსგავსე? ( ალექსადნრე )
- ჰაჰა არაფერიც, ძალიან გინდა ჩემნაირი, რომ იყო და მბაძავ.
- დამიჯერე დადას ვერასდროს ვერავინ მიბაძავს, იქიდან გამომდინარე, რომ შენ შეცდომით გაქვს ტვინი აწყობილი და მუდმივი არანორმალურობის ქვეშ იმყოფები. ( ალექსადნრე )
- ასწორებს ხო ძმაკაცი, რომ ხარ და მაგ სიტყვებისთვის შენთვის არ არსებობს სასჯელი.
მოულოდნელად „საოცარი“ ხმა ჩამესმა და მისმა დანახვამ ერთ ადგილას გამაშეშა.
- იდიოტი, სულელი, გიჟი, არაადამიანური თვისებების და გადარეულზე უფრო მეტად გადარეული, იმედია ჩემთვისაც არ იარსებებს სასჯელი, თორე ჯობია ახლავე მოვშორდე ამ ადგილს, იქამდე სანამ ცოცხალი ვარ. ( ნიტა )
- ნიტა დავამატებ - ამაზრზენი, საზიზღარი, მაგრამ მაინც ყველაზე სიმპატიური და საყვარელი ადამიანი ჩემს ცხოვრებაში. ( ლენა )
უაზროდ ვუყურებდი ორ უნაკლო ქალბატონს და მაინც ვერ ვხვდებოდი ბოლომდე მათი იქ ყოფნის მიზეზს, განსაკუთრებით ლენასთან დამშვიდობების შემდეგ ნადმვილად არ მეგონა თუ მაინც დათმობდა და დაივყწებდა სიამაყეს.
- აეჰ დიდხანს აპირებ მანდ დგომას? ( ლენა )
ნიტამ წარბები აათამაშა და უფრო მეტად მომიახლოვდა.
- ყოველთვის ვიცოდი, რომ ჩემი გარეგნობით აღრფთოვანებული იყავი, მაგრამ არ მეგონა ასეც თუ ვმოქმედებდი შენზე. ( ნიტა )
- თქვენ აქ რას აკეთებთ?
- კარგი რა კარგი, ისევ ახლიდან იწყებ? მაგას ჯობდა კიდევ დიდხანს მდგარიყავი მანდ გაშეშებული. ( ნიტა )
ნიტას შეხვედე და ღიმილით ვთქვი.
- ჰაჰა კარგი, შეიძლება ჩაგეხუტო?
სახეზე გაკვირვება ეტყობდა, მაგრამ ყველაფერი მაშინვე დავასრულე.
- მე? ( ნიტა )
- არა შენ არა.
ლენასკენ წავედი და ხელში ავიტაცე, მართლაც როგორ მიყვარდა ჩემი სულელი გოგო, კოცნით გული, რომ ვიჯერე და მისმა წუწუნმაც შემაწუხა, მაშინვე ძირს დავსვი და ნიტასკენ წავედი.
- თუ გინდა შენც ჩაგეხუტები.
- შენი ჩახუტება რატომ უნდა მინდოდეს? ( ნიტა )
მის ასეთ პასუხზე გამეცინა და მოულოდნელად ბავშვივთ მივიკარი გულზე.
- უაზრობაა სულ კამათი, მოდი უბრალოდ გავყვეთ „უსასრულობს“, ოღონდ ზოგჯერ და არა ყოველთვის.

აბა როგორია? მოგეწონათ თუ არა? დიდი თავის დაწერა რაღაც მიზეზებისდაგამო ვერ მოვახერხე, მაგრამ არც ის მინდოდა, რომ მთლად ისე დამეტოვებინეთ და ამიტომაც გადავწყვიტე დამატება.