- შენ კი ის ამაზრზენი ტიპი შავი BMW - ით, რომელსაც სამყარო თავისი ჰგონია. ( ემილი )
- ჰაჰა მაგაში ვერ დაგეთანხმები, სიბინძურე არ მევასება აქედან გამომდინარე ამ სამყაროს ვერ მივითვისებდი.
ვაკომ უაზრო გამომეტყვებით შემომხედა პასუხის მოლოდნიშნი თუ რატომ ვესაუბრებოდი მის „რჩეულ“ გოგნას ასე ნაგლად.
- ამიხსნის ვინმე რა ხდება? თქვე სადაინ იცნობთ ერთმანეთს? ( ვაკო )
- ფარული რომანი ჰქონდათ ვაკო წლების წინ და თქმას ვერ გიბედავვენ. ( თიკუშა )
ამის გაგონება და ვაკოს გაგიჟება ერთი იყო, თავი ვეღარ გააკონტროლა და ზედმეტად ხმამაღლა დაიწყო საუბარი, ყველა გაკვრივებული გვადევნებდა თვალს.
- რა? რა რომანი? ( ვაკო )
გარშემო მყოფებს უაზრო გამომეტყველებით შევხედე და ვაკოს ვანიშნე დაწყნარებულიყო.
- დადა რა ხდება? ( ვაკო )
- არაფერიც არ ხდება ვაკო. ( ემილი )
- ჰაჰა ხო კარგი ვიხუმრე, რა დაგემართა? ( თიკუშა )
- რა დამემართა? მეღადავები გოგო? ( ვაკო )
ასეთ უაზრო თამაშში მთავარი როლი მომბეზრდა და ვაკოს ყველაფერი ავუხსენი.
- ანუ ის იდიოტი შენ იყავი? ( ვაკო )
- რა ბიჭო?
ვაკოს გაკვირვებულმა შევხედე და ჩემი ასეთი გამომეტყველებით ცოტა „შევაშინე“, ეს კი ჩემი თამაში იყო რომელიც ყოველთვის ძალიან მომწონდა.
- არა არა ძმაკაც, უბრალოდ ემილიმ ასე დაგახასიათა იმ საღამოს, როდესაც ვკითხე თუ რატომ იყო შეშინებული. ( ვაკო )
- ამაზრზენიო, იდიოტიო, უბრალოდ გასაოცარია.
- ვფიქრობ ერთადერთი ვარ ვინც ზუსტად მოახერხა შენი დახასიათება. ( ემილი )
- ამ ყველაფრის შემდეგ შენც დადას დამიძახებ ლამაზო.
ემილის თვალი ჩავუკარი და სამზარელოში გავედი.
- დადა, უკვე მოხვედი? ( ლენა )
- შენ რა მეღადავები? ერთი საათია უკვე აქ ვარ.
- ჰაჰა ვიცი ხო ვიცი, მოდი ჩაგეხუტო. ( ლენა )
- იმედია კარგად ხარ.
ლენა ძლიერად ჩამეხუტა შემდეგკი დარჩენები გამაცნო, ერთი საკმაოდ ლამაზი გოგო იყო მეორე კი უბრალოდ გოგო.
- დადა ცივი წყალი გინდა? ( ნიტა )
- ჩემს აზრებს კითხულობ?
- უფრო სურვილებს. ( ნიტა )
მის ასეთ პასუხზე გამეღიმა და გამომწვევად შევხედე.
- მართლა? როგორ ფიქრობ ახლა რა მინდა?
- ჰაჰა იდიოტი. ( ნიტა )
წყლით სავსე ჭიქა მომაწოდა და სამზარეულოდან სიცილით გავიდა, მეც არ დავაყოვნე და უკან გავყევი.
- გოგოებს ასე ძალიან მოგწონთ, როდესაც ბიჭს „იდიოტს“ ეძახით?
- კი თუ ის ნამდვილად იდიოტია. ( ნიტა )
წარბები ავათამაშე და ცისფერ თვალებში ჩავხედე, რომელიც ზღაპრულად უბრწყინავდა.
- ასე რატომ მიყურებ? ( ნიტა )
ვგრძნობდი, რომ ჩემი ასეთი გამოხედვა მასზე ძალიან მოქმედებდა, რაზეც გამეღიმა.
- ეს საზიზღარი ღიმილი. ( ნიტა )
- საზიზღარი?
თავი დახარა და ღრმად ამოისუნთქნა, - მომენტი, როდესაც ვერ ფარავ გრძნობებს და ცდილობ თვალი აარიდო მის გამოხედვას, გოგოები ამ დროს მართლაც ზედმეტად საყვარლები არიან, მაგრამ ასეთები სამწუხაროდ ცოტანი არიან, რადგან უმეტესობა ამ დროს ცდილობს უფრო მეტად მოგიახლოვდეს - შენც მეტი რა გინდა და „გოოლ“ შედგა „საოცარი“ კოცნაც.
- ჩუმად რატომ ხარ? რაზე ფიქრობ? ( ნიტა )
- უსასრულობაზე.
- უსასრულობაზე? ეგ როგორ გავიგო? ( ნიტა )
- შენთვისვე იქნება უკეთესი თუ ვერ გაიგებ.
- მგონი დავიბენი. ( ნიტა )
მის ასეთ პასუხზე გამეღიმა და „ზედმეტად“ მივახლოვდი.
- იმ უსასრულობაზე ვფიქრობ, რომელსაც თუ შევყევი ძალიან შორს წამიყვანს.
- იქნებ შემდეგ უკეთესი იყოს? ( ნიტა )
- უკეთესი? სასაცილოა, ჩემს ცხოვრებაში არაფერს დაერქმევა უკეთესი.
- მასე რატომ ფიქრობ? ( ნიტა )
- პასუხი მარტივია იმიტომ, რომ ასეა.
- მაეკი ასე არ ვფიქრობ. ( ნიტა )
ღიმილით ვაკვირდებოდი მის ყოველ მოძრაობას და თვალს არ ვაშორებდი.
- აბა რას ფიქრობ ქალბატონო?
- იმას, რომ თუ მოინდომებ დარწმუნებული ვარ ყველაფერი ცუდი მართალც შეიცვლება უკეთესობისკენ. ( ნიტა )
- მგონი საკმარისია ამაზე საუბარი.
- რომ იცოდე რა კარგია გულახდილი საუბარი დადასთან. ( ნიტა )
- ჰაჰა სამწუხაროდ თუ სასიხარულოდ მაგით ხშირად ვერ გაგანებივრებ.
- არაუშავრს იყოს იშვიათად, ამაზეც თანახმა ვარ. ( ნიტა )
- საბოლოოდ მაინც არ დამნდებდები?
- რათქმაუნდა არა, არასდროს დავნებდები იმ აუტანელ ბიჭს, რომელიც ნამდვილი დადას უკან იმალება. ( ნიტა )
ლენა გიჟივით მოგვიალოვდა და აი მისი საოცარი „იუმორიც“.
- თქვენ ორს გეყოფათ ნიავზე ყოფნა არ „გამოდებილდეთ“ ერთმანეთის ყურებით. ( ლენა )
ნიტამ ღიმილით შემომხედა შემდეგკი ლენას ხმის ამოუღებლად გავყევით.
- აქ რა ხდება?
- ვაკოს და გიუშას შეჯიბრი აქვთ ლუდების სმაში. ( ლენა )
- ჰაჰა ვაკოს შეხედე, ცოტაც და წაიქცევა. ( ნიტა )
- მიდი გიუშ ბოლომდე, ბოლომდე.
გიუშას ჩემი ხმის გაგონება ძალიან გაუხარდა, მეც მხოლოდ მაშინ გამხსენდა, რომ იმ დღეს პირველად ვხედავდი.
- აეჰ აქ ვინ ყოფილა? დადიკო როგორ ხარ? ( გიუშა )
- დადიკო? მგონი ეს უკვე მთვრალია. ( ალექსადნრე )
- სასწაულად გიუშ, შენ როგორ ხარ?
- არ მეტყობა? ( გიუშა )
სასმელზე მანიშნა და ძლიერად ჩამეხუტა.
- ეიჰ მანდ რა „სიყარულობანა“ გამართეთ? მოდი ბიჭო თორე აღარ დარჩა ლუდი. ( ვაკო )